យ៉ូស្វេ
២៤ ក្រោយមក យ៉ូស្វេបានហៅកុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់នៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឲ្យមកជួបជុំគ្នានៅក្រុងស៊ីគឹម ថែមទាំងហៅពួកបុរសចាស់ទុំនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពួកមេដឹកនាំ ពួកអ្នកសម្រេចក្ដី និងពួកមន្ត្រី+ ឲ្យមកជួបជុំគ្នានៅចំពោះមុខព្រះពិត។ ២ យ៉ូស្វេនិយាយទៅកាន់ពួកគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹នៅសម័យមុន+ បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា+គឺ ថេរ៉ាដែលជាឪពុករបស់អាប្រាហាំនិងជាឪពុករបស់ណេឃ័រ បានអាស្រ័យនៅត្រើយម្ខាងទន្លេ* ហើយធ្លាប់បម្រើព្រះដទៃ។+
៣ «‹ក្រោយមក ខ្ញុំបាននាំអាប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា+ចេញពីត្រើយម្ខាងទន្លេ* ហើយឲ្យគាត់ដើរពេញទឹកដីស្រុកកាណាន រួចខ្ញុំឲ្យគាត់មានអ៊ីសាក+ និងកូនចៅ*យ៉ាងច្រើន។+ ៤ ខ្ញុំឲ្យអ៊ីសាកមានយ៉ាកុបនិងអេសាវ។+ បន្ទាប់មក ខ្ញុំឲ្យភ្នំសៀទៅអេសាវទុកជាមត៌ក។+ ចំណែកឯយ៉ាកុបនិងកូនចៅរបស់គាត់ ពួកគេបានទៅនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ៥ កន្លងក្រោយមក ខ្ញុំចាត់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុន+ឲ្យទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ហើយខ្ញុំបានដាក់ទោសស្រុកនោះឲ្យកើតមានទុក្ខវេទនា+ រួចខ្ញុំនាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះ។ ៦ ពេលដែលខ្ញុំនាំបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+មកដល់សមុទ្រ ពេលនោះពួកអេហ្ស៊ីបបានដេញតាមពីក្រោយពួកគេរហូតដល់សមុទ្រក្រហម ទាំងមានរទេះចម្បាំងនិងទាហានសេះផង។+ ៧ បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាស្រែកសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយ។+ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានដាក់ភាពងងឹតរវាងអ្នករាល់គ្នានិងពួកអេហ្ស៊ីប ហើយធ្វើឲ្យទឹកសមុទ្របាក់ធ្លាក់សម្លាប់ពួកអេហ្ស៊ីប។+ អ្នករាល់គ្នាបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនូវអ្វីៗដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ លុះក្រោយមក អ្នករាល់គ្នាស្នាក់នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។+
៨ «‹រួចមក ខ្ញុំបាននាំអ្នករាល់គ្នាចូលក្នុងទឹកដីរបស់ជនជាតិអាម៉ូរីដែលនៅត្រើយម្ខាង*ទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយពួកគេលើកគ្នាមកច្បាំងនឹងអ្នករាល់គ្នា។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចយកទឹកដីរបស់ពួកគេ ហើយខ្ញុំបានបំផ្លាញពួកគេឲ្យបាត់អស់ពីមុខអ្នករាល់គ្នា។+ ៩ ក្រោយមកទៀត បាឡាក់ស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ជាកូនប្រុសស៊ីបព័រ គាត់បានតាំងចិត្តទាស់ប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ ស្ដេចបាឡាក់បានហៅបាឡាមជាកូនប្រុសបេអ័រ ឲ្យមកដាក់បណ្ដាសាអ្នករាល់គ្នា។+ ១០ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនព្រមស្ដាប់បាឡាមទេ។+ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគាត់ជូនពរអ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀត។+ យ៉ាងនេះ ខ្ញុំបានសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាពីកណ្ដាប់ដៃរបស់គាត់។+
