ព្រះយេហូវ៉ារៀបចំផ្លូវ
«ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
១. តើអ្វីដែលបានសម្រេចដោយកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទី២០នេះ?
ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ដែល«មនុស្សទាំងអស់បានសង្គ្រោះ ហើយឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីពិត»។ (ធីម៉ូថេទី១ ២:៤) នេះគឺបានតម្រូវឲ្យមានប្រតិបត្ដិការផ្សាយប្រកាសនិងការបង្រៀនជាអន្តរជាតិ។ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយ ការផ្សព្វផ្សាយនេះបានធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន«ជាសសរ ហើយជាជើងថ្កល់របស់សេចក្ដីពិត»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៥) ក្រោយមកក៏មានកំឡុងពេលមួយរយៈយូរនៃសេចក្ដីក្បត់ជំនឿ ដែលធ្វើឲ្យពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតបានទៅជាស្រអាប់។ នៅក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ក្នុងកំឡុង‹គ្រាចុងបញ្ចប់› ‹ចំណេះពិត›ក៏មានច្រើនឡើងវិញ ដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរ។—ដានីយ៉ែល ១២:៤
២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដែលជាប់ទាក់ទងនឹងសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយ?
២ ទោះជាមានការប្រឹងប្រែងដ៏ឥតឈប់ឈររបស់សាតាំង ក្នុងការធ្វើឲ្យខូចដល់បំណងរបស់ព្រះក៏ដោយ ប៉ុន្តែសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ និងនៅក្នុងសតវត្សទី២០នេះ បានមានជោគជ័យយ៉ាងអស្ចារ្យ។ នេះគឺរំឭកយើងអំពីទំនាយរបស់អេសាយ។ ស្តីអំពីការត្រឡប់មកវិញនៃពួកនិរទេសទៅស្រុកយូដានៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំមួយ ម.ស.យ. នោះអេសាយបានសរសេរថា៖ «ឯគ្រប់ទាំងច្រកភ្នំ នោះនឹងត្រូវលើកឡើង ហើយគ្រប់ទាំងភ្នំធំតូច នឹងត្រូវពង្រាបទៅ នៅកន្លែងណាដែលគ្រលិកគ្រលុក នោះត្រូវធ្វើឲ្យស្មើ ហើយកន្លែងណាដែលរដិបរដុបនឹងត្រូវធ្វើឲ្យរាបចុះ»។ (អេសាយ ៤០:៤) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានរៀបចំហើយបានបង្ហាញផ្លូវសំរាប់ប្រតិបត្ដិការផ្សាយប្រកាសដ៏ធំ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទី២០នេះ។
៣. តើតាមវិធីណា ដែលព្រះយេហូវ៉ាអាចសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់នោះ?
៣ នេះមិនមានសេចក្ដីថា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានឥទ្ធិពលដោយផ្ទាល់លើគ្រប់ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់នៅលើផែនដី ដើម្បីធ្វើឲ្យមានការជឿនទៅមុខនៃការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនោះទេ។ ហើយនេះក៏មិនមានន័យថា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើការយល់ហេតុការណ៍ទុកជាមុនរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យដឹងនូវពត៌មានល្អិតល្អន់អំពីអ្វីៗដែលនឹងកើតឡើងនោះឡើយ។ ពិតមែន ទ្រង់អាចឃើញជាមុន ហើយព្រមទាំងអាចរៀបចំព្រឹត្ដិការណ៍នៅអនាគតផង។ (អេសាយ ៤៦:៩-១១) ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ក៏អាចប្រតិកម្មនឹងព្រឹត្ដិការណ៍កាលដែលកំពុងកើតឡើងដែរ។ ដូចជាអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ម្នាក់ ដែលដឹងនូវរបៀបដឹកនាំ ព្រមទាំងចេះការពារហ្វូងចៀមរបស់គាត់ នោះព្រះយេហូវ៉ាក៏ដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដែរ។ ទ្រង់បាននាំគេឆ្ពោះទៅសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដោយការពារភាពវិញ្ញាណរបស់គេ ហើយជំរុញគេឲ្យឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីព្រឹត្ដិការណ៍និងស្ថានការណ៍ ដែលនាំឲ្យមានការជោគជ័យដល់ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងពិភពលោក។—ទំនុកដំកើង ២៣:១-៤
កិច្ចការដ៏ពិបាកមួយ
៤, ៥. ហេតុអ្វីក៏ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាកិច្ចការដ៏ពិបាកមួយ?
