ការបំភ្លឺច្បាប់
៣២ «ឱមេឃអើយ! ចូរផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ខ្ញុំថ្លែង
ឱផែនដីអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យចេញពីមាត់ខ្ញុំចុះ។
២ ដំបូន្មានខ្ញុំនឹងធ្លាក់មកដូចជាទឹកភ្លៀង
សម្ដីខ្ញុំនឹងស្រក់ចុះដូចជាទឹកសន្សើម គឺដូចជាភ្លៀងរលឹមធ្លាក់លើវាលស្មៅ
និងដូចជាភ្លៀងមួយមេស្រោចស្រពរុក្ខជាតិ។
៣ ខ្ញុំនឹងប្រកាសអំពីនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
ចូរប្រាប់អំពីភាពឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះនៃយើង!+
៤ លោកជាថ្មដា កិច្ចការរបស់លោកគឺល្អឥតខ្ចោះ+
ព្រោះគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់លោកសុទ្ធតែយុត្តិធម៌។+
ព្រះនៃសេចក្ដីស្មោះត្រង់+ មិនដែលប្រព្រឹត្តដោយអយុត្តិធម៌ឡើយ+
លោកគឺសុចរិតនិងទៀងត្រង់ជានិច្ច។+
៥ ឯពួកគេវិញ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយខូចអាក្រក់។+
ពួកគេមិនមែនជាកូនរបស់លោកទេ តែដោយសារកំហុសខ្លួនគេវិញ។+
ពួកគេជាជំនាន់មនុស្សវៀចវេរនិងមិនទៀងត្រង់!+
៦ ឱមនុស្សល្ងីល្ងើឥតប្រាជ្ញាអើយ!+
តើអ្នកគួរប្រព្រឹត្តបែបនេះទៅលើព្រះយេហូវ៉ាឬ?+
លោកជាបិតាដែលបានបង្កើតអ្នក+
និងបានសូនអ្នកឡើង ហើយតាំងអ្នកឲ្យរឹងមាំ មែនទេ?
៧ ចូរនឹកឃើញនូវគ្រាមុនៗ
ហើយពិចារណាអំពីសម័យកាលដែលបានកន្លងទៅ។
ចូរសួរឪពុកអ្នកចុះ គាត់អាចប្រាប់អ្នកបាន+
ចូរសួរបុរសចាស់ទុំចុះ ពួកគាត់នឹងរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់។
៨ ពេលដែលព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតប្រគល់ទឹកដីឲ្យប្រជាជាតិនានា+
និងពេលលោកញែកកូនចៅអាដាម*ចេញពីគ្នា+
នោះលោកកំណត់ព្រំដែនឲ្យប្រជាជាតិទាំងនោះ+
ដោយគិតតាមចំនួនកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។+
១០ លោកបានរកឃើញគាត់នៅទីហួតហែង+ ជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំធំល្វឹងល្វើយ។+
លោកបានបីបាច់ថែរក្សាគាត់ជានិច្ច+ថែមទាំងការពារគាត់ដូចជាប្រស្រីភ្នែក។+
១១ ដូចសត្វឥន្ទ្រីបង្រៀនកូនឲ្យចេះហើរ វាហោះក្រឡឹងជុំវិញកូន
ហើយត្រដាងស្លាបចាំទ្រកូន រួចដាក់កូនលើចំអេងស្លាប+
១២ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលដឹកនាំគាត់*+គ្មានព្រះណាទៀតឡើយ។+
លោកឲ្យទឹកឃ្មុំពីផ្ទាំងថ្មជាអាហារ ថែមទាំងប្រេងពីថ្មដា
១៤ ព្រមទាំងខ្លាញ់ទឹកដោះពីហ្វូងគោ និងទឹកដោះពីហ្វូងចៀម។
លោកផ្ដល់ចៀមល្អបំផុត រួមជាមួយចៀមឈ្មោលពីតំបន់បាសាននិងពពែឈ្មោល។
លោកផ្គត់ផ្គង់ស្រូវល្អបំផុត+ ថែមទាំងឲ្យស្រាដែលធ្វើពីទឹកទំពាំងបាយជូរទៀតផង។
១៥ ពេលយេសឺរុន*ធំធាត់ គាត់បានបះបោរប្រឆាំងហើយទាត់ម្ចាស់ឯង។
អ្នករាល់គ្នាបានឡើងសាច់ ហើយធំធាត់ ថែមទាំងមាំមួន។+
ដូច្នេះគាត់បោះបង់ចោលព្រះដែលបានបង្កើតគាត់+
ហើយមើលងាយថ្មដានៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់គាត់។
