Մենք Մեզ Կամաւ Ներկայացնենք Ամէն Բարի Գործի Համար

¹ Աշխարհային հրատարակութիւն մը Եհովայի Վկաներուն ակնարկութիւն ըրաւ, ըսելով. «Դժուար է ուրիշ որեւէ խումբի մը անդամները գտնել, որոնք այսքան ծանր կ’աշխատին որքան Վկաները իրենց կրօնքին մէջ»։ Եհովայի Վկաները ինչո՞ւ այսքան ծանր կ’աշխատին եւ այսպիսի յօժար հոգիով մը։

² Պատճառներէն մէկն է թէ անոնք ստիպողականութեան զգացումով մը տոգորուած են։ Յիսուս գիտակցեցաւ թէ սահմանափակ ժամանակ մը ունէր որու միջոցին պէտք էր ամբողջացնէր իր գործը երկրի վրայ։ (Յովհ. 9։4) Մինչ Աստուծոյ փառաւորուած Որդին իր թշնամիներուն մէջտեղ կը տիրէ այսօր, Եհովայի ժողովուրդը կը գիտակցին որ սահմանափակ ժամանակ մը ունին իրենց գործը կատարելու։ Հետեւաբար, անոնք կը շարունակեն իրենք զիրենք կամաւ ներկայացնել սրբազան ծառայութեան համար։ (Սաղմ. 110։1–3) Հունձքին համար յաւելեալ մշակներու կարիքը ըլլալով, անոնք կարելի չէ որ թուլնան իրենց ջանքերուն մէջ։ (Մատթ. 9։37, 38) Ուստի, անոնք կը ջանան Յիսուսը ընդօրինակել, որ կամեցողութեան եւ իր գործին մէջ ժրաջանութեան կատարեալ օրինակ մը հանդիսացաւ։—Յովհ. 5։17

³ Եհովայի Վկաներու երկրածաւալ կազամակերպութեան տարբեր ըլլալը բոլոր միւս խմբակներէն, ուրիշ պատճառ մըն է որ սրտանց աշխատին որպէս թէ Եհովային։ Աշխարհի կրօնական կազմակերպութիւնները իրենց հետեւողներէն սովորաբար կը պահանջեն միայն նուազագոյն ժամանակն ու ջանքը։ Անոնց հաւատացածը բնաւ կամ չնչին ազդեցութիւն ունի իրենց առօրեայ կեանքին վրայ, ուրիշներու հետ իրենց ունեցած վերաբերմունքին վրայ կամ իրենց հետապնդումներուն վրայ։ Ճշմարիտ հաւատքին մղիչ զօրութիւնը չունենալով, անոնք պնդած են որ իրենց հովիւները ‘շողոքորթութիւններ ընեն’ իրենց, վստահեցնելով որ իրենց ամենանուազ ջանքը բաւարար է։ (Եսայ. 30։10) Անոնց կղերները «հաճելի բաներ լսել» տուած են իրենց, զարգացնելով անտարբերութեան եւ հոգեւոր ծուլութեան հոգի մը։—Բ. Տիմ. 4։3

⁴ Որքա՜ն տարբեր է Եհովայի ժողովուրդը։ Մեր պաշտամունքին առնչութեամբ ամէն բան կը պարփակէ ջանք, ճիգ եւ աշխատանք։ Ամէն օր եւ մեր ամէն ըրածին մէջ, կը գործադրենք ինչ որ կը հաւատանք։ Մինչ ճշմարտութիւնը մեզի շատ ուրախութիւն կը բերէ, մեծ պայքար կը մղենք անոր պահանջածը կատարելու համար։ (Բաղդատել Ա. Թեսաղոնիկեցիս 2։2։) Միայն առօրեայ կեանքի պատասխանատուութիւններուն հոգ տանիլը բաւարար է որ մարդոց մեծամասնութիւնը զբաղած մնայ։ Սակայն, մենք թոյլ չենք տար որ այս զբաղումները արգելք հանդիսանան Թագաւորութեան շահերը առաջին տեղը դնելու։—Մատթ. 6։33

