‹ចូរបន្តបង្កើតផលជាច្រើន›
«គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន យ៉ាងនោះអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមែន»។—យ៉ូហាន ១៥:៨
១. (ក) តើអ្វីជាតម្រូវការនៃការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូដែលទ្រង់បានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់? (ខ) តើសំនួរអ្វីដែលយើងគួរតែសួរខ្លួនឯង?
ព្រឹត្តការណ៍នេះកើតឡើងនៅរាត្រីមុនព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត។ ព្រះយេស៊ូបានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើន ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់ ដោយមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេដោយចិត្តស្មោះ។ មកដល់ពេលនេះ ប្រហែលជាហួសពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រទៅហើយ ដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមិត្តដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលបន្តទៅទៀត។ រួចមក ក្នុងកំឡុងការសន្ទនានោះ ទ្រង់បានរំឭកពួកគេនូវតម្រូវការមួយទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគេបន្តធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានដំកើងឡើង ដោយសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន យ៉ាងនោះអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមែន»។ (យ៉ូហាន ១៥:៨) តើសព្វថ្ងៃយើងបំពេញតាមតម្រូវការនេះដើម្បីអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់ឬទេ? តើ‹ការបង្កើតផលឲ្យបានច្រើន›រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? ដើម្បីរកចម្លើយ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលការសន្ទនានៅរាត្រីនោះ។
២. តើរឿងប្រៀបប្រដូចអ្វីអំពីផលផ្លែ ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នៅរាត្រីមុនដែលទ្រង់សោយទិវង្គតនោះ?
២ ការដាស់តឿនឲ្យបង្កើតផលជាច្រើន គឺជាផ្នែកនៃរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ដែលព្រះយេស៊ូបានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំជាដើមទំពាំងបាយជូរដ៏ពិត ហើយព្រះវរបិតាខ្ញុំជាអ្នកដាំ អស់ទាំងខ្នែងណាដុះចេញពីខ្ញុំ ដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់កាត់ចោល តែអស់ទាំងខ្នែងណា ដែលបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់លួសខ្នែងនោះវិញ ដើម្បីឲ្យបានផលផ្លែជាច្រើនឡើង ឯអ្នករាល់គ្នា បានស្អាតហើយ ដោយសារពាក្យដែលខ្ញុំបានប្រាប់ ចូរនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជាប់នឹងអ្នករាល់គ្នាចុះ ប្រៀបដូចជាខ្នែង បើមិននៅជាប់នឹងគល់ នោះពុំអាចនឹងបង្កើតផលដោយឯកឯងបានទេ ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាក៏ពុំបានដែរ លើកតែនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ខ្ញុំជាគល់ អ្នករាល់គ្នាជាខ្នែង។ . . . ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានដំកើងឡើង ដោយសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន យ៉ាងនោះអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមែន។ ខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា ដូចជាព្រះវរបិតា ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំដែរ ចូរនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចុះ! បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ»។—យ៉ូហាន ១៥:១-១០
៣. តើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវតែធ្វើអ្វីដើម្បីបង្កើតផល?
៣ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកដាំ ព្រះយេស៊ូជាដើមទំពាំងបាយជូរ និងពួកសាវ័ក គឺជាខ្នែង។ ពួកសាវ័កនឹងបន្តបង្កើតផលជាច្រើនឲ្យតែពួកគេបន្ត«នៅជាប់នឹង»ព្រះយេស៊ូ។ រួចមក ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់នូវរបៀបដែលពួកសាវ័កអាចរក្សានូវសាមគ្គីភាពដ៏សំខាន់នេះដោយថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ»។ ក្រោយមក សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរសេចក្ដីនេះទៅពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖«អ្នកណាដែលកាន់តាមបញ្ញត្ត[របស់ព្រះគ្រីស្ទ] នោះឈ្មោះថានៅជាប់ក្នុងទ្រង់»។a (យ៉ូហានទី១ ២:២៤; ៣:២៤) ហេតុដូច្នេះហើយ ដោយធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះពួកសិស្សបាននៅជាប់នឹងទ្រង់ ហើយសាមគ្គីភាពនេះនឹងនាំឲ្យពួកគេបង្កើតផល។ តើអ្វីជាលក្ខណៈនៃផលផ្លែដែលយើងត្រូវតែបង្កើតនោះ?
