ជំពូកទី៧
មូលហេតុដែលយើងមានជីវិតរស់នៅ
១ តើពួកមនុស្សដែលចេះពិចារណា បានសន្និដ្ឋានយ៉ាងណា?
មនុស្សបានងឿងឆ្ងល់ជាយូរយារណាស់មកហើយ អំពីអត្ថន័យនៃជីវិតនៅលើផែនដី។ ពួកគេបានសម្លឹងមើលទៅលើមេឃដ៏ធំធេងដែលពោរពេញទៅដោយផ្កាយព្រោងព្រាត។ ពួកគេបានកោតសរសើរសោភ័ណនៃទេសភាពតាមជនបទ និងថ្ងៃលិចដែលពោរពេញទៅដោយពណ៌ឆើតឆាយ។ ពួកមនុស្សដែលចេះពិចារណាបានគិតឃើញថា គឺត្រូវតែមានគោលបំណងដ៏ធំណាមួយចំពោះរបស់ទាំងអស់នេះជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ពួកគេបានងឿងឆ្ងល់ពីចំណែកដែលពួកគេមាននៅក្នុងបំណងនោះ។—ទំនុកដំកើង ៨:៣, ៤
២ តើសំនួរអ្វីខ្លះដែលមនុស្សយើងបានសួរ?
២ នៅពេលណាមួយក្នុងជីវិត មនុស្សភាគច្រើនតែងតែសួរថា៖ តើយើងគ្រាន់តែរស់បានមួយរយៈពេលយ៉ាងខ្លី ប្រមូលយកអ្វីៗដែលយើងអាចយកបានក្នុងជីវិត ហើយបន្ទាប់មកត្រូវស្លាប់ទៅវិញឬ? តាមពិតទៅ តើជីវិតយើងកំពុងតែឆ្ពោះទៅទីដៅណា? ក្រៅពីវដ្ដៈដ៏ខ្លី ដែលជាដំណើរវិលកើតវិលស្លាប់នោះ តើមានអ្វីច្រើនទៀត ដែលយើងអាចទទួលបានពីជីវិតទេ? (យ៉ូប ១៤:១, ២) អ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យយល់អំពីរឿងនេះ គឺជាចម្លើយចំពោះសំនួរ៖ តើយើងបានមានជីវិតមកនៅទីនេះតាមរបៀបណា?
តាមរបៀបវិវត្តន៍ឬតាមសេចក្ដីបង្កើត?
៣ តើអ្វីជាសេចក្ដីបង្រៀនខាងការវិវត្តន៍?
៣ នៅកន្លែងខ្លះគេបានបង្រៀនជាទួទៅថា របស់ដែលមើលឃើញទាំងអស់បានកើតមកដោយខ្លួនឯង គឺកើតមកដោយចៃដន្យ ឬក៏ដោយឥតមានបំណងទេ។ គេបាននិយាយថា ក្នុងរយៈពេលរាប់លានឆ្នាំ ជីវិតបានវិវត្តន៍ឬបានលូតលាស់មកពីសណ្ឋានជីវិតដ៏ទាប រហូតដល់ទីបំផុត ក៏បានកើតមានមនុស្សឡើង។ នៅកន្លែងជាច្រើននៃផែនដី ទ្រឹស្តីនៃការវិវត្តន៍នេះ បានត្រូវបង្រៀនជាសេចក្ដីពិត។ ប៉ុន្តែតើនេះជាសេចក្ដីពិតទេ ដែលថាយើងបានកើតមកពីសត្វដូចសត្វស្វាធំៗដែលបានរស់នៅរាប់លានឆ្នាំពីមុននោះ? តើសកលលោកដ៏ធំនេះបានកើតឡើងពីការចៃដន្យឬ?
៤ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចជឿបានថា«ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនឹងផែនដី»?
