ចូរបំពេញតាមគោលដៅរបស់អ្នក ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត
«ពេលអ្នកបើកទូកមិនដឹងថាត្រូវទៅកំពង់ផែមួយណា នោះខ្យល់បក់ពីទិសខាងណាគឺមិនសំខាន់ទេ»។ ពាក្យនេះបានត្រូវសរសេរដោយទស្សនៈវិទូជនជាតិរ៉ូមនៅសតវត្សរ៍ទី១ គាត់ចង់លើកបញ្ជាក់ការពិតថា ដើម្បីឲ្យជីវិតមានទិសដៅ នោះគោលដៅគឺជាអ្វីដែលសំខាន់ចាំបាច់។
គម្ពីរបានលើកឡើងអំពីបុគ្គលមួយចំនួនដែលបានកំណត់គោលដៅរបស់ខ្លួន។ ជាឧទាហរណ៍ ណូអេបានប្រើកម្លាំងកាយអស់ប្រហែល៥០ឆ្នាំ ក្នុងការ«សង់ទូកធំដើម្បីសង្គ្រោះពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់»។ ចំណែកម៉ូសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយវិញ «គាត់សម្លឹងចំទៅរង្វាន់»។ (ហេប្រឺ ១១:៧, ២៦) រីឯយ៉ូស្វេដែលជាអ្នកស្នងតំណែងពីម៉ូសេ បានទទួលគោលដៅឬភារកិច្ចពីព្រះ ពោលគឺវាយដណ្ដើមយកទឹកដីក្នុងស្រុកកាណាន។—ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣:២១, ២២, ២៨; យ៉ូស្វេ ១២:៧-២៤
នៅសតវត្សរ៍ទី១ សាវ័កប៉ូលបានកំណត់គោលដៅផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ គាត់បានកំណត់គោលដៅបែបនេះ ដោយសារប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូដែលថា៖«ដំណឹងល្អនេះអំពីរាជាណាចក្រនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) គាត់បានទទួលបង្គាប់ដោយផ្ទាល់និងដោយការឃើញក្នុងគំនិតពីលោកម្ចាស់យេស៊ូ រួមទាំងការទទួលភារកិច្ចជា«តំណាងឈ្មោះ[លោកយេស៊ូ]នៅមុខប្រជាជាតិនានា» នោះប៉ូលបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបង្កើតក្រុមជំនុំជាច្រើននៅអាស៊ីប៉ែកខាងលិច រហូតដល់ទ្វីបអឺរ៉ុប។—សកម្មភាព ៩:១៥; កូឡុស ១:២៣
ពិតណាស់ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់សម័យតែងតែកំណត់គោលដៅយ៉ាងល្អប្រសើរ ហើយពួកគាត់បានសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្លួនដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងអាចកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានគោលដៅអ្វីខ្លះដែលយើងអាចព្យាយាមសម្រេចបាន? ហើយតើមានជំហានអ្វីខ្លះដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ?
