សប្បាយហើយ អ្នកណាដែលនៅភ្ញាក់ជានិច្ច!
«មើល! អញមកដូចជាចោរប្លន់ មានពរហើយ អ្នកណាដែលនៅចាំ[ភ្ញាក់] ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ខ្លួន»។—វិវរណៈ ១៦:១៥
១. ដោយសារថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជិតមកដល់នោះ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង?
ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជិតមកដល់ហើយ ហើយនេះមានន័យថានឹងមានសង្គ្រាម! ក្នុងចក្ខុនិមិត្ត សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញ«វិញ្ញាណនៃពួកអារក្ស»ដូចជាកង្កែប ដែលចេញទៅឯអស់ទាំង«ស្តេច» ឬពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅផែនដីទាំងមូល។ តើដើម្បីធ្វើអ្វី? ត្រូវហើយ គឺ«ដើម្បីនឹងប្រមូលស្តេចទាំងនោះមកក្នុងចំបាំង នៅថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាបំផុត»! យ៉ូហាននិយាយទៀតថា៖ «វិញ្ញាណទាំងនោះ ក៏ប្រមូលគេទៅឯកន្លែង ដែលភាសាហេព្រើរហៅថា អើម៉ាគេដូន»។—វិវរណៈ ១៦:១៣-១៦
២. តើកុកនៃស្រុកម៉ាកុកជាអ្នកណា ហើយតើអ្វីនឹងកើតឡើង នៅពេលដែលវាប្រឆាំងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
២ បន្ដិចទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងជំរុញផ្នែកនយោបាយនៃប្រព័ន្ធនេះ ឲ្យកំទេចចោលបាប៊ីឡូនដ៏ធំ ដែលជាចក្រភពទូទៅនៃសាសនាមិនពិត។ (វិវរណៈ ១៧:១-៥, ១៥-១៧) រួចមក កុកនៃស្រុកម៉ាកុក ជាអារក្សសាតាំងដែលត្រូវបានទម្លាក់មកក្នុងវិស័យផែនដី នឹងប្រមែប្រមូលពួកគ្នាវាមកប្រឆាំងពេញទីនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏មានសន្ដិភាព ដែលមើលទៅដូចជាមិនអាចការពារខ្លួនបាន។ (អេសេគាល ៣៨:១-១២) ប៉ុន្តែ ព្រះនឹងចាត់វិធានការសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ នេះជាការចាប់ផ្ដើមនៃ«ថ្ងៃធំគួរស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។—យ៉ូអែល ២:៣១; អេសេគាល ៣៨:១៨-២០
៣. តើអ្នកនឹងអាចរៀបរាប់យ៉ាងណា អំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានទាយមកក្នុងអេសេគាល ៣៨:២១-២៣?
៣ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយកំទេចប្រព័ន្ធរបស់សាតាំងទាំងអស់ នៅពេលដែលយើងមកដល់ស្ថានការណ៍លោកីយ៍ ដែលហៅថា—អើម៉ាគេដូន។ ចូរអានទំនាយនៅអេសេគាល ៣៨:២១-២៣ ហើយចូរនឹកអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នោះ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងកាន់កាប់អំណាចទ្រង់ នាំឲ្យមានបង្អុរភ្លៀងរំលា ព្រឹលយ៉ាងធំៗ ភ្លើង និងអាសន្នរោគ។ កាលដែលពួកហ្វូងកុកត្រូវបានច្របូកច្របល់ ដោយវាយគ្នាឯង នោះនឹងមានភាពស្លន់ពាសពេញ។ ពួកណាដែលនៅរស់ ដែលជាសត្រូវនៃព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតនោះ នឹងត្រូវប្រហារជីវិត។ រីឯចំពោះពួកអ្នកបំរើទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើមធ្យោបាយហួសវិស័យធម្មជាតិ ដើម្បីសង្គ្រោះពួកគេ។ នៅពេលដែល«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»ដែលបានទាយមកបានចប់ទៅ នោះនឹងគ្មានអ្វីសល់ពីប្រព័ន្ធរបស់សាតាំងដែលមិនគោរពព្រះនោះឡើយ។ (ម៉ាថាយ ២៤:២១) សូម្បីតែក្នុងការចុកចាប់នៃសេចក្ដីស្លាប់នេះ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងដឹងថាអ្នកណាដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះវិបត្ដិភ័យរបស់គេ។ ព្រះដ៏ជោគជ័យរបស់យើង ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលថា៖ «គេនឹងដឹងថា អញនេះជាព្រះយេហូវ៉ាពិត»។ ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះនឹងកើតឡើងក្នុងសម័យយើងនេះ ក្នុងកំឡុងវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូ។
មកដូចជាចោរប្លន់
៤. ក្នុងបែបបទយ៉ាងណា ដែលព្រះយេស៊ូនឹងយាងមកកំទេចប្រព័ន្ធដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ?
