ជំពូកទី៦
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—បានបញ្ជូនមកពីព្រះឬ?
១, ២ (ក) តើមានភស្តុតាងអ្វីដែលថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រាកដជាបុគ្គលដ៏ពិតមួយអង្គ? (ខ) តើមានសំនួរអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវ?
នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សស្ទើរតែគ្រប់ៗគ្នាធ្លាប់បានឮអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អានុភាពរបស់ទ្រង់ទៅលើប្រវត្ដិសាស្ត្រមានសភាពធំក្រៃលែងជាងអានុភាពរបស់មនុស្សដទៃទៀតទាំងអស់។ មែនហើយ ស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោក គេបានប្រើប្រក្រតីទិនសំអាងទៅលើឆ្នាំដែលគេគិតថាទ្រង់បានប្រសូតមកនោះ! ដូចជានៅក្នុងសព្វវចនាធិប្បាយសៀវភៅពិភពលោកបានរាយការណ៍មក៖ «ថ្ងៃខែមុនឆ្នាំនោះត្រូវបានដាក់ជាម.គ.ស. ឬមុនព្រះគ្រីស្ទ។ ថ្ងៃខែក្រោយពីឆ្នាំនោះបានដាក់ជាគ.ស. ឬក៏(ឆ្នាំព្រះអម្ចាស់នៃយើង)»។
២ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាបុគ្គលដែលប្រឌិតឡើងពីមនោគតិរបស់អ្នកណាម្នាក់នោះទេ។ ទ្រង់ពិតជាបានគង់នៅជាបុរសម្នាក់នៅលើផែនដីមែន។ សព្វវចនាធិប្បាយប៊្រីធែណនីកាសម្គាល់ឃើញថា៖ «នៅសម័យដើម សូម្បីតែអ្នកប្រឆាំងនៃសាសនាគ្រីស្ទាន ក៏មិនដែលសង្ស័យចំពោះវត្តមានដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវដែរ»។ ដូច្នេះតើព្រះយេស៊ូវជាអ្នកណា? តើទ្រង់ត្រូវបានបញ្ជូនមកពីព្រះមែនឬ? ហេតុអ្វីក៏ទ្រង់ល្បីល្បាញម្ល៉េះ?
ទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ពីមុន
៣ (ក) តាមពាក្យសម្ដីរបស់ទេវតា តើនាងម៉ារានឹងប្រសូតបានបុត្រារបស់អ្នកណា? (ខ) តើស្ត្រីក្រមុំសុទ្ធអាចមានលទ្ធភាពនឹងប្រសូតព្រះយេស៊ូវបានយ៉ាងណា?
៣ មិនដូចមនុស្សលោកទួទៅទេ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រសូតមកពីស្ត្រីក្រមុំសុទ្ធម្នាក់។ នាងមានឈ្មោះថាម៉ារា។ ទេវតាមួយបានពោលពីបុត្ររបស់នាងថា៖ «បុត្រនោះនឹងបានជាធំឧត្តម ហើយគេនឹងហៅទ្រង់ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»។ (លូកា ១:២៨-៣៣; ម៉ាថាយ ១:២០-២៥) ប៉ុន្តែ តើស្ត្រីដែលមិនដែលមានការសេពមេថុនជាមួយបុរសសោះនោះ អាចមានកូនបានយ៉ាងណា? នេះគឺដោយសារវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់បានផ្ទេរព្រះជន្មនៃព្រះរាជបុត្រជាវិញ្ញាណដ៏មានព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ពីស្ថានសួគ៌ ទៅក្នុងផ្ទៃនៃស្ត្រីក្រមុំសុទ្ធនាងម៉ារា។ នេះជាអព្ភូតហេតុមួយ! ពិតមែនហើយ ព្រះអង្គដែលបានបង្កើតស្ត្រីទីមួយដោយមានសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យក្នុងការបង្កើតកូនចៅនោះ ទ្រង់ក៏អាចបណ្ដាលឲ្យស្ត្រីម្នាក់មានកូនមិនចាំបាច់មានឪពុកមនុស្សម្នាក់ឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានពន្យល់ថា៖ «តែលុះវេលាកំណត់បានមកដល់ នោះព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមកចាប់កំណើតនឹងស្ត្រី»។—កាឡាទី ៤:៤
៤ (ក) តើព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មប្រភេទណា មុនពេលដែលទ្រង់ត្រូវបានប្រសូតមកជាបុត្រក្មេង? (ខ) តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងណាដែលបង្ហាញថា ទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់នៅលើស្ថានសួគ៌ពីមុនមកនោះ?
៤ ដូច្នេះហើយ មុនពេលបានប្រសូតមកជាបុរសម្នាក់នៅលើផែនដី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានគង់នៅស្ថានសួគ៌ជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានព្រះចេស្ដារួចមកហើយ។ ទ្រង់មានរូបកាយខាងវិញ្ញាណដែលមើលមិនឃើញចំពោះភ្នែករបស់មនុស្ស ដូចជាព្រះដែរ។ (យ៉ូហាន ៤:២៤) ជាញឹកញាប់ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីឋានៈដ៏ខ្ពស់របស់ទ្រង់ដែលធ្លាប់មាននៅស្ថានសួគ៌។ នៅពេលមួយទ្រង់បានអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះវរបិតាអើយ សូមដំកើងទូលបង្គំឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ផង ដោយសិរីល្អដែលទូលបង្គំមានជាមួយនឹងទ្រង់ ក្នុងកាលដែលលោកីយមិនទាន់បានកើតនៅឡើយ»។ (យ៉ូហាន ១៧:៥) ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលទៅពួកអ្នកដែលស្ដាប់ទ្រង់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមកពីស្ថានក្រោម ឯខ្ញុំៗមកពីស្ថានលើវិញ»។ «ចុះបើអ្នករាល់គ្នាបានឃើញកូនមនុស្សឡើងទៅឯស្ថាន ដែលលោកនៅពីដើម នោះតើនឹងគិតដូចម្ដេចទៅ»? «មុនដែលលោកអ័ប្រាហាំកើតមក នោះមានខ្ញុំហើយ»។—យ៉ូហាន ៨:២៣; ៦:៦២; ៨:៥៨; ៣:១៣; ៦:៥១
៥ (ក) ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវត្រូវមានព្រះនាមជា«ព្រះបន្ទូល» «រាជបុត្រច្បង»ហើយ «ព្រះរាជបុត្រាតែមួយ»? (ខ) តើកិច្ចការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានចូលរួមជាមួយនឹងព្រះ?
