Sálmur

77 Ég hrópa hátt til Guðs,

ég hrópa til Guðs og hann heyrir til mín.+

 3 Ég andvarpa þegar ég hugsa til Guðs,+

ég er kvíðinn og máttvana.+ (Sela)

 4 Þú leyfir mér ekki að loka augunum,

mér er órótt og ég kem ekki upp orði.

 5 Mér er hugsað til fyrri tíma,+

til löngu liðinna ára.

 6 Ég man eftir lagi mínu* um nætur,+

ég hugleiði í hjarta mér,+

leita skilnings og svara.

 9 Hefur Guð gleymt að sýna velvild,+

eða er miskunn hans horfin vegna reiði hans? (Sela)

10 Þarf ég sífellt að segja: „Það veldur mér hugarkvöl*+

að Hinn hæsti er ekki lengur með* okkur“?

11 Ég ætla að muna eftir verkum Jah,

minnast dásemdarverka þinna til forna.

12 Ég hugsa um allt sem þú hefur gert

og hugleiði afrek þín.+

15 Þú bjargaðir* fólki þínu með mætti þínum,*+

sonum Jakobs og Jósefs. (Sela)

16 Vötnin sáu þig, Guð,

vötnin sáu þig og skulfu+

og djúpin skelfdust.

17 Vatn streymdi úr skýjunum,

þrumur drundu af himni

og örvar þínar þutu í allar áttir.+

18 Þrumur þínar+ dundu eins og gnýr af vagnhjólum,

eldingar lýstu upp heimsbyggðina,*+

jörðin nötraði og skalf.+

19 Leið þín lá gegnum hafið,+

vegur þinn gegnum mörg vötn

en fótspor þín urðu ekki rakin.

20 Þú leiddir fólk þitt eins og hjörð+

sem Móse og Aron gættu.*+