៤ ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលមានសិរីរុងរឿង មានបន្ទូលថា៖ «មើល! អញមកដូចជាចោរប្លន់»។ ការមកដូចជាចោរប្លន់នឹងកើតឡើងភ្លាមៗ ក្នុងពេលវេលាដែលមិននឹកស្មានថានឹងកើតឡើង នៅពេលដែលមនុស្សភាគច្រើនកំពុងតែសម្រាន្ត។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូយាងមកដូចជាចោរប្លន់ ដើម្បីកំទេចប្រព័ន្ធដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ ទ្រង់នឹងសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលពិតជានៅភ្ញាក់។ ទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូហានថា៖ «មានពរហើយ អ្នកណាដែលនៅចាំ ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ខ្លួន ដើម្បីមិនឲ្យដើរអាក្រាត ឲ្យអ្នកណាឃើញកេរ្ដិ៍ខ្មាសខ្លួនឡើយ»។ (វិវរណៈ ១៦:១៥) តើពាក្យបន្ទូលទាំងនេះមានខ្លឹមសារយ៉ាងណា? ហើយតើយើងអាចនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥. តើការរៀបចំសំរាប់កិច្ចបំរើនៅព្រះវិហារមានយ៉ាងណា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូគង់លើផែនដី?
៥ ជាធម្មតា អ្នកយាមម្នាក់ដែលដេកលក់កាលកំពុងយាម នោះគេនឹងមិនសម្រាតគាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ នេះជាអ្វីដែលកើតឡើងនៅឯព្រះវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម កាលដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅលើផែនដី ហើយក្នុងក្រុមផ្សេងៗនៃសង្ឃនិងពួកលេវីដែលបានបំរើនៅឯព្រះវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅក្នុងសតវត្សទី១១ ម.ស.យ. ស្តេចដាវីឌបានចាត់ចែងពួកសង្ឃអ៊ីស្រាអែលរាប់រយនាក់និងអ្នកជំនួយរបស់គេ គឺពួកលេវី បានញែកគេចេញជាពួកដែលមាន២៤ក្រុម។ (របាក្សត្រទី១ ២៤:១-១៨) ក្រុមនិមួយៗមានអ្នកធ្វើការជាងមួយពាន់នាក់ ធ្វើតាមវេនគ្នាក្នុងការងារនៃព្រះវិហារ យ៉ាងហោចណាស់ពីរដងក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលធ្វើពេញមួយអាទិត្យ។ តែនៅបុណ្យបារាំ គ្រប់ទាំង២៤ក្រុមត្រូវត្រៀមខ្លួនកាន់កាប់ភារៈរបស់គេ។ ហើយបុណ្យរំលងក៏ត្រូវការជំនួយទៀតដែរ។
៦. តើព្រះយេស៊ូប្រហែលជាចង់មានបន្ទូលសំដៅបញ្ឆៀងទៅណា កាលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា «មានពរហើយ អ្នកណាដែលនៅចាំ ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ខ្លួន»?
