ជំពូកទី៧
អ្វីដែលព្រះបានប្រព្រឹត្ត ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ
១, ២. (ក) តើមេទ័ពរ៉ូមម្នាក់ដឹងជ្រាបយ៉ាងដូចម្ដេច ថាអ្នកណាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ? (ខ) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត?
នៅថ្ងៃរសៀលមួយ គ្រារដូវផ្ការីកជិត២,០០០ឆ្នាំមកហើយ មេទ័ពរ៉ូមម្នាក់ នៅសម្លឹងមើលបុរសបីនាក់កំពុងឈឺចាប់ខ្លោចផ្សាយ៉ាងយូរ ទំរាំដល់ស្លាប់។ ទាហាននោះជាពិសេស កត់សម្គាល់ឃើញព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ—ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងបី។ ព្រះយេស៊ូបានត្រូវគេយកដែកគោលបោះភ្ជាប់លើបង្គោលឈើ។ ផ្ទៃមេឃនាថ្ងៃត្រង់ក៏ទៅជាខ្មៅងងឹត នៅគ្រាដែលទ្រង់ជិតផុតព្រះជន្ម។ ពេលទ្រង់សោយទិវង្គតទៅ ដីក៏កក្រើកយ៉ាងខ្លាំងឡើង ហើយទាហាននោះលាន់មាត់ឡើងថា៖ «មនុស្សនេះប្រាកដជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមែន»។—ម៉ាកុស ១៥:៣៩
២ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ! ទាហាននោះនិយាយត្រូវហើយ។ គាត់ទើបតែបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនូវព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុត ដែលបានកើតឡើងលើផែនដី។ នៅគ្រាមុនៗ ព្រះបានមានបន្ទូលហៅ ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះអង្គ។ (ម៉ាថាយ ៣:១៧; ១៧:៥) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះរាជបុត្រានៃទ្រង់សោយទិវង្គត? ពីព្រោះនេះជាវិធីដែលព្រះប្រើ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិពីបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។
បានត្រូវជ្រើសរើសសំរាប់គោលបំណងពិសេសមួយ
៣. ហេតុអ្វីជាការសមត្រឹមត្រូវ ដែលព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះបានត្រូវជ្រើសរើសសំរាប់គោលបំណងពិសេសមួយ ដើម្បីប្រយោជន៍មនុស្សជាតិ?
៣ ដូចយើងបានរៀនពីមុនមកក្នុងសៀវភៅនេះ ព្រះយេស៊ូមានជីវិតគង់នៅមុនទ្រង់កើតជាមនុស្ស។ គេហៅទ្រង់ថា «ព្រះរាជបុត្រាតែ១»របស់ព្រះ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតទ្រង់មកដោយព្រះអង្គទ្រង់។ ដូច្នេះ ព្រះទ្រង់ប្រើព្រះយេស៊ូ ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានរបស់សព្វសារពើឯទៀត។ (យ៉ូហាន ៣:១៨; កូល៉ុស ១:១៦) ព្រះយេស៊ូទ្រង់គាប់ព្រះហឫទ័យក្រៃលែងចំពោះមនុស្សជាតិ។ (សុភាសិត ៨:៣០, ៣១) គឺគ្មានអ្វីងឿងឆ្ងល់ឡើយ ដែលព្រះយេហូវ៉ាជ្រើសរើសព្រះរាជបុត្រាតែមួយនៃព្រះអង្គ ឲ្យសម្រេចគោលបំណងពិសេសមួយ ពេលមនុស្សជាតិត្រូវទទួលការផ្ដន្ទាទោសដល់ជីវិត!
៤, ៥. មុនព្រះយេស៊ូយាងមកឯផែនដី តើព្រះគម្ពីរបានសម្ដែងឲ្យឃើញអ្វី អំពីពូជដ៏ជាព្រះមេស្ស៊ី?
