មើលហ្ន៎! សាលព្រះរាជាណាចក្រមួយនៅនីអ៊ូអ៊ី
នីអ៊ូអ៊ីគឺជាកោះផ្កាថ្មតូចមួយស្ថិតនៅមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូង ចម្ងាយ២.១៦០ គ.ម. ចំទិសឦសានពីប្រទេសញូវហ្សេឡិន។ ស្របតាមសៀវភៅគមនាការស្តើង ឈ្មោះនីអ៊ូអ៊ីគឺមកពីពីរពាក្យ នីអ៊ូ មានន័យថា«ដើមដូង» ហើយអ៊ី មានន័យថា«សង្កេតមើល» ឬ«មើល»។ សៀវភៅស្តើងនេះប្រាប់ថា៖ «ស្របតាមរឿងព្រេង ពួកជនជាតិបូលីណេស៊ីមកតាំងលំនៅមុនដំបូងថ្លែងពាក្យទាំងនេះ ពេលគេមកដល់ឃើញដើមដូងដុះលើកោះនោះ»។
សព្វថ្ងៃនេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅនីអ៊ូអ៊ីគាប់ចិត្តចង់ប្រាប់អ្នកមកលេងថា៖ «អ៊ី! ហ្វាលីហ៊ិកូទូម៉ូទោលូ!» គឺបានសេចក្ដីថា៖ «មើលហ្ន៎! សាលព្រះរាជាណាចក្ររបស់យើង»! ហេតុអ្វីបានជាគេមានអារម្មណ៍ជ្រាលជ្រៅដូច្នេះចំពោះសាលនេះ? ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រប់ទីកន្លែងគឺគាប់ចិត្តសរសើរសាលព្រះរាជាណាចក្ររបស់គេ ជាពិសេសបើសិនជាគេបានសង់ផ្ទាល់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែសង់សាលព្រះរាជាណាចក្រលើកោះដាច់ឡែកនៅកណ្ដាលមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូងដ៏ធំធេងនេះគឺជាការមួយផ្សេងវិញ។ ហើយម្យ៉ាងទៀត នីអ៊ូអ៊ីមានទំហំតែ២៦០គ.ម.ការ៉េ ហើយមានអ្នកស្រុកតែ២.៣០០នាក់ប៉ុណ្ណោះរស់នៅលើកោះទាំងមូល។
មានទាក់ទងនឹងការពិបាកប្លែកពីធម្មតា
មានសំនួរសួរថា តើអ្នកណានឹងសង់សាលព្រះរាជាណាចក្រនេះ។ ក្រុមជំនុំតែមួយនៅនីអ៊ូអ៊ីមានស្មរបន្ទាល់តែ៣២នាក់។ គ្រឿងប្រដាប់សំខាន់ទាំងអស់ដែលត្រូវការ ដូចជាឡានដឹក ម៉ាស៊ីនឈូសដី និងម៉ាស៊ីនស្ទូច គឺជារបស់រដ្ឋាភិបាល។ ថែមទៅទៀត សម្ភារៈសង់ផ្ទះសឹងតែទាំងអស់ដែលត្រូវការជាចាំបាច់—ដូចជាដែក ដុំស៊ីម៉ង់ សម្ភារៈសំរាប់ដំបូល អគ្គីសនី និងបំពង់ទឹក ប្រដាប់សម្លេង និងកៅអី—ត្រូវតែដឹកពីញូវហ្សេឡិនតាមរយៈកប៉ាល់ដឹកជញ្ជូន ដែលចេញដំណើរតែម្ដងក្នុងប្រាំអាទិត្យ។ ហើយទីបំផុត ផ្ទៃកោះគឺសុទ្ធតែថ្ម ធ្វើឲ្យពិបាកកសាងទៀត ហើយសាលនេះគឺត្រូវតែសង់ឡើងឲ្យធន់នឹងខ្យល់ព្យុះនិវត្តផង។ ចំពោះអ្នកណាក៏ដោយ នេះគឺពិតជាកិច្ចការដ៏ពិបាកធ្វើក្រៃលែង!