បំណងចិត្តត្រឹមត្រូវគឺសំខាន់ចាំបាច់
ស្ទើរតែគ្រប់សកម្មភាពក្នុងជីវិតសុទ្ធតែមានគោលដៅ ហើយក្នុងពិភពលោកនេះក៏មានមនុស្សដែលកំណត់គោលដៅសម្រាប់ខ្លួនដែរ។ ប៉ុន្តែ គោលដៅក្នុងការបម្រើព្រះ គឺខុសគ្នាពីគោលដៅក្នុងពិភពលោកនេះ។ គោលដៅចម្បងក្នុងពិភពលោកនេះជំរុញមនុស្សឲ្យចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្តម្ភ ចង់បានអំណាច ភាពល្បីល្បាញ និងឋានៈមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់។ ការព្យាយាមបំពេញតាមគោលដៅដើម្បីទទួលបានអំណាចនិងភាពល្បីល្បាញ គឺជាការខុសទាំងស្រុង! រីឯគោលដៅដែលនាំឲ្យព្រះទទួលការសរសើរ គឺជាប់ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលយើងធ្វើដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោក និងគាំទ្ររាជាណាចក្ររបស់លោក។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) យើងមានគោលដៅបែបនេះ ដោយសារយើងស្រឡាញ់ព្រះនិងមនុស្សឯទៀត ជាពិសេសយើងចង់រក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក។—ម៉ាថាយ ២២:៣៧-៣៩; ធីម៉ូថេទី១ ៤:៧
សូមឲ្យយើងមានបំណងចិត្តត្រឹមត្រូវ ពេលកំណត់គោលដៅនិងព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ មិនថាយើងមានគោលដៅទទួលភារកិច្ចពិសេសថែមទៀត ឬចង់មានគុណសម្បត្តិផ្សេងៗក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងមានបំណងចិត្តត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ពេលខ្លះគោលដៅរបស់យើងមិនបានកើតឡើងទេ។ ដូច្នេះ តើធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីយើងអាចកំណត់គោលដៅ ហើយឈានទៅដល់ការសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ?
តម្រូវឲ្យមានការតាំងចិត្តខ្ពស់
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចគោលដៅក្នុងការបង្កើតសកលលោក។ ពាក្យថា«មានល្ងាចមានព្រឹក» គឺព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ពេលបន្តបន្ទាប់គ្នាក្នុងការបង្កើតរបស់លោក។ (ដើមកំណើត ១:៥, ៨, ១៣, ១៩, ២៣, ៣១) នៅដើមដំបូងក្នុងអំឡុងពេលនៃការបង្កើតនីមួយៗ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបច្បាស់អំពីគោលដៅរបស់លោក ឬអ្វីដែលលោកត្រូវធ្វើសម្រាប់ថ្ងៃនោះ។ រួចមក លោកធ្វើតាមគោលបំណងរបស់លោកដើម្បីបង្កើតអ្វីៗទាំងនោះ។ (ការបើកបង្ហាញ ៤:១១) យ៉ូបដែលជាបុព្វបុរសម្នាក់បាននិយាយថា៖«ពេល[ព្រះយេហូវ៉ា]តាំងចិត្តធ្វើអ្វីមួយ . . . លោកនឹងធ្វើ»។ (យ៉ូប ២៣:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជាសប្បាយចិត្តនិងពេញចិត្តខ្លាំងណាស់ ពេលលោកឃើញ«អ្វីទាំងអស់ដែលលោកបានបង្កើត» លោកថែមទាំងមានប្រសាសន៍ថា៖«សុទ្ធតែល្អប្រពៃ»។—ដើមកំណើត ១:៣១
ដើម្បីឲ្យគោលដៅរបស់យើងក្លាយជាការពិត យើងក៏ត្រូវមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ដើម្បីសម្រេចគោលដៅទាំងនោះដែរ។ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យមានការតាំងចិត្តខ្ពស់បែបនោះ? ទោះជាផែនដីមិនទាន់មានរូបរាងច្បាស់លាស់ ហើយនៅទទេក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាអាចឃើញទុកជាមុនអំពីលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ផែនដី ពោលគឺជាគ្រឿងអលង្ការដ៏សែនស្អាតក្នុងលម្ហ ដែលនឹងនាំឲ្យលោកទទួលនូវសិរីរុងរឿងនិងកិត្តិយស។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលយើងគិតពិចារណាជាមុនអំពីលទ្ធផលនិងប្រយោជន៍ដែលមកពីការសម្រេចគោលដៅរបស់យើង នោះនឹងជួយយើងឲ្យមានបំណងចិត្តកាន់តែខ្លាំងក្នុងការធ្វើតាមអ្វីដែលយើងបានគ្រោងទុក។ នេះជាបទពិសោធន៍របស់ថូនី ដែលមានអាយុ១៩ឆ្នាំ។ គាត់ចាំមិនភ្លេចអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួន នៅលើកដំបូងដែលគាត់បានទៅលេងការិយាល័យសាខារបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបខាងលិច។ ចាប់តាំងពីពេលនោះ ថូនីសួរខ្លួនថា‹បើខ្ញុំរស់នៅនិងបម្រើនៅកន្លែងនេះ តើនឹងទៅជាយ៉ាងណាហ្ន៎?›។ ថូនីតែងតែគិតអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើង ហើយនោះជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យខំបន្តសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក គាត់សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ដែលការិយាល័យសាខាបានយល់ព្រមតាមពាក្យស្នើសុំរបស់គាត់ ឲ្យបម្រើនៅទីនោះ!
