ពរឬសេចក្ដីបណ្ដាសា—គំរូសំរាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះ
«រីឯការទាំងនោះបានកើតមកដល់គេទុកជាគំរូ ហើយបានកត់ទុក សំរាប់ជាសេចក្ដីទូន្មានប្រដៅ ដល់យើងរាល់គ្នា ដែលយើងនៅគ្រាចុងបំផុតនៃអស់ទាំងកល្ប»។—កូរិនថូសទី១ ១០:១១
១. ដូចជាយើងពិនិត្យមើលប្រដាប់ប្រដា តើអ្វីដែលយើងត្រូវតែពិនិត្យមើលដែរ?
នៅក្រោមស្រទាប់ថ្នាំលាបដែលមើលមិនឃើញ ច្រេះអាចចាប់ផ្ដើមស៊ីប្រដាប់ប្រដាដែលធ្វើពីដែក។ ប្រហែលជាយូរបន្ដិច មុននឹងមើលឃើញច្រេះនៅខាងលើនោះ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ អាកប្បកិរិយានិងចេតនានៃចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់អាចចាប់ផ្ដើមយ៉ាប់យ៉ឺនឡើង មុននឹងមានកម្មផលជាធ្ងន់ឬមុនអ្នកដទៃមើលឃើញ។ ដូចជាយើងនឹងឆែកមើលប្រដាប់ប្រដាក្រែងលោមានច្រេះ ដូច្នេះការពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើងឲ្យដិតដល់ និងការថែទាំត្រឹមត្រូវអាចរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍គ្រីស្ទានរបស់យើង។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ យើងអាចទទួលពររបស់ព្រះ ហើយអាចចៀសវាងពីសេចក្ដីបណ្ដាសារបស់ទ្រង់។ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាគិតថា ពរនិងសេចក្ដីបណ្ដាសា ដែលបានធ្លាក់មកលើអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ ឥតមានន័យសំរាប់ពួកអ្នកដែលប្រឈមមុខនៃគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះទេ។ (យ៉ូស្វេ ៨:៣៤, ៣៥; ម៉ាថាយ ១៣:៤៩, ៥០; ២៤:៣) ប៉ុន្តែ គឺមិនមែនដូច្នេះឡើយ។ យើងអាចទទួលប្រយោជន៍ច្រើនណាស់ពីគំរូព្រមានដែលទាក់ទងនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដូចបានថ្លែងមកក្នុងកូរិនថូសទី១ ជំពូក ១០។
២. តើកូរិនថូសទី១ ១០:៥, ៦ ចែងយ៉ាងណាអំពីការពិសោធរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលក្នុងទីរហោស្ថាន?
២ សាវ័កប៉ុលប្រៀបធៀបពួកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅក្រោមម៉ូសេទៅនឹងគ្រីស្ទាននៅក្រោមព្រះគ្រីស្ទ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១-៤) ថ្វីបើពួកអ៊ីស្រាអែលអាចចូលទៅក្នុងស្រុកដែលបានសន្យាមកក៏ដោយ «ព្រះទ្រង់មិនពេញព្រះហឫទ័យនឹងគេជាច្រើនគ្នាទេ ដ្បិតគេត្រូវដួលស្លាប់រាត់រាយ នៅក្នុងទីរហោស្ថាន»។ ដូច្នេះ ប៉ុលក៏បានប្រាប់ពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖ «ការទាំងនោះបានត្រឡប់ជាគំរូដល់យើង ប្រយោជន៍កុំឲ្យយើងប្រាថ្នាចង់បានសេចក្ដីអាក្រក់ ដូចជាគេឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៥, ៦) សេចក្ដីប្រាថ្នាគឺបានអប់រំក្នុងចិត្ត ដូច្នេះយើងត្រូវតែធ្វើតាមគំរូដែលប៉ុលបានប្រាប់មកនេះ។
ការព្រមានប្រឆាំងនឹងសរណវត្ថុបូជា
៣. តើពួកអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តអំពើយ៉ាងដូចម្ដេច ដែលទាក់ទងនឹងកូនគោមាស?