១១ «‹បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់+មកក្រុងយេរីខូ។+ ពេលមកដល់ ពួកមេដឹកនាំ*របស់ក្រុងយេរីខូ ព្រមទាំងជនជាតិអាម៉ូរី ជនជាតិពេរិស៊ីត ជនជាតិកាណាន ជនជាតិហេត ជនជាតិកឺកាស៊ី ជនជាតិហេវី និងជនជាតិយេប៊ូស បានចេញមកច្បាំងអ្នករាល់គ្នា តែខ្ញុំបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ១២ មុនអ្នករាល់គ្នាមកដល់ ខ្ញុំធ្វើឲ្យពួកគេបាក់ទឹកចិត្ត។* ការបាក់ទឹកចិត្តនោះនាំឲ្យពួកគេរត់ចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នា+ ដូចស្ដេចទាំងពីររបស់ជនជាតិអាម៉ូរីបានរត់ចេញដែរ។ នេះមិនមែនដោយសារដាវឬធ្នូរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ១៣ តាមរបៀបនេះ ខ្ញុំបានឲ្យអ្នករាល់គ្នានូវទឹកដីដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានធ្វើការនឿយហត់ ហើយឲ្យអ្នករាល់គ្នាចូលទៅរស់នៅក្នុងក្រុងដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានសង់។+ អ្នករាល់គ្នាបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរនិងផ្លែអូលីវពីចម្ការដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានទាំងដាំផង›។+
១៤ «ហេតុនេះ ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយបម្រើលោកដោយចិត្តស្មោះឥតងាករេ*និងដោយចិត្តស្មោះត្រង់។*+ ចូរបំបាត់ចោលព្រះទាំងឡាយដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្លាប់គោរពបូជានៅត្រើយម្ខាងទន្លេ*និងនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ១៥ ឥឡូវបើអ្នករាល់គ្នាមិនចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាទេ សូមជ្រើសរើសនៅថ្ងៃនេះថាអ្នករាល់គ្នាចង់បម្រើព្រះមួយណា+ តើចង់បម្រើព្រះដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់គោរពបូជានៅត្រើយម្ខាងទន្លេ*+ ឬចង់បម្រើព្រះរបស់ជនជាតិអាម៉ូរីក្នុងទឹកដីដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងរស់នៅ?+ ប៉ុន្តែ ចំណែកខ្ញុំនិងពួកអ្នកផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ពួកយើងនឹងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា»។
១៦ ពួកបណ្ដាជនទាំងអស់ឆ្លើយថា៖ «ពួកយើងគ្មានថ្ងៃបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា ហើយទៅបម្រើព្រះដទៃទេ។ ១៧ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកយើង លោកជាអ្នកដែលនាំពួកយើងនិងបុព្វបុរសរបស់ពួកយើងចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ឲ្យរួចផុតពីជីវិតជាខ្ញុំបម្រើ+ ហើយលោកជាអ្នកដែលធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗនៅចំពោះមុខពួកយើង។+ លោកតែងតែការពារពួកយើងនៅតាមផ្លូវដែលពួកយើងធ្វើដំណើរ ថែមទាំងការពារពួកយើងនៅពេលដើរឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់ជនជាតិនានា។+ ១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញជនជាតិទាំងប៉ុន្មាន រួមទាំងជនជាតិអាម៉ូរី គឺជនជាតិទាំងអស់ដែលរស់នៅក្នុងទឹកដីនេះមុនពួកយើងចូលមករស់នៅ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកយើងក៏នឹងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែរ ព្រោះលោកជាព្រះរបស់ពួកយើង»។
