កុំ​ខំ​មក​សម្រាល​ទុក្ខ​ខ្ញុំ ដោយ​សារ​ការ​បំផ្លាញ​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្ញុំ​ឡើយ។+

១៩ ឱ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​អើយ! ខ្ញុំ​ពិបាក​ចិត្ត​ខ្លាំង​ណាស់! ខ្ញុំ​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង។

បេះ​ដូង​ខ្ញុំ​លោត​ញាប់​ឥត​ឈប់។

៨ កាល​ដែល​បុរស​ទាំង​នោះ​កំពុង​សម្លាប់​បណ្ដា​ជន ពួក​គេ​បាន​ទុក​ជីវិត​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​ក្រាប​មុខ​ចុះ ហើយ​ស្រែក​ឡើង​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ម្ចាស់​ដ៏​ឧត្ដម​បំផុត​អើយ! តើ​លោក​នឹង​បំផ្លាញ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​សេស​សល់ ពេល​លោក​បញ្ចេញ​កំហឹង​ទៅ​លើ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឬ?​»។+