រក្សាគុណធម៌ក្នុងលោកីយ៍ដែលពេញទៅដោយអបាយមុខ
«ចូរធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ដោយឥតត្អូញត្អែរ ឥតប្រកែក ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានឥតសៅហ្មង ឥតកិច្ចកល ជាកូនព្រះដែលរកបន្ទោសមិនបាននៅក្នុងដំណមនុស្សវៀច»។—ភីលីព ២:១៤, ១៥
១, ២. ហេតុអ្វីក៏ព្រះតម្រូវឲ្យកំទេចពួកកាណាន?
សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺឥតមានកន្លែងសំរាប់ធ្វើឲ្យសម្របសម្រួលឡើយ។ ពួកអ៊ីស្រាអែលគឺជិតនឹងចូលស្រុកដែលបានសន្យាហើយ ពេលដែលព្យាការីម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ត្រូវឲ្យបំផ្លាញគេឲ្យអស់រលីងវិញ គឺជាសាសន៍ហេត សាសន៍អាម៉ូរី សាសន៍កាណាន សាសន៍ពេរិស៊ីត សាសន៍ហេវី នឹងសាសន៍យេប៊ូស ដូចជាព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង បានបង្គាប់មក»។—ចោទិយកថា ៧:២; ២០:១៧
២ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលប្រកបដោយមេត្ដាករុណា ហេតុអ្វីក៏ទ្រង់ទាមទារការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកកាណានដូច្នេះ? (និក្ខមនំ ៣៤:៦) មូលហេតុមួយគឺ‹ដើម្បីកុំឲ្យពួកកាណានបង្ហាត់បង្រៀនពួកអ៊ីស្រាអែល ប្រព្រឹត្តតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីស្អប់ខ្ពើម ដែលគេបានប្រព្រឹត្តដល់ព្រះរបស់គេឡើយ បើប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូច្នោះ នោះបានធ្វើបាបនឹងព្រះយេហូវ៉ា›។ (ចោទិយកថា ២០:១៨) ម៉ូសេក៏មានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង បានបណ្ដេញគេ ពីមុខឯងចេញហើយ»។ (ចោទិយកថា ៩:៤) ពួកកាណានជាពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអបាយមុខតែម្ដង។ ភាពថោកទាបខាងកាមនិងការគោរពរូបសំណាកជាលក្ខណៈនៃការថ្វាយបង្គំរបស់គេ។ (និក្ខមនំ ២៣:២៤; ៣៤:១២, ១៣; ជនគណនា ៣៣:៥២; ចោទិយកថា ៧:៥) ស្មន្ធការ ការសេពមេថុននឹងភេទដូចគ្នា ហើយការសេពមេថុននឹងសត្វ ជា‹ផ្លូវនៃស្រុកកាណាន›។ (លេវីវិន័យ ១៨:៣-២៥) កូនក្មេងដែលគ្មានទោសបានត្រូវគេយកធ្វើយញ្ញបូជាដ៏សាហាវ ជូនដល់ព្រះក្លែងក្លាយទាំងឡាយ។ (ចោទិយកថា ១៨:៩-១២) ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះយេហូវ៉ាកាត់ទោសក្នុងការបំផ្លិចបំផ្លាញដល់សាសន៍ទាំងនេះ ដែលគំរាមកំហែងដល់សុខុមាលភាពនៃរាស្ត្រទ្រង់ខាងរូបកាយ សីលធម៌ និងខាងវិញ្ញាណ!—និក្ខមនំ ៣៤:១៤-១៦
៣. តើមានអ្វីជាលទ្ធផលដោយសារពួកអ៊ីស្រាអែល មិនបានធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះឲ្យបានពេញលេញ ស្តីអំពីពួករស់នៅក្នុងស្រុកកាណាន?
