ឯកសារយោងសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិត កំណត់សម្រាប់កិច្ចប្រជុំ
ថ្ងៃទី៦-១២ ខែវិច្ឆិកា
jd-E ទំ. ៩០-៩១ វ. ១៦-១៧
ចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាស្របតាមខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោក
១៦ អាដាមដែលជាបុរសដំបូងបានធ្វើការជ្រើសរើសដ៏ល្ងង់ខ្លៅមួយកាលដែលគាត់ត្រូវសម្រេចចិត្តថាខ្នាតតម្រារបស់អ្នកណាប្រសើរបំផុតស្តីអំពីអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់។ តើយើងនឹងជ្រើសរើសដោយមានគំនិតឈ្លាសវៃឬទេ? អេម៉ុសបានដាស់តឿនយើងឲ្យតាំងចិត្តយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ចូរស្អប់អំពើអាក្រក់ ហើយស្រឡាញ់អំពើល្អវិញ»។ (អេម. ៥:១៥) លោកវីល្លាម រ៉េនី ហាពើ ដែលជាអតីតសាស្ដ្រាចារ្យខាងអក្សរសាស្ត្រនិងខាងភាសាអម្បូរសេមីតនៅសាកលវិទ្យាល័យឈីខាកូ បានកត់សម្គាល់ខនេះថា៖ «ក្នុងគំនិត[របស់អេម៉ុស] ខ្នាតតម្រាអំពីអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់ គឺស្របនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយ៉ាវេ»។ នេះជាគំនិតដ៏សំខាន់មួយដែលយើងអាចរៀនពីអ្នកប្រកាសទំនាយទាំង១២នាក់។ តើយើងពេញចិត្តទទួលយកខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់ឬទេ? ខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ទាំងនេះបានត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យយើងឃើញនៅក្នុងគម្ពីរ ហើយបានត្រូវពន្យល់ដោយគ្រិស្តសាសនិកដែលមានគំនិតចាស់ទុំនិងបទពិសោធន៍ ពោលគឺ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»។—ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧
១៧ ការដែលយើងស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់ជួយយើងឲ្យបដិសេធអ្វីដែលព្រះមិនពេញចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការមើលរូបអាសអាភាសតាមអ៊ីនធឺណិត ហើយព្យាយាមមិនមើលរូបនោះ។ ប៉ុន្តែ តើ«ចិត្ត»របស់គាត់គិតយ៉ាងណាអំពីអ្វីដែលនៅក្នុងគេហទំព័រដែលមានរូបអាសអាភាស? (អេភ. ៣:១៦) ដោយធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់ព្រះនៅអេម៉ុស ៥:១៥ នោះគាត់នឹងមិនសូវពិបាកបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់ទេ។ ដូច្នេះ គាត់ប្រហែលជាបានជោគជ័យក្នុងការតស៊ូរបស់គាត់ដើម្បីរក្សាចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។
ថ្ងៃទី១៣-១៩ ខែវិច្ឆិកា
ia-E ទំ. ១១៤ វ. ២២-២៣
គាត់បានទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់គាត់
២២ ចុះយ៉ូណាសវិញ យ៉ាងណាដែរ? តើគាត់បានរៀនបង្ហាញចិត្តដឹងគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ដាប់បង្គាប់លោកឬទេ? គាត់បានរៀនមែន។ ក្រោយបីយប់បីថ្ងៃ ត្រីបាននាំយ៉ូណាសមកដល់ច្រាំង ហើយ«ក៏ក្អែយ៉ូណាសចេញនៅលើដីគោក»។ (យ៉ូណ. ២:១១) ក្រោយពីអ្វីដែលយ៉ូណាសបានឆ្លងកាត់ គាត់មិនទាំងចាំបាច់ហែលទៅលើគោកផង! ពីឆ្នេរនោះ គាត់គ្រាន់តែត្រូវរកផ្លូវត្រឡប់ទៅវិញប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ចិត្តដឹងគុណរបស់គាត់បានត្រូវល្បងល។ យ៉ូណាស ៣:១, ២ចែងថា៖ «ចំណេរមក ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាសម្ដងទៀតថា៖ ‹ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេជាក្រុងធំ ហើយប៉ាវប្រកាសដល់គេតាមសេចក្ដីដែលអញនឹងបង្គាប់›»។ តើយ៉ូណាសនឹងធ្វើអ្វី?