ការសេពគប់ជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលបានសម្រេចគោលដៅរួចហើយ ក៏ជួយយើងឲ្យកាន់តែចង់សម្រេចគោលដៅរបស់យើងដែរ។ ជេសុន ដែលឥឡូវមានអាយុ៣០ឆ្នាំ គាត់មិនចូលចិត្តផ្សព្វផ្សាយទេពេលគាត់នៅវ័យជំទង់។ ប៉ុន្តែ ក្រោយរៀនចប់វិទ្យាល័យគាត់មានបំណងចង់ធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះពេញពេល រួចមកគាត់បានក្លាយជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលមែន។ តើអ្វីជំរុញចិត្តជេសុនឲ្យមានបំណងធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល? គាត់ឆ្លើយថា៖«ការនិយាយជាមួយអ្នកត្រួសត្រាយឯទៀត និងរួមធ្វើការជាមួយពួកគេក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នោះពិតជាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើខ្ញុំ»។
ការកត់ទុកគោលដៅអាចជួយបាន
ពេលបុគ្គលណាម្នាក់និយាយអំពីគំនិតរបស់ខ្លួន គំនិតនោះកាន់តែជាក់លាក់និងច្បាស់លាស់ចំពោះគាត់។ សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា ពាក្យសម្ដីត្រឹមត្រូវអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំង ប្រៀបដូចជាជន្លួញដែលផ្ដល់ទិសដៅក្នុងជីវិត។ (អ្នកទូន្មាន ១២:១១) ពេលដែលសម្ដីទាំងនោះបានត្រូវកត់ទុក នោះវានឹងដក់ជាប់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងចិត្តនិងគំនិត។ នេះជាមូលហេតុមួយទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យស្ដេចនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែលចម្លងច្បាប់ទុកដោយផ្ទាល់ដៃ។ (ការបំភ្លឺច្បាប់ ១៧:១៨) យើងក៏ប្រហែលជាចង់កត់ទុកគោលដៅរបស់យើង និងវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗ ដើម្បីឈានទៅដល់ការសម្រេចគោលដៅទាំងនោះដែរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យើងថែមទាំងកត់ទុកឧបសគ្គផ្សេងៗដែលអាចកើតឡើង និងវិធីដែលយើងអាចយកឈ្នះឧបសគ្គទាំងនោះទៀតផង។ ម្យ៉ាងទៀត ជាការល្អបើយើងចេះសម្គាល់ថា តើយើងត្រូវមានចំណេះនិងការយល់ដឹងអ្វីខ្លះអំពីគោលដៅរបស់ខ្លួន ហើយថាគោលដៅរបស់យើងតម្រូវឲ្យយើងមានជំនាញបែបណា ហើយថាអ្នកណាខ្លះដែលអាចជួយនិងគាំទ្រយើង។
ការកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះបានជួយនិងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើបុរសម្នាក់ឈ្មោះជេហ្វ្រី ដែលបានបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេសអស់ជាច្រើនឆ្នាំនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលមួយក្នុងទឹកដីអាស៊ី។ ពេលប្រពន្ធរបស់គាត់ស្លាប់ភ្លាមៗ នោះពិតជាធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ខ្លោចផ្សាណាស់។ អស់មួយរយៈពេលក្រោយពីគាត់អាចស៊ាំនឹងស្ថានភាពថ្មី គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើឲ្យខ្លួនជាប់រវល់នឹងកិច្ចបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ គាត់បានកំណត់គោលដៅផ្សេងៗ នេះបានជួយគាត់ឲ្យរក្សាលំនឹងក្នុងជីវិត។ ក្រោយមកគាត់បានកត់ទុកគោលដៅទាំងនោះ ហើយគាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះ រួចមកនៅចុងខែគាត់មានសិស្សគម្ពីរថ្មីបីនាក់។ គាត់តែងមើលសាឡើងវិញនូវសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ហើយរៀងរាល់១០ថ្ងៃម្ដងគាត់ពិនិត្យមើលការរីកចម្រើនរបស់ខ្លួន។ តើគាត់បានសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់ទេ? ក្នុងក្រដាសសេចក្ដីរាយការណ៍របស់គាត់ គាត់មានសិស្សគម្ពីរថ្មី៤នាក់ ហើយគាត់ឆ្លើយដោយសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងថាមែន!