៤ ពេលប្រកាសសេចក្ដីវិនិច្ឆ័យទោសដល់អ័ដាម អេវ៉ា និងសាតាំងនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ព្រះមានបន្ទូលអំពីអ្នកសង្គ្រោះនៅគ្រាអនាគតថាជា«ពូជ»។ ពូជ ឬកូនចៅនេះនឹងមកស្រាយទុក្ខវេទនាដ៏អាក្រក់ ដែលអារក្សសាតាំងដ៏ជា«ពស់ពីបុរាណ» បានធ្វើឲ្យមានឡើង។ តាមពិត ពូជសន្យានេះនឹងកំទេចចោលសាតាំងនិងអស់អ្នកដែលតាមវា។—លោកុប្បត្តិ ៣:១៥; យ៉ូហានទី១ ៣:៨; វិវរណៈ ១២:៩
៥ ក្នុងរយៈពេលរាប់សតវត្ស ព្រះបានសម្ដែងឲ្យឃើញបន្ដិចម្ដងៗអំពីពូជនេះ ដែលត្រូវគេហៅថាព្រះមេស្ស៊ីដែរ។ ដូចបង្ហាញក្នុងតារាងនៅទំព័រ៣៧ ទំនាយជាច្រើនប្រាប់នូវសេចក្ដីយ៉ាងល្អិតល្អន់ អំពីលក្ខណៈជាច្រើននៃជីវិតរបស់ទ្រង់លើផែនដី។ ជាឧទាហរណ៍ ទ្រង់នឹងត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងអំពើអាក្រក់ ដែលគេប្រព្រឹត្តមកលើទ្រង់ ដើម្បីបំពេញមុខការនៃទ្រង់ក្នុងគោលបំណងព្រះ។—អេសាយ ៥៣:៣-៥
ហេតុដែលព្រះមេស្ស៊ីនឹងត្រូវសោយទិវង្គត
៦. យោងទៅតាមដានីយ៉ែល ៩:២៤-២៦ តើព្រះមេស្ស៊ីនឹងសម្រេចអ្វី ហើយតាមរបៀបណា?
៦ ទំនាយកត់ទុកនៅដានីយ៉ែល ៩:២៤-២៦ បានទាយថាព្រះមេស្ស៊ី—មួយអង្គដែលព្រះរើសតាំង—នឹងបំពេញគោលបំណងដ៏ធំមួយ។ ទ្រង់នឹងយាងមកឯផែនដី«ដើម្បីនឹងរំលត់បំបាត់អំពើរំលង នឹងធ្វើឲ្យអំពើបាបផុតទៅ ហើយឲ្យបានធួននឹងអំពើទុច្ចរិត ព្រមទាំងនាំសេចក្ដីសុចរិត . . . ចូលមក» ជារៀងរហូត។ ព្រះមេស្ស៊ីនឹងដកយកការផ្ដន្ទាទោសដល់ជីវិត ចេញពីមនុស្សជាតិដែលស្មោះត្រង់។ ប៉ុន្តែ តើទ្រង់នឹងសម្រេចការនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ទំនាយពន្យល់ថា ទ្រង់នឹងត្រូវ«ផ្ដាច់ចេញ» ឬត្រូវគេធ្វើគុត។
៧. ហេតុអ្វីពួកសាសន៍យូដាថ្វាយសត្វសំរាប់បូជា ហើយនេះបង្ហាញប្រាប់ជាមុនអំពីអ្វី?
