ក៣
របៀបដែលគម្ពីរបានត្រូវរក្សាមកដល់យើង
ព្រះដែលជាអ្នកផ្ដើមនិងជាអ្នកនិពន្ធគម្ពីរ ក៏ជាអ្នកដែលថែរក្សាគម្ពីរដែរ។ លោកជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យកត់ទុកសេចក្ដីនេះ៖
«បណ្ដាំរបស់ព្រះនៃយើងនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។—អេសាយ ៤០:៨
បទគម្ពីរនេះត្រឹមត្រូវណាស់ ទោះជានៅសព្វថ្ងៃមិនមានឯកសារគម្ពីរដើមជាភាសាហេប្រឺនិងជាភាសាអេរ៉ាមa ឬបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិចក៏ដោយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរនៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺដូចគ្នាទាំងស្រុងនឹងឯកសារដើមដែលព្រះបានដឹកនាំឲ្យសរសេរនោះ?
អ្នកចម្លងឯកសាររក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ
អ្វីមួយដែលបានជួយរក្សាបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ គឺទំនៀមទម្លាប់នៅសម័យបុរាណដែលព្រះបានបង្គាប់ឲ្យចម្លងបទគម្ពីរ។b ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យស្ដេចទាំងអស់នៃអ៊ីស្រាអែលចម្លងសៀវភៅច្បាប់ទុកសម្រាប់ខ្លួន។ (ការបំភ្លឺច្បាប់ ១៧:១៨) បន្ថែមទៅទៀត ព្រះបានឲ្យពួកលេវីមានភារកិច្ចថែរក្សាសៀវភៅច្បាប់និងបង្រៀនច្បាប់ទាំងនោះដល់បណ្ដាជន។ (ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣១:២៦; នេហេមា ៨:៧) បន្ទាប់ពីជនជាតិយូដាបានត្រូវចាប់ជាឈ្លើយទៅបាប៊ីឡូន អ្នកចម្លងឯកសារមួយក្រុម (សូភើរីម) ក៏បានត្រូវបង្កើតឡើង។ (អែសរ៉ា ៧:៦) កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ ពួកអ្នកចម្លងឯកសារបានចម្លងសៀវភៅ៣៩ក្បាលនៃបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺអស់ជាច្រើនដង។
ក្នុងអំឡុងពេលរាប់រយឆ្នាំ ពួកអ្នកចម្លងឯកសារបានចម្លងសៀវភៅទាំងនេះដោយយកចិត្តទុកដាក់។ រវាងឆ្នាំ៥០០ គ.ស. និងឆ្នាំ១៥០០ គ.ស. ពួកអ្នកចម្លងឯកសារជនជាតិយូដាមួយក្រុមដែលមានឈ្មោះថាម៉ាសូរ៉េត បានបន្តទំនៀមទម្លាប់ក្នុងការចម្លងនោះ។ ឯកសារចម្លងចាស់បំផុតរបស់ពួកម៉ាសូរ៉េត (Masoretes) គឺឯកសារលេនីនក្រាត ខូឌីក (Leningrad Codex) ដែលមានក្នុងរវាងឆ្នាំ១០០៨និង១០០៩ គ.ស.។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ១៩៥០ ឯកសារគម្ពីរដើមប្រមាណ២២០ច្បាប់ ឬបំណែកខ្លះបានត្រូវរកឃើញក្នុងចំណោមរមូរនៅសមុទ្រស្លាប់។ ឯកសារគម្ពីរដើមទាំងនោះមានអាយុចាស់ជាងឯកសារលេនីនក្រាត ខូឌីក ជាងមួយពាន់ឆ្នាំ។ ការប្រៀបធៀបរមូរនៅសមុទ្រស្លាប់ជាមួយនឹងឯកសារលេនីនក្រាត ខូឌីក បានបញ្ជាក់នូវចំណុចដ៏សំខាន់មួយគឺ ទោះជារមូរនៅសមុទ្រស្លាប់មានពាក្យឬឃ្លាខ្លះខុសគ្នាក៏ដោយ តែមិនបានផ្លាស់ប្ដូរព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរទេ។
