ជំពូកទី១៧
‹គាត់បានលើកបទគម្ពីរមកជជែកវែកញែកជាមួយនឹងពួកគេ›
មូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការបង្រៀនដ៏មានប្រសិទ្ធភាពនិងគំរូល្អរបស់អ្នកក្រុងបេរៀ
មានមូលដ្ឋានលើសកម្មភាព ១៧:១-១៥
១, ២. តើអ្នកណាខ្លះធ្វើដំណើរពីក្រុងភីលីពទៅក្រុងថែស្សាឡូនិច? ហើយតើពួកគាត់ប្រហែលជាគិតអំពីអ្វី?
ផ្លូវធំដ៏សំខាន់មួយដែលសាងសង់ដោយវិស្វករឆ្នើមរបស់រ៉ូម គឺជាផ្លូវកាត់តាមភ្នំខ្ពស់ទាបរដិបរដុប។ នៅលើផ្លូវដ៏មមាញឹកនោះឮតែសំឡេងអ៊ូអរផ្សេងៗដូចជា សំឡេងសត្វលា សំឡេងកង់រទេះដែលបរនៅលើផ្លូវក្រាលថ្ម សំឡេងស្រែករបស់ពួកទាហាន ពួកឈ្មួញ និងសំឡេងពួកសិប្បករជាដើម។ បុរសបីនាក់មានប៉ូល ស៊ីឡាស និងធីម៉ូថេ កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះអស់ជាង១៣០គីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងភីលីពទៅក្រុងថែស្សាឡូនិច។ ការធ្វើដំណើរនោះមិនងាយស្រួលឡើយ ជាពិសេសសម្រាប់ប៉ូលនិងស៊ីឡាស ពីព្រោះពួកគាត់មិនទាន់បាត់ឈឺមុខរបួស ដែលត្រូវគេវាយនឹងដំបងនៅក្រុងភីលីពនៅឡើយ។—សកម្ម. ១៦:២២, ២៣
២ តើអ្វីជួយពួកគាត់ឲ្យស៊ូទ្រាំក្នុងការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយនេះ? ប្រាកដជាការសន្ទនាគ្នាបានជួយពួកគាត់។ ពួកគាត់នៅតែចាំមិនភ្លេចអំពីបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្ត ពេលដែលឆ្មាំគុកនៅក្រុងភីលីព និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានទៅជាអ្នកជឿ។ បទពិសោធន៍នោះកាន់តែពង្រឹងទំនុកចិត្តពួកគាត់ ឲ្យបន្តផ្សព្វផ្សាយអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលដែលពួកគាត់ទៅជិតដល់ឆ្នេរសមុទ្រនៃក្រុងថែស្សាឡូនិច ពួកគាត់ប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើជនជាតិយូដានៅក្រុងនោះនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះពួកគាត់? តើពួកគាត់នឹងត្រូវគេប្រឆាំង ហើយវាយធ្វើបាបដូចនៅក្រុងភីលីពដែរឬទេ?
៣. ស្ដីអំពីការមានចិត្តក្លាហានដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ប៉ូល?
៣ ក្រោយមក ប៉ូលបានបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់គាត់ក្នុងសំបុត្រមួយ ដែលគាត់សរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចថា៖ «ដូចអ្នករាល់គ្នាដឹងហើយ ទោះជានៅពេលដំបូងយើងបានរងទុក្ខលំបាក និងត្រូវគេប្រព្រឹត្តដោយគ្មានការគោរពមកលើយើងនៅក្រុងភីលីពក៏ដោយ យើងបានតាំងចិត្តក្លាហានដោយសារព្រះរបស់យើង ដើម្បីប្រាប់ដំណឹងល្អរបស់ព្រះដល់អ្នករាល់គ្នា ទាំងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំង»។ (១ថែ. ២:២) ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថា ប៉ូលហាក់ដូចជាព្រួយបារម្ភអំពីការចូលទៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ជាពិសេសបន្ទាប់ពីហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅក្រុងភីលីព។ តើអ្នកអាចយល់អារម្មណ៍របស់ប៉ូលទេ? តើអ្នកធ្លាប់ជួបការពិបាកក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អឬទេ? ប៉ូលពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យលោកជួយផ្ដល់កម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានដែលគាត់ត្រូវការ។ ការសិក្សាអំពីគំរូរបស់ប៉ូល ក៏អាចជួយយើងឲ្យធ្វើដូចគាត់ដែរ។—១កូ. ៤:១៦
‹គាត់វែកញែកពីបទគម្ពីរ› (សកម្មភាព ១៧:១-៣)
៤. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាប៉ូលទំនងជាស្នាក់នៅក្រុងថែស្សាឡូនិចយូរជាងបីសប្ដាហ៍?
