ចូរ«ចូលទៅជិតព្រះ»
«ចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។—យ៉ាកុប ៤:៨
១, ២. (ក) តាមធម្មតា តើមនុស្សជាតិអះអាងថាអ្វី? (ខ) តើយ៉ាកុបបានជំរុញទឹកចិត្តជនគ្រីស្ទានដោយពាក្យអ្វី? ហេតុអ្វីគាត់ជូនដំបូន្មាននោះ?
«ព្រះគង់នៅជាមួយយើង»។ ពាក្យទាំងនេះត្រូវសរសេរជាប់នឹងអ្វីៗក៏ដោយដែលជានិមិត្តរូបរបស់ប្រទេសផ្សេងៗ និងសូម្បីតែឯកសណ្ឋានរបស់ទាហាននៃប្រទេសខ្លះក៏មានពាក្យនេះដែរ។ នៅសម័យយើងនេះ ពាក្យថា«យើងទុកចិត្តទៅលើព្រះ» ក៏បានត្រូវបោះពុម្ពនៅលើក្រដាសប្រាក់ និងឆ្លាក់នៅលើកាក់ដែលជាលុយរបស់ប្រទេសផ្សេងៗដែរ។ គឺជាការធម្មតាទេ ដែលមនុស្សជាតិអះអាងថា ខ្លួនមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះ។ ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជានឹងយល់ស្របថា ការមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិតហើយជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះតម្រូវឲ្យមានអ្វីច្រើនជាង មិនមែនគ្រាន់តែពាក្យសំដីឬក៏ការមានពាក្យស្លោកមួយដូចខាងលើនេះតែប៉ុណ្ណោះនោះ មែនទេ?
២ ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់ថា យើងអាចមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះបានពិតមែន។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវព្យាយាមទើបបាន។ សូម្បីតែជនគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនោះ ក៏ត្រូវពង្រឹងនូវចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ នៅសម័យនោះ លោកយ៉ាកុប ជាជនគ្រីស្ទានម្នាក់ហើយក៏ជាអ្នកត្រួតពិនិត្យដែរ លោកត្រូវព្រមានជនគ្រីស្ទានខ្លះអំពីភាពទន់ទោរទៅរកគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តខាងសាច់ឈាម ហើយការបាត់បង់នូវភាពស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ។ ក្នុងដំបូន្មាននោះ យ៉ាកុបបានជំរុញទឹកចិត្តពួកគេយ៉ាងខ្លាំងឲ្យ «ចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ាកុប ៤:១-១២) តើយ៉ាកុបចង់និយាយដូចម្ដេចដោយប្រើពាក្យថា«ចូលទៅជិត»នោះ?
៣, ៤. (ក) អ្នកដែលបានអានសំបុត្ររបស់យ៉ាកុបនៅសតវត្សទីមួយ តើពួកគេប្រហែលជាបាននឹកចាំពីអ្វី ពេលពួកគេឮពាក្យថា«ចូលទៅជិតព្រះ»នោះ? (ខ) ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថា យើងអាចចូលទៅជិតព្រះបាន?
