ពួកព្រាយបិសាចជំរុញឲ្យបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ
ទំនៀមទម្លាប់ខ្លះសំអាងលើពាក្យកុហកដែលថា មនុស្សស្លាប់អាចមើលឃើញយើង
ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីក៏សាតាំងនិងពួកព្រាយបិសាចរបស់វាខ្នះខ្នែងបំភាន់មនុស្សម្ល៉េះ? ពីព្រោះពួកវាចង់ឲ្យយើងចូលរួមក្នុងការបះបោររបស់ពួកវាដែរ។ ពួកវាចង់ឲ្យយើងថ្វាយបង្គំវា។ ពួកវាចង់ឲ្យយើងជឿពាក្យកុហករបស់ពួកវា ហើយប្រព្រឹត្តអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនសព្វព្រះហឫទ័យ។ ការប្រព្រឹត្តជាច្រើនទាំងនេះគឺជាប់នឹងទំនៀមទម្លាប់ដែលទាក់ទងនឹងមនុស្សស្លាប់។
សេចក្ដីស្លាប់នៃអ្នកស្ងួនភ្ងាគឺជាការពិសោធដ៏ឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត ហើយសេចក្ដីកាន់ទុក្ខជាការធម្មតានិងត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះយេស៊ូវក៏ទ្រង់«ព្រះកន្សែង[យំ]» ក្រោយពេលឡាសារជាសំឡាញ់ទ្រង់បានស្លាប់ទៅ។—យ៉ូហាន ១១:៣៥
មានទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងសេចក្ដីស្លាប់ ហើយក៏ខុសៗពីគ្នាទូទៅក្នុងពិភពលោក។ ទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើននោះ ឥតទាស់នឹងគោលការណ៍នៃព្រះគម្ពីរទេ។ ប៉ុន្តែមានខ្លះដែលសំអាងលើគំនិតដែលថាមនុស្សស្លាប់គឺនៅរស់ ទាំងអាចឃើញអ្នកដែលរស់នៅផង។ ការកំដរខ្មោច ការកាន់ទុក្ខដោយឥតទប់ចិត្ត នឹងពិធីបុណ្យខ្មោចយ៉ាងធំដុំ សុទ្ធតែមានដើមហេតុពីការខ្លាចក្រែងវិញ្ញាណនៃមនុស្សស្លាប់មិនសប្បាយចិត្ត។ ប៉ុន្តែពីព្រោះមនុស្សស្លាប់«ឥតដឹងអ្វីឡើយ» អ្នកដែលអនុវត្តការទាំងនេះ គឺជួយគាំទ្រពាក្យកុហករបស់អារក្សសាតាំងហើយ។—សាស្ដា ៩:៥
ទំនៀមទម្លាប់ឯទៀតសំអាងលើពាក្យដែលថា មនុស្សស្លាប់ត្រូវការជំនួយពីយើង
ទំនៀមទម្លាប់ឬពិធីឯទៀតកើតមកពីជំនឿដែលថា មនុស្សស្លាប់ត្រូវការជំនួយពីអ្នកនៅរស់ ហើយនឹងធ្វើទុក្ខដល់អ្នកនៅរស់ បើសិនជាគេមិនបានស្ងប់ចិត្តនោះ។ នៅស្រុកខ្លះមានពិធីបុណ្យនិងបូជា ៤០ថ្ងៃឬ១ឆ្នាំក្រោយពេលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់។ គេស្មានថាការនេះនឹងជួយមនុស្សស្លាប់ឲ្យ ‹ឆ្លង› ទៅឯវិស័យវិញ្ញាណ។ ការប្រព្រឹត្តទូទៅ១ទៀតគឺ ការផ្ដល់ម្ហូបនិងទឹកឲ្យមនុស្សស្លាប់។
ការទាំងនេះគឺខុសហើយ ព្រោះនេះជួយគាំទ្រពាក្យកុហករបស់សាតាំងអំពីមនុស្សស្លាប់។ តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យនឹងការដែលយើងចូលទាក់ទងនឹងទំនៀមទម្លាប់ដែលសំអាងលើការបង្រៀននៃពួកព្រាយបិសាចទេ? គឺដាច់ខាត អត់ទេ!—កូរិនថូសទី២ ៦:១៤-១៨
អ្នកបំរើនៃព្រះពិតឥតចូលរួមក្នុងការប្រព្រឹត្តណា ដែលជួយគាំទ្រពាក្យកុហករបស់សាតាំងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយចិត្តស្រឡាញ់ គេខិតខំជួយហើយសំរាលទុក្ខអ្នកនៅរស់។ គេដឹងថា កាលណាមនុស្សស្លាប់ទៅហើយ មានតែព្រះយេហូវ៉ាមួយអង្គទេដែលអាចជួយអ្នកនោះបាន។—យ៉ូប ១៤:១៤, ១៥
