ធ្វើតាមព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការអនុវត្តយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិត
«អញជាព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រោសផ្សាយសេចក្ដីសប្បុរស សេចក្ដីយុត្ដិធម៌ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៅផែនដី ដ្បិតអញរីករាយចិត្តចំពោះសេចក្ដីទាំងនោះហើយ»។—យេរេមា ៩:២៤
១. តើការទន្ទឹងចាំដ៏អស្ចារ្យអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យនោះ?
ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា នឹងមានថ្ងៃមក ជាពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងស្គាល់ព្រះអង្គ។ តាមរយៈព្យាការីរបស់ទ្រង់ឈ្មោះអេសាយ នោះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «វារាល់គ្នានឹងមិនធ្វើទុក្ខ ឬបំផ្លាញគ្នា នៅគ្រប់លើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់អញ។ ដ្បិតគ្រប់ទាំងអស់នឹងស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅពេញពាសលើផែនដី ដូចជាទឹកនៅពេញពាសក្នុងសមុទ្រដែរ»។ (អេសាយ ១១:៩) នេះជាការទន្ទឹងចាំដ៏គួរឲ្យអស្ចារ្យអ្វីម្ល៉េះហ្ន៎!
២. តើការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលអ្វី? ហេតុអ្វី?
២ ប៉ុន្តែ តើការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានន័យយ៉ាងណា? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់យេរេមានូវអ្វីដែលសំខាន់ជាងគេបំផុត៖ «គឺថាខ្លួនមានយោបល់ ហើយក៏ស្គាល់ដល់អញថា អញជាព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រោសផ្សាយសេចក្ដីសប្បុរស សេចក្ដីយុត្ដិធម៌ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៅផែនដី ដ្បិតអញរីករាយចិត្តចំពោះសេចក្ដីទាំងនោះហើយ»។ (យេរេមា ៩:២៤) ដូច្នេះ ការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលការស្គាល់របៀបដែលទ្រង់អនុវត្តយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិត។ ប្រសិនបើយើងប្រើគុណសម្បត្ដិទាំងនោះ ទ្រង់នឹងមានព្រះទ័យរីករាយនឹងយើង។ តើយើងអាចសម្រេចការនេះយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? តាមរយៈបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដែលជាព្រះគម្ពីរ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានការពារទុកប្រវត្ដិ អំពីរបៀបដែលទ្រង់ទាក់ទងជាមួយនឹងមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ក្នុងទូទាំងសម័យទាំងឡាយ។ ដោយរៀនសូត្រក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះយើងអាចស្គាល់របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិត ហើយអាចធ្វើតាមទ្រង់បានដែរ។—រ៉ូម ១៥:៤
មានយុត្ដិធម៌តែមានមេត្ដាធម៌ផងដែរ
៣, ៤. ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ ក្នុងការបំផ្លាញក្រុងសូដុំមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា?
