ជំពូកទី៣
សាសនារបស់អ្នក ពិតជាការសំខាន់មួយ
១ តើមនុស្សភាគខ្លះមានជំនឿយ៉ាងណាដែរចំពោះសាសនា?
‹សាសនាទាំងអស់សុទ្ធតែល្អ› មនុស្សជាច្រើនបាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះ។ ‹សាសនាទាំងអស់គ្រាន់តែជាផ្លូវផ្សេងៗពីគ្នាដែលនាំទៅរកកន្លែងតែមួយ›។ ប្រសិនបើនេះជាការពិតមែននោះ សាសនារបស់លោកអ្នកប្រាកដជាមិនមែនជាការសំខាន់ទេ ពីព្រោះរឿងនេះនឹងមានន័យថា សាសនាទាំងអស់ត្រូវបានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ។ ប៉ុន្តែតើករណីនេះអញ្ចឹងមែនឬ?
២ (ក) តើពួកផារិស៊ីបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះព្រះយេស៊ូវ? (ខ) តើអ្នកណាដែលពួកផារិស៊ីបានអះអាងថាជាឪពុករបស់គេ?
២ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់គង់នៅផែនដីនោះ មានសាសនាមួយក្រុមដែលមានឈ្មោះថា ផារិស៊ី។ ពួកគេបានផ្ដុំគ្នាបង្កើតប្រព័ន្ធនៃការថ្វាយបង្គំព្រះមួយ ហើយបានជឿថាការនេះជាទីពេញព្រះហឫទ័យព្រះ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលជាមួយគ្នានោះ ពួកផារិស៊ីបានខំប្រឹងស្វែងរកធ្វើគុតដល់ព្រះយេស៊ូវ! ដូច្នេះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមតែឪពុករបស់ខ្លួន»។ ពួកគេបានតបទៅវិញថា៖ «យើងមានព្រះវរបិតាតែ១ គឺជាព្រះ»។—យ៉ូហាន ៨:៤១
៣ តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងណា អំពីឪពុករបស់ពួកផារិស៊ី?
៣ តើព្រះ ពិតជាព្រះវរបិតារបស់ពួកគេមែនឬ? តើព្រះទ្រង់បានទទួលស្គាល់សណ្ឋាននៃសាសនារបស់ពួកគេទេ? មិនទាល់តែសោះ! ទោះបីជាពួកផារិស៊ីមានព្រះគម្ពីរហើយបានគិតថា ពួកគេបានអនុវត្តតាមសេចក្ដីដែលបានចែងនៅក្នុងនោះក៏ដោយ តែពួកគេត្រូវបាននាំឲ្យវង្វេងដោយសារអារក្សទៅវិញ។ ហើយព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេដូចនេះថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានអារក្សសាតាំងជាឪពុក ហើយអ្នករាល់គ្នាចូលចិត្តធ្វើតាមតណ្ហា ដែលគាប់ចិត្តដល់ឪពុករបស់អ្នក វាជាអ្នកសំឡាប់គេតាំងពីដើមមក វាមិនបាននៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីពិត ព្រោះគ្មានសេចក្ដីពិតនៅក្នុងវាទេ . . . ដ្បិតវាជាអ្នកកំភូតហើយជាឪពុកនៃសេចក្ដីនោះឯង»។—យ៉ូហាន ៨:៤៤
៤ តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានទស្សនៈយ៉ាងណា ចំពោះសាសនានៃពួកផារិស៊ី?
៤ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ សាសនារបស់ពួកផារិស៊ីគឺមិនពិតទេ។ សាសនានេះបានផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់អារក្ស មិនមែនដល់ព្រះទេ។ ដូច្នេះ ជាជាងយល់ថាសាសនារបស់ពួកគេជាល្អនោះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានកាត់ទោសទៅវិញ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅពួកសាសនាផារិស៊ីនេះថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបិទនគរស្ថានសួគ៌នៅមុខមនុស្ស ខ្លួនអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមចូល ហើយក៏មិនបើកដល់អស់អ្នក ដែលកំពុងតែចូល ឲ្យគេចូលដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៣:១៣) ដោយសារការថ្វាយបង្គំមិនពិតរបស់ពួកគេ ព្រះយេស៊ូវបានហៅពួកផារិស៊ីនេះថា ជាមនុស្សកំពុត និងជាពស់មានពិស។ ដោយសារការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់ពួកគេ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ពួកគេកំពុងតែបានស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវដែលនាំទៅឯសេចក្ដីហិនវិនាស។—ម៉ាថាយ ២៣:២៥-៣៣
៥ តាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថា សាសនាជាច្រើនមិនមែនជាផ្លូវផ្សេងៗដែលនាំទៅកន្លែងតែមួយនោះ?