៧ ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណធ្លាប់ដឹងនូវគំនិតអំពីការធួនកំហុស។ ក្នុងការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ ក្រោមក្រិត្យវិន័យ ដែលព្រះប្រទានឲ្យពួកគេតាមរយៈលោកម៉ូសេ ពួកគេតែងថ្វាយសត្វសំរាប់បូជា។ ការបូជានេះរំឭកពួករាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលថា មនុស្សត្រូវការអ្វីមួយមកធួន ឬគ្របបាំងបាបរបស់គេ។ សាវ័កប៉ុលបានសង្ខេបប្រាប់គោលការណ៍ដូចនេះថា៖ «បើគ្មានខ្ចាយឈាមទេ នោះគ្មានផ្លូវណាឲ្យបានរួចពីបាបឡើយ»។ (ហេព្រើរ ៩:២២) ពួកគ្រីស្ទានគឺឥតនៅក្រោមក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេទេ ដែលតម្រូវឲ្យធ្វើយញ្ញបូជាបែបនេះ។ (រ៉ូម ១០:៤; កូល៉ុស ២:១៦, ១៧) ពួកគេក៏ដឹងថា ការបូជាសត្វមិនអាចផ្ដល់ការអត់ឱនទោស ជាអចិន្ត្រៃយ៍ដល់បាបទាំងស្រុងរបស់គេបានដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ យញ្ញបូជាទាំងនេះគឺបង្ហាញប្រាប់ជាមុន អំពីយញ្ញបូជាដ៏រឹតតែមានតម្លៃ—គឺយញ្ញបូជានៃព្រះមេស្ស៊ី ឬព្រះគ្រីស្ទ។ (ហេព្រើរ ១០:៤, ១០; ប្រៀបធៀប កាឡាទី ៣:២៤) ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលសួរថា ‹តើពិតជាចាំបាច់ឲ្យព្រះមេស្ស៊ីសោយទិវង្គតឬ›?
៨, ៩. តើអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានបាត់បង់របស់អ្វីដ៏មានតម្លៃ ហើយការប្រព្រឹត្តរបស់គេមានឥទ្ធិពលមកលើកូនចៅរបស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ត្រូវហើយ ព្រះមេស្ស៊ីត្រូវតែសោយទិវង្គត ទើបមនុស្សជាតិអាចបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ ដើម្បីយល់មូលហេតុនេះ យើងត្រូវតែនឹកគិតដល់សួនច្បារអេដែន ហើយរកយល់នូវរបស់ជាច្រើន ដែលអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានបាត់បង់ ពេលពួកគេបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។ ពួកគេអាចមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច! ជាកូនព្រះពួកគេក៏មានប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងព្រះផ្ទាល់ផង។ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេផ្ទាត់ចោលអំណាចគ្រប់គ្រងនៃព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេក៏បានបាត់បង់របស់ទាំងអស់នេះទៅ ហើយនាំយកបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់មកលើមនុស្សជាតិ។—រ៉ូម ៥:១២
៩ នេះប្រៀបដូចជាឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើង បានចាយវាយបំផ្លាញអស់ទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន ធ្វើឲ្យពួកគេធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់បំណុលច្រើនក្រៃលែង។ អ័ដាមនិងអេវ៉ាបានផ្ទេរបំណុលនោះមកលើកូនចៅរបស់គេ។ ពីព្រោះយើងមិនមែនកើតមកជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដ៏គ្មានបាប នោះយើងរាល់គ្នាគឺសុទ្ធតែមានបាប ហើយនឹងត្រូវស្លាប់ផង។ ពេលយើងឈឺ ឬនិយាយអ្វីដែលនាំឲ្យកើតមានការឈឺចាប់ដែលយើងទៅជាស្ដាយក្រោយ នោះយើងគឺកំពុងតែពិសោធនឹងលទ្ធផលនៃបំណុល ដែលយើងមានជាប់ពីកំណើតមក—គឺភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍នៃមនុស្ស។ (រ៉ូម ៧:២១-២៥) យើងមានតែសង្ឃឹមលើការមកវិញនូវអ្វីដែលអ័ដាមបានបាត់បង់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចរកបានជីវិតមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ។ ដ្បិតមនុស្សមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះយើងគ្រប់គ្នាបានតែសេចក្ដីស្លាប់ មិនមែនបានជីវិតនោះឡើយ។—រ៉ូម ៦:២៣
១០. តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីលោះយកមកវិញនូវរបស់ដែលអ័ដាមបានបាត់បង់?