៤ ដូចនឹងការសាងសង់ទូកធំនៅសម័យរបស់លោកណូអេ នោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសារដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រ ក៏ជាគម្រោងដ៏ធំមួយដែរ—គឺនៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងសម័យទំនើបនេះ។ កិច្ចការដែលចង់ឲ្យបានទៅដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ដោយប្រើសារដំណឹងណាមួយគឺពិបាកទៅហើយ ក៏ប៉ុន្តែកិច្ចការនេះគឺពិបាកហួសពីធម្មតា។ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយពួកសិស្សគឺមានតែបន្ដិចទេ។ ព្រះយេស៊ូជាអ្នកដឹកនាំ បានត្រូវគេធ្វើគុតដោយបានគេចោទថាជាអ្នកនាំបំបះបំបោរ។ សាសនារបស់សាសន៍យូដាបានស្ថាបនាយ៉ាងមាំមួន។ ព្រះវិហារដ៏អស្ចារ្យមួយបាននៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ សាសនាឯទៀតនៅក្នុងតំបន់មេឌីទែរ៉ាណេ ក៏បានស្ថាបនាឡើងបានល្អដែរ ដែលមានព្រះវិហារនិងពួកសង្ឃ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ កាលដែល‹គ្រាចុងបញ្ចប់›បានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ ពួកគ្រីស្ទានចាប់ប្រេងតាំងក៏មានតិចតួចដែរ ហើយពួកកាន់សាសនាឯទៀត ដែលអះអាងថាបំរើព្រះ ក៏មានជាច្រើនផងដែរ។—ដានីយ៉ែល ១២:៩
៥ ព្រះយេស៊ូបានព្រមានពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ថាគេនឹងទទួលការបៀតបៀន។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យមានសេចក្ដីវេទនា ព្រមទាំងសំឡាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៩) អ្វីដែលបន្ថែមពីលើបញ្ហាបែបនេះ ជាពិសេសនៅក្នុង‹ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់› ពួកគ្រីស្ទានក៏ដឹងថាពួកគេនៅក្នុង«គ្រាលំបាកណាស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) ទំហំនៃកិច្ចការនេះ ភាពប្រាកដនៃការបៀតបៀន និងភាពពិបាកនៅក្នុងគ្រានោះ ក៏បានធ្វើឲ្យកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជាអ្វីដែលត្រូវខិតខំអស់ពីសមត្ថភាព។ នេះគឺតម្រូវឲ្យមានជំនឿមាំមួនមែនទែន។
៦. តើការធានារ៉ាប់រងអំពីជោគជ័យអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់រាស្ត្រទ្រង់នោះ?
៦ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានដឹងថា នឹងមានការពិបាក នោះទ្រង់ក៏ដឹងថា នឹងគ្មានអ្វីដែលនឹងបញ្ឈប់កិច្ចការនេះឡើយ។ ការមានជោគជ័យបានត្រូវទាយប្រាប់នៅក្នុងទំនាយដ៏ល្បីមួយ ដែលមានការសម្រេចដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទី២០នេះ គឺថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទួទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
៧. តើសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយមានទំហំប៉ុនណានៅក្នុងសតវត្សទីមួយ?