៥ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនបានបង្រៀនថា សាសនាទាំងអស់គ្រាន់តែជាផ្លូវផ្សេងៗពីគ្នា ដែលនាំទៅរកកន្លែងនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះតែមួយនោះទេ។ នៅក្នុងធម្មទានដ៏ល្បីរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំនោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរឲ្យចូលតាមទ្វារចង្អៀត ដ្បិតទ្វារដែលនាំទៅឯសេចក្ដីហិនវិនាស នោះធំ ហើយទូលាយផង ក៏មានមនុស្សជាច្រើនដែលចូលតាមទ្វារនោះ តែឯទ្វារដែលនាំទៅឯជីវិត នោះតូច ហើយចង្អៀតវិញ ក៏មានមនុស្សតិចណាស់ដែលរកផ្លូវនោះឃើញ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១៣, ១៤) ដោយសារតែពួកគេមិនបានថ្វាយបង្គំព្រះតាមរបៀបដ៏ត្រឹមត្រូវនោះ មនុស្សភាគច្រើនស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវ ដែលនាំទៅឯសេចក្ដីហិនវិនាស។ មានតែមួយចំនួនតូចទេ ដែលស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវដែលនាំទៅឯជីវិត។
៦ តើយើងអាចរៀនដឹងបានយ៉ាងណា ដោយពិនិត្យមើលនូវការថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះ?
៦ ការពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលព្រះបានទាក់ទងជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បញ្ជាក់ឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ការថ្វាយបង្គំព្រះតាមរបៀបដែលទ្រង់សព្វហឫទ័យនោះ ជាការសំខាន់ណាស់។ ព្រះទ្រង់បានព្រមានដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យចៀសចេញពីសាសនាមិនពិតរបស់សាសន៍នានាដែលនៅជុំវិញពួកគេ។ (ចោទិយកថា ៧:២៥) ពួកមនុស្សទាំងនោះបានបូជាកូនចៅថ្វាយទៅព្រះរបស់គេ ហើយពួកគេបានចូលរួមសេពមេថុនយ៉ាងស្មោកគ្រោក មានទាំងការប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទដូចគ្នាទៀតផង។ (លេវីវិន័យ ១៨:២០-៣០) ព្រះទ្រង់បានបញ្ជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យចៀសចេញពីការប្រព្រឹត្តទាំងនេះ។ ពេលដែលពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ ហើយបានថ្វាយបង្គំដល់ព្រះដទៃនោះ ទ្រង់បានដាក់ទោសដល់ពួកគេ។ (យ៉ូស្វេ ២៤:២០; អេសាយ ៦៣:១០) មែនហើយ សាសនារបស់ពួកគេពិតជាសំខាន់ណាស់។
សាសនាមិនពិតនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
៧, ៨ (ក) តើសាសនាបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកទាំងពីរ? (ខ) តើអ្នកគិតថាព្រះមានព្រះហឫទ័យយ៉ាងណាដែរ ចំពោះអ្វីៗដែលសាសនាបានប្រព្រឹត្តនៅក្នុងកំឡុងពេលសង្គ្រាមនោះ?
៧ តើរាប់រយសាសនានៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងណាដែរ? អ្នកប្រហែលជាយល់ស្របថា កិច្ចការជាច្រើនដែលបានប្រព្រឹត្តឡើងក្នុងនាមសាសនា មិនបានជាទីពេញព្រះហឫទ័យដល់ព្រះទេ។ នៅក្នុងកំឡុងពេលសង្គ្រាមលោកទាំងពីរកន្លងទៅនេះ ដែលមនុស្សរាប់លាននាក់បានរួចរស់ជីវិតហើយរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពេលនោះសាសនាទាំងសងខាងបានជម្រុញចិត្តប្រជាពលរដ្ឋឲ្យសម្លាប់គ្នា។ «ចូរសម្លាប់ពួកអាល្លឺម៉ង់—ចូរសំឡាប់ពួកវា» អេវ៉ែកនៅទីក្រុងឡុនដុនបាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះ។ ហើយម្ខាងទៀត មេអេវ៉ែកនៅទីក្រុងកូឡូញបានប្រាប់ពួកអាល្លឺម៉ង់ថា៖ «យើងបញ្ជាអ្នករាល់គ្នាដោយនូវព្រះនាមរបស់ព្រះ ចូរប្រយុទ្ធរហូតដល់ដំណក់ឈាមចុងក្រោយបំផុតដើម្បីកិត្ដិយស និងកិត្ដិគុណដល់មាតុប្រទេស»។
៨ មែនហើយ ពួកកាតូលិកបានសម្លាប់ពួកកាតូលិកដោយមានការយល់ព្រមពីពួកអ្នកដឹកនាំសាសនារបស់ពួកគេ ហើយពួកប្រូតេស្តង់ត៍ក៏បានប្រព្រឹត្តដូចគ្នាដែរ។ លោកហារី-អេមែសុន-ហ្វូសឌីក ជាអ្នកបព្វជិតម្នាក់បានសារភាពថា៖ «សូម្បីតែនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ពួកយើងក៏មានដោតទង់ជ័យចម្បាំងដែរ . . . ប្រអប់មាត់ម្ខាងរបស់យើង បានសរសើរដំកើងដល់ព្រះអង្គម្ចាស់នៃមេត្រីភាព ហើយម្ខាងទៀត យើងបានលើកដំកើងនូវសង្គ្រាម»។ តើអ្នកគិតថាព្រះមានព្រះហឫទ័យយ៉ាងណាដែរ ចំពោះសាសនាដែលអះអាងថាខ្លួនធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ ប៉ុន្តែបែរជាលើកដំកើងសង្គ្រាមទៅវិញនោះ?