៤ កំណត់ហេតុប្រាប់ថា កាលដែលប៉ូលនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច គាត់បានផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសាលាប្រជុំអស់បីថ្ងៃឈប់សម្រាក។ តើនេះមានន័យថាគាត់នៅក្រុងនោះតែបីសប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះឬ? ប្រហែលជាមិនដូច្នេះទេ។ យើងមិនដឹងថាប៉ូលទៅដល់ក្រុងថែស្សាឡូនិចបានប៉ុន្មានថ្ងៃ ទើបគាត់ទៅសាលាប្រជុំឡើយ។ បន្ថែមទៅទៀត សំបុត្ររបស់ប៉ូលបង្ហាញថា កាលដែលគាត់និងក្រុមរបស់គាត់នៅក្នុងក្រុងថែស្សាឡូនិច ពួកគាត់បានធ្វើការចិញ្ចឹមជីវិត។ (១ថែ. ២:៩; ២ថែ. ៣:៧, ៨) ណាមួយទៀត អំឡុងពេលដែលប៉ូលស្នាក់នៅទីនោះ គាត់បានទទួលជំនួយពីរដងពីបងប្អូននៅក្រុងភីលីព។ (ភី. ៤:១៦) ដូច្នេះ ប៉ូលទំនងជាស្នាក់នៅក្រុងថែស្សាឡូនិចយូរជាងបីសប្ដាហ៍។
៥. តើតាមរបៀបណាប៉ូលជួយអ្នកស្ដាប់ឲ្យគិតពិចារណា?
៥ ប៉ូលបានពង្រឹងចិត្តក្លាហានដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់អស់អ្នក ដែលមានវត្តមាននៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ តាមទម្លាប់របស់ប៉ូល «[គាត់]បានលើកបទគម្ពីរមកជជែកវែកញែកជាមួយនឹងពួកគេ . . . គាត់ពន្យល់និងបញ្ជាក់ភ័ស្តុតាងដោយផ្អែកលើអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរ ដើម្បីឲ្យពួកគេយល់ថាគ្រិស្តត្រូវរងទុក្ខ ហើយរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។ គាត់និយាយថា៖ ‹លោកយេស៊ូដែលខ្ញុំកំពុងផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នា គឺជាគ្រិស្តនោះឯង›»។ (សកម្ម. ១៧:២, ៣) សូមកត់សម្គាល់ថា ប៉ូលមិនបានព្យាយាមនិយាយធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់រំភើបចិត្តទេ តែគាត់និយាយវែកញែកដែលធ្វើឲ្យពួកគេគិតពិចារណា។ ប៉ូលដឹងថាអ្នកដែលមានវត្តមាននៅសាលាប្រជុំស្គាល់បទគម្ពីរ និងគោរពគម្ពីរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនទាន់យល់បទគម្ពីរទាំងស្រុងនៅឡើយ។ ដូច្នេះ ប៉ូលក៏វែកញែក ពន្យល់ និងបង្ហាញភ័ស្តុតាងពីបទគម្ពីរដែលបញ្ជាក់ថា លោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែតគឺជាមេស្ស៊ីឬគ្រិស្តដែលបានត្រូវសន្យា។
៦. តើលោកយេស៊ូបានវែកញែកពីបទគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយនាំឲ្យមានលទ្ធផលបែបណា?
