មេរៀនទី៩៩
អ្នកយាមគុករៀនអំពីព្រះ
នៅក្នុងក្រុងភីលីព ក្មេងស្រីបម្រើម្នាក់មានវិញ្ញាណកំណាចចូល ហើយវាបានធ្វើឲ្យនាងចេះទាយ។ ដូច្នេះ នាងរកប្រាក់បានយ៉ាងច្រើនឲ្យពួកម្ចាស់របស់នាង។ ពេលប៉ូលនិងស៊ីឡាសមកដល់ក្រុងភីលីព នាងបានដើរតាមពួកគាត់អស់ជាច្រើនថ្ងៃ។ វិញ្ញាណកំណាចបានធ្វើឲ្យនាងស្រែកឡើងថា៖ «បុរសទាំងនេះជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត»។ នៅទីបំផុត ប៉ូលនិយាយទៅវិញ្ញាណកំណាចនោះថា៖ ‹ដោយនូវនាមលោកយេស៊ូ ខ្ញុំបង្គាប់អ្នកឲ្យចេញពីនាងទៅ!›។ វាក៏ចេញពីនាង។
លុះពួកម្ចាស់របស់ក្មេងស្រីនោះឃើញថា ពួកគេមិនអាចរកប្រាក់ពីនាងបានទៀត នោះពួកគេខឹងខ្លាំងណាស់។ ពួកគេនាំគ្នាទៅចាប់ទាញប៉ូលនិងស៊ីឡាសយកទៅឯពួកអាជ្ញាធរស៊ីវិល ហើយប្រាប់ថា៖ ‹បុរសទាំងនេះកំពុងធ្វើខុសច្បាប់ ហើយនាំឲ្យមានភាពចលាចលក្នុងក្រុងទាំងមូល!›។ ដូច្នេះ ពួកអាជ្ញាធរបានបញ្ជាគេឲ្យវាយប៉ូលនិងស៊ីឡាស ហើយបញ្ជូនទៅគុក។ អ្នកយាមបានដាក់ពួកគាត់នៅក្នុងគុកងងឹតបំផុត ថែមទាំងដាក់ខ្នោះជើងពួកគាត់ទៀតផង។
នៅក្នុងគុក ប៉ូលនិងស៊ីឡាសច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ហើយអ្នកទោសឯទៀតកំពុងស្ដាប់។ ប្រហែលជាពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ស្រាប់តែកើតមានរញ្ជួយដីយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឲ្យកក្រើកពេញគុក។ ចំណែកឯទ្វារគុកក៏របើក ហើយច្រវាក់និងខ្នោះដែលដាក់ពួកអ្នកទោសក៏របូត។ អ្នកយាមប្រញាប់រត់ចូលទៅមើលខាងក្នុងគុក ក៏ឃើញទ្វារបើកចំហ។ ដូច្នេះ គាត់ហូតដាវបម្រុងនឹងសម្លាប់ខ្លួន ដោយគិតស្មានថាអ្នកទោសទាំងអស់រត់បាត់ហើយ។
ប៉ុន្តែ ពេលនោះប៉ូលស្រែកឃាត់គាត់ថា៖ «កុំធ្វើបាបខ្លួនឡើយ! ព្រោះយើងទាំងអស់គ្នានៅឯនេះទេ!»។ អ្នកយាមគុករត់ទៅក្រាបនៅមុខប៉ូលនិងស៊ីឡាស ហើយសួរពួកគាត់ថា៖ «តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ?»។ ពួកគាត់ប្រាប់ថា៖ ‹អ្នកនិងពួកអ្នកផ្ទះរបស់អ្នកត្រូវមានជំនឿលើលោកយេស៊ូ›។ រួចមក ប៉ូលនិងស៊ីឡាសបានបង្រៀនពួកគេអំពីប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក អ្នកយាមគុកនិងពួកអ្នកផ្ទះទាំងអស់របស់គាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹក។
«មនុស្សនឹងចាប់អ្នករាល់គ្នាថែមទាំងបៀតបៀន ក៏នឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅសាលាប្រជុំនិងទៅគុក។ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេនាំទៅឯស្ដេចនិងពួកអភិបាល ព្រោះតែឈ្មោះខ្ញុំ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការនោះនឹងហុចឱកាសឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាសាក្សី»។—លូកា ២១:១២, ១៣