ជំពូកទី៧៩
សាសន៍មួយបាត់បង់ព្រះគុណ តែមិនមែនប្រជាជាតិគ្រប់រូបទេ
បន្ដិចក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានពិគ្រោះជាមួយអស់អ្នកដែលបានជួបជុំគ្នានៅខាងក្រៅផ្ទះរបស់ផារីស៊ីម្នាក់ នោះមានអ្នកខ្លះនៅទីនោះទូលព្រះយេស៊ូ «ពីរឿងពួកសាសន៍កាលីឡេ ដែលលោក[អភិបាលជាតិរ៉ូមឈ្មោះប៉ុនទាស]ពីឡាត់បានយកឈាមគេ លាយនឹងយញ្ញបូជា ដែលគេកំពុងតែថ្វាយ»។ ពួកអ្នកនៅស្រុកកាលីឡេទាំងនេះ ប្រហែលជាបានត្រូវស្លាប់ ពេលដែលពួកយូដារាប់ពាន់នាក់ប្រឆាំងនឹងរបៀបដែលលោកពីឡាត់ បានប្រើលុយព្រះវិហារ យកទៅសង់ប្រឡាយទឹក ដើម្បីឲ្យទឹកហូរចូលទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិមតែម្ដង។ ពួកអ្នកដែលរៀបរាប់អំពីរឿងនេះទូលថ្វាយព្រះយេស៊ូសណ្ដាប់ ប្រហែលជាចង់មានន័យថា ពួកអ្នកស្រុកកាលីឡេរងទុក្ខនឹងគ្រោះកម្មនេះ ក៏ព្រោះតែអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេ។
ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលត្រង់ៗដល់ពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាស្មានថា ពួកកាលីឡេទាំងនោះមានបាប លើសជាងសាសន៍កាលីឡេឯទៀត ដោយព្រោះគេបានរងទុក្ខលំបាកយ៉ាងនោះឬ?»។ ព្រះយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «មិនមែនទេ!»។ រួចមក ទ្រង់ប្រើព្រឹត្ដិការណ៍នេះដើម្បីព្រមានពួកយូដាថា៖ «ប៉ុន្តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវវិនាសទាំងអស់គ្នាដូច្នោះដែរ»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលរៀបរាប់បន្តអំពីរឿងដ៏ខ្លោចផ្សាក្នុងតំបន់នោះ ប្រហែលជាមានទំនាក់ទំនងនឹងការសាងសង់ប្រឡាយទឹកនោះហើយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលសួរថា៖ «ឬស្មានថា ពួក១៨នាក់ដែលប៉មស៊ីឡោមបានរលំមកលើកិនស្លាប់នោះ គេមានទោសលើសជាងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬ?»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា បុគ្គលទាំងនេះមិនមែនត្រូវស្លាប់ដោយសារអំពើអាក្រក់របស់គេនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺជា‹គ្រានិងព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏មើលមិនឃើញជាមុន›នោះទេ ដែលជាទំនួលខុសត្រូវចំពោះព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏ខ្លោចផ្សាបែបនេះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូប្រើគ្រានេះម្ដងទៀត ដើម្បីព្រមានថា៖ «ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវវិនាសទាំងអស់គ្នាដូច្នោះដែរ»។
រួចមក ព្រះយេស៊ូក៏ប្រទាននូវរឿងប្រៀបប្រដូចមួយដែលសមត្រឹមត្រូវថា៖ «មានបុរសម្នាក់ មានដើមល្វាដុះក្នុងចំការខ្លួនគាត់បានមករកផលផ្លែពីដើមនោះ តែគ្មានសោះ ក៏និយាយទៅអ្នករក្សាចំការថា‹មើល! ៣ឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំមករកផលផ្លែពីដើមល្វានេះ មិនដែលបានសោះ ដូច្នេះ ចូរកាប់ចោលទៅ ទុកឲ្យនៅបង្ខាតដីធ្វើអី?›។ តែអ្នកនោះឆ្លើយថា ‹សូមលោកទុកនៅ១ឆ្នាំទៀតសិន ចាំខ្ញុំជ្រួយដី ហើយដាក់ជី លមើល ក្រែងកើតមានផលផ្លែឡើង បើគ្មានទេ នោះសូមកាប់ចោលទៅចុះ!›»។