៦ ប៉ូលធ្វើតាមលំអានដានរបស់លោកយេស៊ូ ដោយប្រើគម្ពីរជាមូលដ្ឋានក្នុងការបង្រៀន។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងអំឡុងពេលលោកយេស៊ូបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយ លោកបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមថា កូនមនុស្សនឹងត្រូវរងទុក្ខ ហើយស្លាប់ រួចមកលោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដូចបទគម្ពីរចែង។ (ម៉ាថ. ១៦:២១) ក្រោយពីលោកយេស៊ូរស់ឡើងវិញ លោកបានលេចមកជួបអ្នកកាន់តាមខ្លះ។ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា អ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍គឺជាការពិត។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានផ្ដល់ភ័ស្តុតាងថែមទៀត។ សូមយើងពិចារណាអំពីអ្វីដែលលោកបានពន្យល់ទៅអ្នកកាន់តាមខ្លះ គឺ«លោកចាប់ផ្ដើមបកស្រាយប្រាប់ពួកគាត់នូវអ្វីៗស្ដីអំពីលោកក្នុងបទគម្ពីរទាំងឡាយ ចាប់តាំងពីម៉ូសេនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយគ្រប់រូប»។ តើនេះនាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ពួកអ្នកកាន់តាមនិយាយគ្នាថា៖ «យើងបានរំភើបចិត្តជាខ្លាំង កាលដែលលោកមានប្រសាសន៍មកយើងតាមផ្លូវ ហើយបានពន្យល់បទគម្ពីរយ៉ាងអស់សេចក្ដីឲ្យយើងយល់ មែនទេ?»។—លូក. ២៤:១៣, ២៧, ៣២
៧. ហេតុអ្វីការបង្រៀនដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរមានសារៈសំខាន់ម្ល៉េះ?
៧ ព័ត៌មានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឫទ្ធានុភាព។ (ហេ. ៤:១២) ដូចលោកយេស៊ូ ប៉ូល និងសាវ័កឯទៀតដែរ គ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃបង្រៀនមនុស្សដោយផ្អែកលើគម្ពីរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងវែកញែកជាមួយម្ចាស់ផ្ទះ ពន្យល់អត្ថន័យបទគម្ពីរ និងបញ្ជាក់ភ័ស្តុតាងដោយបើកគម្ពីរបង្ហាញម្ចាស់ផ្ទះ។ យ៉ាងណាមិញ ដំណឹងដែលយើងប្រាប់មិនមែនមកពីយើងទេ។ ពេលយើងឧស្សាហ៍ប្រើគម្ពីរ យើងជួយអ្នកឯទៀតឲ្យកត់សម្គាល់ថា ដំណឹងដែលយើងផ្សាយមិនមែនមកពីគំនិតរបស់យើងឡើយ តែជាសេចក្ដីបង្រៀនមកពីព្រះ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យើងគួរចាំថាដំណឹងដែលយើងផ្សាយមានមូលដ្ឋានរឹងមាំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ដំណឹងនេះអាចទុកចិត្តបានទាំងស្រុង។ ការដឹងអំពីអ្វីទាំងនោះក៏អាចជួយយើងឲ្យមានទំនុកចិត្តក្នុងការប្រកាសផ្សាយ ដោយចិត្តអង់អាចដូចប៉ូលដែរ។
«ពួកគេខ្លះបានទៅជាអ្នកជឿ» (សកម្មភាព ១៧:៤-៩)
៨-១០. (ក) តើបណ្ដាជននៅក្រុងថែស្សាឡូនិចមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាពេលឮដំណឹងល្អ? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិយូដាខ្លះច្រណែនប៉ូល? (គ) តើជនជាតិយូដាដែលជាអ្នកប្រឆាំងបានធ្វើយ៉ាងណា?