៣ អ្នកដែលបានអានសំបុត្ររបស់យ៉ាកុប ធ្លាប់ឮឃ្លាថា«ចូលទៅជិតព្រះ»ពីមុន។ ក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេបានមានការណែនាំល្អិតល្អន់សំរាប់ពួកសង្ឃស្តីអំពីរបៀបពួកគេត្រូវ«ចូលមកឯ»ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីធ្វើជារាស្ត្រទ្រង់។ (និក្ខមនំ ១៩:២២) ដូច្នេះ អ្នកដែលបានអានសំបុត្ររបស់យ៉ាកុបប្រហែលជាបាននឹកចាំថា ការចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដែលពួកគេមិនត្រូវមើលស្រាលនោះឡើយ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតលើសកលលោក។
៤ ក៏ប៉ុន្តែ នេះសមស្របនឹងអ្វីដែលបណ្ឌិតព្រះគម្ពីរមួយរូបបានកត់សម្គាល់ថា៖ «ការដាស់តឿន[នៅយ៉ាកុប៤:៨]បង្ហាញពីសុទិដ្ឋិនិយមខ្លាំងណាស់»។ យ៉ាកុបដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយអញ្ជើញមនុស្សជាតិឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ឲ្យចូលមកជិតទ្រង់តាំងតែពីដើមមក។ (របាក្សត្រទី២ ១៥:២) តម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូបានបើកផ្លូវឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានពេញលេញ។ (អេភេសូរ ៣:១១, ១២) សព្វថ្ងៃនេះ ផ្លូវនេះបានត្រូវបើកឲ្យមនុស្សរាប់លាននាក់ចូលទៅជិតព្រះ! ក៏ប៉ុន្តែ តើយើងអាចចាប់ផ្ដើមដើរឆ្ពោះទៅតាមផ្លូវដ៏ប្រសើរឯកនេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងនឹងពិចារណាយ៉ាងខ្លីនូវវិធីបីយ៉ាងដែលយើងអាចចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាបាន។
ចូរ«បន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះ»អំពីព្រះ
៥, ៦. តើឧទាហរណ៍អំពីពេលដែលសាំយូអែលនៅក្មេង បញ្ជាក់ដូចម្ដេចនូវអត្ថន័យនៃការ«ក្រេបជញ្ជក់ចំណេះ»អំពីព្រះ?
៥ យោងទៅតាមយ៉ូហាន ១៧:៣ ក្នុងព្រះគម្ពីរសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «នេះជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ និងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង»។ ខនេះត្រូវបកប្រែផ្សេងពីព្រះគម្ពីរឯទៀតក្រៅពីសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី។ ជាជាងបកប្រែថា«ក្រេបជញ្ជក់ចំណេះ» ព្រះគម្ពីរឯទៀតគ្រាន់តែដាក់ពាក្យថា«ស្គាល់»ព្រះមួយម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ បណ្ឌិតមួយចំនួនកត់សម្គាល់ថា ខ្លឹមសារនៃពាក្យដើមជាភាសាក្រិច រួមបញ្ចូលច្រើនជាងការស្គាល់ទៅទៀត ដែលនេះសំដៅលើសកម្មភាពដែលបន្តទៅមុខជានិច្ច និងដែលអាចឈានទៅដល់ការស្គាល់គ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៀតផង។
៦ នៅសម័យព្រះយេស៊ូ ការស្គាល់ព្រះយ៉ាងជិតស្និទ្ធមិនមែនជាគំនិតថ្មីមួយទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ យើងអានថា នៅពេលដែលសាំយូអែលនៅជាកុមារ គាត់«មិនទាន់ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅឡើយទេ»។ (សាំយូអែលទី១ ៣:៧) តើនេះមានន័យថា សាំយូអែលមិនសូវដឹងអំពីព្រះឬ? មិនមានន័យដូច្នេះទេ។ មាតាបិតានិងពួកសង្ឃប្រាកដជាបានបង្រៀនសាំយូអែលច្រើនអំពីព្រះ។ ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមបណ្ឌិតមួយរូប ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវប្រើក្នុងខនោះអាច«ត្រូវប្រើសំរាប់ភាពស្និទ្ធស្នាលបំផុត»។ មុនពេលដែលសាំយូអែលបំរើជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ គាត់មិនទាន់ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជិតស្និទ្ធនៅឡើយទេ។ ក្នុងកាលដែលគាត់កំពុងតែធំឡើង គាត់បានចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាពិតប្រាកដ និងមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់។—សាំយូអែលទី១ ៣:១៩, ២០
៧, ៨. (ក) ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនគួរធ្លាក់ទឹកចិត្តចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅក្នុងព្រះគម្ពីរ? (ខ) តើអ្វីជាសេចក្ដីពិតដ៏ជ្រាលជ្រៅខ្លះដែលមានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលយើងគួរសិក្សា?