៣ ពីព្រោះសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះមិនបានប្រព្រឹត្តតាមយ៉ាងពេញលេញ នោះពួកកាណានជាច្រើនបានរួចរស់ជីវិតពីការជោគជ័យរបស់អ៊ីស្រាអែល នៃស្រុកដែលបានសន្យាមក។ (ពួកចៅហ្វាយ ១:១៩-២១) ក្រោយមក ឥទ្ធិពលដ៏បញ្ឆោតនៃពួកកាណានគឺមានពាសពេញ ហើយអាចនិយាយបានថា៖ «គេ(ពួកអ៊ីស្រាអែល)បោះបង់ចោលបញ្ញត្តរបស់[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់ នឹងសេចក្ដីសញ្ញា ដែលទ្រង់បានតាំងនឹងពួកឰយុកោគេចេញ ព្រមទាំងសេចក្ដីបន្ទាល់ ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលនឹងគេផង គេដើរតាមតែសេចក្ដីជាអសារឥតការវិញ ហើយខ្លួនគេក៏ត្រឡប់ជាអសារឥតការដែរ គេប្រព្រឹត្តតាមពួកសាសន៍ដទៃនៅជុំវិញ ដែលព្រះយេហូវ៉ាហាមថា កុំឲ្យត្រាប់តាមអ្នកទាំងនោះឡើយ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:១៥) ត្រូវហើយ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមក ពួកអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តអបាយមុខដដែល ធ្វើឲ្យព្រះបញ្ជាឲ្យកំទេចពួកកាណាន—ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ការសេពកាមហួសប្រមាណ និងយញ្ញបូជានៃកូន!—ពួកចៅហ្វាយ ១០:៦; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:១៧; យេរេមា ១៣:២៧
៤, ៥. (ក) តើអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល និងពួកយូដាដែលឥតស្មោះត្រង់? (ខ) តើអ្វីជាការដាស់តឿនដែលបានផ្ដល់មកក្នុងភីលីព ២:១៤, ១៥ ហើយតើមានសំនួរអ្វីខ្លះដែលត្រូវសួរឡើង?
៤ ដូច្នេះ ព្យាការីហូសេបានប្រកាសថា៖ «ឱពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលអើយ ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានរឿងនឹងពួកអ្នកស្រុកនេះ ពីព្រោះគ្មានសេចក្ដីពិត ឬសេចក្ដីសប្បុរស ក៏ឥតមានអ្នកណាស្គាល់ព្រះនៅក្នុងស្រុកនេះឡើយ មានសុទ្ធតែការប្រទេចផ្ដាសា ភូតកុហក កាប់សម្លាប់ លួចប្លន់ ហើយផិតគ្នាទទេ គេរឹបជាន់ ហើយកំចាយឈាមតៗគ្នា ហេតុនោះ ស្រុកនេះនឹងត្រូវសោយសោក ហើយអស់អ្នកដែលនៅក្នុងស្រុក គេនឹងល្វើយទៅ ព្រមទាំងសត្វនៅដី នឹងសត្វហើរលើអាកាសផង អើទាំងត្រីនៅសមុទ្រក៏ត្រូវដកចេញដែរ»។ (ហូសេ ៤:១-៣) ក្នុងឆ្នាំ ៧៤០ ម.ស.យ. រាជាណាចក្រនៃអ៊ីស្រាអែលខាងជើងដ៏ពុករលួយ បានត្រូវពួកអាសស៊ើរមានជ័យជំនះលើ។ មួយសតវត្សបន្ដិចមក រាជាណាចក្រខាងត្បូងដ៏មិនស្មោះត្រង់បានត្រូវពួកបាប៊ីឡូនមានជ័យជំនះលើដែរ។
៥ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញនូវការមានគ្រោះថ្នាក់ បើអនុញ្ញាតខ្លួនយើងឲ្យនៅក្រោមអបាយមុខ។ ព្រះទ្រង់ស្អប់អំពើទុច្ចរិត ហើយនិងមិនបណ្ដោយឲ្យមានក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឡើយ។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៤-១៦) ពិតហើយ យើងរស់នៅក្នុង«លោកីយ៍ដ៏អាក្រក់សព្វថ្ងៃនេះ» ក្នុងលោកដែលក្លាយទៅជាមានពុករលួយកាន់តែខ្លាំងឡើង។ (កាឡាទី ១:៤; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៣) ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទូលរបស់ព្រះដាស់តឿនគ្រីស្ទានទាំងអស់ ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដោយ«ធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ដោយឥតត្អូញត្អែរ ឥតប្រកែក ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានឥតសៅហ្មង ឥតកិច្ចកល ជាកូនព្រះដែលរកបន្ទោសមិនបាននៅក្នុងដំណវៀច ហើយខិលខូច ដែលអ្នករាល់គ្នាភ្លឺនៅកណ្ដាលគេ ដូចជាតួពន្លឺនៅក្នុងលោក»។ (ភីលីព ២:១៤, ១៥) ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចរក្សាគុណធម៌ ក្នុងលោកដែលពេញទៅដោយអបាយមុខ? តើពិតជាអាចធ្វើទៅបានទេ?