⁵ Ինչ որ մեզի տրուած է որ ընենք Եհովայի ծառայութեան մէջ, ա՛յնքան օգտակար եւ ստիպողական է որ կը մղուինք ‘ժամանակը ծախու առնել’ու ուրիշ հետապնդումներէ եւ զայն գործածելու աւելի շահաւոր կերպով հոգեւոր բաներու համար։ (Եփ. 5։16) Գիտնալով որ մեր աստուածպաշտութիւնը եւ յօժար հոգին Եհովան կը հաճեցնեն, մեծագոյն մղումը ունինք մեր ծանր աշխատանքը շարունակելու։ Նկատի առնելով հիմա մեր ստացած առատ օրհնութիւնները եւ գալիք կեանքի հեռանկարները, մեր վճռակամութիւնն է շարունակել ‘ծանր աշխատիլ եւ ճգնիլ’ Թագաւորութեան շահերուն ի նպաստ։—Ա. Տիմ. 4։10

⁶ Նուիրումը եւ Անձնազոհութեան Հոգին. Այսօր մարդոց մեծամասնութիւնը նախապատուութիւնը կու տայ նիւթական կարիքներուն եւ շահերուն։ Անոնք բոլորովին արդարացի կը նկատեն որ իրենց ուշադրութիւնը կեդրոնացնեն թէ ինչ պիտի ուտեն, խմեն կամ հագուին։ (Մատթ. 6։31) Անհրաժեշտ բաներով չգոհանալով, անոնք այն նպատակակէտով կը դրդուին որ հիմա լաւ կեանք մը լիովին վայելեն եւ ‘շատ բարիքներ ունենան շատ տարիներու համար ժողվուած, այնպէս որ կարենան հանգչիլ, ուտել, խմել եւ ուրախ ըլլալ’։ (Ղուկ. 12։19) Սովորաբար եկեղեցի յաճախողը կը զգայ թէ իր կրօնքին պահանջած որեւէ անձնական ջանք իր իրաւունքներուն ոտնձգութիւն մըն է։ Նիւթապաշտական որոշ հետապնդում լքելու կամ նոյնիսկ նուազեցնելու գաղափարը կամ հաճոյալի հետաքրքրութենէ մը հրաժարիլը ատելի է։ Անոր մտածումը ինքզինքին վրայ կեդրոնացած ըլլալով, անձնազոհ հոգի մը մշակելը անիրական, անգործնական է։

⁷ Մենք այս հարցը տարբեր կերպով կը դիտենք։ Աստուծոյ Խօսքը մեր մտածելակերպը վսեմացուցած է այնպէս որ կը խորհինք Աստուծոյ խորհուրդները, փոխանակ՝ մարդոց։ (Եսայ. 55։8, 9) Մենք այնպիսի նպատակակէտեր ունինք կեանքի մէջ որոնք մարմնաւոր հետապնդումները կը գերազանցեն։ Եհովայի գերիշխանութեան ջատագովումը եւ իր անուան սրբացումը ամենակարեւոր հարցերն են ամբողջ տիեզերքին մէջ։ Այս հարցերուն կարեւորութիւնը ա՛յնքան մեծ է որ, բաղդատաբար, բոլոր ազգերը «անոր առջեւ ոչինչի պէս» են։ (Եսայ. 40։17) Որեւէ փորձ մեր կեանքերը վարելու այնպիսի կերպով մը որ Աստուծոյ կամքը կ’անտեսէ, պէտք է նկատուի որպէս յիմարութիւն։—Ա. Կորն. 3։19