ការកំណត់គោលដៅរយៈពេលខ្លី
គោលដៅខ្លះ ដំបូងមើលទៅដូចជាមិនអាចទៅរួច។ ដូចថូនីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ការបម្រើនៅការិយាល័យសាខារបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាការយល់សប្ដិ។ នេះដោយសារគាត់ធ្លាប់មានរបៀបរស់នៅអាវ៉ាសែ ហើយក៏មិនដែលគិតថាចង់ប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះដើម្បីបម្រើលោកឡើយ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ថូនីបានសម្រេចចិត្តមានរបៀបរស់នៅដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ព្រមទាំងតាំងគោលដៅដើម្បីមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក។ បន្ទាប់ពីគាត់សម្រេចគោលដៅនោះ គាត់ក៏បានកំណត់គោលដៅដើម្បីត្រួសត្រាយជំនួយនិងត្រួសត្រាយពេញពេល ដោយកត់គោលដៅរបស់គាត់នៅលើប្រតិទិនថាគាត់ចង់ចាប់ផ្ដើមនៅពេលណា។ ក្រោយពីគាត់បានបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលអស់មួយរយៈ គាត់យល់ឃើញថាការបម្រើនៅការិយាល័យសាខា មើលទៅមិនមែនជាគោលដៅដែលមិនអាចទៅរួចទេ។
នេះក៏ជាយោបល់ល្អសម្រាប់យើងដែរក្នុងការបំបែកគោលដៅរយៈពេលវែង ឲ្យទៅជាគោលដៅរយៈពេលខ្លីៗសិន។ គោលដៅរយៈពេលខ្លីទាំងនេះប្រៀបដូចជាស្លាកសញ្ញាតាមដងផ្លូវ ដែលជួយយើងឲ្យឈានទៅដល់គោលដៅរយៈពេលវែង។ ការពិនិត្យមើលជាប្រចាំនូវការរីកចម្រើនរបស់យើងគឺប្រៀបដូចជាយើងមើលស្លាកសញ្ញានៅតាមដងផ្លូវ ដែលជួយយើងឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ជានិច្ចទៅលើគោលដៅរបស់យើង។ បន្ថែមទៅទៀត ការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាម្ដងហើយម្ដងទៀត ក៏ជួយយើងឲ្យបន្តធ្វើតាមគោលដៅរបស់ខ្លួនដែរ។ សាវ័កប៉ូលបានដាស់តឿនយើងឲ្យ«អធិដ្ឋានឥតឈប់»។—ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៧
ត្រូវការការប្ដេជ្ញាចិត្តនិងការខំតស៊ូ
ទោះជាយើងបានរៀបចំគម្រោងល្អនិងមានបំណងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីសម្រេចគោលដៅក្ដី នៅតែមានគោលដៅខ្លះដែលយើងមិនអាចឈានទៅដល់។ សាវ័កយ៉ូហានដែលហៅថាម៉ាកុស បានខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពេលសាវ័កប៉ូលមិនបាននាំគាត់ទៅជាមួយក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរជាសាសនទូតលើកទី២! (សកម្មភាព ១៥:៣៧-៤០) ម៉ាកុសត្រូវរៀនពីការខកចិត្តនេះ ហើយត្រូវកែសម្រួលគោលដៅរបស់ខ្លួនដើម្បីបង្កើនកិច្ចបម្រើ។ ម៉ាកុសពិតជាបានធ្វើមែន។ ហេតុអ្វីយើងដឹង? ដោយសារក្រោយមកប៉ូលបានលើកសរសើរម៉ាកុស ហើយម៉ាកុសបានរួមការងារយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសាវ័កពេត្រុសនៅបាប៊ីឡូន។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:១១; ពេត្រុសទី១ ៥:១៣) ប្រហែលជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ម៉ាកុស គឺការសរសេរកំណត់ហេតុអំពីជីវិតនិងកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូ។