ឱកាសដើម្បីរីកចំរើន
៤. តើយើងអាចរៀនអ្វីនូវហេតុការណ៍ដែលថាព្រះយេហូវ៉ា«កាត់ចោល»អស់ទាំងខ្នែងដែលឥតបង្កើតផលផ្លែនោះ?
៤ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីដើមទំពាំងបាយជូរ នោះព្រះយេហូវ៉ា«កាត់ចោល»ខ្នែងដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ។ តើនេះប្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? នេះប្រាប់យើងថា ពួកសិស្សទាំងអស់ត្រូវបង្កើតឲ្យមានផលផ្លែ ហើយសិស្សទាំងអស់គឺមានសមត្ថភាពបង្កើតផលផ្លែបាន ទោះជាពួកគេមានកាលៈទេសៈឬមានអ្វីមកដាក់កំហិតក៏ដោយ។ យ៉ាងណាមិញ បើទ្រង់«កាត់ចោល» ឬដកសិទ្ធិជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទចេញពីពួកគេ ដោយព្រោះគេពុំអាចសម្រេចអ្វីមួយដែលពួកគេគ្មានសមត្ថភាពធ្វើនោះ នេះពិតជាផ្ទុយពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ហើយ។—ទំនុកដំកើង ១០៣:១៤; កូល៉ុស ៣:២៣; យ៉ូហានទី១ ៥:៣
៥. (ក) តើរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ថា យើងអាចរកឱកាសដើម្បីបង្កើតឲ្យបានផលច្រើនយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើផលផ្លែពីរណាដែលយើងនឹងត្រូវពិនិត្យមើលនោះ?
៥ រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីដើមទំពាំងបាយជូរក៏បង្ហាញថា តាមកំរិតនៃកាលៈទេសៈរបស់យើង យើងត្រូវរកឱកាសដើម្បីធ្វើឲ្យកិច្ចការបង្កើតឲ្យមានសិស្សរីកចំរើន។ ចូរកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីរឿងនេះ៖ «អស់ទាំងខ្នែងណាដុះចេញពីខ្ញុំ ដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់កាត់ចោល តែអស់ទាំងខ្នែងណា ដែលបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់លួសខ្នែងនោះវិញ ដើម្បីឲ្យបានផលផ្លែជាច្រើនឡើង»។ (យ៉ូហាន ១៥:២) នៅចុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនពួកសិស្សឲ្យបង្កើត«ផលជាច្រើន»។ (ខ៨) តើនេះចង់មានន័យយ៉ាងណា? ជាសិស្សម្នាក់ យើងមិនគួរទៅជាមនុស្សដែលមិនអើពើចំពោះការបង្កើតផលនោះទេ។ (វិវរណៈ ៣:១៤, ១៥, ១៩) ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួររកវិធីដើម្បីឲ្យបានរីកចំរើនក្នុងការបង្កើតផលផ្លែ។ តើផលផ្លែអ្វីដែលយើងគួរបង្កើតឲ្យបានច្រើនជាង? គឺមានផលផ្លែពីរប្រភេទ (១) «ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ» និង (២) ផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រ។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣; ម៉ាថាយ ២៤:១៤
ផលផ្លែនៃគុណសម្បត្ដិជាគ្រីស្ទាន
៦. តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានបញ្ជាក់នូវតម្លៃផលផ្លែដំបូងនៃព្រះវិញ្ញាណដែលបានរៀបរាប់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ក្នុងចំណោម«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ» នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់បានរៀបរាប់មុនគេ។ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះបង្កើតសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងបណ្ដាគ្រីស្ទាន ពីព្រោះពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់ដែលព្រះយេស៊ូប្រទានមកមុននឹងទ្រង់បានរៀបរាប់រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីដើមទំពាំងបាយជូរដែលបង្កើតផលផ្លែ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវ័កថា៖ «ខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីបញ្ញត្ត១ថ្មីដល់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤) តាមការពិត ក្នុងការសន្ទនារបស់ព្រះយេស៊ូនៅរាត្រីចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី នោះទ្រង់បានរំឭកពួកសាវ័កជាច្រើនដងថា ពួកគេត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។—យ៉ូហាន ១៤:១៥, ២១, ២៣, ២៤; ១៥:១២, ១៣, ១៧
៧. តើសាវ័កពេត្រុសបង្ហាញថាការបង្កើតផលផ្លែ ទាក់ទងនឹងការសម្ដែងនូវគុណសម្បត្ដិដូចព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងណា?