២៣ យ៉ូណាសមិនបានស្ទាក់ស្ទើរឡើយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ដូច្នេះ យ៉ូណាសក៏ក្រោកឡើងទៅឯក្រុងនីនីវេតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា»។ (យ៉ូណ. ៣:៣) គាត់បានស្ដាប់បង្គាប់។ គាត់ច្បាស់ជាបានទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់គាត់។ ក្នុងករណីនេះ យើងក៏ត្រូវមានជំនឿតាមគំរូរបស់យ៉ូណាសដែរ។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើខុស។ (រ៉ូម ៣:២៣) ប៉ុន្តែ តើយើងឈប់ព្យាយាម ឬក៏ទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់យើង ហើយបន្តបម្រើព្រះដោយស្ដាប់បង្គាប់លោកឬទេ?
jd-E ទំ. ១១២ វ. ៤-៥
ចូរប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដូចព្រះចង់ឲ្យយើងប្រព្រឹត្ត
៤ យើងអាចរកឃើញមេរៀនមួយក្នុងការផ្ដន្ទាទោសរបស់ព្រះចំពោះអេដំម ជាស្រុកមួយជិតស្រុកអ៊ីស្រាអែល គឺ៖ «មិនត្រូវឲ្យនឹកឃើញពីថ្ងៃរបស់បងប្អូនឯង ជាថ្ងៃដែលគេត្រូវអន្តរាយ ដោយមានចិត្តរីករាយពីដំណើរពួកកូនចៅយូដា ក្នុងកាលដែលគេត្រូវបំផ្លាញនោះឡើយ ក៏មិនត្រូវមានសំដីធំនៅថ្ងៃទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេដែរ»។ (អូបា. ១២) ជនជាតិទីរ៉ុសប្រហែលជា«បងប្អូន»អ៊ីស្រាអែលក្នុងការរកស៊ី ប៉ុន្តែជនជាតិអេដំមជា«បងប្អូន»ក្នុងន័យត្រង់ ពីព្រោះពួកគេជាពូជពង្សរបស់អេសាវ បងប្អូនភ្លោះរបស់យ៉ាកុប។ សូម្បីតែព្រះយេហូវ៉ាក៏បានហៅជនជាតិអេដំមថាជា«បងប្អូន»អ៊ីស្រាអែលដែរ។ (ចោ. ២:១-៤) ហេតុនេះ ពួកគេពិតជាមានគំនុំនឹងជនជាតិយូដាមែនបានជាពួកគេអរសប្បាយ ពេលជនជាតិបាប៊ីឡូនបានធ្វើឲ្យជនជាតិយូដារងទុក្ខវេទនា។—អេស. ២៥:១២-១៤
៥ ព្រះច្បាស់ជាមិនពេញចិត្តនឹងរបៀបដែលជនជាតិអេដំមប្រព្រឹត្តចំពោះជនជាតិយូដាជាបងប្អូនរបស់ពួកគេទេ។ យើងអាចដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា ‹តើព្រះគិតយ៉ាងណាអំពីរបៀបដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្តចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ?›។ ចំណុចមួយដែលគួរយកចិត្តទុកដាក់ គឺរបៀបដែលយើងគិតអំពីបងប្អូនម្នាក់នឹងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ ពេលយើងមានបញ្ហាជាមួយនឹងគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ សូមស្រមៃគិតថា គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត ឬមានបញ្ហាជាមួយនឹងសាច់ញាតិម្នាក់របស់អ្នក។ បើអ្នកមាន«ហេតុត្អូញត្អែរ» តើអ្នកនឹងខឹងងំ មិនបំភ្លេចរឿងនោះ ឬមិនព្យាយាមដោះស្រាយរឿងនោះឬទេ? (កូឡ. ៣:១៣; យ៉ូស. ២២:៩-៣០; ម៉ាថ. ៥:២៣, ២៤) ការធ្វើដូច្នេះអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកចំពោះបងប្អូន។ អ្នកប្រហែលជាធ្វើសោះអង្គើយ គេចពីគាត់ ឬនិយាយអាក្រក់អំពីគាត់។ ក្នុងឧទាហរណ៍ដដែលនេះ សូមស្រមៃគិតថា ក្រោយមកបងប្អូននោះបានធ្វើខុស ប្រហែលជាត្រូវពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនោះជូនឱវាទ ឬកែតម្រង់ទៀតផង។ (កាឡ. ៦:១) តើអ្នកនឹងបង្ហាញចិត្តគំនិតដូចជនជាតិអេដំម ហើយអរសប្បាយ ពេលបងប្អូននោះជួបការពិបាកឬ? តើព្រះនឹងចង់ឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
ថ្ងៃទី២០-២៦ ខែវិច្ឆិកា
w១២-E ១/១១ ទំ. ២២ វ. ៤-៧
«តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យឯងប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច?»