៨ ប៉ូលបានពិសោធន៍ហើយថា ប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូគឺជាការពិត ដែលថា៖ «ខ្ញុំបម្រើមិនមែនធំជាងម្ចាស់ខ្លួនទេ។ ប្រសិនបើពួកគេបានបៀតបៀនខ្ញុំ នោះពួកគេនឹងបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាដែរ។ ប្រសិនបើពួកគេបានប្រព្រឹត្តតាមពាក្យរបស់ខ្ញុំ នោះពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តតាមពាក្យរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ូន. ១៥:២០) នៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ប៉ូលបានជួបនឹងមនុស្សដែលមានប្រតិកម្មខុសៗគ្នា អ្នកខ្លះស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ រីឯអ្នកខ្លះទៀតប្រឆាំង។ ស្ដីអំពីអស់អ្នកដែលព្រមទទួលយកដំណឹងល្អ លូកាបានសរសេរថា៖ «ពួកគេខ្លះ[គឺជនជាតិយូដា]បានទៅជាអ្នកជឿ[គឺទៅជាគ្រិស្តសាសនិក] ហើយបានសេពគប់ជាមួយនឹងប៉ូលនិងស៊ីឡាស។ ពួកក្រិចច្រើនសន្ធឹកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ និងស្ត្រីជាច្រើនដែលមានមុខមានមាត់ ក៏បានធ្វើដូច្នោះដែរ»។ (សកម្ម. ១៧:៤) ពួកអ្នកកាន់តាមថ្មីទាំងនេះច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលពួកគេបានយល់បទគម្ពីរយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
៩ ទោះជាអ្នកខ្លះឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលប៉ូលបាននិយាយក៏ដោយ អ្នកខ្លះទៀតបែរជាខឹងទាំងសង្កៀតធ្មេញដាក់គាត់។ ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិយូដាខ្លះនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចមានកំហឹងខ្លាំងយ៉ាងនេះ? ពីព្រោះពួកគេច្រណែនប៉ូល ដោយសារគាត់បានយកឈ្នះចិត្ត«ពួកក្រិចច្រើនសន្ធឹក»។ ជនជាតិយូដាទាំងនោះបានបង្រៀនបទគម្ពីរហេប្រឺដល់ជនជាតិក្រិចដែលជាសាសន៍ដទៃ ក្នុងបំណងឲ្យពួកគេដូរមកកាន់សាសនាយូដា ហើយបានចាត់ទុកជនជាតិក្រិចទាំងនោះថាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ នៅសុខៗស្រាប់តែប៉ូលហាក់ដូចជាមកលួចជនជាតិក្រិចទាំងនេះ នៅកណ្ដាលសាលាប្រជុំតែម្ដង! ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេក្ដៅចិត្តណាស់!
«ពួកគេ . . . រកចាប់ប៉ូលនិងស៊ីឡាសយកទៅប្រគល់ឲ្យមនុស្សទាំងនោះ»។—សកម្មភាព ១៧:៥
១០ លូកាបានប្រាប់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងជាបន្ទាប់ថា៖ «ជនជាតិយូដាតាំងមានចិត្តច្រណែន ក៏ប្រមូលបុរសទុច្ចរិតមួយចំនួនពីចំណោមមនុស្សត្រែតត្រតដែលនៅតាមផ្សារ ហើយបង្កើតជាក្រុមមួយបង្កចលាចលក្នុងក្រុង។ ពួកគេសម្រុកចូលក្នុងផ្ទះយេសុន ដើម្បីរកចាប់ប៉ូលនិងស៊ីឡាសយកទៅប្រគល់ឲ្យមនុស្សទាំងនោះ។ លុះរកពួកគាត់មិនឃើញ ពួកគេអូសយេសុននិងបងប្រុសៗខ្លះទៅឯពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងនោះ ដោយស្រែកឡើងថា៖ ‹ពួកបុរសដែលបានបង្កឲ្យមានភាពជ្រួលច្របល់នៅគ្រប់ទីកន្លែង ក៏នៅទីនេះដែរ ហើយយេសុនបានទទួលពួកគាត់ឲ្យស្នាក់នៅ។ បុរសទាំងអស់នេះបំពានលើបញ្ញត្ដិរបស់សេសារ ដោយនិយាយថាមានស្ដេចមួយទៀត គឺយេស៊ូ›»។ (សកម្ម. ១៧:៥-៧) តើការវាយប្រហាររបស់ក្រុមមនុស្សទាំងនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់?