ប៉ុន្តែមានការខុសគ្នាខ្លាំងមួយនៅទីនេះ។ ចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា សាលព្រះរាជាណាចក្រគឺជាទីថ្វាយបង្គំពិតនៅតំបន់នេះ ហើយពួកគេក៏ពឹងរកព្រះយេហូវ៉ាឲ្យទ្រង់ដឹកនាំនិងជួយពួកគេ។ (ទំនុកដំកើង ៥៦:១១; ១២៧:១) បងប្អូនគ្រីស្ទាននៅញូវហ្សេឡិនរួមទាំងបងប្អូនពីក្រុមជំនុំនីអ៊ូអ៊ីមួយនៅអ៊កឡែន ផ្ដល់ជំនួយដល់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមួយក្រុមតូចនៅនីអ៊ូអ៊ីនេះ ជួយជ្រោមជ្រែងការកសាងយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។
ការសម្រេចចិត្តចាប់ផ្ដើម
ក្នុងខែមិថុនាឆ្នាំ១៩៩៤ នៅឯទីកសាងសាលព្រះរាជាណាចក្រមួយនៅរ៉ូតូរូអា ប្រទេសញូវហ្សេឡិន នោះមានសេចក្ដីអំពាវនាវរកពួកអ្នកចាប់ចិត្តរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការនីអ៊ូអ៊ីនេះ។ គួរឲ្យអស្ចារ្យមែន បងប្អូនគ្រីស្ទានប្រុសស្រី២០០នាក់បានស្ម័គ្រចិត្តជួយ។ ពីចំណោម២០០នាក់នេះ ៨០នាក់បានត្រូវជ្រើសរើស គឺមានទាំងជាងឈើ ជាងរៀបដែក ជាងបំពង់ទឹក ជាងធ្វើដំបូល អ្នកលាបប៉ាតកំបោរ អ្នកលាបថ្នាំ ជាងអគ្គីសនី អ្នកបច្ចេកទេសខាងប្រដាប់សម្លេង អ្នកចាក់ស៊ីម៉ង់ អ្នករៀបឥដ្ឋ និងកម្មករនានា។
ពួកបងប្អូនក៏រៀបចំគម្រោងការណ៍ហើយចាប់ផ្ដើម ដោយទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកចាស់ទុំក្រុមជំនុំពីរនាក់នៅនីអ៊ូអ៊ី មានម្នាក់ជាអ្នកជំនួញបានចាប់ផ្ដើមចាត់ចែងឲ្យដឹកយកសម្ភារៈដែលត្រូវការទាំងប៉ុន្មានមក។ តម្លៃពិសេសសំរាប់សំបុត្រយន្តហោះនិងទីសំណាក់ក៏បានត្រូវទាក់ទងតថ្លៃ សំរាប់ពួកអ្នកធ្វើការពីនាយ ដែលស្ម័គ្រចិត្តចំណាយប្រាក់ខ្លួនឯង ហើយថ្ងៃខែកសាងក៏បានត្រូវកំណត់ទុក។ កិច្ចការនេះគឺនឹងត្រូវសម្រេចឡើងក្នុងរយ:២០ថ្ងៃ គឺចាប់ពីថ្ងៃទី៤ ខែមីនា ដល់ថ្ងៃទី២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៩៥ ពេលពិធីសម្ពោធសាលព្រះរាជាណាចក្រនឹងត្រូវប្រព្រឹត្តឡើង។
មេដឹកនាំកិច្ចការដែលមកពីញូវហ្សេឡិនមុនមួយអាទិត្យ ដើម្បីរៀបចំរបស់របរបាននិយាយថា៖ «ជាលើកទីមួយហើយដែលខ្ញុំព្រួយស្លន់យ៉ាងខ្លាំងបំផុត ពេលខ្ញុំឃើញទីកន្លែងកសាងនេះ។ ដីនោះសុទ្ធតែថ្ម គ្រាន់តែជីករណ្ដៅជើងសសរនោះគឺត្រូវអស់ពីរអាទិត្យទៅហើយ»។ ប៉ុន្តែពួកស្មរបន្ទាល់ស្រុកនេះមានប្រាជ្ញាលើសពីការប្រមាណរបស់គាត់ទៅទៀត ដែលគាត់ក្រោយមកបានយល់ស្របប្រាប់ថា៖ «ពួកបងប្អូនស្រុកនីអ៊ូអ៊ីមានចំណេះចេះដឹងពីរឿងថ្ម ពួកគេដឹងថាត្រូវកាប់ថ្មត្រង់ណាដើម្បីឲ្យដុំធំៗបែកប្រេះចេញមក»។ ការដាំជើងសសរក៏បានធ្វើរួចស្រេចក្នុងរយៈតែពីរថ្ងៃ!