⁸ Ուստի, մինչ կարգ մը նիւթական բաներ պէտք են եւ ուրիշ բաներ պիտանի են մեր Թագաւորութեան գործունէութիւնները կատարելու համար, կը գիտակցինք որ ասոնք իրապէս «աւելի կարեւոր բաները» չեն։ (Փիլ. 1։10, ՆԱ) Մենք կը կառչինք Ա. Տիմոթէոս 6։8–ի հոգիին, սահմանափակելով նիւթական շահերու մեր հետապնդումը եւ իմաստութեամբ ջանալով մեր սրտերը կեդրոնացած պահել ‘չերեւցած բաներուն վրայ որոնք յաւիտենական են’։—Բ. Կորն. 4։18

⁹ Որքա՛ն աւելի մտածենք Աստուծոյ խորհուրդները, այնքան նուազ մտահոգութիւն կ’ունենանք նիւթական բաներու մասին։ Երբ ուշադրութեամբ նկատի կ’առնենք ինչ որ Եհովա արդէն ըրած է մեզի համար եւ իր խոստացած սքանչելի օրհնութիւնները ապագային նկատմամբ, կամեցողութիւնը ունինք որեւէ զոհողութիւն ընելու զոր մեզմէ կը խնդրէ։ (Մար. 10։29, 30) Մեր գոյութիւնը անոր կը պարտինք։ Եթէ անոր ողորմութիւնը եւ սէրը չըլլային, մենք կեանքը պիտի չվայելէինք այսօր եւ որեւէ ապագայ պիտի չունենայինք։ Մենք պարտաւորուած կը զգանք որ մենք մեզ ներկայացնենք, քանի որ ամէն ինչ որ կ’ընենք իր ծառայութեան մէջ ‘կ’ընենք ինչ որ պարտական էինք ընելու’։ (Ղուկ. 17։10) Որեւէ բան որ մեզմէ կը խնդրուի Եհովայի վերադարձնել, զայն ուրախութեամբ կը տրամադրենք, գիտնալով որ ‘առատութիւնով պիտի հնձենք’։—Բ. Կորն. 9։6, 7

¹⁰ Հիմա Կամաւոր Աշխատաւորներու Կարիքը Կայ. Իր սկիզբէն իսկ, Քրիստոնէական ժողովքը մտաւ անխոնջ գործունէութեան շրջան մը։ Լման վկայութիւն մը պէտք էր տրուէր Երուսաղէմի կործանումէն առաջ Հ.Դ. 70–ին։ Այդ ժամանակամիջոցին Յիսուսի աշակերտները ‘անխոնջօրէն խօսքով զբաղած էին’։ (Գործք 18։5, ՆԱ) Արագ ընդլայնումը անհրաժեշտ դարձուց որ աւելի աւետարանիչներ եւ հմուտ հովիւներ մարզուին եւ սկսին օգնել։ Կարիքը կար այն մարդոց որոնք աշխարհային հեղինակութիւններու հետ շատ գործառնութիւններ ունէին, ինչպէս նաեւ ատակ անհատներու՝ որոնք կրնային նիւթական բաներու հաւաքումը եւ մատակարարումը վերահսկել։ (Գործք 6։1–6. Եփ. 4։11) Մինչ քիչեր երեւելի կերպով ծառայեցին, մեծամասնութիւնը աննշան մնաց։ Բայց բոլորն ալ ‘ջանք ըրին’, միասնաբար սրտանց աշխատելով գործը ամբողջացնելու համար։—Ղուկ. 13։24

¹¹ Թէեւ յաջորդող շատ մը դարերուն ընթացքին համեմատաբար քիչ կարիք կար համաշխարհային տարողութեամբ զօրաւոր գործունէութեան, Թագաւորութեան գործունէութեան մեծ վերակենդանացում մը սկսաւ երբ 1914–ին Յիսուս իր Թաւաւորութեան իշխանութիւնը ստանձնեց։ Սկիզբը, քիչեր գիտակցեցան որ Թագաւորութեան շահերուն ի նպաստ աշխատողներու կարիքը շատ մեծ պիտի ըլլար, պահանջելով միլիոնաւոր կամաւորներու օգնութիւնը ամբողջ աշխարհի երկիրներէն։