៩ (ក) តើមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរអំពីឧក្រិដ្ឋកម្ម ដែលសមាជិកនៃសាសនាផ្សេងៗបានប្រព្រឹត្ត? (ខ) កាលណាសាសនាបានទៅជាផ្នែកមួយរបស់លោកីយ៍ តើយើងត្រូវសន្និដ្ឋានយ៉ាងណា?
៩ ដោយសារតែឧក្រិដ្ឋកម្មជាច្រើន ដែលសមាជិកនៃសាសនាផ្សេងៗជាច្រើនបានប្រព្រឹត្តដោយនូវព្រះនាមព្រះក្នុងគ្រប់ប្រវត្ដិសាស្ត្រនោះ មនុស្សរាប់លាននាក់សព្វថ្ងៃនេះក៏បានឃ្លាតចេញឆ្ងាយពីព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ពួកគេបានដាក់កំហុសទៅលើព្រះ ចំពោះសង្គ្រាមសាសនាដ៏សាហាវទាំងឡាយ ដូចជាសង្គ្រាមរវាងកាតូលិកនិងអ៊ីស្លាមដែលហៅថាសង្គ្រាមបូជនិយកិច្ច សង្គ្រាមរវាងពួកអ៊ីស្លាមនឹងពួកហិណ្ឌូ ហើយនិងសង្គ្រាមរវាងពួកកាតូលិកនិងប្រូតេស្តង់ត៍ជាដើម។ ពួកគេបានសំដៅទៅលើការធ្វើឃាតកម្មដល់ជនជាតិយូដា ជាការប្រព្រឹត្តនៅក្នុងព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទ និងទារុណកម្មសាសនាយ៉ាងឃោរឃៅរបស់ពួកកាតូលិកដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះបីអ្នកដឹកនាំសាសនាទាំងនោះជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏គួរឲ្យរន្ធត់នេះក៏ដោយ ពួកគេនៅតែបានអះអាងថាព្រះជាឪពុករបស់គេ។ តើពួកគេមិនមែនជាកូនចៅរបស់អារក្ស ដូចជាពួកផារិស៊ីដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានកាត់ទោសទេឬអ្វី? ដោយព្រោះសាតាំងជាព្រះរបស់លោកីយ៍នេះ តើយើងមិនគួរសន្និដ្ឋានថា វាក៏កាន់កាប់សាសនាទាំងឡាយដែលមនុស្សគោរពប្រតិបត្ដិតាមនៅក្នុងលោកីយ៍នេះដែរទេឬ?—កូរិនថូសទី២ ៤:៤; វិវរណៈ ១២:៩
១០ តើអំពើអ្វីខ្លះដែលបានប្រព្រឹត្តឡើងក្នុងនាមសាសនា ដែលអ្នកមិនពេញចិត្តនោះ?