«ប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត»។ តាមឯកសារយោងមួយពាក្យភាសាហេប្រឺដែលបកប្រែថា«សុចរិត» «រួមបញ្ចូលការប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់និងឥតលម្អៀងចំពោះមនុស្សក្នុងសហគមន៍»។ ព្រះសុំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដោយទៀងត្រង់និងឥតលម្អៀងស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ យើងប្រព្រឹត្តសុចរិតយុត្ដិធម៌ ដោយមិនលម្អៀង ត្រឹមត្រូវនិងទៀងត្រង់ចំពោះអ្នកឯទៀត។ (លេវី. ១៩:១៥; អេ. ១:១៧; ហេ. ១៣:១៨) ពេលយើងប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ចំពោះអ្នកឯទៀត នេះប្រហែលជាជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ចំពោះយើងវិញដែរ។—ម៉ាថ. ៧:១២
«ស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស»។ ព្រះសុំឲ្យយើងមិនគ្រាន់តែបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស។ ពាក្យភាសាហេប្រឺ (cheʹsedh) ដែលបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរស»ក៏អាចបកប្រែថា«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»ដែរ។ អ្នកជំនាញម្នាក់ខាងគម្ពីរនិយាយថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងសេចក្ដីសប្បុរស គឺជាសេចក្ដីបកប្រែដែលមានចំណុចខ្វះខាតនៃពាក្យ(cheʹsedh)។ គឺគុណសម្បត្ដិទាំងអស់នេះរួមគ្នា មិនមែនគុណសម្បត្ដិណាមួយក្នុងចំណោមគុណសម្បត្ដិទាំងនេះទេ»។ បើយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស នោះយើងស្ម័គ្រចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស ព្រោះយើងសប្បាយចិត្តជួយអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ។ ជាលទ្ធផល យើងមានសុភមង្គលដែលមកពីការឲ្យ។—សកម្ម. ២០:៣៥
«ឲ្យដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយសុភាពរាបទាប»។ ក្នុងគម្ពីរ ពាក្យ«ដើរ»មានន័យថា«ប្រព្រឹត្តអ្វីមួយ»។ យើងដើរជាមួយនឹងព្រះដោយប្រព្រឹត្តអ្វីដែលលោកបានបញ្ជាក់នៅក្នុងគម្ពីរ។ យើងត្រូវប្រព្រឹត្តដូច្នេះដោយ«សុភាពរាបទាប»។ ហេតុអ្វី? ពេលយើងសុភាពរាបទាបនៅមុខព្រះ នោះយើងទទួលស្គាល់ឋានៈរបស់លោក ហើយទទួលស្គាល់កម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង។ ដូច្នេះ ‹ដើរដោយសុភាពរាបទាប›មានន័យថាទទួលស្គាល់ការពិតអំពីអ្វីដែលលោកតម្រូវពីយើងនិងអំពីអ្វីដែលយើងអាចជូនលោក។
ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលតម្រូវលើសពីអ្វីដែលយើងអាចជូនលោកទេ។ លោកពេញចិត្តនឹងយើង ពេលយើងបម្រើលោកអស់ពីសមត្ថភាព។ (កូឡ. ៣:២៣) លោកយល់អំពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង។ (ទំនុក. ១០៣:១៤) ពេលយើងទទួលស្គាល់កម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង នោះយើងអាចមានអំណរក្នុងការដើរជាមួយនឹងលោក។ តើអ្នកចង់ដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដើរជាមួយនឹងព្រះឬទេ? សូមចាំថា បើអ្នកដើរជាមួយនឹងលោក នោះលោកនឹងឲ្យពរអ្នកយ៉ាងបរិបូរ។—សុភ. ១០:២២