ពិភពលោករ៉ូម៉ាំងដែលពេញទៅដោយអបាយមុខ
៦. ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ បានប្រឈមមុខក្នុងការរក្សាគុណធម៌?
៦ ពួកគ្រីស្ទានក្នុងសតវត្សទីមួយបានប្រឈមមុខពីការរក្សាគុណធម៌ ពីព្រោះមានអបាយមុខក្នុងគ្រប់លក្ខណៈនៃសង្គមរ៉ូម៉ាំង។ ទស្សនវិទូជាតិរ៉ូម៉ាំង លោកស៊ីនីកា បានមានប្រសាសន៍អំពីជំនាន់លោកថា៖ «មនុស្សខំពុះពារនឹងសត្រូវនៃអំពើអាក្រក់ជួជាតិ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ សេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ធ្វើអាក្រក់ គឺមានកាន់តែច្រើនឡើង ការខ្លាចធ្វើអាក្រក់បានចុះអន់ថយ»។ លោកបានប្រៀបធៀបសង្គមរ៉ូម៉ាំងទៅនឹង«សហគមន៍នៃសត្វសាហាវ»។ ដូច្នេះ មិនជាការភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលថាចំពោះគ្រឿងកំសាន្ត ពួករ៉ូម៉ាំងស្វែងរកការប្រកួតក្នុងនាដកីឡាដែលសប្បាយធ្វើបាបគេ ហើយអាសគ្រាមលេងក្នុងល្ខោន។
៧. តើតាមរបៀបណាដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នូវអបាយមុខ ដែលមានក្នុងចំណោមមនុស្សជាច្រើនក្នុងសតវត្សទីមួយ?
៧ សាវ័កប៉ុលក៏ប្រហែលជាចង់មានប្រសាសន៍ អំពីអាកប្បកិរិយាដ៏ចុះអាប់ឱននៃមនុស្សក្នុងសតវត្សទីមួយ ពេលដែលគាត់បានសរសេរថា៖ «ហេតុនោះបានជាព្រះទ្រង់ប្រគល់គេ ទៅក្នុងសេចក្ដីរំជួលដ៏អាស្រូវបារាយ ដ្បិតទាំងពួកស្រីៗរបស់គេ ក៏បានផ្លាស់ប្រែទំនៀមទំលាប់ពីបវេណីចេញ ឲ្យខុសពីធម្មតា ហើយពួកប្រុសៗក៏បែបដូច្នោះដែរ គេបានលះចោលទំនៀមទំលាប់របស់ស្ត្រីពីបវេណីចេញ ហើយបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសំរើបរោលរាល ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក គឺប្រុសប្រព្រឹត្តនឹងប្រុសៗ ជាការដ៏អាក្រក់ជួជាតិ នោះគេក៏ទទួលរង្វាន់ចំពោះខ្លួនគេ ដែលសំណំនឹងសេចក្ដីកំហុសរបស់ខ្លួន»។ (រ៉ូម ១:២៦, ២៧) ដោយបានប្ដេជ្ញាចង់បានសេចក្ដីប្រាថ្នាដ៏កខ្វក់ខាងសាច់ឈាម សង្គមរ៉ូម៉ាំងបានក្លាយទៅជាមានពេញដោយអបាយមុខ។
៨. តើតាមរបៀបណាដែលគេជញ្ជក់យកប្រយោជន៍កូនក្មេង ក្នុងសង្គមសាសន៍ក្រិកនិងរ៉ូម៉ាំង?
៨ ប្រវត្ដិសាស្ត្រមិនប្រាប់ឲ្យបានច្បាស់ទេ នូវការមានច្រើនពាសពេញនៃការសេពមេថុននៃភេទដូចគ្នាក្នុងចំណោមពួករ៉ូម៉ាំង។ ប៉ុន្តែ នេះច្បាស់ជាបានមានឥទ្ធិពលពីពួកក្រិក ដ្បិតគេបានប្រព្រឹត្តអំពើនេះទូទៅ។ ជាទម្លាប់ធម្មតាទេដែលមនុស្សចាស់ធ្វើឲ្យខូចដល់ក្មេងៗប្រុស ដោយយកពួកគេមកនៅក្រោមស្លាបរបស់គេ ក្នុងទំនាក់ទំនងជាសិស្សនិងគ្រូ ដែលជារឿយៗបានដឹកនាំពួកក្មេងៗ ចូលក្នុងចរិតសេពមេថុនខុសពីធម្មតា។ យ៉ាងប្រាកដហើយ សាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វា ជាពួកគាំទ្រនៃអបាយមុខបែបនេះ និងការរំលោភលើកូនក្មេង។—យ៉ូអែល ៣:៣; យូដាស ៦, ៧
៩, ១០. (ក) តាមរបៀបណាដែលកូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០ ផ្ដន្ទាទោសអបាយមុខផ្សេងៗ? (ខ) តើពួកក្នុងក្រុមជំនុំកូរិនថូសមានប្រវត្ដិយ៉ាងណាខ្លះ ហើយតើការប្រែប្រួលអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងករណីរបស់គេ?
