ស្ត្រីដែលធ្វើឲ្យព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ
«សូមព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់នាង ហើយឲ្យនាងបានទទួលបំណាច់ដ៏ពោរពេញពីព្រះយេហូវ៉ា»។—នាងរស់ ២:១២
១, ២. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីពីការគិតពិចារណានូវគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីពួកស្ត្រីដែលបានធ្វើឲ្យព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ?
ការកោតខ្លាចចំពោះព្រះបានជំរុញទឹកចិត្តស្ត្រីពីរនាក់មិនឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ស្តេចផារ៉ូ។ ជំនឿបានធ្វើឲ្យស្ត្រីពេស្យាម្នាក់ប្រថុយជីវិតការពារឈ្លបពីរនាក់របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ចិត្តរាបទាប និងសុភនិច្ឆ័យបានជួយឲ្យស្ត្រីម្នាក់សង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើននៅចំពោះមុខការលំបាក និងក៏បានបង្ការអ្នកចាក់ប្រេងតាំងម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាពីទោសឈាម។ ជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាព្រមទាំងភាពរាក់ទាក់បានធ្វើឲ្យម្ដាយម្នាក់ដែលជាស្រីមេម៉ាយជូនអាហារបន្ដិចបន្តួចដែលនៅសល់ដល់ព្យាការីម្នាក់របស់ព្រះ។ នេះគ្រាន់តែជាគំរូខ្លះពីចំណោមគំរូជាច្រើនក្នុងបទគម្ពីរ ស្តីអំពីពួកស្ត្រីដែលបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយ។
២ ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះស្ត្រីទាំងនេះ និងពរដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកគាត់បង្ហាញឲ្យឃើញថា អ្វីដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ជាងគេគឺជាគុណសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណ ដែលនោះគឺសំខាន់ជាងភេទរបស់មនុស្សម្នាក់ទៅទៀត។ ដោយសាររបបលោកីយ៍សព្វថ្ងៃនេះគិតតែពីសំបកក្រៅ នោះការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួនអាចជាការពិបាកមួយ។ ប៉ុន្តែ ការពិបាកនោះអាចត្រូវជំនះបាន ដូចកំពុងតែត្រូវបង្ហាញដោយស្ត្រីរាប់លាននាក់ជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះដែលជាផ្នែកដ៏ធំនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះ។ ស្ត្រីគ្រីស្ទានទាំងនេះ មានប្រាជ្ញាចេះប្រុងប្រយ័ត្ន ចេះរាក់ទាក់ ក៏យកតម្រាប់តាមជំនឿ និងគុណសម្បត្ដិប្រសើរៗឯទៀតដែលត្រូវសម្ដែងដោយពួកស្ត្រីជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះដែលត្រូវរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នេះក៏គួរគប្បីឲ្យបុរសគ្រីស្ទានយកតម្រាប់តាមគុណសម្បត្ដិទាំងនេះដែលសម្ដែងដោយពួកស្ត្រីជាជនគំរូពីសម័យបុរាណ។ ដើម្បីស្វែងយល់នូវរបៀបយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់ឲ្យបានប្រសើរថែមទៀត សូមយើងពិចារណាយ៉ាងល្អិតល្អន់នូវកំណត់ហេតុព្រះគម្ពីរស្តីអំពីពួកស្ត្រីដែលត្រូវរៀបរាប់នៅដើមអត្ថបទនេះ។—រ៉ូម ១៥:៤; យ៉ាកុប ៤:៨
ស្ត្រីពីរនាក់ដែលមិនព្រមស្ដាប់តាមស្តេចផារ៉ូ
៣, ៤. (ក) ហេតុអ្វីបានជាស៊ីប្រានិងពូអាមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ស្តេចផារ៉ូពេលដែលទ្រង់បង្គាប់ឲ្យសម្លាប់ទារកប្រុសទាំងអស់របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានរង្វាន់អ្វីដល់ឆ្មបពីរនាក់នេះដោយសារពួកគាត់មានចិត្តក្លាហាននិងចេះកោតខ្លាចដល់ទ្រង់?