១៦ ពួកគេបានធ្វើឲ្យលោកខឹងដោយកាន់តាមព្រះដទៃ+
ហើយនាំឲ្យលោកក្រោធដោយសារអ្វីដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមទាំងនេះ។+
១៧ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដល់ពួកវិញ្ញាណកំណាចមិនមែនដល់ព្រះពិតឡើយ+ តែដល់ព្រះនានាដែលពួកគេមិនដែលស្គាល់
គឺជាព្រះថ្មីៗដែលទើបតែមាន ជាព្រះដែលបុព្វបុរសពួកគេមិនធ្លាប់ឮឡើយ។
១៨ អ្នករាល់គ្នាមិនបានចងចាំព្រះដែលបានផ្ដល់កំណើតដល់អ្នករាល់គ្នាទេ+
តែបែរជាភ្លេចលោកជាថ្មដា+ ដែលជាឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាទៅវិញ។
១៩ ពេលព្រះយេហូវ៉ាឃើញដូច្នេះ លោកបានបដិសេធពួកគេ។+
ព្រោះកូនប្រុសកូនស្រីរបស់លោកបានធ្វើឲ្យលោកខឹង។
២០ ហេតុនេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងបែរមុខចេញពីពួកគេ+
ខ្ញុំនឹងចាំមើលថាពួកគេនឹងទៅជាយ៉ាងណា។
ពួកគេជាជំនាន់មនុស្សវៀចវេរ+ជាកូនចៅដែលគ្មានសេចក្ដីស្មោះត្រង់ទាល់តែសោះ។+
២១ ពួកគេបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងជាខ្លាំង ដោយសារតែព្រះមិនពិត+
ពួកគេបាននាំឲ្យខ្ញុំទាស់ចិត្ត ព្រោះតែរូបព្រះដែលឥតប្រយោជន៍។+
ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេច្រណែន ដោយសារតែមនុស្សឥតបានការ+
ថែមទាំងធ្វើឲ្យពួកគេខឹង ដោយសារតែប្រជាជាតិល្ងីល្ងើ។+
២២ ព្រោះកំហឹងរបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាភ្លើង+
ដែលឆាបឆេះដល់ទីបញ្ចុះសព*ជ្រៅបំផុត+
ហើយធ្វើឲ្យផែនដីនិងភោគផលទាំងប៉ុន្មានវិនាសអស់ទៅ
ថែមទាំងឆាបឆេះដល់គ្រឹះនៃភ្នំនានា។
២៣ ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យពួកគេមានទុក្ខវេទនាកាន់តែច្រើន
ខ្ញុំនឹងបាញ់ព្រួញទាល់តែអស់ទៅលើពួកគេ។
២៤ ពួកគេនឹងល្ហិតល្ហៃទៅដោយការអត់ឃ្លាន+
ជំងឺគ្រុនក្ដៅនឹងឆក់យកពួកគេទៅ ហើយពួកគេនឹងរងការបំផ្លាញយ៉ាងខ្លាំង។+
ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យសត្វព្រៃទៅត្របាក់ពួកគេ+
ថែមទាំងឲ្យពស់មានពិសវារទៅចឹកពួកគេដែរ។
២៥ នៅក្រៅផ្ទះ ដាវនឹងពង្រាត់ពួកគេ។+ នៅក្នុងផ្ទះ ពួកគេនឹងភ័យរន្ធត់+
គឺទាំងបុរសវ័យក្មេង ទាំងស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធ ទាំងទារក ទាំងមនុស្សវ័យចាស់។+
២៦ ការពិត ខ្ញុំគួរនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេ
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេសាបសូន្យទៅ នឹងគ្មាននរណានឹកឃើញពួកគេទៀតឡើយ»។
២៧ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំខ្លាចថាសត្រូវនឹងមើលងាយ+ ហើយយល់ច្រឡំថា៖+
«យើងឈ្នះដោយសារតែយើងខ្លាំងក្លា+ មិនមែនមកពីព្រះយេហូវ៉ានោះទេ»។
២៨ ព្រោះពួកគេជាប្រជាជាតិមួយដែលឥតវិចារណញ្ញាណ* និងគ្មានការយល់ដឹងសោះឡើយ។+
២៩ បើពួកគេជាមនុស្សឈ្លាសវៃមែន+ ពួកគេមុខជាចេះពិចារណាហើយ!+
ពួកគេច្បាស់ជាគិតអំពីលទ្ធផលរបស់ខ្លួនមិនខាន។+
៣០ តើឲ្យមនុស្សម្នាក់ដេញតាមមនុស្ស១.០០០នាក់ម្ដេចនឹងបាន?