៣ ការជំនុំជំរះរបស់ព្រះលើក្រុងសូដុំមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា ជាឧទាហរណ៍ដ៏ប្រសើរ ដែលបង្ហាញនូវលក្ខណៈខ្លះៗនៃយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែបានដាក់ទោសជាចាំបាច់នោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានផ្ដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះសំរាប់អស់អ្នកដែលសមទទួលនោះដែរ។ តើការបំផ្លាញទីក្រុងទាំងនេះ ពិតជាអំពើដ៏យុត្ដិធម៌ទេឬ? កាលពីដំបូង អ័ប្រាហាំ ដែលមើលទៅមានចំណេះតិចតួចអំពីទំហំនៃអំពើអាក្រក់ជួជាតិនៃក្រុងសូដុំម មិនបានគិតថានឹងប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធានារ៉ាប់រងអ័ប្រាហាំថា ប្រសិនបើមានមនុស្សសុចរិតតែដប់នាក់ នោះទ្រង់នឹងមិនបំផ្លាញទីក្រុងនោះទេ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនដែលធ្វើឡើងដោយប្រញាប់ប្រញាល់ឬឥតមានមេត្ដាករុណាទេ។—លោកុប្បត្តិ ១៨:២០-៣២
៤ ការពិនិត្យមើលដោយពួកទេវតាពីររូប បានផ្ដល់ភស្តុតាងយ៉ាងច្បាស់ អំពីភាពឱនថយខាងសីលធម៌ក្នុងទីក្រុងសូដុំម។ នៅពេលដែលពួកបុរសនៃទីក្រុងនោះ «ទាំងក្មេងទាំងចាស់» បានដឹងថា មានបុរសពីរនាក់បានមកស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ឡុត នោះគេមកឡោមព័ទ្ធផ្ទះរបស់គាត់ ដោយមានបំណងព្រួតគ្នាចាប់រំលោភ ជាបែបប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទដូចគ្នា។ ភាពឱនថយខាងសីលធម៌របស់គេបានធ្លាក់ដល់កំរិតយ៉ាងថោកទាបអ្វីម្ល៉េះហ្ន៎! យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ការជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើទីក្រុងនោះ គឺបានធ្វើឡើងដោយសុចរិត។—លោកុប្បត្តិ ១៩:១-៥, ២៤, ២៥
៥. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះបានត្រូវ សង្គ្រោះឡុតនិងគ្រួសាររបស់គាត់ពីក្រុងសូដុំម?
៥ ក្រោយពីបានប្រាប់អំពីការបំផ្លាញទីក្រុងសូដុំមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា ជាគំរូដែលទុកជាការព្រមាន នោះសាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ចេះប្រោសមនុស្សដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ទ្រង់ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីល្បួង»។ (ពេត្រុសទី២ ២:៦-៩) ប្រសិនបើឡុតដ៏សុចរិតនិងគ្រួសាររបស់លោក បានត្រូវវិនាសទៅជាមួយនឹងមនុស្សដ៏មិនគោរពព្រះក្នុងទីក្រុងសូដុំម នោះច្បាស់ជាឥតមានយុត្ដិធម៌នោះឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានឡុតអំពីការបំផ្លាញដែលនឹងជិតកើតមានឡើងនោះ។ នៅពេលដែលឡុតបាននៅបង្អែបង្អង់ នោះពួកទេវតាក៏ចាប់ដៃគាត់និងដៃប្រពន្ធ ហើយនិងកូនស្រីគាត់ នាំគេចេញទៅក្រៅទីក្រុង ដោយព្រោះ«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មេត្ដាប្រណីដល់គាត់»។ (លោកុប្បត្តិ ១៩:១២-១៦) យើងអាចដឹងប្រាកដថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញការខ្វល់ខ្វាយដូចនេះដែរ ដល់ពួកមនុស្សសុចរិត នៅពេលការបំផ្លាញនៅខាងមុខនឹងកំទេចចោលរបបសម័យដ៏អាក្រក់នេះ។
៦. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវខ្វល់ខ្វាយចិត្តហួសហេតុ អំពីការវិនាសដែលនឹងមានមកនៅមុខរបបលោកីយ៍នេះ?
៦ ថ្វីបើទីបញ្ចប់នៃរបបសម័យនេះ នឹងជាគ្រា‹សងសឹកដើម្បីសម្រេចយុត្ដិធម៌› គឺយើងមិនត្រូវខ្វល់ខ្វាយចិត្តហួសហេតុពេកនោះទេ។ (លូកា ២១:២២) ការជំនុំជំរះដែលព្រះនឹងកាត់ទោសនៅឯអើម៉ាគេដូន នឹងធ្វើជាអ្វីដ៏«សុចរិតគ្រប់ជំពូក»។ (ទំនុកដំកើង ១៩:៩) ដូចអ័ប្រាហាំបានដឹងមកហើយ ជាមនុស្ស យើងក៏អាចមានការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ជាងយុត្ដិធម៌របស់យើងទៅទៀត។ អ័ប្រាហាំបានសួរថា៖ «ឯព្រះដ៏ជាចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល តើទ្រង់មិនត្រូវប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ទេឬអី»? (លោកុប្បត្តិ ១៨:២៥; ប្រៀបធៀប យ៉ូប ៣៤:១០) ឬដូចអេសាយបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងសមត្រឹមត្រូវថា «អ្នកណាបាន . . . បង្រៀន[ព្រះយេហូវ៉ា]ក្នុងផ្លូវយុត្ដិធម៌»?—អេសាយ ៤០:១៤
ការប្រព្រឹត្តដ៏សុចរិតដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក
៧. តើមានការទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណារវាងយុត្ដិធម៌និងមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់?