៣ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរពេលមានការជំនុំជំរះក្ដីនាទីក្រុងន័រេមបឺកនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ មនុស្សជាច្រើនដែលត្រូវបានជាប់ទោសជាអ្នកសម្លាប់រង្គាល នោះពួកគេខំដោះសាពីបទឧក្រិដ្ឋដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តដោយប្រកែកថា ពួកគេគ្រាន់តែបានស្ដាប់តាមបង្គាប់ប៉ុណ្ណោះ។ ឥឡូវ សូមប្រៀបធៀបបុគ្គលទាំងនោះទៅនឹងឆ្មបជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីរនាក់ឈ្មោះស៊ីប្រានិងពូអា ដែលធ្លាប់រស់នៅប្រទេសអេស៊ីបពីបុរាណក្នុងកំឡុងនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចផារ៉ូមួយអង្គដែលយើងមិនស្គាល់ឈ្មោះនិងធ្លាប់ប្រើអំណាចជិះជាន់សង្កត់សង្កិន។ ផារ៉ូខ្លាចព្រោះឃើញថាចំនួនប្រជាជនហេព្រើរកំពុងតែកើនឡើងរីកដុះដាលដូចផ្សិត ហេតុនេះទ្រង់បង្គាប់ឆ្មបពីរនាក់នេះឲ្យសម្លាប់ទារកប្រុសៗរបស់សាសន៍ហេព្រើរទាំងអស់ជាដាច់ខាត។ តើស្ត្រីពីរនាក់នេះបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាពេលទទួលសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏សាហាវយង់ឃ្នងបែបនេះ? «គេមិនបានធ្វើតាមបង្គាប់នៃស្តេចស្រុកអេស៊ីព្ទនោះឡើយ គឺបានទុកកូនប្រុសៗឲ្យរស់នៅវិញ»។ ហេតុអ្វីបានជាស្ត្រីទាំងនេះមានចិត្តក្លាហានមិនចេះខ្លាចមនុស្សដូច្នេះ? គឺដោយព្រោះពួកគាត់បាន«កោតខ្លាចដល់ព្រះ»វិញ។—និក្ខមនំ ១:១៥, ១៧; លោកុប្បត្តិ ៩:៦
៤ ពិតណាស់ ឆ្មបទាំងនេះបានពឹងជ្រកព្រះយេហូវ៉ា ហើយជាលទ្ធផល ទ្រង់បានធ្វើជា«ខែល»ការពារពួកគាត់ពីសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ស្តេចផារ៉ូ។ (សាំយូអែលទី២ ២២:៣១; និក្ខមនំ ១:១៨-២០) ប៉ុន្តែ ពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេ។ ទ្រង់ក៏បានប្រទានរង្វាន់ដល់ស៊ីប្រានិងពូអាឲ្យមានគ្រួសាររបស់ខ្លួន។ ទ្រង់ក៏បានលើកដំកើងឬឲ្យកិត្ដិយសដល់ស្ត្រីពីរនាក់នេះដោយបណ្ដាលឲ្យកត់សរសេរឈ្មោះនិងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគាត់ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីឲ្យតំណក្រោយៗមកអាចអានដែរ។ រីឯស្តេចផារ៉ូនេះ នាមទ្រង់បានបាត់សូន្យឈឹងទៅវិញ។—និក្ខមនំ ១:២១; សាំយូអែលទី១ ២:៣០ខ; សុភាសិត ១០:៧
៥. សព្វថ្ងៃនេះ តើស្ត្រីគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់បង្ហាញចិត្តគំនិតដូចស៊ីប្រានិងពូអាយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានរង្វាន់ដល់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ តើមានស្ត្រីដូចស៊ីប្រានិងពូអាសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? ពិតជាមានមែន! ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅប្រទេសដែល«បញ្ញត្តរបស់ស្តេច»ហាមផ្សព្វផ្សាយនោះ មានស្ត្រីរាប់ពាន់នាក់ដែលប្រថុយប្រកាសដោយឥតភ័យរួញរាអំពីសារសង្គ្រោះជីវិតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ ទោះជាអាចបាត់បង់សេរីភាពឬរហូតដល់ជីវិតខ្លួនទៀតផង។ (ហេព្រើរ ១១:២៣; កិច្ចការ ៥:២៨, ២៩) ដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងអ្នកជិតខាងបានជំរុញឲ្យពួកគេមានសកម្មភាព ពួកស្ត្រីដ៏ក្លាហានទាំងនេះមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាម្នាក់សោះរារាំងពួកគាត់ពីការចែកប្រាប់ដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដល់អ្នកឯទៀត។ ជាលទ្ធផល ស្ត្រីគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់កំពុងតែជួបការប្រឆាំងបៀតបៀន។ (ម៉ាកុស ១២:៣០, ៣១; ១៣:៩-១៣) ដូចក្នុងករណីរបស់ស៊ីប្រានិងពូអាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជ្រាបយ៉ាងជាក់អំពីការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកស្ត្រីទាំងនេះដែលល្អត្រឹមត្រូវណាស់និងមានចិត្តក្លាហាន ហើយទ្រង់ក៏នឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគាត់ដោយកត់ឈ្មោះក្នុង«បញ្ជីជីវិត»របស់ទ្រង់ ឲ្យតែពួកគាត់កាន់ខ្ជាប់ឬស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះភក្ដីដរាបដល់ចុងបំផុត។—ភីលីព ៤:៣; ម៉ាថាយ ២៤:១៣