តើឲ្យមនុស្ស២នាក់ច្បាំងឈ្នះមនុស្ស១០.០០០នាក់ម្ដេចនឹងបានទៅ?+
លុះត្រាតែព្រះយេហូវ៉ាដែលជាថ្មដាបានលក់ពួកគេ+
ហើយប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវប៉ុណ្ណោះ។
៣១ ព្រោះថ្មដារបស់យើងខ្លាំងជាងថ្មដារបស់ពួកគេ+
សូម្បីតែសត្រូវយើងក៏ទទួលស្គាល់ការពិតនេះដែរ។+
៣២ ពួកគេប្រៀបដូចជាវល្លិទំពាំងបាយជូរមកពីក្រុងសូដុម និងមកពីចម្ការក្នុងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។+
ផ្លែទំពាំងបាយជូររបស់ពួកគេជាផ្លែពុល ហើយចង្កោមផ្លែក៏ល្វីងដែរ។+
៣៣ ស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ពួកគេប្រៀបដូចជាពិសពស់ ជាពិសដ៏សាហាវរបស់ពស់វែក។
៣៤ ការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់ពួកគេ ខ្ញុំបានកត់ទុករួចបិទត្រា
ហើយរក្សាទុកក្នុងឃ្លាំងរបស់ខ្ញុំ។+
៣៥ ការតបតនិងការសងសឹកជារបស់ខ្ញុំ+
នៅពេលកំណត់ ពួកគេនឹងរអិលដួល+
ព្រោះថ្ងៃអន្តរាយរបស់ពួកគេជិតមកដល់ហើយ
គឺថ្ងៃដែលពួកគេត្រូវវិនាសនឹងមកជាប្រញាប់›។
៣៦ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងវិនិច្ឆ័យរាស្ត្ររបស់លោក+
ពេលលោកឃើញអ្នកបម្រើលោកចុះខ្សោយ
មានតែអ្នកតូចទាបនិងទន់ខ្សោយប៉ុណ្ណោះដែលនៅសល់។
៣៧ បន្ទាប់មក លោកនឹងសួរថា៖ ‹តើបណ្ដាព្រះរបស់ពួកគេនៅឯណា?+
តើថ្មដាដែលពួកគេពឹងជ្រកនៅឯណា?