៤ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនឹងផែនដី»។ (លោកុប្បត្តិ ១:១) ហើយភស្តុតាងនានានៃវិទ្យាសាស្ត្របានគាំទ្រថា ផ្ទៃមេឃរួមជាមួយនឹងផ្កាយរាប់កោដិ និងផែនដីយើងមានការចាប់ផ្ដើមពីដំបូងមក។ ទាំងអស់បានត្រូវបង្កើតមក។ ចលនារបស់ផ្កាយនិងផ្កាយដីនានាគឺទៀងទាត់ដល់ម្ល៉េះ ដែលសូម្បីតែជាច្រើនឆ្នាំទុកជាមុន ក៏គេអាចរកដឹងនូវទីកន្លែងរបស់វាត្រូវចំៗច្បាស់ណាស់។ ផ្កាយនិងផ្កាយដីទាំងឡាយធ្វើដំណើរក្នុងលោកធាតុដោយយោងទៅតាមច្បាប់និងគោលការណ៍នៃគណិតសាស្ត្រ។ សាស្ដ្រាចារ្យខាងគណិតសាស្ត្រម្នាក់ មកពីមហាវិទ្យាល័យខេមប៊្រីជ្ដ លោកភូល ឌីរ៉ាក់ បានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកាំងថា៖ «គេប្រហែលជាអាចពណ៌នាអំពីស្ថានការណ៍នោះ ដោយនិយាយថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកគណិតសាស្ត្រថ្នាក់ដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយទ្រង់បានប្រើគណិតសាស្ត្រដ៏ជឿនលឿនបំផុតក្នុងការស្ថាបនានូវសកលលោក»។
៥ តើរូបរាងកាយរបស់យើងបង្ហាញយ៉ាងណាថា យើងត្រូវបានបង្កើតមកមិនមែនជាផលិតផលរបស់ការវិវត្តន៍នោះ?
៥ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាព្រះ គឺទ្រង់ដែលបានបង្កើតយើងខ្ញុំ យើងខ្ញុំជារបស់ផងទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១០០:៣) រូបរាងកាយរបស់មនុស្សលោកបង្ហាញឲ្យឃើញនូវការរៀបចំដ៏អស្ចារ្យនេះ ដែលអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរម្នាក់ត្រូវបានបណ្ដាលឲ្យទូលទៅព្រះថា៖ «ទូលបង្គំនឹងអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតទូលបង្គំមកយ៉ាងគួរកោត គួរអស្ចារ្យ . . . នោះគ្រោងកាយរបស់ទូលបង្គំមិនកំបាំងនឹងទ្រង់ទេ ព្រះនេត្រទ្រង់បានឃើញធាតុនៃទូលបង្គំ . . . ទាំងអស់បានកត់ទុកក្នុងបញ្ជីរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៤-១៦) ទារកលូតលាស់នៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យមួយ។ ទស្សនាវដ្ដីញូស្សវីក បានចែងពីរឿងនេះថា៖ «យ៉ាងច្បាស់ហើយ នេះជាអព្ភូតហេតុមួយ»។ ហើយបានបន្ថែមទៀតថា៖ «គ្មានបច្ចេកទេសណាអាចបង្ហាញឲ្យដឹងយ៉ាងជាក់លាក់ ពីពេលវេលាសំខាន់នៃការចាប់កំណើតបានឡើយ។ គ្មានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រណាអាចប្រាប់បានអំពីឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យដែលចាត់ចែងឲ្យលូតលាស់នូវសរីរាង្គ និងប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទជាច្រើនរបស់ទារកនោះឡើយ»។
៦ ហេតុអ្វីបានជាសមហេតុផលចំពោះយើង ក្នុងការជឿទៅលើការបង្កើតជាជាងទៅលើការវិវត្តន៍?