៦ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា «មានពរហើយ អ្នកណាដែលនៅចាំ ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ខ្លួន» ទ្រង់ប្រហែលជាសំដៅបញ្ឆៀងទៅទម្រង់ការណ៍ដែលគេកាន់តាម ដែលទាក់ទងភារកិច្ចចាំយាមនៅឯព្រះវិហារ។ គម្ពីរម៉ីស្នាជាតិយូដា ចែងថា៖ «ពួកសង្ឃចាំយាមនៅបីកន្លែងក្នុងព្រះវិហារ: ឯបន្ទប់នៃអាស្ទីនា បន្ទប់នៃអណ្ដាតភ្លើង ហើយនៅឯបន្ទប់នៃជើងក្រានគ្រួ។ ហើយពួកលេវីចាំយាមនៅម្ភៃមួយកន្លែង៖ ប្រាំនាក់នៅកន្លែងទ្វារប្រាំនៃភ្នំព្រះវិហារ បួននាក់គឺចាំយាមតាមទិសទាំងបួនខាងក្នុង។ ប្រាំនាក់ចាំយាមនៅឯទ្វារប្រាំនៃទីធ្លារភ្នំ ហើយបួននាក់ចាំយាមតាមទិសទាំងបួនខាងក្រៅ។ ម្នាក់ចាំយាមនៅឯបន្ទប់នៃការថ្វាយ ម្នាក់ទៀតចាំយាមនៅឯបន្ទប់នៃវាំងនន ហើយម្នាក់ទៀតនៅចាំយាមកន្លែងនៃកៅអីមេត្ដាករុណា [ខាងក្រៅក្រោយជញ្ជាំងនៃទីបរិសុទ្ធបំផុត]។ នាយទាហាននៃភ្នំព្រះវិហារតែងតែដើរជុំវិញមើលអ្នកយាមគ្រប់គ្នា ដោយមានចន្លុះនឹងខ្លួន ហើយបើសិនជាអ្នកយាមណាមួយ មិនក្រោកឈរហើយនិយាយថា ‹ឱ នាយទាហាននៃភ្នំព្រះវិហារអើយ សូមឲ្យអ្នកមានសន្ដិភាព›! ហើយបើឃើញជាក់ស្តែងថាអ្នកយាមនោះគាត់ដេកលក់ នាយទាហាននឹងយកដំបងវាយបុគ្គលនោះ ហើយគាត់មានសិទ្ធិដុតចោលសំលៀកបំពាក់របស់បុគ្គលនោះ»។—គម្ពីរម៉ីស្នា ម៉ីដុស («រង្វាស់») ១, វគ្គ ១-២, បកប្រែដោយ ហឺបឺត ដែនឌី
៧. ហេតុអ្វីក៏ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីដែលមានភារៈចាំយាមនៅឯព្រះវិហារ ត្រូវតែនៅភ្ញាក់?
៧ ពួកលេវីនិងពួកសង្ឃជាច្រើនដែលបំរើតាមក្រុម បាននៅភ្ញាក់ពេញមួយយប់ ដើម្បីការពារនិងបង្ការមនុស្សមិនបរិសុទ្ធចូលទីធ្លាព្រះវិហារ។ ដោយសារ«នាយទាហាននៃភ្នំព្រះវិហារ» ឬ«មេទ័ពរក្សាព្រះវិហារ» ដើរជុំវិញ២៤កន្លែង ក្នុងកំឡុងនៃការចាំយាមពេលយប់នោះ អ្នកយាមនិមួយៗត្រូវតែនៅភ្ញាក់នៅឯបន្ទាយរបស់គាត់ បើគាត់មិនចង់ធ្វេសប្រហែសនឹងភារៈរបស់ខ្លួន។—កិច្ចការ ៤:១
៨. តើសំលៀកបំពាក់ជានិមិត្តរូបរបស់គ្រីស្ទានមានអ្វីខ្លះ?
៨ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងនិងពួកអ្នកបំរើជាមួយគេ ត្រូវតែនៅភ្ញាក់ជានិច្ច ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ជានិមិត្តរូបរបស់គេ។ នេះជាទីសំអាងអាការក្រៅនៃការតែងតាំងយើងឲ្យទៅធ្វើកិច្ចការនៅឯព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងការទទួលស្គាល់ហេតុការណ៍នេះ យើងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬសកម្មពលរបស់ព្រះ ដើម្បីជួយយើងឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់យើង និងអនុវត្តឯកសិទ្ធិរបស់យើងជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ។ ការដេកលក់នៅឯបន្ទាយរបស់យើង ជាអ្នកបំរើព្រះ នោះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនឹងអាចចាប់យើងបាន ព្រោះទ្រង់ជាមេទ័ពនៃព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណដ៏ឧត្តម។ បើសិនជាយើងដេកលក់ខាងវិញ្ញាណនៅគ្រានោះ ជាប្រៀបប្រដូច យើងនឹងត្រូវបានសម្រាត ហើយសំលៀកបំពាក់ជានិមិត្តរូបរបស់យើងនឹងត្រូវបានដុតចោល។ ដូច្នេះ តើយើងអាចនៅភ្ញាក់ដោយយ៉ាងណា?
