Կարո՞ղ ես օգնության ձեռք մեկնել

¹ Եհովան միշտ միջոցներ է փնտրում իր հավատարիմ ծառաներին օգնության ձեռք մեկնելու (Բ Մնաց. 16։9; Ես. 41։10, 13)։ Համեմատելով նրան հոգատար հովվի հետ՝ Եսայիան գրում է. «Իր բազուկի վերայ է ժողովելու գառնուկներին, եւ իր գրկումը կրելու է նորանց, եւ կամաց քշելու է ծիծ տուող ոչխարներին» (Ես. 40։11)։ Ե՛կ քննենք մի քանի կերպեր, որոնցով կարող ենք ընդօրինակել Եհովայի սիրառատ հոգատարությունը։

² Օգնության ձեռք մեկնիր նորերին։ Մենք կարող ենք օգնության ձեռք մեկնել նորերին՝ հրավիրելով նրանց կերտիչ հաղորդակցության (Առակ. 13։20)։ Մի եղբայր հիշում է, թե իրեն ինչպիսի օգնություն են ցույց տվել քարոզիչները, երբ նա սկսել է համագործակցել ժողովի հետ։ Նա պատմում է. «Մի քանի անգամ մի ընտանիք ինձ հրավիրեց ընտանեկան ուսումնասիրության։ Ես հոգևորապես առաջադիմում էի, և ռահվիրա ծառայող մի ամուսնական զույգ կանոնավորաբար հրավիրում էր ինձ ամբողջ օրով ծառայության։ Մենք միշտ հաճույքով զրուցում էինք հոգևոր թեմաների շուրջ»։ Նա ավելացնում է. «Մինչև քրիստոնյա դառնալը ես սովորություն ունեի ուրբաթ և շաբաթ օրերին գիշերները տանից դուրս գալ՝ շփվելու։ Սակայն եղբայրների հետ ժամանակ անցկացնելով՝ բավարարում էի շփման իմ կարիքը»։ Ժողովի կողմից ցույց տրված անկեղծ հետաքրքրությունը օգնեց այս եղբորը ավելի խորը արմատներ գցել, ինչպես նաև հաստատվել հավատի մեջ։ Այժմ նա ծառայում է Բեթելում (Կող. 2։6, 7)։

³ Աջակցենք միմյանց։ Գուցե հնարավորություն ունենանք մեր եղբայրներին օգնության ձեռք մեկնել, երբ նրանք դժվարությունների հանդիպեն։ Կարո՞ղ ես ֆիզիկապես տկար քարոզչի հետ հեռախոսով վկայություն տալու միջոցներ ձեռնարկել կամ հրավիրել նրան Աստվածաշնչի ուսումնասիրության։ Գուցե նույնիսկ կարողանաս ուսումնասիրողին այդ քարոզչի տուն հրավիրել։ Թերևս փոքր երեխաներ ունեցող ծնողը ծառայության մեջ օգնության կարիք ունենա։ Ձեր ժողովում կա՞ն բնավորությամբ ամաչկոտ անձնավորություններ, որոնք սիրով կընդունեն քո օգնությունը կրկնակի այցելություններ կատարելիս կամ էլ ծառայության մեկ այլ ձևի մասնակցելիս։ Մեր եղբայրների հանդեպ անկեղծ հետաքրքրությունը կմղի մեզ նրանց աջակցելու կերպեր փնտրել (Հռովմ. 14։19)։

⁴ Քանի որ ընդօրինակում ենք Եհովային, որը սիրով հոգ է տանում իր ծառաների մասին, մենք զորացնում ենք միմյանց, օգնում, որ ժողովը միաբան լինի սիրո մեջ, և այդպիսով փառք ենք բերում մեր երկնային Հորը (Եփես. 4։16)։