១១. តើពួកអ្នកប្រឆាំងបានចោទប្រកាន់ប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់អំពីរឿងអ្វីខ្លះ? ហើយតើពួកអ្នកប្រឆាំងប្រហែលជាគិតអំពីបទបញ្ញត្តិអ្វី? (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)
១១ ក្រុមមនុស្សទាំងនេះពោរពេញទៅដោយកំហឹង ដែលប្រៀបដូចជាទឹកបាក់ទំនប់ដែលមិនអាចទប់ស្កាត់បាន។ ការវាយប្រហារនេះជាវិធីសាស្ត្រដែលជនជាតិយូដាប្រើ ដើម្បីកម្ចាត់ប៉ូលនិងស៊ីឡាស។ ក្រោយពីបាន«បង្កចលាចល»ក្នុងក្រុង ពួកគេក៏ព្យាយាមទៅបញ្ចុះបញ្ចូលពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុង ដោយនិយាយចោទប្រកាន់ប៉ូលនិងស៊ីឡាសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ទី១ ពួកគេចោទប្រកាន់ប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់ដែលជាអ្នកប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អ ពីបទ«បង្កឲ្យមានភាពជ្រួលច្របល់នៅគ្រប់ទីកន្លែង» ទោះជាប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់មិនបានធ្វើដូច្នេះនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចក្ដី! ទី២ ជនជាតិយូដាទាំងនោះចោទប្រកាន់ពួកគាត់ ពីបទផ្សព្វផ្សាយថាមានស្ដេចមួយទៀតគឺយេស៊ូ។ ការចោទប្រកាន់ទី២នេះ គឺធ្ងន់ធ្ងរជាងការចោទប្រកាន់ទី១ឆ្ងាយណាស់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះនេះបំពានលើបញ្ញត្តិរបស់អធិរាជ។a
១២. តើអ្វីបង្ហាញថាពាក្យចោទប្រកាន់របស់ពួកអ្នកប្រឆាំងចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច អាចនាំឲ្យពួកគាត់មានលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរ?
១២ សូមចាំថាពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា ក៏ធ្លាប់ចោទប្រកាន់លោកយេស៊ូស្រដៀងនឹងនោះដែរ។ ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់ពីឡាតថា៖ «យើងឃើញបុរសនេះកំពុងបំបះបំបោរជាតិយើង . . . ហើយនិយាយថាខ្លួនគាត់ជាគ្រិស្តដែលជាស្ដេច»។ (លូក. ២៣:២) ប្រហែលជាដោយសារពីឡាតភ័យខ្លាចអធិរាជគិតថា គាត់បណ្ដោយឲ្យមានការក្បត់ជាតិ ដូច្នេះគាត់បានប្រគល់លោកយេស៊ូឲ្យគេប្រហារជីវិត។ ស្រដៀងគ្នានឹងករណីរបស់លោកយេស៊ូដែរ ពាក្យចោទប្រកាន់របស់ពួកអ្នកប្រឆាំងចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច អាចនាំឲ្យពួកគាត់មានលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរ។ សៀវភៅយោងមួយបានប្រាប់ថា៖ «ពួកគាត់ស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះ‹បើគ្រាន់តែអធិរាជគិតស្មានថាពួកគាត់ក្បត់ជាតិ នោះពួកគាត់ក៏អាចត្រូវជាប់ទោសប្រហារជីវិតដែរ›»។ តើការចោទប្រកាន់ដ៏អាក្រក់របស់ពួកគេបានជោគជ័យឬទេ?
