«គ្រប់គ្នាត្រូវទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន»
«យើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវរាប់រៀបទូលថ្វាយព្រះ ពីដំណើររបស់ខ្លួនយើងជាមិនខាន»។—រ៉ូម ១៤:១២
១. តើយុវជនសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់បានទទួលខុសត្រូវដោយធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វី?
យុវជនសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់ដែលរស់នៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយដែលជារឿងស្លាប់រស់។ ពួកគាត់ត្រូវសម្រេចចិត្តថា តើគួរធ្វើតាមច្បាប់រដ្ឋ ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំរូបធំសម្បើមដែលបានត្រូវតាំងឡើងទេ? ឬក៏តើមិនគួរថ្វាយបង្គំរូបនោះ ហើយត្រូវគេបោះទៅក្នុងគុកភ្លើងវិញ? យុវជនបីនាក់នោះ សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោគ្មានពេលដើរសួរយោបល់អ្នកដទៃ ហើយក៏មិនចាំបាច់សួរយោបល់អ្នកដទៃដែរ ដ្បិតពួកគាត់បានប្រកាសភ្លាមៗដោយមិនរួញរាថា៖ «សូមឲ្យទ្រង់ព្រះករុណាជ្រាបថា យើងខ្ញុំមិនព្រម គោរពតាមព្រះរបស់ទ្រង់ឡើយ ក៏មិនព្រមថ្វាយបង្គំដល់រូបមាស ដែលទ្រង់បានតាំងឡើងនោះដែរ»។ (ដានីយ៉ែល ៣:១-១៨) យុវជនសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់នេះ ព្រមទទួលបន្ទុកឬភារកិច្ចជារបស់ផងខ្លួន។
២. តាមពិតទៅ តើនរណាបានសម្រេចចិត្តជំនួសលោកពីឡាត់ក្នុងរឿងក្ដីរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ? តើនេះមានន័យថាលោកពីឡាត់រួចពីការទទួលខុសត្រូវទេ?
២ ប្រមាណ៦០០ឆ្នាំក្រោយមក លោកប៉ុនទាស ពីឡាត់ដែលជាអភិបាលរ៉ូមបានស្ដាប់ប្រជាជនចោទប្រកាន់បុរសម្នាក់ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ក្រោយលោកពីឡាត់បានស្ដាប់រឿងក្ដីរបស់ព្រះយេស៊ូសព្វគ្រប់ គាត់ជឿជាក់ថាព្រះយេស៊ូគ្មានទោសកំហុសអ្វីទេ។ ក៏ប៉ុន្តែហ្វូងមនុស្សទាមទារឲ្យកាត់ទោសព្រះយេស៊ូដល់ជីវិត។ នៅដើមដំបូងលោកពីឡាត់មិនព្រមទេ ប៉ុន្តែក្រោយមកគាត់លែងទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន ហើយបានបន្ទន់ទៅតាមសម្រែកទទូចបង្ខំរបស់ប្រជាជន។ នៅមុខប្រជាជន គាត់បានលាងដៃ ជានិមិត្តរូបនៃការលែងទទួលខុសត្រូវ រួចគាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំគ្មានទោសនឹងឈាមនៃអ្នកសុចរិតនេះទេ»។ បន្ទាប់មកគាត់ប្រគល់ព្រះយេស៊ូទៅឲ្យគេធ្វើគុត។ ជាជាងទទួលខុសត្រូវហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរឿងក្ដីរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ លោកប៉ុន្ទាសពីឡាត់បានឲ្យអ្នកឯទៀតសម្រេចចិត្តជំនួសគាត់វិញ។ គ្មានទឹកឯណាអាចលាងជំរះទោសកំហុសដែលលោកពីឡាត់មាន ពីព្រោះគាត់បានកាត់ទោសព្រះយេស៊ូដោយអយុត្ដិធម៌នោះ។—ម៉ាថាយ ២៧:១១-២៦; លូកា ២៣:១៣-២៥
៣. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរឲ្យអ្នកដទៃធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសយើង?