៧ ដោយបានពេញដោយជំនឿនិងវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ បានចេញទៅបំពេញមុខងាររបស់គេ។ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានសឲ្យឃើញថាទ្រង់នៅគង់ជាមួយនឹងពួកគេ ពួកគេក៏បានជោគជ័យលើសពីអ្វីដែលគេប្រហែលជាសង្ឃឹមនឹងបានទៅទៀត។ ទំរាំដល់ពេលប៉ុលបានសរសេរជូនទៅពួកកូល៉ុស ប្រមាណ២៧ឆ្នាំក្រោយពីការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះគាត់អាចនិយាយអំពីដំណឹងល្អថា «បានផ្សាយ ទៅដល់គ្រប់ទាំងមនុស្ស ដែលកើតក្រោមមេឃផង»។ (កូល៉ុស ១:២៣) យ៉ាងប្រហាក់ប្រហែលដូចនេះ មកដល់ចុងសតវត្សទី២០ នោះដំណឹងល្អនេះកំពុងតែផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុង២៣៣ប្រទេស។
៨. តើនៅក្រោមកាលៈទេសៈបែបណា ដែលមនុស្សជាច្រើនបានទទួលយកដំណឹងល្អ? សូមឲ្យឧទាហរណ៍។
៨ មនុស្សរាប់លាននាក់បានទទួលយកដំណឹងល្អនៅក្នុងទសវត្សថ្មីៗនេះ។ មនុស្សជាច្រើននាក់បានធ្វើនេះនៅក្រោមកាលៈទេសៈដ៏ពិបាកបំផុត ដូចជាក្នុងកំឡុងសង្គ្រាម ការហាមឃាត់ និងការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងផង។ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយក៏មានដូចនេះដែរ។ នៅគ្រាមួយ នោះប៉ុលនិងស៊ីឡាសបានត្រូវគេវាយយ៉ាងឃោរឃៅដោយប្រើរំពាត់ ព្រមទាំងចាប់គេដាក់គុកផង។ នេះគឺជាស្ថានការណ៍ដែលប្រហែលមិនអាចធ្វើឲ្យមានសិស្សនោះទេ! ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើស្ថានការណ៍នោះ ដើម្បីធ្វើអ៊ីចឹង។ ប៉ុលនិងស៊ីឡាសបានត្រូវចេញពីគុក ហើយមេភូឃុំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ក៏បានក្លាយទៅជាអ្នកជឿ។ (កិច្ចការ ១៦:១៩-៣៣) បទពិសោធន៍បែបនេះបង្ហាញថា ពួកអ្នកប្រឆាំងជំទាស់មិនអាចធ្វើឲ្យដំណឹងល្អស្ងាត់ឡើយ។ (អេសាយ ៥៤:១៧) ក៏ប៉ុន្តែ ប្រវត្ដិសាស្ត្រនៃសាសនាគ្រីស្ទាន មិនមែនមានតែភាពមិនអនុគ្រោះដ៏ឥតឈប់ឈរនិងការបៀតបៀននោះទេ។ ឥឡូវសូមឲ្យយើងសំដៅមើលនៅព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អនុគ្រោះខ្លះៗ ដែលបានជួយរៀបចំផ្លូវសំរាប់ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អឲ្យបានជោគជ័យ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទី២០នេះ។
វិស័យខាងសាសនា
៩, ១០. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតឲ្យមានការរង់ចាំដោយសង្ឃឹម សំរាប់ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងទី២០នេះ?
៩ ចូរពិចារណាមើលអំពីពេលវេលានៃប្រតិបត្ដិការផ្សាយប្រកាសទូទាំងពិភពលោកនោះ។ ចំពោះវិស័យនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ ទំនាយនៃ៧០អាទិត្យនៃឆ្នាំ ដែលមាននៅក្នុងដានីយ៉ែល ៩:២៤-២៧ បានចង្អុលប្រាប់នៅឆ្នាំដែលព្រះមេស្ស៊ីនឹងលេចខ្លួន គឺនៅឆ្នាំ២៩ ស.យ.។ ទោះបីពួកសាសន៍យូដានៅសតវត្សទីមួយមិនបានយល់នូវពេលវេលាចំៗនៃរឿងនេះក៏ដោយ ពួកគេបានរង់ចាំព្រះមេស្ស៊ីដោយសង្ឃឹម។ (លូកា ៣:១៥) សៀវភៅបារាំង ម៉ាញូអែល ប៊ីប្លិក ចែងថា៖ «បណ្ដាមនុស្សបានដឹងថា ចិតសិបអាទិត្យដែលជាឆ្នាំដែលបានតាំងឡើងដោយដានីយ៉ែល បានកំពុងឆ្ពោះទៅទីបញ្ចប់ហើយ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលបានភ្ញាក់ ពេលឮយ៉ូហាន-បាទីស្ទប្រកាសថា ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជិតដល់ហើយ»។
