ជំពូកទី១៤
តើពួកណាឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយហេតុអ្វី?
១ តើមនុស្សជាច្រើននឹងឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះសំនួរ តើពួកណាឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយហេតុអ្វី?
មនុស្សជាច្រើននិយាយថា ‹មនុស្សល្អទាំងអស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌›។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលបានសួរថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេឡើងទៅស្ថានសួគ៌ គេប្រហែលជាឆ្លើយថា៖ ‹គឺដើម្បីទៅនៅជាមួយនឹងព្រះ› ឬក៏‹គឺជារង្វាន់ចំពោះការប្រព្រឹត្តល្អ›។ តើព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយ៉ាងណាអំពីរឿងនេះ?
២, ៣ (ក) ហេតុអ្វីក៏យើងអាចជឿជាក់ថា មានមនុស្សខ្លះនឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌នោះ? (ខ) តើសំនួរអ្វី ដែលត្រូវការជាចាំបាច់នូវចម្លើយ?
២ ព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រោសឲ្យមានព្រះជន្មរស់ពីមរណភាពឡើងវិញ ហើយថាទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងទៀតថា មនុស្សលោកផ្សេងទៀតនឹងត្រូវបានយកទៅទីនោះដែរ។ នៅរាត្រីមុននឹងមរណភាពរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ទៅសាវកដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ថា៖ «នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន ពុំនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា បើខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា នោះខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ នឹងទទួលអ្នករាល់គ្នាទៅឯខ្ញុំ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាននៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ»។—យ៉ូហាន ១៤:១-៣
៣ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវករបស់ទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេនឹងត្រូវយកទៅស្ថានសួគ៌ ទៅនៅជាមួយនឹងទ្រង់។ ជាញឹកញាប់ សាវកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគ្រីស្ទានពីដើម អំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកបានសរសេរថា៖ «ឯយើងរាល់គ្នា យើងជាសាសន៍ស្ថានសួគ៌វិញ ក៏នៅចាំព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់យាងមកពីស្ថាននោះឯង»។ (ភីលីព ៣:២០, ២១; រ៉ូម ៦:៥; កូរិនថូសទី២ ៥:១, ២) ដោយសំអាងទៅលើសេចក្ដីសន្យាយ៉ាងនេះ មនុស្សរាប់លាននាក់បានតាំងចិត្តចង់បានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ តើមនុស្សល្អទាំងអស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌ឬ?
តើមនុស្សល្អទាំងអស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌ឬ?
៤, ៥ តើមានភស្តុតាងអ្វីដែលថាដាវីឌនិងយ៉ូបមិនបានទៅស្ថានសួគ៌នោះ?
៤ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានត្រូវប្រោសឲ្យមានព្រះជន្មពីមរណភាព សាវកពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកសាសន៍យូដាមួយហ្វូងថា៖ «ហ្លួងដាវីឌ ជាឰយុកោ . . . បានទាំងសុគត ហើយគេបានបញ្ចុះសពលោកដែរ ផ្នូរលោកក៏នៅជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា ដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ដ្បិតហ្លួងដាវីឌមិនបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ»។ (កិច្ចការ ២:២៩, ៣៤) ដូច្នេះ ដាវីឌជាបុរសដ៏ល្អម្នាក់ដែលមិនបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ។ តើយ៉ូបដែលជាបុរសសុចរិតនោះយ៉ាងណាដែរ?
