ជំពូកទីដប់បួន
តើព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំអង្គការរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១. តើព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងណាខ្លះអំពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ហើយហេតុអ្វីក៏នេះសំខាន់ចំពោះយើង?
តើព្រះទ្រង់មានអង្គការមួយឬទេ? បទគម្ពីរដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យតែង ប្រាប់យើងថាព្រះទ្រង់មានអង្គការមួយមែន។ ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ៗសម្ដែងឲ្យយើងឃើញនូវផ្នែកដ៏អស្ចារ្យមួយនៃអង្គការនេះ គឺនៅស្ថានសួគ៌។ (អេសេគាល ១:១, ៤-១៤; ដានីយ៉ែល ៧:៩, ១០, ១៣, ១៤) ទោះជាយើងមើលមិនឃើញនូវអង្គការនេះដែលនៅស្ថានសួគ៌ក៏ដោយ តែអង្គការនេះមានអានុភាពយ៉ាងខ្លាំងលើពួកអ្នកថ្វាយបង្គំពិតនៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៦:១៥-១៧) អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានអង្គការមួយទៀតដែលយើងអាចមើលឃើញបានដែរ អង្គការនោះគឺអង្គការនៅលើផែនដីនេះ។ ព្រះគម្ពីរជួយយើងឲ្យយល់ថាអង្គការនេះជាអ្វី និងរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំអង្គការនេះ។
ការសម្គាល់ផ្នែកនៃអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងអាចមើលឃើញ
២. តើព្រះបានបង្កើតឲ្យមានក្រុមជំនុំថ្មីណា?
២ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្លាប់ជាក្រុមជំនុំនៃព្រះអស់រយៈពេល១៥៤៥ឆ្នាំ។ (កិច្ចការ ៧:៣៨) ប៉ុន្តែ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានអាក់ខានធ្វើតាមច្បាប់របស់ទ្រង់ និងបានបដិសេធចោលរាជបុត្រារបស់ព្រះផ្ទាល់។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបដិសេធហើយបោះបង់ចោលក្រុមជំនុំនោះដែរ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់សាសន៍យូដាថា៖ «មើល! ផ្ទះឯងនឹងត្រូវចោលស្ងាត់ទុកឲ្យឯង»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៣៨) នៅគ្រានោះ ព្រះបានបង្កើតក្រុមជំនុំថ្មី ហើយទ្រង់ក៏បានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីជាមួយនឹងពួកគេដែរ។ ក្រុមជំនុំនេះគឺមាន១៤៤.០០០នាក់ ដែលព្រះបានរើសតាំងឲ្យរួបរួមគ្នាជាមួយនឹងរាជបុត្រារបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។—វិវរណៈ ១៤:១-៤
៣. តើមានព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ ស.យ. ដែលជាភស្តុតាងដ៏ច្បាស់ថាព្រះកំពុងតែប្រើក្រុមជំនុំថ្មីមួយ?
៣ សមាជិកដំបូងនៃក្រុមជំនុំថ្មីនេះ បានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ ស.យ.។ ស្តីអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ យើងអានថា៖ «កាលបុណ្យថ្ងៃទី៥០បានមកដល់ នោះគេមានចិត្តព្រមព្រៀងប្រជុំទាំងអស់គ្នា នៅកន្លែងតែ១។ ស្រាប់តែមានឮសូរពីលើមេឃ ដូចជាខ្យល់បក់គំហុកយ៉ាងខ្លាំង មកពេញក្នុងផ្ទះដែលគេអង្គុយនៅ ក៏មានអណ្ដាត ដូចជាអណ្ដាតភ្លើង ដែលបែកចេញពីគ្នា លេចមកឲ្យគេឃើញ ហើយមកសណ្ឋិតលើគេគ្រប់គ្នា រួចគេបានពេញជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាំងអស់»។ (កិច្ចការ ២:១-៤) ដូច្នេះ វិញ្ញាណរបស់ព្រះបានផ្ដល់នូវភស្តុតាងយ៉ាងជាក់ស្តែងថា នេះជាក្រុមថ្មីដែលព្រះនឹងប្រើដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទពីស្ថានសួគ៌។
៤. តើអ្នកណាជាសមាសភាពនៅក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលយើងអាចមើលឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
៤ សព្វថ្ងៃនេះ ពួក១៤៤.០០០នាក់មានសល់តែបន្ដិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះនៅលើផែនដីនេះ។ ប៉ុន្តែ តាមសេចក្ដីសម្រេចនៃទំនាយក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះ«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»នៃ«ចៀមឯទៀត»រាប់លាននាក់បានត្រូវសង្រួបសង្រួមជាមួយនឹងពួកអ្នកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំង។ ព្រះយេស៊ូដែលជាអ្នកគង្វាលដ៏ល្អ បានបង្រួបបង្រួមពួកចៀមឯទៀតជាមួយនឹងអ្នកសំណល់ ដើម្បីឲ្យពួកគេបង្កើតហ្វូងតែមួយក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលរបស់ពួកគេ។ (វិវរណៈ ៧:៩; យ៉ូហាន ១០:១១, ១៦) ពួកអ្នកទាំងនេះរួមធ្វើជាក្រុមជំនុំដែលមានសាមគ្គីភាព ជាសមាសភាពក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងអាចមើលឃើញ។
អង្គការដែលដឹកនាំដោយព្រះ
៥. តើអ្នកណាដឹកនាំអង្គការរបស់ព្រះ? ហើយតើដឹកនាំតាមរបៀបណា?