របៀបដែលយើងអាចនៅភ្ញាក់
៩. ហេតុអ្វីក៏ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដោយប្រើជំនួយប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានជាការសំខាន់ម្ល៉េះ?
៩ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដោយប្រើជំនួយនៃប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន ជាអ្វីដែលលើកទឹកចិត្តដល់ការភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ការសិក្សាបែបនេះនឹងប្រដាប់យើងឲ្យបំពេញនឹងវិបត្ដិទាំងឡាយ ហើយនិងបង្ហាញផ្លូវយើងទៅដល់សុភមង្គលអស់កល្បជានិច្ច។ (សុភាសិត ៨:៣៤, ៣៥; យ៉ាកុប ១:៥-៨) ការសិក្សារបស់យើងត្រូវតែឲ្យបានហ្មត់ចត់ហើយឲ្យជឿនទៅមុខ។ (ហេព្រើរ ៥:១៤–៦:៣) អាហារល្អដែលបរិភោគដោយទៀងទាត់ អាចជួយយើងឲ្យនៅភ្ញាក់និងប្រុងប្រយ័ត្ន។ នេះអាចបង្ការយើងពីភាពរហិតរហៃ ដែលប្រហែលជាសញ្ញានៃការទទួលអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់។ យើងគ្មានមូលហេតុទៅជាទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណមិនគ្រប់គ្រាន់ និងងងុយដេកនោះឡើយ ពីព្រោះព្រះទ្រង់កំពុងតែប្រទានអាហារខាងវិញ្ញាណយ៉ាងបរិបូរ តាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ការទទួលយកអាហារខាងវិញ្ញាណដោយទៀងទាត់ តាមរយៈការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងជាមួយគ្រួសារ ជាផ្លូវមួយក្នុងនៅភ្ញាក់ ហើយឲ្យមាន‹សុខភាពល្អក្នុងជំនឿ›។—ទីតុស ១:១៣
១០. តើកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន សន្និបាត និងមហាសន្និបាតជួយយើងយ៉ាងណា ក្នុងការនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ?
១០ កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន សន្និបាត និងមហាសន្និបាតជួយយើងឲ្យនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ។ នេះផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្តនិងឱកាសជាច្រើន ដើម្បី‹បណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង›។ ជាពិសេស យើងត្រូវមកប្រជុំឲ្យបានទៀងទាត់ កាលដែលយើង«ឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ»។ ប្រាកដមែន ឥឡូវនេះថ្ងៃនោះគឺជិតដល់ហើយ។ នេះជា«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា» នៅពេលដែលទ្រង់ធ្វើយុត្ដិកម្មដល់អធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់។ បើសិនជាថ្ងៃនោះជាអ្វីដ៏សំខាន់ចំពោះយើង—ហើយនេះជាការពិតមែន—នោះយើងនឹង‹ឥតលែងឈប់មកប្រជុំគ្នាឡើយ›។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥; ពេត្រុសទី២ ៣:១០
១១. ហេតុអ្វីក៏អាចនិយាយថា កិច្ចបំរើគ្រីស្ទានជាអ្វីដ៏ចាំបាច់ដើម្បីឲ្យនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ?