៥ នៅពេលកំពុងរងទុក្ខវេទនា យ៉ូបបានអធិស្ឋានទៅព្រះថា៖ «ឱទ្រង់នឹងលាក់ទូលបង្គំនៅក្នុងហ្សីអូល[ផ្នូរខ្មោច] នោះទ្រង់នឹងដាក់ទូលបង្គំនៅទីសម្ងាត់ ដរាបដល់សេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់បានស្ងប់ស្ងៀមទៅ ហើយទ្រង់នឹងសម្រេចពេលកំណត់សំរាប់ទូលបង្គំ ហើយនឹកចាំទូលបង្គំដែរ!» យ៉ូបបានយល់ថា ពេលដែលលោកស្លាប់ទៅ លោកនឹងត្រូវបាត់ស្មារតីនៅក្នុងផ្នូរជាមិនខាន។ លោកបានដឹងថា លោកនឹងមិនឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ។ ប៉ុន្តែ លោកមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដូចជាលោកបានពន្យល់ថា៖ «បើបុរសសុពលស្លាប់ទៅ តើគាត់អាចរស់ឡើងវិញទៀតឬ? គ្រប់ពេលវេលាដែលតម្រូវឲ្យទូលបង្គំបម្រើ[ពេលកំណត់នៅក្នុងផ្នូរ] នោះទូលបង្គំនឹងរង់ចាំ ដរាបដល់ជំនួយរបស់ទូលបង្គំមកដល់។ ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលហៅ ហើយខ្លួនទូលបង្គំនឹងតបឆ្លើយទ្រង់វិញ»។—យ៉ូប ១៤:១៣-១៥, ពថ
៦, ៧ (ក) អ្វីដែលបង្ហាញថា គ្មានអ្នកណាមួយដែលបានស្លាប់មុនព្រះយេស៊ូវ បានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេនោះ? (ខ) តើអ្វីនឹងកើតមានឡើងចំពោះពួកអ្នកស្មោះត្រង់ទាំងអស់ ដែលបានស្លាប់មុនព្រះយេស៊ូវ?
៦ យ៉ូហាន ជាអ្នកដែលបានជ្រមុជទឹកព្រះយេស៊ូវ លោកក៏ជាបុរសដ៏ល្អម្នាក់ដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលតូចជាងគេក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ នោះធំជាងគាត់ហើយ»។ (ម៉ាថាយ ១១:១១) សេចក្ដីនេះត្រូវមែន ពីព្រោះយ៉ូហាន-បាទីស្ទមិនបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានគង់នៅលើផែនដី ដែលមានរយៈពេលជាង៤.០០០ឆ្នាំក្រោយពីការបះបោរប្រឆាំងរបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ានោះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «គ្មានអ្នកណាបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ឡើយ មានតែព្រះអង្គ ដែលយាងចុះពីស្ថានសួគ៌មកប៉ុណ្ណោះ គឺជាកូនមនុស្ស»។—យ៉ូហាន ៣:១៣
៧ ដូច្នេះហើយ តាមព្រះបន្ទូលផ្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូវ គឺគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ ក្នុងកំឡុងពេលទាំង៤.០០០ឆ្នាំក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សមកដល់សម័យទ្រង់នោះ។ ដាវីឌ យ៉ូប ហើយនិងយ៉ូហាន-បាទីស្ទនឹងបានទទួលជីវិតរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដី។ តាមការពិត បុរសនិងស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងអស់ដែលបានស្លាប់មុនពេលព្រះយេស៊ូវបានទទួលមរណភាព មានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងរស់នៅម្ដងទៀតនៅលើផែនដី មិនមែននៅឯស្ថានសួគ៌ទេ។ ពួកគេនឹងប្រោសឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ដើម្បីនឹងទៅជាអនុរាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅលើផែនដី។—ទំនុកដំកើង ៧២:៧, ៨; កិច្ចការ ១៧:៣១
មូលហេតុដែលពួកអ្នកស្មោះត្រង់ខ្លះឡើងទៅស្ថានសួគ៌
៨ ចម្លើយចំពោះសំនួរណាខ្លះដែលជាការសំខាន់ ហើយហេតុអ្វី?
៨ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅស្ថានសួគ៌? តើកិច្ចការអ្វីដែលទ្រង់ត្រូវតែធ្វើនៅទីនោះ? ចម្លើយចំពោះសំនួរទាំងនេះជាការសំខាន់ណាស់។ ពីព្រោះពួកអ្នកដែលឡើងទៅស្ថានសួគ៌នឹងចូលរួមជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដែរ។ ពួកគេឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងដ៏សំខាន់នោះឯង។
៩, ១០ យោងទៅតាមដានីយ៉ែល ក្រៅពីព្រះយេស៊ូវ តើមានអ្នកណាទៀតនឹងសោយរាជ្យនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលព្រះ?