៧ តើអ្នកកំពុងតែបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងជិតស្និទ្ធឬទេ? ដើម្បីធ្វើយ៉ាងនេះអ្នកត្រូវតែ«ប្រាថ្នាចង់បាន»ម្ហូបអាហារដែលព្រះប្រទានឲ្យ។ (ពេត្រុសទី១ ២:២, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) កុំស្កប់ចិត្តនឹងការរៀនតែសេចក្ដីបឋមៗប៉ុណ្ណោះ។ ចូរសំភីរៀនសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅពីព្រះគម្ពីរផងដែរ។ (ហេព្រើរ ៥:១២-១៤) តើអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយនឹកស្មានថា សេចក្ដីបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅនោះគឺពិបាករៀនពេកឬ? បើដូច្នេះ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជា«គ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្តម»។ (អេសាយ ៣០:២០, ព.ថ.) ទ្រង់ជ្រាបនូវរបៀបបង្រៀនសេចក្ដីពិតដ៏ជ្រាលជ្រៅដល់មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ទ្រង់អាចប្រទានពរទៅលើអ្នក ពេលដែលអ្នកព្យាយាមយល់នូវអ្វីដែលទ្រង់កំពុងតែបង្រៀនអ្នក។—ទំនុកដំកើង ២៥:៤
៨ សូមអញ្ជើញពិនិត្យមើល«សេចក្ដីជ្រាលជ្រៅនៃព្រះ»ដោយខ្លួនឯង។ (កូរិនថូសទី១ ២:១០) នេះមិនមែនជាសេចក្ដីបង្រៀនដែលធ្វើឲ្យយើងធុញទ្រាន់នោះទេ ព្រោះមិនមែនដូចជាអ្វីដែលសាសនវិទូនិងបព្វជិតពិនិត្យមើលឡើយ។ តែសេចក្ដីបង្រៀននោះមានអត្ថប្រយោជន៍ ហើយក៏ផ្ដល់ជាការយល់ធ្លុះជ្រៅដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ អំពីគំនិតនិងព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតារបស់យើងដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ជាឧទាហរណ៍ តម្លៃលោះ «សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង» និងកិច្ចព្រមព្រៀងផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើដើម្បីប្រទានពរទៅលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់និងដើម្បីបំពេញគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ជាប្រធានខ្លះក្នុងចំណោមប្រធានជាច្រើនឯទៀតដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍និងផ្ដល់ជាផលប្រយោជន៍ជាច្រើនពេលយើងស្រាវជ្រាវនិងសិក្សា។—កូរិនថូសទី១ ២:៧
៩, ១០. (ក) តើហេតុអ្វីបានជាអំនួតអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់បាន? តើអ្វីនឹងជួយឲ្យយើងជៀសផុតពីអំនួត? (ខ) បើគិតពីចំណេះអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរព្យាយាមមានចិត្តរាបទាបនោះ?
៩ ពេលអ្នកទទួលចំណេះរឹតតែច្រើនអំពីរឿងដ៏ជ្រាលជ្រៅខាងវិញ្ញាណ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងគ្រោះថ្នាក់មួយដែលអាចកើតអំពីចំណេះ ពោលគឺជាអំនួត។ (កូរិនថូសទី១ ៨:១) អំនួតបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់មែន ដ្បិតអំនួតពង្រាត់មនុស្សឲ្យនៅឆ្ងាយពីព្រះ។ (សុភាសិត ១៦:៥; យ៉ាកុប ៤:៦) សូមចាំថា គ្មានមនុស្សណាម្នាក់មានហេតុបង្អួតចំណេះខ្លួនឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណានូវពាក្យដែលមានក្នុងអារម្ភកថានៃសៀវភៅមួយដែលរៀបរាប់សមិទ្ធផលខាងវិទ្យាសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិនៅពេលថ្មីៗនេះ។ «កាលយើងចេះកាន់តែច្រើន យើងកាន់តែទទួលស្គាល់ថាយើងមិនសូវចេះច្រើនទេ។ . . . កាលបើយកអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងបានរៀនមកប្រៀបនឹងអ្វីដែលយើងមិនទាន់រៀននោះ គឺដូចជាយើងមិនបានរៀនអ្វីសោះឡើយ»។ ការពោលដោយចិត្តរាបទាបយ៉ាងនេះធ្វើឲ្យយើងពេញចិត្តណាស់។ ឥឡូវ ទំរាំដល់ចំណេះអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលមានច្រើនគ្មានព្រំដែននោះ យើងមានហេតុឲ្យមានចិត្តរាបទាបជាជាងអំបាលម៉ានទៅទៀត។ ហេតុអ្វី?