៣៨ ព្រះដែលធ្លាប់បរិភោគខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជា*
និងផឹកស្រាទំពាំងបាយជូរដែលពួកគេជូន តើព្រះទាំងនោះនៅឯណា?+
ចូរឲ្យព្រះទាំងនោះក្រោកឡើង ហើយជួយអ្នករាល់គ្នាចុះ។
ចូរយកព្រះទាំងនោះជាទីពឹងជ្រកទៅ។
៣៩ មើល! គឺខ្ញុំនេះហើយជាព្រះ+ ក្រៅពីខ្ញុំគ្មានព្រះណាទៀតទេ។+
ខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យស្លាប់ និងអាចធ្វើឲ្យរស់។+
ខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យរបួស+ និងអាចធ្វើឲ្យជាសះស្បើយ+
ហើយគ្មាននរណាអាចសង្គ្រោះពីដៃខ្ញុំបានឡើយ។+
៤០ ព្រោះខ្ញុំដែលរស់ជារៀងរហូត ខ្ញុំលើកដៃឡើង
ហើយស្បថដោយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ថា+
៤១ បើខ្ញុំសំលៀងដាវដ៏ភ្លឺរលោងរបស់ខ្ញុំ ហើយត្រៀមធ្វើការវិនិច្ឆ័យ+
នោះខ្ញុំនឹងសងសឹកពួកសត្រូវរបស់ខ្ញុំ+ ហើយតបតនឹងពួកអ្នកដែលស្អប់ខ្ញុំជាមិនខាន។
៤២ ព្រួញរបស់ខ្ញុំនឹងផឹកឈាមសត្រូវរហូតដល់ស្រវឹង
គឺឈាមរបស់អ្នកស្លាប់ និងឈាមរបស់ពួកឈ្លើយ។
ដាវរបស់ខ្ញុំនឹងស៊ីសាច់របស់ពួកសត្រូវ និងកាត់ក្បាលពួកមេដឹកនាំរបស់ពួកគេ›។
៤៣ ឱប្រជាជាតិទាំងឡាយអើយ! ចូរអរសប្បាយជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់លោកចុះ+
ព្រោះលោកនឹងសងសឹកពួកអ្នកដែលសម្លាប់អ្នកបម្រើលោក+
ហើយលោកតបតនឹងពួកសត្រូវវិញ+
ថែមទាំងធ្វើឲ្យស្រុករបស់រាស្ត្រលោករួចពីភាពខុសឆ្គងផង»។*
៤៤ យ៉ាងនេះ ម៉ូសេនិងហូស៊ា*+ជាកូននុនបានថ្លែងប្រាប់ពាក្យពេចន៍ចម្រៀងនេះឲ្យបណ្ដាជនស្ដាប់។+ ៤៥ ក្រោយពីម៉ូសេរៀបរាប់ពាក្យទាំងអស់ដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលហើយ ៤៦ គាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរចាំទុកក្នុងចិត្តនូវពាក្យទាំងអស់ដែលខ្ញុំព្រមានអ្នករាល់គ្នានៅថ្ងៃនេះ+ ដើម្បីអ្នករាល់គ្នាអាចទូន្មានប្រដៅដល់កូនចៅខ្លួន ឲ្យកាន់ខ្ជាប់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីក្នុងក្រមច្បាប់នេះ។+ ៤៧ ព្រោះពាក្យទាំងនេះមិនមែនឥតប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នករាល់គ្នាទេ តែជួយឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានជីវិតវិញ។+ បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមពាក្យទាំងនេះ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅជាយូរអង្វែងក្នុងស្រុក ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ចូលទៅចាប់យកនោះ»។
៤៨ នៅថ្ងៃដដែលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ៤៩ «ចូរឡើងទៅលើភ្នំនេបូរ+នៅតំបន់ភ្នំអាបារីម+ ដែលស្ថិតនៅក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូ។ នៅទីនោះ ចូរមើលទៅស្រុកកាណានចុះ ជាស្រុកដែលខ្ញុំនឹងប្រគល់ឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទុកជាមត៌ក។+ ៥០ បន្ទាប់មក អ្នកនឹងស្លាប់នៅលើភ្នំនោះ ហើយទៅឯបុព្វបុរសរបស់អ្នក* ដូចអេរ៉ុនបងអ្នកបានស្លាប់នៅលើភ្នំហ័រ+ ហើយទៅឯបុព្វបុរសគាត់ដែរ។ ៥១ ព្រោះកាលនៅតំបន់កាដេសក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំស៊ីង អ្នកទាំងពីរបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះខ្ញុំ ដោយមិនលើកកិត្តិយសខ្ញុំនៅមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល+ ស្ដីអំពីទឹកមេរីបាទេ។+ ៥២ អ្នកនឹងមើលឃើញស្រុកនោះពីចម្ងាយ តែមិនអាចចូលទៅក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំនឹងប្រគល់ឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលឡើយ»។+