១១ ការចូលរួមអស់ពីដួងចិត្តក្នុងកិច្ចបំរើគ្រីស្ទានជាអ្វីដ៏ចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ការចូលរួមផ្សាយដំណឹងល្អដោយខ្នះខ្នែងនិងដោយទៀងទាត់ នឹងធ្វើឲ្យយើងប្រុងស្មារតី។ កិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវឱកាសជាច្រើន ដើម្បីនិយាយប្រាប់មនុស្សអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះ ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ និងអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ទាំងឡាយ។ ជាការគួរឲ្យស្កប់ចិត្តណាស់ ក្នុងការធ្វើបន្ទាល់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ហើយត្រឡប់ទៅជួបគេវិញ និងបង្ហាត់ព្រះគម្ពីរនៅតាមផ្ទះ ដោយប្រើសៀវភៅដូចជា Knowledge That Leads to Everlasting Life (ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច)។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុងអេភេសូរពីដើម អាចឲ្យភស្តុតាងថាប៉ុលបានបង្រៀនពួកគេ«នៅកណ្ដាលជំនុំវិញ ហើយពីផ្ទះទៅផ្ទះ១ផង»។ (កិច្ចការ ២០:២០, ២១) ប្រាកដហើយ ពួកអ្នកស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់នៃព្រះយេហូវ៉ាខ្លះ មានបញ្ហាសុខភាពយ៉ាងខ្លាំង ដែលរារាំងដល់កិច្ចបំរើផ្សាយរបស់គេបន្ដិចបន្តួច តែគេរកវិធីប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ហើយគេទទួលអំណរយ៉ាងខ្លាំងពីការធ្វើដូច្នេះ។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១០-១៤
១២, ១៣. ចំពោះមូលហេតុអ្វីដែលយើងត្រូវតែជៀសវាងពីការវក់វីហួសហេតុនឹងការស៊ីផឹក?
១២ ការជៀសវាងពីការវក់វីហួសហេតុ នឹងជួយយើងឲ្យនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ។ នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលអំពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនពួកសាវ័កទ្រង់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ក្រែងចិត្តអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែផ្ទុកនូវសេចក្ដីវក់នឹងស៊ីផឹក ហើយនឹងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិត នោះលោតែថ្ងៃនោះមកដល់អ្នករាល់គ្នាភ្លាម ដ្បិតថ្ងៃនោះនឹងមកដូចជាលប់ គ្របលើអស់ទាំងមនុស្សដែលនៅគ្រប់លើផែនដី»។ (លូកា ២១:៧, ៣៤, ៣៥) ការល្មោភស៊ីនិងប្រមឹក គឺមិនសមស្របនឹងគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរទេ។ (ចោទិយកថា ២១:១៨-២១) សុភាសិត ២៣:២០, ២១ ចែងថា៖ «កុំឲ្យនៅកណ្ដាលពួកអ្នកប្រមឹកស្រា ឬក្នុងពួកល្មោភស៊ីឡើយ ដ្បិតមនុស្សប្រមឹក នឹងមនុស្សល្មោភនឹងទៅជាក្រ ហើយសេចក្ដីងុយងោកនឹងនាំឲ្យស្លៀកពាក់កណ្ដាច»។—សុភាសិត ២៨:៧
១៣ ទោះបីសេចក្ដីវក់នឹងស៊ីផឹកមិនទាន់ដល់កំរិតនេះក្ដី វាក៏អាចធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានសេចក្ដីងុយងោក ព្រមទាំងខ្ជិលនិងធ្វេសប្រហែសពីការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ ជាធម្មតា យើងតែងតែមានសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវភាពគ្រួសារ សុខភាពនិងអ្វីៗផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមានចិត្តរីករាយ បើយើងយកផលប្រយោជន៍ព្រះរាជាណាចក្រទុកជាទីមួយក្នុងជីវិត ហើយមានការទុកចិត្តថា ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌នឹងជួយយើង។ (ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤) ម្យ៉ាងទៀត «ថ្ងៃនោះ»នឹងមកលើយើង ដូចជា«លប់» ប្រហែលដូចជាអន្ទាក់បន្លំ ដែលចាប់យើងដោយឥតដឹងខ្លួន ឬដូចជាអន្ទាក់ដែលមាននុយ ដែលទាក់ទាញចិត្តហើយរួចមក ចាប់សត្វដែលពុំបានប្រុងប្រៀបខ្លួន។ នេះនឹងមិនកើតឡើងបានទេ បើយើងប្រុងស្មារតី ដោយដឹងច្បាស់លាស់ថាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«គ្រាចុងបំផុត»។—ដានីយ៉ែល ១២:៤
១៤. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវតែអធិស្ឋានឲ្យស្មោះអស់ពីចិត្ត?