៩ យើងបានរៀននៅក្នុងជំពូកកន្លងទៅនេះថា ព្រះយេស៊ូវនឹងគ្រប់គ្រងទៅលើផែនដីថ្មីដែលជាសួនមនោរម្យ ជាស្តេចនៃរដ្ឋាភិបាលសួគ៌ារបស់ព្រះ។ ជាយូរយារកន្លងមកមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផែនដី ព្រះគម្ពីរដានីយ៉ែលបានទាយជាមុនថា «កូនមនុស្ស»នឹងត្រូវ«បានប្រទានឲ្យ . . . មានអំណាចគ្រប់គ្រង»។ «កូនមនុស្ស»នោះជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ (ម៉ាកុស ១៤:៤១, ៦២) ហើយដានីយ៉ែលបានមានប្រសាសន៍បន្តទៅទៀតថា៖ «ឯអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ នោះក៏ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប ឥតដែលកន្លងបាត់ឡើយ ហើយរាជ្យរបស់ទ្រង់នឹងបំផ្លាញមិនបានផង»។—ដានីយ៉ែល ៧:១៣, ១៤
១០ យ៉ាងណាក៏ដោយ ជាការសំខាន់ណាស់ក្នុងការកត់សំគាល់នៅទីនេះ ក្នុងសៀវភៅដានីយ៉ែលដែលថា «កូនមនុស្ស»នឹងមិនគ្រប់គ្រងតែម្នាក់ឯងទេ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «នោះរាជ្យ នឹងអំណាចគ្រប់គ្រង . . . នឹងបានប្រគល់ ដល់បណ្ដាជន ជាពួកបរិសុទ្ធនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត រាជ្យរបស់ទ្រង់[ពួកទ្រង់«ពថ»]ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។ (ដានីយ៉ែល ៧:២៧) ឃ្លាដូចជា«បណ្ដាជន»និង«រាជ្យរបស់ទ្រង់[ពួកទ្រង់, ពថ]»នេះ បានបញ្ជាក់ឲ្យយើងដឹងថា អ្នកដទៃទៀតនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទដែរ នៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះ។
១១ តើអ្វីដែលបង្ហាញថា អ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវពីដើមនឹងសោយរាជ្យជាមួយនឹងទ្រង់?
១១ នៅរាត្រីចុងក្រោយបង្អស់ដែលព្រះយេស៊ូវបានគង់នៅជាមួយពួកសាវកដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ទាំង១១នាក់នោះ ទ្រង់បានបង្ហាញថាពួកគេនឹងបានទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងទ្រង់ នៅក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នា គឺជាពួកដែលបានកាន់ខ្ជាប់ជាមួយនឹងខ្ញុំ ក្នុងអស់ទាំងសេចក្ដីល្បងលខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ដំរូវនគរ១ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដូចជាព្រះវរបិតានៃខ្ញុំបានដំរូវនគរឲ្យខ្ញុំដែរ»។ (លូកា ២២:២៨, ២៩) ក្រោយមកសាវកប៉ុលនិងធីម៉ូថេ ក៏ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកិច្ចសន្យានេះ ឬក៏កិច្ចព្រមព្រៀង ចំពោះព្រះរាជាណាចក្រនេះដែរ។ ដោយហេតុនោះហើយបានជាប៉ុលបានសរសេរទៅធីម៉ូថេថា៖ «បើយើងទ្រាំទ្រ នោះយើងនឹងសោយរាជ្យជាមួយនឹងទ្រង់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១២) សាវកយ៉ូហានក៏បានសរសេរដែរ ពីពួកអ្នកដែលនឹង«សោយរាជ្យលើផែនដី»ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។—វិវរណៈ ៥:៩, ១០; ២០:៦
១២ តើហេតុការណ៍ណាអំពី«ពូជ»របស់អ័ប្រាហាំ ដែលបញ្ចេញឲ្យដឹងថា ព្រះយេស៊ូវនឹងមានពួកអ្នកគ្រប់គ្រងចូលរួមជាមួយទ្រង់?