៥ ឃ្លាក្នុងបទគម្ពីរដែលថា «ពួកជំនុំនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់» បញ្ជាក់យ៉ាងជាក់ស្តែងថាអ្នកណាជាមេដឹកនាំក្រុមជំនុំនោះ។ អង្គការនេះគឺព្រះធិបតេយ្យ ឬថាគ្រប់គ្រងដោយព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រទាននូវការដឹកនាំសំរាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូគឺជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំង ឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំនៃក្រុមជំនុំដែលយើងមើលមិនឃើញ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទាននូវការដឹកនាំតាមរយៈព្រះគម្ពីរដែលទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យតែងផងដែរ។—ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៤, ១៥; អេភេសូរ ១:២២, ២៣; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧
៦. (ក) តើការដឹកនាំក្រុមជំនុំពីស្ថានសួគ៌បានសឲ្យឃើញយ៉ាងណានៅសតវត្សទីមួយ? (ខ) តើអ្វីដែលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូនៅតែជាមេដឹកនាំនៃក្រុមជំនុំជានិច្ចនោះ?
៦ ការដឹកនាំបែបនេះគឺឃើញជាក់ស្តែងណាស់នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០។ (កិច្ចការ ២:១៤-១៨, ៣២, ៣៣) នេះបានសឲ្យឃើញពេលទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានដឹកនាំឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទៅដល់ទ្វីបអាព្រិច ពេលដែលសូរសៀងរបស់ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់សុលពីទីក្រុងតើសុសឲ្យផ្លាស់ប្ដូរជំនឿ និងនៅពេលពេត្រុសចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សសាសន៍ដទៃ។ (កិច្ចការ ៨:២៦, ២៧; ៩:៣-៧; ១០:៩-១៦, ១៩-២២) ប៉ុន្តែ ក្រោយមកលែងបានឮព្រះសូរសៀងពីស្ថានសួគ៌ លែងឃើញទេវតា ហើយក៏លែងបានការប្រទានអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណតាមរយៈអព្ភូតហេតុទៀតដែរ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូបានសន្យាថា៖ «មើល! ខ្ញុំក៏នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារាល់ថ្ងៃដែរ ដរាបដល់បំផុតកល្ប»។ (ម៉ាថាយ ២៨:២០; កូរិនថូសទី១ ១៣:៨) សព្វថ្ងៃនេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលស្គាល់នូវការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូ។ បើមិនដូច្នេះទេ ការប្រកាសសារនៃព្រះរាជាណាចក្រ នៅចំពោះមុខនឹងការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងគឺពុំអាចធ្វើបានឡើយ។
៧. (ក) តើអ្នកណាដែលរួមចំណែកក្នុងក្រុម‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›? ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើកិច្ចការអ្វីដែលបានផ្ដល់ឲ្យ«អ្នកបំរើ»នេះ?