១៤ ការអធិស្ឋានស្មោះអស់ពីចិត្ត ជាជំនួយមួយទៀតដើម្បីឲ្យនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ក្នុងទំនាយដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនយើងថែមទៀតថា៖ «ដូច្នេះ ចូរចាំយាមចុះ ហើយអធិស្ឋានជានិច្ច ដើម្បីឲ្យបានរាប់ជាគួរនឹងរួចពីការទាំងនេះដែលត្រូវមក ហើយឲ្យបានឈរនៅមុខកូនមនុស្សផង»។ (លូកា ២១:៣៦) ត្រូវហើយ សូមឲ្យយើងអធិស្ឋាន ឲ្យយើងតែងតែនៅខាងព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច និងមានឋានៈដែលព្រះយល់ព្រម នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូ ជាកូនមនុស្សមកកំទេចចោលប្រព័ន្ធដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ។ ជាប្រយោជន៍សំរាប់យើង ហើយជាប្រយោជន៍សំរាប់អ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលយើងខំអធិស្ឋានឲ្យនោះ យើងត្រូវតែ‹នៅភ្ញាក់ដោយអធិស្ឋាន›។—កូល៉ុស ៤:២; អេភេសូរ ៦:១៨-២០
ពេលវេលាគឺជិតអស់ហើយ
១៥. តើអ្វីខ្លះដែលបានសម្រេចដោយកិច្ចបំរើរបស់យើង ជាអ្នកប្រកាសនៃសេចក្ដីសុចរិត?
១៥ កាលដែលយើងរង់ចាំថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ប្រាកដហើយ យើងនឹងចង់ធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់។ បើយើងខំអធិស្ឋានឲ្យស្មោះអស់ពីចិត្តទៅទ្រង់អំពីរឿងនេះ ‹ទ្វារយ៉ាងធំដែលនាំទៅដល់សកម្មភាព›នឹងអាចបើកចំហឲ្យយើង។ (កូរិនថូសទី១ ១៦:៨, ៩) នៅពេលដែលគ្រាកំណត់របស់ព្រះបានមកដល់ នោះព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើការជំនុំជំរះ ហើយនិងញែក«ចៀម»សុចរិត ដែលសមនឹងទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ចេញពី«ពពែ»ដែលមិនកោតខ្លាចព្រះ ដែលសមទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ៥:២២) យើងមិនមែនជាអ្នកដែលនឹងញែកចៀមចេញពីពពែទេ។ ប៉ុន្តែ កិច្ចបំរើរបស់យើងជាអ្នកប្រកាសនៃសេចក្ដីសុចរិតឥឡូវនេះ គឺផ្ដល់ឲ្យមនុស្សមានឱកាសជ្រើសរើសជីវិត នៃការបំរើព្រះ ដែលអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមបានជីវិត នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូ‹មកក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់›។ ភាពខ្លីនៃពេលវេលាដែលនៅសល់សំរាប់ប្រព័ន្ធនេះ គឺតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាពអស់ពីដួងចិត្ត កាលដែលយើងស្វែងរកពួកអ្នក‹សមទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច›។—ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦; កិច្ចការ ១៣:៤៨
១៦. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវតែជាអ្នកប្រកាសនៃព្រះរាជាណាចក្រដ៏ខ្នះខ្នែង?
១៦ ពេលវេលាគឺអស់រលីងចំពោះពួកមនុស្សនៅសម័យលោកណូអេ ហើយបន្ដិចទៀត ក៏ឥតមានពេលវេលានៅសល់ចំពោះប្រព័ន្ធនេះដែរ។ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រដ៏ខ្នះខ្នែង។ កិច្ចការផ្សាយរបស់យើងគឺមានការចំរើនលូតលាស់ ដ្បិតរៀងរាល់ឆ្នាំមានមនុស្សរាប់សែននាក់ បានជ្រមុជទឹកជានិមិត្តរូបនៃការថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ។ ពួកគេក្លាយទៅជាផ្នែកនៃអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានព្រះពរ—«ជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយជាហ្វូងចៀមនៅទីគង្វាលរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១០០:៣) តើនេះជាការរីករាយម្ល៉េះហ្ន៎ ក្នុងការចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ ដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សជាច្រើន មុននឹង«ថ្ងៃធំគួរស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»!