៦ សូមគិតអំពីសកលលោកដ៏ធំធេងរបស់យើង ហើយរូបរាងកាយរបស់យើងដែរ ព្រមទាំងការស្ថាបនានិងការរៀបចំដ៏អស្ចារ្យនៃរបស់ទាំងនោះ។ វិចារណញ្ញាណដ៏ត្រឹមត្រូវគួរតែប្រាប់យើងថា របស់ទាំងនេះមិនមែនបានវិវត្តន៍មក ឬក៏បានមកដោយខ្លួនឯងទេ។ របស់ទាំងនេះត្រូវតែមានអ្នករៀបចំម្នាក់ជាចាំបាច់ ជាអ្នកបង្កើត។ សូមពិចារណាអំពីរបស់ផ្សេងៗដែលយើងឃើញនៅជុំវិញយើង។ កាលណាអ្នកនៅក្នុងគេហដ្ឋានអ្នក សូមសួរខ្លួនឯងថា៖ តើតុរៀន ចង្កៀង គ្រែ តុ ជញ្ជាំង ឬក៏ផ្ទះនេះ បានវិវត្តន៍មកឬ? ឬក៏មានជាងធ្វើម្នាក់? ពិតមែនហើយ មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាបានធ្វើរបស់ទាំងនេះ! អញ្ចឹង តើឲ្យអាចអះអាងថា សកលលោកដ៏ស្មុគស្មាញរបស់យើង និងខ្លួនយើងផ្ទាល់មិនត្រូវការអ្នកបង្កើតនោះយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ហើយបើព្រះបានដាក់យើងនៅទីនេះ ទ្រង់ពិតជាមានមូលហេតុណាមួយចំពោះការនេះហើយ។
៧ (ក) តើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានបង្ហាញយ៉ាងណា ថាទ្រង់បានជឿទៅលើការបង្កើត? (ខ) តើមានភស្តុតាងណាទៀត ដែលបញ្ជាក់ថាអ័ដាមប្រាកដជាបុគ្គលដ៏ពិតនោះ?
៧ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ទាល់បានមានបន្ទូលអំពីបុរសនិងស្ត្រីទីមួយថា៖ «ទ្រង់បង្កើតមនុស្សកាលពីដើម ថាទ្រង់បានធ្វើឲ្យមានទាំងប្រុសទាំងស្រី . . . រួចក៏មានបន្ទូលថា ‹ដោយហេតុនោះបានជាមនុស្សប្រុសនឹងលាចេញពីឪពុកម្ដាយ ទៅនៅជាប់នឹងប្រពន្ធ ហើយអ្នកទាំង២នោះនឹងត្រឡប់ជាសាច់តែ១សុទ្ធ›» (ម៉ាថាយ ១៩:៤, ៥) នៅទីនេះព្រះយេស៊ូវបានដកស្រង់ចេញពីលោកុប្បត្តិ ១:២៧ និង ២:២៤ ដែលចែងអំពីការបង្កើតអ័ដាមនិងនាងអេវ៉ា។ ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីដំណើររឿងនៃព្រះគម្ពីរនេះ ថាជាសេចក្ដីពិត។ (យ៉ូហាន ១៧:១៧) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីលោកអេណុកថាជា«ដំណទី៧ពីលោកអ័ដាមមក»។ (យូដាស ១៤) ប្រសិនបើអ័ដាមមិនមែនជាបុគ្គលពិតទេនោះ ព្រះគម្ពីរនឹងមិនបានសម្គាល់គាត់តាមរបៀបដ៏ពិសេសនេះទេ។—លូកា ៣:៣៧, ៣៨
៨ តើទស្សនៈណាអំពីដើមកំណើតរបស់មនុស្ស ដែលព្រះគម្ពីរមិនបានបង្រៀន?
៨ មនុស្សខ្លះនិយាយថា ព្រះទ្រង់បានប្រើដំណើរនៃការវិវត្តន៍ ក្នុងការបង្កើតមនុស្ស។ ពួកគេអះអាងថា ព្រះទ្រង់បានបណ្ដោយឲ្យមនុស្សវិវត្តន៍ ហើយកាលណាមនុស្សបានមកដល់ថ្នាក់ណាមួយ ទ្រង់បានដាក់ព្រលឹងទៅក្នុងខ្លួនគេ។ ប៉ុន្តែគ្មានកន្លែងណាក្នុងព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញនូវគំនិតនេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា រុក្ខជាតិនិងសត្វទាំងឡាយត្រូវបានបង្កើត«តាមពូជ»។ (លោកុប្បត្តិ ១:១១, ២១, ២៤) ហើយហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ប្រភេទនៃរុក្ខជាតិឬក៏សត្វណាមួយ ក្រោយមក មិនបានផ្លាស់ប្ដូរទៅជាប្រភេទផ្សេងទៀតឡើយ។ ពត៌មានថែមទៀតក្នុងការបង្ហាញជាភស្តុតាងថា យើងទាំងអស់គ្នាមិនមែនជាផលិតផលនៃការវិវត្តន៍នោះ អាចរកឃើញនៅក្នុងសៀវភៅ «ជីវិត—បានកើតមានឡើងតាមរបៀបណា? តាមរបៀបវិវត្តន៍ ឬតាមការបង្កើត»? (ជាភាសាអង់គ្លេស)
របៀបដែលព្រះបានបង្កើតមនុស្សលោក
៩ (ក) តើព្រះគម្ពីរពណ៌នាយ៉ាងណាអំពីការបង្កើតមនុស្ស? (ខ) តើមានអ្វីកើតឡើង ពេលដែលព្រះបានផ្លុំបញ្ចូល«ដង្ហើមជីវិត»ទៅក្នុងរន្ធច្រមុះរបស់មនុស្សនោះ?
