តើអ្នកគួរតែអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូទេ?
មនុស្សខ្លះយល់ឃើញថា ការអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូគឺជាការត្រឹមត្រូវ។ នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានបង្រៀនពីក្មេងឲ្យដាក់ដៃសំពះ ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទមុននឹងទទួលទានអាហារ។
យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ ព្រះយេស៊ូពិតជាមានឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មែននៅក្នុងស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ តើនេះមានន័យថា យើងត្រូវតែអធិស្ឋានទៅទ្រង់ឬ? អ្នកប្រហែលជាមនុស្សម្នាក់នៃមនុស្សទាំងឡាយដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ព្រះយេស៊ូ ហើយបានអធិស្ឋានទៅទ្រង់។ ប៉ុន្តែ តើព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យយ៉ាងណាចំពោះការអធិស្ឋានបែបនេះ?
ជាបឋម ហេតុអ្វីក៏បញ្ហានេះត្រូវបានចោទឡើងដូច្នេះ? ពីព្រោះព្រះគម្ពីរបានចែងថា ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន»។ ម្ល៉ោះហើយ នេះមិនមែនជាអ្វីប្លែកទេ ចំពោះពួកអ្នកបំរើព្រះនៅជំនាន់បុរាណ ដូចជាពួកអ៊ីស្រាអែលជាដើម ដែលបានអធិស្ឋានទៅតែព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតនោះ។—ទំនុកដំកើង ៥:១, ២; ៦៥:២
តើការទាំងអស់នេះបានប្រែប្រួលទេ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូ ជារាជបុត្រានៃព្រះ បានយាងមករំដោះមនុស្សលោក ពីអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់នៅលើផែនដី? មិនទេ ការអធិស្ឋាននៅតែថ្វាយទៅព្រះយេហូវ៉ាដដែល។ កាលដែលព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដី ទ្រង់បានអធិស្ឋានជារឿយៗទៅឯព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏បានបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នោះដែរ។ សូមពិចារណាមើលគំរូអធិស្ឋានមួយ ដែលជួនកាលមានឈ្មោះជា ការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬ ព្រះវរបិតារបស់យើង ដែលជាការអធិស្ឋានដ៏ល្បីល្បាញក្នុងពិភពលោក។ ព្រះយេស៊ូមិនបានបង្រៀនយើងឲ្យអធិស្ឋានទៅទ្រង់ទេ តែទ្រង់បានប្រគល់គំរូនេះឲ្យយើង៖ «ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»។—ម៉ាថាយ ៦:៦, ៩; ២៦:៣៩, ៤២
ឥឡូវនេះ ចូរឲ្យយើងសិក្សាមុខវិជ្ជានេះឲ្យបានដិតដល់ ដោយពិនិត្យមើលថាតើការអធិស្ឋានពិតជាអ្វី។
តើការអធិស្ឋានជាអ្វី?
ការអធិស្ឋានទាំងអស់ជាសណ្ឋានមួយនៃការថ្វាយបង្គំ។ សព្វវចនាធិប្បាយសៀវភៅពិភពលោកបញ្ជាក់ពីការនេះ ដោយថ្លែងថា៖ «ការអធិស្ឋានជាសណ្ឋានមួយនៃការថ្វាយបង្គំ ដែលបុគ្គលម្នាក់អាចសម្ដែងភក្ដីភាព អំណរគុណ ការសារភាព ឬការទូលអង្វរទៅព្រះ»។
នៅគ្រាមួយ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា ‹ត្រូវឲ្យឯងថ្វាយបង្គំដល់[ព្រះយេហូវ៉ា] ជាព្រះនៃឯង ហើយត្រូវគោរពដល់ទ្រង់តែ១ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ›»។ ព្រះយេស៊ូបានប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិតដែលថាការថ្វាយបង្គំ—ការអធិស្ឋានដែរ—គឺត្រូវតែថ្វាយទៅព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេហូវ៉ា។—លូកា ៤:៨; ៦:១២
ការទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង
ព្រះយេស៊ូបានទទួលមរណភាពជាយញ្ញបូជាលោះសំរាប់មនុស្សលោក។ ព្រះបានប្រោសទ្រង់ឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយក៏បានប្រគល់ឲ្យទ្រង់នូវឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។ ដូចជាអ្នកអាចឃើញស្រាប់ហើយ ការទាំងអស់នេះនាំឲ្យមានការប្រែប្រួលខ្លះៗចំពោះការអធិស្ឋានដ៏ត្រឹមត្រូវ។ តើតាមរបៀបណាទៅ?