អតីតស្ត្រីពេស្យាម្នាក់ធ្វើឲ្យព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ
៦, ៧. (ក) តើរ៉ាហាបបានដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងរាស្ត្រទ្រង់? ហើយតើចំណេះនេះបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើគាត់? (ខ) តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឲ្យកិត្ដិយសដល់រ៉ាហាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ នៅឆ្នាំ១៤៧៣មុនស.យ. ស្ត្រីពេស្យាម្នាក់ឈ្មោះរ៉ាហាបធ្លាប់រស់នៅទីក្រុងយេរីខូរនៅស្រុកកាណាន។ តាមមើលទៅ រ៉ាហាបចេះដឹងច្រើន។ នៅពេលឈ្លបពីរនាក់របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលសុំជ្រកនៅផ្ទះរ៉ាហាប គាត់បានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកគេនូវពត៌មានល្អិតល្អន់អំពីពេលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីបដោយអព្ភូតហេតុ ទោះជាព្រឹត្ដិការណ៍នោះបានកើតឡើងជាង៤០ឆ្នាំមុនក៏ដោយ! ជ័យជំនះថ្មីៗរបស់អ៊ីស្រាអែលលើស្តេចស៊ីហុននិងស្តេចអុកដែលជាស្តេចសាសន៍អាម៉ូរីក៏រ៉ាហាបដឹងដែរ។ សូមកត់សម្គាល់នូវអានុភាពដែលចំណេះនេះមានទៅលើរូបគាត់។ រ៉ាហាបប្រាប់ពួកឈ្លបថា៖«ខ្ញុំដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានស្រុកនេះ ដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ . . . ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់ជាព្រះលើស្ថានសួគ៌ ហើយជាព្រះលើផែនដីផង»។ (យ៉ូស្វេ ២:១, ៩-១១) ពិតណាស់ថាអ្វីដែលរ៉ាហាបដឹងអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងការប្រព្រឹត្តរបស់ទ្រង់ដើម្បីជួយសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងល្អ ហើយក៏បាននាំឲ្យគាត់មានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។—រ៉ូម ១០:១០
៧ ជំនឿរបស់រ៉ាហាបជំរុញឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តតាមជំនឿនោះ។ រ៉ាហាបបានទទួលពួកឈ្លបរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល«ដោយមេត្រីចិត្ត» ហើយក៏ស្ដាប់តាមអ្វីដែលពួកគាត់បង្គាប់ដើម្បីរួចរស់ជីវិតពេលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលវាយលុកទីក្រុងយេរីខូរ។ (ហេព្រើរ ១១:៣១; យ៉ូស្វេ ២:១៨-២១) គ្មានការសង្ស័យអ្វីទេ ការប្រព្រឹត្តរបស់រ៉ាហាបដែលបង្ហាញពីជំនឿគាត់ បានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយ ដ្បិតទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យយ៉ាកុបសរសេរអំពីរ៉ាហាបទុកជាគំរូសំរាប់ជនគ្រីស្ទានធ្វើតាមពេលយ៉ាកុបរៀបរាប់អំពីអ័ប្រាហាំដែលជាមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះ។ យ៉ាកុបសរសេរថា៖«ឯនាងរ៉ាហាប ជាស្រីសំផឹង ក៏ដូច្នោះដែរ តើនាងមិនបានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារការនាងប្រព្រឹត្តទេឬអី? គឺក្នុងកាលដែលនាងទទួលពួកអ្នក ដែលគេចាត់មកនោះ ហើយនាងបានឲ្យគេចេញទៅវិញតាមផ្លូវ១ទៀត»។—យ៉ាកុប ២:២៥
៨. ដោយសាររ៉ាហាបមានជំនឿនិងស្ដាប់បង្គាប់នោះ តើព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរអ្វីខ្លះដល់គាត់?