១០ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះវិស័យនៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ? ការលើកព្រះយេស៊ូឲ្យសោយរាជ្យនៅលើស្ថានសួគ៌ ដែលបានគូសសម្គាល់ការចាប់ផ្ដើមនៃវត្តមានរបស់ទ្រង់ ដែលកាន់អំណាចក្នុងព្រះរាជាណាចក្រ។ បទទំនាយពីព្រះគម្ពីរបង្ហាញថានេះបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ១៩១៤។ (ដានីយ៉ែល ៤:១៣-១៧) ការទន្ទឹងចាំព្រឹត្ដិការណ៍នេះ ក៏បានធ្វើឲ្យមនុស្សដែលកាន់សាសនាខ្លះៗនៅក្នុងសតវត្សទំនើបនេះ បានពេញដោយសង្ឃឹម។ ការរង់ចាំនេះបានឃើញជាក់ស្តែងនៅក្នុងចំណោមពួកសិស្សដ៏ស្មោះនៃព្រះគម្ពីរ ដែលបានចាប់ផ្ដើមបោះពុម្ពទស្សនាវដ្ដីនេះនៅក្នុងឆ្នាំ១៨៧៩ ដែលមានចំណងជើងជាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនដែលប្រកាសវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយនិងនៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ នោះការរង់ចាំខាងសាសនា បានរៀបចំបរិយាកាសសំរាប់ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។a
១១. តើគ្រឹះអ្វីខាងសាសនា ដែលបានស្ថាបនាឡើងដើម្បីជួយការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនោះ?
១១ កត្ដាមួយទៀត ដែលបានជួយកិច្ចការរបស់ពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុងសម័យទាំងពីរ គឺថាមនុស្សជាច្រើនធ្លាប់ស្គាល់បទគម្ពីរពិសិដ្ឋ។ នៅក្នុងសតវត្សទីមួយ សហគមន៍សាសន៍យូដាបានរស់នៅបែកខ្ញែកនៅទូទាំងសាសន៍ដទៃ។ សហគមន៍ទាំងនោះមានសាលាប្រជុំ ដែលបណ្ដាមនុស្សមកជួបគ្នាជារឿយៗ ដើម្បីស្ដាប់ការអាននិងការពិគ្រោះបទគម្ពីរ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមអាចបន្ថែមចំណេះខាងសាសនា ដែលមនុស្សមានរួចទៅហើយនេះ។ (កិច្ចការ ៨:២៨-៣៦; ១៧:១, ២) នៅដើមសម័យយើងនេះ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានស្ថានការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន។ ព្រះគម្ពីរគឺមានទូទៅពាសពេញវិស័យនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនា ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសដែលកាន់សាសនាប្រូតេស្តង់។ គេបានអានបទគម្ពីរនៅក្នុងព្រះវិហារជាច្រើន មនុស្សរាប់លាននាក់មានព្រះគម្ពីរមួយក្បាលៗម្នាក់។ ព្រះគម្ពីរគឺមាននៅក្នុងដៃមនុស្សរួចទៅហើយ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវការជំនួយ ដើម្បីឲ្យយល់នូវអ្វីដែលគេមាននោះ។
ផលប្រយោជន៍នៃច្បាប់
១២. តើតាមរបៀបណាដែលច្បាប់របស់សាសន៍រ៉ូមធម្មតាជាការការពារនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ?