៧ ពេត្រុសដែលមានវត្តមាននៅរាត្រីនោះបានយល់ថា ពួកសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ត្រូវសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទនិងគុណសម្បត្ដិឯទៀតដែរ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តបណ្ដាគ្រីស្ទានបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិផ្សេងទៀត ដូចជាការចេះទប់ចិត្ត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនជាដើម។ ពេត្រុសបាននិយាយបន្ថែមទៀតថា បើយើងធ្វើដូច្នេះ នោះនឹងនាំឲ្យយើង«មានសកម្មភាព និង បង្កើតផល»។ (ពេត្រុសទី២ ១:៥-៨, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ទោះជាយើងមានកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងក៏មានលទ្ធភាពក្នុងការសម្ដែងផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណដែរ។ ដូច្នេះហើយ សូមឲ្យយើងខំប្រឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីសប្បុរស សេចក្ដីស្លូតបូត និងគុណសម្បត្ដិឯទៀតរបស់ព្រះគ្រីស្ទឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង ដ្បិត«គ្មានក្រិត្យវិន័យណាទាស់នឹងសេចក្ដីយ៉ាងនោះទេ»។ (កាឡាទី ៥:២៣) ប្រាកដហើយ សូមឲ្យយើងបង្កើត«ផលផ្លែជាច្រើន»។
ការបង្កើតឲ្យមានផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រ
៨. (ក) តើផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណនិងផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងគួរពិនិត្យមើលនូវសំនួរអ្វីខ្លះ?
៨ ផ្លែឈើដែលមានឱជារសនិងមានពណ៌យ៉ាងស្អាតហាក់ដូចជាតាក់តែងដើមឈើឲ្យមានសម្រស់ស្រស់បំព្រង។ ប៉ុន្តែ តម្លៃនៃផ្លែឈើនោះគឺមានលើសពីការពណ៌នាទៅទៀត។ តាមរយៈពូជរបស់វានោះអាចបង្កើតផលផ្លែបានយ៉ាងច្រើន។ នេះបង្ហាញថា ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណគឺមានតម្លៃច្រើនជាងទៅទៀត មិនគ្រាន់តែតាក់តែងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់គ្រីស្ទាននោះទេ។ គុណសម្បត្ដិដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជំនឿ ក៏ជំរុញយើងឲ្យពង្រីកសារព្រះរាជាណាចក្រដែលប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពូជ ដែលមានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ចូរកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលសាវ័កប៉ុលបញ្ជាក់នូវទំនាក់ទំនងដ៏សំខាន់នេះ។ ប៉ុលពោលថា៖ «យើងខ្ញុំក៏ជឿដែរ[ជំនឿជាផ្នែកនៃផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ] បានជាយើងខ្ញុំនិយាយ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៣) តាមរបៀបនេះ ប៉ុលក៏ពន្យល់ថែមទៀតថា យើង«ថ្វាយពាក្យសរសើរ ដោយសារទ្រង់ ទុកជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះជានិច្ច គឺជាផលនៃបបូរមាត់» នេះជាផលផ្លែទីពីរដែលយើងត្រូវបង្ហាញ។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥) ដោយសារយើងជាអ្នកប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនោះ តើមានឱកាសល្អក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលអាចបង្កើតផលឲ្យបានច្រើនឬទេ? ប្រាកដហើយគឺអាចបង្កើតឲ្យបាន«ផលផ្លែជាច្រើន»មែន។
៩. តើការបង្កើតផលផ្លែស្មើនឹងការបង្កើតឲ្យមានសិស្សឬទេ? សូមពន្យល់។
៩ ដើម្បីអាចឆ្លើយសំនួរនេះឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះ មុនដំបូងយើងត្រូវតែយល់នូវអ្វីដែលហៅថាការបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រជាមុនសិន។ បើយើងសន្និដ្ឋានថាការបង្កើតឲ្យមានផលផ្លែ បានន័យថាការបង្កើតឲ្យមានសិស្សនោះ តើត្រឹមត្រូវឬទេ? (ម៉ាថាយ ២៨:១៩) តើផលផ្លែដែលយើងបង្កើតសំដៅទៅតែបុគ្គលដែលយើងជួយឲ្យក្លាយជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយឬ? មិនមែនទេ! ប្រសិនបើមានន័យដូច្នោះមែន នេះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យបងប្អូនខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្តជាមិនខាន ព្រោះពួកគេបានបំរើយ៉ាងស្មោះត្រង់ជាយូរឆ្នាំមកហើយក្នុងការប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រនៅតំបន់ផ្សាយដែលពុំសូវមានអ្នកស្ដាប់នោះ។ បន្ថែមទៅទៀត បើផលផ្លែខាងព្រះរាជាណាចក្រដែលយើងបង្កើតនោះ គឺតំណាងតែសិស្សថ្មីៗ នោះស្មរបន្ទាល់ដែលខំប្រឹងធ្វើយ៉ាងនឿយហត់ នឹងប្រៀបដូចជាខ្នែងដែលគ្មានផ្លែក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូហើយ! ប៉ុន្តែតាមការពិត នេះមិនមានន័យដូច្នេះឡើយ។ បើដូច្នេះ តើអ្វីទៅជាផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង?
