Ապավինեք Եհովային և ուժ ստացեք նրանից
1 Մենք պետք է ապավինենք Եհովային. դրա համար բազմաթիվ պատճառներ կան։ Բարի լուրն «ամբողջ աշխարհում» քարոզելը դժվարին առաջադրանք է (Մատթ. 24։14)։ Մենք մշտապես պայքար ենք մղում մեր անկատար մարմնի դեմ (Հռովմ. 7։21–23)։ Ավելին՝ ‘պատերազմում ենք այս խավար աշխարհի [գերմարդկային] տիրակալների դեմ’ (Եփես. 6։11, 12)։ Ակնհայտ է, որ մենք օգնության կարիք ունենք։ Իսկ ինչպե՞ս կարող ենք Եհովայից ուժ ստանալ։
2 Աղոթքի միջոցով։ Եհովան առատաձեռնորեն իր հզոր սուրբ ոգին տալիս է իր այն ծառաներին, ովքեր խնդրում են այդ ուժը (Ղուկ. 11։13, ԱԹ)։ Ուժերիդ հանդեպ թերահավատությա՞մբ ես լցված տնից տուն, փողոցում կամ հեռախոսով ծառայելիս։ Ամաչո՞ւմ ես ոչ պաշտոնական ծառայությանը մասնակցել։ Մարդկանց անտարբերությունը քեզ պակաս նախանձախնդի՞ր է դարձրել։ Իսկ եթե քեզ վրա ճնշո՞ւմ է գործադրվում՝ հավատի և ուղղամտության հարցում փոխզիջման գնալու։ Ապավինիր Եհովային։ Աղոթքով խնդրիր նրան, որ քեզ զորություն տա (Փիլիպ. 4։13)։
3 Անձնական ուսումնասիրության միջոցով։ Ճիշտ ինչպես որ ֆիզիկապես սնվելով վերականգնում ենք մեր ուժերը, այնպես էլ հոգևորապես զորանում ենք՝ կանոնավորաբար սնվելով Աստծո Խոսքից ու ‘հավատարիմ և իմաստուն ծառայի’ հրատարակություններից (Մատթ. 4։4; 24։45)։ Երբ Սթենլի Ջոնսին հարցրին, թե ինչը իրեն ուժ տվեց տոկալու մենախցային բանտարկության տարիներին Չինաստանում՝ այն էլ առանց Աստվածաշնչի, նա ասաց. «Մենք կարո՛ղ ենք մեր հավատը անսասան պահել փորձության ժամանակ։ Անշուշտ, հարկավոր է Աստվածաշունչն ուսումնասիրել նախքան փորձության մեջ ընկնելը։ Եթե չենք ուսումնասիրում, ապա չենք կարող ոգու արիություն ստանալ»։
4 Հաճախելով հանդիպումներին։ Առաջին դարում մի քրիստոնեական հանդիպման ժամանակ Հուդան և Շիղան «բազում խօսքերով յորդորեցին եղբայրներին եւ ամրապնդեցին նրանց» (Գործք 15։32)։ Այսօր էլ հանդիպումները խորացնում են մեր երախտագիտությունը Եհովայի հանդեպ, կերտում են մեր հավատը և քաջալերում մեզ հետագա ծառայության համար։ Հանդիպումների շնորհիվ մենք անընդհատ շփվում ենք «Աստծու արքայութեան համար» մեր համագործակիցների հետ, որոնք «զորավիգ» (ՆԱ) են լինում մեզ (Կող. 4։11)։
5 Այս «վերջին օրերի չար ժամանակներում» մեզ օգնություն է հարկավոր (Բ Տիմոթ. 3։1)։ Եհովան մեզ հավաստիացում է տալիս նրանց մասին, ովքեր ուժ են ստանում իրենից. «Թեւերով վեր կ’սլանան արծիւների պէս, կ’վազեն եւ չեն վաստակիլ, կ’գնան եւ չեն յոգնիլ» (Ես. 40։31)։