៥ មុនពេលដែលទ្រង់យាងមកផែនដី ព្រះយេស៊ូវមានព្រះនាមជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ឋានន្តរនេះបានបង្ហាញថា ទ្រង់បានបម្រើជាអ្នកនាំពាក្យសំរាប់ព្រះនៅលើស្ថានសួគ៌។ ទ្រង់ក៏មានព្រះនាមទៀតជា«រាជបុត្រច្បង»ហើយ«ព្រះរាជបុត្រាតែ១»របស់ព្រះ។ (យ៉ូហាន ១:១៤; ៣:១៦; ហេព្រើរ ១:៦, ពថ) ការទាំងនេះបានសេចក្ដីថា ទ្រង់ត្រូវបានបង្កើតមុនរាជបុត្រវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ព្រះ ហើយមានតែទ្រង់ទេដែលព្រះបានបង្កើតដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ ព្រះគម្ពីរបានពន្យល់ថា«រាជបុត្រច្បង»នេះបានចូលរួមជាមួយព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្កើតរបស់របរសព្វសារពើផ្សេងៗទៀត។ (កូល៉ុស ១:១៥, ១៦, ពថ) ដូច្នេះ កាលដែលព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា «ចូរយើងធ្វើមនុស្សឲ្យដូចជារូបយើង» គឺទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះរាជបុត្រនេះឯង។ មែនហើយ ទ្រង់មួយអង្គនេះឯងដែលក្រោយមកបានយាងមកផែនដី ហើយបានប្រសូតពីស្ត្រីម្នាក់នោះ ដែលបានចូលរួមក្នុងការបង្កើតនូវរបស់ទាំងអស់! ទ្រង់បានគង់នៅជាមួយព្រះវរបិតាទ្រង់នៅលើស្ថានសួគ៌រួចមកហើយ មិនដឹងជាប៉ុន្មានឆ្នាំទេ!—លោកុប្បត្តិ ១:២៦; សុភាសិត ៨:២២, ៣០; យ៉ូហាន ១:៣
ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី
៦ (ក) តើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីដែលបានកើតមានឡើង ពីមុនហើយនិងបន្ទាប់ពីកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រសូតមកនៅទីណា ហើយបានមានព្រះជន្មធំឡើងនៅទីណា?
៦ នាងម៉ារាបានសន្យានឹងរៀបការជាមួយយ៉ូសែបរួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែពេលដែលគាត់បានដឹងថានាងមានគភ៌នោះ គាត់ស្មានថានាងមានការជាប់ទាក់ទងរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសដទៃ ហើយដោយសាររឿងនេះគាត់ក៏បម្រុងនឹងមិនរៀបការជាមួយនាង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេដែលធ្វើឲ្យនាងមានផ្ទៃពោះនោះ គាត់ក៏សុខចិត្តយកនាងម៉ារាជាប្រពន្ធរបស់គាត់ទៅ។ (ម៉ាថាយ ១:១៨-២០, ២៤, ២៥) ក្រោយមក ពេលដែលពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងបេថ្លេហិមនោះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រសូតមក។ (លូកា ២:១-៧; មីកា ៥:១) ពេលដែលព្រះយេស៊ូវនៅជាទារកនៅឡើយនោះ ស្តេចហេរ៉ូឌបានស្វែងរកវិធីធ្វើគុតដល់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែប ឲ្យយកគ្រួសារគាត់ ហើយរត់ទៅប្រទេសអេស៊ីព្ទ។ ក្រោយពេលដែលស្តេចហេរ៉ូឌបានទទួលមរណភាពទៅ យ៉ូសែបនិងនាងម៉ារាជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ បានត្រឡប់មកទីក្រុងណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុកកាលីឡេវិញ។ ទីនេះហើយដែលទ្រង់មានព្រះជន្មធំឡើង។—ម៉ាថាយ ២:១៣-១៥, ១៩-២៣
៧ (ក) តើអ្វីបានកើតឡើង ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មាយុបាន១២ឆ្នាំនោះ? (ខ) តើកិច្ចការអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវបានរៀននៅពេលដែលកំពុងមានព្រះជន្មធំឡើងនោះ?
៧ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មាយុបាន១២ឆ្នាំ ទ្រង់បានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះរាជវង្សទ្រង់ទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីចូលរួមក្នុងការធ្វើពិធីបុណ្យពិសេសមួយ ដែលហៅថាបុណ្យរំលង។ កាលដែលនៅទីនោះទ្រង់បានចំណាយពេលបីថ្ងៃគង់នៅក្នុងព្រះវិហារ ដើម្បីស្ដាប់ពួកគ្រូអាចារ្យ និងសួរពួកគេនូវសំនួរជាច្រើន។ មនុស្សទាំងឡាយដែលបានស្ដាប់ទ្រង់ មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពីចំណេះជាច្រើនដែលទ្រង់ដឹង។ (លូកា ២:៤១-៥២) ក្នុងកាលដែលទ្រង់បានមានព្រះជន្មធំឡើងនៅឯក្រុងណាសារ៉ែតនោះ ទ្រង់បានរៀនធ្វើជាជាងឈើម្នាក់។ ទ្រង់ប្រាកដជាបានត្រូវបង្ហាត់ឲ្យធ្វើ«កិច្ចការនេះដោយសារបិតាចិញ្ចឹមរបស់ទ្រង់ យ៉ូសែបដែលគាត់ក៏ជាជាងឈើម្នាក់ដែរ។—ម៉ាកុស ៦:៣; ម៉ាថាយ ១៣:៥៥
៨ តើមានអ្វីកើតឡើង ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មាយុបាន៣០ឆ្នាំ?