ផលផ្លែដែលបានពីការព្រោះគ្រាប់ពូជព្រះរាជាណាចក្រ
១០. តើរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីអ្នកសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនិងដីប្រភេទផ្សេងគ្នា បង្ហាញថាផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រជាអ្វី និងអ្វីដែលមិនមែនជាផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រ?
១០ រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីអ្នកសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ និងដីប្រភេទផ្សេងៗ ក៏ផ្ដល់ឲ្យនូវការលើកទឹកចិត្តសំរាប់អស់អ្នកដែលធ្វើបន្ទាល់ក្នុងតំបន់ដែលពុំសូវមានការរីកចំរើន។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា គ្រាប់ពូជគឺជាសារព្រះរាជាណាចក្រដែលមានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងដីតំណាងចិត្តរបស់មនុស្ស។ គ្រាប់ពូជខ្លះ«ធ្លាក់ទៅក្នុងដីល្អ ក៏ពន្លកដុះឡើង បង្កើតផលផ្លែ»។ (លូកា ៨:៨) តើផលផ្លែនោះជាអ្វី? ក្រោយពីទងស្រូវសាលីដុះពន្លកហើយទុំនោះ វាបង្កើតផលផ្លែ មិនមែនបង្កើតឲ្យមានទងស្រូវសាលីថ្មីមួយទៀតនោះទេ ប៉ុន្តែបង្កើតគ្រាប់ពូជថ្មី។ ដូចគ្នាដែរ គ្រីស្ទានម្នាក់បង្កើតផលផ្លែគឺជាគ្រាប់ពូជថ្មីរបស់ព្រះរាជាណាចក្រ ហើយនេះមិនចាំបាច់ជាសិស្សថ្មីនោះទេ។
១១. តើអ្នកនឹងបកស្រាយផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រថាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ដូច្នេះ ផលផ្លែក្នុងករណីនេះ គឺមិនមែនជាសិស្សថ្មីឬគុណសម្បត្ដិដ៏ល្អរបស់គ្រីស្ទាននោះទេ។ ដោយសារគ្រាប់ពូជដែលបានដាំនោះជាសារព្រះរាជាណាចក្រដែលមានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ នោះផលផ្លែត្រូវតែសំដៅទៅគ្រាប់ពូជដែលកើតមកជាច្រើនទៀត។ ការបង្កើតផលផ្លែក្នុងករណីនេះសំដៅទៅលើការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រវិញ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ការបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រ គឺជាការប្រកាសដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រទោះជាមានកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក៏ដោយ។ តើនេះជាអ្វីដែលយើងមានលទ្ធភាពធ្វើបានឬទេ? ត្រូវហើយ គឺអាចធ្វើបានមែន! ព្រះយេស៊ូក៏បានពន្យល់នូវមូលហេតុផងដែរក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ។
ការខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីផ្ដល់សិរីល្អថ្វាយព្រះ
១២. តើជនគ្រីស្ទានគ្រប់គ្នាមានលទ្ធភាពបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រឬទេ? សូមពន្យល់។
១២ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកដែលទទួលពូជក្នុងដីល្អ . . . បង្កើតផលផ្លែ មួយជា១រយ មួយជា៦០ ហើយមួយទៀតជា៣០»។ (ម៉ាថាយ ១៣:២៣) ស្រូវដែលបានដាំក្នុងស្រែមួយអាចបង្កើតផលខុសគ្នាយោងទៅតាមកាលៈទេសៈ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អក៏មានចំនួនផ្សេងគ្នា ដោយយោងទៅតាមកាលៈទេសៈរបស់យើង ហើយព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថាទ្រង់ទទួលស្គាល់នូវហេតុការណ៍នេះ។ មនុស្សខ្លះមានឱកាសច្រើនជាង អ្នកឯទៀតមានសុខភាពល្អជាងនិងមានកម្លាំងច្រើនជាង។ ដូច្នេះហើយ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើក្នុងការប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រនោះ ទោះជាបានច្រើនជាងឬតិចជាងអ្នកដទៃក៏ដោយ ឲ្យតែយើងខំប្រឹងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង នោះព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យហើយ។ (កាឡាទី ៦:៤) វ័យចាស់ជរា ឬពិការ ប្រហែលជាដាក់កំរិតយើងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ តែដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតាដែលមានព្រះទ័យមេត្ដា ទ្រង់ច្បាស់ជាចាត់ទុកយើងនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែល«បង្កើតផលជាច្រើន»។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងបានថ្វាយទ្រង់‹អស់ទាំងអ្វីដែលយើងមាន› ពោលគឺកិច្ចបំរើដែលអស់ពីចិត្តរបស់យើង។b—ម៉ាកុស ១២:៤៣, ៤៤; លូកា ១០:២៧
១៣. (ក) តើអ្វីជាមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើង‹បន្ត›បង្កើតផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្រ? (ខ) តើអ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យបន្តបង្កើតផលផ្លែក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលមានមនុស្សពុំសូវស្ដាប់? (សូមមើលប្រអប់នៅទំព័រ២១)
១៣ បើយើងនឹកចាំនូវមូលហេតុដែលយើងត្រូវធ្វើដូច្នេះនោះ នេះនឹងជំរុញឲ្យយើង«ទៅបង្កើតផល»តាមតែលទ្ធភាពដែលយើងអាចបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះរាជាណាចក្របាន។ (យ៉ូហាន ១៥:១៦) ព្រះយេស៊ូបានពិពណ៌នានូវមូលហេតុដ៏សំខាន់ជាងគេ ពោលគឺ៖ «ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានដំកើងឡើង ដោយសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន»។ (យ៉ូហាន ១៥:៨) ត្រូវហើយ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងធ្វើឲ្យព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបរិសុទ្ធនៅចំពោះមនុស្សជាតិ។ (ទំនុកដំកើង ១០៩:៣០) បងស្រីឈ្មោះអុនណរដែលមានអាយុ៧០ជាងបានកត់សម្គាល់ថា៖ «យើងមានកិត្ដិយសដ៏វិសេសមែន ដោយបានតំណាងព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ទោះជាយើងផ្សព្វផ្សាយក្នុងតំបន់ដែលពុំសូវមានអ្នកស្ដាប់ក៏ដោយ»។ ពេលគេសួរបងប្រុសឃ្លឌីអូដែលបំរើព្រះតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៤ នូវមូលហេតុដែលគាត់បន្តផ្សព្វផ្សាយក្នុងតំបន់ ដែលមានមនុស្សតិចតួចស្ដាប់នោះ គាត់បានដកស្រង់ពីយ៉ូហាន ៤:៣៤ ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ឯអាហារខ្ញុំ គឺត្រង់ដែលខ្ញុំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ព្រមទាំងបង្ហើយការរបស់ទ្រង់នោះឯង»។ បងប្រុសឃ្លឌីអូបាននិយាយបន្ថែមថា៖ «ដូចព្រះយេស៊ូ ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែចង់ចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រប៉ុណ្ណោះទេ តែខ្ញុំចង់បញ្ចប់កិច្ចការនេះផងដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៧:៤) ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅទូទាំងពិភពលោកមានគំនិតដូចគ្នា។—សូមមើលប្រអប់ «វិធី‹បង្កើតផលផ្លែជាច្រើនដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ›» នៅទំព័រ២១។
ទៅផ្សព្វផ្សាយនិងទៅបង្រៀន
១៤. (ក) កិច្ចការរបស់យ៉ូហាន-បាទីស្ទនិងកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូមានគោលបំណងពីរ តើនោះគឺអ្វីខ្លះ? (ខ) តើអ្នកនឹងពណ៌នាយ៉ាងណាចំពោះកិច្ចការគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ?