ពេលយើងធ្វើតាមគោលដៅរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ យើងក៏អាចជួបនឹងឧបសគ្គផ្សេងៗដែរ។ ប៉ុន្តែ ជាជាងបោះបង់ចោលគោលដៅ យើងត្រូវពិនិត្យមើលគម្រោងរបស់យើងឡើងវិញ ហើយធ្វើការកែសម្រួល។ ពេលមានឧបសគ្គកើតឡើង យើងត្រូវប្ដេជ្ញាចិត្តដោយព្យាយាមតស៊ូទៅមុខទៀត។ ស្ដេចសាឡូម៉ូនដែលជាស្ដេចមានប្រាជ្ញាបានពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា៖«ទោះជាអ្នកធ្វើអ្វីក៏ដោយ ចូរទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា នោះគម្រោងការរបស់អ្នកនឹងបានជោគជ័យ»។—សុភាសិត ១៦:៣
ប៉ុន្តែ ជួនកាលស្ថានភាពក៏អាចធ្វើឲ្យយើងដេញតាមគោលដៅមួយចំនួនដែលមិនជាក់លាក់ដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងមានសុខភាពខ្សោយឬត្រូវថែរក្សាក្រុមគ្រួសារ នោះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងពិបាកសម្រេចគោលដៅរបស់យើង។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ សូមយើងចាំមិនភ្លេចនូវការពិតថា រង្វាន់ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ មិនថាជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យានឡើយ។ (លូកា ២៣:៤៣; ភីលីព ៣:១៣, ១៤) តើយើងអាចទទួលរង្វាន់នោះតាមរបៀបណា? សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖«អ្នកណាដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ អ្នកនោះនឹងនៅជាប់ជារៀងរហូតវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៧) ទោះជាស្ថានភាពរបស់យើងប្រហែលជាមិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងសម្រេចនូវគោលដៅដ៏ជាក់លាក់ណាមួយក៏ដោយ យើងនៅតែអាច«គោរពកោតខ្លាចព្រះពិត ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់លោកជានិច្ច»។ (អ្នកទូន្មាន ១២:១៣) គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះជួយយើងឲ្យបន្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ ចូរយើងប្រើគោលដៅទាំងនោះដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត។
[ប្រអប់]
គោលដៅមួយចំនួនដែលចង់អនុវត្តតាម
○ អានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ
○ អានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! គ្រប់លេខ
○ ធ្វើឲ្យសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្លួនកាន់តែមានន័យខ្លឹមសារ
○ បង្ហាញផលផ្លែនៃឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ
○ ព្យាយាមធ្វើច្រើនថែមទៀតក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ
○ ខិតខំបង្កើនភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀន
○ រកវិធីដែលកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទ ផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ និងផ្សព្វផ្សាយក្នុងតំបន់ជំនួញ