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានរង្វាន់ដល់រ៉ាហាបតាមវិធីផ្សេងៗ។ វិធីមួយគឺ ទ្រង់បានសង្គ្រោះជីវិតរ៉ាហាបនិងមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានទៅជ្រកនៅផ្ទះគាត់ ពោលគឺ«ពួកគ្រួឪពុកនាង ហើយរបស់នាងទាំងប៉ុន្មាន»។ រួចមកទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកទាំងនេះរស់«នៅក្នុងពួកអ៊ីស្រាអែល» ហើយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវប្រព្រឹត្តទៅលើពួកគាត់ដូចជាកើតនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលតែម្ដង។ (យ៉ូស្វេ ២:១៣; ៦:២២-២៥; លេវីវិន័យ ១៩:៣៣, ៣៤) ប៉ុន្តែ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រទានកិត្ដិយសឲ្យរ៉ាហាបទៅជាអយ្យការបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទផង។ នេះជាការបង្ហាញនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះដែលមានលើសលប់ចំពោះស្ត្រីម្នាក់ជាអ្នកស្រុកកាណានដែលធ្លាប់ថ្វាយបង្គំរូបព្រះ!a—ទំនុកដំកើង ១៣០:៣, ៤
៩. តើទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរ៉ាហាបនិងស្ត្រីគ្រីស្ទានឯទៀតនៅសតវត្សទីមួយអាចលើកទឹកចិត្តពួកស្ត្រីខ្លះសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ស្ត្រីគ្រីស្ទានខ្លះតាំងពីសតវត្សទីមួយរហូតមកដល់សម័យនេះបានលះចោលការប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ដូចរ៉ាហាបដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) ពួកគាត់ខ្លះច្បាស់ជាបានធំឡើងក្នុងបរិយាកាសស្រដៀងនឹងស្រុកកាណានពីសម័យបុរាណ គឺបរិយាកាសដែលពោរពេញទៅដោយមនុស្សធ្វើអំពើអសីលធម៌និងគេចាត់ទុកនោះជាទង្វើធម្មតា។ ក៏ប៉ុន្តែ ជំនឿដែលមានមូលដ្ឋានលើចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីបទគម្ពីរបានជំរុញពួកគាត់ឲ្យកែខ្លួន។ (រ៉ូម ១០:១៧) ដូច្នេះគឺអាចនិយាយអំពីស្ត្រីទាំងនេះថា៖«ព្រះទ្រង់គ្មានសេចក្ដីខ្មាស ដោយគេហៅទ្រង់ជាព្រះនៃគេនោះឡើយ»។ (ហេព្រើរ ១១:១៦) នេះជាកិត្ដិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មែន!
ទទួលពរដោយសារមានសុភនិច្ឆ័យ
១០, ១១. តើអ្វីកើតឡើងរវាងណាបាលនិងដាវីឌដែលជំរុញអ័ប៊ីកែលឲ្យចាត់វិធានការនោះ?