១២ ការផ្សព្វផ្សាយរបស់គ្រីស្ទាន ក៏តែងបានប្រយោជន៍ពីច្បាប់របស់រដ្ឋាភិបាល។ ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងបានគ្របសង្កត់ពិភពលោកនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ ហើយច្បាប់របស់គេគឺមានឥទ្ធិពលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅលើជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ច្បាប់ទាំងនេះបានផ្ដល់មកដើម្បីការពារ ហើយពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមបានទទួលប្រយោជន៍ពីច្បាប់ទាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ប៉ុលបានពឹងច្បាប់រ៉ូម៉ាំងហើយបាននាំឲ្យគេបញ្ចេញគាត់ពីគុក ហើយគាត់បានរួចផុតពីការវាយធ្វើបាប។ (កិច្ចការ ១៦:៣៧-៣៩; ២២:២៥, ២៩) ការសំដៅទៅសំវិធានការនៃប្រព័ន្ធច្បាប់រ៉ូម៉ាំង បានជួយធ្វើឲ្យមនុស្សខឹងមួយហ្វូងនៅក្រុងអេភេសូរនៅស្ងៀម។ (កិច្ចការ ១៩:៣៥-៤១) ម្ដងនោះ ប៉ុលបានត្រូវរំដោះចេញពីអំពើឃោរឃៅនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ពីព្រោះគាត់ជាសញ្ជាតិរ៉ូម៉ាំង។ (កិច្ចការ ២៣:២៧) ក្រោយមក ច្បាប់របស់រ៉ូម៉ាំងបានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ចាត់វិធានការ ដើម្បីធ្វើការការពារតាមផ្លូវច្បាប់មួយនូវជំនឿរបស់គាត់ពីមុខសេសារ។ (កិច្ចការ ២៥:១១) ទោះបីពួកសេសារពីរបីនាក់បានគ្រប់គ្រងជាពួកប្រើអំណាចផ្ដាច់ការក៏ដោយ ច្បាប់ទាំងឡាយនៅក្នុងសតវត្សទីមួយតាមធម្មតាបានអនុញ្ញាតឲ្យ«ការពារហើយស្ថាបនាដំណឹងល្អតាមច្បាប់»។—ភីលីព ១:៧, ព.ថ.
១៣. តើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសម័យយើងនេះ តែងតែបានទទួលប្រយោជន៍ពីច្បាប់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ សព្វថ្ងៃនេះក៏មានសភាពដូចនេះនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនដែរ។ ទោះជាមានអស់អ្នកខ្លះដែលនឹង‹គ្រោងរឿងដោយប្រើក្រិត្យ› ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនក៏ដោយ ស្តីអំពីសេរីភាពខាងសាសនាគឺជាសិទ្ធិដ៏សំខាន់មួយ។ (ទំនុកដំកើង ៩៤:២០) ដោយទទួលស្គាល់ថា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឥតមានគំរាមកំហែងដល់សណ្ដាប់ធ្នាប់ក្នុងសង្គម នោះរដ្ឋាភិបាលជាច្រើនបានធ្វើឲ្យមានការទទួលស្គាល់ពេញច្បាប់ដល់កិច្ចការរបស់យើង។ នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលមានការបោះពុម្ពជាច្រើនរបស់ស្មរបន្ទាល់បានធ្វើឡើងនៅទីនោះ ធរមានច្បាប់បានធ្វើឲ្យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមអាចផលិតឡើងឥតដាច់ក្នុង១២០ឆ្នាំមកហើយ ដើម្បីឲ្យអាចអាននៅទូទាំងពិភពលោក។
កំឡុងពេលមានសន្ដិភាពនិងការត្រាប្រណី
១៤, ១៥. តើស្ថេរភាពក្នុងសង្គមដែលមានមួយកំរិតមានប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច ដល់សកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ?