៧ មុននឹងព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតបន្ដិច នោះទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សអំពី‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› ដែលទ្រង់ជាចៅហ្វាយនឹងប្រគល់ឲ្យមានភារកិច្ចដ៏ពិសេស។ «អ្នកបំរើ»នោះមានវត្តមាននៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ និងនៅតែខំប្រឹងធ្វើការក្នុងកំឡុងពេលព្រះគ្រីស្ទយាងត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីកាន់អំណាចគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះរាជាណាចក្រ ដែលយើងមិនអាចមើលឃើញដោយភ្នែកផ្ទាល់នោះឡើយ។ ការពិពណ៌នាបែបនេះមិនអាចសំដៅទៅលើបុគ្គលតែម្នាក់បានទេ តែអាចសំដៅទៅលើក្រុមជំនុំចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ទបាន។ ព្រះយេស៊ូបានទិញក្រុមជំនុំនោះដោយព្រះលោហិតផ្ទាល់របស់ទ្រង់ និងពួកគេក៏ត្រូវហៅជា«អ្នកបំរើ»របស់ទ្រង់ដែរ។ ព្រះយេស៊ូបង្គាប់សមាជិកនៃក្រុមនេះឲ្យបង្កើតឲ្យមានសិស្ស និងផ្ដល់អាហារជូនពួកគេជាបណ្ដើរៗ គឺផ្ដល់«អាហារ[ខាងវិញ្ញាណ]ឲ្យគេបរិភោគតាមត្រូវពេល»។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; ២៨:១៩; អេសាយ ៤៣:១០; លូកា ១២:៤២; ពេត្រុសទី១ ៤:១០
៨. (ក) តើក្រុមអ្នកបំរើមានភារកិច្ចអ្វីសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏របៀបយើងមានប្រតិកម្មតបចំពោះការណែនាំតាមខ្សែរយៈរបស់ព្រះគឺសំខាន់ម្ល៉េះ?
៨ ពីព្រោះក្រុមអ្នកបំរើនេះបានធ្វើកិច្ចការរបស់ចៅហ្វាយ ក្នុងកំឡុងពេលទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញនៅឆ្នាំ១៩១៤ ដែលយើងមើលមិនឃើញ មានភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថាក្រុមនេះបានទទួលនូវភារកិច្ចដ៏ធំថែមទៀតនៅឆ្នាំ១៩១៩។ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ជាគ្រាសំរាប់ធ្វើបន្ទាល់ទូទាំងផែនដីអំពីព្រះរាជាណាចក្រ និងជាគ្រានៃការប្រមូលមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំនៃពួកអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យពួកគេរួចរស់ជីវិតផុតពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤, ២១, ២២; វិវរណៈ ៧:៩, ១០) ពួកអ្នកទាំងនេះក៏ត្រូវការអាហារខាងវិញ្ញាណដែរ ហើយក្រុមអ្នកបំរើនេះផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណដល់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែទទួលយកការណែនាំដែលទ្រង់ប្រទានមកតាមរយៈក្រុមអ្នកបំរើនេះ និងត្រូវប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របតាមការណែនាំនេះ។
៩, ១០. (ក) នៅក្នុងសតវត្សទីមួយ តើមានរបៀបរៀបចំអ្វី សំរាប់ការដោះស្រាយបញ្ហាអំពីលទ្ធិ និងការដឹកនាំនូវការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ? (ខ) តើរបៀបរៀបចំអ្វី ដែលមានសំរាប់ការចាត់ចែងសកម្មភាពរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ?
៩ ពេលខ្លះ មានសំនួរលើកឡើងចំពោះលទ្ធិនិងទម្រង់ការ។ តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? កិច្ចការជំពូកទី១៥ ប្រាប់យើងអំពីរបៀបមួយនិងរឿងមួយដែលទាក់ទងអ្នកចូលសាសនាយូដា បានត្រូវដោះស្រាយ។ រឿងនេះបានយកទៅជម្រាបពួកសាវ័កនិងអ្នកចាស់ទុំនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលបំរើជាគណៈអភិបាល។ ពួកបុរសទាំងនេះមិនមែនជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រើពួកគាត់។ ពួកគាត់បានពិចារណាមើលបទគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងរឿងនេះ ហើយពិនិត្យមើលភស្តុតាងអំពីដំណើរការនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ពេលបើកឲ្យមានការផ្សព្វផ្សាយដល់សាសន៍ដទៃ។ រួចមក ពួកគេធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ ព្រះបានប្រទានពរទៅលើរបៀបរៀបចំនោះ។ (កិច្ចការ ១៥:១-២៩; ១៦:៤, ៥) គណៈអភិបាលនោះបានតែងតាំងបុគ្គលឯទៀតឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ។
១០ នៅក្នុងសម័យយើងនេះ គណៈអភិបាលនៃអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងអាចមើលឃើញ គឺមានបងប្អូនពីប្រទេសផ្សេងៗដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយគណៈអភិបាលក៏ស្នាក់នៅមន្ទីរចាត់ការពិភពលោកនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅក្រោមប្រមុខភាពរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នោះគណៈអភិបាលជួយក្នុងការធ្វើឲ្យការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធរីកចំរើនលូតលាស់តទៅទៀតក្នុងគ្រប់ប្រទេស ដោយចាត់ចែងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងក្រុមជំនុំរាប់ពាន់របស់ពួកគេ។ អស់អ្នកដែលបំរើក្នុងគណៈអភិបាល មានទស្សនៈដូចសាវ័កប៉ុលពេលដែលគាត់បានសរសេរទៅកាន់គ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖ «មិនមែនថា យើងខ្ញុំធ្វើជាម្ចាស់លើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ គឺធ្វើជាគូកន ជួយឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្ដីអំណរវិញ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាកំពុងឈរហើយ ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ»។—កូរិនថូសទី២ ១:២៤
១១. (ក) តើអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយត្រូវតែងតាំងឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវស្ដាប់តាមការណែនាំរបស់ពួកអ្នកដែលបានត្រូវតែងតាំងនោះ?