១៩ រួចយ៉ូស្វេក៏និយាយទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនអាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានទេ ព្រោះលោកជាព្រះបរិសុទ្ធ+ ហើយលោកជាព្រះដែលតម្រូវឲ្យមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខចំពោះលោក។+ បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើខុស ហើយបះបោរប្រឆាំងលោក នោះលោកនឹងមិនអភ័យទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ២០ ពិតមែនតែព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើល្អចំពោះអ្នករាល់គ្នា តែបើអ្នករាល់គ្នាបោះបង់ចោលលោក ហើយទៅបម្រើព្រះរបស់ជនជាតិដទៃ នោះលោកក៏នឹងបែរមកប្រឆាំងអ្នករាល់គ្នាដែរ ព្រមទាំងបំផ្លាញអ្នករាល់គ្នាចោលទៀតផង»។+
២១ ពួកគេឆ្លើយទៅយ៉ូស្វេវិញថា៖ «ទេ ពួកយើងនឹងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា!»។+ ២២ ដូច្នេះ យ៉ូស្វេប្រាប់ពួកគេថា៖ «សម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាជាសាក្សីបញ្ជាក់ថា អ្នករាល់គ្នាបានជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯងថាបម្រើព្រះយេហូវ៉ា»។+ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «មែនហើយ ពួកយើងបានជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯង»។
២៣ យ៉ូស្វេនិយាយថា៖ «បើដូច្នេះ ចូរបំបាត់ចោលព្រះរបស់ជនជាតិដទៃពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា ហើយចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យអស់ពីចិត្ត»។ ២៤ ពួកគេឆ្លើយទៅយ៉ូស្វេថា៖ «ពួកយើងនឹងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកយើង ហើយពួកយើងនឹងធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោក!»។
២៥ ដូច្នេះ យ៉ូស្វេបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងពួកគេនៅថ្ងៃនោះឯង ហើយគាត់បានចេញបញ្ញត្តិនិងច្បាប់ឲ្យពួកគេនៅក្រុងស៊ីគឹម។ ២៦ រួចមក យ៉ូស្វេបានសរសេរពាក្យទាំងនោះក្នុងសៀវភៅច្បាប់របស់ព្រះ+ ហើយយកថ្មធំមួយ+ទៅបញ្ឈរក្រោមដើមឈើធំនៅក្បែរទីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៧ យ៉ូស្វេនិយាយថែមទៀតថា៖ «មើល! ថ្មនេះនឹងត្រូវទុកជាភ័ស្តុតាងសម្រាប់ពួកយើង+ ដោយសារថ្មនេះបានឮពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកពួកយើង។ បើអ្នករាល់គ្នាមិនទទួលស្គាល់ព្រះទេ ថ្មនេះជាភ័ស្តុតាងថ្កោលទោសអ្នករាល់គ្នា»។ ២៨ ពេលនិយាយចប់ហើយ យ៉ូស្វេក៏ឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅទឹកដីរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនវិញ។+
២៩ ក្រោយពីព្រឹត្តការណ៍ទាំងនោះ យ៉ូស្វេជាកូនប្រុសនុននិងជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់បានទទួលមរណភាពក្នុងអាយុ១១០ឆ្នាំ។+ ៣០ ពួកគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅទឹកដីជាមត៌ករបស់គាត់ គឺក្នុងក្រុងធីមណាតសេរ៉ា+នៃតំបន់ភ្នំស្រុកអេប្រាអ៊ីមដែលនៅខាងជើងភ្នំកាអាស។ ៣១ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា អស់មួយជីវិតរបស់យ៉ូស្វេ និងអស់មួយជីវិតរបស់ពួកបុរសចាស់ទុំដែលមានអាយុវែងជាងយ៉ូស្វេ គឺពួកបុរសចាស់ទុំដែលបានឃើញគ្រប់ការទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+
៣២ ចំណែកឯឆ្អឹងយ៉ូសែប+ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានយកពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក ពួកគេបានបញ្ចុះនៅក្រុងស៊ីគឹមក្នុងដីវាល ដែលយ៉ាកុបបានទិញពីពួកកូនប្រុសរបស់ហេម័រ+ដែលជាឪពុកស៊ីគឹម ក្នុងតម្លៃ១០០កាក់ប្រាក់។+ ដូច្នេះ ដីវាលនោះបានទៅជាមត៌ករបស់កូនចៅយ៉ូសែប។+
៣៣ អេលាសារកូនប្រុសអេរ៉ុនក៏បានទទួលមរណភាពដែរ។+ ពួកគេបានបញ្ចុះសពអេលាសារលើទួលរបស់ភីនេហាសជាកូនប្រុសគាត់។+ នោះជាទួលដែលភីនេហាសបានទទួលនៅតំបន់ភ្នំស្រុកអេប្រាអ៊ីម។