១០ សូមកត់សម្គាល់ចំណែងព្រះគម្ពីរខ្លះៗស្តីអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ‹អស់ទាំងព្រះតំរិះទ្រង់ក៏ជ្រៅណាស់›។ (ទំនុកដំកើង ៩២:៥) «ព្រះតំរិះរបស់[ព្រះយេហូវ៉ា]ឥតមានព្រំដែនឡើយ»។ (ទំនុកតម្កើង ១៤៧:៥, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) «គ្មានអ្នកណាអាចស្ទង់យល់យោបល់របស់[ព្រះយេហូវ៉ា]បានទេ»។ (អេសាយ ៤០:២៨) «អើហ្ន៎! ប្រាជ្ញា នឹងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ!»។ (រ៉ូម ១១:៣៣) ប្រាកដហើយ យើងនឹងមិនអាចដឹងអ្វីៗទាំងអស់អំពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (សាស្ដា ៣:១១) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនយើងនូវអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន តែតែងតែមានចំណេះច្រើនមិនចេះអស់ដែលយើងនឹងត្រូវរៀន។ ការយល់ដឹងអំពីចំណុចនេះ ពិតជាធ្វើឲ្យយើងរំភើបចិត្តនិងមានចិត្តរាបទាប មែនទេ? ដូច្នេះ ពេលដែលយើងរៀន ចូរយើងប្រើចំណេះរបស់យើងជានិច្ច ដើម្បីចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ានិងជួយអ្នកឯទៀតធ្វើដូច្នេះដែរ មិនមែនដើម្បីលើកដំកើងខ្លួនឲ្យខ្ពស់ជាងអ្នកឯទៀតឡើយ។—ម៉ាថាយ ២៣:១២; លូកា ៩:៤៨
ចូរសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា
១១, ១២. (ក) តើចំណេះដែលយើងទទួលអំពីព្រះយេហូវ៉ាគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង? (ខ) តើអ្វីបង្ហាញឲ្យដឹងថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បុគ្គលម្នាក់គឺស្មោះចំពោះព្រះឬក៏អត់នោះ?