១០ ពិតមែនហើយ សព្វថ្ងៃនេះអំពើជាច្រើនបានត្រូវប្រព្រឹត្តឡើងក្នុងនាមនៃសាសនា ដែលអ្នកយល់ថាមិនជាការត្រឹមត្រូវនោះ។ ជាញឹកញាប់ អ្នកប្រហែលជាឮអំពីមនុស្សដែលមានដំណើរជីវិតប្រកបដោយអសីលធម៌យ៉ាងក្រៃលែង ប៉ុន្តែគេជាសមាជិកដែលមានឋានៈគួរឲ្យគោរពនៅក្នុងព្រះវិហារទៅវិញ។ អ្នកប្រហែលជាដឹងទៀតអំពីអ្នកដឹកនាំសាសនា ដែលមានដំណើរជីវិតដ៏អាក្រក់ក្រៃលែង ប៉ុន្តែគេនៅតែទទួលស្គាល់ជាអ្នកដឹកនាំដ៏ល្អខាងសាសនានៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ពួកគេ។ អ្នកដឹកនាំខាងសាសនាខ្លះបាននិយាយថា ការប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទដូចគ្នានិងការសេពមេថុនដោយមិនបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាការមិនខុសទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកប្រហែលជាដឹងថា ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងដូច្នេះឡើយ។ តាមការពិត ព្រះបានកាត់ទោសរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដោយសេចក្ដីស្លាប់ ពីព្រោះតែការប្រព្រឹត្តអំពើយ៉ាងនេះ។ ដោយសារមូលហេតុដូចគ្នានេះ ព្រះទ្រង់ក៏បានកំទេចក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ាដែរ។ (យូដាស ៧) នៅពេលយ៉ាងឆាប់ខាងមុខនេះ ទ្រង់នឹងប្រព្រឹត្តដូចនោះចំពោះសាសនាមិនពិតទាំងអស់ក្នុងសម័យថ្មីនេះដែរ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ សាសនាយ៉ាងនេះត្រូវបានតំណាងដូចជាស្រីសំផឹងមួយ ពីព្រោះតែការទាក់ទងដ៏អសីលធម៌របស់នាងជាមួយនឹង«ពួកស្តេចនៅផែនដី»។—វិវរណៈ ១៧:១, ២, ១៦
ការថ្វាយបង្គំដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ
១១ តើអ្វីដែលតម្រូវឲ្យមាន ដើម្បីឲ្យព្រះទទួលស្គាល់ការថ្វាយបង្គំរបស់យើង?
១១ ដោយព្រះទ្រង់មិនពេញព្រះហឫទ័យនឹងសាសនាទាំងអស់ យើងត្រូវតែសួរថា៖ ‹តើខ្ញុំកំពុងតែថ្វាយបង្គំព្រះតាមរបៀបដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យទេ›? តើយើងអាចដឹងយ៉ាងណាបានក្នុងរឿងនេះ? គឺមិនមែនជាមនុស្សទេ តែជាព្រះទៅវិញដែលជាអ្នកវិនិច្ឆ័យ អ្វីជាការថ្វាយបង្គំដ៏ពិតនោះ។ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យព្រះទទួលស្គាល់នូវការថ្វាយបង្គំរបស់យើង ការថ្វាយបង្គំនោះត្រូវតែចាក់ឫសយ៉ាងមាំទៅនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលជាសេចក្ដីពិត គឺព្រះគម្ពីរ។ យើងត្រូវតែមានគំនិតដូចគ្នានឹងអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរម្នាក់ដែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមឲ្យព្រះបានរាប់ជាពិត ហើយគ្រប់ទាំងមនុស្សជាភូតភរវិញចុះ»។—រ៉ូម ៣:៣, ៤
១២ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកផារិស៊ីមិនបានជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះទេ?
១២ ពួកផារិស៊ីនៅសតវត្សទីមួយ មិនបានមានគំនិតដូចនេះទេ។ ពួកគេបានប្រឌិតឡើងនូវលទ្ធិជំនឿនិងទំនៀមទំលាប់ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបានប្រតិបត្ដិតាមរបស់ទាំងនោះជាជាងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ តើបានលទ្ធផលយ៉ាងណាដែរ? ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «ដូច្នេះឈ្មោះថាអ្នករាល់គ្នាលើកបញ្ញត្តនៃព្រះចោលហើយ ដោយសារទំនៀមទំលាប់ពីបុរាណរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ឱពួកមនុស្សកំពុតអើយ ហោរាអេសាយបានទាយពីអ្នករាល់គ្នាត្រូវណាស់ថា ‹បណ្ដាជននេះ គេគោរពប្រតិបត្ដិដល់អញតែបបូរមាត់ទេ ឯចិត្តគេ នោះនៅឆ្ងាយពីអញណាស់។ គេថ្វាយបង្គំអញជាឥតប្រយោជន៍ទេ ព្រោះគេបង្រៀនសេចក្ដីដែលជាបញ្ញត្តរបស់មនុស្សវិញ›»។ (ម៉ាថាយ ១៥:១-៩; អេសាយ ២៩:១៣) ដូច្នេះហើយ បើយើងចង់ឲ្យព្រះគាប់ព្រះទ័យនឹងយើង ជាការចាំបាច់ណាស់ដែលយើងត្រូវតែដឹងឲ្យបានច្បាស់លាស់ថាអ្វីៗដែលយើងជឿ គឺស្របជាមួយនឹងសេចក្ដីបង្រៀននៃព្រះគម្ពីរឬក៏មិនស្រប។
១៣ តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលឲ្យយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះនោះ?