១២ ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ទៅទីនោះ ដើម្បីបម្រើជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលសួគ៌ារបស់ព្រះ។ ថ្វីបើព្រះយេស៊ូវជា«ពូជ»សន្យាដ៏សំខាន់បំផុតនោះ ព្រះទ្រង់ក៏ជ្រើសរើសអ្នកដទៃទៀតពីចំណោមមនុស្សជាតិ ដើម្បីគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនោះដែរ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានទៅជាផ្នែកនៃ«ពូជ»នោះដែរ ដូចជាព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ នោះក៏ពេញជាពូជរបស់លោកអ័ប្រាហាំហើយ ក៏ជាអ្នកគ្រងមរដកតាមសេចក្ដីសន្យាផង»។—កាឡាទី ៣:១៦, ២៩; យ៉ាកុប ២:៥
តើមានប៉ុន្មាននាក់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌?
១៣ (ក) ហេតុអ្វីក៏ទារកទាំងឡាយនឹងមិនអាចឡើងទៅស្ថានសួគ៌? (ខ) តើព្រះយេស៊ូវបានពណ៌នាយ៉ាងណាពីចំនួនពួកដែលនឹងទទួលព្រះរាជាណាចក្រ?
១៣ ដោយព្រោះតែពួកគេនឹងគ្រប់គ្រងទៅលើផែនដី ជាការច្បាស់ណាស់ថា ពួកដែលទៅស្ថានសួគ៌ទាំងនោះ នឹងត្រូវជាអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទដែលបានល្បងមើលរួចហើយ។ នេះបានសេចក្ដីថា ទារក ឬក៏កូនក្មេងដែលមិនបានល្បងមើលឲ្យបានពេញលេញ តាមរយៈកិច្ចបម្រើរបស់គ្រីស្ទានជាច្រើនឆ្នាំនោះ នឹងមិនត្រូវបានយកទៅស្ថានសួគ៌ទេ។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤) យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកក្មេងទាំងនេះដែលបានស្លាប់ទៅ មានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដី។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) ដូច្នេះ ចំនួនទាំងអស់ដែលទៅស្ថានសួគ៌នឹងមានគ្នាតិចណាស់ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងចំនួនមនុស្សជាច្រើនដែលនឹងទទួលជីវិតនៅលើផែនដី នៅក្រោមការគ្រងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់សិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖ «កុំឲ្យខ្លាច ហ្វូងតូចអើយ ព្រោះព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នឹងប្រទាននគរមកអ្នករាល់គ្នាពិត»។—លូកា ១២:៣២
១៤ តើពួករៀបផ្គុំឡើងជា«ហ្វូងតូច»ដែលឡើងទៅស្ថានសួគ៌នោះ មានចំនួនប៉ុន្មាននាក់?
១៤ តើចំនួនរបស់ក្រុមអ្នកគ្រប់គ្រងរាជ្យនោះតូចយ៉ាងណាទៅ? តើមានតែពួកសាវក និងអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវពីដើមតែប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនទេ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញថា«ហ្វូងតូច» នឹងរួមបញ្ចូលអ្នកជាច្រើនទៀត។ នៅក្នុងវិវរណៈ ១៤:១, ៣ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញកូនចៀម[ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ] ឈរនៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន[សួគ៌ា] ហើយមានមនុស្ស១សែន៤ម៉ឺន៤ពាន់នាក់ . . . ដែលទ្រង់លោះ[បានយក]ពីផែនដីចេញប៉ុណ្ណោះ»។ សូមកត់សំគាល់ថា មានតែ១៤៤.០០០នាក់ទេដែលបានឃើញជាមួយកូនចៀម ជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូនសួគ៌ានោះ។ (ហេព្រើរ ១២:២២) ដូច្នេះ មិនមែនមនុស្សល្អទាំងអស់នឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរបានសម្ដែងឲ្យដឹងថា មានតែ១៤៤.០០០នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជាអ្នកត្រូវបានល្បងមើលហើយស្មោះត្រង់ នឹងត្រូវយកទៅទីនោះដើម្បីសោយរាជ្យជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ។
ហេតុអ្វីក៏ត្រូវជ្រើសរើសពីផែនដី
១៥ ហេតុអ្វីក៏ព្រះជ្រើសរើសអ្នកគ្រប់គ្រងរាជាណាចក្រ ពីចំណោមមនុស្សលោកដូច្នេះ?