៣ ការព្រមានរបស់សាវ័កប៉ុលគឺ៖ «ឬថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ដូចជាពួកគេខ្លះបានថ្វាយដែរ ដូចមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា‹បណ្ដាជនបានអង្គុយស៊ីផឹក រួចក្រោកឡើងលេងសប្បាយ› »។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៧) គំរូដែលទុកជាការព្រមាននេះ គឺអំពីពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបែរយកផ្លូវរបស់ពួកអេស៊ីប ហើយធ្វើកូនគោមាសដើម្បីថ្វាយបង្គំ។ (និក្ខមនំ ជំពូក ៣២) ស្ទេផានបានបង្ហាញគោលបញ្ហា៖ «តែពួកឰយុកោយើងមិនព្រមចុះចូលនឹងលោក[ម៉ូសេ អ្នកតំណាងរបស់ព្រះ]ទេ គេផាត់លោកចោល ហើយនឹករឭកដល់ស្រុកអេស៊ីព្ទវិញ ដោយនិយាយនឹងអើរ៉ុនថា ‹ចូរធ្វើព្រះឲ្យយើងរាល់គ្នា ដែលនឹងនាំមុខយើងផង ដ្បិតឯលោកម៉ូសេនោះ ដែលនាំយើងរាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក យើងមិនដឹងជាមានកើតគ្រោះ ថ្នាក់អ្វីដល់លោកទេ› នៅគ្រានោះ គេក៏ធ្វើរូបកូនគោ១ រួចថ្វាយយញ្ញបូជាដល់រូបនោះ ហើយនាំគ្នាអរសប្បាយ ចំពោះរបស់ដែលដៃខ្លួនគេបានធ្វើ› »។ (កិច្ចការ ៧:៣៩-៤១) សូមកត់សម្គាល់ថា ‹ក្នុងចិត្តរបស់គេ› ពួកអ៊ីស្រាអែលដ៏វៀចវេរនេះ មានសេចក្ដីប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវ ដែលធ្វើឲ្យគេថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ «គេក៏ធ្វើរូបកូនគោ១ រួចថ្វាយយញ្ញបូជាដល់រូបនោះ»។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេ«នាំគ្នាអរសប្បាយ ចំពោះរបស់ដែលដៃខ្លួនគេបានធ្វើ»។ គឺមានភ្លេង ច្រៀង រាំរែក និងស៊ីផឹក។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ សរណវត្ថុបូជាបានល្បួងគេឲ្យមានការកំសាន្តចិត្ត។
៤, ៥. តើការថ្វាយបង្គំរូបព្រះអ្វី ដែលយើងត្រូវតែចៀសវាង?