ព្រះយេស៊ូបានខំអស់ជាងបីឆ្នាំហើយ ដើម្បីបណ្ដុះបណ្ដាលជំនឿទៅក្នុងចិត្តរបស់សាសន៍យូដា។ ប៉ុន្តែ មានតែពួកសិស្សបីបួនរយនាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចរាប់ជាផលផ្លែនៃការខំប្រឹងរបស់ទ្រង់។ ឥឡូវនេះ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំទីបួននៃកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះទ្រង់កំពុងតែបង្កើនការខំប្រឹងរបស់ទ្រង់ ដែលជាតំណាងនៃការជ្រួយដីនិងដាក់ជីនៅជុំវិញដើមល្វាសាសន៍យូដា ដោយផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនយ៉ាងឧស្សាហ៍នៅស្រុកយូដានិងស្រុកប៉េរ៉េ។ តែឥតបានជោគជ័យទេ! សាសន៍នេះមិនព្រមប្រែចិត្តសោះ ដូច្នេះពួកគេសមនឹងទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស។ មានតែមនុស្សមួយចំនួនតូចក្នុងសាសន៍នេះដែលបានធ្វើតាម។
បន្ដិចក្រោយមក ព្រះយេស៊ូក៏ទៅបង្រៀនឯសាលាប្រជុំនៅថ្ងៃឈប់សំរាក។ នៅទីនោះ មានស្ត្រីម្នាក់ត្រូវអារក្សធ្វើបាបឲ្យកោងខ្នងងើបត្រង់ពុំបានអស់១៨ឆ្នាំហើយ។ ដោយចិត្តមេត្ដា នោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «នាងអើយ! នាងបានរួចពីជរាពិការហើយ»។ រួចទ្រង់ដាក់ព្រះហស្តលើគាត់ ស្ត្រីនោះក៏ងើបត្រង់ឡើងមួយរំពេច ហើយចាប់ផ្ដើមសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ។
ប៉ុន្តែ មេសាលាប្រជុំគាត់មិនពេញចិត្តទេ។ គាត់ជំទាស់ថា៖ «មានតែ៦ថ្ងៃទេ ដែលគួរធ្វើការបាន ដូច្នេះ ចូរមកក្នុងរវាងថ្ងៃទាំងនោះវិញ ដើម្បីឲ្យបានជាចុះ! កុំឲ្យមកក្នុងថ្ងៃឈប់សំរាកឡើយ»។ មេសាលាប្រជុំនេះទទួលស្គាល់នូវព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូប្រោសឲ្យមនុស្សបានជា តែគាត់ផ្ដន្ទាទោសពួកបណ្ដាជនដែលមករកការព្យាបាលនៅថ្ងៃឈប់សំរាកនោះ!
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបថា៖ «មនុស្សមានពុតអើយ! តើអ្នករាល់គ្នាមិនស្រាយគោ ស្រាយលាពីចំណង ដឹកទៅឲ្យផឹកទឹក នៅថ្ងៃឈប់សំរាកទេឬ? . . . ឯស្ត្រីនេះ ជាពូជលោកអ័ប្រាហាំ ដែលអារក្សសាតាំងបានចងគាត់១៨ឆ្នាំមកហើយ ដូច្នេះ តើមិនគួរនឹងស្រាយឲ្យរួចពីចំណងនេះ នៅថ្ងៃឈប់សំរាកដែរទេឬ?»។
ពេលឮពាក្យទាំងនេះ នោះអស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូអាម៉ាស់មុខយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនមានចិត្តសប្បាយនឹងទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូណាស់។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបទៅពួកគេម្ដងទៀត ដោយប្រាប់ម្ដងទៀតនូវរឿងប្រៀបប្រដូចពីរដែលជាបទទំនាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ដែលទ្រង់ធ្លាប់មានបន្ទូលប្រាប់បណ្ដាជនពេលទ្រង់គង់ក្នុងទូកនៅសមុទ្រកាលីឡេ ប្រមាណមួយឆ្នាំមុននេះ។ លូកា ១៣:១-២១; សាស្ដា ៩:១១; ម៉ាថាយ ១៣:៣១-៣៣
▪ តើព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏ខ្លោចផ្សាអ្វីដែលរៀបរាប់នៅទីនេះ? ហើយតើព្រះយេស៊ូលើកឡើងមេរៀនអ្វីពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះ?
▪ ដើមល្វាដែលឥតមានផលផ្លែ និងការខំធ្វើឲ្យដើមមានផលផ្លែនោះអាចប្រៀបប្រដូចទៅនឹងអ្វី?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលមេសាលាប្រជុំទទួលស្គាល់ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូ? ប៉ុន្តែ តើព្រះយេស៊ូលាតត្រដាងនូវការលាក់ពុតរបស់គាត់យ៉ាងណា?