៩ ក្នុងការសរសេរក្រោមការដឹកនាំពីព្រះ ប៉ុលបានប្រាប់ពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងកូរិនថូសថា៖ «តើមិនដឹងថា ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ដ្បិតពួកមនុស្សកំផិត ពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពួកសហាយស្មន់ ពួកអ្នកសម្រេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង ពួកលេងកូនជឹង ពួកចោរ ពួកមនុស្សលោភ ពួកប្រមឹក ពួកត្មះតិះដៀល នឹងពួកប្លន់កំហែង នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ ឯពួកអ្នករាល់គ្នាខ្លះ ពីដើមក៏ជាមនុស្សយ៉ាងដូច្នោះដែរ តែបានលាងស្អាតហើយ ក៏បានញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយរាប់ជាសុចរិតផង ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ នឹងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១
១០ ដូច្នេះ សំបុត្ររបស់ប៉ុលដែលព្រះបណ្ដាលឲ្យតែងមកនោះ បានផ្ដន្ទាទោសអំពើអសីលធម៌ខាងកាម ដោយចែងថា«ពួកសហាយស្មន់» នឹង«មិនបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ»។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីរៀបរាប់អបាយមុខមួយចំនួន ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯពួកអ្នករាល់គ្នាខ្លះ ពីដើមក៏ជាមនុស្សយ៉ាងដូច្នោះដែរ តែបានលាងស្អាតហើយ»។ ដោយមានជំនួយពីព្រះ ពួកប្រព្រឹត្តអាក្រក់អាចក្លាយទៅជាស្អាតក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់វិញ។
១១. តើពួកគ្រីស្ទានបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ក្នុងបរិវេណដ៏អាក្រក់នៃសម័យរបស់គេ?
១១ ត្រូវហើយ គុណធម៌គ្រីស្ទានមានការរីកចំរើន សូម្បីក្នុងលោកីយ៍ដែលពេញទៅដោយអបាយមុខនៃសតវត្សទីមួយ។ ពួកអ្នកជឿបានត្រូវ‹កែប្រែដោយសម្រេចចិត្តគំនិតរបស់គេ›។ (រ៉ូម ១២:២) ពួកគេបានបោះបង់ចោល‹អតីតដំណើរមារយាទ›របស់គេ ហើយបាន‹ធ្វើឲ្យថ្មីក្នុងកម្លាំងដែលមានសកម្មក្នុងគំនិតរបស់គេ›។ ដូច្នេះ ពួកគេបានគេចចេញពីអបាយមុខលោកីយ៍ ហើយ«ប្រដាប់ខ្លួន ដោយមនុស្សថ្មីវិញដែលកើតមកក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ហើយក្នុងសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ផងសេចក្ដីពិត តាមភាពព្រះ»។—អេភេសូរ ៤:២២-២៤
ពិភពលោកដែលពេញដោយអបាយមុខសព្វថ្ងៃនេះ
១២. តើមានការប្រែប្រួលអ្វីមានលើពិភពលោកទាំងមូលតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤?
១២ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះសម័យយើងនេះ? ពិភពលោកដែលយើងរស់នៅក្នុងនេះ គឺពេញទៅដោយអបាយមុខជាងមុនៗទៅទៀត។ ជាពិសេស តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤ គឺមានការចុះអាប់ឱនខាងសីលធម៌ទូទាំងពិភពលោក។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ដោយបានបដិសេធគំនិតដើមអំពីគុណធម៌ សីលធម៌ កិត្ដិយស និងជាតិពន្ធ មនុស្សជាច្រើនបានក្លាយទៅជាមនុស្សដែលគិតតែអំពីខ្លួន និង«ខាងសេចក្ដីអាសអាភាស»។ (អេភេសូរ ៤:១៩) ទស្សនាវដ្ដី ញូវីក ចែងថា៖ «យើងរស់នៅក្នុងសម័យនៃការនិយមដែលគ្មានសីលធម៌ជាក់លាក់»។ ហើយចែងទៀតថា ការមានច្រើននៃអាកាសធាតុខាងសីលធម៌ «បានបន្ថយគំនិតនៃការត្រូវនិងការខុសទាំងអស់ ស្តីអំពីរឿងខាងការចូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ចំណង់ចិត្ត ឬការជម្រើសខាងវប្បធម៌»។
១៣. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលគ្រឿងកំសាន្តជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ផ្សព្វផ្សាយអបាយមុខនោះ? (ខ) តើគ្រឿងកំសាន្តមិនត្រឹមត្រូវអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់លើបុគ្គលម្នាក់យ៉ាងណា?