នៅថ្ងៃទី៤ខែមីនា ពួកស្មរបន្ទាល់ញូវហ្សេឡិនធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះបានមកដល់ជាលើកទីមួយ ហើយស៊ីម៉ង់ក៏បានត្រូវចាក់ហើយ។ ពេលពួកក្រុមអ្នកធ្វើការមកដល់ទីកន្លែងកសាងជាបន្តបន្ទាប់ កិច្ចការមួយផ្នែកៗផ្សេងៗក៏បានត្រូវធ្វើរួច។ ថ្ងៃធ្វើការនិមួយៗចាប់ផ្ដើមឡើងនៅម៉ោង៧ព្រឹកដោយមានការពិភាក្សាមួយខ្លីអំពីអត្ថបទព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ។ បងប្អូនខ្លះធ្វើការ១២ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ក្រោមកំដៅថ្ងៃដល់ទៅ៣៦អង្សាសង់ទីក្រាត។ ក្រោយបំផុតមក គឺដល់ថ្ងៃទី២៣ខែមីនា ដីធ្លាបានត្រូវរៀបចំដាំផ្កាលំអហើយ។ សញ្ញាដ៏ស្អាតមួយធ្វើពីដើមស្វាយកត់សម្គាល់អាគារនេះជា«សាលព្រះរាជាណាចក្ររបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា»។
គំនិតនៃការរួបរួមកម្លាំងគ្នានិងការទទួលរាក់ទាក់
កត្ដាដ៏សំខាន់មួយដែលជួយឲ្យការងារនេះបានសម្រេចជោគជ័យ គឺការរួបរួមកម្លាំងគ្នានៃពួកអ្នកនៅនីអ៊ូអ៊ី។ ពួកអ្នកភូមិនៅទីនោះចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងនឹងឱកាសដ៏រំភើបអ៊ូអរ ដោយព្រោះទឹកចិត្តដ៏រីករាយរបស់ពួកបងប្អូន ហើយក៏ផ្ដល់អំណោយជាចំណីអាហារនិងប្រាក់។ ពួកគេជាច្រើននាក់រាប់ការសង់សាលនេះជាការងាររបស់ខ្លួន។ ពួករដ្ឋការនិងពួកអ្នកជំនួញបានជួយឧបត្ថម្ភយ៉ាងច្រើនលើសពីធម្មតា។ គ្រឿងប្រដាប់ដែលត្រូវការ ព្រមទាំងរោងចក្រអារឈើផង បានត្រូវប្រគល់ឲ្យប្រើប្រាស់។ ឯក្រុមហ៊ុនដឹកទំនិញបានទាំងកែផ្លូវដំណើរកប៉ាល់គេ ដើម្បីដឹកសម្ភារៈដែលត្រូវការឲ្យបានដល់ទាន់ពេលមិនឲ្យខកផង។
ពួកអ្នកមកនីអ៊ូអ៊ីពិតជាអបអរចំពោះការខំប្រឹងប្រែងនិងការទទួលរាក់ទាក់នៃពួកស្មរបន្ទាល់នៅនីអ៊ូអ៊ី ដែលសុខចិត្តឲ្យផ្ទះនិងរបស់របរខ្លួនឲ្យគេប្រើប្រាស់។ អ្នកធ្វើការកសាងម្នាក់ប្រាប់ថា៖ «បងប្អូនស្រីៗនៅទីនេះចិត្តល្អមែន»។ ក្រៅពីអាហារក្ដៅៗនៅពេលថ្ងៃត្រង់រៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកបងប្អូនស្រីក៏ផ្ដល់អាហារព្រឹករៀងរាល់ព្រឹកនៅម៉ោង៦កន្លះ។ ខ្លះងើបពីម៉ោង៤កន្លះព្រឹកមករៀបចំអាហារ។ អ្នកធ្វើការកសាងម្នាក់និយាយថា៖ «ខ្ញុំយល់ថាយើងរស់នៅនីអ៊ូអ៊ីនេះគឺល្អប្រសើរជាងរស់នៅឯស្រុកខ្លួនយើង»។
នៅថ្ងៃទី១០ខែមីនា ពត៌មានតារានីអ៊ូអ៊ីរាយការណ៍អំពីព្រឹត្ដិការណ៍នេះក្នុងឯកសារទំព័រទីមួយក្រោមចំណងជើងថា៖ «សាលព្រះរាជាណាចក្រទីមួយនៅនីអ៊ូអ៊ី» ហើយទាំងមានរូបថតជនជាតិញូវហ្សេឡិននិងជនជាតិនីអ៊ូអ៊ីធ្វើការនៅទីកន្លែងកសាង។ ពត៌មានដំណាលប្រាប់ថា៖ «សាលនេះមានទំហំ២៨០ម៉ែត្រការ៉េ ហើយមានកន្លែងសំរាប់មនុស្ស៧០ទៅ១០០នាក់អង្គុយ។ ឯកសារពត៌មានថ្លែងប្រាប់ទៀតថា៖ «កិច្ចការនេះគឺពិតជាអាចសម្រេចបានក្នុងពីរ[អាទិត្យ] ប៉ុន្តែក្នុងករណីនេះ គេត្រូវបន្ថែមពេលវេលាទៀត។ នៅដំណាក់នេះ គឺតែពីរថ្ងៃក្រោយពេលចាប់ផ្ដើម គ្រឹះ គម្រោង បង្កង់ នឹងដំបូលបានត្រូវដំឡើងហើយមុន[កំណត់]ពេលវេលា»។
អ្នកជំនួញនាតំបន់នោះសម្ដែងនូវសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ឲ្យអ្នកស្រុកទាំងអស់នៅកោះនីអ៊ូអ៊ី ពិនិត្យមើលហើយរៀនមេរៀនមួយពីការងារនេះ។ គាត់និយាយថា គាត់សង្ឃឹមថានេះនឹងបង្ហាញមនុស្សគ្រប់រូប នូវអ្វីដែលអាចធ្វើឡើងបានដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការរួបរួមកម្លាំងគ្នា។
ហ្វូងមនុស្ស២០៤នាក់បានមកឯពិធីសម្ពោធ។ កម្មវិធីមួយដែលឃើញថាធ្វើឲ្យពួកអ្នកមករួបរួមទាំងអស់មានសេចក្ដីរំភើបរំជួលចិត្តក្រៃលែង នោះគឺជាការសម្ដែងពិសេសមួយ ដែលពួកបងប្អូនប្រុសស្រីនីអ៊ូអ៊ីរួមទាំងពួកក្មេងៗពណ៌នាការកសាងសាលព្រះរាជាណាចក្រ ដោយចំរៀងនិងរបាំរាំ។ មានសេចក្ដីថ្លែងអំណរគុណចំពោះក្រុមកសាងនិងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដែលព្រះវិញ្ញាណទ្រង់បានជំរុញគំនិត ចិត្ត និងដៃឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះ។—អេសាយ ៤០:២៨-៣១