៣ ចុះអ្នកវិញ? នៅពេលដែលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត តើអ្នកមានលក្ខណៈដូចយុវជនសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់នោះ ឬមួយក៏តើអ្នកឲ្យមនុស្សឯទៀតធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសអ្នកវិញ? ការសម្រេចចិត្តគឺមិនស្រួលទេ។ យើងត្រូវមានគំនិតចាស់ទុំដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ជាឧទាហរណ៍ មាតាបិតាត្រូវតែធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អដើម្បីប្រយោជន៍កូនរបស់ខ្លួនដែលមិនគ្រប់អាយុតាមផ្លូវច្បាប់។ ការសម្រេចចិត្តគឺពិបាកជាងធម្មតា បើមានបញ្ហាស្មុគស្មាញណាមួយដែលតម្រូវឲ្យគិតថ្លឹងថ្លែងអំពីកត្ដាផ្សេងៗ។ ក៏ប៉ុន្តែភារកិច្ចធ្វើការសម្រេចចិត្ត មិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ រហូតដល់នាំឲ្យយើងត្រូវទៅរកបងប្អូនដែល«ដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ[ឬ«មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ខាងវិញ្ញាណ», ព.ថ.]»ឲ្យមកជួយ«យកអាសា[ឬ«ជួយរំលែកទុក្ខធុរៈ», ខ.ស.]»យើងក្នុងរឿងនោះទេ។ (កាឡាទី ៦:១, ២) ផ្ទុយទៅវិញ នោះជាបន្ទុកមួយដែល«យើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវរាប់រៀបទូលថ្វាយព្រះ ពីដំណើររបស់ខ្លួនយើង»។ (រ៉ូម ១៤:១២) ព្រះគម្ពីរសរសេរថា៖ «គ្រប់គ្នាត្រូវទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន»។ (កាឡាទី ៦:៥) បើដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អក្នុងជីវិតដោយដូចម្ដេច? ទីមួយ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថាយើងគ្រាន់តែជាមនុស្សជាតិប៉ុណ្ណោះ ហើយសមត្ថភាពរបស់យើងមានកម្រិត។ យើងក៏ត្រូវរៀនអ្វីដែលជាចាំបាច់ ដើម្បីបង្គ្រប់នូវការខ្វះខាតសមត្ថភាពនោះ។
តម្រូវការសំខាន់ចំបងមួយ
៤. តើយើងគួរទាញយកមេរៀនដ៏សំខាន់អ្វី ពីកំណត់ហេតុអំពីមនុស្សពីរនាក់ដំបូងមិនស្ដាប់បង្គាប់នោះ?
៤ មិនយូរក្រោយព្រះបានបង្កើតមនុស្សពីរនាក់ដំបូង ពួកគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយដែលមានលទ្ធផលគួរឲ្យខ្លោចផ្សា។ ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្តបរិភោគផ្លែពីដើមដឹងខុសត្រូវ។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧) តើអ្វីបានជំរុញឲ្យពួកគាត់សម្រេចចិត្តបរិភោគផ្លែនោះ? ព្រះគម្ពីរសរសេរថា៖ «ស្ត្រីបានឃើញថា ផ្លែឈើនោះបរិភោគបាន ក៏ជាទីគាប់ដល់ភ្នែក ហើយជាដើមដែលល្មមគួរនឹងចង់បាន . . . នោះនាងក៏យកផ្លែមកបរិភោគ ព្រមទាំងចែកឲ្យដល់ប្ដីដែរ គាត់ក៏បរិភោគតាម»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៦) ការសម្រេចចិត្តរបស់អេវ៉ាបានផ្ដើមចេញពីចិត្តដែលចង់រកតែប្រយោជន៍ខ្លួន។ អ្វីដែលអេវ៉ាធ្វើក៏បាននាំឲ្យអ័ដាមតាមគាត់ដែរ។ ជាលទ្ធផល បាបនិងសេចក្ដីស្លាប់បាន«ឆ្លងរាលដាល ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា»។ (រ៉ូម ៥:១២) កំណត់ហេតុអំពីអ័ដាមនិងអេវ៉ាមិនស្ដាប់បង្គាប់នោះ មានមេរៀនដ៏សំខាន់ណាស់សម្រាប់យើង ស្តីអំពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់មនុស្សជាតិ។ មេរៀននោះគឺ ពេលណាមនុស្សមិនកាន់តាមការណែនាំរបស់ព្រះ ពួកគេច្រើនតែធ្វើការសម្រេចចិត្តខុស។
៥. តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការណែនាំសម្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីការណែនាំនោះ?