១៣ ដូចក្នុងសតវត្សទីមួយ គ្រឿងកំសាន្តដ៏ចុះអាប់ឱនក៏មានពាសពេញសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ទូរទស្សន៍ វិទ្យុ ខ្សែភាពយន្ត និងវីឌីអូ ផ្ដល់នូវរបស់ដែលទេរទៅរកកាម។ អបាយមុខក៏មានជ្រាបក្នុងបណ្ដាញកុំព្យូទ័រដែរ។ រូបអាសគ្រាមគឺមានកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងបណ្ដាញកុំព្យូទ័រសម័យនេះ ហើយកំពុងតែប្រើ ដោយមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ។ តើមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាពីរបស់ទាំងនេះ? អ្នកសរសេរកាសែតម្នាក់ ចែងថា៖ «នៅពេលដែលការបង្ហូរឈាម និងការបំផ្លាញខ្ទេចខ្ទី និងការសេពមេថុនដ៏ថោកទាបមានពាសពេញក្នុងវប្បធម៌របស់យើង យើងទៅជាស៊ាំនឹងការបង្ហូរឈាម ការបំផ្លាញខ្ទេចខ្ទី និងការសេពមេថុនដ៏ថោកទាប។ យើងទៅជាឆ្អែតឆ្អន់។ ការចុះអាប់ឱនខាងសីលធម៌ ក្លាយទៅជាបណ្ដោយឲ្យមានច្រើនឡើង ពីព្រោះនេះធ្វើឲ្យយើងឥតមានការភ្ញាក់ផ្អើលបន្ដិចម្ដងៗ»។—ប្រៀបធៀប ធីម៉ូថេទី១ ៤:១, ២
១៤, ១៥. តើមានទីសំអាងអ្វីដែលថា សីលធម៌កាមបានចុះអាប់ឱនទូទាំងពិភពលោក?
១៤ សូមពិចារណាមើលរបាយការណ៍នេះក្នុង ញូវយ៉ក ថែម្ស៖ «អ្វីដែលចាត់ទុកជាអាស្រូវ២៥ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ឥឡូវនេះបានក្លាយទៅជាការរស់នៅធម្មតា។ ចំនួននៃគូស្វាមីសម្រេចចិត្តរស់នៅជាមួយគ្នា ជាជាងរៀបការនោះ បានកើនដល់៨០ភាគរយ[ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក] រវាងឆ្នាំ១៩៨០និង១៩៩១»។ នេះមិនគ្រាន់តែបាតុភូតនៃអាមេរិកខាងជើងប៉ុណ្ណោះទេ។ ទស្សនាវដ្ដី សប្ដាហ៍ប្រចាំអាស៊ី រាយការណ៍ថា៖ «ការពិភាក្សាខាងវប្បធម៌ គឺកំពុងតែឆេះឆួលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងប្រទេសទាំងឡាយទូទាំង[អាស៊ី]។ បញ្ហាគឺសេរីភាពខាងការសេពមេថុន ប្រឆាំងទាស់នឹងតម្លៃខាងទំនៀមទម្លាប់ ហើយការបង្ខិតបង្ខំឲ្យផ្លាស់ប្ដូរ គឺមានឡើងបន្ដិចម្ដងៗ»។ ស្ថិតិលេខបង្ហាញនូវការទទួលស្គាល់នៃការផិតគ្នា និងការសេពមេថុនមុនរៀបការក្នុងប្រទេសជាច្រើន។
១៥ ព្រះគម្ពីរបានទាយប្រាប់ថាសកម្មភាពរបស់សាតាំង នឹងមានខ្លាំងឡើងក្នុងសម័យយើង។ (វិវរណៈ ១២:១២) ដូច្នេះ នេះមិនគួរធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលអបាយមុខគឺមានកាន់តែច្រើនឡើងនោះ។ ឧទាហរណ៍ ការជញ្ជក់ប្រយោជន៍កាមពីកូនក្មេង បានរាលដាលដល់កំរិតយ៉ាងខ្លាំង។a បេឡាកូនក្មេងនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ រាយការណ៍ថា៖ «ការជញ្ជក់ប្រយោជន៍កាមខាងពាណិជ្ជកម្ម គឺកំពុងតែធ្វើឲ្យខូចខាតដល់ក្មេង សឹងតែគ្រប់ប្រទេសនៃលោកនេះ»។ រៀងរាល់ឆ្នាំ «មានកូនក្មេងជាងមួយលានក្នុងលោក បានបង្ខំឲ្យចូលធ្វើពេស្យាចារ បានត្រូវជួញនិងលក់សំរាប់កាម ហើយបានប្រើក្នុងផលិតកម្មនៃរូបអាសគ្រាមកូនក្មេង»។ ការសេពមេថុននឹងភេទដូចគ្នាក៏មានធម្មតា ដែលពួកនយោបាយនិងមេដឹកនាំសាសនាខ្លះ បាននាំមុខក្នុងការផ្សព្វផ្សាយរឿងនេះ ជា«របៀបរស់នៅផ្លូវផ្សេង»។
បដិសេធអបាយមុខទាំងឡាយនៃលោកីយ៍នេះ
១៦. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានជំហរយ៉ាងណា អំពីសីលធម៌កាម?
១៦ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនសមស្របនឹងអស់អ្នក ដែលគាំទ្រខ្នាតគំរូដ៏បណ្ដែតបណ្ដោយនៃសីលធម៌ខាងកាមនោះឡើយ។ ទីតុស ២:១១, ១២ ចែងថា៖ «ព្រះគុណនៃព្រះ ដែលនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះមកដល់មនុស្សទាំងឡាយ បានលេចមកហើយ ទាំងបង្ហាត់បង្រៀនយើងរាល់គ្នា ឲ្យលះចោលសេចក្ដីទមិលល្មើសនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាក្នុងលោកនេះ ហើយឲ្យរស់នៅក្នុងសម័យនេះ ដោយសេចក្ដីធ្ងន់ធ្ងរ សេចក្ដីសុចរិត ហើយដោយគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះវិញ»។ ត្រូវហើយ យើងបណ្ដុះការស្អប់ គឺការស្អប់ខ្ពើម នៃអបាយមុខទាំងនេះ ដូចជាការសេពមេថុនមុនរៀបការ ការផិតគ្នា និងការសេពមេថុននឹងភេទដូចគ្នា។b (រ៉ូម ១២:៩; អេភេសូរ ៥:៣-៥) ប៉ុលបានផ្ដល់ឲ្យការដាស់តឿននេះថា៖ «ចូរឲ្យអស់អ្នកដែលចេញព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ថយចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិតទៅ»។—ធីម៉ូថេទី២ ២:១៩
១៧. តើពួកគ្រីស្ទានពិតមានទស្សនៈយ៉ាងណា អំពីការប្រើស្រា?
១៧ ពួកគ្រីស្ទានពិតបដិសេធចោលទស្សនៈលោកីយ៍នៃអបាយមុខ ដែលហាក់ដូចជាមិនសំខាន់នោះ។ ឧទាហរណ៍ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកការប្រើជាតិស្រាហួសហេតុ ជាអ្វីដែលកំសាន្តសប្បាយចិត្ត។ ប៉ុន្តែ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាមឱវាទក្នុងអេភេសូរ ៥:១៨ ដែលចែងថា៖ «កុំឲ្យស្រវឹងស្រា ដែលនាំឲ្យព្រើលចិត្តឡើយ តែចូរឲ្យបានពេញជាព្រះវិញ្ញាណវិញ»។ បើគ្រីស្ទានម្នាក់សម្រេចចិត្តទទួលទានស្រា គាត់ធ្វើដោយមានការចេះប្រមាណ។—សុភាសិត ២៣:២៩-៣២
១៨. តើគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដឹកនាំពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការប្រព្រឹត្តលើសមាជិកគ្រួសារគេដូចម្ដេច?