១៤ អ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រមុនគេដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អ គឺយ៉ូហាន-បាទីស្ទ។ (ម៉ាថាយ ៣:១, ២; លូកា ៣:១៨) គោលបំណងដ៏សំខាន់របស់យ៉ូហាន គឺ«ធ្វើបន្ទាល់» ហើយគាត់ប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រដោយមានជំនឿយ៉ាងខ្លាំងបំផុត និងដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមថា«មនុស្សទាំងអស់បានជឿ»។ (យ៉ូហាន ១:៦, ៧) ប្រាកដហើយ មនុស្សខ្លះដែលយ៉ូហានបានផ្សព្វផ្សាយប្រាប់នោះ បានក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ (យ៉ូហាន ១:៣៥-៣៧) ហេតុនេះហើយ យ៉ូហានបានធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ ព្រមទាំងជាអ្នកបង្កើតឲ្យមានសិស្សដែរ។ ព្រះយេស៊ូក៏ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយនិងជាគ្រូបង្រៀនដែរ។ (ម៉ាថាយ ៤:២៣; ១១:១) ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែបានបង្គាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យទទួលសារនេះ ហើយឲ្យក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់ដែរ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) សព្វថ្ងៃនេះ កិច្ចការរបស់យើង គឺរួមបញ្ចូលការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនដែរ។
១៥. តើប្រតិកម្មរបស់មនុស្សចំពោះការផ្សព្វផ្សាយនៅសតវត្សទីមួយនិងនៅសព្វថ្ងៃនេះ មានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ក្នុងចំណោមពួកមនុស្សនៅសតវត្សទីមួយដែលបានឮប៉ុលផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀន«អ្នកខ្លះក៏ទទួលជឿសេចក្ដីដែលគាត់អធិប្បាយតែអ្នកខ្លះមិនព្រមជឿទេ»។ (កិច្ចការ ២៨:២៤) មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះក៏មានប្រតិកម្មដូចគ្នាដែរ។ គួរឲ្យស្ដាយមែន គ្រាប់ពូជព្រះរាជាណាចក្រភាគច្រើនធ្លាក់លើដីមិនល្អ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក៏គ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់លើដីល្អ ហើយចាក់ឫសរួចដុះពន្លក ដូចពាក្យទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូមែន។ តាមការពិត នៅទូទាំងពិភពលោក ជាមធ្យមនោះមានមនុស្ស៥.០០០នាក់ក្លាយទៅជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទរៀងរាល់សប្ដាហ៍! សិស្សថ្មីៗទាំងនេះ«ជឿសេចក្ដីដែល[ប៉ុល]អធិប្បាយ» ទោះជាមនុស្សភាគច្រើនពុំជឿក៏ដោយ។ តើអ្វីដែលបានជួយធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍នឹងសារព្រះរាជាណាចក្រនោះ? ជាច្រើនដងមកហើយកត្ដាដែលនាំឲ្យបានលទ្ធផលល្អគឺដោយសារស្មរបន្ទាល់បង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើអ្នកឯទៀត បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប នេះប្រៀបដូចជាស្រោចទឹកលើគ្រាប់ពូជដែលបានដាំហើយ។ (កូរិនថូសទី១ ៣:៦) សូមពិនិត្យមើលនូវឧទាហរណ៍ពីរនេះ។
ការយកចិត្តទុកដាក់លើអ្នកឯទៀតនាំឲ្យបានលទ្ធផលល្អ
១៦, ១៧. ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ម្ល៉េះក្នុងការបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ផ្ទាល់ទៅលើអ្នកដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង?