ចុះយ៉ាងណាអំពីសៀវភៅ២៧ក្បាលនៃបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច? មុនដំបូង សាវ័កខ្លះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តនិងអ្នកកាន់តាមដំបូងមួយចំនួនបានសរសេរសៀវភៅទាំងនោះ។ គ្រិស្តសាសនិកដំបូងដែលកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកអ្នកចម្លងឯកសារជនជាតិយូដា បានចម្លងសៀវភៅទាំងនោះ។ (កូឡុស ៤:១៦) ទោះជាអធិរាជរ៉ូមឈ្មោះដែអូគ្លីសៀននិងអ្នកឯទៀត ប៉ុនប៉ងបំផ្លាញសៀវភៅទាំងអស់របស់គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមក៏ដោយ ក៏ឯកសារនិងបំណែករាប់ពាន់នៅតែមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
សំណេររបស់គ្រិស្តសាសនិកក៏បានត្រូវបកប្រែជាភាសាផ្សេងៗដែរ។ សេចក្ដីបកប្រែដំបូងនៃគម្ពីរមាននៅក្នុងភាសាបុរាណដូចជា អាមេនី កូបធិក អេត្យូពី ហ្សកហ្ស៊ី ឡាតាំង និងស៊ីរីអាក។
របៀបជ្រើសរើសឯកសារដើមជាភាសាហេប្រឺនិងភាសាក្រិចសម្រាប់បកប្រែ
ឯកសារចម្លងផ្សេងៗពីគម្ពីរនៅសម័យបុរាណមិនមានពាក្យដូចគ្នាទាំងអស់នោះទេ។ ដូច្នេះ តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាបទគម្ពីរដើមមានព័ត៌មានអ្វីខ្លះ?
យើងអាចប្រៀបធៀបរឿងនេះទៅនឹងគ្រូបង្រៀនម្នាក់ ដែលប្រាប់សិស្ស១០០នាក់ឲ្យចម្លងជំពូកមួយពីសៀវភៅសិក្សា។ ទោះជាក្រោយមកជំពូកក្នុងសៀវភៅដើមបានបាត់ទៅក៏ដោយ តែបើយើងយកច្បាប់ចម្លងទាំង១០០នោះ មកប្រៀបធៀបគ្នាមើល យើងនឹងដឹងថាអត្ថបទដើមមានព័ត៌មានអ្វីខ្លះ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាសិស្សម្នាក់ៗចម្លងខុសខ្លះក៏ដោយ សិស្សទាំងអស់ច្បាស់ជាមិនចម្លងខុសត្រង់កន្លែងដូចគ្នានោះទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលបណ្ឌិតជាច្រើនប្រៀបធៀបឯកសារចម្លងនិងបំណែករាប់ពាន់នៃគម្ពីរបុរាណដែលនៅសល់ នោះពួកគេអាចដឹងច្បាស់ថាកន្លែងណាខ្លះដែលចម្លងខុស ហើយកន្លែងណាខ្លះដែលចម្លងត្រឹមត្រូវតាមភាសាដើម។
«យើងអាចនិយាយយ៉ាងប្រាកដថា គ្មានសំណេរណាទៀតពីបុរាណដែលបានចម្លងមកយ៉ាងត្រឹមត្រូវជាងនេះឡើយ»
តើយើងអាចទុកចិត្តខ្លាំងយ៉ាងណាថាគំនិតដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរដើមបានត្រូវចម្លងយ៉ាងត្រឹមត្រូវរហូតមកដល់យើង? បណ្ឌិតម្នាក់ឈ្មោះវីល្លាម ហេដ គ្រីន បាននិយាយអំពីបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺថា៖ «យើងអាចនិយាយយ៉ាងប្រាកដថា គ្មានសំណេរណាទៀតពីបុរាណដែលបានចម្លងមកយ៉ាងត្រឹមត្រូវជាងនេះឡើយ»។ ស្ដីអំពីបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិចឬដែលគេហៅថាសញ្ញាថ្មី បណ្ឌិតគម្ពីរម្នាក់ឈ្មោះ អេហ្វ អេហ្វ ប៊្រូស បានសរសេរថា៖ «យើងមានភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាសញ្ញាថ្មីបានត្រូវចម្លងមកយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ភ័ស្តុតាងនោះគឺច្រើនជាងភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់អំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រល្បីៗពីសម័យបុរាណទៅទៀត ជាស្នាដៃដែលគ្មានអ្នកណាសង្ស័យអំពីភាពត្រឹមត្រូវនោះទេ»។ គាត់បន្ថែមថា៖ «បើគម្ពីរសញ្ញាថ្មីជាសៀវភៅអក្សរសាស្ត្រធម្មតា នោះនឹងគ្មានអ្នកណាសង្ស័យអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃសៀវភៅនោះឡើយ»។
ជំពូកទី៤០នៃសៀវភៅអេសាយក្នុងរមូរនៅសមុទ្រស្លាប់ (ឆ្នាំ១២៥ដល់ឆ្នាំ១០០ មុនគ.ស.)