១៣ ជាការមិនគ្រប់គ្រាន់ទេចំពោះយើងដែលនិយាយថា ខ្ញុំជឿព្រះគ្រីស្ទ ហើយធ្វើអ្វីដែលយើងគិតថាជាការត្រឹមត្រូវនោះ។ ជាការចាំបាច់បំផុតដែលយើងត្រូវតែដឹងអ្វីទៅដែលជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះរឿងនេះ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានបង្ហាញអំពីនេះនៅក្នុងធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «មិនមែនអស់អ្នកណាដែលគ្រាន់តែនិយាយមកខ្ញុំថា ‹ឱព្រះអម្ចាស់ៗអើយ› ដែលនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌នោះទេ គឺជាអស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញទេតើ»។—ម៉ាថាយ ៧:២១
១៤ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវទ្រង់អាចចាត់ទុកយើងជា«ពួកទទឹងច្បាប់» ទោះបីជាយើងបានធ្វើ«ការប្រព្រឹត្តល្អ»ក៏ដោយនោះ?
១៤ សូម្បីតែយើងក៏អាចធ្វើអំពើអ្វីដែលយើងជឿថា ជា«ការប្រព្រឹត្តល្អ» ហើយធ្វើអំពើទាំងនោះនៅក្នុងព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែអំពើទាំងនេះនឹងទៅជាឥតប្រយោជន៍ ប្រសិនបើយើងមិនបានប្រព្រឹត្តតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនោះ។ យើងនឹងអាចមានសណ្ឋានដូចជាពួកអ្នកដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើនិទ្ទេសទៀតថា៖ «នៅថ្ងៃនោះ នឹងមានមនុស្សជាច្រើននិយាយមកខ្ញុំថា ‹ឱព្រះអម្ចាស់ៗអើយ តើយើងខ្ញុំមិនបានទាយដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ហើយដេញអារក្សដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ព្រមទាំងធ្វើការឫទ្ធិបារមីជាច្រើន ដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ទេឬអី› នោះខ្ញុំនឹងនិយាយដោយត្រង់ថា អញមិនដែលបានស្គាល់ឯងរាល់គ្នាទេ នែ ពួកទទឹងច្បាប់អើយ ចូរថយចេញពីអញទៅ»។ (ម៉ាថាយ ៧:២២, ២៣) មែនហើយ យើងអាចធ្វើអ្វីដែលយើងគិតថាជាអំពើល្អ—ហើយមនុស្សដទៃប្រហែលជាថ្លែងអំណរគុណដល់យើង និងសរសើរយើងទៀតផង—ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងមិនបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថាជាការត្រឹមត្រូវនោះ យើងនឹងត្រូវព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចាត់ទុកជា«ពួកទទឹងច្បាប់»ទៅវិញ។
១៥ ហេតុអ្វីក៏ជាការមានប្រាជ្ញាក្នុងការធ្វើតាមគំរូនៃពួកមនុស្សនៅទីក្រុងបេរាពីសម័យបុរាណនោះ?
១៥ ដោយសាសនាជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះមិនធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ យើងមិនអាចស្មានជាមុនថា ការបង្រៀននៃអង្គការសាសនាដែលយើងចូលរួមជាមួយនោះ នឹងស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឡើយ។ ចំពោះការពិតដែលថា ព្រះគម្ពីរបានត្រូវប្រើដោយសាសនានោះ មិនបង្ហាញឲ្យឃើញជាភស្តុតាងថា អ្វីៗដែលគេបង្រៀននិងប្រព្រឹត្តសុទ្ធតែចេញមកពីក្នុងព្រះគម្ពីរឡើយ។ ជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងត្រូវពិនិត្យមើលឲ្យបានហ្មត់ចត់ដោយខ្លួនឯង ថាតើស្របតាមព្រះគម្ពីរមែនឬក៏មិនមែន។ ពួកមនុស្សនៅក្នុងទីក្រុងបេរាបានត្រូវសរសើរ ពីព្រោះក្រោយពេលដែលគ្រីស្ទានសាវកប៉ុលបានផ្សាយទៅពួកគេ គេបានពិនិត្យមើលព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យបានដឹងច្បាស់ពីសេចក្ដីដែលប៉ុលបានប្រាប់គេនោះ ជាការពិតឬមិនពិត។ (កិច្ចការ ១៧:១០, ១១) សាសនាដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះនោះ ត្រូវតែស្របគ្រប់បែបបទជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរ មិនមែនទទួលស្គាល់ផ្នែកខ្លះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយបដិសេធផ្នែកផ្សេងៗទៀតឡើយ។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦
ចិត្តស្មោះប៉ុណ្ណោះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ
១៦ តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងណា ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញថា មានចិត្តស្មោះប៉ុណ្ណោះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ក្នុងការធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់បានជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះនោះ?
១៦ ប៉ុន្តែប្រហែលជាអ្នកណាម្នាក់សួរថា៖ ‹ប្រសិនបើមនុស្សណាម្នាក់មានចិត្តស្មោះនឹងជំនឿរបស់ខ្លួននោះ ថ្វីបើសាសនាគាត់មិនត្រឹមត្រូវក៏ដោយ តើគាត់មិនបានជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះទេឬ›? ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលថា«ពួកទទឹងច្បាប់»មិនបានជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ទេ ទោះបីពួកគេបានជឿជាក់ថា ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើត្រឹមត្រូវក៏ដោយ។ (ម៉ាថាយ ៧:២២, ២៣) ដូច្នេះហើយ មានចិត្តស្មោះប៉ុណ្ណោះ ក៏មិនអាចជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះដែរ។ នៅពេលមួយ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖ «នឹងមានពេលវេលាមក នោះអស់អ្នកណា ដែលសំឡាប់អ្នករាល់គ្នា នឹងគិតស្មានថា ខ្លួនបំរើដល់ព្រះដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៦:២) ពួកឃាតករនៃជនគ្រីស្ទានទាំងនេះ ប្រហែលជាជឿយ៉ាងស្មោះពីចិត្តថា ពួកគេពិតជាបានបម្រើព្រះដោយសារការប្រព្រឹត្តបែបនេះ ប៉ុន្តែយ៉ាងច្បាស់ណាស់គឺមិនមែនទេ។ ព្រះទ្រង់មិនសព្វព្រះហឫទ័យចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តនោះទេ។
១៧ ទោះបីប៉ុលមានចិត្តស្មោះក៏ដោយ តើលោកបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាដែរ មុនពេលដែលលោកបានទៅជាជនគ្រីស្ទានម្នាក់នោះ?
១៧ មុនពេលដែលលោកបានទៅជាជនគ្រីស្ទានម្នាក់ សាវកប៉ុលបានជួយក្នុងការធ្វើឃាតកម្មដល់លោកស្ទេផាន។ ក្រោយមក លោកបានរកមធ្យោបាយដើម្បីនឹងសម្លាប់ពួកគ្រីស្ទានថែមទៀត។ (កិច្ចការ ៧:៦០ខ-៨:១; ៩:១, ២) ប៉ុលបានពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ហើយបំផ្លាញដល់ពួកជំនុំនៃព្រះជាខ្លាំងណាស់ ហើយថា ខ្ញុំកំពុងតែជឿនឡើង ក្នុងសាសនារបស់ពួកយូដា លើសជាងពួកសាសន៍ខ្ញុំ ដែលស្រករនឹងខ្ញុំជាច្រើនដែរ ពីព្រោះខ្ញុំមានចិត្តឧស្សាហ៍ តាមសណ្ដាប់បុរាណរបស់ពួកឰយុកោខ្ញុំ លើសជាងគេសន្ធឹក»។ (កាឡាទី ១:១៣, ១៤) មែនហើយ ប៉ុលជាបុគ្គលមួយដែលមានចិត្តស្មោះ ប៉ុន្តែរឿងទាំងនេះមិនបានធ្វើឲ្យសាសនាគាត់ត្រឹមត្រូវឡើយ។
១៨ (ក) តើប៉ុលកាន់សាសនាណាដែរ ពេលលោកបានធ្វើទុក្ខបៀតបៀនដល់ពួកគ្រីស្ទាននោះ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ប៉ុលនិងអ្នកដទៃទៀតនៅសម័យគាត់ត្រូវការប្ដូរសាសនារបស់គេជាចាំបាច់?
១៨ នៅគ្រានោះ ប៉ុលជាសមាជិកម្នាក់នៃប្រព័ន្ធសាសនារបស់ពួកយូដា ដែលបានបដិសេធមិនទទួលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហេតុដូច្នេះ ព្រះក៏បានបដិសេធមិនទទួលសាសនានោះដែរ។ (កិច្ចការ ២:៣៦, ៤០; សុភាសិត ១៤:១២) ដូច្នេះហើយ ដើម្បីឲ្យបានទទួលការយល់ព្រមពីព្រះ ប៉ុលត្រូវតែប្ដូរសាសនារបស់គាត់ជាចាំបាច់។ លោកក៏បានសរសេរអំពីអ្នកផ្សេងទៀតដែលជាអ្នកមាន «សេចក្ដីឧស្សាហ៍ដល់ព្រះ»—អ្នកដែលមានចេតនាល្អ ប៉ុន្តែ មិនបានជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ ព្រោះតែសាសនារបស់ពួកគេមិនមានមូលដ្ឋានទៅលើតម្រិះវិជ្ជាដ៏ពិតនៃបំណងរបស់ព្រះ។—រ៉ូម ១០:២, ៣
១៩ អ្វីដែលបានបង្ហាញថា លទ្ធិសាសនានានាមិនអាចជាសេចក្ដីពិតទាំងអស់បានទេនោះ?
១៩ លទ្ធិសាសនាគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ដែលខុសពីគ្នានៅក្នុងពិភពលោក មិនអាចនឹងទៅជាសេចក្ដីពិតទាំងអស់បានទេ។ ឧទាហរណ៍ ថាតើមនុស្សមានព្រលឹងនៅរស់ក្រោយពីរូបកាយបានស្លាប់ ឬក៏មិនមាន។ ថាតើផែនដីនឹងស្ថិតនៅជានិរន្តរ៍ ឬក៏មិនស្ថិតនៅ។ ថាតើព្រះទ្រង់នឹងបញ្ចប់អំពើអាក្រក់ ឬក៏មិនបញ្ចប់។ លទ្ធិទាំងនេះ និងលទ្ធិជាច្រើនផ្សេងៗទៀត អាចមានតែពីរយ៉ាងទេ គឺត្រូវ ឬខុស។ ទាំងពីរមិនអាចជាសេចក្ដីពិតបានទេ បើកាលណាមួយមិនស្របគ្នានឹងមួយទៀតនោះ។ បើមួយត្រូវ មួយទៀតខុស ប៉ុន្តែមិនអាចថាទាំងពីរត្រូវបានទេ។ ជឿយ៉ាងស្មោះពីចិត្តទៅលើអ្វីមួយ ហើយខំប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីជំនឿនោះ នឹងមិនធ្វើឲ្យការនោះត្រឹមត្រូវបានទេ បើការនោះពិតជាខុស។
២០ ចំពោះរឿងសាសនា តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចដើរតាម«ផែនទីសំរាប់បង្ហាញផ្លូវ»ដ៏ត្រឹមត្រូវបាន?
២០ តើលោកអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ បើកាលណាមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា អ្វីដែលអ្នកជឿគឺជាសេចក្ដីខុសនោះ? ឧបមាថា អ្នកកំពុងតែជិះរថយន្ត ធ្វើដំណើរទៅទីកន្លែងមួយជាលើកដំបូង។ អ្នកមានផែនទីសំរាប់បង្ហាញផ្លូវមួយ ប៉ុន្តែអ្នកពុំបានពិនិត្យមើលផែនទីនោះឲ្យបានហ្មត់ចត់ទេ។ ប៉ុន្តែ មានជនណាម្នាក់បានប្រាប់ផ្លូវមួយឲ្យអ្នកទៅ។ អ្នកទុកចិត្តជននោះណាស់ ក៏ជឿយ៉ាងស្មោះពីចិត្តថា ផ្លូវដែលជននោះបានប្រាប់ ពិតជាត្រូវហើយ។ ប៉ុន្តែឧបមាថា នោះមិនត្រូវទៅវិញ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើមានអ្នកណាម្នាក់បង្ហាញឲ្យឃើញនូវកំហុសនោះ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើអ្នកនោះបង្ហាញអ្នកដោយយោងទៅតាមផែនទីរបស់អ្នកផ្ទាល់ ថាអ្នកស្ថិតនៅលើផ្លូវខុសនោះ? តើសេចក្ដីក្រអឺត ឬក៏សេចក្ដីមានះនឹងបណ្ដាលឲ្យអ្នកពុំព្រមទទួលថាខ្លួនអ្នកស្ថិតនៅលើផ្លូវខុសឬ? ដូច្នេះហើយ សូមប្ដូរដោយស្ម័គ្រចិត្តចុះ បើកាលណាអ្នកដឹងតាមរយៈការពិនិត្យព្រះគម្ពីររបស់អ្នកថា អ្នកកំពុងធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវសាសនាខុសនោះ។ សូមចៀសចេញពីផ្លូវធំទូលាយដែលនាំទៅឯសេចក្ដីហិនវិនាស សូមយកផ្លូវចង្អៀតដែលនាំទៅឯជីវិតវិញចុះ!
ការប្រព្រឹត្តតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាការចាំបាច់
២១ (ក) ក្រៅពីការស្គាល់នូវសេចក្ដីពិត តើអ្វីទៀតជាការចាំបាច់? (ខ) តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកបានដឹងថា អ្វីដែលអ្នកកំពុងតែប្រព្រឹត្តមិនបានជាទីពេញព្រះហឫទ័យព្រះនោះ?
២១ នេះជាការសំខាន់ណាស់ ក្នុងការស្គាល់សេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែតម្រិះវិជ្ជានេះគ្មានប្រយោជន៍ទេ បើអ្នកមិនថ្វាយបង្គំព្រះតាមសេចក្ដីពិតនោះ។ (យ៉ូហាន ៤:២៤) ការអនុវត្តន៍សេចក្ដីពិត ការប្រព្រឹត្តតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ គឺជាការសំខាន់ណាស់។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា«សេចក្ដីជំនឿ បើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាម នោះឈ្មោះថាស្លាប់ហើយ»។ (យ៉ាកុប ២:២៦) អញ្ចឹងហើយ ដើម្បីឲ្យគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ សាសនារបស់អ្នកមិនគ្រាន់តែឲ្យបានស្របទាំងស្រុងតាមព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវអនុវត្តក្នុងគ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់នៃជីវិតរបស់អ្នកដែរ។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើអ្នករៀនដឹងថាអ្វីៗដែលអ្នកកំពុងតែប្រព្រឹត្តជាអំពើដែលព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថាខុសនោះ តើអ្នកនឹងសុខចិត្តប្ដូរទេ?
២២ បើកាលណាយើងអនុវត្តតាមសាសនាដ៏ពិត តើផលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចសប្បាយក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងទៅអនាគតនោះ?
២២ នឹងមានប្រសិទ្ធិពរច្រើនណាស់ចំពោះអ្នក ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះហឫទ័យព្រះ។ សូម្បីតែឥឡូវនេះក៏អ្នកបានប្រយោជន៍ដែរ។ ការអនុវត្តន៍តាមសាសនាដ៏ពិត នឹងធ្វើឲ្យលោកអ្នកទៅជាមនុស្សដ៏ប្រពៃម្នាក់—បុរស ប្ដីឬក៏ឪពុកដ៏ប្រពៃម្នាក់ ស្ត្រី ភរិយា ឬក៏ម្ដាយដ៏ប្រពៃម្នាក់ កូនដ៏ប្រពៃម្នាក់បាន។ នេះនឹងផលិតនៅក្នុងរូបអ្នក នូវគុណសម្បត្ដិជាទីពេញព្រះហឫទ័យព្រះ ដែលលើកអ្នកឲ្យប្លែកជាងគេក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងឡាយ ពីព្រោះអ្នកប្រព្រឹត្តអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ បន្ថែមទៅលើនោះទៀត នឹងមានន័យថា អ្នកនឹងមានលទ្ធភាពក្នុងការទទួលប្រសិទ្ធិពរជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយសុភមង្គល និងសុខភាពដ៏បរិបូរលើផែនដីថ្មីជាសួនមនោរម្យរបស់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) គ្មានការសង្ស័យអំពីរឿងនេះឡើយ—សាសនារបស់លោកអ្នកពិតជាការសំខាន់ណាស់!
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើពួកអ្នកដឹកនាំខាងសាសនាដែលបានខំព្យាយាមធ្វើគុតដល់ព្រះយេស៊ូវបម្រើព្រះឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦, ២៧]
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា មនុស្សភាគច្រើនស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវទូលាយដែលនាំទៅឯសេចក្ដីហិនវិនាស។ ភាគតិចណាស់ស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវចង្អៀតដែលនាំទៅឯជីវិត
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨, ២៩]
«គេប្រកាន់ថា គេស្គាល់ព្រះ តែកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់គេមិនព្រមស្គាល់ព្រះទេ»។—ទីតុស ១:១៦
ជាពាក្យសំដី
ជាការប្រព្រឹត្ត
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ដោយសារតែសាសនាខុសគ្នា ប៉ុលបានចូលរួមក្នុងការចោលថ្មសម្លាប់សិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ស្ទេផាន
[រូបភាពនៅទំព័រ៣៣]
ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅលើផ្លូវខុស តើសេចក្ដីក្រអឺតឬក៏សេចក្ដីមានះនឹងបណ្ដាលឲ្យអ្នកពុំព្រមទទួលកំហុសនោះទេឬ?