៣១
ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនទៅជួបស្តេចផារ៉ោន
នៅពេលដែលម៉ូសេបានត្រឡប់មកដល់ស្រុកអេស៊ីព្ទហើយ គាត់ប្រាប់អើរ៉ុនជាបងប្រុសរបស់គាត់អំពីអព្ភូតហេតុទាំងអស់។ ហើយនៅពេលដែលម៉ូសេនិងអើរ៉ុនបានសម្ដែងអព្ភូតហេតុទាំងនេះដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ប្រជាជនក៏ជឿថាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានគង់នៅជាមួយពួកគេមែន។
បន្ទាប់មក ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនក៏បានទៅជួបស្តេចផារ៉ោន។ គេបានទូលប្រាប់ស្តេចថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់បានមានបន្ទូលដូច្នេះថា៖ «ចូរឲ្យប្រជាជនអញទៅឯទីរហោស្ថានបានបីថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យពួកគេថ្វាយបង្គំដល់អញ»›។ ប៉ុន្តែស្តេចផារ៉ោនបានឆ្លើយថា៖ ‹អញមិនជឿនឹងព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ហើយអញក៏មិនព្រមឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញទៅឡើយ›។
ស្តេចផារ៉ោនមានព្រះទ័យខ្ញាល់ ពីព្រោះប្រជាជនចង់បានពេលឈប់ពីកិច្ចការដើម្បីនឹងទៅថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ទ្រង់បានបង្ខំពួកគេឲ្យធ្វើការរឹតតែពិបាកថែមទៀត។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានបន្ទោសម៉ូសេចំពោះការប្រព្រឹត្តដ៏អាក្រក់ ដែលបានធ្វើមកលើពួកគេ ដូច្នេះហើយបានជាម៉ូសេមានចិត្តទុក្ខព្រួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់កុំឲ្យព្រួយឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលថា៖ ‹អញនឹងបណ្ដាលឲ្យផារ៉ោនឲ្យប្រជាជនរបស់អញចេញទៅ›។
ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនក៏បានទៅជួបនឹងស្តេចផារ៉ោនម្ដងទៀត។ ម្ដងនេះពួកគេបានសម្ដែងអព្ភូតហេតុ។ អើរ៉ុនបានបោះដំបងរបស់គាត់ទៅ ហើយក៏បានទៅជាសត្វពស់យ៉ាងធំ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកប្រាជ្ញរបស់ស្តេចផារ៉ោនក៏បោះដំបងរបស់គេដែរ ហើយក៏បានទៅជាសត្វពស់ដែរ។ ប៉ុន្តែ មើលហ្ន៎! សត្វពស់របស់អើរ៉ុនកំពុងតែលេបសត្វពស់របស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ។ ប៉ុន្តែ ស្តេចផារ៉ោននៅតែមិនអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទៅទេ។
ដូច្នេះ ពេលវេលាបានមកដល់ ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្រៀនមេរៀនដល់ស្តេចផារ៉ោន។ តើអ្នកដឹងនូវរបៀបដែលទ្រង់បានធ្វើការនេះទេ? គឺដោយនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាទាំង១០ប្រការ ឬក៏បញ្ហាដ៏ធំសម្បើមទៅលើស្រុកអេស៊ីព្ទ។
ក្រោយពីបានទទួលសេចក្ដីវេទនាជាច្រើន ស្តេចផារ៉ោនក៏បានចាត់ឲ្យម៉ូសេមក ហើយបានមានបន្ទូលថា៖ ‹សូមបញ្ឈប់សេចក្ដីវេទនានេះចុះ ហើយអញនឹងអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលចេញទៅ›។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលសេចក្ដីវេទនាបានឈប់ ស្តេចផារ៉ោនបានប្រែហឫទ័យ ហើយមិនឲ្យប្រជាជនចេញទៅទេ។ ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុត ក្រោយពីសេចក្ដីវេទនាទី១០ ស្តេចផារ៉ោនក៏អនុញ្ញាតឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចេញទៅ។
តើអ្នកដឹងនូវសេចក្ដីវេទនានិមួយៗនៃសេចក្ដីវេទនាទាំង១០ប្រការនោះទេ? សូមបើកទៅទំព័របន្ទាប់ ដើម្បីនឹងរៀនអំពីសេចក្ដីវេទនាទាំងនោះ។
និក្ខមនំ ៤:២៧-៣១; ៥:១-២៣; ៦:១-១៣, ២៦-៣០; ៧:១-១៣