សាវ័កប៉ុលបានពិពណ៌នាអំពីអានុភាពដ៏អស្ចារ្យ ដែលឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូមានទៅលើការអធិស្ឋានដូចតទៅនេះ៖ «ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាងខ្ពស់ ហើយបានប្រទានឲ្យមាននាមដ៏ប្រសើរ លើសជាងអស់ទាំងនាមផង។ ដើម្បីកាលណាឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះឲ្យគ្រប់ទាំងជង្គង់នៅស្ថានសួគ៌ នៅផែនដី ហើយនៅក្រោមផែនដីត្រូវលុតចុះ។ ហើយឲ្យគ្រប់ទាំងអណ្ដាតបានថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ សំរាប់ជាសិរីល្អដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា»។—ភីលីព ២:៩-១១
តើឃ្លាដែលថា‹កាលណាឮព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូ គ្រប់ទាំងជង្គង់ត្រូវលុតចុះ› មានន័យថា យើងត្រូវតែអធិស្ឋានទៅទ្រង់ឬ? មិនមែនទេ ដ្បិតពាក្យក្រិកនៅកន្លែងនេះមានន័យថា«អស់អ្នកទាំងនោះដែលលុតជង្គង់នៅពីមុខព្រះនាម នោះមានសាមគ្គីភាព គឺជាព្រះនាមដែលធ្វើឲ្យអ្នកថ្វាយបង្គំទាំងអស់ (πᾶν γόνυ) សាមគ្គីគ្នា។ ព្រះនាមដែលព្រះយេស៊ូបានទទួលនេះ ជំរុញមនុស្សទាំងអស់ឲ្យសាមគ្គីគ្នាក្នុងការធ្វើសក្ការៈ»។ (វេយ្យាករណ៍នៃវោហារពាក្យនៃគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដោយលោកចូជ វីណើ) ពិតមែនហើយ ដើម្បីឲ្យព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងការអធិស្ឋានរបស់យើង យើងត្រូវតែថ្វាយអធិស្ឋាន‹ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូ› តែត្រូវសំដៅទៅឯព្រះយេហូវ៉ា ហើយជាការលើកដំកើងដល់ទ្រង់វិញ។ ចំពោះរឿងនេះ ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្ដីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង»។—ភីលីព ៤:៦
ដូចផ្លូវដែលនាំទៅឯទីដៅមួយ ព្រះយេស៊ូក៏ជា«ផ្លូវ»ដែលនាំទៅឯព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតដែរ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនពួកសាវ័កថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាអាចទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ»។ (យ៉ូហាន ១៤:៦) ដូច្នេះហើយ យើងត្រូវតែថ្វាយការអធិស្ឋានរបស់យើងទៅព្រះ តាមរយៈព្រះយេស៊ូ គឺមិនត្រូវថ្វាយទៅព្រះយេស៊ូតែម្ដងទេ។a
ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះសួរថា ‹តើព្រះគម្ពីរមិនបានរាយការណ៍មកថា សិស្សស្ទេផាននិងសាវ័កយ៉ូហាន ទាំងពីរនាក់បាននិយាយទៅព្រះយេស៊ូនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ទេឬអី? ត្រូវហើយ គឺមានមែន។ ប៉ុន្តែ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ មិនទាក់ទង់នឹងការអធិស្ឋានទេ ដ្បិតស្ទេផាននិងយ៉ូហានបានឃើញព្រះយេស៊ូក្នុងការសម្ដែងនិមិត្ត ហើយបាននិយាយទៅកាន់ទ្រង់ផ្ទាល់។ (កិច្ចការ ៧:៥៦, ៥៩; វិវរណៈ ១:១៧-១៩; ២២:២០) សូមចាំថា ការនិយាយទៅកាន់ព្រះ នោះមិនមែនតែងតែជាការអធិស្ឋានទេ។ អ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាបាននិយាយទៅកាន់ព្រះ ដោយធ្វើការដោះសាចំពោះអំពើបាបដ៏ធ្ងន់របស់គេ នៅពេលដែលទ្រង់បានជំនុំជំរះពួកគេ ក្រោយពីបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបនៅក្នុងសួនអេដែននោះ។ ការនិយាយទៅកាន់ទ្រង់បែបនេះ មិនមែនជាការអធិស្ឋានទេ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៨-១៩) ម្ល៉ោះហើយ នេះមិនជាការត្រឹមត្រូវទេ បើលើកយកការនិយាយរបស់ស្ទេផានឬយ៉ូហានទៅកាន់ព្រះយេស៊ូ មកធ្វើជាទីសំអាង ដែលថាយើងគួរតែអធិស្ឋានទៅទ្រង់នោះ។
តើត្រូវ‹អំពាវនាវ›ដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូយ៉ាងណា?