៨ នៅពេលទ្រង់មានព្រះជន្មាយុបាន៣០ឆ្នាំ ការប្រែប្រួលយ៉ាងធំមួយបានកើតឡើងនៅក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ទ្រង់បានយាងទៅយ៉ូហាន-បាទីស្ទ ហើយបានសូមលោកឲ្យធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់ទ្រង់ គឺជ្រមុជរាងកាយទាំងមូលទៅក្នុងទឹកទន្លេយ័រដាន់។ ព្រះគម្ពីរបានរាយការណ៍ថា៖ «កាលព្រះយេស៊ូវបានទទួលបុណ្យជ្រមុជហើយ នោះទ្រង់យាងឡើងពីទឹកភ្លាម ស្រាប់តែមេឃក៏របើកឡើង ឲ្យទ្រង់ឃើញព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ យាងចុះមកដូចជាសត្វព្រាប ក៏សណ្ឋិតលើទ្រង់ នោះមានឮសំឡេងចេញពីមេឃថា ‹នេះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់›»។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦, ១៧) នៅក្នុងសតិរបស់លោកយ៉ូហាន គឺមិនអាចមានការសង្ស័យទេចំពោះរឿងដែលថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ជូនមកពីព្រះនោះ។
៩ (ក) តាមពិតទៅ តើព្រះយេស៊ូវបានទៅជាព្រះគ្រីស្ទនៅពេលណា ហើយហេតុអ្វីក៏នៅពេលនោះ? (ខ) ដោយបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ទ្រង់ តើព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយអង្គទ្រង់ដើម្បីធ្វើអ្វី?
៩ ដោយការចាក់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅលើព្រះយេស៊ូវ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំង ឬក៏តែងតាំងព្រះយេស៊ូវឲ្យទៅជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ដែលនឹងមកដល់នោះ។ ដោយសារការចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណព្រះ ព្រះយេស៊ូវបានទៅជា«ព្រះមែស៊ី» ឬក៏«ព្រះគ្រីស្ទ» ដែលជាភាសាហេព្រើរនិងភាសាក្រិកមានន័យថា«អ្នកចាក់ប្រេងតាំង»។ ដូច្នេះហើយ តាមពិតទ្រង់បានទៅជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬព្រះយេស៊ូវជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំង។ សាវករបស់ទ្រង់ឈ្មោះពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍អំពី«ព្រះយេស៊ូវ ពីស្រុកណាសារ៉ែត ដែលព្រះបានចាក់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងព្រះចេស្ដាឲ្យមកសណ្ឋិតលើទ្រង់»។ (កិច្ចការ ១០:៣៨) ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារបុណ្យជ្រមុជទៅក្នុងទឹករបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយអង្គទ្រង់ចំពោះព្រះ ដើម្បីអនុវត្តនូវកិច្ចការដែលព្រះបានបញ្ជូនឲ្យមកធ្វើនៅផែនដី។ តើកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះជាអ្វី?
ហេតុដែលទ្រង់បានយាងមកផែនដី
១០ តើសេចក្ដីពិតណា ដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផែនដីដើម្បីប្រកាសនោះ?
១០ ក្នុងការពន្យល់អំពីហេតុដែលទ្រង់បានយាងមកផែនដី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ដល់អភិបាលនៃសាសន៍រ៉ូម លោកប៉ុនទាស-ពីឡាត់ថា៖ «ខ្ញុំបានកើតមក ហើយក៏ចូលក្នុងលោកីយនេះសំរាប់តែការនោះឯង ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់ពីសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៧) ប៉ុន្តែ តើសេចក្ដីពិតពិសេសណាដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រូវបញ្ជូនមកផែនដីដើម្បីប្រកាសនោះ? ទីមួយ គឺប្រកាសសេចក្ដីពិតអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យព្រះនាមព្រះវរបិតាទ្រង់បានជាពិសិដ្ឋ ឬឲ្យបានបរិសុទ្ធ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩) ហើយទ្រង់បានអធិស្ឋានថា៖ «នោះទូលបង្គំបានបើកសំដែងឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមទ្រង់»។ (យ៉ូហាន ១៧:៦) ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលទៀតថា៖ «ខ្ញុំត្រូវប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរព្រះ . . . ហេតុនោះបានជាព្រះវរបិតាចាត់ឲ្យខ្ញុំមក»។—លូកា ៤:៤៣
១១ (ក) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវចាត់ថាកិច្ចការរបស់ទ្រង់ជាការសំខាន់ម្ល៉េះ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូវមិនដែលខានធ្វើកិច្ចការអ្វី? ដូច្នេះតើយើងត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១១ តើកិច្ចការប្រកាសប្រាប់ឲ្យគេស្គាល់នូវព្រះនាមនិងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ជាការសំខាន់យ៉ាងណាទៅចំពោះព្រះយេស៊ូវ? ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «ឯអាហារខ្ញុំ គឺត្រង់ដែលខ្ញុំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ព្រមទាំងបង្ហើយការរបស់ទ្រង់នោះឯង»។ (យ៉ូហាន ៤:៣៤) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវចាត់ថាកិច្ចការរបស់ព្រះ ជាការសំខាន់ដូចជាអាហារយ៉ាងនេះ? ពីព្រោះព្រះរាជាណាចក្រជាវិធីដែលព្រះទ្រង់នឹងប្រើដើម្បីបំពេញព្រះបំណងដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សលោក។ គឺជាព្រះរាជាណាចក្រនេះហើយ ដែលនឹងកំទេចចោលនូវអំពើកាចសាហាវទាំងអស់ ហើយនឹងលាងឲ្យជ្រះនូវកេរ្ដិ៍អាក្រក់ទាំងឡាយដែលត្រូវបានដាក់ទៅលើព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤; វិវរណៈ ២១:៣, ៤) ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មិនដែលខានសោះឡើយ នូវការប្រកាសប្រាប់អំពីព្រះនាមនិងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ៤:១៧; លូកា ៨:១; យ៉ូហាន ១៧:២៦; ហេព្រើរ ២:១២) ទ្រង់បានមានបន្ទូលពីសេចក្ដីពិតជានិច្ច ទោះបីនេះមានប្រជាប្រិយភាពឬមិនមានក៏ដោយ។ ដោយសារការនេះ ទ្រង់បានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគំរូ ដែលយើងត្រូវតែប្រព្រឹត្តតាមដើម្បីជាទីពេញព្រះហឫទ័យព្រះ។—ពេត្រុសទី១ ២:២១
១២ តើព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផែនដីនេះសំរាប់មូលហេតុសំខាន់ណាទៀត?
