Ճշդապահ ըլլալու սովորութիւնը մշակէ
1. Ճշդապահութեան մէջ, Եհովան ի՞նչ օրինակ կը հանդիսանայ մեզի։
1 Եհովան միշտ ճշդապահ է։ Օրինակ, ան ‘պէտք եղած ատեն մեզի կ’օգնէ’ (Եբ. 4։16)։ Ան նաեւ «ատենին» հոգեւոր կերակուր կու տայ (Մատ. 24։45)։ Ուստի, կրնանք վստահ ըլլալ որ իր բարկութեան մօտալուտ օրը «պիտի չուշանայ» (Ամբ. 2։3, ԱԾ)։ Եհովային ճշդապահութենէն որքա՜ն կ’օգտուինք (Սաղ. 70։5)։ Քանի որ զբաղած եւ անկատար ենք, ճշդապահ ըլլալը իսկական մարտահրաւէր մը կրնայ ըլլալ մեզի համար։ Ինչո՞ւ պէտք է ճշդապահ ըլլալու սովորութիւնը մշակենք։
2. Ճշդապահութիւնը ինչո՞ւ Եհովան կը պատուէ։
2 Այս վերջին օրերուն ընթացքին, ճշդապահութիւնը հազուագիւտ բան մըն է, քանի որ շատեր անձնասէր եւ անժուժկալ են (Բ. Տիմ. 3։1-3)։ Ուստի, երբ քրիստոնեաները ճիշդ ժամանակին հասնին իրենց գործին, ժամադրութիւններուն եւ ժողովներուն, ուրիշներ ասիկա կը նկատեն, եւ այս մէկը Եհովան կը պատուէ (Ա. Պետ. 2։12)։ Կրնա՞յ ըլլալ որ մեր աշխարհիկ գործը ճիշդ ժամանակին կը սկսինք, բայց մեր աստուածպետական առիթներուն յաճախ կ’ուշանանք։ Քրիստոնէական ժողովներուն ճիշդ ժամանակին ներկայ գտնուելով, ներառեալ՝ բացման երգին եւ աղօթքին, ցոյց կու տանք թէ կը փափաքինք մեր կարգապահ երկնաւոր Հայրը ընդօրինակել (Ա. Կոր. 14։33, 40)։
3. Ճշդապահութիւնը ինչո՞ւ ուրիշներու հանդէպ նկատառութիւն ցոյց կու տայ։
3 Ճշդապահ ըլլալով նաեւ ցոյց կու տանք, թէ ուրիշներու հանդէպ նկատառու ենք (Փլպ. 2։3, 4)։ Օրինակ, երբ ճիշդ ժամուն ներկայ գտնուինք ժողովներուն, ներառեալ՝ դաշտի ծառայութեան ժողովներուն, մեր հաւատակիցները անտեղիօրէն չեն խանգարուիր։ Միւս կողմէ, եթէ ուշանալու սովորութիւնը ունինք, ուրիշներ այնպէս մը կը տպաւորուին կարծես մեր ժամանակը աւելի՛ արժէքաւոր կը սեպենք քան իրենց ժամանակը։ Ճշդապահութիւնը ցոյց կու տայ թէ վստահելի եւ ժրաջան անհատներ ենք, եւ մեր շուրջինները այս յատկութիւնները կը գնահատեն։
4. Եթէ յաճախ կ’ուշանանք, ինչպէ՞ս կրնանք մենք մեզ բարելաւել։
4 Եթէ յաճախ կ’ուշանաս, դուն քեզի հարց տուր թէ ի՛նչն է պատճառը։ Ինքզինքդ կազմակերպէ՝ ծրագրելով գործնական յայտագիր մը, որ քեզ կարող պիտի դարձնէ գործունէութիւններդ ատենի՛ն կատարելու (Ժող. 3։1. Փլպ. 1։10)։ Եհովայէն օգնութիւն խնդրէ (Ա. Յովհ. 5։14)։ Ճշդապահ ըլլալը կերպ մըն է ցոյց տալու, թէ կը գնահատենք Օրէնքին երկու մեծ պատուիրանները. Աստուած սիրել եւ մեր ընկերը սիրել (Մատ. 22։37-39)։