៩ ព្រះបានបង្កើតមនុស្សពីធូលីដី ដើម្បីឲ្យរស់នៅលើផែនដី ដូចជាព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់យកធូលីដីមកសូនធ្វើជាមនុស្ស ទ្រង់ផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមជីវិតបញ្ចូលទៅក្នុងរន្ធច្រមុះ នោះក៏ត្រឡប់ជាមានព្រលឹងរស់ឡើង»។ (លោកុប្បត្តិ ២:៧) ពីសេចក្ដីនេះ យើងអាចឃើញថា មនុស្សត្រូវបានបង្កើតផ្ទាល់ដោយព្រះ។ ដោយកិច្ចបង្កើតដ៏ពិសេសមួយ ព្រះបានបង្កើតមនុស្សឲ្យបានជាបុគ្គលគ្រប់ពេញតួ។ ពេលដែលព្រះបានផ្លុំទៅក្នុងរន្ធច្រមុះមនុស្សនូវ«ខ្យល់ដង្ហើមជីវិត» សួតរបស់មនុស្សបានពេញទៅដោយខ្យល់។ ប៉ុន្តែទ្រង់បានសម្រេចច្រើនជាងនេះទៅទៀត។ តាមរបៀបនេះ ព្រះបានប្រទានជីវិតទៅរូបកាយមនុស្ស។ កម្លាំងជីវិតនេះត្រូវបានទ្រទ្រង់ ឬត្រូវបានធ្វើដំណើរបន្តទៅមុខ ដោយសារការដកដង្ហើម។
១០ តើព្រលឹងរបស់មនុស្សជាអ្វី ហើយតើត្រូវបានបង្កើតមកយ៉ាងណាដែរ?
១០ យ៉ាងណាក៏ដោយសូមកត់សម្គាល់ថា ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងថា ព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រលឹងមួយទៅមនុស្សទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ក្រោយពេលដែលព្រះបានចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យមនុស្សមានការដកដង្ហើម មនុស្ស«នោះក៏ត្រឡប់ជាមានព្រលឹងរស់ឡើង»។ ដូច្នេះហើយមនុស្សជាព្រលឹងមួយ ក៏ដូចជាមនុស្សដែលបានទៅជាគ្រូពេទ្យម្នាក់ ជាគ្រូពេទ្យមួយដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥) «ធូលីដី»ដែលរូបកាយបានត្រូវសូនពីនោះ មិនមែនជាព្រលឹងទេ។ ព្រះគម្ពីរក៏មិនបានចែងថា«ខ្យល់ដង្ហើមជីវិត»ជាព្រលឹងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ដោយការផ្សំនូវរបស់ទាំងពីរនេះ បានលទ្ធផលជាមនុស្ស‹ត្រឡប់ជាមានព្រលឹងរស់ឡើង›។
១១ តើភស្តុតាងនៃព្រះគម្ពីរអំពីព្រលឹងមនុស្សមានអ្វីខ្លះ ដែលបង្ហាញថាមិនអាចជាអ្វីដូចជាស្រមោល ដែលអាចរស់នៅខាងក្រៅបុគ្គលនោះ?
