Պատրա՞ստ ես ոչ պաշտոնական վկայություն տալու

1. Ո՞ր օրինակն է ցույց տալիս, որ ոչ պաշտոնական վկայությունը կարող է արդյունավետ լինել։

¹ Ոչ պաշտոնական վկայություն տալը կարող է շատ արդյունավետ լինել։ Աստվածաշնչում արձանագրված են բազմաթիվ օրինակներ, երբ այդպիսի ծառայությունը լավ արդյունքներ է տվել (Հովհ. 4։7–15)։ Ի՞նչ կարող ենք անել, որ միշտ պատրաստ լինենք ոչ պաշտոնական վկայություն տալու։

2. Ինչպե՞ս կարող է մեր արտաքինը կարևոր դեր խաղալ ոչ պաշտոնական վկայություն տալու մեջ։

² Մեր հագուկապը։ Միշտ բավարար ուշադրություն դարձնելով մեր հագուկապին՝ կկարողանանք մարդկանց հետ մեր հավատի մասին անկաշկանդ խոսել (1 Տիմոթ. 2։9, 10)։ Եթե մեր արտաքին տեսքի պատճառով անհարմար զգանք, ապա գուցե վարանենք քարոզել։ Իսկ եթե կոկիկ տեսք ունենանք, և մեր հագուստը մաքուր լինի, ապա գուցե դա գրավի մարդկանց ուշադրությունը։ Ահա թե ինչ պատահեց մի Վկա զույգի հետ, որոնք ճանապարհորդում էին։ Նրանց կողքին նստած մի մահմեդական տղամարդ, ուշադրություն դարձնելով Վկաների կոկիկ արտաքին տեսքին, հարցրեց, թե արդյոք քրիստոնյաներ են։ Արդյունքում զույգը երեք ժամ խոսեց Աստվածաշնչի մասին։

3. Հիսուսին ընդօրինակելով՝ ինչպե՞ս կարող ես զրույց սկսել։

³ Ինչպես սկսենք զրույցը։ Երբ Հիսուսը հանդիպեց սամարացի կնոջը Հակոբի աղբյուրի մոտ, նա զրույցը սկսեց մի պարզ խնդրանքով. «Ջուր տուր խմեմ»։ Նմանապես, մենք կարող ենք զրույցը սկսել մի կարճ խոսք ասելով կամ պարզ հարց տալով։ Ճիշտ է, երբեմն գուցե վարանենք, բայց Եհովայի աջակցությամբ «կլցվենք համարձակությամբ» ու կկարողանանք զրույց սկսել (1 Թեսաղ. 2։2)։

4. Ինչպե՞ս կարող ենք պատրաստ լինել ոչ պաշտոնական վկայություն տալու։

⁴ Առիթներ ստեղծիր։ Բազմաթիվ քարոզիչներ կարողանում են ոչ պաշտոնական վկայություն տալու առիթներ ստեղծել։ Քննիր քո հանգամանքները և մտածիր, թե օրվա ընթացքում հավանաբար ինչպիսի մարդկանց կհանդիպես։ Քեզ հետ ունեցիր գրականություն և Աստվածաշունչ։ Եղիր դիտունակ և ուշադրություն դարձրու շրջապատի մարդկանց։ Եթե նախապես մտածես, թե օրվա ընթացքում ոչ պաշտոնական վկայություն տալու ինչ հնարավորություններ կարող ես ունենալ, դու, ըստ ամենայնի, պատրաստ կլինես լավ վկայություն տալու (Փիլիպ. 1։12–14; 1 Պետ. 3։15)։

5. Ինչո՞ւ չպետք է սպասենք, որ ոչ պաշտոնական վկայություն տալու առիթն ինքն իրեն ներկայանա։

⁵ Մենք լուրջ հիմքեր ունենք բաց չթողնելու ոչ պաշտոնական վկայություն տալու առիթները։ Այդ հիմքերն են՝ մենք սիրում ենք Աստծուն և սիրում ենք մերձավորին (Մատթ. 22։37–39)։ Հաշվի առնելով քարոզչական գործի հրատապությունը՝ չպետք է սպասենք, որ ոչ պաշտոնական վկայություն տալու առիթն ինքն իրեն ներկայանա։ Մենք պետք է պատրաստ լինենք ամեն առիթ օգտագործելու, որ Թագավորության բարի լուրը պատմենք մարդկանց, քանի դեռ ժամանակ կա (Հռոմ. 10։13, 14; 2 Տիմոթ. 4։2)։