១២ យ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីឲ្យមានលទ្ធភាពចំពោះយើង ក្នុងការបាននូវជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃព្រះរាជាណាចក្រ ព្រះយេស៊ូវត្រូវតែបង្ហូរលោហិតព្រះជន្មទ្រង់ដោយការទទួលមរណភាព។ ដូចជាសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវពីរនាក់បានមានប្រសាសន៍មកថា៖ «[យើង]បានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់»។ «ព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃទ្រង់ ក៏សំអាតយើងរាល់គ្នា ពីគ្រប់អំពើបាបទាំងអស់»។ (រ៉ូម ៥:៩; យ៉ូហានទី១ ១:៧) ដូច្នេះ មូលហេតុដ៏សំខាន់ដែលនាំឲ្យព្រះយេស៊ូវយាងមកផែនដីនោះ គឺដើម្បីទទួលមរណភាពសំរាប់យើងរាល់គ្នា។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ដូចជាកូនមនុស្សបានមក មិនមែនឲ្យគេបំរើលោកទេ គឺនឹងបំរើគេវិញ ហើយនឹងឲ្យជីវិតខ្លួន ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) ប៉ុន្តែ តើមានន័យយ៉ាងណា ដែលថាព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានព្រះជន្មទ្រង់ជា«ថ្លៃលោះ»? ហេតុអ្វីក៏ការបង្ហូរលោហិតព្រះជន្មទ្រង់ ដោយមរណភាពជាការចាំបាច់ ដើម្បីសង្គ្រោះយើងរាល់គ្នា?
ទ្រង់បានប្រទានព្រះជន្មទ្រង់ជាតម្លៃលោះ
១៣ (ក) តើអ្វីជាតម្លៃលោះ? (ខ) តើតម្លៃលោះដែលព្រះយេស៊ូវបានបង់ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីបាបកម្មនិងសេចក្ដីស្លាប់ ជាអ្វី?
១៣ ពាក្យថា«ថ្លៃលោះ» គេច្រើនតែប្រើនៅពេលដែលមានការចាប់មនុស្សជំរឹតយកប្រាក់។ ក្រោយពីពេលបានចាប់អ្នកណាម្នាក់ អ្នកចាប់គេនឹងទាមទារឲ្យបង់ប្រាក់មួយចំនួនជាតម្លៃលោះ ទើបលែងបុគ្គលដែលគេចាប់នោះឲ្យត្រឡប់មកវិញ។ ដូច្នេះ តម្លៃលោះជាអ្វីមួយដែលប្រើក្នុងការរំដោះបុគ្គលណាម្នាក់ពីចំណាប់។ គឺជាអ្វីមួយដែលត្រូវបង់កុំឲ្យគាត់បាត់បង់នូវជីវិតរបស់គាត់។ ព្រះជន្មដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានត្រូវផ្ដល់ឲ្យដើម្បីនឹងរំដោះមនុស្សលោកឲ្យរួចពីសេវកភាពនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៨, ១៩; អេភេសូរ ១:៧) ហេតុអ្វីក៏ការរំដោះឲ្យរួចបែបនេះត្រូវការជាចាំបាច់?
១៤ ហេតុអ្វីក៏តម្លៃលោះដែលបានផ្ដល់ដោយព្រះយេស៊ូវជាការចាំបាច់?
១៤ ជាការចាំបាច់ពីព្រោះអ័ដាម បុព្វបុរសរបស់យើងរាល់គ្នា បានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។ ការប្រព្រឹត្តដោយឥតច្បាប់របស់គាត់ បានធ្វើឲ្យគាត់ទៅជាមនុស្សមានបាបម្នាក់ ព្រោះព្រះគម្ពីរបានពន្យល់ថា «ដ្បិតអំពើបាបជារំលងនូវក្រិត្យវិន័យហើយ»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:៤; ៥:១៧) ជាលទ្ធផល គាត់មិនសមនឹងទទួលអំណោយទានរបស់ព្រះ ដែលជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចទេ។ (រ៉ូម ៦:២៣) ដូច្នេះ អ័ដាមបានបាត់បង់ចំពោះខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ នូវជីវិតមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដីយើងនេះ។ កូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់ដែលគាត់នឹងបង្កើត ក៏បាត់បង់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនេះដែរ។ ‹ប៉ុន្តែហេតុអ្វី› អ្នកប្រហែលជាសួរឡើង ‹តើកូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់ត្រូវតែស្លាប់ឬ បើអ័ដាមជាអ្នកបានធ្វើអំពើបាបទេនោះ›?
១៥ បើអ័ដាមជាអ្នកបានធ្វើអំពើបាបទេនោះ ហេតុអ្វីក៏កូនចៅរបស់គាត់ត្រូវរងទុក្ខ ហើយស្លាប់ដូច្នេះ?