៧ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះមិនមែនគ្រាន់តែបង្ហាញក្នុងរបៀបដែលទ្រង់ដាក់ទោសពួកមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់នោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបរាប់អង្គទ្រង់ជា«ព្រះសុចរិត ហើយជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ»។ (អេសាយ ៤៥:២១) យ៉ាងជាក់ស្តែងហើយ គឺមានការទាក់ទងដ៏ស្និទ្ធរវាងសេចក្ដីសុចរិតឬយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ និងសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់ទ្រង់ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះមនុស្សលោកពីឥទ្ធិពលនៃសេចក្ដីបាប។ ក្នុងការអធិប្បាយលើបទនេះ នោះសព្វវចនាធិប្បាយព្រះគម្ពីរខ្នាតអន្តរជាតិ នៅឆ្នាំ១៩៨២ ចង្អុលប្រាប់ថា«យុត្ដិធម៌របស់ព្រះខំរកផ្លូវដ៏មានប្រយោជន៍ ដើម្បីសម្ដែងនូវសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់ ហើយដើម្បីសម្រេចសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់»។ នេះគឺមិនមានសេចក្ដីថាយុត្ដិធម៌របស់ព្រះត្រូវការសម្រួលដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណានោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ នេះគឺពីព្រោះសេចក្ដីមេត្ដាករុណាជាការសម្ដែងនៃយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ។ ការលោះដែលព្រះបានប្រទានដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យអំពីលក្ខណៈនៃយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ។
៨, ៩. (ក) តើហេតុអ្វីក៏ការបង់តម្លៃលោះបានរួមបញ្ចូលអ្វីដែលហៅថា«អំពើសុចរិតតែ១»? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាចង់បានអ្វីពីយើង?
៨ តម្លៃលោះនោះឯង គឺជាជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលមានតម្លៃជារាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលព្រះបង្កើតផ្ទាល់។ តម្លៃនោះត្រូវតែថ្លៃអញ្ចឹង ពីព្រោះខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានទូទៅ ហើយទ្រង់ក៏ធ្វើតាមខ្នាតតម្រានោះដែរ។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) ជីវិតដ៏ល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់អ័ដាមបានត្រូវបាត់បង់ទៅ ដូច្នេះជីវិតដ៏ល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍បានត្រូវការ ដើម្បីមករំដោះជីវិតនៃកូនចៅរបស់អ័ដាម។ (រ៉ូម ៥:១៩-២១) សាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ដំណើរនៃចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ព្រះយេស៊ូ ដែលរួមបញ្ចូលការបង់តម្លៃលោះ ជា«អំពើសុចរិតតែ១»។ (រ៉ូម ៥:១៨) ហេតុអ្វីក៏ដូច្នេះ? ពីព្រោះពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ការសង្គ្រោះមនុស្សលោកជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវហើយប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ ទោះជាបានត្រូវធ្វើឡើង ដោយទ្រង់ខាតអ្វីច្រើនក៏ដោយ។ កូនចៅរបស់អ័ដាម បានប្រៀបដូចជា«ដើមត្រែងដែលបាក់» ដែលទ្រង់មិនចង់បំបាក់ទេ ឬក៏ប្រៀបដូចនឹង«ប្រឆេះដែលនៅហុយ» ដែលទ្រង់មិនចង់រំលត់នោះឡើយ។ (ម៉ាថាយ ១២:២០) ព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យទុកចិត្តថា នឹងមានមនុស្សប្រុសស្រីដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់ពីចំណោមកូនចៅរបស់អ័ដាម។—ប្រៀបធៀប ម៉ាថាយ ២៥:៣៤
៩ តើយើងត្រូវតបឆ្លើយយ៉ាងណា ចំពោះការប្រព្រឹត្តដ៏ឧត្តមនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់និងយុត្ដិធម៌នេះ? អ្វីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់បានពីយើង នោះគឺឲ្យយើង‹ប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌›។ (មីកា ៦:៨) តើយើងអាចធ្វើការនេះដូចម្ដេចបាន?