តើអ្នកនៅតែមានមតិសង្ស័យ ដោយគិត ថាការអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូជាការត្រឹមត្រូវឬ? ស្ត្រីម្នាក់បានសរសេរទៅការិយាល័យសាខានៃសមាគមប៉មយាមថា៖ «ជាការគួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលខ្ញុំនៅតែមិនទាន់យល់ស្របថា ជនគ្រីស្ទានពីដើមមិនបានអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូ»នោះ។ ស្ត្រីនេះចង់មានប្រសាសន៍អំពីពាក្យរបស់ប៉ុលនៅកូរិនថូសទី១ ១:២ ដែលគាត់បានថ្លែងថា៖ «អស់អ្នក នៅគ្រប់ទីកន្លែង ដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ»។ យ៉ាងណាក្ដី យើងគួរតែកត់សម្គាល់ថា នៅក្នុងភាសាដើម ឃ្លាដែលថា«អំពាវនាវដល់» អាចមានន័យអ្វីផ្សេងទៀត មិនត្រឹមតែការអធិស្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ។
តើត្រូវ‹អំពាវនាវដល់›ព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទនៅគ្រប់ទីកន្លែងយ៉ាងដូចម្ដេច? វិធីមួយគឺ ពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូនៃភូមិណាសារ៉ែត បានទទួលស្គាល់ជាសាធារណៈថា ទ្រង់ជាព្រះមេស្ស៊ី និងជា«ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃមនុស្សលោក» ដោយបានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើនក្នុងព្រះនាមទ្រង់។ (យ៉ូហានទី១ ៤:១៤; កិច្ចការ ៣:៦; ១៩:៥) ដូច្នេះហើយ ព្រះគម្ពីររបស់អ្នកបកប្រែបានថ្លែងថា ឃ្លាដែលថា«អំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យើង . . . មានន័យថា ការសម្ដែងប្រាប់អំពីភាពជាព្រះអម្ចាស់របស់ទ្រង់ ជាជាងអធិស្ឋានទៅទ្រង់»។
ការទទួលយកព្រះគ្រីស្ទនិងការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើលោហិតដែលបានបង្ហូរ ដែលធ្វើឲ្យការអត់ឱនអំពើបាបធ្វើទៅរួច ក៏ជាការ«អំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា»ដែរ។ (ប្រៀបធៀប កិច្ចការ ១០:៤៣ ជាមួយនឹង ២២:១៦) ដូច្នេះ កាលដែលបង្ហាញថា យើងអាចអំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូ ព្រះគម្ពីរមិនបានបង្ហាញថាយើងគួរតែអធិស្ឋានទៅទ្រង់ទេ។—អេភេសូរ ៥:២០; កូល៉ុស ៣:១៧
អ្វីៗដែលព្រះយេស៊ូអាចធ្វើសំរាប់យើង
ព្រះយេស៊ូបានសន្យានឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នានឹងសូមអ្វីដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងសំរេចឲ្យ»។ តើនេះតម្រូវឲ្យយើងអធិស្ឋានទៅទ្រង់ឬ? អត់ទេ ការសូមនោះជាការដែលត្រូវថ្វាយទៅព្រះយេហូវ៉ា—ប៉ុន្តែក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូ។ (យ៉ូហាន ១៤:១៣, ១៤; ១៥:១៦) យើងទូលសូមព្រះឲ្យព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូប្រើឫទ្ធានុភាពនិងអំណាចដ៏សម្បើមរបស់ទ្រង់ ជាប្រយោជន៍ដល់យើង។
នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេស៊ូទាក់ទងជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមដ៏ពិតរបស់ទ្រង់យ៉ាងណា? ការពិពណ៌នារបស់ប៉ុលអំពីក្រុមជំនុំនៃពួកជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង អាចពន្យល់អំពីរឿងនេះ។ គាត់បានប្រៀបក្រុមជំនុំនេះទៅនឹងរូបកាយមួយ ហើយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទៅនឹងសិរសា។ «សិរសា»នោះជួយផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកសមាជិកនៃរូបកាយខាងវិញ្ញាណ តាមរយៈ«សន្លាក់ នឹងសរសៃ» ឬជាមធ្យោបាយនិងការរៀបចំសំរាប់ផ្ដល់អាហារនិងការណែនាំខាងវិញ្ញាណដល់ក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់។ (កូល៉ុស ២:១៩) តាមរបៀបស្រដៀងគ្នានេះ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេស៊ូប្រើ«អំណោយទានដល់មនុស្ស» ឬពួកបុរសដែលមានសមត្ថកិច្ចខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីដឹកនាំក្នុងក្រុមជំនុំ ព្រមទាំងធ្វើការកែតម្រង់ បើសិនជាចាំបាច់។ ពុំមានសំវិធានការសំរាប់សមាជិកនៃក្រុមជំនុំឲ្យធ្វើគមនាគមន៍ទៅឯព្រះយេស៊ូ ឬអធិស្ឋានទៅទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែ—មែនហើយ គឺត្រូវតែ—អធិស្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូ។—អេភេសូរ ៤:៨-១២
តើអ្នកផ្ដល់ឲ្យកិត្ដិយសដល់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងណា?