៤ ស្រុកអេស៊ីបជាប្រៀបប្រដូច—គឺលោកីយ៍របស់សាតាំង—ដែលថ្វាយបង្គំគ្រឿងកំសាន្តយ៉ាងជាក់ស្តែង។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩; វិវរណៈ ១១:៨) គឺថ្វាយបង្គំពួកតួឯក អ្នកចំរៀង តួឯកខាងកីឡា ព្រមទាំងការរាំ បទភ្លេង គំនិតនៃការសប្បាយរីករាយរបស់គេ។ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានល្បួងឲ្យវក់តែនឹងគ្រឿងកំសាន្ត ថ្វីបើនៅអះអាងថាគេថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលដែលគ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវបានទូន្មានអំពីអំពើខុសទំនង ភាពវិញ្ញាណដ៏ទន់ខ្សោយរបស់គាត់ គឺអាចតាមដានឃើញពីការផឹកស្រា រាំរែក ហើយចូលកំសាន្តដែលប្រហែលជាដូចថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ (និក្ខមនំ ៣២:៥, ៦, ១៧, ១៨) ការកំសាន្តខ្លះគឺត្រឹមត្រូវហើយគួរឲ្យសប្បាយ។ ប៉ុន្តែ ភ្លេងលោកីយ៍នេះភាគច្រើន ដូចជា រាំរែក ភាពយន្ត និងវីឌីអូគឺបានផ្ដល់មកដើម្បីនាំឲ្យខូចសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម។
៥ គ្រីស្ទានពិតមិនចុះចូលនឹងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះឡើយ។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១៦; យ៉ូហានទី១ ៥:២១) សូមឲ្យយើងគ្រប់គ្នាប្រយ័ត្នប្រយែង ដែលយើងមិនវក់នឹងគ្រឿងកំសាន្តដែលថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយប្រថុយរងទុក្ខឥទ្ធិពលគ្រោះថ្នាក់ចូលនឹងការសប្បាយរីករាយតាមផ្លូវរបស់លោកីយ៍នេះ។ បើសិនជាយើងធ្វើតាមឥទ្ធិពលខាងលោកីយ៍នេះ សេចក្ដីប្រាថ្នានិងអាកប្បកិរិយាដ៏គ្រោះថ្នាក់អាចជាប់ក្នុងចិត្តគំនិតរបស់យើង។ បើមិនកែតម្រូវវាទេ របស់ទាំងនេះអាចទៅជា‹នៅក្រោមទីរហោស្ថាន›នៃប្រព័ន្ធសាតាំង។
៦. តើការចាត់វិធានការអ្វី ដែលយើងត្រូវតែធ្វើចំពោះគ្រឿងកំសាន្ត?
៦ ដូចម៉ូសេ នៅគ្រានៃព្រឹត្ដិការណ៍កូនគោមាស ពួក‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ហើយឈ្លាសវៃ› គឺកំពុងតែនិយាយថា៖ «អ្នកណាដែលនៅខាងព្រះយេហូវ៉ា? ចូរឲ្យមកឯអញចុះ!» ការចាត់វិធានការឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបង្ហាញថាយើងគាំទ្រការថ្វាយបង្គំពិតយ៉ាងមុតមាំ គឺអាចសង្គ្រោះជីវិត។ កុលសម្ព័ន្ធលេវីរបស់ម៉ូសេបានចាត់វិធានការភ្លាមដើម្បីកំចាត់ចេញឥទ្ធិពលថោកទាប។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; និក្ខមនំ ៣២:២៦-២៨) ដូច្នេះ ចូរពិនិត្យមើលឲ្យប្រយ័ត្នអំពីការជ្រើសរើសរបស់អ្នកនៃគ្រឿងកំសាន្ត បទភ្លេង វីឌីអូ និងរបស់ដូចនេះ។ បើសិនជាមិនល្អតាមរបៀបណានោះ ចូរកាន់ជំហរខាងព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយអធិស្ឋានទៅព្រះ ចូរផ្លាស់ប្ដូរការជ្រើសរើសរបស់អ្នកខាងគ្រឿងកំសាន្ត និងបទភ្លេង ហើយកំទេចចោលរបស់ដែលមានគ្រោះថ្នាក់ ដូចលោកម៉ូសេបានកំទេចចោលកូនគោមាសនោះដែរ។—និក្ខមនំ ៣២:២០; ចោទិយកថា ៩:២១
៧. តើយើងអាចការពារចិត្តរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ តើយើងអាចទប់មិនឲ្យច្រេះស៊ីចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? ដោយការខំសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយអនុញ្ញាតសេចក្ដីពិតចូលក្នុងចិត្តគំនិតរបស់យើង។ (រ៉ូម ១២:១, ២) ប្រាកដហើយ យើងត្រូវតែមកឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានឲ្យបានទៀងទាត់។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ការមកឯកិច្ចប្រជុំដែលឥតសកម្ម នឹងអាចប្រៀបដូចទៅនឹងការលាបថ្នាំលើកន្លែងមានច្រេះ។ នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តមួយភ្លែត ប៉ុន្តែវានឹងមិនដោះស្រាយបញ្ហាដ៏សំខាន់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយរៀបចំទុកជាមុន ការរំពឹងគិត ហើយលើកដៃឆ្លើយក្នុងកិច្ចប្រជុំ យើងអាចយកច្រេះចេញ ដែលប្រហែលជាមានក្នុងចិត្តរបស់យើង។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យកាន់ខ្ជាប់នឹងបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយពង្រឹងយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងនៃជំនឿ ហើយក្លាយទៅជា«បានគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ហើយពេញខ្នាត»។—យ៉ាកុប ១:៣, ៤; សុភាសិត ១៥:២៨
ការព្រមានប្រឆាំងនឹងអំពើសហាយស្មន់
៨-១០. (ក) តើអ្វីជាគំរូដែលទុកជាការព្រមាន ដែលបានសំដៅមកនៅកូរិនថូសទី១ ១០:៨? (ខ) តើបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨ អាចយកមកអនុវត្តជាប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ក្នុងឧទាហរណ៍ជាបន្ទាប់ ប៉ុលបានឲ្យឱវាទយើងថា៖ «ឬប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិត ដូចជាពួកគេខ្លះបានប្រព្រឹត្ត ហើយមាន២ម៉ឺន៣ពាន់នាក់ បានត្រូវវិនាសក្នុង១ថ្ងៃនោះឯង»។a (កូរិនថូសទី១ ១០:៨) សាវ័កប៉ុលបានសំដៅទៅគ្រាដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិត ហើយបាន«សហាយស្មន់ នឹងពួកកូនស្រីរបស់សាសន៍ម៉ូអាប់»។ (ជនគណនា ២៥:១-៩) អំពើអសីលធម៌ខាងកាមគឺអាចជាប់ទោសដល់ស្លាប់! ការអនុញ្ញាតឲ្យមានគំនិតនិងតណ្ហាដ៏អសីលធម៌ដោយមិនទប់ទល់ គឺដូចជាអនុញ្ញាតឲ្យ«ច្រេះ»ក្នុងចិត្តដូចគ្នា។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដី ដែលសំដែងពីដើមថា ‹កុំផិតឲ្យសោះ› ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែអ្នកណាដែលគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានដំរេកសំរើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតនឹងនាងនោះ នៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយ»។—ម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨
៩ ជាភស្តុតាងចំពោះកម្មផលនៃ‹ការសម្លឹងមើលហើយមានដំរេកសំរើបនឹងស្ត្រី› ជាលទ្ធផលចំពោះការគិតដ៏ថោកទាបនៃពួកទេវតាដែលមិនគោរពតាមព្រះ មុនសម័យទឹកជំនន់។ (លោកុប្បត្តិ ៦:១, ២) សូមឲ្យចាំដែរ អំពីព្រឹត្ដិការណ៍ក៏គួរឲ្យសោកស្ដាយមួយ នៃព្រះជន្មនៃស្តេចដាវីឌ ត្រូវបានឆេះឡើងដោយទ្រង់បន្តសម្លឹងមើលស្ត្រីម្នាក់ដោយមិនត្រឹមត្រូវ។ (សាំយូអែលទី២ ១១:១-៤) ផ្ទុយទៅវិញ យ៉ូបដែលមានប្រពន្ធជាមនុស្សសុចរិត ‹បានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងនឹងភ្នែករបស់គាត់ ថាគាត់នឹងមិនមើលយកចិត្តទុកដាក់នឹងស្ត្រីក្រមុំទេ› ដូច្នេះបានចៀសវាងអំពើអសីលធម៌ហើយបានទៅជាអ្នករក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ (យ៉ូប ៣១:១-៣, ៦-១១) ភ្នែកអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងបង្អួចនៃចិត្ត។ ហើយចេញពីចិត្តពុករលួយនោះហើយ ដែលមានរបស់អាក្រក់ជាច្រើនបានកើតឡើង។—ម៉ាកុស ៧:២០-២៣
១០ បើសិនជាយើងអនុវត្តតាមបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ យើងនឹងមិនត្រូវឲ្យមានគំនិតអាក្រក់ ដោយមើលរូបអាក្រាតឬ ដោយចាំជាប់គំនិតអសីលធម៌ចំពោះគ្រីស្ទានគ្នាឯង អ្នកធ្វើការជាមួយ ឬអ្នកដទៃទៀតឡើយ។ បើគ្រាន់តែដុះច្រេះ នោះនឹងយកចេញមិនអស់ទេ។ ដូច្នេះ កុំចាត់ទុកថាគំនិតអសីលធម៌និងការទោរទន់បែបនេះ ហាក់បីដូចជាគ្មានសំខាន់សោះឡើយ។ ចូរចាត់វិធានការឲ្យម៉ឺងម៉ាត់ដើម្បីដកការគិតអំពីរឿងអសីលធម៌។ (ប្រៀបធៀបម៉ាថាយ ៥:២៩, ៣០) ប៉ុលដាស់តឿនពួកអ្នកជឿព្រះគ្នាឯងថា៖ «ដូច្នេះ ចូរសំឡាប់និស្ស័យសាច់ឈាមរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលនៅផែនដីនេះចេញ គឺជាការសហាយស្មន់ ស្មោកគ្រោក សំរើបសំរាល ប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ នឹងសេចក្ដីលោភ ដែលរាប់ទុកដូចជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ គឺដោយហេតុសេចក្ដីទាំងនោះ បានជាសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះមកលើពួកមនុស្សរឹងចចេស»។ ត្រូវហើយ ដោយសារសេចក្ដីទាំងនេះ ដូចជាអំពើអសីលធម៌ខាងកាម «សេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះមកលើ» ជាការសម្ដែងនៃសេចក្ដីបណ្ដាសារបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ«សំឡាប់»អវយវៈរូបកាយរបស់យើងចំពោះរឿងនេះ។—កូល៉ុស ៣:៥, ៦
ការព្រមានប្រឆាំងនឹងការត្អូញត្អែរដ៏បះបោរ
១១, ១២. (ក) តើអ្វីជាការព្រមាននៅកូរិនថូសទី១ ១០:៩ ហើយតើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីដែលបានសំដៅទៅនោះ? (ខ) តើការព្រមានរបស់ប៉ុលត្រូវមានឥទ្ធិពលលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ប៉ុលព្រមានជាបន្ទាប់ថា៖ «ឬល្បង[ព្រះយេហូវ៉ា] ដូចជាពួកគេខ្លះបានល្បងទ្រង់ ហើយត្រូវវិនាសទៅ ដោយពស់ចឹក»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៩) កាលដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរក្នុងទីរហោស្ថានជិតព្រំដែននៃស្រុកអេដំម ពួកអ៊ីស្រាអែល«និយាយទាស់នឹងព្រះហើយទាស់នឹងម៉ូសេថា៖ ‹ម្ដេចក៏បាននាំយើងចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក ឲ្យត្រូវស្លាប់នៅក្នុងទីរហោស្ថានដូច្នេះ ដ្បិតគ្មានអាហារ គ្មានទឹកសោះ ហើយយើងទ្រាន់ណាយនឹងនំគំរក់នេះពេកណាស់› »។ នេះគឺនំម៉ាន៉ាដែលព្រះបានផ្ដល់មកដោយអព្ភូតហេតុ។ (ជនគណនា ២១:៤, ៥) សូមគិតមើល! ពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងនោះ«និយាយទាស់នឹងព្រះ» ដោយនិយាយមើលងាយដល់សំវិធានការរបស់ទ្រង់!
១២ ដោយការត្អូញត្អែររបស់គេ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានសាកល្បងការអត់ទ្រាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទ្រង់មិនបានអត់ទោសពួកគេឡើយ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ពស់ពិសឲ្យចឹកពួកគេស្លាប់អស់ជាច្រើន។ ក្រោយពីមនុស្សបានប្រែចិត្តហើយលោកម៉ូសេបានជួយសុំទោសឲ្យគេ ទើបលែងមានសេចក្ដីវេទនានេះទៀត។ (ជនគណនា ២១:៦-៩) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ព្រឹត្ដិការណ៍នេះគួរតែទុកជាការព្រមានសំរាប់យើង មិនត្រូវបង្ហាញចិត្តត្អូញត្អែរដ៏បះបោរ ជាពិសេសទាស់នឹងព្រះ ហើយនិងការរៀបចំអធិបតិយ្យរបស់ទ្រង់។
ព្រមានប្រឆាំងនឹងការរអ៊ូរទាំ
១៣. តើកូរិនថូសទី១ ១០:១០ ព្រមានទាស់នឹងអ្វី ហើយតើការបះបោរអ្វីដែលប៉ុលចង់លើកមកនិយាយ?
១៣ ក្នុងការរៀបរាប់គំរូក្រោយបំផុត ដែលទាក់ទង់នឹងពួកអ៊ីស្រាអែលក្នុងទីរហោស្ថាន ប៉ុលសរសេរថា៖ «ក៏កុំឲ្យត្អូញត្អែរ ដូចជាពួកគេខ្លះបានត្អូញត្អែរ ហើយត្រូវវិនាសដោយមេបំផ្លាញនោះឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១០) ការបះបោរបានផ្ទុះឡើង នៅពេលដែលកូរេ ដាថាន អ័ប៊ីរ៉ាម និងពួកមនុស្សឯទៀតបានប្រព្រឹត្តមិនតាមព្រះធិបតេយ្យ ហើយទាស់នឹងអំណាចរបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន។ (ជនគណនា ១៦:១-៣) ក្រោយពីបានកំទេចចោលពួកបះបោរ ពួកអ៊ីស្រាអែលចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំ។ នេះគឺពីព្រោះពួកគេវែកញែកថា ការសម្លាប់ពួកបះបោរនោះគឺគ្មានយុត្ដិធម៌ទេ។ ជនគណនា ១៦:៤១ ចែងថា៖ «លុះដល់ថ្ងៃស្អែកឡើង ពួកជំនុំនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា ក៏រទូរទាំទាស់នឹងម៉ូសេ ហើយនឹងអើរ៉ុនថា៖ ‹លោកបានសំឡាប់ពួកជននៃព្រះយេហូវ៉ា› »។ ដោយសារតែពួកគេបានរិះគន់ដល់របៀបកាត់ក្ដីយុត្ដិធម៌នៅពេលនោះ ព្រះបានធ្វើឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែល១៤.៧០០នាក់បាត់បង់ជីវិត។—ជនគណនា ១៦:៤៩
១៤, ១៥. (ក) តើអ្វីជាអំពើបាបមួយដែល«ពួកមនុស្សទមិលល្មើស» បានចូលក្នុងក្រុមជំនុំ? (ខ) តើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលកើតឡើងដល់កូរេ?
១៤ ក្នុងសតវត្សទីមួយនៃសករាជយើង «មនុស្សទមិលល្មើស» ដែលបានចូលទៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន គឺជាគ្រូក្លែងក្លាយ ហើយជាអ្នករអ៊ូរទាំផងដែរ។ ពួកបុរសទាំងនេះ បាន«បំផ្លាស់ព្រះគុណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ឲ្យទៅជាសេចក្ដីអាសអាភាស» ដល់ពួកបុរសដែលចាក់ប្រេងតាំង ដែលបានប្រគល់ឲ្យមើលចាត់ចែងក្រុមជំនុំ។ ចំពោះពួកដែលក្បត់ជំនឿ យូដាសបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សទាំងនោះជាពួកដែលចេះតែរទូរទាំ ហើយត្អូញត្អែរ ដែលដើរតាមតែសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន»។ (យូដាស ៣, ៤, ៨, ១៦) សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សខ្លះបានក្លាយទៅជារអ៊ូរទាំ ពីព្រោះពួកគេអនុញ្ញាតឲ្យអាកប្បកិរិយាដែលច្រេះស៊ីខាងវិញ្ញាណដុះក្នុងចិត្តរបស់គេ។ ពួកគេខំរកកំហុសលើភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍នៃពួកអ្នកដែលមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំទាស់នឹងពួកនោះ។ ការរអ៊ូរទាំនិងការត្អូញត្អែររបស់គេ ព្រមទាំងរិះគន់ដល់ប្រកាសនវត្ថុនៃ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់›ដែរ។
១៥ ការសួរសំនួរស្មោះអំពីប្រធានខាងព្រះគម្ពីរគឺជាការត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើយើងបណ្ដុះអាកប្បកិរិយាហៃជំទាស់ ដោយបង្ហាញមកកាលដែលពិគ្រោះដ៏រិះគន់ជាមួយមិត្តទាំងឡាយ? ជាការដ៏ល្អដែលយើងត្រូវសួរខ្លួនយើង ‹តើនឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណាពីការរអ៊ូរទាំនេះ? តើមិនជាការប្រសើរទេឬ បើយើងឈប់រអ៊ូរទាំហើយអធិស្ឋានសុំប្រាជ្ញាដោយចិត្តរាបទាបវិញនោះ›? (យ៉ាកុប ១:៥-៨; យូដាស ១៧-២១) កូរេនិងពួកគាំទ្ររបស់គាត់ ដែលបានបះបោរទាស់នឹងអំណាចរបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន ប្រហែលជាគិតថា ទស្សនៈរបស់គេគឺត្រឹមត្រូវ ដែលពួកគេមិនបានពិនិត្យមើលបំណងចិត្តរបស់គេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានខុសទាំងស្រុង។ ហើយពួកអ៊ីស្រាអែលដែលរអ៊ូរទាំនឹងការសម្លាប់កូរេនិងពួកបះបោរឯទៀត ក៏មានទស្សនៈខុសដែរ។ ជាការមានប្រាជ្ញាវិញ បើយើងទុកគំរូបែបនេះជំរុញយើងឲ្យពិនិត្យបំណងចិត្តរបស់យើង កំចាត់ចេញការរអ៊ូរទាំនិងការត្អូញត្អែរ ហើយអនុញ្ញាតព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកែតម្រូវយើង!—ទំនុកដំកើង ១៧:១-៣
រៀនតាមគំរូព្រះគម្ពីរ ហើយទទួលពរ
១៦. តើអ្វីជាសារៈសំខាន់នៃការដាស់តឿននៅកូរិនថូសទី១ ១០:១១, ១២?
១៦ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ប៉ុលបានបញ្ចប់ការរៀបរាប់នៃសារព្រមាន ដោយដាស់តឿនថា៖ «រីឯការទាំងនោះបានកើតមកដល់គេទុកជាគំរូ ហើយបានកត់ទុក សំរាប់ជាសេចក្ដីទូន្មានប្រដៅ ដល់យើងរាល់គ្នា ដែលយើងនៅគ្រាចុងបំផុតនៃអស់ទាំងកល្ប បានជាអ្នកណាដែលស្មានថាខ្លួនឈរ នោះត្រូវប្រយ័ត ក្រែងលោដួល»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១១, ១២) សូមកុំឲ្យយើងធ្វើកន្តើយនឹងគោលជំហរក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។
១៧. តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា បើសិនជាយើងដឹងនូវបំណងមិនត្រឹមត្រូវក្នុងចិត្តរបស់យើង?
១៧ ដូចជាដែកដែលអាចច្រេះ កូនចៅរបស់អ័ដាមដែលមានបាប ក៏បែរទៅរកការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៨:២១; រ៉ូម ៥:១២) ដូច្នេះ យើងមិនត្រូវបាក់ទឹកចិត្តទេ បើសិនជាយើងដឹងនូវបំណងមិនត្រឹមត្រូវក្នុងចិត្តរបស់យើងនោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមឲ្យយើងចាត់វិធានការដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ។ នៅពេលដែលដែកជាប់ទឹកសន្សើម ឬនៅទីកន្លែងដែលកាត់ស៊ី គឺនឹងអាចច្រេះកាន់តែលឿនឡើង។ យើងត្រូវតែចៀសវាងពី«ខ្យល់»របស់លោកីយ៍សាតាំង ដែលមានគ្រឿងកំសាន្តដ៏អាក្រក់ អំពើអសីលធម៌ពាសពេញ និងគំនិតទោរទន់ទៅរកអាក្រក់។—អេភេសូរ ២:១, ២
១៨. តើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើ ចំពោះការទោរទន់ធ្វើអាក្រក់របស់មនុស្ស?
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានមធ្យោបាយមួយឲ្យមនុស្ស ដើម្បីទប់ទល់នឹងការទោរទន់ធ្វើអាក្រក់ ដែលយើងមានជាមរតក។ ទ្រង់បានប្រទានរាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលកើតផ្ទាល់ពីព្រះ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តជំនឿក្នុងទ្រង់ នឹងប្រហែលអាចមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) បើសិនជាយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ហើយសម្ដែងបុគ្គលិកលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ យើងនឹងទៅជាពរដល់អ្នកដទៃ។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១) យើងក៏នឹងទទួលបានពរពីព្រះ មិនមែនជាសេចក្ដីបណ្ដាសាទេ។
១៩. តើយើងអាចទទួលផលប្រយោជន៍យ៉ាងណា ពីការពិនិត្យមើលគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរ?
១៩ ថ្វីបើយើងសព្វថ្ងៃនេះអាចមានកំហុស ដូចពួកអ៊ីស្រាអែលពីដើមដែរក៏ដោយ តែយើងមានបន្ទូលរបស់ព្រះដើម្បីដឹកនាំយើង។ យើងរៀនពីព្រះគម្ពីនូវការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់មនុស្សលោក ព្រមទាំងគុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់ ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញតាមរយៈព្រះយេស៊ូ ដែលជា‹រស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់›។ (ហេព្រើរ ១:១-៣; យ៉ូហាន ១៤:៩, ១០) តាមរយៈការអធិស្ឋាននិងខំប្រឹងសិក្សាព្រះគម្ពីរ យើងអាចមាន«គំនិតជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ»។ (កូរិនថូសទី១ ២:១៦) នៅពេលដែលប្រឈមមុខនឹងការល្បួងហើយការសាកល្បងជំនឿឯទៀត យើងអាចមានប្រយោជន៍ពីការពិចារណាមើលនៃគំរូពីព្រះគម្ពីរនៅពីដើម ហើយជាពិសេស គំរូដ៏ឧត្តមរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ បើសិនជាយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងមិនទទួលបានកម្មផលនៃសេចក្ដីបណ្ដាសាព្រះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ានឹងសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើងសព្វថ្ងៃនេះ ហើយនឹងទទួលពរពីទ្រង់ជារៀងរហូតតទៅ។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើល ប៉មយាមនៃខែកក្កដា ថ្ងៃទី១៥ ១៩៩២ ទំព័រ ៤។ (ជាភាសាអង់គ្លេស)
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើយើងអាចអនុវត្តឱវាទរបស់ប៉ុលយ៉ាងណា ដើម្បីកុំឲ្យជាអ្នកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ?
◻ តើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមការព្រមានរបស់សាវ័កប៉ុលប្រឆាំងអំពើសហាយស្មន់?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវតែចៀសវាងពីការរអ៊ូរទាំនិងការត្អូញត្អែរ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលពរពីព្រះ ជាជាងសេចក្ដីបណ្ដាសា?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
បើសិនជាយើងចង់បានពរពីព្រះ យើងត្រូវតែចៀសវាងសរណវត្ថុបូជា