១៣, ១៤. (ក) ហេតុអ្វីក្រុមបង្កចលាចលមិនអាចបញ្ឈប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ? (ខ) តើតាមរបៀបណាប៉ូលបង្ហាញការប្រុងប្រយ័ត្នដូចលោកយេស៊ូគ្រិស្ត? ហើយតើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ក្រុមមនុស្សដែលបង្កចលាចល មិនអាចបញ្ឈប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចបានឡើយ។ ហេតុអ្វី? ហេតុផលមួយ គឺដោយសារពួកគេមិនអាចរកឃើញប៉ូលនិងស៊ីឡាស។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេគ្មានភ័ស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងជឿពាក្យចោទប្រកាន់របស់ពួកគេទេ។ បន្ទាប់ពីពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុង បានយក«ប្រាក់ធានាគ្រប់គ្រាន់»ពីយេសុននិងបងប្អូនឯទៀត នោះពួកគេក៏ដោះលែងពួកគាត់។ (សកម្ម. ១៧:៨, ៩) ប៉ូលបានធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកយេស៊ូ ដែលឲ្យ«ប្រុងប្រយ័ត្នដូចសត្វពស់ តែមានចិត្តស្លូតត្រង់ដូចសត្វព្រាប»។ ហេតុនេះ គាត់បានគេចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ ហើយបន្តផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ (ម៉ាថ. ១០:១៦) ច្បាស់ណាស់ ចិត្តក្លាហានរបស់ប៉ូលមិនមានន័យថា គាត់មិនប្រុងប្រយ័ត្នឡើយ។ តើគ្រិស្តសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ នៅសម័យទំនើបនេះ ជាញឹកញយបព្វជិតគ្រិស្តសាសនាអុជអាលក្រុមមនុស្ស ឲ្យប្រឆាំងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយចោទប្រកាន់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាថាជាមនុស្សបះបោរនិងក្បត់ជាតិ នោះពួកគេបានធ្វើឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងជាច្រើនប្រឆាំងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចពួកអ្នកបៀតបៀននៅសតវត្សរ៍ទី១ ការដែលពួកអ្នកប្រឆាំងខ្លះប្រព្រឹត្តមិនល្អចំពោះសាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃ ក៏ដោយសារពួកគេមានចិត្តច្រណែនដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គ្រិស្តសាសនិកពិតមិនធ្វើឲ្យខ្លួនស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ឡើយ។ បើអាចធ្វើបាន យើងជៀសវាងប្រឈមមុខនឹងមនុស្សដែលមានកំហឹង ឬមនុស្សដែលមិនសមហេតុសមផល ព្រោះយើងចង់ផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្ថានភាពដែលមានសន្តិភាព ហើយប្រហែលជាត្រឡប់ទៅតំបន់នោះម្ដងទៀត ពេលដែលស្ថានភាពធូរស្រាល។
ពួកគេ«មានសន្ដានចិត្តល្អ» (សកម្មភាព ១៧:១០-១៥)
១៥. តើអ្នកក្រុងបេរៀមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះដំណឹងល្អ?
១៥ ដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់ប៉ូលនិងស៊ីឡាស បងប្អូនបានឲ្យពួកគាត់ចេញទៅក្រុងបេរៀ ដែលមានចម្ងាយប្រហែល៦៥គីឡូម៉ែត។ ពេលទៅដល់ក្រុងបេរៀ ប៉ូលបានចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយផ្សព្វផ្សាយដល់អស់អ្នកដែលជុំគ្នានៅទីនោះ។ ពួកគាត់ប្រាកដជារីករាយណាស់ ដែលរកឃើញមនុស្សព្រមស្ដាប់ដំណឹងល្អ! លូកាបានសរសេរថា ជនជាតិយូដានៅក្រុងបេរៀ«មានសន្ដានចិត្តល្អជាងពួកអ្នកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ព្រោះពួកគេទទួលយកបណ្ដាំរបស់ព្រះដោយក្ដីរំភើប ហើយបានពិនិត្យមើលបទគម្ពីររាល់ថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យដឹងថាការទាំងនោះជាការពិតឬមិនពិត»។ (សកម្ម. ១៧:១០, ១១) តើពាក្យពេចន៍នេះបង្ហាញថា អ្នកក្រុងថែស្សាឡូនិចមិនព្រមទទួលយកសេចក្ដីពិតឬ? មិនមែនទាំងអស់ទេ។ ក្រោយមក ប៉ូលបានសរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងថែស្សាឡូនិចថា៖ «យើងអរគុណព្រះជានិច្ច ដោយសារពេលដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះពីយើង អ្នករាល់គ្នាបានទទួលយក មិនមែនទុកជាបណ្ដាំរបស់មនុស្សទេ តែបានទទួលយកទុកជាបណ្ដាំរបស់ព្រះតាមភាពពិតនៃបណ្ដាំនោះ ជាបណ្ដាំដែលកំពុងមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកជឿ»។ (១ថែ. ២:១៣) ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីជនជាតិយូដានៅក្រុងបេរៀមានសន្ដានចិត្តល្អ?