១០ ស្ត្រីស្មោះភក្ដីជាច្រើននាក់នៅសម័យបុរាណបានបង្ហាញយ៉ាងអស្ចារ្យនូវគុណសម្បត្ដិមួយគឺសុភនិច្ឆ័យ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគាត់មានតម្លៃវិសេសនៅចំពោះរាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ា។ ស្ត្រីម្នាក់នេះគឺអ័ប៊ីកែល ដែលជាភរិយារបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ឈ្មោះណាបាលជាម្ចាស់ដីដែលមានស្តុកស្តម្ភ។ អ័ប៊ីកែលមានសុភនិច្ឆ័យ ហើយនេះបានសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សព្រមទាំងបានបង្ការដាវីឌដែលជាអនាគតស្តេចអ៊ីស្រាអែលពីការមានទោសឈាម។ យើងអាចអានកំណត់ហេតុអំពីអ័ប៊ីកែលនៅសាំយូអែលទី១ ជំពូកទី២៥។
១១ ពេលកំណត់ហេតុនោះចាប់ផ្ដើម ដាវីឌនិងគ្នារបស់គាត់បានបោះជំរំនៅជិតហ្វូងសត្វរបស់ណាបាល ដែលពួកគាត់ការពារទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដោយឥតគិតថ្លៃព្រោះចង់បង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះណាបាលដែលជាបងប្អូនសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដូចគ្នា។ នៅពេលដាវីឌជិតអស់ស្បៀងហើយ គាត់ចាត់យុវជន១០នាក់ទៅសុំអាហារពីណាបាល។ ណាបាលមានឱកាសដើម្បីបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះដាវីឌនិងឲ្យកិត្ដិយសគាត់ជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ណាបាលបានធ្វើផ្ទុយទៅវិញ។ ដោយខឹងច្រឡោតតោតតូងគាត់ជេរដាវីឌនិងដេញយុវជននោះចេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។ ពេលដាវីឌដឹងអំពីនេះ គាត់ប្រមូលបុរស៤០០នាក់ប្រដាប់អាវុធនិងចេញដំណើរទៅសងសឹកណាបាល។ ពេលឮដល់អ័ប៊ីកែលថាប្ដីគាត់តបឆ្លើយយ៉ាងកាចសាហាវដូច្នេះ គាត់ប្រញាប់ចាត់វិធានការដោយប្រាជ្ញាផ្ញើអាហារជាបរិបូរណ៍ដើម្បីឲ្យដាវីឌរំសាយកំហឹង។ រួចមកគាត់ក៏ទៅជួបដាវីឌដោយខ្លួនឯង។—ខ២-២០
១២, ១៣. (ក) តើអ័ប៊ីកែលបង្ហាញថាខ្លួនមានសុភនិច្ឆ័យព្រមទាំងស្មោះត្រង់នឹងអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើអ័ប៊ីកែលបានធ្វើអ្វីនៅពេលគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ? ហើយនៅទីបំផុត តើអ្វីកើតឡើងដល់គាត់?
១២ នៅពេលអ័ប៊ីកែលជួបដាវីឌ ការអង្វរសុំក្ដីមេត្ដាដោយចិត្តរាបទាបបង្ហាញថា គាត់គោរពអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ គាត់និយាយថា«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងតាំងជំនួរវង្សរបស់លោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ ឲ្យមាំមួនឡើងជាពិតប្រាកដ ពីព្រោះលោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ តែងធ្វើសង្គ្រាមនៃព្រះយេហូវ៉ា»។ គាត់ក៏បន្ថែមថាព្រះយេហូវ៉ានឹងតាំងដាវីឌឡើងឲ្យគ្រប់គ្រងលើសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ (ខ២៨-៣០) នៅដំណាលគ្នា អ័ប៊ីកែលបង្ហាញចិត្តក្លាហានដោយប្រាប់ដាវីឌថា បើគាត់មិនទប់ចិត្តរួចទៅសងសឹកណាបាលនោះ គាត់នឹងមានទោសឈាម។ (ខ២៦, ៣១) ដាវីឌដឹងខ្លួន ដោយសារចិត្តរាបទាប ការគោរពជ្រាលជ្រៅ និងគំនិតសមហេតុសមផលរបស់អ័ប៊ីកែល។ ដាវីឌតបឆ្លើយថា៖«សូមក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលទ្រង់បានចាត់អ្នក ឲ្យមកជួបនឹងខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះ ហើយសូមពរដល់ប្រាជ្ញា[ឬ«សុភនិច្ឆ័យ», ព.ថ.]របស់អ្នក នឹងដល់ខ្លួនអ្នកផង ដោយព្រោះអ្នកបានឃាត់មិនឲ្យខ្ញុំកំចាយឈាម»។—ខ៣២, ៣៣
១៣ ក្រោយអ័ប៊ីកែលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ គាត់មានចិត្តក្លាហានខំទៅរកប្ដីដើម្បីប្រាប់អំពីអំណោយដែលគាត់បានជូនដាវីឌ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលឃើញប្ដីហើយ ដឹងថាគាត់«ស្រវឹងជាខ្លាំង»។ ដូច្នេះ អ័ប៊ីកែលចាំទាល់តែគាត់ស្វាងស្រាទើបប្រាប់។ តើណាបាលមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់ភាំងរហូតដល់ស្តូកស្ដឹងកំរើកលែងបាន។ លុះដប់ថ្ងៃក្រោយមក ព្រះសម្លាប់គាត់។ ពេលដាវីឌឮថាណាបាលបានស្លាប់ គាត់សុំអ័ប៊ីកែលរៀបការ ដែលជាស្រីដាវីឌគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ អ័ប៊ីកែលបានយល់ព្រម។—ខ៣៤-៤២
តើអ្នកអាចធ្វើតាមគំរូអ័ប៊ីកែលបានទេ?