១១ គឺសមរម្យណាស់ ដែលសាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ទំនាក់ទំនងរវាងចំណេះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំក៏អធិស្ឋានសូមសេចក្ដីនេះ គឺឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នករាល់គ្នា បានចំរើនកាន់តែច្រើនឡើង ដោយនូវសេចក្ដីចេះដឹង នឹងយោបល់គ្រប់ជំពូក»។ (ភីលីព ១:៩) ជាជាងធ្វើឲ្យយើងអួតខ្លួន សេចក្ដីពិតដ៏វិសេសទាំងឡាយដែលយើងរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ គួរបង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះវរបិតាយើងនៅស្ថានសួគ៌។
១២ ពិតណាស់ មនុស្សជាច្រើនដែលអះអាងថា ខ្លួនស្រឡាញ់ព្រះនោះ ការពិតពួកគេមិនស្រឡាញ់ព្រះទេ។ ពួកគេប្រហែលជាមានមនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅក្នុងចិត្តពួកគេពិតមែន។ អារម្មណ៍បែបនេះគឺល្អ គួរឲ្យសរសើរណាស់ ពេលសមស្របទៅតាមចំណេះពិត។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍បែបនេះមិនមែនជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតចំពោះព្រះឡើយ។ ហេតុអ្វី? សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបកស្រាយថាជាសេចក្ដីស្រឡាញ់: «ដ្បិតនេះហើយជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ គឺឲ្យយើងកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:៣) ដូច្នេះ ការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះ គឺត្រូវមានការប្រព្រឹត្តតាមបង្គាប់របស់ទ្រង់ព្រមជាមួយដែរ។
១៣. តើការកោតខ្លាចព្រះនឹងជួយយើងសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយឲ្យយើងស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។ ការកោតខ្លាចគឺការកោតគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដែលបណ្ដាលមកពីការក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីទ្រង់ និងការរៀនអំពីភាពបរិសុទ្ធ ភាពរុងរឿង តេជានុភាព យុត្ដិធម៌ ប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏គ្មានព្រំដែនរបស់ទ្រង់។ បើយើងចង់ចូលទៅជិតទ្រង់ ការកោតខ្លាចនេះគឺត្រូវមានជាចាំបាច់។ តាមពិត សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលទំនុកដំកើង ២៥:១៤ ចែងអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សេចក្ដីមេត្រីមិត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា នៅជាមួយនឹងអ្នកណាដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់»។ ដូច្នេះ បើយើងកោតក្រែងព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដោយមិនចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនសព្វព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចចូលទៅជិតទ្រង់បាន។ ការកោតខ្លាចព្រះនឹងជួយយើងស្ដាប់តាមឱវាទនៅសុភាសិត ៣:៦ ដែលចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។ តើនេះមានន័យដូចម្ដេច?
១៤, ១៥. (ក) តើយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វីខ្លះជារៀងរាល់ថ្ងៃ? (ខ) តើយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីបង្ហាញថាយើងកោតខ្លាចព្រះ?
១៤ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេងៗដែលរួមមានទាំងការសម្រេចចិត្តសំខាន់ផងនិងតូចតាចផង។ ជាឧទាហរណ៍ តើយើងនឹងសន្ទនាជាមួយនឹងអ្នកណា អ្នកធ្វើការជាមួយយើង មិត្តរួមថ្នាក់ ឬក៏អ្នកជិតខាងរបស់យើង? (លូកា ៦:៤៥) តើអ្នកនឹងខំប្រឹងធ្វើការឬក៏តើអ្នកធ្វើនោះគ្រាន់តែជាការបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ? (កូល៉ុស ៣:២៣) តើអ្នកនឹងទៅជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ឬក៏តើអ្នកនឹងខំពង្រឹងមិត្តភាពជាមួយអ្នកដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណខ្លាំងវិញ? (សុភាសិត ១៣:២០) សូម្បីតែក្នុងរឿងតូចតាចក៏ដោយ តើអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ដើម្បីនាំឲ្យមានប្រយោជន៍ដល់ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ? (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) បើគោលការណ៍ក្នុងបទគម្ពីរដូចខាងលើនេះណែនាំអ្នកក្នុងការសម្រេចចិត្តប្រចាំថ្ងៃ នោះអ្នកពិតជាកំពុងតែទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា«នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវ»របស់ខ្លួន។
១៥ ជារៀងរាល់ដងដែលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងគួរសួរខ្លួនយើងថា៖ តើព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យខ្ញុំសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា? តើការសម្រេចចិត្តមួយណានឹងធ្វើឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយបំផុត? (សុភាសិត ២៧:១១) ការកោតខ្លាចព្រះតាមរបៀបនេះជាវិធីដ៏ប្រសើរមួយដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យរក្សាខ្លួនឲ្យបានស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ ខាងសីលធម៌ និងខាងរាងកាយផងដែរ។ សូមចាំថា ក្នុងខដែលយ៉ាកុបជំរុញជនគ្រីស្ទានឲ្យ«ចូលទៅជិតព្រះ»នោះ គាត់ក៏បានដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ឱពួកមានបាបអើយ! ចូរលាងដៃឲ្យស្អាតចុះ! ឱពួកអ្នកមានចិត្ត២អើយ! ចូរសំអាតចិត្តឡើង!»។—យ៉ាកុប ៤:៨
១៦. ពេលយើងថ្វាយទ្រព្យធន ពេលវេលា និងកម្លាំងរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា តើនេះមិនបានន័យដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវថ្វាយរបស់ទាំងនេះ?