ព្រះកាត់ទោសអសុរនិយម
អ្នកខ្លះទាក់ទងនឹងព្រាយបិសាចដោយផ្ទាល់ ឬតាមរយៈគ្រូខាប។ នេះហៅថាអសុរនិយម។ ការធ្វើអំពើ អាបធ្មប់ មន្តអាគម ការទាយរាសី ហើយការសួរមនុស្សស្លាប់ សុទ្ធតែជាប្រភេទនៃអសុរនិយម។
ព្រះប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់ទាំងនេះ។ ទ្រង់តម្រូវការធ្វើសក្ការៈផ្ដាច់មុខចំពោះតែអង្គទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។—និក្ខមនំ ២០:៥
ព្រះគម្ពីរផ្ដន្ទាទោសការទាំងនេះ ដោយចែងប្រាប់ថា៖ «នៅក្នុងពួកឯង មិនត្រូវឲ្យឃើញមានអ្នកណាមួយ ដែលធ្វើ . . . គ្រូទាយ គ្រូគន់គូរនក្ខត្តឫក្ស គ្រូអង្គុយធម៌ គ្រូអាបធ្មប់ គ្រូសន្ធាប់ គ្រូខាប គ្រូគាថា ឬគ្រូអន្ទងខ្មោចណាឡើយ ដ្បិតអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តការទាំងនោះ ជាទីស្អប់ខ្ពើមដល់ព្រះយេហូវ៉ាណាស់»។—ចោទិយកថា ១៨:១០-១២
តើហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាព្រមានយើងជាខ្លាំងម្ល៉េះ ឲ្យប្រឆាំងនឹងការប្រព្រឹត្តទាំងនេះ?
ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង ព្រះយេហូវ៉ាព្រមានយើង ឲ្យប្រឆាំងនឹងអសុរនិយមគ្រប់យ៉ាង។ ទ្រង់ស្រឡាញ់ស្ងួនគ្រងមនុស្ស ហើយទ្រង់ជ្រាបថា អ្នកដែលទាក់ទងនឹងពួកព្រាយបិសាច នឹងត្រូវរងទុក្ខជាមិនខាន។
នាងនីលដាគឺជាមនុស្សបែបនេះម្នាក់ ជាគ្រូខាបនៅប្រទេសប្រេស៊ីល។ ពួកព្រាយបិសាចធ្វើឲ្យជីវិតនាងរងទុក្ខវេទនាណាស់។ នាងរាយការណ៍ថា៖ «ពួកវិញ្ញាណ . . . ចូលខ្ញុំ បញ្ជាខ្ញុំឲ្យធ្វើនេះធ្វើនោះ។ ខ្ញុំម្ដងដឹងខ្លួន ម្ដងសន្លប់ ហើយគេយកខ្ញុំទៅឃុំដោយព្រោះតែខ្ញុំទៅជាវិកលចរិត។ ពួកព្រាយបិសាចធ្វើទុក្ខខ្ញុំខ្លាំងណាស់ បានជាខូចសរសៃប្រសាទរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំផឹកថ្នាំឲ្យរម្ងាប់ការឈឺចាប់ ហើយចាប់ផ្ដើមផឹកស្រានិងជក់បារីជាឥតឈប់ឈរ។ ខ្ញុំមានបញ្ហានេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ»។
ពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអសុរនិយមរមែងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់។ គេអាចបាត់បង់គ្រួសារ សេរីភាព សូម្បីតែជីវិតរបស់គេផង។
ក្រោយមក ដោយជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ានិងពួកស្មរបន្ទាល់ទ្រង់លើផែនដី នាងនីលដាក៏បានចេញរួចពីអានុភាពនៃពួកព្រាយបិសាច ហើយឥឡូវនាងមានជីវភាពយ៉ាងថ្លៃថ្នូរត្រឹមត្រូវ។ នាងនិយាយថា៖ «ខ្ញុំជំរុញលើកទឹកចិត្តមនុស្សទាំងអស់ ជាដាច់ខាតកុំឲ្យទៅជាប់ទាក់ទងនឹងវិញ្ញាណ[អាក្រក់]ទាល់តែសោះ សូម្បីតែមួយភ្លែតក៏ដោយ»។[8]