¹² Այսօր կազմակերպութիւնը մեծապէս միջամուխ եղած է շատ մը ծրագիրներու, որոնք մեր միջոցները ծայրաստիճան օգտագործած են։ Թագաւորութեան գործունէութիւնը մեծ տարողութեամբ յառաջ կ’ընթանայ։ Մեր ժամանակներուն ստիպողականութիւնը կը մղէ մեզ որ ջանք թափենք եւ մեր տրամադրութեան տակ եղած ամէն միջոց գործածենք, որպէսզի կատարուելիք գործը ամբողջացնենք։ Մինչ իրերու չար դրութեան վախճանը շատ կը մօտենայ, կ’ակնկալենք ա՛լ աւելի անխոնջ գործունէութիւն մը գալիք օրերուն։ Եհովայի նուիրուած ամէն ծառայէ կը խնդրուի որ ինքզինք կամաւ ներկայացնէ հաւաքումի ստիպողական գործին համար։

¹³ Ընելիք Ի՞նչ Բան Կայ. Կրնանք ճշմարտապէս ըսել թէ ‘շատ ընելիք կայ Տէրոջը գործին մէջ’։ (Ա. Կորն. 15։58) Շատ մը թաղամասերու մէջ հունձքը հասած է, բայց մշակները քիչ են։ Մեզի հրաւէր կը տրուի որ մեր բաժինը բերենք ո՛չ միայն աւելի լման կերպով վկայելով մեր թաղամասին մէջ, այլ նաեւ՝ ընդունելով ծառայել ուր որ աւելի մեծ կարիք կայ։

¹⁴ Գովասանքի արժանի է տեսնել թէ ինչպէս Վկաները համայն աշխարհի մէջ իրենք զիրենք կամաւ կը ներկայացնեն ուրիշ գործունէութիւններու համար։ Անոնք կը պարփակեն պաշտամունքի վայրերու շինարարութեան մասնակցիլ, համաժողովներուն ծառայութիւն մատուցանել, աղէտներու ժամանակ օժանդակութեան կարգադրութիւններուն աջակցիլ եւ տեղական Թագաւորութեան Սրահը կանոնաւորաբար մաքրել։ Վերջին գործունէութեան առնչութեամբ, միշտ վստահ ըլլալու կարիքը կայ թէ Թագաւորութեան Սրահը մաքուր եւ կարգապահ վիճակի մէջ կը ձգուի իւրաքանչիւր ժողովէ ետք։ Աննշան թուած աշխատանքները կատարելը ցոյց կու տայ թէ պատշաճօրէն հասկցած ենք Յիսուսի խօսքերը Ղուկաս 16։10–ի մէջ. «Ան որ քիչ բանի մէջ հաւատարիմ է, շատի մէջ ալ հաւատարիմ կ’ըլլայ եւ ան որ քիչի մէջ անիրաւ է, շատի մէջ ալ անիրաւ կ’ըլլայ»։

◼ Ժողովքին Գործունէութիւններուն Թիկունք Կանգնիլ. Մինչ իւրաքանչիւր ժողովք կը գործէ որպէս կազմակերպութեան մէկ մասը եւ ուղղութիւն կը ստանայ «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառայ»էն, ան կը բաղկանայ Թագաւորութեան հրատարակիչներէ։ (Մատթ. 24։45) Անոր իրագործումները մեծաւ մասամբ կախեալ են թէ իւրաքանչիւր Վկայ որքա՛ն յօժար եւ կարող է ընելու։ Ժողովքը կը կեդրոնանայ բարի լուրը իր թաղամասին մէջ քարոզելու, նորեկներ աշակերտելու եւ յետոյ զանոնք հոգեւորապէս զօրացնելու վրայ։ Իւրաքանչիւրս կրնանք այս գործին մասնակցիլ։ Նաեւ կրնանք մենք մեզի նպատակակէտեր դնել անձնական ուսումնասիրութեան, ժողովներուն իմաստալից մասնակցութիւն մը բերելու եւ ժողովքին մէջ կարիք ունեցողներուն օգնելու վերաբերեալ։ Այս գործունէութիւնները մեզի ընտիր առիթներ կու տան որ մեր կամեցողութիւնը ցուցաբերենք։

