Spurningakassinn

◼ Hvað ræður því hvort við gefum einhverjum rit?

Það sem skiptir mestu máli er áhugi fólks. Ef það sýnir einlægan áhuga gætum við skilið eftir tvö blöð, bækling, bók eða annað rit sem við erum að bjóða. Þetta á við jafnvel þó það sé greinilegt að fólk eigi litla eða enga peninga til þess að styrkja alþjóðastarfið. (Job. 34:19; Opinb. 22:17) Á hinn bóginn myndum við ekki skilja eftir verðmæt rit hjá þeim sem kunna ekki að meta þau. – Matt. 7:6.

Hvernig gæti húsráðandi látið í ljós áhuga sinn? Meðal annars með því að vera fús til að ræða við okkur. Ef hann hlustar með athygli á meðan við tölum, svarar spurningum og lætur í ljós álit sitt gefur það til kynna að hann vilji eiga þátt í umræðunum. Ef hann fylgist með þegar við lesum úr Biblíunni sýnir hann virðingu fyrir orði Guðs. Oft er gagnlegt að spyrja hvort hann myndi lesa þau rit sem við erum að bjóða. Boðberar ættu að nota góða dómgreind til þess að ganga úr skugga um hvort fólk hafi áhuga eða ekki. Þegar um götustarf er að ræða væri til dæmis ekki við hæfi að dreifa blöðum, bæklingum eða bókum af handahófi til allra sem ganga fram hjá. Betra væri að láta af hendi boðsmiða eða smárit ef við sjáum ekki hvort áhugi sé fyrir hendi.

Eins ætti fjöldi þeirra rita, sem boðberi fær í bókaafgreiðslunni, að fara eftir því sem hann þarfnast til þess að geta sinnt starfinu, en ekki af því hversu mikið hann getur lagt í frjáls framlög. Frjálsu framlögin eru ekki greiðsla fyrir ritin heldur til þess að styrkja alla starfsemi tengda alþjóðlega boðunarstarfinu. Ef við erum þakklát gefum við ríkulega af skorti okkar en ekki bara af því sem við eigum afgangs óháð fjárhag okkar. (Mark. 12:41-44; 2. Kor. 9:7) Það hvetur okkur líka til þess að taka aðeins þau rit sem við þurfum á að halda og þar af leiðandi sóum við ekki fjármunum safnaðarins.

[Innskot á bls. 2]

Boðberar ættu að nota góða dómgreind til þess að ganga úr skugga um hvort fólk hafi áhuga eða ekki.