ពេលប្រៀបធៀបជាមួយនឹងឯកសារភាសាហេប្រឺដើមដែលមានអាយុប្រហែលមួយពាន់ឆ្នាំ ឃើញថាមានចំណុចខុសគ្នាតិចតួចណាស់ ភាគច្រើនគ្រាន់តែការប្រកបពាក្យប៉ុណ្ណោះ
ជំពូកទី៤០នៃសៀវភៅអេសាយក្នុងឯកសារអាឡេបប៉ូ ខូឌីក ដែលជាឯកសារសំខាន់នៃគម្ពីរហេប្រឺម៉ាសូរ៉េត ប្រហែលជាឆ្នាំ៩៣០ គ.ស.
បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ: សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីជាភាសាហេប្រឺ បានចេញនៅឆ្នាំ១៩៥៣ដល់ឆ្នាំ១៩៦០ មានមូលដ្ឋានលើឯកសារគម្ពីរហេប្រឺBiblia Hebraica ដោយលោករូដូហ្វ ខីតថេល។ តាំងពីពេលនោះមក ក៏មានចេញឯកសារគម្ពីរហេប្រឺកំណែថ្មី ឈ្មោះថាBiblia Hebraica Stuttgartensia និង Biblia Hebraica Quinta ដែលរួមបញ្ចូលការស្រាវជ្រាវថ្មីៗដែលបានមកពីរមូរនៅសមុទ្រស្លាប់ និងឯកសារបុរាណឯទៀត។ ឯកសារទាំងនេះប្រើពាក្យពីលេនីនក្រាត ខូឌីក នៅក្នុងបទគម្ពីរ ហើយក៏មានកំណត់សម្គាល់ដែលបញ្ជាក់ពាក្យភាសាហេប្រឺដែលមានក្នុងកឯកសារផ្សេងទៀតដូចជា សៀវភៅប្រាំក្បាលរបស់ជនជាតិសាម៉ារី រមូរនៅសមុទ្រស្លាប់ សេចក្ដីបកប្រែសេបធួជីនជាភាសាក្រិច សេចក្ដីបកប្រែថាគុមជាភាសាអេរ៉ាម សេចក្ដីបកប្រែវ៉ុលកេតជាភាសាឡាតាំង និងសេចក្ដីបកប្រែភេស៊ីតាជាភាសាស៊ីរីអាក។ ពេលរៀបចំធ្វើសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី យើងក៏បានស្រាវជ្រាវពីឯកសារBiblia Hebraica Stuttgartensia និង Biblia Hebraica Quinta ដែរ។
បទគម្ពីរភាសាក្រិច: រវាងឆ្នាំ១៨៥៣ និងឆ្នាំ១៨៨១ បណ្ឌិតប៊ី អេហ្វ វ៉េសខូត និងអេស ជេ អេ ហួត បានប្រៀបធៀបឯកសារនិងបំណែកផ្សេងៗនៃគម្ពីរដែលពួកគេគិតថាជាឯកសារជិតបំផុតនឹងឯកសារដើម ដើម្បីរៀបចំជាបទគម្ពីរភាសាក្រិច។ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ១៩៥០ គណៈកម្មាធិការគម្ពីរសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី បានប្រើបទគម្ពីរទាំងនោះជាមូលដ្ឋានក្នុងការបកប្រែ រួមទាំងប្រើឯកសារបុរាណឯទៀត ដែលគេគិតថាជាឯកសារក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១២៥ គ.ស. ដល់ឆ្នាំ៣០០ គ.ស.។ ចាប់ពីពេលនោះមក មានឯកសារបុរាណបន្ថែមទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកបណ្ឌិតដែលបានសិក្សាឯកសារបទគម្ពីរភាសាក្រិចបុរាណ បានរកឃើញថាបទគម្ពីរភាសាក្រិចរបស់ណេសលនិងអេឡេន ព្រមទាំងរបស់សមាគមគម្ពីរសកល (United Bible Societies) គឺស្របគ្នានឹងអ្វីដែលពួកបណ្ឌិតបានរកឃើញនៅថ្មីៗនេះ។ អ្វីដែលពួកគេបានសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះ ក៏បានត្រូវប្រើនៅក្នុងសេចក្ដីបកប្រែនេះដែរ។