ចូរស្វែងរកយុត្ដិធម៌ និងដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត
១០. (ក) តើអ្វីជារបៀបដ៏សំខាន់ក្នុងការប្រើយុត្ដិធម៌? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុនសិន?
១០ ជាដំបូង យើងត្រូវធ្វើតាមខ្នាតតម្រាខាងសីលធម៌របស់ព្រះ។ ដោយព្រោះខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ គឺប្រកបដោយយុត្ដិធម៌និងសុចរិត នោះយើងប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ នៅពេលដែលយើងរស់នៅតាមខ្នាតតម្រាទាំងនោះ។ នេះហើយជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវពីរាស្ត្រទាំងឡាយរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ចូរហាត់រៀនធ្វើការល្អវិញ ចូរស្វែងរកឲ្យបានសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»។ (អេសាយ ១:១៧) ព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យនូវឱវាទស្រដៀងនេះទៅពួកអ្នកស្ដាប់ធម្មទានទ្រង់នៅលើភ្នំ កាលដែលទ្រង់បានបង្ហាត់គេឲ្យ‹ស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន›។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេ ឲ្យ«ដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១១) នៅពេលដែលយើងរស់នៅតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះខាងមារយាទ ហើយបំពាក់បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី នោះយើងកំពុងដេញតាមយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិតដ៏ពិត។ (អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤) ក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត នោះយើងស្វែងរកយុត្ដិធម៌ ដោយធ្វើតាមផ្លូវរបស់ព្រះ។
១១. ហេតុអ្វីហើយតើតាមរបៀបណាដែលយើងត្រូវតយុទ្ធនឹងអំណាចនៃសេចក្ដីបាប?
១១ ដូចជាយើងបានដឹងច្បាស់ហើយ គឺមិនជាការស្រួលទេសំរាប់មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ក្នុងការធ្វើអ្វីដែលប្រកបដោយយុត្ដិធម៌និងត្រឹមត្រូវនោះ។ (រ៉ូម ៧:១៤-២០) ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកគ្រីស្ទានសាសន៍រ៉ូមឲ្យតយុទ្ធនឹងអំណាចនៃសេចក្ដីបាប ដើម្បីឲ្យគេអាចថ្វាយខ្លួនរបស់គេទៅព្រះជា«ប្រដាប់ប្រដាសុចរិត» ដែលនឹងមានប្រយោជន៍សំរាប់ព្រះ ក្នុងការសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ (រ៉ូម ៦:១២-១៤) ដូចគ្នានេះដែរ ដោយសិក្សានិងអនុវត្តតាមបន្ទូលរបស់ព្រះជារឿយៗ នោះយើងអាចស្រូបយកចូល«សេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់» ហើយទទួល«ការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត»។—អេភេសូរ ៦:៤; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧
១២. តើអ្វីដែលយើងត្រូវជៀសវាង ដើម្បីប្រព្រឹត្តលើអ្នកឯទៀត តាមរបៀបដែលយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តនឹងយើងដែរ?
១២ ទីពីរ យើងប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ នៅពេលដែលយើងប្រព្រឹត្តលើអ្នកឯទៀត តាមរបៀបដែលយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តមកលើយើង។ ជាការស្រួលមែន ក្នុងការមានខ្នាតតម្រាពីរ គឺមានខ្នាតតម្រាដ៏អត់ឱនសំរាប់ខ្លួនយើង ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកឯទៀត គឺខ្នាតតម្រាដ៏តឹងរឹងទៅវិញ។ យើងធ្វើការដោះសានឹងកំហុសរបស់យើងយ៉ាងស្រួល ប៉ុន្តែយើងទៅជាប្រញាប់ប្រញាល់រិះគន់នឹងកំហុសរបស់អ្នកឯទៀត ដែលប្រហែលជាឥតសំខាន់សោះ បើប្រៀបធៀបនឹងកំហុសរបស់យើងនោះ។ ព្រះយេស៊ូសួរយ៉ាងចំថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមើលឃើញកំទេច ដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមិនឃើញធ្នឹម ដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់ខ្លួនសោះដូច្នេះ»? (ម៉ាថាយ ៧:១-៣) យើងមិនត្រូវភ្លេចថា ប្រសិនបើព្រះយេហូវ៉ាពិនិត្យពិច័យនឹងកំហុសរបស់យើង នោះគ្មានយើងណាម្នាក់នឹងអាចធន់នៅបានឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១៣០:៣, ៤) ប្រសិនបើយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ បំភ្លេចនូវការទន់ខ្សោយរបស់បងប្អូនរបស់យើង តើយើងជាអ្វីដែលនិន្ទាយ៉ាងអាក្រក់ចំពោះបងប្អូនរបស់យើងនោះ?—រ៉ូម ១៤:៤, ១០
១៣. ហេតុអ្វីក៏មនុស្សសុចរិតម្នាក់មានកាតព្វកិច្ចផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រ?
១៣ ទីបី យើងបង្ហាញយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ នៅពេលដែលយើងខំចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការផ្សាយ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យទូន្មាននេះដល់យើងថា៖ «កាលណាឯងមានកំឡាំងដៃ អាចធ្វើគុណឲ្យអ្នកណា ដែលគួរផ្ដល់ឲ្យ នោះកុំឲ្យបង្ខាំងទុកឡើយ»។ (សុភាសិត ៣:២៧) គឺមិនជាត្រឹមត្រូវទេចំពោះយើង ក្នុងការទុកចំណេះដែលផ្ដល់ឲ្យជីវិតនេះតែខ្លួនយើង ដែលព្រះបានប្រទានឲ្យយើងយ៉ាងបរិបូរនោះ។ ពិតមែន មនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាបដិសេធចោលសាររបស់យើង ប៉ុន្តែឲ្យតែព្រះបន្តក្នុងការប្រគល់ឲ្យសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់គេ នោះយើងនឹងត្រូវសុខចិត្តបន្តឲ្យគេនូវឱកាស«ប្រែចិត្ត»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) ហើយដូចព្រះយេស៊ូដែរ នោះយើងមានចិត្តដ៏រីករាយ នៅពេលដែលយើងអាចជួយអ្នកណាម្នាក់ឲ្យត្រឡប់មកវិញ មកឯយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិតវិញ។ (លូកា ១៥:៧) ឥឡូវនេះហើយជាពេលដ៏ល្អសំរាប់យើងរាល់គ្នា ដើម្បី‹សាបព្រោះដោយសុចរិត›។—ហូសេ ១០:១២
«ពួកចៅហ្វាយនឹងគ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌»
១៤. តើពួកអ្នកចាស់ទុំមានមុខនាទីអ្វីស្តីអំពីយុត្ដិធម៌?
១៤ យើងគ្រប់គ្នាត្រូវដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសុចរិត ប៉ុន្តែពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន មានភារកិច្ចដ៏ពិសេសក្នុងករណីនេះ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេស៊ូជាស្តេច គឺ‹បានទ្រទ្រង់ដោយយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិត›។ ស្របទៅតាមនេះ ខ្នាតតម្រាសំរាប់ពួកចាស់ទុំ គឺជាយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ។ (អេសាយ ៩:៧) ពួកគេចងចាំនូវអ្វីដែលបានរៀបរាប់ជាទំនាយនៅឯអេសាយ ៣២:១៖ «មើល នឹងមានស្តេច១អង្គសោយរាជ្យដោយសុចរិត ពួកចៅហ្វាយនឹងគ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌»។ ជាអ្នកមើលខុសត្រូវដែលបានរើសតាំងដោយវិញ្ញាណ ឬ‹អ្នកបំរើរបស់ព្រះ› នោះពួកចាស់ទុំត្រូវតែធ្វើតាមផ្លូវរបស់ព្រះ។—ទីតុស ១:៧
១៥, ១៦. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកចាស់ទុំធ្វើតាមអ្នកគង្វាលដ៏ស្មោះត្រង់ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ? (ខ) តើពួកអ្នកចាស់ទុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា អំពីអស់អ្នកដែលបានវង្វេងខាងវិញ្ញាណនោះ?
១៥ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺប្រកបដោយចិត្តអាណិតអាសូរ មេត្ដាករុណា និងដែលមានវិចារណញ្ញាណ។ អ្វីដែលសំខាន់ទៅទៀត ទ្រង់បានខំជួយអស់អ្នកដែលមានបញ្ហា ហើយរក«ជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សបាត់បង់»។ (លូកា ១៩:១០) ដូចជាអ្នកគង្វាលនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបានខំរកដោយឥតចេះនឿយហត់រហូតទាល់រកឃើញចៀមដែលវង្វេង នោះពួកចាស់ទុំក៏ស្វែងរកអស់អ្នកដែលបានវង្វេងចេញខាងវិញ្ញាណ ហើយខំជួយគេឲ្យមកចូលឯក្រោលវិញ។—ម៉ាថាយ ១៨:១២, ១៣
១៦ ជាជាងផ្ដន្ទាទោសអស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តបាបដ៏ធ្ងន់ នោះពួកចាស់ទុំខំជួយឲ្យគេប្រែចិត្ត ប្រសិនបើធ្វើទៅបាន។ គេមានចិត្តអរសប្បាយ នៅពេលដែលគេអាចជួយអ្នកណាម្នាក់ដែលបានវង្វេងចេញនោះ។ ប៉ុន្តែ គេក៏ទៅជាព្រួយចិត្តដែរ នៅពេលដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ មិនព្រមប្រែចិត្តនោះ។ ខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ តម្រូវឲ្យពួកចាស់ទុំធ្វើការបណ្ដាច់មិត្តភាពនឹងបុគ្គលដែលមិនប្រែចិត្តនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដូចឪពុកនៃកូនបង្ហិនទ្រព្យ នោះពួកគេសង្ឃឹមថានៅថ្ងៃណាមួយ អ្នកប្រព្រឹត្តខុសនេះនឹង«ភ្ញាក់ដឹងខ្លួន»វិញ។ (លូកា ១៥:១៧, ១៨) ដូច្នេះ ពួកចាស់ទុំចាត់វិធានការដើម្បីទៅលេងបុគ្គលខ្លះដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនេះ ដើម្បីរំឭកគេពីរបៀបដែលគេអាចត្រឡប់មកអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ។a
១៧. តើអ្វីជាគោលដៅរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំ នៅពេលដែលកាន់កាប់ក្នុងការវិនិច្ឆ័យទោសអំពើខុសទំនង ហើយតើគុណសម្បត្ដិមួយណា ដែលនឹងជួយគេឲ្យសម្រេចគោលដៅនេះ?
១៧ ពួកអ្នកចាស់ទុំជាពិសេសត្រូវតែធ្វើតាមយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា នៅពេលដែលកាន់កាប់ក្នុងករណីនៃអំពើខុសទំនង។ ពួកអ្នកប្រព្រឹត្តបាបបាន«ចូលមកជិត»ព្រះយេស៊ូ ដោយព្រោះគេបានដឹងថា ទ្រង់នឹងយោគយល់ហើយជួយគេដែរ។ (លូកា ១៥:១; ម៉ាថាយ ៩:១២, ១៣) ប្រាកដហើយ ព្រះយេស៊ូមិនបានយល់ព្រមនឹងអំពើខុសទំនងនោះទេ។ ក្នុងការទទួលទានជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូ នោះបានជំរុញចិត្តសាខា ដែលជាអ្នកហូតពន្ធបំបាត់ដ៏អាក្រក់ម្នាក់ ឲ្យប្រែចិត្តហើយសងគេវិញចំពោះការទុក្ខវេទនាទាំងឡាយ ដែលគាត់បានធ្វើដល់អ្នកឯទៀត។ (លូកា ១៩:៨-១០) ពួកចាស់ទុំសព្វថ្ងៃនេះមានគោលដៅដូចគ្នា នៅឯទីវិនិច្ឆ័យទោស ដើម្បីនាំអ្នកដែលធ្វើខុសឲ្យប្រែចិត្ត។ ប្រសិនបើមនុស្សអាចមកឯពួកគេដោយស្រួល ដូចគេបានមកឯព្រះយេស៊ូដែរ នោះមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់នឹងមករកឲ្យគេជួយ ដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរឡើយ។
១៨. តើអ្វីដែលនឹងជួយអ្នកចាស់ទុំឲ្យបានដូច«ទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់»?
១៨ ចិត្តដ៏យោគយល់នឹងជួយពួកចាស់ទុំឲ្យប្រើយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ ដែលមិនមែនឃោរឃៅឬឥតមានអារម្មណ៍នោះទេ។ ជាការគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលអែសរ៉ាបានប្រុងប្រៀបចិត្តរបស់គាត់ មិនគ្រាន់តែប្រុងប្រៀបគំនិតរបស់គាត់នោះ ដើម្បីបង្រៀនយុត្ដិធម៌ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ (អែសរ៉ា ៧:១០) ដោយមានចិត្តយោគយល់ នឹងជួយអ្នកចាស់ទុំឲ្យប្រើគោលការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរដែលសមរម្យ ហើយឲ្យគិតដល់កាលៈទេសៈនៃបុគ្គលនិមួយៗ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសស្ត្រីដែលមានរោគធ្លាក់ឈាម នោះទ្រង់បានបង្ហាញថា យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា មានន័យថាការយល់នូវគំនិតជាគោលការណ៍ថែមពីលើច្បាប់នោះឯង។ (លូកា ៨:៤៣-៤៨) ពួកចាស់ទុំដែលអនុវត្តយុត្ដិធម៌ដោយចិត្តមេត្ដា អាចប្រៀបប្រដូចទៅនឹង«ទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់» សំរាប់អស់អ្នកដែលបានប៉ះទង្គិចដោយភាពទន់ខ្សោយរបស់គេ ឬដោយរបបសម័យដ៏អាក្រក់ ដែលជាទីរស់នៅរបស់យើងនេះ។—អេសាយ ៣២:២
១៩. តើតាមរបៀបណាដែលបងស្រីម្នាក់បានតបឆ្លើយនឹងការអនុវត្តនូវយុត្ដិធម៌របស់ព្រះនោះ?
១៩ បងស្រីម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់មួយ បានអបអរនឹងយុត្ដិធម៌របស់ព្រះផ្ទាល់ខ្លួនតែម្ដង។ នាងបានសារភាពថា៖ «ពិតហើយ ខ្ញុំមានចិត្តខ្លាចក្នុងការទៅឯពួកអ្នកចាស់ទុំ ប៉ុន្តែគេបានប្រព្រឹត្តមកលើខ្ញុំដោយចិត្តមេត្ដានិងដោយថ្លៃថ្នូរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំហាក់ដូចជាឪពុក មិនមែនដូចចៅក្រមដ៏តឹងនោះទេ។ គេបានជួយខ្ញុំឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបដិសេធចោលខ្ញុំនោះទេ ប្រសិនបើខ្ញុំតាំងចិត្តនឹងកែតម្រង់ផ្លូវរបស់ខ្ញុំឡើងវិញ។ ខ្ញុំបានរៀនផ្ទាល់ខ្លួន នូវរបៀបដែលទ្រង់ទូន្មានយើង ដូចជាឪពុកដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ធ្វើអញ្ចឹងដែរ។ ខ្ញុំអាចនិយាយទៅព្រះយេហូវ៉ាដោយឥតលាក់លាម ដោយទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងឮការអង្វររបស់ខ្ញុំ។ មើលមកក្រោយវិញ នោះខ្ញុំអាចនិយាយយ៉ាងពិតថា ការទៅជួបពួកអ្នកចាស់ទុំប្រាំពីរឆ្នាំមកហើយនេះ ជាពរពីព្រះយេហូវ៉ាមែន។ តាំងពីពេលនោះមក ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងទ្រង់បានកាន់តែខ្លាំងឡើង»។
រក្សាទុកយុត្ដិធម៌ ហើយធ្វើអ្វីដែលសុចរិត
២០. តើមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីការយោគយល់ហើយការអនុវត្តយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិតនោះ?
២០ គួរឲ្យអរណាស់ ដែលយុត្ដិធម៌របស់ព្រះមានន័យច្រើនទៀត មិនគ្រាន់តែការប្រទានឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នានូវអ្វីដែលគាត់សមទទួលនោះទេ។ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញទ្រង់ ឲ្យប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់អ្នកដែលអនុវត្តជំនឿ។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១០; រ៉ូម ៥:១៥, ១៨) ព្រះទ្រង់ទាក់ទងនឹងយើងតាមផ្លូវនេះ ដោយព្រោះយុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់គិតដល់កាលៈទេសៈរបស់យើង ហើយខំស្វែងរកសង្គ្រោះ ជាជាងផ្ដន្ទាទោស។ យ៉ាងពិតហើយ ការយល់ច្បាស់លាស់នូវទំហំនៃយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា នាំយើងឲ្យចូលមកជិតទ្រង់ថែមទៀត។ ហើយកាលដែលយើងខំធ្វើតាមលក្ខណៈនេះនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ នោះជីវិតរបស់យើងនិងជីវិតរបស់អ្នកឯទៀត ក៏បានពរយ៉ាងវិសេសដែរ។ ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌នឹងទតឃើញយើងស្វែងរកយុត្ដិធម៌។ ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាយើងថា៖ «ចូររក្សាសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ហើយប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីសុចរិតចុះ ពីព្រោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អញបានមកជិតដល់ហើយ ឯសេចក្ដីសុចរិតរបស់អញ ក៏រៀបនឹងសំដែងឲ្យឃើញដែរ មានពរហើយ មនុស្សណាដែលប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះ»។—អេសាយ ៥៦:១, ២
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើល ប៉មយាម ១៥ មេសា ១៩៩១ ទំព័រ ២២-៣។
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
◻ តើការបំផ្លាញក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ា បង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា?
◻ ហេតុអ្វីក៏តម្លៃលោះជាការសម្ដែងដ៏អស្ចារ្យនៃយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ?
◻ តើមានផ្លូវបីយ៉ាងណា ដែលយើងអាចអនុវត្តយុត្ដិធម៌នោះ?
◻ តើក្នុងផ្លូវដ៏ពិសេសណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចធ្វើតាមយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
ដោយសកម្មភាពផ្សាយរបស់យើង នោះយើងបង្ហាញនូវយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
នៅពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំបង្ហាញនូវយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ នោះពួកអ្នកដែលមានបញ្ហានឹងមានការស្រួលមករកជំនួយពីពួកគេ