១៤. តើអ័ប៊ីកែលមានគុណសម្បត្ដិអ្វីខ្លះដែលយើងប្រហែលជាចង់បណ្ដុះឲ្យមានច្រើនជាងនោះ?
១៤ តើអ្នកឃើញទេថាអ័ប៊ីកែលមានគុណសម្បត្ដិខ្លះៗដែលអ្នកចង់បណ្ដុះឲ្យមានច្រើនថែមទៀត មិនថាអ្នកជាប្រុសឬស្រីក៏ដោយ? ប្រហែលជាអ្នកចង់ប្រព្រឹត្តអ្វីដែលសមហេតុសមផលជាងនៅពេលមានបញ្ហាកើតឡើង។ ឬក៏អ្នកប្រហែលជាចង់ចេះនិយាយដោយមានចិត្តស្ងប់ និងមានអារម្មណ៍នឹងនរពេលដែលមនុស្សនៅជុំវិញអ្នកមានចិត្តពុះកញ្ជ្រោល។ បើចង់មែន អ្នកអាចអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងនេះ។ ទ្រង់សន្យាថានឹងប្រទានប្រាជ្ញា យោបល់ និងសមត្ថភាពគិតគូរដល់អស់អ្នកណាដែល«សូមដោយចិត្តជឿ»។—យ៉ាកុប ១:៥, ៦; សុភាសិត ២:១-៦, ១០, ១១
១៥. សំរាប់ស្ត្រីគ្រីស្ទាន តើក្រោមកាលៈទេសៈបែបណាដែលការបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដូចអ័ប៊ីកែលគឺសំខាន់ជាពិសេស?
១៥ គុណសម្បត្ដិដ៏ល្អបែបនេះគឺសំខាន់ជាពិសេសបើស្ត្រីម្នាក់ត្រូវរស់ជាមួយប្ដីដែលមិនជឿនិងមិនខ្វល់ពីគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ ប្រហែលជាគាត់ផឹកស្រាហួសប្រមាណ។ យើងសង្ឃឹមថាបុរសទាំងនេះនឹងកែខ្លួន។ បុរសជាច្រើនបានធ្វើដូច្នេះ ដោយសារប្រពន្ធមានឫកពាស្លូតបូត គោរពប្ដីយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងមានកិរិយាប្រព្រឹត្តបរិសុទ្ធ។—ពេត្រុសទី១ ៣:១, ២, ៤
១៦. មិនថាមានកាលៈទេសៈអ្វីក៏ដោយនៅផ្ទះ តើបងស្រីៗគ្រីស្ទានអាចបង្ហាញថាចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីមានតម្លៃបំផុតចំពោះគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ មិនថាអ្នកត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកអ្វីនៅផ្ទះក៏ដោយ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាបំរុងនឹងទ្រទ្រង់អ្នកជានិច្ច។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១២) ដូច្នេះ ចូរព្យាយាមពង្រឹងភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន។ ចូរអធិស្ឋានសុំប្រាជ្ញានិងចិត្តស្ងប់។ ពិតណាស់ ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ ការអធិស្ឋាន ការរំពឹងគិត និងការសេពគប់ជាមួយគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ័ប៊ីកែលចំពោះព្រះនិងទស្សនៈរបស់គាត់ចំពោះអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ទ្រង់មិនទទួលឥទ្ធិពលពីទស្សនៈខាងសាច់ឈាមរបស់ប្ដីគាត់ទេ។ អ័ប៊ីកែលបានប្រព្រឹត្តទៅតាមគោលការណ៍សុចរិត។ សូម្បីតែក្នុងក្រុមគ្រួសារមួយដែលប្ដីជាជនគំរូខាងការបំរើព្រះក៏ដោយ ភរិយាគ្រីស្ទានក៏ទទួលស្គាល់ថា នាងនៅតែត្រូវបន្តខំប្រឹងព្យាយាមពង្រឹងនិងរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួនឲ្យបានរឹងមាំ។ ពិតមែនថាប្ដីមានកាតព្វកិច្ចតាមបទគម្ពីរឲ្យទំនុកបំរុងភរិយាខាងវិញ្ញាណផងនិងខាងរូបកាយផង ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត ប្រពន្ធត្រូវបង្ហើយ‹សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្លួនឯង ដោយកោតខ្លាច ហើយញាប់ញ័រ›។—ភីលីព ២:១២; ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨
គាត់បានទទួល«រង្វាន់ ដូចជារង្វាន់របស់ហោរា»
១៧, ១៨. (ក) តើមានសំណូមពរប្លែកអ្វីដែលបានល្បងលជំនឿរបស់ស្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅភូមិសារិបតា? (ខ) តើស្រីមេម៉ាយនោះបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះសំណូមពររបស់អេលីយ៉ា? ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានរង្វាន់អ្វីដល់គាត់?
១៧ របៀបព្រះយេហូវ៉ាបានថែរក្សាស្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់នៅសម័យព្យាការីអេលីយ៉ាបង្ហាញថា ទ្រង់មានកតញ្ញូធម៌ជ្រាលជ្រៅចំពោះអស់អ្នកដែលគាំទ្រការថ្វាយបង្គំពិតដោយកម្លាំងនិងធនធានរបស់ខ្លួន។ ដោយសារមានភាពរាំងស្ងួតយូរនៅសម័យអេលីយ៉ា នោះមនុស្សច្រើនកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងការអត់ឃ្លាន ជាក់ស្តែងដូចជាស្រីមេម៉ាយម្នាក់និងកូនប្រុសតូចរបស់គាត់នៅភូមិសារិបតា។ នៅពេលដែលហៀបនឹងបរិភោគជាលើកចុងក្រោយបន្ទាប់មកអត់អាហារទៀត នោះភ្ញៀវម្នាក់បានមកដល់ គឺព្យាការីអេលីយ៉ា។ គាត់មានសំណូមពរប្លែកមួយ។ ទោះជាដឹងអំពីសភាពលំបាករបស់ស្ត្រីនេះក៏ពិតមែន តែអេលីយ៉ាសុំគាត់ដុត«នំ១យ៉ាងតូច»សំរាប់គាត់ដោយប្រើប្រេងនិងម្សៅដែលនៅសល់របស់គាត់។ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាបាននិយាយបន្ថែមថា៖«ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះថា ម្សៅក្នុងខាប់នោះនឹងមិនដែលផុតទៅ ហើយប្រេងក្នុងដបក៏មិនដែលរលោះឡើយ ដរាបដល់ថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្អុរភ្លៀងមកលើផែនដី»។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:៨-១៤
១៨ តើអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាបើមានសំណូមពរប្លែកដូច្នេះ? តាមមើលទៅ ស្រីមេម៉ាយនៅភូមិសារិបតាបានទទួលស្គាល់ថា អេលីយ៉ាជាព្យាការីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់បាន«ធ្វើតាមបង្គាប់របស់អេលីយ៉ា»។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបយ៉ាងណានឹងភាពរាក់ទាក់របស់ស្ត្រីនេះ? ទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុផ្គត់ផ្គង់អាហារសំរាប់គាត់ កូនប្រុស និងអេលីយ៉ាក្នុងកំឡុងពេលរាំងស្ងួតនោះ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:១៥, ១៦) ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទាន«រង្វាន់ ដូចជារង្វាន់របស់ហោរា»ដល់ស្រីមេម៉ាយនេះនៅភូមិសារិបតា ទោះជាគាត់មិនមែនជាសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក៏ដោយ។ (ម៉ាថាយ ១០:៤១) ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះក៏បានឲ្យកិត្ដិយសដល់ស្ត្រីនេះដោយរៀបរាប់អំពីគាត់ជាគំរូល្អដល់ប្រជាជនដែលខ្វះជំនឿនៅស្រុកកំណើតរបស់ទ្រង់នៅភូមិណាសារ៉ែត។—លូកា ៤:២៤-២៦
១៩. សព្វថ្ងៃនេះ តើតាមវិធីណាខ្លះដែលស្ត្រីគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់បង្ហាញចិត្តគំនិតដូចស្រីមេម៉ាយនៅភូមិសារិបតា? ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះពួកគាត់?