១០ តើមានអ្វីមួយដែលអាចផ្ដល់ ដើម្បីប្ដូរយកមកវិញនូវជីវិត ដែលអ័ដាមបានបាត់បង់ឬទេ? ក្បួនតម្រានៃព្រះសំរាប់យុត្ដិធម៌តម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីថ្លឹងស្មើគ្នា គឺថា«ជីវិតឲ្យធួននឹងជីវិត»។ (និក្ខមនំ ២១:២៣) ដូច្នេះ ត្រូវតែយកជីវិតមួយមកសងធួននឹងជីវិតដែលបានត្រូវបាត់បង់នោះ។ មិនមែនយកជីវិតណាមកសងធួនក៏បាននោះឡើយ។ ទំនុកដំកើង ៤៩:៧, ៨ ប្រាប់អំពីមនុស្សមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ថា៖ «នោះគ្មានអ្នកណាមួយនឹងអាចលោះបងប្អូនខ្លួន ឬយកដំឡៃសំរាប់លោះគេទៅថ្វាយដល់ព្រះបានឡើយ (ដ្បិតដំឡៃលោះព្រលឹងគេ នោះថ្លៃពេកណាស់ ឥតដែលអាចនឹងលោះបានឡើយ)»។ ដូច្នេះ តើនេះមានន័យថា គ្មានសង្ឃឹមនឹងដោះស្រាយស្ថានភាពនេះបានឬ? គឺមិនមែនសោះឡើយ។
១១. (ក) តើពាក្យ«ថ្លៃលោះ»មានន័យដូចម្ដេចក្នុងភាសាហេព្រើរ? (ខ) តើមានតែម្នាក់ណាគត់ដែលអាចលោះមនុស្សជាតិបាន ហើយហេតុអ្វី?
១១ ក្នុងភាសាហេព្រើរ ពាក្យ«ថ្លៃលោះ»មានន័យជាភាពស្មើគ្នាដែរ។ គឺមានតែមនុស្សដ៏មានជីវិតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ ដែលអាចផ្ដល់តម្លៃស្មើនឹងអ្វី ដែលអ័ដាមបានបាត់បង់នោះ។ ក្រោយពីអ័ដាម មនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍តែមួយដែលកើតលើផែនដី គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ដូច្នេះ ព្រះគម្ពីរហៅព្រះយេស៊ូថា «អ័ដាមក្រោយបង្អស់» ហើយធានាដល់យើងថា ព្រះគ្រីស្ទ«បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥; ធីម៉ូថេទី១ ២:៥, ៦) អ័ដាមបានឲ្យសេចក្ដីស្លាប់បន្តទៅពួកកូនរបស់គាត់ រីឯព្រះយេស៊ូទ្រង់ប្រទានឲ្យជីវិតដ៏នៅជាប់អស់កល្បវិញ។ កូរិនថូសទី១ ១៥:២២ ពន្យល់ថា៖ «ដូចជាគ្រប់មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវស្លាប់ ក្នុងលោកអ័ដាមជាយ៉ាងណា នោះគ្រប់គ្នានឹងបានប្រោសឲ្យរស់ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងនោះដែរ»។ ដូច្នេះ គឺសមត្រឹមត្រូវហើយ ដែលគេហៅព្រះយេស៊ូថា «ព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្ប»។—អេសាយ ៩:៦, ៧
របៀបសងថ្លៃលោះ
១២. តើព្រះយេស៊ូបានក្លាយជាព្រះមេស្ស៊ីនៅពេលណា ហើយទ្រង់ចាប់ធ្វើអ្វីតាំងពីពេលនោះមក?
១២ នៅរដូវស្លឹកឈើធ្លាក់ ក្នុងឆ្នាំ២៩ស.យ. ព្រះយេស៊ូយាងទៅឯយ៉ូហាន ដែលជាបងប្អូនរបស់ទ្រង់ ដើម្បីទទួលធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយក៏ប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ ដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះ។ នៅគ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានយកវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរើសតាំងព្រះយេស៊ូ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូក៏ក្លាយជាព្រះមេស្ស៊ី ឬព្រះគ្រីស្ទ គឺមួយអង្គដែលព្រះបានរើសតាំង។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦, ១៧) បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូចាប់ធ្វើកិច្ចបំរើរយៈបីឆ្នាំកន្លះរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ធ្វើដំណើរពាសពេញស្រុកភូមិរបស់ទ្រង់ ផ្សាយប្រកាសអំពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ហើយប្រមូលពួកសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់ផង។ ប៉ុន្តែ មិនយូរទេ ក៏កើតមានការប្រឆាំងនឹងទ្រង់ ដូចបានទាយទុកមក។—ទំនុកដំកើង ១១៨:២២; កិច្ចការ ៤:៨-១១
១៣. តើអ្វីខ្លះបានកើតឡើងមុនព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតក្នុងសេចក្ដីស្មោះត្រង់?