១៦. ហេតុអ្វីជាការសមត្រឹមត្រូវដែលនិយាយថា អ្នកក្រុងបេរៀ«មានសន្ដានចិត្តល្អ»?
១៦ ពិតមែនតែអ្នកក្រុងបេរៀបានស្ដាប់សេចក្ដីបង្រៀនថ្មី តែពួកគេមិនសង្ស័យឬរិះគន់នោះទេ ហើយពួកគេក៏មិនឆាប់ជឿដែរ។ ដំបូង ពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ប៉ូលនិយាយ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបើកគម្ពីរដើម្បីផ្ទៀងមើលថា អ្វីដែលប៉ូលបានពន្យល់ពួកគេគឺត្រឹមត្រូវឬយ៉ាងណា។ ជាងនោះទៅទៀត ពួកគេខិតខំសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះរាល់ថ្ងៃ មិនមែនតែនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ។ ពួកគេធ្វើដូច្នេះ«ដោយក្ដីរំភើប» ដោយស្វែងយល់អ្វីដែលបទគម្ពីរបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីបង្រៀនថ្មី ដែលពួកគេទើបតែបានឮ។ រួចមក ពួកគេកែប្រែខ្លួនដោយចិត្តរាបទាប។ ជាលទ្ធផល «ពួកគេជាច្រើននាក់បានទៅជាអ្នកជឿ»។ (សកម្ម. ១៧:១២) ហេតុនេះ មិនចម្លែកទេដែលលូការៀបរាប់ថា អ្នកក្រុងបេរៀ«មានសន្ដានចិត្តល្អ»!
១៧. ហេតុអ្វីគំរូរបស់អ្នកក្រុងបេរៀគួរឲ្យកោតសរសើរ? ទោះជាយើងបានទៅជាអ្នកជឿហើយក្ដី តើយើងអាចបន្តធ្វើតាមគំរូរបស់អ្នកក្រុងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ពួកអ្នកក្រុងបេរៀប្រាកដជាមិននឹកស្មានថា ប្រតិកម្មរបស់ពួកគេចំពោះដំណឹងល្អបានត្រូវសរសេរក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ ទុកជាគំរូសម្រាប់អ្នកកាន់តាមឯទៀត រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ពួកគេបានធ្វើអ្វីដែលប៉ូលនិងព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យពួកគេធ្វើ នោះក៏ជាអ្វីដែលយើងលើកទឹកចិត្តមនុស្សឯទៀតឲ្យធ្វើដែរ ពោលគឺឲ្យពួកគេពិនិត្យមើលគម្ពីរយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីឲ្យជំនឿរបស់ពួកគេមានមូលដ្ឋានរឹងមាំលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីយើងបានទៅជាអ្នកជឿ តើយើងចាំបាច់មានចិត្តគំនិតដូចអ្នកក្រុងបេរៀតទៅទៀតទេ? ពិតជាត្រូវមានមែន។ យើងកាន់តែត្រូវមានសន្ដានចិត្តល្អ ដើម្បីរៀនច្រើនថែមទៀតពីព្រះយេហូវ៉ា និងឆាប់អនុវត្តសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាត់បង្រៀន និងអប់រំយើងស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (អេ. ៦៤:៨) ជាលទ្ធផល យើងអាចធ្វើឲ្យបិតានៅស្ថានសួគ៌ពេញចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំង ហើយអាចធ្វើឲ្យលោកបន្តប្រើយើងតទៅទៀត។
១៨, ១៩. (ក) ហេតុអ្វីប៉ូលចាកចេញពីក្រុងបេរៀ? ប៉ុន្តែតើគាត់បានទុកគំរូល្អយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីការស៊ូទ្រាំ? (ខ) បន្ទាប់មក តើប៉ូលនឹងផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកណា ហើយនៅកន្លែងណា?
១៨ ប៉ូលមិនបានស្នាក់នៅក្រុងបេរៀយូរទេ។ តាមកំណត់ហេតុថា៖ «កាលដែលជនជាតិយូដាពីក្រុងថែស្សាឡូនិចដឹងថា ប៉ូលកំពុងផ្សព្វផ្សាយបណ្ដាំរបស់ព្រះនៅក្រុងបេរៀដែរ ពួកគេក៏បានទៅទីនោះដើម្បីអុជអាលមហាជនឲ្យជ្រួលច្របល់។ ដូច្នេះ ភ្លាមៗបងប្អូនឲ្យប៉ូលចេញដំណើរឆ្ពោះទៅមាត់សមុទ្រ ឯស៊ីឡាសនិងធីម៉ូថេនៅទីនោះតទៅទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលជូនដំណើរប៉ូលបាននាំគាត់រហូតដល់ក្រុងអាថែន។ រួចមក ប៉ូលផ្ដាំពួកគាត់ឲ្យទៅប្រាប់ស៊ីឡាសនិងធីម៉ូថេឲ្យមកជួបគាត់ជាប្រញាប់»។ (សកម្ម. ១៧:១៣-១៥) ពួកសត្រូវនៃដំណឹងល្អពិតជាខ្លាំងដៃណាស់! ពួកគេមិនឆ្អែតឆ្អន់ក្នុងការបណ្ដេញប៉ូលចេញពីក្រុងថែស្សាឡូនិចទេ បានជាពួកគេបន្តទៅរុកកួនប៉ូលដល់ក្រុងបេរៀដោយប្រើវិធីសាស្ត្រដូចគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេទទួលបរាជ័យទាំងស្រុង។ ប៉ូលដឹងថាតំបន់ផ្សាយរបស់គាត់គឺធំទូលាយណាស់ ម្ល៉ោះហើយគាត់បានរើទៅផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ ដូចគ្នាដែរ សូមយើងទាំងអស់គ្នានៅសព្វថ្ងៃតាំងចិត្ត កុំឲ្យពួកអ្នកដែលព្យាយាមបញ្ឈប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចឡើយ!
១៩ ប៉ូលប្រាកដជាបានរៀនច្រើនអំពីសារៈសំខាន់ នៃការផ្សព្វផ្សាយដោយចិត្តក្លាហាននិងការវែកញែកពីបទគម្ពីរ ពេលដែលគាត់ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ ដល់ជនជាតិយូដានៅក្រុងថែស្សាឡូនិចនិងក្រុងបេរៀ។ យើងក៏ទាញមេរៀនដូចគាត់ដែរ។ ប៉ុន្តែឥឡូវ ប៉ូលហៀបនឹងជួបមនុស្សមួយក្រុមទៀត គឺជនជាតិដទៃនៅក្រុងអាថែន។ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះគាត់នៅក្រុងនោះ? យើងនឹងពិនិត្យមើលក្នុងជំពូកបន្ទាប់។
a បណ្ឌិតម្នាក់ប្រាប់ថា សេសារធ្លាប់ចេញបញ្ញត្តិមិនអនុញ្ញាតឲ្យមានការប្រកាសថា៖ «នឹងមានស្ដេចថ្មីឬរាជាណាចក្រថ្មី ជាពិសេសបើនោះមកជំនួសអធិរាជដែលកំពុងកាន់អំណាច»។ ពួកសត្រូវប្រហែលជាបានមួលបង្កាច់ថា អ្វីដែលប៉ូលនិយាយគឺប្រឆាំងនឹងបញ្ញត្តិនោះ។ សូមមើលប្រអប់«សេសារនិងសៀវភៅសកម្មភាព»។