១៦ ការូលីន ជាស្មរបន្ទាល់វ័យក្មេងម្នាក់នៅប្រទេសបែលស៊ិច បានទៅជួបស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ដែលអត់មានការចាប់អារម្មណ៍លើសារព្រះរាជាណាចក្រសោះ។ ដោយព្រោះស្ត្រីវ័យចាស់នេះមានបង់រុំដៃរបស់គាត់ នោះការូលីននិងមិត្តរបស់គាត់ចង់ជួយស្ត្រីនេះណាស់ តែគាត់ពុំព្រមទទួលជំនួយទេ។ ពីរថ្ងៃក្រោយមក ស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់នេះបានវិលត្រឡប់មកផ្ទះរបស់ស្ត្រីនេះម្ដងទៀត ហើយបានសួរសុខទុក្ខគាត់។ ការូលីនបាននិយាយថា៖ «នេះបានទទួលលទ្ធផលល្អមែន។ ស្ត្រីនេះបានភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ដែលឃើញយើងពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគាត់នោះ។ គាត់បានអញ្ជើញយើងចូលផ្ទះ ហើយយើងក៏ចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយគាត់ទៅ»។
១៧ សេនឌី ជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយគាត់ក៏បានបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ផ្ទាល់ទៅលើអ្នកដែលគាត់ផ្សព្វផ្សាយប្រាប់នោះ។ គាត់រកមើលកាសែតក្នុងតំបន់អំពីសេចក្ដីប្រកាសពីថ្ងៃកំណើតរបស់ក្មេងៗដែលទើបនឹងកើត ហើយរួចមកគាត់ក៏ទៅជួបឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ទាំងយក សៀវភៅរឿងព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ ទៅជាមួយ។c ដោយព្រោះម្ដាយគឺធម្មតានៅផ្ទះ ហើយសប្បាយចិត្តក្នុងការបង្ហាញកូនរបស់ខ្លួនឲ្យភ្ញៀវស្គាល់នោះ នេះតែងតែបើកឱកាសឲ្យអាចសន្ទនាបាន។ សេនឌីពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំនិយាយជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងទាំងនេះអំពីប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់ ដែលពួកគាត់អាចទទួលពីការមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយទារកតាមរយៈការអានឲ្យកូនស្ដាប់។ ក្រោយមក ខ្ញុំនិយាយអំពីភាពពិបាកនៃការចិញ្ចឹមកូនក្នុងសម័យឥឡូវនេះ»។ នៅពេលថ្មីៗនេះ ដោយសារការទៅជួបដូចនេះ នោះម្ដាយម្នាក់ដែលមានកូនប្រាំមួយនាក់បានចាប់ផ្ដើមបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ បើយើងចេះចាត់វិធានការដូចនេះ និងបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអ្នកឯទៀត នោះលទ្ធផលដែលយើងនឹងទទួលគឺអំណរដែលមានក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។
១៨. (ក) ហេតុអ្វីក៏យើងគ្រប់គ្នាអាចធ្វើតាមតម្រូវការឲ្យ‹បង្កើតផលផ្លែជាច្រើន›? (ខ) តើតម្រូវការបីអ្វីនៃការធ្វើជាសិស្សដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហានដែលអ្នកប្ដេជ្ញាបំពេញតាមនោះ?
១៨ យើងមានការលើកទឹកចិត្តមែន ដោយដឹងថាតម្រូវការឲ្យបន្ត«បង្កើតផលជាច្រើន» នោះយើងមានលទ្ធភាពធ្វើបាន! មិនថាយើងជាមនុស្សចាស់ឬក្មេង ឬយើងមានសុខភាពល្អឬសុខភាពមិនល្អ ឬផ្សព្វផ្សាយក្នុងតំបន់ដែលគេចូលចិត្តស្ដាប់ ឬក៏តំបន់ដែលមនុស្សពុំសូវចូលចិត្តស្ដាប់ក៏ដោយ នោះយើងគ្រប់គ្នាអាចបង្កើតផលផ្លែជាច្រើន។ តើតាមរបៀបណា? គឺដោយសម្ដែងនូវផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណឲ្យបានច្រើនជាង និងដោយផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើងតាមតែលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ទន្ទឹមនឹងនេះ យើងក៏គួរខំប្រឹងកាន់ខ្ជាប់តាម‹ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ› និងបង្ហាញ‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងចំណោមគ្នីគ្នា›។ ត្រូវហើយ ដោយបំពេញនូវតម្រូវការបីដ៏សំខាន់នៃការធ្វើជាសិស្ស ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាននោះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា យើង«ជាសិស្ស[របស់ព្រះគ្រីស្ទ]មែន»។—យ៉ូហាន ៨:៣១; ១៣:៣៥
[កំណត់សម្គាល់]
a ទោះជាខ្នែងនៃដើមទំពាំងបាយជូរក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ សំដៅទៅពួកសាវ័កនិងបណ្ដាគ្រីស្ទានឯទៀតដែលនឹងទទួលចំណែកក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ក៏ដោយ តែរឿងប្រៀបប្រដូចនេះក៏មានហេតុការណ៍ពិតដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទសព្វថ្ងៃនេះអាចទទួលប្រយោជន៍ផងដែរ។—យ៉ូហាន ៣:១៦; ១០:១៦
b អស់អ្នកដែលពុំអាចចេញពីផ្ទះដោយសារវ័យចាស់ជរាឬជំងឺ គឺអាចធ្វើបន្ទាល់តាមសំបុត្រឬបើមានការអនុញ្ញាត អាចធ្វើបន្ទាល់តាមទូរស័ព្ទ ឬក៏ប្រហែលផ្សាយដំណឹងល្អដល់ភ្ញៀវដែលមកលេងក៏បាន។
c បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
សំនួរសំរាប់ពិនិត្យសាឡើងវិញ
• តើផលផ្លែអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវបង្កើតឲ្យបានច្រើននោះ?