១៥ រឿងនេះគឺមកពីអ័ដាម ពេលដែលគាត់បានទៅជាមនុស្សបាបនោះ ក៏គាត់បានបញ្ជូននូវបាបកម្មនិងសេចក្ដីស្លាប់ដល់កូនចៅគាត់ដែរ រួមនឹងមនុស្សលោកទាំងអស់ដែលកំពុងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។ (យ៉ូប ១៤:៤; រ៉ូម ៥:១២) ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ពីព្រោះគ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ»។ (រ៉ូម ៣:២៣; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៤៦) សូម្បីស្តេចដាវីឌដែលជាអ្នកកោតខ្លាចដល់ព្រះនោះក៏បានពោលថា៖ «មើល ទូលបង្គំបានកើតមកក្នុងសេចក្ដីទុច្ចរិត ហើយម្ដាយទូលបង្គំបានមានទំងន់បង្កើតទូលបង្គំនៅក្នុងអំពើបាបដែរ»។ (ទំនុកដំកើង ៥១:៥) អញ្ចឹងហើយ មនុស្សលោកទាំងឡាយត្រូវបានស្លាប់ ដោយសារតែអំពើបាបដែលបានទទួលជាដំណែលពីអ័ដាម។ តើតម្លៃនៃការបូជាព្រះជន្មព្រះយេស៊ូវមានលទ្ធភាពអាចដោះលែងមនុស្សទាំងអស់ ឲ្យរួចពីសេវកភាពនៃបាបកម្ម និងសេចក្ដីស្លាប់បានយ៉ាងណា?
១៦ (ក) ក្នុងការផ្ដល់នូវតម្លៃលោះ តើព្រះបានបង្ហាញយ៉ាងណា ចំពោះការគោរពតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ដែលថា‹ត្រូវសងជីវិតឲ្យធួននឹងជីវិត›? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវ ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចបង់នូវតម្លៃលោះបាន?
១៦ ការទាំងនេះទាក់ទងទៅនឹងគោលការណ៍ពេញច្បាប់មួយ នៅក្នុងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ គោលការណ៍នេះបានចែងមកថា‹ត្រូវសងជីវិតឲ្យធួននឹងជីវិត›។ (និក្ខមនំ ២១:២៣; ចោទិយកថា ១៩:២១) ដោយការមិនគោរពស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ មនុស្សល្អឥតខ្ចោះអ័ដាមបានបាត់បង់នូវជីវិតល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងសួនមនោរម្យលើផែនដី ចំពោះខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ និងចំពោះកូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់ដែរ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់បានប្រទានព្រះជន្មល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ដើម្បីទិញមកវិញនូវអ្វីដែលអ័ដាមបានបាត់បង់នោះ។ មែនហើយ ព្រះយេស៊ូវ«ទ្រង់បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់ ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់»។ (ធីម៉ូថេទី១ ២:៥, ៦) ពីព្រោះតែទ្រង់ជាបុរសល្អឥតខ្ចោះ ដូចអ័ដាមពីដើមដែរនោះ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានហៅជា«អ័ដាមក្រោយបង្អស់»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥) គ្មានមនុស្សណាផ្សេងទៀតក្រៅពីព្រះយេស៊ូវ អាចផ្ដល់នូវតម្លៃលោះបានឡើយ។ រឿងនេះ គឺពីព្រោះព្រះយេស៊ូវជាបុរសតែម្នាក់គត់ដែលបានរស់ ដែលស្មើនឹងអ័ដាមជាកូនមនុស្សល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ។—ទំនុកដំកើង ៤៩:៧; លូកា ១:៣២; ៣:៣៨
១៧ នៅពេលណាដែលតម្លៃលោះបានបង់ទៅព្រះ?
១៧ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានទទួលមរណភាព នៅពេលដល់ព្រះជន្មាយុបាន៣៣ឆ្នាំកន្លះ។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទីបីក្រោយពីទ្រង់បានទទួលមរណភាពនោះ ទ្រង់បានត្រូវប្រោសឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ៤០ថ្ងៃក្រោយមក ទ្រង់បានយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ (កិច្ចការ ១:៣, ៩-១១) ទីនោះហើយ ដែលទ្រង់បានទៅជាបុគ្គលវិញ្ញាណម្ដងទៀត រួចទ្រង់បានលេច«នៅចំពោះព្រះភក្ដ្រនៃព្រះ ដំណាងយើងរាល់គ្នា» ដោយនាំយកនូវតម្លៃយញ្ញបូជាលោះបាបរបស់ទ្រង់ទៅជាមួយផង។ (ហេព្រើរ ៩:១២, ២៤) នៅពេលនោះហើយ តម្លៃលោះបានត្រូវបង់ទៅព្រះនៅស្ថានសួគ៌។ ឥឡូវនេះ សេចក្ដីរំដោះអាចបានដល់មនុស្សលោកហើយ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលណាដែលផលប្រយោជន៍នៃតម្លៃលោះនេះនឹងបានឃើញជាក់ស្តែង?
១៨ (ក) សូម្បីតែឥឡូវនេះ តើយើងអាចទទួលនូវផលប្រយោជន៍ពីតម្លៃលោះបានយ៉ាងណា? (ខ) តើតម្លៃលោះនឹងធ្វើឲ្យមានលទ្ធភាពយ៉ាងណា ទៅអនាគត?
១៨ សូម្បីឥឡូវនេះ យញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក៏អាចមានផលប្រយោជន៍ដល់យើងដែរ។ តើតាមរបៀបណា? ដោយការខំអនុវត្តជំនឿទៅលើសេចក្ដីនេះ យើងអាចសប្បាយនូវឋានៈស្អាតស្អំចំពោះព្រះភក្ដ្រព្រះបាន ហើយនឹងបាននៅក្រោមសេចក្ដីការពារដ៏ថ្នាក់ថ្នម ហើយប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរ។ (វិវរណៈ ៧:៩, ១០, ១៣-១៥) ភាគច្រើនក្នុងចំណោមយើង ប្រហែលជាបានប្រព្រឹត្តបាបកម្មដ៏អាក្រក់ មុនពេលដែលយើងបានរៀនអំពីព្រះ។ ហើយសូម្បីតែឥឡូវនេះក៏យើងនៅតែធ្វើខុសដែរ ជួនកាលជាកំហុសធ្ងន់ធ្ងរផង។ ប៉ុន្តែយើងអាចសូមសេចក្ដីអត់ទោសតាមសេរីពីព្រះ ដោយផ្អែកទៅលើមូលដ្ឋាននៃតម្លៃលោះនោះ ហើយដោយដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថាទ្រង់នឹងឮយើងជាមិនខាន។ (យ៉ូហានទី១ ២:១, ២; កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) ម្យ៉ាងទៀត ទៅថ្ងៃមុខ តម្លៃលោះនឹងបើកឲ្យយើងទទួលអំណោយទានរបស់ព្រះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) នៅពេលនោះអស់អ្នកណាដែលខំអនុវត្តជំនឿទៅលើតម្លៃលោះ នឹងត្រូវរំដោះឲ្យរួចយ៉ាងពេញលេញពីសេវកភាពនៃបាបកម្ម និងសេចក្ដីស្លាប់។ ពួកគេអាចទន្ទឹងចាំយ៉ាងរីករាយនូវជីវិតជានិរន្តរ៍ដែលពេញដោយភាពល្អឥតខ្ចោះ!
១៩ (ក) តើការផ្ដល់តម្លៃលោះ ធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ? (ខ) តើសាវកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណា ដែលយើងត្រូវតែបង្ហាញនូវកតញ្ញូធម៌របស់យើងចំពោះតម្លៃលោះ?
១៩ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ ចំពោះការរៀនអំពីតម្លៃលោះនេះ? តើនេះមិនបានធ្វើឲ្យចិត្តអ្នកកក់ក្ដៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេឬអី ដោយដឹងថាទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នកដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់លោកអ្នកនោះ? (យ៉ូហាន ៣:១៦; យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០) ប៉ុន្តែ សូមអញ្ជើញគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ទ្រង់បានស្ម័គ្រព្រះហឫទ័យនឹងយាងមកផែនដី ដើម្បីទទួលមរណភាពជំនួសយើង។ តើយើងមិនគួរដឹងព្រះគុណទ្រង់ទេឬ? សាវកប៉ុលបានពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងត្រូវបង្ហាញកតញ្ញូធម៌នេះ ពេលដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទ្រង់ក៏បានសុគតជំនួសមនុស្សទាំងអស់យ៉ាងនោះ គឺដើម្បីឲ្យពួកអ្នកដែលរស់នៅ មិនរស់សំរាប់តែខ្លួនឯងទៀត គឺរស់សំរាប់ព្រះអង្គ ដែលសុគតជំនួសគេ ហើយបានរស់ឡើងនោះវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥) តើលោកអ្នកនឹងបង្ហាញកតញ្ញូធម៌របស់អ្នក ដោយយកជីវិតរបស់អ្នកទៅបម្រើព្រះ និងព្រះរាជបុត្រាសួគ៌ារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេ?
ហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតឲ្យមានអព្ភូតហេតុ
២០ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវ ពីការដែលទ្រង់បានធ្វើមនុស្សឃ្លង់ឲ្យជានោះ?
២០ ព្រះយេស៊ូវបានល្បីល្បាញដោយសារអព្ភូតហេតុដែលទ្រង់បានបង្កើតឡើង។ ទ្រង់មានអារម្មណ៍យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះមនុស្សណាដែលមានបញ្ហា ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យខ្នះខ្នែងនឹងប្រើឥទ្ធិពលដែលបានទទួលពីព្រះ ដើម្បីជួយពួកគេដែរ។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់ដែលកើតជម្ងឺឃ្លង់គួរឲ្យខ្លាចបានមកឯទ្រង់ ហើយបាននិយាយថា៖ «បើទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ទ្រង់អាចនឹងប្រោសឲ្យទូលបង្គំជាស្អាតបាន»។ ព្រះយេស៊ូវ«ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិត ក៏លូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ដោយបន្ទូលថា ‹ខ្ញុំចង់ដែរ ឲ្យជាស្អាតទៅ›»។ ហើយបុរសដែលមានជម្ងឺនោះក៏បានជាទៅ!—ម៉ាកុស ១:៤០-៤២
២១ តើព្រះយេស៊ូវបានជួយហ្វូងមនុស្សយ៉ាងណា?
២១ សូមពិចារណាអំពីវិការដ្ឋាននៃព្រះគម្ពីរមួយទៀត ហើយសូមនឹកគិតអំពីមនោសញ្ចេតនាដ៏ស្រទន់របស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះមនុស្ស ដែលបានពណ៌នាដូចតទៅ៖ «នោះមានហ្វូងមនុស្សមកឯទ្រង់កកកុញ នាំទាំងមនុស្សខ្វិន ខ្វាក់ គ ពិការ នឹងមនុស្សឯទៀតជាច្រើន មកដាក់នៅទៀបព្រះបាទទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏ប្រោសឲ្យគេបានជា ដល់ម្ល៉េះបានជាបណ្ដាមនុស្សទាំងប៉ុន្មានមានសេចក្ដីអស្ចារ្យ ដោយឃើញមនុស្សគនិយាយបាន មនុស្សពិការបានមាំមួន មនុស្សខ្វិនដើររួច នឹងមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ ហើយគេក៏សរសើរដំកើងដល់ព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគ្រប់ៗគ្នា»។—ម៉ាថាយ ១៥:៣០, ៣១
២២ អ្វីដែលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវពិតជាស្រឡាញ់ពួកមនុស្សដែលទ្រង់បានជួយ?