១៣ ដោយសេចក្ដីក្លាហាន ព្រះយេស៊ូសម្ដែងឲ្យគេឃើញសេចក្ដីលាក់ពុត នៃពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា ហើយពួកគេក៏នាំគ្នារកធ្វើគុតទ្រង់។ ដល់ទីបំផុត ពួកគេប្រឌិតបង្កើតបានគម្រោងការណ៍មួយដ៏អាក្រក់ ដែលមានរួមការក្បត់ ការចាប់មិនត្រឹមត្រូវ ការកាត់ក្ដីទាំងខុសច្បាប់ និងការចោទដោយខុសអំពីការនាំបំបះបំបោរ។ ព្រះយេស៊ូបានត្រូវគេវាយធ្វើបាប ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ ចំអកមើលងាយ ហើយវាយនឹងខ្សែទៃដែលធ្វើឲ្យរយះសាច់ទ្រង់។ រួចមក លោកប៉ុនទាស-ពីឡាត់ ដែលជាចៅហ្វាយស្រុករ៉ូមបានកាត់ទោសឲ្យប្រហារជីវិតទ្រង់លើបង្គោលធ្វើទារុណកម្ម។ ទ្រង់បានត្រូវគេបោះដែកគោលភ្ជាប់លើបង្គោលឈើ ដាក់បញ្ឈរឲ្យនៅត្រង់។ ពេលដកដង្ហើមម្ដងៗ ធ្វើឲ្យទ្រង់មានការឈឺចាប់ក្រៃលែង ហើយទ្រង់នៅឈឺចាប់អស់ជាយូរម៉ោងទំរាំផុតព្រះជន្មទៅ។ ទោះនៅក្រោមការឈឺចាប់ទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូនៅតែមានសេចក្ដីស្មោះត្រង់ឥតខ្ចោះចំពោះព្រះ។
១៤. ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យរាជបុត្រានៃព្រះរងការឈឺចាប់និងសោយទិវង្គត?
១៤ ដូច្នេះ គឺនៅថ្ងៃ១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ៣៣ស.យ. ដែលព្រះយេស៊ូប្រទានជីវិតទ្រង់ទុកជា «ថ្ងៃលោះមនុស្សជាច្រើន»។ (ម៉ាកុស ១០:៤៥; ធីម៉ូថេទី១ ២:៥, ៦) ពីស្ថានសួគ៌ ព្រះយេហូវ៉ាអាចទតឃើញព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងានៃព្រះអង្គ រងការឈឺចាប់ហើយសោយទិវង្គត។ ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យការអាក្រក់បែបនេះកើតឡើង? នេះគឺមកពីទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សជាតិ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ការសោយទិវង្គតនៃព្រះយេស៊ូបង្រៀនយើងថា ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយុត្ដិធម៌ដ៏ត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ។ (ចោទិយកថា ៣២:៤) អ្នកខ្លះប្រហែលឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីព្រះមិនលះចោលគោលការណ៍ខាងយុត្ដិធម៌នៃទ្រង់ ដែលតម្រូវឲ្យយកជីវិតធួននឹងជីវិត ហើយកុំគិតគូអំពីតម្លៃសម្រាប់សងធួននឹងអំពើបាបរបស់អ័ដាម។ មូលហេតុគឺថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែប្រព្រឹត្តតាមហើយរក្សាក្រិត្យវិន័យនៃទ្រង់ជានិច្ច ទោះជាទ្រង់ត្រូវបាត់បង់របស់មានតម្លៃដ៏ខ្ពស់ក៏ដោយ។
១៥. ពីព្រោះវាមិនស្របតាមយុត្ដិធម៌ដោយទុកឲ្យព្រះយេស៊ូ គ្មានជីវិតរស់នៅជារៀងរហូត តើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ធ្វើយ៉ាងណា?