១៦ ពិតណាស់ ការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលច្រើនជាងការជៀសចេញពីអំពើអាក្រក់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏ជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីដ៏ត្រឹមត្រូវផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ តើយើងប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងណាចំពោះព្រះទ័យដ៏សែនទូលាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងរបស់ដ៏ល្អ ដែលព្រះប្រទានមក នឹងអស់ទាំងអំណោយទានដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ នោះសុទ្ធតែមកពីស្ថានលើ គឺមកពីព្រះវរបិតានៃពន្លឺ»។ (យ៉ាកុប ១:១៧) ការពិត ពេលយើងថ្វាយទ្រព្យធនរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នេះមិនបានន័យថាយើងកំពុងតែជួយទ្រង់នោះទេ ដ្បិតទ្រព្យសម្បត្ដិនិងធនធានទាំងអស់សុទ្ធតែជារបស់ផងទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៥០:១២) ហើយនៅពេលដែលយើងថ្វាយពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នេះមិនបានន័យថាយើងកំពុងតែបំពេញសេចក្ដីត្រូវការដែលទ្រង់មិនអាចបំពេញដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ឡើយ។ សូម្បីតែបើយើងមិនព្រមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទាល់តែសោះ ក៏ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យដុំថ្មស្រែកឡើងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយបានដែរ! ដូច្នេះ ហេតុអ្វីយើងថ្វាយទ្រព្យធន ពេលវេលា និងកម្លាំងរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា? ហេតុសំខាន់បំផុតនោះ គឺពីព្រោះយើងចង់សម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ដោយអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង អស់ពីគំនិត និងអស់ពីកម្លាំងរបស់យើង។—ម៉ាកុស ១២:២៩, ៣០
១៧. តើអ្វីអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យថ្វាយដោយអំណរចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
១៧ ពេលយើងថ្វាយអ្វីៗចំពោះព្រះយេហូវ៉ា យើងគួរធ្វើដូច្នេះដោយចិត្តសប្បាយ«ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់ដល់អ្នកណាដែលថ្វាយដោយអំណរ»។ (កូរិនថូសទី២ ៩:៧) គោលការណ៍នៅចោទិយកថា ១៦:១៧ អាចជួយឲ្យយើងថ្វាយដោយអំណរ ដោយពោលថា៖ «ត្រូវឲ្យគ្រប់គ្នាថ្វាយតាមកំឡាំងរៀងខ្លួន គឺតាមព្រះពរដែលព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង បានប្រទានឲ្យ»។ ពេលយើងគិតពិចារណាអំពីរបៀបព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យដ៏សែនទូលាយចំពោះយើង នោះយើងចង់មានចិត្តទូលាយចំពោះទ្រង់វិញដែរ។ ការថ្វាយបែបនេះតែងតែធ្វើឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយ ដូចជាជំនូនតូចមួយដែលកូនជូនចំពោះមាតាបិតានោះតែងធ្វើឲ្យពួកគាត់សប្បាយចិត្តណាស់។ ការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរបៀបនេះនឹងជួយឲ្យយើងចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។
ចូរបង្កើតឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន
១៨. ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ដែលយើងពិចារណារបៀបយើងអាចធ្វើឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងបានល្អឡើង?