១១ ដោយព្រោះព្រលឹងមនុស្សជាមនុស្សផ្ទាល់នោះ ដូច្នេះមិនអាចជាអ្វីដូចជាស្រមោល ដែលនៅក្នុងរាងកាយ ឬក៏អាចចាកចេញពីរាងកាយបានឡើយ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា ព្រលឹងរបស់អ្នកគឺជាខ្លួនអ្នក។ ឧទាហរណ៍ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីព្រលឹងដែលចេះស្រេកឃ្លាន ថា៖ «ព្រលឹងគេក៏ហេវទៅ ដោយស្រេកឃ្លាន»។ (ទំនុកដំកើង ១០៧:៥) រួចក៏បានបង្ហាញទៀតអំពីព្រលឹងដែលគេអាចចាក់ទឹកទៅលើបាន ដោយចែងថា៖ «ទឹកបានត្រជាក់ដល់ព្រលឹងមនុស្សល្វឹងល្វើយ»។—សុភាសិត ២៥:២៥
មូលហេតុដែលព្រះបានដាក់មនុស្សនៅទីនេះ
១២ តើគោលបំណងរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សលោកនៅលើផែនដី ជាអ្វី?
១២ មិនមែនជាគោលបំណងរបស់ព្រះទេ ដែលអ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាត្រូវស្លាប់ក្រោយពីបានរស់មួយរយៈ ហើយទៅរស់នៅទីណាផ្សេងទៀតនោះ។ ពួកគេត្រូវបានបង្កើតឲ្យនៅទីនេះ ដើម្បីថែទាំផែនដីនិងរបស់ដែលមានជីវិតទាំងអស់។ ដូចជាព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ទ្រង់ប្រទានពរដល់គេ ហើយមានបន្ទូលថា ‹ចូរបង្កើតកូនឲ្យចំរើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពេញពាសលើផែនដីចុះ ត្រូវបង្ក្រាបផែនដីហើយមានអំណាចលើត្រីសមុទ្រ សត្វហើរលើអាកាស នឹងជីវិតផងទាំងឡាយដែលកំរើកនៅផែនដីផង›»។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨; ២:១៥) អ័ដាមនិងនាងអេវ៉ា ព្រមទាំងកូនចៅទាំងអស់ដែរ អាចមានសុភមង្គលនៅលើផែនដីជានិរន្តរ៍បាន ហើយធ្វើកិច្ចការដែលព្រះមានព្រះហឫទ័យចង់ឲ្យពួកគេធ្វើនោះ។
១៣ (ក) តើយើងអាចបានសុភមង្គលយ៉ាងណា? (ខ) តើអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងមានន័យដ៏ពិតប្រាកដបាន?
១៣ សូមកត់ចំណាំថា«ទ្រង់ប្រទានពរដល់គេ»។ ទ្រង់ពិតជាយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់នឹងកូនចៅនៅលើផែនដីរបស់ទ្រង់ណាស់។ ដូច្នេះ ជាព្រះវរបិតាមួយអង្គដែលពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ទ្រង់បានប្រទានសេចក្ដីបង្គាប់ជាច្រើន ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ។ ពួកគេមុខជាអាចរកសុភមង្គលបាន បើគេប្រតិបត្ដិតាមសេចក្ដីបង្គាប់ទាំងនោះ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានជ្រាបនូវរឿងនេះ ហើយក្រោយមកទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ហើយកាន់តាម»! (លូកា ១១:២៨) ព្រះយេស៊ូវបានកាន់តាមបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំចេះតែធ្វើការ ដែលគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ជាដរាប»។ (យ៉ូហាន ៨:២៩) នេះជាមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់បំផុត ចំពោះមូលហេតុដែលយើងមានជីវិតរស់នៅ។ គឺឲ្យរស់នៅប្រកបដោយសុភមង្គលយ៉ាងបរិបូណ៌ ដោយប្រព្រឹត្តឲ្យស្របតាមព្រះហឫទ័យព្រះ។ ការនេះនឹងផ្ដល់នូវន័យដ៏ពិតប្រាកដចំពោះជីវិតយើងសព្វថ្ងៃនេះ បើយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ហើយដោយសារការប្រព្រឹត្តបែបនេះ យើងនឹងដាក់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ទៅក្នុងមាគ៌ាដើម្បីរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី។—ទំនុកដំកើង ៣៧:១១, ២៩
មូលហេតុដែលយើងទៅជាចាស់ជរាហើយស្លាប់
១៤ ដោយសារការមិនស្ដាប់បង្គាប់ច្បាប់របស់ព្រះ តើអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានធ្វើអ្វី?