១៧, ១៨. (ក) កាលដែលយើងផ្សាយ តើត្រូវគិតថាអ្នកខ្លះនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា? (ខ) តើមានអ្វីនឹងកើតដល់ពួកសើចចំអក?
១៧ ដូចណូអេ យើងមានការគាំទ្រនិងការការពាររបស់ព្រះ។ ត្រូវហើយ ពួកមនុស្ស ពួកទេវតាដែលប្រែក្រឡា និងពួកនីហ្វីលិម ច្បាស់ជាបានសើចចំអកដល់សាររបស់ណូអេ តែនោះមិនបានបញ្ឈប់គាត់ទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សខ្លះសើចចំអក នៅពេលដែលយើងចង្អុលប្រាប់នូវភស្តុតាងជាច្រើន ដែលថាយើងកំពុងតែរស់នៅ«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ការសើចចំអកបែបនេះ គឺសម្រេចនៃទំនាយព្រះគម្ពីរ ចំពោះវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ពីព្រោះពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «នៅជាន់ក្រោយ នឹងមានមនុស្សចំអកមក ដែលគេដើរតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គេ ទាំងចំអកឡកឡឺយថា តើសេចក្ដីសន្យាពីព្រះអង្គយាងមកនៅឯណា? ដ្បិតតាំងពីពួកឰយុកោដេកលក់ទៅ នោះគ្រប់ទាំងអស់នៅតែដដែល ដូចជាពីកំណើតលោកីយរៀងមកដែរ»។—ពេត្រុសទី២ ១:១៦; ៣:៣, ៤
១៨ ពួកអ្នកសើចចំអកនៅសម័យនេះ ប្រហែលជាគិតថា៖ ‹គ្មានអ្វីដែលបានផ្លាស់ប្ដូរតាំងពីដើមរៀងមក។ ជីវិតមានតែបន្តទៅ មនុស្សស៊ីផឹក រៀបការ និងចិញ្ចឹមកូនចៅរបស់គេ។ ទោះបីជាព្រះយេស៊ូមានវត្តមានមែន ទ្រង់នឹងមិនប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះក្នុងសម័យខ្ញុំឡើយ›។ ពួកគេគឺខុសទាំងស្រុង! បើគេមិនស្លាប់ពីហេតុផ្សេងទៀតក្នុងពេលចន្លោះនោះទេ ថ្ងៃដ៏គួរស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងកំទេចគេចោល ដែលជាផ្នែកនៃតំណមនុស្សដ៏អាក្រក់ជួជាតិ ដូចជាសេចក្ដីហិនវិនាសនៃទឹកជំនន់ ដែលនាំឲ្យមានទីបញ្ចប់នៃតំណមនុស្សអាក្រក់ក្នុងសម័យលោកណូអេ។—ម៉ាថាយ ២៤:៣៤
យើងត្រូវតែនៅភ្ញាក់ជានិច្ច!
១៩. តើយើងត្រូវមានទស្សនៈយ៉ាងណាអំពីសកម្មភាពនៃការបង្កើតឲ្យមានសិស្សរបស់យើង?
១៩ បើសិនជាយើងបានថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយ សូមឲ្យយើងកុំជាប់ល្បួងទៅជាដេកលក់ ដោយការវែកញែកមិនត្រឹមត្រូវ។ នេះជាគ្រាសំរាប់នៅភ្ញាក់ ដើម្បីអនុវត្តជំនឿក្នុងទំនាយរបស់ព្រះ ហើយដើម្បីអនុវត្តតាមកិច្ចការរបស់យើង ក្នុងការ«ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) កាលដែលប្រព័ន្ធនេះប្រឈមមុខនឹងទីបញ្ចប់បំផុតរបស់វា យើងមានឯកសិទ្ធិដ៏ធំក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា នៅក្រោមការដឹកនាំនៃព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ហើយចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សាយទូទៅ នៃ«ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ម៉ាកុស ១៣:១០
២០. តើកាលែបនិងយ៉ូស្វេបានទុកគំរូអ្វី ហើយតើការប្រព្រឹត្តរបស់គេបង្ហាញឲ្យយើងឃើញយ៉ាងណា?