ផ្អែកតាមបទគម្ពីរទាំងនោះបង្ហាញឲ្យឃើញថា ខខ្លះនៃបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិចដែលមាននៅក្នុងសេចក្ដីបកប្រែចាស់ដូចជាសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម្ស បានត្រូវបន្ថែមនៅពេលក្រោយដោយអ្នកចម្លងគម្ពីរ ដែលតាមពិតខទាំងនោះមិនមាននៅក្នុងបទគម្ពីរដែលព្រះបានឲ្យសរសេរទេ។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ១៥៥០ ជាទូទៅគម្ពីរបានត្រូវបកប្រែដោយបែងចែកជាខ។ តាំងពីពេលនោះមក ការលុបខគម្ពីរទាំងនោះចេញធ្វើឲ្យបាត់លេខនិងខខ្លះក្នុងគម្ពីរភាគច្រើន។ ខទាំងនោះគឺ ម៉ាថាយ ១៧:២១; ១៨:១១; ២៣:១៤; ម៉ាកុស ៧:១៦; ៩:៤៤, ៤៦; ១១:២៦; ១៥:២៨; លូកា ១៧:៣៦; ២៣:១៧; យ៉ូហាន ៥:៤; សកម្មភាព ៨:៣៧; ១៥:៣៤; ២៤:៧; ២៨:២៩ និងរ៉ូម ១៦:២៤។ ដូច្នេះ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែនេះ ខគម្ពីរទាំងនោះដែលបានត្រូវលុបចេញ មានបញ្ជាក់នៅក្នុងកំណត់សម្គាល់ត្រង់កន្លែងដែលបាត់។
ស្ដីអំពីសេចក្ដីបញ្ចប់វែងនៅម៉ាកុស ជំពូកទី១៦ (ខ៩-២០) និងសេចក្ដីបញ្ចប់ខ្លីនៅម៉ាកុស ជំពូកទី១៦ ព្រមទាំងនៅយ៉ូហាន ៧:៥៣–៨:១១ មិនមាននៅក្នុងឯកសារដើមទេ។ ដូច្នេះ ខគម្ពីរទាំងនោះមិនបានត្រូវបញ្ចូលក្នុងសេចក្ដីបកប្រែនេះឡើយ។
ពាក្យខ្លះបានត្រូវកែសម្រួលឲ្យត្រូវនឹងអ្វីដែលបណ្ឌិតទទួលស្គាល់ថាជាការត្រឹមត្រូវបំផុតនឹងសំណៅដើម។ ជាឧទាហរណ៍ក្នុងឯកសារដើមខ្លះ ម៉ាថាយ ៧:១៣ ចែងថា៖ «ចូរចូលតាមខ្លោងទ្វារតូច ពីព្រោះផ្លូវនិងខ្លោងទ្វារដែលនាំទៅដល់ការវិនាសជីវិត គឺធំហើយទូលាយផង»។ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីជាភាសាអង់គ្លេសដែលចេញលើកមុន ពាក្យ«ខ្លោងទ្វារ»មិនមាននៅក្នុងខនោះទេ។ ប៉ុន្តែ តាមការសិក្សាឃើញថាមានពាក្យ«ខ្លោងទ្វារ»នៅក្នុងបទគម្ពីរដើម។ ដូច្នេះ ពាក្យនេះបានត្រូវដាក់នៅក្នុងគម្ពីរនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត ក៏មានករណីកែសម្រួលមួយចំនួនដែលស្រដៀងនឹងនោះដែរ តែជាការកែសម្រួលតូចតាច ហើយមិនផ្លាស់ប្ដូរអត្ថន័យជាមូលដ្ឋានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះទេ។
រមូរបុរាណ ដែលមានខគម្ពីរកូរិនថូសទី២ ៤:១៣–៥:៤ ប្រហែលជាឆ្នាំ២០០ គ.ស.
a ចាប់ពីវគ្គនេះតទៅ យើងនឹងហៅឯកសារគម្ពីរទាំងពីរភាសានេះថា បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។
b មូលហេតុមួយដែលចាំបាច់ត្រូវចម្លងឯកសារដើមទុក ដោយសារឯកសារពីមុនៗបានត្រូវសរសេរលើរបស់ដែលងាយខូច។