១៤ សកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយក៏បានទទួលប្រយោជន៍ពីកំឡុងពេលមានសន្ដិភាពមួយកំរិត។ ទោះជាព្រះយេស៊ូបានទាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវថានៅក្នុងគ្រាដែលជាប់ទាក់ទងនេះ នោះ‹សាសន៍មួយនឹងលើកគ្នាទាស់នឹងសាសន៍មួយ› ប៉ុន្តែក៏មានចន្លោះពេលនៃស្ថេរភាព ដែលអាចធ្វើឲ្យបន្ថែមកម្លាំងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៧) ពួកគ្រីស្ទានសតវត្សទីមួយបានរស់នៅក្រោម ផាក្សរ៉ូម៉ាណា ឬ សន្ដិភាពរ៉ូម៉ាំង។ អ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រម្នាក់បានសរសេរថា៖ «ប្រទេសរ៉ូមបានបង្ក្រាបប្រជាជននៅក្នុងពិភពមេឌីទែរ៉ាណេយ៉ាងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ ដែលប្រទេសរ៉ូមបានបញ្ចប់សង្គ្រាមឲ្យពួកគេ ដែលមានសឹងតែមិនចេះចប់នោះ»។ ស្ថេរភាពនេះបានបើកផ្លូវឲ្យពួកគ្រីស្ទានសម័យដើម ឲ្យធ្វើដំណើរដែលមានសុវត្ថិភាពមួយកំរិតទូទាំងចក្រភពរ៉ូម។
១៥ ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងបានខំប្រឹងបង្រួបបង្រួមប្រជាជន ដោយប្រើអំណាចដ៏ខ្លាំងរបស់ខ្លួន។ នយោបាយនេះមិនគ្រាន់តែនាំឲ្យមានការធ្វើដំណើរ ការត្រាប្រណី និងគំនិតនៃការចេះអត់ទ្រាំ ក៏ប៉ុន្តែក៏ធ្វើឲ្យមានគំនិតនៃភាតរភាពអន្តរជាតិផងដែរ។ សៀវភៅ តាមផ្លូវទៅអារ្យធម៌ ចែងថា៖ «សាមគ្គីភាពនៃចក្រភព[រ៉ូម៉ាំង] បានធ្វើឲ្យវិស័យ[សំរាប់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រីស្ទាន]បានស្រួលឡើង។ ឧបសគ្គនៃជាតិសាសន៍បានត្រូវបំបាក់បំបែកចោល។ ប្រជាពលរដ្ឋសាសន៍រ៉ូម៉ាំងគឺជាប្រជាពលរដ្ឋនៃពិភពលោក។ . . . ម្យ៉ាងវិញទៀត សាសនាមួយដែលបានបង្រៀនអំពីភាតរភាពនៃមនុស្ស អាចបានយល់នៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល ដែលបានបង្កើតគំនិតនៃភាពជាពលរដ្ឋក្នុងសកលលោក»។—ប្រៀបមើល កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥; ពេត្រុសទី១ ២:១៧
១៦, ១៧. តើអ្វីដែលបានធ្វើឲ្យមានការខំប្រឹងដើម្បីនាំឲ្យមានសន្ដិភាពនៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ ហើយតើមនុស្សជាច្រើនបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងណា?
១៦ ចុះយ៉ាងណាវិញនៅសម័យយើងនេះ? សតវត្សទី២០នេះបានមានសង្គ្រាម ដែលមានឥទ្ធិពលដ៏ហិនហោចជាងគេបំផុតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ ហើយសង្គ្រាមនៅតាមភូមិភាគបន្តរាលដាលយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងប្រទេសខ្លះៗ។ (វិវរណៈ ៦:៤) ក៏ប៉ុន្តែ គឺមានកំឡុងពេលដែលមានសន្ដិភាពមួយកំរិតនោះដែរ។ ប្រទេសមហាអំណាចក្នុងពិភពលោកមិនបានច្បាំងគ្នាដោយប្រើគ្រប់ថាមពលដ៏ខ្លាំងក្លាអស់រយៈជាង៥០ឆ្នាំមកហើយនោះទេ។ ស្ថានការណ៍នេះបានជួយយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងប្រទេសទាំងនោះ។
១៧ អំពើអាក្រក់នៃការច្បាំងគ្នាក្នុងសតវត្សទី២០នេះ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនទទួលស្គាល់នូវតម្រូវការនៃរដ្ឋាភិបាលមួយក្នុងពិភពលោក។ ការខ្លាចសង្គ្រាមក្នុងលោកនេះ បាននាំឲ្យមានការបង្កើតនៃអង្គការសម្ព័ន្ធប្រជាជាតិនិងអង្គការសហប្រជាជាតិ។ (វិវរណៈ ១៣:១៤) គោលបំណងដែលបានប្រកាសមកនៃអង្គការទាំងពីរនេះ គឺដើម្បីនាំឲ្យមានសហប្រតិបត្ដិការនិងសន្ដិភាពអន្តរជាតិ។ មនុស្សដែលដឹងនូវសេចក្ដីត្រូវការនេះ តែងតបឆ្លើយយ៉ាងល្អដល់ដំណឹងល្អនៃរដ្ឋាភិបាលមួយក្នុងពិភពលោក ដែលនាំឲ្យមានសន្ដិភាពមែនទែននិងជាស្ថាពរផង ដែលជាព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។
១៨. តើមានអាកប្បកិរិយាអ្វីនឹងសាសនា ដែលបានធ្វើឲ្យមានកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយបានល្អនោះ?