១១ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅទូទាំងផែនដីទុកចិត្តលើគណៈអភិបាល ដើម្បីរើសតាំងបងប្អូនប្រុសៗដែលមានសមត្ថភាព ដែលក្រោយមកក៏មានអំណាចរើសតាំងពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយ ឲ្យមើលថែរក្សាក្រុមជំនុំ។ សេចក្ដីតម្រូវចំពោះអស់អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ត្រូវចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ ដោយទទួលស្គាល់ថាពួកគេមិនមែនជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលដាក់សំនើរនិងអ្នកដែលរើសតាំងគឺមានការទទួលខុសត្រូវធ្ងន់ចំពោះព្រះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-១០, ១២, ១៣; ទីតុស ១:៥-៩) ហេតុនេះហើយ ពួកគេអធិស្ឋានទូលព្រះសុំជំនួយពីវិញ្ញាណរបស់ព្រះ និងស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ (កិច្ចការ ៦:២-៤, ៦; ១៤:២៣) សូមឲ្យយើងបង្ហាញនូវអំណរគុណចំពោះ‹អំណោយទានជាមនុស្ស›ទាំងនេះ ដែលជួយយើង«រួបរួមខាងឯសេចក្ដីជំនឿ»។—អេភេសូរ ៤:៨, ១១-១៦
១២. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើស្ត្រីក្នុងរបៀបរៀបចំខាងព្រះធិបតេយ្យ?
១២ បទគម្ពីរបង្គាប់ថា ការមើលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំត្រូវចាត់ចែងដោយពួកបុរស។ នេះមិនមែនមានន័យថា បន្ទាបបន្ថោកស្ត្រីទេ ដ្បិតស្ត្រីខ្លះគឺជាអ្នកគ្រងរាជ្យក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ ហើយមានពួកស្ត្រីដែលធ្វើការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងច្រើនដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៦៨:១១) ម្យ៉ាងទៀត ដោយមើលថែរក្សានូវភារកិច្ចរបស់ពួកគេក្នុងក្រុមគ្រួសារ នោះពួកស្ត្រីជួយនាំឲ្យក្រុមជំនុំមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អប្រសើរ។ (ទីតុស ២:៣-៥) ប៉ុន្តែ ការបង្រៀនក្នុងក្រុមជំនុំត្រូវបានដឹកនាំដោយពួកបុរសដែលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើការបង្រៀននោះ។—ធីម៉ូថេទី១ ២:១២, ១៣
១៣. (ក) តើព្រះគម្ពីរដាស់តឿនពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យមានទស្សនៈយ៉ាងណា ចំពោះឋានៈរបស់ពួកគាត់? (ខ) តើយើងគ្រប់គ្នាអាចមានឱកាសចូលរួមធ្វើអ្វី?