១៥ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏តម្រូវឲ្យការសោយទិវង្គតនៃព្រះយេស៊ូមានលទ្ធផលល្អដែរ។ ហើយម្យ៉ាងទៀត តើនឹងមានយុត្ដិធម៌ឬទេ បើទុកឲ្យព្រះយេស៊ូដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីស្មោះត្រង់ស្ថិតក្នុងសេចក្ដីស្លាប់រៀងរហូតនោះ? ប្រាកដជាអត់ទេ! បទគម្ពីរហេព្រើរបានទាយថា ជនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះនឹងមិនស្ថិតនៅក្នុងផ្នូរជានិច្ចឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១៦:១០; កិច្ចការ ១៣:៣៥) ទ្រង់ស្ថិតក្នុងសេចក្ដីស្លាប់អស់រយៈជិតពេញបីថ្ងៃ ហើយបន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ា ក៏ប្រោសទ្រង់ឲ្យមានជីវិតឡើងវិញជាវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លា។—ពេត្រុសទី១ ៣:១៨
១៦. តើព្រះយេស៊ូទ្រង់បានធ្វើអ្វី ពេលទ្រង់យាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ?
១៦ នៅពេលដែលទ្រង់សោយទិវង្គត ព្រះយេស៊ូប្រគល់ជីវិតជាមនុស្សរបស់ទ្រង់សំរាប់គ្រប់គ្នាទាំងអស់។ ពេលបានត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតក្នុងស្ថានសួគ៌ ទ្រង់បានក្លាយជាវិញ្ញាណដែលអាចប្រទានជីវិត។ ថែមទៅទៀត ពេលទ្រង់យាងឡើងទៅឯទីបរិសុទ្ធបំផុតក្នុងសកលលោក ទ្រង់ក៏បានជួបជុំនឹងព្រះវរបិតា ជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ហើយថ្វាយព្រះអង្គតាមកិច្ចត្រឹមត្រូវ នូវតម្លៃនៃជីវិតរបស់ទ្រង់ជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ (ហេព្រើរ ៩:២៣-២៨) ដូច្នេះ តម្លៃជីវិតដ៏ថ្លៃនោះអាចយកមកលោះមនុស្សជាតិដែលស្ដាប់បង្គាប់។ តើនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះអ្នក?
ថ្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងអ្នក
១៧. តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យខ្លួនយើងបានសេចក្ដីអត់ទោស ដោយយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ?
១៧ សូមពិចារណាមើលរបៀបបីយ៉ាង ដែលយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទមានផលប្រយោជន៍ចំពោះអ្នក សូម្បីក្នុងគ្រាឥឡូវនេះផង។ ទីមួយ គឺថានេះនឹងផ្ដល់សចក្ដីអត់ទោសដល់បាប។ ដោយសារជំនឿលើលោហិតនៃព្រះយេស៊ូ ដែលគេបានបង្ហូរ យើងបាន«សេចក្ដីប្រោសលោះ» គឺ«សេចក្ដីប្រោសឲ្យរួចពីទោស»នោះឯង។ (អេភេសូរ ១:៧) ដូច្នេះ បើសិនជាយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ក៏ដោយ យើងក៏អាចទូលសូមឲ្យព្រះអត់ទោសដល់យើងក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូ។ បើយើងពិតជាប្រែចិត្តមែន នោះព្រះយេហូវ៉ា នឹងយកតម្លៃយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់មកលោះយើង។ ព្រះទ្រង់អត់ទោសដល់យើង ប្រទានមនសិការជ្រះថ្លាដ៏ជាពរដល់យើង ជាជាងតម្រូវឲ្យយើងជាប់ទោសដល់ជីវិត ជាទោសដែលយើងមានដោយសារការប្រព្រឹត្តអំពើបាប។—កិច្ចការ ៣:១៩; ពេត្រុសទី១ ៣:២១
១៨. តាមរបៀបណាដែលយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម?
១៨ ទីពីរ យញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទផ្ដល់មូលដ្ឋានសំរាប់សេចក្ដីសង្ឃឹម ដល់អនាគតរបស់យើង។ ក្នុងចក្ខុនិមិត្ត សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញ«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ» នឹងរួចរស់ជីវិតជៀសផុតពីទីបញ្ចប់ដ៏មហន្តរាយដែលជិតមកដល់នៃរបបលោកីយ៍នេះ។ ហេតុអ្វីពួកគេនឹងរួចរស់ជីវិត ពេលព្រះបំផ្លាញមនុស្សជាច្រើនឯទៀតដូច្នេះ? ទេវតាមួយរូបប្រាប់យ៉ូហានថា មនុស្សមួយហ្វូងធំនេះបាន «បោកអាវ[គេ] ហើយធ្វើឲ្យឡើងសក្នុងឈាមរបស់កូនចៀម» គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (វិវរណៈ ៧:៩, ១៤) ដរាបណាយើងមានជំនឿលើព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលគេបានបង្ហូរ ហើយរស់នៅឲ្យស្របតាមសេចក្ដីតម្រូវពីព្រះ នោះយើងនឹងបានស្អាតស្អំក្នុងព្រះនេត្រនៃព្រះ ហើយនិងមានសង្ឃឹមរស់នៅអស់កល្បជានិច្ចផង។
១៩. តាមរបៀបណាដែលយញ្ញបូជារបស់ព្រះគ្រីស្ទបង្ហាញថា ទ្រង់និងព្រះវរបិតាទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក?
១៩ ទីបី យញ្ញបូជាលោះគឺជាភស្តុតាងដ៏សំខាន់បំផុតនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺតំណាងការសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំបំផុតពីរយ៉ាងក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រសកលលោក៖ (១) សេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះក្នុងការចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ឲ្យមកសោយទិវង្គតសំរាប់យើង (២) សេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះយេស៊ូ ក្នុងការសុខចិត្តប្រទានរូបអង្គទ្រង់ទុកជាថ្លៃលោះ។ (យ៉ូហាន ១៥:១៣; រ៉ូម ៥:៨) បើយើងពិតជាមានជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះនឹងមានប្រយោជន៍ដល់យើងរាល់ៗគ្នា។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ថា៖ «ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ . . . ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ក៏បានប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសខ្ញុំ»។—កាឡាទី ២:២០; ហេព្រើរ ២:៩; យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០
២០. ហេតុអ្វីយើងគួរមានជំនឿលើយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ?
២០ ដូច្នេះ សូមយើងត្រូវដឹងគុណចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទបានសម្ដែង ដោយមានជំនឿលើយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ធ្វើដូច្នេះ នឹងនាំឲ្យបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ៣:៣៦) ប៉ុន្តែ សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង មិនមែនជាមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុត សំរាប់ការស្លាប់រស់នៃព្រះយេស៊ូលើផែនដីនោះឡើយ។ គឺមិនមែនទេ ការខ្វល់ខ្វាយដ៏ធំជាងគេរបស់ទ្រង់ គឺចំពោះរឿងមួយដ៏រឹតតែសំខាន់ទៅទៀត គឺរឿងសកលមួយ។ ដូចយើងនឹងឃើញនៅជំពូកបន្ទាប់នេះ រឿងនោះគឺមានជាប់ទាក់ទងនឹងយើងទាំងអស់ ពីព្រោះនេះបង្ហាញនូវមូលហេតុ ដែលព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ និងការឈឺចាប់នៅយាយីដល់យូរម្ល៉េះក្នុងពិភពលោកនេះ។
សាកល្បងចំណេះរបស់អ្នក
ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូត្រូវតែសោយទិវង្គត ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ?
តើថ្លៃលោះបានត្រូវសងយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើអ្នកទទួលផលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេចពីថ្លៃលោះ?
[រូបភាពពេញមួយទំព័រនៅទំព័រ៦៧]