Bréfið til Rómverja
9 Ég segi ykkur sannleikann sem fylgjandi Krists, ég lýg ekki. Samviska mín vitnar undir áhrifum heilags anda 2 um að ég er sárhryggur og sífellt kvalinn í hjarta mér. 3 Ef ég gæti myndi ég gjarnan vera aðskilinn frá Kristi og taka á mig bölvun í þágu bræðra minna og ættingja, 4 það er Ísraelsmanna. Guð ættleiddi þá sem syni+ og heiðraði þá, gaf þeim sáttmálana,+ lögin,+ helgiþjónustuna+ og loforðin.+ 5 Þeir koma líka af sömu forfeðrum+ og Kristur kom sem maður.+ Guð, sem er yfir öllu, sé lofaður að eilífu. Amen.
6 Það er þó ekki eins og orð Guðs hafi brugðist því að ekki eru allir Ísraelsmenn í raun sem koma af Ísrael.+ 7 Ekki eru þeir heldur allir börn Abrahams þótt þeir séu afkomendur hans.+ Nei, „þeir sem verða kallaðir afkomendur þínir koma af Ísak“.+ 8 Bókstafleg börn Abrahams eru sem sagt ekki börn Guðs+ heldur eru það börnin samkvæmt loforðinu+ sem teljast afkomendur Abrahams. 9 Loforðið var á þessa leið: „Ég kem aftur á þessum tíma að ári liðnu og þá verður Sara búin að eignast son.“+ 10 En loforðið var ekki aðeins gefið þá heldur líka þegar Rebekka átti að eignast tvíbura með Ísak, eiginmanni sínum og forföður okkar.+ 11 Áður en þeir fæddust og höfðu hvorki gert gott né illt tiltók Guð hvorn hann ætlaði að velja en það er undir honum komið hvern hann kallar því að val hans ræðst ekki af verkum manna. 12 Rebekku var sagt: „Sá eldri mun þjóna þeim yngri.“+ 13 Það er eins og skrifað stendur: „Ég elskaði Jakob en hataði Esaú.“+
14 Hvað eigum við þá að segja? Er Guð óréttlátur? Auðvitað ekki.+ 15 Hann segir við Móse: „Ég miskunna þeim sem ég miskunna og sýni meðaumkun þeim sem ég sýni meðaumkun.“+ 16 Það er því undir Guði og miskunn hans komið hver er valinn en ekki undir löngun eða viðleitni mannsins.*+ 17 Í Ritningunni er sagt við faraó: „Ég hef látið þig halda lífi af þessari ástæðu: að nota þig sem dæmi til að sýna mátt minn og láta boða nafn mitt um alla jörðina.“+ 18 Þannig miskunnar hann hverjum sem hann vill en lætur þá forherðast sem hann vill.+
19 Nú segirðu sjálfsagt við mig: „Hvers vegna heldur hann þá áfram að finna að fólki? Hver getur staðið gegn vilja hans?“ 20 En hver ert þú, maður, að mótmæla Guði?+ Segir gripurinn við þann sem mótaði hann: „Hvers vegna gerðirðu mig svona?“+ 21 Hefur ekki leirkerasmiðurinn leirinn á valdi sínu+ til að móta úr sama klumpinum ker til að nota við hátíðleg tækifæri og annað til óvirðulegri nota? 22 Þó að Guð vildi sýna reiði sína og birta mátt sinn umbar hann af mikilli þolinmæði ker reiðinnar sem verðskulda eyðingu. 23 Og hvað nú ef hann gerði það til að sýna hve mikla dýrð hann veitir kerum miskunnarinnar+ sem hann hefur fyrir fram búið til dýrðar, 24 það er að segja okkur sem hann kallaði ekki aðeins úr hópi Gyðinga heldur einnig frá þjóðunum?+ Er hægt að segja eitthvað við því? 25 Það er eins og hann segir hjá Hósea: „Þá sem eru ekki fólk mitt+ mun ég kalla ‚fólk mitt‘, og hana sem var ekki elskuð ‚mína elskuðu‘.+ 26 Og þar sem sagt var við þá: ‚Þið eruð ekki fólk mitt,‘ þar verða þeir kallaðir ‚synir hins lifandi Guðs‘.“+
27 Auk þess hrópar Jesaja varðandi Ísrael: „Þótt Ísraelsmenn væru eins margir og sandkorn sjávarins bjargast aðeins fáeinir.*+ 28 Jehóva* gerir upp reikningana á jörðinni, endanlega og án tafar.“+ 29 Jesaja spáði líka: „Ef Jehóva* hersveitanna hefði ekki látið nokkra afkomendur okkar komast af værum við orðin eins og Sódóma og líktumst Gómorru.“+
30 Hvað þýðir þetta? Að fólk af þjóðunum, sem sóttist ekki eftir að verða réttlátt, varð réttlátt+ og það vegna trúar,+ 31 en Ísraelsmönnum, sem reyndu að verða réttlátir með því að fylgja lögum, tókst ekki að fara eftir þeim. 32 Af hverju? Af því að þeir reyndu að réttlætast með verkum en ekki af trú. Þeir hnutu um „ásteytingarsteininn“+ 33 eins og skrifað stendur: „Ég legg í Síon ásteytingarstein+ og hneykslunarhellu en sá sem byggir trú sína á honum verður ekki fyrir vonbrigðum.“+