◼ Վերատեսչութեան Դիրքերով Առաջնորդութիւնը Առնել. Եհովա իւրաքանչիւր ժողովքի վերակացութիւնը վստահած է անոր նշանակուած երէցներուն։ (Գործք 20։28) Անոնք այնպիսի մարդիկ են որոնք ջանք թափած են այս առանձնաշնորհումին որակելի ըլլալու համար։ (Ա. Տիմ. 3։1) Ժողովքին մէջ գրեթէ ամէն եղբայր որոշ կարողութիւն ունի աւելի մեծ պատասխանատուութիւններու որակելի ըլլալու։ Շատ մը եղբայրներ հոգեւորապէս կը զարգանան եւ կարիքը ունին որ շարունակեն աճիլ ժողովքի երէցներուն ուղղութեան եւ սիրալիր օժանդակութեան ներքեւ։ Այս մարդիկը պէտք է Աստուածաշունչի եւ մեր գրականութիւններուն ժրաջան աշակերտներ ըլլան։ Անոնք կրնան իրենց կամեցողութիւնը ցոյց տալ՝ հոգիէն նշանակուած երէցներուն հնազանդելով, անոնց հաւատքը ընդօրինակելով եւ տեսուչներէն ակնկալուած յատկութիւնները մշակելով։—Եբր. 13։7, 17

◼ Լիաժամ Ծառայութիւնը Որդեգրել. Ժողովքը գլխաւորաբար կը գործէ բարի լուրը քարոզելու համար։ (Մատթ. 24։14) Ի՜նչ օրհնութիւն է երբ նախանձախնդիր անհատներ իրենց ջանքերը կը զօրացնեն ռահվիրաներ ըլլալով։ Ասիկա սովորաբար կը պարփակէ փոփոխութիւններ մտցնել իրենց անձնական կեանքին մէջ։ Յաւելեալ վերաճշդումներ կրնան պահանջուիլ որպէսզի կարենան շարունակել ծառայութեան այս մասնաւոր մարզին մէջ։ Բայց անոնք որոնք կը կառչին այս առանձնաշնորհումին, փոխանակ տեղի տալու շուրջ տարի մը ետք՝ ժամանակաւոր որոշ վհատութեան պատճառաւ, վստահաբար Եհովայի առատ օրհնութիւնը պիտի վայելեն։ Սիրալիր երէցները եւ ուրիշ հասուն անհատներ կրնան ռահվիրաներուն յաջողութեան նպաստել, զանոնք քաջալերելով թէ՛ խօսքով եւ թէ գործով։ Ի՜նչ ընտիր հոգի մը կը ցուցաբերուի պատանիներու կողմէ, որոնք ուղղակի ռահվիրայական գործին կ’անցնին երբ դպրոցը կ’աւարտեն։ Նոյնը ճշմարիտ է չափահասներու պարագային որոնք անմիջապէս կանոնաւոր ռահվիրաներ կ’ըլլան երբ իրենց աշխարհային պարտաւորութիւնները կը նուազին։ Ի՜նչ գոհունակութիւն է նուիրուած Քրիստոնեայի մը երբ այսպիսով կը համագործակցի Եհովայի հաւաքումի գործին արագացման հետ։—Եսայ. 60։22