១៤ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ យើងទៅជាចាស់ជរា ហើយស្លាប់។ តើមកពីហេតុអ្វី? ដូចជាបានជំរាបនៅក្នុងជំពូកមុនរួចមកហើយ រឿងទាំងនេះគឺដោយសារតែការបះបោររបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានដាក់ទៅលើពួកគេនូវការល្បងមើលមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីការចាំបាច់នូវការគោរពស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេចំពោះព្រះ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅអ័ដាមថា៖ «ឯងនឹងស៊ីផ្លែឈើទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារនេះបានតាមចិត្ត តែឯត្រង់ដើមដឹងខុសត្រូវ នោះមិនត្រូវឲ្យឯងស៊ីផលឡើយ ដ្បិតនៅថ្ងៃណាដែលឯងស៊ី នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧) ដោយសារការបរិភោគពីដើមឈើនេះ អ័ដាមនិងអេវ៉ាបានបែរខ្នងដាក់ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់ពួកគេ ហើយបានបដិសេធចោលនូវការណែនាំរបស់ទ្រង់។ ពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះឡើយ ហើយបានប្រព្រឹត្តល្មើសដោយយកអ្វីដែលមិនមែនជារបស់ផងគេ។ ពួកគេអាចបានរស់នៅដោយរីករាយ នៅក្នុងសួនមនោរម្យមួយជានិរន្តរ៍ គ្មានភាពក្រខ្សត់ ឬសេចក្ដីវេទនាទេ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ពួកគេបាននាំទណ្ឌកម្មនៃអំពើបាបមកលើខ្លួនគេទៅវិញ។ ទណ្ឌកម្មនេះជាភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ និងសេចក្ដីស្លាប់។—រ៉ូម ៦:២៣
១៥ តើយ៉ាងណាដែលយើងបានទទួលអំពើបាបពីអ័ដាម?
១៥ តើអ្នកដឹងទេ យ៉ាងណាដែលយើងបានទទួលអំពើបាបពីអ័ដាមនោះ? ក្រោយពេលដែលអ័ដាមបានទៅជាមិនល្អឥតខ្ចោះនោះ ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនិងសេចក្ដីស្លាប់របស់គាត់ក៏បានឆ្លងបន្តទៅកូនចៅរបស់គាត់ដែរ។ (យ៉ូប ១៤:៤; រ៉ូម ៥:១២) ដើម្បីជួយលោកអ្នកឲ្យយល់នូវស្ថានការណ៍នេះ សូមគិតមើល តើមានអ្វីកើតឡើងបើអ្នកធ្វើនំប៉័ង ដុតនំនោះនៅក្នុងចានដែកមួយដែលមានស្នាមពៀចនៅក្នុងនោះ។ គឺនឹងឃើញមានស្នាមនៅគ្រប់នំប៉័ងទាំងអស់ដែលបានធ្វើនៅក្នុងចានដែកនោះ។ អ័ដាមក៏ដូចជាចានដែកនោះដែរ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាក៏ដូចជានំប៉័ង។ គាត់បានទៅជាមិនល្អឥតខ្ចោះ ពេលដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងច្បាប់របស់ព្រះ។ ការនេះហាក់ដូចជាគាត់បានទទួលស្នាមពៀច ឬស្នាមអាក្រក់មួយ។ ដូច្នេះ ពេលដែលគាត់បានបង្កើតកូនចៅ ពួកកូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់ក៏បានទទួលស្នាមនោះ ដែលជាអំពើបាបនិងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះដែរ។
១៦, ១៧ តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវមួយបានបង្ហាញយ៉ាងណាថា ជម្ងឺបានមកលើគ្រួសារមនុស្សដោយសារតែអំពើបាបនោះ?
១៦ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សយើងមានជម្ងឺហើយក៏ទៅជាចាស់ជរា គឺពីព្រោះតែអំពើបាបដែលយើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលពីអ័ដាមមក។ អព្ភូតហេតុមួយដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតឲ្យមានឡើង បង្ហាញនូវរឿងនេះ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀននៅក្នុងផ្ទះមួយដែលទ្រង់បានស្នាក់គង់នៅ មនុស្សមួយហ្វូងធំបានជួបជុំគ្នានៅទីនោះ រហូតដល់គ្មានអ្នកណាផ្សេងទៀតអាចប្រជ្រៀតចូលទៅក្នុងបន្ទប់នោះបានឡើយ។ គ្រានោះ មានមនុស្សប្រុសបួននាក់បានសែងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងដែលទម្រេតនៅលើគ្រែស្នែងមួយ ពួកគេបានឃើញថាគេមិនអាចចូលទៅក្នុងបានឡើយ។ ដូច្នេះគេក៏ឡើងទៅលើដំបូល ចោះប្រហោងមួយនៅទីនោះ ហើយក៏សម្រូតគ្រែស្នែងដោយមានបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនៅលើនោះ មកត្រង់កន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅ។
១៧ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានឃើញនូវសេចក្ដីជំនឿដ៏សម្បើមរបស់ពួកគេ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលទៅអ្នកស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «បាបរបស់ឯងបានអត់ទោសឲ្យឯងហើយ»។ ប៉ុន្តែមានមនុស្សខ្លះដែលនៅទីនោះ មិនបានគិតថាព្រះយេស៊ូវអាចអត់ទោសនូវបាបបានទេ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «‹ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា នៅផែនដីនេះ កូនមនុស្សមានអំណាចនឹងអត់ទោសបាបបាន›—(នោះទ្រង់មានបន្ទូលទៅមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា)៖ ‹អញប្រាប់ឲ្យឯងក្រោកឡើង យកគ្រែឯងដើរទៅផ្ទះទៅ›។ គាត់ក៏ក្រោកឡើងភ្លាម យកគ្រែចេញទៅនៅមុខអ្នកទាំងអស់គ្នា»។—ម៉ាកុស ២:១-១២
១៨ តើអនាគតប្រភេទណា ដែលពួកអ្នកបម្រើព្រះអាចសង្ឃឹមនឹងទទួលបាន?
១៨ សូមគិតទៅមើល តើអានុភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវបែបនេះនឹងមានន័យយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ចំពោះយើង! នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះរាជាណាចក្រ ព្រះគ្រីស្ទនឹងមានសមត្ថភាពអត់ទោសបាបរបស់មនុស្សទាំងអស់ដែលស្រឡាញ់និងបម្រើព្រះ។ ការនេះមានន័យថា ការចុកចាប់និងការឈឺចាប់ និងជម្ងឺទាំងអស់នឹងលែងមានទៀតហើយ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ នឹងទៅជាចាស់ជរា ហើយស្លាប់ឡើយ! តើនេះជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ ចំពោះអនាគត! មែនហើយ យើងអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះជីវិតច្រើនណាស់ មិនមែនគ្រាន់តែកើតមក រស់នៅបានមួយរយៈពេលខ្លី ហើយបន្ទាប់មកស្លាប់ទៅវិញទេ។ ដោយការរៀនបន្តទៅទៀតអំពីព្រះ និងដោយសារការបម្រើទ្រង់ យើងពិតជាអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដីបាន។
[រូបភាពនៅទំព័រ៦៩]
មនុស្សជាច្រើនងឿងឆ្ងល់អំពីអត្ថន័យនៃជីវិត
[រូបភាពនៅទំព័រ៧០]
តើរបស់ទាំងអស់នេះបានវិវត្តន៍ឬក៏បានធ្វើមក?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧៥]
ដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរដែលចែងអំពីព្រះយេស៊ូវប្រោសអ្នកស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់ឲ្យជា បង្ហាញឲ្យឃើញថា មនុស្សលោកកើតជម្ងឺដោយសារតែអំពើបាបរបស់អ័ដាម