១៨ ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏បដិសេធចោលទស្សនៈនៃមនុស្សខ្លះក្នុងលោកនេះ ដែលថាការស្រែកគំហកដាក់គូខ្លួន ដាក់កូនចៅ ឬជេរប្រមាថដោយពាក្យបញ្ឈឺគេ ជាការអាកប្បកិរិយាត្រឹមត្រូវ។ ដោយមានចិត្តប្ដេជ្ញាចង់បានគុណធម៌ល្អ ប្ដីប្រពន្ធគ្រីស្ទានទាំងឡាយរួមដៃគ្នា ក្នុងការអនុវត្តតាមឱវាទរបស់ប៉ុល៖ «ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថ នឹងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ។ ចូរមានចិត្តសប្បុរសនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងមានចិត្តទន់សន្ដោស ហើយអត់ទោសគ្នា ដូចជាព្រះទ្រង់បានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះគ្រីស្ទដែរ»។—អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២
១៩. តើក្នុងវិស័យពាណិជ្ជកម្មមានអបាយមុខច្រើនទេ?
១៩ ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការបន្លំ ការភូតភរ និងកលល្បិចជំនួញដែលគ្មានមេត្ដា និងការលួច ក៏មានពាសពេញសព្វថ្ងៃនេះ។ អត្ថបទមួយក្នុងទស្សនាវដ្ដីជំនួញ CFO រាយការណ៍ថា៖ «ស្ទង់មតិមហាជននៃអ្នកធ្វើការ៤,០០០នាក់ . . . បានឃើញថា៣១ភាគរយនៃបុគ្គលដែលបានសួរនោះ បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនូវ‹កិរិយាមិនត្រឹមត្រូវដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ› ក្នុងកំឡុងឆ្នាំមុន»។ កិរិយាមិនត្រឹមត្រូវបែបនេះ រួមបញ្ចូលការភូតភរ កែបន្លំឯកសារ ការបីឌាយាយីខាងកាម និងការលួច។ ប្រសិនបើយើងចង់រក្សាការស្អាតបាតខាងសីលធម៌ក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែជៀសវាងចរិយាបែបនេះ និងឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងការធ្វើជំនួញរបស់យើង។—មីកា ៦:១០, ១១
២០. ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទានត្រូវការឲ្យរួចផុតពី«ការស្រឡាញ់ប្រាក់»?
២០ សូមពិចារណាមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បុរសម្នាក់ដែលបានគិតថា គាត់នឹងមានពេលវេលាច្រើនសំរាប់កិច្ចបំរើព្រះ ប្រសិនបើគាត់ធ្វើឲ្យបានចំណេញខាងពាណិជ្ជកម្ម។ គាត់បាននាំអ្នកដទៃឲ្យចូលក្នុងគម្រោងការវិនិយោគមួយ ដោយនិយាយពន្លើសយ៉ាងខ្លាំងពីការចំណេញរបស់គេ។ នៅពេលដែលឥតមានចំណេញនោះ គាត់បានក្លាយទៅពិបាកចិត្តណាស់ ក្នុងការសងការខាតប្រាក់ជាច្រើន បានជាគាត់បានលួចលុយដែលគេបានផ្ដាក់ផ្ទុកនឹងគាត់។ ដោយសារសកម្មភាពនិងអាកប្បកិរិយាដ៏មិនប្រែចិត្តរបស់គាត់ គាត់បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពចេញពីក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ ពិតប្រាកដហើយ ដែលការព្រមានរបស់ព្រះគម្ពីរ ចែងថា៖ «ឯពួកអ្នកដែលចង់ធ្វើជាអ្នកស្តុកស្តម្ភ នោះនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួង នឹងអន្ទាក់ ហើយក្នុងបំណងជាច្រើន ដែលផ្ដេសផ្ដាស ហើយធ្វើទុក្ខដល់ខ្លួន ក៏ពន្លិចមនុស្សទៅក្នុងសេចក្ដីហិនវិនាស នឹងសេចក្ដីអន្តរធានវិញ ដ្បិតការដែលស្រឡាញ់ប្រាក់ នោះហើយជាមេឫសនៃសេចក្ដីអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង ដែលអ្នកខ្លះបានឈោងតាម ហើយត្រូវលួងលោមឲ្យឃ្លាតចេញ ពីសេចក្ដីជំនឿ ទាំងចាក់ទំលុះខ្លួនគេ ដោយសេចក្ដីព្រួយលំបាកជាច្រើន»!—ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩,១០
២១. តើអ្វីជាអាកប្បកិរិយាដែលមានទូទៅ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានអំណាចក្នុងលោក ប៉ុន្តែតើពួកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានត្រូវប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច?