២០ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះបានបំរើទ្រង់ អស់រយៈជាច្រើនទសវត្សមកហើយ ប្រហែលពេញមួយជីវិតផង។ ហើយទោះជាយើងទើបតែបានកាន់តាមការថ្វាយបង្គំពិតក៏ដោយ ចូរឲ្យយើងបានដូចកាលែបជាតិយូដាម្នាក់ ដែលបាន«ប្រព្រឹត្តតាមព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់ជំពូក»។ (ចោទិយកថា ១:៣៤-៣៦) គាត់និងលោកយ៉ូស្វេបានប្រុងប្រៀបនឹងចូលស្រុកដែលបានសន្យាមក ក្រោយពីការរំដោះអ៊ីស្រាអែលចេញពីការឃុំឃាំងពីពួកអេស៊ីប។ ប៉ុន្តែ ពួកអ៊ីស្រាអែលឯទៀតឥតមានជំនឿទេ ហើយត្រូវតែចំណាយអស់រយ:៤០ឆ្នាំក្នុងទីរហោស្ថាន ដែលគេបានស្លាប់ទៅនោះ។ កាលែបនិងយ៉ូស្វេបានស៊ូទ្រាំការពិបាកជាមួយពួកគេក្នុងគ្រាទាំងនោះ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត ពួកបុរសពីរនាក់នេះបានចូលទៅក្នុងស្រុកដែលបានសន្យាមក។ (ជនគណនា ១៤:៣០-៣៤; យ៉ូស្វេ ១៤:៦-១៥) បើសិនជាយើង‹ប្រព្រឹត្តតាមព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់ជំពូក› ហើយនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ យើងនឹងមានអំណរនៃការចូលទៅក្នុងពិភពលោកថ្មី ដែលព្រះបានសន្យាមកនោះដែរ។
២១. តើយើងនឹងពិសោធអ្វី បើយើងនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ?
២១ ភស្តុតាងបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា យើងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់ ហើយថាថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជិតមកដល់ហើយ។ នេះមិនមែនជាពេលដែលយើងទៅជាងុយងោក និងធ្វេសប្រហែសក្នុងការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះឡើយ។ យើងនឹងបានពរ បើសិនជាយើងនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់នៃសញ្ញាសម្គាល់របស់យើង ជាអ្នកបំរើគ្រីស្ទាននិងជាអ្នកបំរើនៃព្រះយេហូវ៉ា។ សូមឲ្យយើងប្ដេជ្ញា«ចាំយាម ចូរឈរឲ្យមាំមួនក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ចូរប្រព្រឹត្តឲ្យពេញជាភាពបុរស ចូរឲ្យមានកំឡាំងចុះ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៦:១៣) ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សូមឲ្យយើងម្នាក់ៗឈរមាំមួននិងឲ្យក្លាហាន។ បើធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលត្រៀមខ្លួន នៅពេលដែលថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ទុះឡើង ដោយបំរើទ្រង់ដ៏ស្មោះត្រង់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលសប្បាយរីករាយ ដែលនៅភ្ញាក់។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើអ្នកអាចពន្យល់យ៉ាងណាអំពីសំលៀកបំពាក់ជានិមិត្តរូបរបស់យើង ហើយតើយើងអាចរក្សាទុកវាយ៉ាងណា?
◻ តើមានផ្លូវណាខ្លះដែលយើងអាចនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវគិតថាមានពួកសើចចំអក ហើយយើងត្រូវចាត់ទុកពួកគេដោយយ៉ាងណា?
◻ តើយើងត្រូវមានទស្សនៈយ៉ាងណាអំពីកិច្ចការបង្កើតឲ្យមានសិស្សរបស់យើង ក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១៦]
ពួកគ្រីស្ទានមានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីជួយពួកគេឲ្យនៅភ្ញាក់ ហើយឲ្យបំពេញភារៈរបស់គេ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
តើអ្នកប្ដេជ្ញាចិត្តនៅភ្ញាក់ខាងវិញ្ញាណ ហើយរក្សាសំលៀកបំពាក់ជានិមិត្តរូបរបស់អ្នកទេ?