១៩ សព្វថ្ងៃនេះ ស្ត្រីគ្រីស្ទានជាច្រើនបង្ហាញចិត្តគំនិតដូចស្រីមេម៉ាយនៅភូមិសារិបតានោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ បងស្រីៗគ្រីស្ទានដែលភាគច្រើនជាជនក្រីក្រនិងត្រូវចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារ ក៏បង្ហាញភាពរាក់ទាក់ដល់អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យនិងប្រពន្ធរបស់ពួកគាត់។ បងស្រីឯទៀតរៀបចំអាហារដើម្បីអញ្ជើញអ្នកបំរើពេញពេលមកបរិភោគជាមួយគ្នា ក៏ជួយអ្នកដែលខ្វះខាត ឬដោយវិធីផ្សេងទៀតធ្វើពលិកម្មនិងប្រើធនធានខ្លួនដើម្បីគាំទ្រកិច្ចការព្រះរាជាណាចក្រ។ (លូកា ២១:៤) តើព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់នូវពលិកម្មបែបនេះឬទេ? ប្រាកដជាកត់សម្គាល់មែន! «ព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមិលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធ ហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ»។—ហេព្រើរ ៦:១០
២០. ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ តើយើងនឹងពិចារណាអ្វី?
២០ នៅសតវត្សទីមួយ ស្ត្រីមួយចំនួនដែលកោតខ្លាចព្រះធ្លាប់មានឯកសិទ្ធិបំរើព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់។ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិភាក្សារបៀបស្ត្រីទាំងនេះបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយ ហើយក៏នឹងពិចារណាគំរូរបស់ពួកស្ត្រីនៅសម័យនេះដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត សូម្បីតែក្រោមកាលៈទេសៈពិបាកក៏ដោយ។
[កំណត់សម្គាល់]
a ពង្សាវតាររបស់ព្រះយេស៊ូដែលម៉ាថាយបានកត់សរសេរ នោះប្រាប់អំពីឈ្មោះស្ត្រីបួននាក់ គឺតាម៉ារ រ៉ាហាប នាងរស់ និងម៉ារា។ ស្ត្រីទាំងអស់នេះមានកិត្ដិយសខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។—ម៉ាថាយ ១:៣, ៥, ១៦
ការរៀនសាឡើងវិញ
• តើស្ត្រីទាំងប៉ុន្មានខាងក្រោមនេះបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ស៊ីប្រានិងពូអា
• រ៉ាហាប
• អ័ប៊ីកែល
• ស្រីមេម៉ាយនៅភូមិសារិបតា
• តើការរំពឹងគិតពីគំរូរបស់ស្ត្រីទាំងនេះអាចជួយយើងផ្ទាល់យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមឲ្យឧទាហរណ៍។
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
ស្ត្រីជាច្រើនដែលស្មោះភក្ដីបានបំរើព្រះ ទោះជាមាន«បញ្ញត្តរបស់ស្តេច»ហាមក៏ដោយ
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ស្ត្រីគ្រីស្ទានជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះបង្ហាញចិត្តគំនិត ដូចស្រីមេម៉ាយ នៅភូមិសារិបតា