• ហេតុអ្វីបានជាគោលដៅក្នុងការ«បង្កើតផលជាច្រើន» ជាអ្វីដែលយើងគ្រប់គ្នាមានលទ្ធភាពធ្វើបាន?
• តើតម្រូវការដ៏សំខាន់បីណាចំពោះការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាន ដែលយើងបានពិនិត្យមើលនោះ?
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ២១]
វិធី«បង្កើតផលផ្លែជាច្រើនដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ»
តើអ្វីដែលជួយអ្នកឲ្យបន្តផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រដោយចិត្តស្មោះក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលពុំសូវមានមនុស្សស្ដាប់នោះ? នេះជាចម្លើយដ៏ល្អខ្លះៗចំពោះសំនួរនេះ។
«ដោយដឹងថាយើងមានការគាំទ្រទាំងស្រុងពីព្រះយេស៊ូ នេះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានសុទិដ្ឋិនិយម និងការព្យាយាម ទោះជាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើងក៏ដោយ»។—ហេរី អាយុ៧២ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៤៦
«បទគម្ពីរនៅកូរិនថូសទី២ ២:១៧ តែងតែលើកទឹកចិត្តខ្ញុំជានិច្ច។ ខនេះចែងថា យើងចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ‹នៅចំពោះព្រះភ័ក្ដ្ររបស់ព្រះ និងព្រះគ្រីស្ទផងដែរ›។ ពេលខ្ញុំកំពុងតែផ្សព្វផ្សាយ ខ្ញុំមានក្ដីសោមនស្សរីករាយក្នុងការសេពគប់ជាមួយមិត្តដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ខ្ញុំ»។—ឃ្លឌីអូអាយុ៤៣ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៧៤។
«បើនិយាយឲ្យចំទៅ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយគឺជាការលំបាកណាស់ចំពោះខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានពិសោធផ្ទាល់នូវពាក្យក្នុងទំនុកដំកើង ១៨:២៩ ដែលថា៖ ‹ដោយសារព្រះនៃទូលបង្គំ នោះទូលបង្គំនឹងលោតរំលងកំផែងបាន›»។—គីរិតអាយុ៧៩ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៥៥។
«ប្រសិនបើខ្ញុំអាចអានគ្រាន់តែខគម្ពីរមួយក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ នេះក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំស្កប់ចិត្តហើយ ដោយខ្ញុំដឹងថានេះជាឱកាសដែលព្រះគម្ពីរអាចមានអានុភាពទៅលើចិត្តរបស់ម្ចាស់ផ្ទះណាម្នាក់បាន»។—អេលេន័រអាយុ២៦ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៨៩។
«ខ្ញុំខំប្រឹងប្រើវិធីផ្សេងៗក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ។ មានវិធីនិយាយជាច្រើនដែលខ្ញុំពុំអាចប្រើឡើយ ដោយព្រោះពេលវេលាដែលនៅសល់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំតិចតួចពេក»។—ប៉ុលអាយុ៧៩ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៤០។
«ខ្ញុំមិនតូចចិត្តដោយសារមនុស្សនិយាយមិនល្អនោះទេ។ ខ្ញុំបានសាកល្បងបង្ហាញការរួសរាយរាក់ទាក់ ដោយសន្ទនាជាមួយមនុស្សនិងស្ដាប់ទស្សនៈរបស់ពួកគេផងដែរ»។—ដានីយ៉ែលអាយុ៧៥ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៤៦។
«ខ្ញុំបានជួបបងប្អូនដែលទើបទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំថា ដោយសារការផ្សព្វផ្សាយរបស់ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យពួកគេក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់។ ខ្ញុំមិនបានដឹងថា មានអ្នកផ្សេងទៀតដែលសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយពួកគេក្រោយមកទៀតនោះទេ ហើយនេះបានជួយពួកគេឲ្យរីកចំរើន។ ខ្ញុំមានអំណរណាស់ដោយដឹងថា កិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើងគឺមានការរួបរួមគ្នាពីបងប្អូនរបស់យើង»។—ចូន អាយុ៦៦ឆ្នាំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៥៤។
តើអ្វីដែលជួយអ្នកឲ្យ«បង្កើតផលផ្លែជាច្រើនដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ»?—លូកា ៨:១៥ ,ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