ចំពោះការសង្គ្រោះមនុស្ស ព្រះយេស៊ូមានមុខនាទីដ៏សំខាន់ណាស់! សាវ័កពេត្រុសបានលាន់មាត់ថា៖ «ហើយគ្មានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដោយសារអ្នកណាទៀតសោះ ដ្បិតនៅក្រោមមេឃ គ្មាននាមឈ្មោះណាទៀតបានប្រទានមកមនុស្សលោក ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសង្គ្រោះនោះឡើយ»។ (កិច្ចការ ៤:១២) តើអ្នកដឹងថា ព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូសំខាន់ជាយ៉ាងណាទេ?
ដោយមិនថ្វាយការអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូផ្ទាល់នោះ យើងមិនធ្វើឲ្យឋានៈរបស់ទ្រង់ថោកទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ កាលណាយើងអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូ យើងផ្ដល់កិត្ដិយសដល់ទ្រង់។ ហើយដូចពួកក្មេងៗផ្ដល់កិត្ដិយសដល់មាតាបិតារបស់គេ ដោយគោរពប្រតិបត្ដិតាមនោះ យើងក៏ផ្ដល់កិត្ដិយសដល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដោយគោរពប្រតិបត្ដិតាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់ទ្រង់ដែរ ជាពិសេសបញ្ញត្តថ្មីដែលថាឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។—យ៉ូហាន ៥:២៣; ១៣:៣៤
ការអធិស្ឋានដែលត្រឹមត្រូវ
តើអ្នកចង់ថ្វាយការអធិស្ឋានដែលត្រឹមត្រូវទេ? បើចង់ សូមថ្វាយការអធិស្ឋាននោះទៅព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូចុះ។ ហើយចូរឲ្យស្គាល់គោលបំណងរបស់ព្រះ និងចូរឲ្យការអធិស្ឋានរបស់អ្នកបង្ហាញនូវចំណេះនោះ។ (យ៉ូហានទី១ ៣:២១, ២២; ៥:១៤) សូមស្រូបយកកម្លាំងចិត្តពីពាក្យនៅទំនុកដំកើង ៦៦:២០៖ «សូមសរសើរព្រះអង្គ ដែលទ្រង់មិនបានបែរចេញពីសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ក៏មិនបានបង្វែរសេចក្ដីសប្បុរសទ្រង់ពីខ្ញុំចេញដែរ»។
ដូចជាយើងបានដឹងរួចមកហើយ ការអធិស្ឋានជាសណ្ឋានមួយនៃការថ្វាយបង្គំ ដែលជារបស់ផងព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត។ បើយើងថ្វាយការអធិស្ឋានទាំងអស់របស់យើងទៅព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបង្ហាញថា យើងយកចិត្តទុកដាក់តាមការណែនាំរបស់ព្រះយេស៊ូឲ្យអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ»។—ម៉ាថាយ ៦:៩
[កំណត់សម្គាល់]
a អ្នកខ្លះប្រហែលជាអធិស្ឋានទៅព្រះយេស៊ូ ពីព្រោះគេជឿថាទ្រង់ជាព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយទ្រង់ផ្ទាល់ក៏ថ្វាយបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះវរបិតាទ្រង់ដែរ។ (យ៉ូហាន ២០:១៧) ចំពោះការពិភាក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីមុខវិជ្ជានេះ សូមមើលសៀវភៅតើអ្នកគួរតែជឿលទ្ធិត្រីឯកភាពទេ? បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិតប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។ (ជាភាសាអង់គ្លេស)