១៣ ក្នុងពិភពលោកនេះ បុគ្គលម្នាក់ដែលមានឋានៈដ៏ធំដុំ ត្រូវគេចាត់ទុកថាសំខាន់ណាស់ ប៉ុន្តែក្នុងអង្គការរបស់ព្រះវិញ គឺថា៖ «អ្នកណាដែលតូចជាងគេ ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា គឺអ្នកនោះហើយ ជាអ្នកធំវិញ»។ (លូកា ៩:៤៦-៤៨; ២២:២៤-២៦) បទគម្ពីរទូន្មានពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលពួកគេមិនប្រើអំណាចដើម្បីជិះជាន់អ្នកដែលជាទ្រព្យរបស់ព្រះ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេត្រូវធ្វើជាគំរូដល់ហ្វូងចៀម។ (ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) មិនមែនមានតែមនុស្សមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះទេ ដែលមានឱកាសដ៏វិសេសវិសាលក្នុងការតំណាងព្រះមហាក្សត្រនៃសកលលោកនេះ តែស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់ទាំងប្រុសទាំងស្រីក៏មានឱកាសដ៏វិសេសនេះដែរ ដើម្បីប្រកាសយ៉ាងថ្លៃថ្នូរអំពីព្រះនាមទ្រង់ និងប្រាប់អ្នកដទៃនៅគ្រប់កន្លែងអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ដែរ។
១៤. ដោយប្រើខគម្ពីរដែលមាននៅទីនេះ សូមពិគ្រោះសំនួរដែលមាននៅខាងចុងវគ្គនេះ។
១៤ យកល្អយើងគួរសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើខ្ញុំពិតជាយល់និងមានអំណរគុណចំពោះរបៀបព្រះយេហូវ៉ា កំពុងតែដឹកនាំអង្គការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះឬទេ? តើចិត្តគំនិត ពាក្យសំដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំបង្ហាញឲ្យឃើញដូច្នេះទេ?›។ ការរំពឹងគិតលើចំណុចជាបន្តបន្ទាប់នេះ អាចជួយឲ្យយើងពិនិត្យមើលខ្លួនឯង។
ប្រសិនបើខ្ញុំពិតជាចុះចូលនឹងព្រះគ្រីស្ទជាមេដឹកនាំនៃក្រុមជំនុំ តើខ្ញុំនឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដូចបានបញ្ជាក់ក្នុងបទគម្ពីរជាបន្តបន្ទាប់នេះ? (ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ២៨:១៩, ២០; យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥)
ពេលខ្ញុំទទួលយកដោយអំណរគុណនូវសំវិធានការខាងវិញ្ញាណ ដែលផ្ដល់មកតាមរយៈក្រុមអ្នកបំរើនិងគណៈអភិបាល តើខ្ញុំកំពុងតែបង្ហាញការគោរពចំពោះអ្នកណា? (លូកា ១០:១៦)
តើមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុមជំនុំ ជាពិសេសពួកអ្នកចាស់ទុំគួរប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច? (រ៉ូម ១២:១០)
១៥. (ក) ដោយសារអាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងមើលឃើញ តើយើងបង្ហាញអ្វី? (ខ) តើយើងមានឱកាសអ្វីខ្លះ ដើម្បីសឲ្យឃើញថាសាតាំងជាអ្នកភូតភរ? ហើយតើយើងមានឱកាសណាខ្លះ ដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះហឫទ័យរីករាយនោះ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែដឹកនាំយើងសព្វថ្ងៃនេះ តាមរយៈអង្គការរបស់ទ្រង់ដែលយើងអាចមើលឃើញក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ អាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះរបៀបរៀបចំនេះ បង្ហាញថាតើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីរឿងចំណោទដែលទាក់ទងអធិបតេយ្យសកលលោក។ (ហេព្រើរ ១៣:១៧) សាតាំងប្រកែកថា កង្វល់ដ៏ចំបងរបស់យើងគឺការគិតតែពីអាត្មាប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងបំរើតាមរបៀបណាដែលចាំបាច់ និងចៀសវាងអ្វីដែលនាំឲ្យខ្លួនចេញមុខចេញមាត់ហួសហេតុពេក នោះយើងសឲ្យឃើញថាសាតាំងជាអ្នកភូតភរ។ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់និងគោរពអស់អ្នកដែលនាំមុខក្នុងចំណោមយើង តែបដិសេធមិនព្រម‹រាប់អានមនុស្សដើម្បីរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនយើង› នោះយើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះហឫទ័យរីករាយ។ (យូដាស ១៦; ហេព្រើរ ១៣:៧) ដោយមានចិត្តភក្ដីចំពោះអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង និងថាយើងមានសាមគ្គីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំទ្រង់។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨
ការពិគ្រោះសាឡើងវិញ
• តើអ្វីជាអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងអាចមើលឃើញសព្វថ្ងៃនេះ? តើអង្គការនេះមានគោលបំណងយ៉ាងណា?
• តើអ្នកណាជាមេដឹកនាំដែលបានត្រូវតែងតាំងឡើងសំរាប់ក្រុមជំនុំ?ហើយតើតាមរយៈការរៀបចំអ្វី ដែលទ្រង់ប្រទានសេចក្ដីណែនាំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់សំរាប់យើង?
• តើយើងគួរបណ្ដុះបណ្ដាលនូវចិត្តគំនិតដ៏ត្រឹមត្រូវយ៉ាងណា ចំពោះអស់អ្នកក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣៣]
ព្រះយេហូវ៉ា ដឹកនាំយើងដោយអង្គការរបស់ទ្រង់ដែលយើងអាចមើលឃើញក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