២១ ពួកមនុស្សខាងលោកីយ៍ដែលមានអំណាចនិងឥទ្ធិពលនោះ តែងតែឥតមានគុណធម៌ ហើយសឲ្យឃើញនូវសេចក្ដីពិតនៃសុភាសិតមួយ ដែលថា ‹អំណាចធ្វើឲ្យពុករលួយ›។ (សាស្ដា ៨:៩) ក្នុងប្រទេសខ្លះ ការសូកប៉ាន់ និងបែបបទនៃការពុករលួយផ្សេងទៀត គឺជាផ្លូវនៃជីវិតក្នុងចំណោមពួកចៅក្រម ប៉ូលិស និងពួកនយោបាយ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ត្រូវតែមានគុណធម៌ ហើយមិនត្រូវធ្វើចៅហ្វាយលើអ្នកដទៃឡើយ។ (លូកា ២២:២៥, ២៦) ពួកអ្នកចាស់ទុំ ព្រមទាំងពួកងារជំនួយ មិនមែនបំរើ«ដោយចង់បានកំរៃ»ឡើយ។ ពួកគេត្រូវតែជៀសវាងការប៉ងប្រាថ្នាធ្វើខុសបទ ឬមានឥទ្ធិពលលើការកាត់សេចក្ដីរបស់គេសំរាប់ប្រយោជន៍ចំណេញផ្ទាល់ខ្លួន។—ពេត្រុសទី១ ៥:២; និក្ខមនំ ២៣:៨; សុភាសិត ១៧:២៣; ធីម៉ូថេទី១ ៥:២១
២២. តើអត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិគ្រោះអ្វី?
២២ បើគិតឲ្យសព្វគ្រប់ទៅ ពួកគ្រីស្ទានមានការជោគជ័យក្នុងការបំពេញលើផលវិបាក នៃការរក្សាគុណធម៌ក្នុងលោកដែលពេញទៅដោយអបាយមុខ។ ប៉ុន្តែ គុណធម៌មិនគ្រាន់មានន័យថាឲ្យជៀសវាងពីអំពើអាក្រក់ទេ។ អត្ថបទជាបន្ទាប់របស់យើងនឹងពិគ្រោះ ថាតើការបណ្ដុះគុណធម៌នឹងតម្រូវអ្វីពីយើង។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលអត្ថបទ «ការពារកូនចៅរបស់អ្នក» ក្នុងទស្សនាវដ្ដី ភ្ញាក់រឭក! នៃ ៨ តុលា ១៩៩៣(ភាសាអង់គ្លេស)
b ពួកអ្នកដែលសេពមេថុននឹងភេទដូចគ្នា ក្នុងគ្រាអតីតកាល អាចផ្លាស់ប្រែអាកប្បកិរិយារបស់គេ ដូចពួកអ្នកខ្លះដែលបានធ្វើក្នុងសតវត្សទីមួយដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ៦:១១) ពត៌មានដ៏មានប្រយោជន៍បានបង្ហាញក្នុងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! នៃ ២២ មីនា ១៩៩៥ ទំព័រ ២១-៣ (ភាសាអង់គ្លេស)
ចំណុចសំរាប់ពិនិត្យសាឡើងវិញ
◻ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យកំទេចពួកកាណាន?
◻ តើអបាយមុខអ្វីខ្លះដែលមានក្នុងសតវត្សទីមួយ ហើយតើពួកគ្រីស្ទានបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាក្នុងបរិវេណបែបនេះ?
◻ តើមានទីសំអាងអ្វី ដែលថាលោកនេះបានឃើញនូវការចុះអាប់ឱនខាងសីលធម៌តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤?
◻ តើអបាយមុខទូទៅណាខ្លះ ដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវតែបដិសេធចោល?
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ពួកគ្រីស្ទានក្នុងសតវត្សទីមួយប្រកបដោយគុណធម៌ ទោះបីគេបានរស់នៅក្នុងលោកដែលពេញទៅដោយអបាយមុខក៏ដោយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
អបាយមុខក៏មានជ្រាបចូលក្នុងបណ្ដាញកុំព្យូទ័រដែរ ដោយផ្ដល់ឲ្យក្មេងជាច្រើននិងអ្នកដទៃមើលរូបអាសគ្រាម
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែរក្សាគុណធម៌ មិនធ្វើតាមកលល្បិចដែលឥតស្មោះត្រង់នៃអ្នកដទៃ