◼ Ժողովի Վայրերու Կառուցման եւ Պահպանութեան Մասնակցիլ. Բառացիօրէն հարիւրաւոր արդիական Թագաւորութեան Սրահներ ինչպէս նաեւ բազմաթիւ Համաժողովի Սրահներ կառուցուած են։ Ապշեցուցիչ է որ գրեթէ ամբողջ գործը կատարուած է մեր եղբայրներուն եւ քոյրերուն կողմէ, որոնք իրենց ժամանակը եւ հմտութիւնները կամաւ տրամադրած են։ (Ա. Մնաց. 28։21) Յօժարակամ հազարաւոր աշխատաւորներ լաւ վիճակի մէջ կը պահեն այս սրահները, կատարելով պահանջուած որեւէ գործ։ (Բ. Մնաց. 34։8) Քանի որ այս գործը սրբազան ծառայութեան մէկ երեսակն է, անոր մասնակցողները իրենք զիրենք կամաւ կը ներկայացնեն, առանց հատուցում պահանջելու իրենց ծառայութեան համար այս մարզին մէջ, ճիշդ ինչպէս որ չեն ուզեր վճարուիլ տունէ տուն քարոզելու, ժողովքին մէջ հանրային դասախօսութիւններ տալու, կամ շրջանային եւ նահանգային համաժողովներու աշխատանքին աջակցելու համար։ Այս կամաւորները Եհովայի փառաբանութեան համար պաշտամունքի վայրեր ծրագրելու եւ կառուցանելու իրենց ծառայութիւնները ձրիաբար կը մատուցանեն։ Անոնք ժրաջանութեամբ կ’օժանդակեն այսպիսի հարցերու մէջ. օրինական փաստաթուղթեր ամբողջացնել, հաշիւներու արձանագրութիւններ պահել, գնումի կարգադրութիւններ ընել եւ պէտք եղած նիւթերու քանակը հաշուել։ Եհովայի այս հաւատարիմ ծառաները չեն աւելցներ ընդհանուր ծախսեր, ոչ ալ կը փնտռեն որեւէ կերպով նիւթապէս շահիլ՝ ուղղակիօրէն թէ անուղղակիօրէն՝ իրենց մատուցած ծառայութիւններէն, քանի որ իրենց բոլոր տաղանդները եւ նիւթական միջոցները Եհովային նուիրուած են։ (Տես Մեր Թագաւորութեան Ծառայութիւնը Փետրուար 1992–ի Անգլերէն թիւը, էջ 4, պարբերութիւն 10։) Այս գործունէութիւնը ժրաջան աշխատողներ կը պահանջէ, որոնք իրենց ծառայութիւնները «սրտանց [կ’ընեն], որպէս թէ Տէրոջը»։—Կող. 3։23

¹⁵ Արդ, ի՞նչ է այն բանը որ Եհովայի ժողովուրդին յօժարակամութիւնը անզուգական կը դարձնէ։ Անիկա տալու հոգին է։ Անոնց առատաձեռն տալը կը պարփակէ դրամէ կամ նիւթական բաներէ աւելին—անոնք իրենք զիրենք կամաւ կը ներկայացնեն։ (Սաղմ. 110։3) Ասիկա է Եհովայի մեր նուիրումին էութիւնը։ Մենք կը վարձատրուինք մասնաւոր կերպով մը։ ‘Աւելի ուրախութիւն’ կը վայելենք եւ ‘առատութիւնով կը հնձենք’, որովհետեւ մեր ըրածը կը գնահատուի ուրիշներու կողմէ, որոնք մեզի կը հատուցանեն։ (Գործք 20։35. Բ. Կորն. 9։6. Ղուկ. 6։38) Մեր մեծագոյն Բարերարը մեր երկնաւոր Հայրը՝ Եհովան՝ է, որ «յօժարակամ տուողը կը սիրէ»։ (Բ. Կորն. 9։7) Ան մեզի հարիւրապատիկ պիտի հատուցանէ, օրհնութիւններով որոնք յաւիտեան պիտի տեւեն։ (Մաղ. 3։10. Հռովմ. 6։23) Ուստի, երբ Եհովայի ծառայութեան մէջ քեզի առանձնաշնորհումներ մատչելի ըլլան, դուն քեզ կամաւ պիտի տրամադրե՞ս եւ պատասխանես ինչպէս Եսայի ըրաւ. «Ահաւասիկ ես. զի՛ս ղրկէ»։—Եսայ. 6։8