១៨ ទោះជានៅពេលខ្លះពួកគ្រីស្ទានបានត្រូវបៀតបៀនយ៉ាងកំណាចក៏ដោយ ប៉ុន្តែនៅសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទី២០នេះ ក៏បានមានកំឡុងពេលនៃការត្រាប្រណីសាសនាផងដែរ។ (យ៉ូហាន ១៥:២០; កិច្ចការ ៩:៣១) ពួករ៉ូម៉ាំងបានយល់ព្រមនិងបានប្រែប្រួលទៅតាមព្រះ និងទេពធីតាដែលជាព្រះរបស់ប្រជាជនដែលគេបានគ្រប់គ្រងនោះ។ សាស្ដ្រាចារ្យ រ៉ុតនី ស៊្ទាក បានសរសេរថា៖ «ក្នុងករណីជាច្រើន ប្រទេសរ៉ូមបានផ្ដល់ឲ្យសេរីភាពខាងសាសនាមួយកំរិតខ្ពស់ជាងដែលមិនធ្លាប់ឃើញ រហូតដល់ក្រោយពីបដិវត្តន៍អាមេរិក»។ នៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ មនុស្សនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនមានសម្មានចិត្តនឹងទស្សនៈរបស់អ្នកដទៃ ដែលជាលទ្ធផល ពួកគេបានសុខចិត្តស្ដាប់សារដំណឹងព្រះគម្ពីរ ដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានាំមកនោះ។
មុខនាទីនៃវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេស
១៩. តើតាមរបៀបណាដែលពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមឆ្លៀតយកការប្រើសៀវភៅសរសេរនោះ?
១៩ នៅទីបំផុត សូមពិចារណាមើលនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យរាស្ត្រទ្រង់អាចទទួលប្រយោជន៍ពីការជឿនលឿនខាងវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេស។ ទោះជាពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមមិនបានរស់នៅក្នុងសម័យ ដែលមានការជឿនលឿនខាងវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសក៏ដោយ តែរបស់មួយដែលគេបានប្រើ នោះគឺសៀវភៅសរសេរ ឬក៏សៀវភៅដែលមានសន្លឹក។ សៀវភៅសរសេរបានយកមកប្រើជំនួសនឹងរមូរក្រដាសដ៏ពិបាកកាន់។ សៀវភៅ កំណើតនៃសៀវភៅសរសេរ ចែងថា៖ «បើប្រៀបធៀបនឹងដំណើរដ៏យឺតនិងមួយចំណែកម្ដង ដែលសៀវភៅសរសេរបានយកប្រើជំនួសនឹងរមូរក្រដាស នៅក្នុងអក្សរសាស្ត្រខាងលោកីយ៍នេះ នោះការប្រើសៀវភៅសរសេររបស់ពួកគ្រីស្ទាន ហាក់ដូចមានមួយរំពេចហើយមានទូទៅផង»។ ឯកសារយោងនេះក៏ចែងថា៖ «ពួកគ្រីស្ទានប្រើសៀវភៅសរសេរនេះនៅក្នុងសតវត្សទីពីរ មានទូទៅច្រើនដល់ម្ល៉េះ ដែលការផ្ដើមប្រើនេះច្បាស់ជាមានមុនឆ្នាំ១០០គ្រីស្ទសករាជ»។ សៀវភៅសរសេរនេះគឺស្រួលប្រើជាងរមូរក្រដាស។ គឺអាចរកឃើញបទគម្ពីរលឿនជាង។ នេះប្រាកដជាបានជួយពួកគ្រីស្ទានសម័យដើម ដែលដូចប៉ុល មិនគ្រាន់តែបានពន្យល់បទគម្ពីរ ប៉ុន្តែក៏‹បានផ្ដល់ភស្តុតាងដោយឯកសារយោង›នូវអ្វីៗដែលគេបង្រៀន។—កិច្ចការ ១៧:២, ៣
២០. តើតាមរបៀបណាដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះបានប្រើវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសសម័យនេះ ក្នុងសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយក្នុងពិភពលោក ហើយហេតុអ្វី?
២០ ការជឿនលឿនខាងវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសនៅក្នុងសតវត្សយើងនេះ គឺអស្ចារ្យណាស់។ ម៉ាស៊ីនបោះពុម្ពដែលមានល្បឿនលឿន បានជួយឲ្យអាចមានដំណាលគ្នានូវប្រកាសនវត្ថុព្រះគម្ពីរក្នុងភាសាជាច្រើន។ វិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសទំនើបនេះបានជួយបង្កើនល្បឿននៃកិច្ចការបកប្រែព្រះគម្ពីរ។ ឡានដឹកទំនិញ រទេះភ្លើង កប៉ាល់ និងយន្តហោះអាចធ្វើឲ្យការដឹកជញ្ជូនប្រកាសនវត្ថុព្រះគម្ពីរបានយ៉ាងលឿនទូទាំងផែនដីនេះ។ ទូរស័ព្ទនិងទូរសារបានធ្វើឲ្យការនិយាយឆ្លងឆ្លើយមួយរំពេចជាហេតុការណ៍ដែលមានមែនទែន។ តាមរយៈវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ឲ្យឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ ពីវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសបែបនេះ ដើម្បីនាំឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងពិភពលោក។ ពួកគេមិនប្រើវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសបែបនេះ ដោយមានចិត្តប្រាថ្នាចង់ដឹងប្រើអ្វីៗដែលទើបតែចេញថ្មីៗនៅក្នុងពិភពលោកនេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលបំណងដ៏សំខាន់បំផុតរបស់គេ នោះគឺប្រើអ្វីដែលនឹងជួយគេឲ្យប្រតិបត្ដិកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពជាទីបំផុត។
២១. តើយើងអាចទុកចិត្តនឹងរឿងអ្វី?
២១ ព្រះយេស៊ូបានទាយថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទួទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ដូចជាពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមបានឃើញនូវការសម្រេចនៃទំនាយនោះ សព្វថ្ងៃនេះយើងក៏ឃើញការសម្រេចទំនាយនេះក្នុងទំហំដ៏ធំមួយ។ ទោះជាកិច្ចការនេះមានភាពធំសម្បើមនិងពិបាក ក្នុងកំឡុងពេលល្អឬក៏មិនល្អ នៅពេលផ្លាស់ប្ដូរច្បាប់និងអាកប្បកិរិយា នៅក្នុងសង្គ្រាមនិងពេលមានសន្ដិភាព ហើយនៅពេលមានការជឿនលឿនខាងវិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកទេសសព្វគ្រប់ក្ដី ក៏ដំណឹងល្អបានត្រូវផ្សព្វផ្សាយ ហើយក៏កំពុងតែផ្សព្វផ្សាយឥឡូវនេះដែរ។ តើនេះមិនធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តពេញដោយសេចក្ដីស្ងើចទេឬ នូវប្រាជ្ញានិងការយល់ហេតុការណ៍ជាមុនដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ? យើងប្រហែលជាមានចិត្តប្រាកដទាំងស្រុងថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនេះនឹងត្រូវបានសម្រេចយោងទៅតាមកំណត់ពេលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាគោលបំណងដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ នឹងបានសម្រេច ដែលនឹងប្រទានពរឲ្យពួកសុចរិត។ ពួកគេនឹងបានផែនដីជាមរតកហើយរស់នៅលើនោះជានិរន្តរ៍។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៩; ហាបាគុក ២:៣) ប្រសិនបើយើងសម្របជីវិតរបស់យើងតាមគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងនឹងនៅក្នុងចំណោមពួកគេដែរ។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៦
[កំណត់សម្គាល់]
a បើចង់បានការពន្យល់ល្អិតល្អន់ថែមទៀតអំពីទំនាយពីរដែលទាក់ទងព្រះមេស្ស៊ី សូមមើលសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទំព័រ៣៦, ៩៧ និង៩៨-១០៧ ដែលបានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
ចំណុចសំរាប់មើលសារឡើងវិញ
◻ ហេតុអ្វីក៏ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាកិច្ចការដ៏ពិបាកមួយ?
◻ តើតាមវិធីណាដែលកិច្ចការគ្រីស្ទានបានទទួលប្រយោជន៍ពីរបៀបរៀបចំរបស់រដ្ឋាភិបាល និងស្ថេរភាពនៅក្នុងសង្គមមួយកំរិតនោះ?
◻ តើការប្រទានពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ធានារ៉ាប់រងយើងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគត?