Անձնական հետաքրքրություն ցույց տանք՝ առանց աչառության քարոզելով
1 Հովհաննես առաքյալը տեսիլքում տեսավ երկնքում թռչող մի հրեշտակ, որը հավիտենական բարի լուր էր հռչակում «ամեն ազգի եւ ցեղի եւ լեզուի եւ ժողովրդի» պատկանող մարդկանց (Յայտն. 14։6)։ Արդյոք հետևո՞ւմ ենք այդ հրեշտակի օրինակին՝ առանց աչառության քարոզելով։ Գուցե, անկախ մեր կամքից, մեր մեջ ձևավորված լինեն հայացքներ, որոնց վրա ազդեցություն են թողել նախապաշարումները։ Հետևաբար մենք պետք է անկեղծորեն սիրալիր հոգատարություն ցուցաբերենք, երբ քարոզում ենք այլ ծագում ունեցող մարդկանց։
2 Մտածիր ձեր տեղանքի մասին։ Ներգաղթյալներ և փախստականներ ապրո՞ւմ են ձեր տեղանքում։ Այդպիսի մարդկանց հեշտությամբ կարելի է նկատել։ Նախաձեռնություն վերցրու փնտրելու այդպիսի անհատների և փորձիր ավելի մոտիկից ճանաչել նրանց։ Ի՞նչ կարիքներ և մտահոգություններ ունեն նրանք, ի՞նչ են սիրում և ի՞նչ չեն սիրում, ի՞նչ անհանգստություններ և նախապաշարումներ ունեն։ Ձգտիր Թագավորության բարի լուրը նրանց մատուցելիս համապատասխան փոփոխություններ անել քո խոսքերում (Ա Կորնթ. 9։19–23)։ Պողոս առաքյալի նման՝ մենք պետք է մեր պարտքը համարենք բարի լուրը քարոզել մեր տարածքում ապրող յուրաքանչյուր մարդու, այդ թվում օտարերկրացիներին, նրանց, որոնք այլ մշակույթ ունեն, նրանց, ովքեր խոսում են օտար լեզվով, և նրանց, ովքեր շատ հարուստ են (Հռովմ. 1։14)։a
3 Ինչպե՞ս կարող ենք վկայություն տալ այնպիսի մարդու, որը խոսում է օտար լեզվով։ Գործածիր «Բարի լուր բոլոր ազգերի մարդկանց համար» գրքույկը։ Նաև կարող ես քեզ հետ ունենալ մի քանի թերթիկներ կամ գրքույկներ այն օտար լեզուներով, որոնք տարածված են ձեր տեղանքում (տե՛ս «Մեր թագավորական ծառայությունը» թերթիկի 2003 թ. հուլիսի համարը, էջ 4, պարբ. 2, 3)։ Բացի այդ, որոշ քարոզիչներ ջանքեր են գործադրել, որպեսզի ողջույնի խոսքեր և մի պարզ մատուցում սովորեն օտար լեզուներով։ Մարդկանց հաճախ շատ է տպավորում այն, որ ինչ–որ մեկը փորձում է խոսել իրենց լեզվով, նույնիսկ շատ քիչ, և դա կարող է մղել նրանց ընդունելու բարի լուրը։
4 Ընդօրինակիր Եհովային։ Երբ մենք ձգտում ենք քարոզել տարբեր ծագում ունեցող մարդկանց, ընդօրինակում ենք մեր անաչառ Աստված Եհովային, «որ կամենում է որ ամեն մարդիկ փրկուին, եւ ճշմարտութեան գիտութեանը գան» (Ա Տիմոթ. 2։3, 4)։
[Ծանոթագրություն]
a Հունարեն «բարբարոս» բառը նշանակում էր «օտարական» և հիմնականում ակնարկում էր այն մարդկանց, ովքեր չէին խոսում հունարեն լեզվով (it-1-E, էջ 851)։ Այն ժամանակ այդ բառը չէր նշանակում անքաղաքակիրթ, աննրբագեղ և անքաղաքավարի, և չուներ «թշնամական արհամարհանքի» իմաստ։ «Բարբարոս» բառով պարզապես տարբերություն էր դրվում հույների և ոչ հույների միջև (it-1-E, էջ 255)։