Φτιαγμένα το ένα για το Άλλο

Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ μπορεί και μυρίζεται το νέκταρ, το φυτό αθάνατος έχει ανάγκη από γύρη και τα δυο τους έχουν σκοπό να δίνουν ικανοποίηση. Δύσκολα θα μπορούσε να ζήσει το ένα χωρίς το άλλο.

Η νυχτερίδα του Σάνμπορν με τη μακριά μύτη μεταναστεύει στην Αριζόνα και στο Νέο Μεξικό για τους καλοκαιρινούς μήνες. Τον καιρό εκείνο, ο βλαστός του φυτού αθάνατος αναπτύσσεται γοργά, φτάνοντας περίπου τα 6 μέτρα, και τα κλαδιά του είναι γεμάτα κίτρινα λουλούδια. Η νυχτερίδα τρέφεται τη νύχτα· τα κίτρινα λουλούδια βγάζουν νέκταρ μόνο τη νύχτα· τη μέρα, τα πουλιά δεν βρίσκουν παρά μόνο τα υπολείμματα. Όταν η νυχτερίδα κάθεται στο λουλούδι, η γλώσσα της συγκεντρώνει αίμα και τεντώνεται φτάνοντας σε μήκος το ένα τρίτο του σώματος, για να πάρει το νέκταρ. Όταν φεύγει, πηγαίνει γύρη και στο επόμενο φυτό που επισκέπτεται. Η νυχτερίδα βασίζεται στο φυτό για επιβίωση στους καλοκαιρινούς μήνες· το φυτό εξαρτάται από τη νυχτερίδα για γονιμοποίηση με διασταύρωση.

Αλλά ο άνθρωπος σκοτώνει χωρίς διάκριση τις νυχτερίδες και καταστρέφει τους τόπους κατοικίας τους. Αυτό προμηνύει κακό και για τα φυτά αθάνατος. Θα μάθει άραγε ποτέ ο άνθρωπος να ζει αφήνοντας και τους άλλους να ζήσουν;

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Merlin D. Tuttle, Bat Conservation International