១៨ ការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនផ្ដល់ឱកាសដ៏ពិសេសមួយ ដើម្បីទូលប្រាប់ព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌អំពីរឿងអាថ៌កំបាំងដែលលាក់កប់ទុកក្នុងចិត្ត។ (ភីលីព ៤:៦) ដោយព្រោះសេចក្ដីអធិស្ឋានជាវិធីសំខាន់ដែលយើងអាចចូលទៅជិតព្រះបាននោះ យកល្អយើងត្រូវឆ្លៀតពេលពិនិត្យពិចារណាថា តើសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងគឺល្អប៉ុនណាទៅ។ នេះមិនមែនមានន័យថាសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងត្រូវតែពីរោះជាទីបំផុតនិងមានទំរង់ល្អបំផុតនោះទេ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងទូលចំពោះទ្រង់នោះត្រូវស្មោះអស់ពីចិត្តវិញ។ តើយើងអាចធ្វើឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងបានល្អឡើងបានយ៉ាងណា?
១៩, ២០. ហេតុអ្វីយើងគួររំពឹងគិតជាមុនអំពីអ្វីដែលយើងអធិស្ឋាន? តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលសមឲ្យយើងរំពឹងគិតនោះ?
១៩ មុនដែលយើងអធិស្ឋាន យើងអាចរំពឹងគិតសិន។ បើយើងរំពឹងគិតជាមុន យើងនឹងអាចមានសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏ជាក់លាក់ ហើយពោរពេញទៅដោយខ្លឹមសារយ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៀតផង។ ដោយធ្វើដូចនេះ យើងនឹងជៀសវាងការសូត្រតាមតែពាក្យដែលយើងតែងតែធ្លាប់ប្រើរាល់តែដង។ (សុភាសិត ១៥:២៨, ២៩) ការគិតអំពីរឿងខ្លះដែលព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានជាគំរូ និងរួចមកគិតអំពីរបៀបដែលនោះជាប់ទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈរបស់យើង ប្រហែលនេះអាចជួយយើងបាន។ (ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣) ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាអាចសួរខ្លួនយើងថា តើយើងអាចជួយយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងការសម្រេចព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដី? រួចមក យើងអាចទូលប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីចិត្តប្រាថ្នាយ៉ាងណាដែលនឹងនាំឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត ហើយសុំទ្រង់ជួយយើងបំពេញការងារណាដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងមែនទេ? តើយើងមានកង្វល់ច្រើនអំពីការចិញ្ចឹមជីវិតឬ? តើយើងត្រូវការការអត់ឱនទោសនូវបាបអ្វីខ្លះ? ហើយតើយើងរៀនឲ្យចេះអត់ឱនទោសអ្នកណាខ្លះ? តើមានការល្បងលណាដែលកំពុងតែនាំឲ្យយើងពិបាក? ហើយតើយើងយល់ថាយើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទាន់ក្នុងរឿងនោះឬទេ?
២០ ម្យ៉ាងទៀត យើងប្រហែលជាគិតអំពីមនុស្សដែលយើងស្គាល់ ដែលត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ (កូរិនថូសទី២ ១:១១) យើងក៏មិនត្រូវភ្លេចការអរព្រះគុណចំពោះទ្រង់នោះដែរ។ បើយើងឈប់ហើយគិតបន្ដិចសិន យើងពិតជាអាចនឹកឃើញហេតុជាច្រើនដែលយើងគួរអរព្រះគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងសរសើរទ្រង់រាល់តែថ្ងៃសំរាប់ភាពល្អរបស់ទ្រង់។ (ចោទិយកថា ៨:១០; លូកា ១០:២១) ការធ្វើយ៉ាងនេះមានប្រយោជន៍មួយទៀត គឺនឹងជួយយើងមានកតញ្ញូតាធម៌ហើយមានទស្សនៈដ៏ល្អជាងចំពោះជីវិត។
២១. តើការសិក្សាគំរូអ្វីក្នុងបទគម្ពីរប្រហែលជាអាចជួយយើងពេលដែលយើងអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ា?