១៥ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីក៏ព្រះជ្រើសរើសពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងនេះពីចំណោមមនុស្សលោក? ហេតុអ្វីក៏មិនឲ្យពួកទេវតាសោយរាជ្យជាមួយព្រះគ្រីស្ទ? ពីព្រោះ គឺនៅលើផែនដីនេះហើយ ដែលសិទ្ធិដាច់មុខរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការគ្រប់គ្រងត្រូវបានចោទប្រឆាំងឡើង។ គឺនៅទីនេះហើយ ដែលសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់មនុស្សចំពោះព្រះ អាចត្រូវល្បងមើលនៅក្រោមការប្រឆាំងរបស់អារក្សសាតាំង។ គឺនៅទីនេះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្ដែងឲ្យឃើញភក្ដីភាពដ៏ពេញលេញរបស់ទ្រង់ចំពោះព្រះ នៅក្រោមការល្បងមើល ហើយបានប្រទានព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ទុកជាតម្លៃលោះសំរាប់មនុស្សលោក។ ដូច្នេះ គឺពីផែនដីនេះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំយកពួក«ហ្វូងតូច»ពីពួកមនុស្សលោកដើម្បីឲ្យចូលរួមជាមួយព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ា។ ពួកគេគឺជាពួកដែល ដោយសារសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់គេចំពោះព្រះ បានបង្ហាញថា ការចោទរបស់អារក្សដែលថាមនុស្សបម្រើព្រះដើម្បីតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួននោះ គឺខុសទាំងស្រុង។ ដូច្នេះហើយ ជាការសមណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើមនុស្សទាំងនេះដើម្បីជាសិរីល្អដល់ទ្រង់។—អេភេសូរ ១:៩-១២
១៦ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចមានចិត្តកតញ្ញូធម៌ ដែលអ្នកគ្រប់គ្រងនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្របានធ្លាប់រស់នៅលើផែនដីនោះ?
១៦ ម្យ៉ាងទៀត សូមអញ្ជើញគិតមើល តើជាការអស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ ដោយមានអ្នកគ្រប់គ្រងជាបុគ្គលដែលបានបង្ហាញសេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះនៅលើផែនដី ដែលភាគច្រើននៃពួកគេបានបូជារហូតដល់ជីវិតរបស់ខ្លួនដើម្បីព្រះរាជាណាចក្រ។ (វិវរណៈ ១២:១០, ១១; ២០:៤) ពួកទេវតាមិនបានជួបប្រទះនូវការសាកល្បងរបៀបនេះទេ។ ហើយពួកគេក៏មិនបានមានការពិសោធន៍នូវបញ្ហាទូទៅរបស់មនុស្សលោកដែរ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចយល់ឲ្យបានពិតប្រាកដ អំពីការពិសោធន៍របស់មនុស្សមានបាបទេ ហើយក៏មិនយល់ពីបញ្ហាដែលមនុស្សលោកយើងមានដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួក១៤៤.០០០នាក់នឹងយល់ ពីព្រោះពួកគេបានជួបប្រទះបញ្ហាទាំងនេះរួចមកហើយ។ អ្នកខ្លះក្នុងចំណោមពួកគេ បានខំទប់ទល់ហើយបានមានជ័យជំនះលើទំលាប់អំពើបាបដ៏អាក្រក់ ហើយពួកគេបានដឹង តើអាចមានការពិបាកយ៉ាងណាក្នុងការធ្វើយ៉ាងនេះ។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) ដូច្នេះហើយ ពួកគេនឹងធ្វើការទាក់ទងជាមួយអនុរាស្ត្ររបស់ពួកគេនៅលើផែនដី តាមអធ្យាស្រ័យភាពជាមិនខាន។—ហេព្រើរ ២:១៧, ១៨
ពួកជំនុំនៃព្រះ
១៧ តើពាក្យថា«ពួកជំនុំ»បានសំដៅចំពោះអ្វី?
១៧ ព្រះគម្ពីរបានចែងប្រាប់យើងថា ព្រះគ្រីស្ទជាសិរសានៃពួកជំនុំរបស់ព្រះ ហើយសមាជិកទាំងឡាយត្រូវចុះចូលចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ (អេភេសូរ ៥:២៣, ២៤) ដូច្នេះពាក្យដែលថា«ព្រះវិហារ»ឬក៏«ពួកជំនុំនៃព្រះ» មិនមែនសំដៅចំពោះអាគារវិហារទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺសំដៅចំពោះក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានមួយ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៩) សព្វថ្ងៃនេះ យើងអាចនិយាយអំពីក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រីស្ទាន ដែលយើងចូលរួមជាមួយពួកគេ។ តាមរបៀបដូចគ្នាដែរ យើងបានអាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពី«ពួកជំនុំ នៅក្រុងឡៅឌីសេ» ហើយនៅក្នុងសំបុត្ររបស់សាវកប៉ុលទៅភីលេម៉ូន អំពី«ពួកជំនុំដែលប្រជុំនៅផ្ទះ[របស់គាត់]»។—កូល៉ុស ៤:១៦; ភីលេម៉ូន ២
១៨ (ក) តើពួកណាដែលរៀបផ្គុំឡើងជា«ពួកជំនុំនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»? (ខ) តើព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីក្រុមជំនុំនេះ ដោយប្រើឃ្លាណាខ្លះ?
១៨ ក៏ប៉ុន្តែ កាលណាព្រះគម្ពីរបានចែងអំពី«ពួកជំនុំនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់» គឺបានសំដៅចំពោះក្រុមពិសេសមួយនៃអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៥) ពួកគេត្រូវបានហៅដែរជា «ជំនុំពួកកូនច្បងដែលកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌»។ (ហេព្រើរ ១២:២៣) ដូច្នេះ «ពួកជំនុំនៃព្រះ»នេះបានរៀបឡើងដោយពួកគ្រីស្ទានទាំងអស់នៅលើផែនដី ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ក្នុងចំណោមពួកទាំងអស់នោះ មានតែ១៤៤.០០០នាក់ទេដែលនៅទីបំផុតនឹងរៀបផ្គុំជា«ពួកជំនុំនៃព្រះ»។ សព្វថ្ងៃនេះ មានតែមួយចំនួនតូចទេនៃពួកនេះ ពួកសំណល់ រស់នៅលើផែនដីនៅឡើយ។ ពួកគ្រីស្ទានដែលសង្ឃឹមនឹងរស់នៅលើផែនដីជានិរន្តរ៍នោះ នឹងស្វែងរកការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ពីសមាជិកនៃ«ពួកជំនុំនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»នេះ។ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីពួកជំនុំដែលមានសមាជិក១៤៤.០០០នាក់នេះ ដោយប្រើឃ្លាដូចជា «ប្រពន្ធថ្មោងថ្មី ជាភរិយារបស់កូនចៀម» «រូបកាយព្រះគ្រីស្ទ» «ព្រះវិហារនៃព្រះ» «សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ» ហើយនិង«ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី»។—វិវរណៈ ២១:៩; អេភេសូរ ៤:១២; កូរិនថូសទី១ ៣:១៧; កាឡាទី ៦:១៦; វិវរណៈ ២១:២
របស់ថ្មីនៅក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះ
១៩ តើរបស់ថ្មីណា ដែលព្រះបានសម្ដែងមកនោះ ដើម្បីសម្រេចនូវគោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់ចំពោះផែនដី?
១៩ ក្រោយពីអ័ដាមបានចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិ បានធ្លាក់ទៅក្នុងផ្លូវនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់នោះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្ដូរគោលបំណងរបស់ទ្រង់ចំពោះផែនដី និងមនុស្សដែលនៅលើនោះឡើយ។ ប្រសិនបើទ្រង់ប្ដូរ នោះអាចមានន័យថា ទ្រង់មិនមានសមត្ថភាពក្នុងការសម្រេចគោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់ឡើយ។ គោលបំណងរបស់ទ្រង់ពីដើមដំបូងនោះគឺ ឲ្យមានសួនមនោរម្យនៅពេញលើផែនដី ដែលបំពេញទៅដោយមនុស្សម្នាដែលសប្បាយរីករាយហើយសុខភាពល្អ។ ហើយព្រះបំណងនោះ សព្វថ្ងៃនេះក៏នៅដដែល។ របស់ថ្មីដែលព្រះបានសម្ដែងមកនោះ គឺមានតែការរៀបចំរបស់ទ្រង់ចំពោះរដ្ឋាភិបាលថ្មីមួយ ដើម្បីសម្រេចនូវគោលបំណងទ្រង់។ ដូចជាយើងបានឃើញមកហើយ ព្រះរាជបុត្ររបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលនេះ ហើយអ្នក១៤៤.០០០នាក់នឹងត្រូវបានយកពីចំណោមមនុស្សលោក ដើម្បីសោយរាជ្យជាមួយនឹងទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។—វិវរណៈ ៧:៤
២០ (ក) ពួកណាដែលបានរៀបផ្គុំឡើងជា«ផ្ទៃមេឃថ្មី»និង«ផែនដីថ្មី»? (ខ) តើអ្នកត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យបានទៅជាផ្នែកនៃ«ផែនដីថ្មី»នោះ?
២០ អ្នកគ្រប់គ្រងនៅលើស្ថានសួគ៌នេះ នឹងរួបរួមធ្វើជា«ផ្ទៃមេឃថ្មី»នៃរបបថ្មីរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះហើយ ជាការច្បាស់ណាស់ថា ប្រសិនបើមានអ្នកគ្រប់គ្រងទៅលើផែនដីដ៏សុចរិតបែបនេះមែន នឹងត្រូវតែមានពួកមនុស្សដែលគេគ្រប់គ្រងពីលើដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានសំដៅចំពោះពួកមនុស្សទាំងនោះជា«ផែនដីថ្មី»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣; វិវរណៈ ២១:១-៤) ពួកគេនឹងរួមបញ្ចូលទាំង យ៉ូប ដាវីឌ និងយ៉ូហាន-បាទីស្ទដែរ—មែនហើយ គឺរួមបញ្ចូលពួកមនុស្សស្មោះត្រង់ទាំងអស់ដែលបានមានជីវិតរស់នៅ មុនពេលដែលព្រះគ្រីស្ទបានយាងមកផែនដីនោះ។ ប៉ុន្តែ នឹងមានគ្នាជាច្រើនទៀតដែលនឹងរៀបផ្គុំឡើងជា«ផែនដីថ្មី» គឺរួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សដែលបានរស់ផុតពីទីបញ្ចប់នៃសម័យដ៏អាក្រក់ក្រៃលែងនេះដែរ។ តើអ្នកនឹងទៅជាបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងចំណោមពួកនៅរស់នេះទេ? តើអ្នកចង់ទៅជាអនុរាស្ត្រម្នាក់នៃរដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះទេ? ប្រសិនបើអ្នកចង់មែន មានសេចក្ដីតម្រូវខ្លះៗដែលអ្នកត្រូវតែបំពេញ។
[រូបភាពនៅទំព័រ១២១]
តើមនុស្សល្អទាំងនេះបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេ?
ស្តេចដាវីឌ
យ៉ូប
យ៉ូហាន-បាទីស្ទ
[រូបភាពនៅទំព័រ១២២]
នៅរាត្រីចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ជាមួយពួកសាវក ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងទ្រង់នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់