២២ ចំពោះរឿងដែលព្រះយេស៊ូវពិតជាបានស្រឡាញ់មនុស្សរងទុក្ខទាំងនេះ ហើយបានចង់ជួយពួកគេយ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ នោះអាចបានឃើញពីបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នៅពេលក្រោយមកទៀត។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តក្ដួលអាណិត ដល់ហ្វូងមនុស្សនេះណាស់ ដ្បិតគេបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំអស់៣ថ្ងៃមកហើយ គេគ្មានអ្វីនឹងបរិភោគសោះ ហើយខ្ញុំមិនចង់ឲ្យគេទៅវិញទាំងអត់ឃ្លានទេ ក្រែងហេវតាមផ្លូវ»។ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតអព្ភូតហេតុឡើង ចំអែតមនុស្ស«៤ពាន់នាក់ ឥតរាប់ស្រីៗ ហើយនឹងក្មេងផងទេ» ដោយមាននំប៉័ងតែ៧ដុំនិងត្រីតូចៗខ្លះប៉ុណ្ណោះ។—ម៉ាថាយ ១៥:៣២-៣៨
២៣ អ្វីដែលបណ្ដាលឲ្យព្រះយេស៊ូវប្រោសកូនប្រុសនៃស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឲ្យរស់ពីស្លាប់នោះ?
២៣ នៅពេលមួយទៀត ព្រះយេស៊ូវបានជួបប្រទះនឹងក្បួនធ្វើបុណ្យដង្ហែសព ដែលមកពីទីក្រុងណាអ៊ីន។ ព្រះគម្ពីរបានពណ៌នារឿងនេះដោយសេចក្ដីថា៖ «នោះឃើញគេសែងខ្មោចចេញមក ជាខ្មោចកូនតែមួយ ដែលម្ដាយនៅមេម៉ាយ . . . កាលព្រះអម្ចាស់បានឃើញ នោះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិតអាសូរដល់គាត់ណាស់»។ ទ្រង់បានជ្រាបដឹងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនូវការសោកសង្រេងរបស់ម្ដាយ។ ដូច្នេះទ្រង់ក៏បានបែរទៅសពនោះ ហើយបានបញ្ជាថា៖ «អ្នកកំឡោះអើយ ខ្ញុំបង្គាប់អ្នកថា ចូរក្រោកឡើង»! ជាអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យម្ល៉េះហ្ន៎! «អ្នកដែលស្លាប់នោះ ក៏ក្រោកឡើងអង្គុយ ហើយចាប់តាំងនិយាយ រួចទ្រង់ប្រគល់ដល់ម្ដាយវិញ»។ សូមគិតទៅមើល តើម្ដាយនោះបានមានមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងណាទៅ! តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ? ពត៌មានអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ បានផ្សព្វផ្សាយពាសពេញគ្រប់ទីកន្លែង។ ដូច្នេះ គ្មានអ្វីគួរឲ្យប្លែកទេ ដែលព្រះយេស៊ូវល្បីល្បាញនោះ។—លូកា ៧:១១-១៧
២៤ តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញយ៉ាងណា ចំពោះរឿងអនាគត?
២៤ ប៉ុន្តែ អព្ភូតហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតនោះ បានប្រយោជន៍គ្រាន់តែជាបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សដែលទ្រង់បានប្រោសឲ្យជា បានត្រឡប់ជាមានបញ្ហាខាងរូបរាងកាយវិញ។ ហើយអស់អ្នកណាដែលទ្រង់បានប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ក៏បានស្លាប់ទៅវិញទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ទ្រង់បានត្រូវបញ្ជូនមកដោយសារព្រះ ហើយថាទ្រង់ពិតជាព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះមែន។ ហើយទាំងនេះបានបង្ហាញទៀតថា ដោយសារឥទ្ធិឫទ្ធិរបស់ព្រះ បញ្ហាទាំងឡាយនៃមនុស្សទាំងអស់អាចត្រូវដោះស្រាយបាន។ មែនហើយ ការទាំងនេះបានបង្ហាញគ្រាន់តែបន្ដិចបន្តួចទេ អំពីអ្វីៗដែលនឹងកើតមានឡើងនៅក្រោមរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ នៅពេលនោះ អ្នកស្រេកឃ្លាននឹងត្រូវបានចំអែត អ្នកជម្ងឺនឹងបានសះស្បើយ ហើយសូម្បីតែអ្នកស្លាប់ក៏នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ! ហើយនឹងមិនមានជម្ងឺ សេចក្ដីស្លាប់ ឬ បញ្ហាផ្សេងៗទៀតមកបណ្ដាលឲ្យមានអពមង្គលឡើយ។ តើការទាំងនេះនឹងនាំឲ្យមានប្រសិទ្ធិពរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!—វិវរណៈ ២១:៣, ៤; ម៉ាថាយ ១១:៤, ៥
អ្នកគ្រប់គ្រងនៃព្រះរាជាណាចក្រ
២៥ តើព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវអាចចែកទៅជា៣ផ្នែកណា?
២៥ ព្រះជន្មរបស់រាជបុត្រាព្រះមានបីផ្នែក។ ផ្នែកទីមួយ គឺពុំដឹងជាប៉ុន្មានឆ្នាំទេ ដែលទ្រង់បានគង់ជាមួយព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ មុននឹងទ្រង់បានយាងមកជាមនុស្សលោក។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានគង់អស់រយៈពេល៣៣ឆ្នាំកន្លះ នៅលើផែនដីក្រោយពីកំណើតរបស់ទ្រង់ជាមនុស្ស។ ហើយឥឡូវនេះ ទ្រង់មានព្រះជន្មជាបុគ្គលវិញ្ញាណមួយអង្គដែលត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ តើឋានៈអ្វី ដែលទ្រង់បានទទួលនៅស្ថានសួគ៌ ចាប់ពីពេលដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះ?
២៦ ដោយសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានបង្ហាញថាទ្រង់គួរនឹងទៅជាអ្វី?
២៦ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់នឹងបានទៅជាស្តេចមួយអង្គ។ សូម្បីតែទេវតាក៏បានប្រកាសប្រាប់ដល់នាងម៉ារាថា៖ «ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យ . . . នៅអស់កល្បរៀងទៅ ហើយរាជ្យទ្រង់នឹងមិនផុតឡើយ»។ (លូកា ១:៣៣) នៅកំឡុងពេលកិច្ចបម្រើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ទ្រង់បានមានបន្ទូលរាល់តែដងអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ទ្រង់បានបង្រៀនដល់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋានថា៖ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ ហើយទ្រង់បានជម្រុញឲ្យគេ«ស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន»។ (ម៉ាថាយ ៦:១០, ៣៣) ដោយសារសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានបង្ហាញថា ទ្រង់សមជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រនេះ។ តើទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមសោយរាជ្យភ្លាម ក្រោយពីទ្រង់បានយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញឬ?
២៧ (ក) តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានធ្វើអ្វី ក្រោយពេលដែលទ្រង់បានយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ? (ខ) ក្នុងឋានៈជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រ តើសកម្មភាពទីមួយរបស់ព្រះយេស៊ូវជាអ្វី?
២៧ ទេ ទ្រង់មិនបានចាប់ផ្ដើមសោយរាជ្យភ្លាមទេ។ សាវកប៉ុលបានសំដៅទៅលើទំនុកដំកើង ១១០:១ ដែលពន្យល់ថា៖ «តែទ្រង់[ព្រះយេស៊ូវ]វិញ ក្រោយដែលទ្រង់បានថ្វាយយញ្ញបូជាតែ១ ដោយព្រោះបាប នោះទ្រង់បានគង់ខាងស្ដាំព្រះ នៅជារៀងរាបដរាបទៅ ទាំងចាំទំរាំដល់បានដាក់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ឲ្យធ្វើជាកំណល់កល់ព្រះបាទទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ១០:១២, ១៣) ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានរង់ចាំនូវព្រះបញ្ជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា៖ «ឲ្យឯងគ្រប់គ្រងនៅកណ្ដាលពួកខ្មាំងសត្រូវផង»។ (ទំនុកដំកើង ១១០:២) កាលដែលពេលវេលានោះបានមកដល់ ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមបោសសំអាតស្ថានសួគ៌ ដោយបណ្ដេញសាតាំងនិងពួកទេវតារបស់វាចេញ។ លទ្ធផលនៃសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌នោះ បានថ្លែងដោយពាក្យដូចតទៅ៖ «ឥឡូវនេះ សេចក្ដីសង្គ្រោះ ព្រះចេស្ដា នឹងរាជ្យរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ហើយអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៃទ្រង់ បានមកដល់ហើយ ដ្បិតអានោះដែលចោទប្រកាន់ពីពួកបងប្អូនយើងរាល់គ្នា ដែលចេះតែចោទពីគេ នៅចំពោះព្រះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅហើយ»! (វិវរណៈ ១២:១០) ដូចជាបានឃើញនៅក្នុងជំពូកពីមុននៃសៀវភៅនេះមកហើយ ភស្តុតាងនានាបានបង្ហាញថាសង្គ្រាមនេះបានកើតនៅស្ថានសួគ៌រួចហើយ ហើយនៅបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកំពុងតែសោយរាជ្យ នៅកណ្ដាលនៃពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់។
២៨ (ក) តើព្រះគ្រីស្ទនឹងធ្វើអ្វី ក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ? (ខ) តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីបានទទួលសេចក្ដីការពារពីទ្រង់?
២៨ ក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ ព្រះគ្រីស្ទនិងទេវតារបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ នឹងបញ្ចេញសកម្មភាពដើម្បីបំបាត់ពីផែនដី នូវរដ្ឋាភិបាលនៃលោកីយ៍ទាំងអស់នៅបច្ចុប្បន្ននេះ។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤; វិវរណៈ ១៧:១៤) ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ទ្រង់មាន«ដាវយ៉ាងមុតចេញពីព្រះឱសទ្រង់ ដើម្បីនឹងកាប់អស់ទាំងសាសន៍ ហើយទ្រង់នឹងឃ្វាលគេ ដោយដំបងដែក»។ (វិវរណៈ ១៩:១១-១៦) ដើម្បីឲ្យយើងអាចទទួលនូវសេចក្ដីការពារ នៅពេលដែលសេចក្ដីហិនវិនាសនេះមកដល់ យើងត្រូវតែអនុវត្តជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាចាំបាច់។ (យ៉ូហាន ៣:៣៦) យើងត្រូវតែទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយត្រូវដាក់ខ្លួនយើងចុះចូលដល់ទ្រង់ ដែលជាស្តេចសួគ៌ារបស់យើង។ តើអ្នកនឹងធ្វើដូច្នេះទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៥៨]
ព្រះយេស៊ូវបានបោះបង់ចោលមុខរបរជាងឈើរបស់ទ្រង់ ដើម្បីធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបានទៅជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ៦៣]
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានស្មើនឹងអ័ដាមដែលជាបុរសល្អឥតខ្ចោះ
[រូបភាពនៅទំព័រ៦៤]
ដោយមានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិតព្រះយេស៊ូវក៏ជួយដល់អ្នកឈឺនិងអ្នកអត់ឃ្លាន
[រូបភាពនៅទំព័រ៦៧]
ដោយសារការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់មកវិញ ព្រះយេស៊ូវបានសម្ដែងឲ្យឃើញនូវទំហំយ៉ាងធំពីអ្វីៗដែលទ្រង់នឹងធ្វើ នៅពេលដែលព្រះរាជាណាចក្របានគ្រប់គ្រង