២១ ការសិក្សាអាចជួយយើងក្នុងការអធិស្ឋានដែរ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ មានកត់សរសេរសេចក្ដីអធិស្ឋានប្រសើរៗជាច្រើនទូលដោយបុរសស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងកំពុងតែប្រឈមមុខបញ្ហាណាមួយដែលធ្វើឲ្យយើងភ័យនិងរហូតដល់គំរាមកំហែងដល់សុវត្ថិភាពយើងឬអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងអាចអានសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យ៉ាកុបដែលគាត់ទូលប្រាប់ព្រះមុនជួបអេសាវដែលរកសងសឹកទៅលើគាត់។ (លោកុប្បត្តិ ៣២:៩-១២) យើងក៏អាចសិក្សាពីសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ស្តេចអេសា ពេលកងទ័ពអេធីយ៉ូពីដែលមានប្រហែលមួយលាននាក់បានមកគំរាមកំហែងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ (របាក្សត្រទី២ ១៤:១១, ១២) បើយើងមានបញ្ហាណាមួយដែលអាចនាំឲ្យមានការតិះដៀលមកលើព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយកល្អយើងគួរពិចារណាសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អេលីយ៉ាដែលគាត់ទូលនៅមុខអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះបាលនៅលើភ្នំកើមែល ហើយយើងក៏អាចពិចារណាសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់នេហេមាដែលគាត់ទូលដោយសារក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីអស់គួរឲ្យស្ដាយ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៨:៣៦, ៣៧; នេហេមា ១:៤-១១) ការអាននិងរំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងនេះនឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើងហើយនិងជួយឲ្យយើងនឹកឃើញរបៀបដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចទូលព្រះយេហូវ៉ាអំពីកង្វល់ដែលគ្របសង្កត់មកលើចិត្តយើង។
២២. តើអ្វីជាបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៣? ម្ដងកាលក្នុងកំឡុងឆ្នាំនោះ តើយើងអាចសួរខ្លួនឯងនូវសំនួរអ្វីខ្លះ?
២២ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ គ្មានកិត្ដិយសខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនិងគ្មានគោលដៅឧត្តុង្គឧត្តមជាង ការធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់យ៉ាកុបទេដែលថាចូរ«ចូលទៅជិតព្រះ»។ (យ៉ាកុប ៤:៨) យើងអាចធ្វើដូច្នេះបានដោយបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីព្រះ ដោយព្យាយាមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះទ្រង់រឹតតែច្រើនឡើងៗ ហើយដោយបង្កើតឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ២០០៣ ពេលយើងនឹកចាំពីយ៉ាកុប ៤:៨ ដែលជាបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំនោះ ចូរយើងពិនិត្យខ្លួនឯងជានិច្ចឲ្យដឹងថា តើយើងពិតជាកំពុងតែចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាឬក៏អត់។ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះឃ្លាចុងក្រោយនៃយ៉ាកុប ៤:៨នោះ? តើព្រះយេហូវ៉ានឹង«ចូលមកជិតអ្នក»យ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនោះនិងនាំមកនូវពរអ្វី? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពន្យល់រឿងនេះ។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• ហេតុអ្វីបានជាការចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់?
• តើអ្វីជាគោលដៅខ្លះដែលយើងអាចមានដើម្បី ក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
• តើយើងអាចសម្ដែងថាយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដ៏ពិតចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចបង្កើតឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធជាងជាមួយ ព្រះយេហូវ៉ា?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២៦]
បទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៣គឺ: «[ចូរ]ចូលទៅជិតព្រះនោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។—យ៉ាកុប ៤:៨
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ពេលសាំយូអែលធំឡើង គាត់ចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