៥ យើងពិតជាសប្បាយមែន! ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការណែនាំសម្រាប់យើងជានិច្ច។ បទគម្ពីរសរសេរថា៖ «កាលណាឯងរាល់គ្នាបែរទៅខាងស្ដាំ ឬខាងឆ្វេង នោះត្រចៀកនឹងឮពាក្យពីក្រោយឯងថា គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។ (អេសាយ ៣០:២១) ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលមកយើងតាមរយៈព្រះគម្ពីរដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ យើងត្រូវតែសិក្សាបទគម្ពីរ ហើយក្រេបជញ្ជក់ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីបទគម្ពីរទាំងនោះ។ ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ យើងគួរទទួលយក«អាហាររឹង [ដែល]សំរាប់តែមនុស្សធំ[ឬ«មនុស្សមានគំនិតចាស់ទុំ»]»។ ម្យ៉ាងទៀតយើង«បង្ហាត់ឥន្ទ្រីយ[ឬ«សមត្ថភាពវែកញែក»] ដើម្បីឲ្យបានដឹងខុសត្រូវ»។ (ហេព្រើរ ៥:១៤; ព.ថ.) យើងអាចបង្ហាត់សមត្ថភាពវែកញែករបស់យើង ដោយអនុវត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។
៦. តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីឲ្យមនសិការរបស់យើងដឹកនាំយើងត្រឹមត្រូវ?
៦ បញ្ញាចិត្តឬមនសិការរបស់យើងដែលមានតាំងពីកំណើត ជាអ្វីមួយទៀតដ៏ចាំបាច់ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ មនសិការរបស់យើងជួយសម្រេចឲ្យដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់យើងខុសឬត្រូវ ហើយក៏អាច«ប្រកាន់ទោស»យើងឬ«ដោះសារ»ឲ្យយើង។ (រ៉ូម ២:១៤, ១៥) ក៏ប៉ុន្តែមនសិការនឹងមិនដឹកនាំយើងត្រឹមត្រូវទេ លើកលែងតែយើងអប់រំមនសិការយើងដោយចំណេះត្រឹមត្រូវពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលនោះដើម្បីធ្វើឲ្យមនសិការរបស់យើងឆាប់ប្រតិកម្ម។ មនសិការដែលមិនបានត្រូវអប់រំ គឺងាយទទួលឥទ្ធិពលពីទំនៀមទម្លាប់តាមតំបន់។ ស្ថានភាពនៅជុំវិញយើង និងមតិរបស់អ្នកឯទៀតក៏អាចនាំយើងទៅតាមផ្លូវខុសដែរ។ តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់មនសិការរបស់យើង ប្រសិនបើយើងតែងតែធ្វើផ្ទុយពីការដាស់តឿនរបស់វា ហើយបំពានគោលការណ៍របស់ព្រះ? នៅទីបំផុត បញ្ញាចិត្តឬមនសិការរបស់យើងអាចហាក់ទៅដូចជា«រលាក»ហើយទៅជាស្ពឹកវិញ ដូចអវយវៈមានសម្លាកដែលមកពីភ្លើងឆេះខ្លោចស្បែក។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:២) ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើមនសិការរបស់យើងបានត្រូវបង្ហាត់ទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ យើងអាចទុកចិត្តការដឹកនាំរបស់វាបាន។
៧. តើអ្វីជាតម្រូវការសំខាន់ចំបងមួយដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អ?
៧ ដូច្នេះតម្រូវការសំខាន់ចំបងមួយក្នុងការទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួនដោយធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អនោះ គឺត្រូវមានចំណេះត្រឹមត្រូវពីបទគម្ពីរ ហើយត្រូវចេះរិះគិតយល់ពីរបៀបអនុវត្តតាមបទគម្ពីរនោះ។ នៅពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ យើងគួរចំណាយពេលស្វែងរកគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ហើយរិះគិតពីរបៀបអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនោះ ជាជាងប្រញាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយមិនគិតពិចារណាឲ្យបានជ្រៅជ្រះ។ សូម្បីតែពេលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តភ្លាមៗ ដូចសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ យើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អបាន បើមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយមនសិការរបស់យើងបានត្រូវបង្ហាត់ទៅតាមព្រះបន្ទូលនោះ។ ឥឡូវសូមពិចារណារឿងពីរយ៉ាងដែលទាក់ទងនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ធ្វើដូច្នេះយើងអាចយល់អំពីរបៀបការជឿនទៅមុខដរាបដល់មានគំនិតចាស់ទុំ អាចជួយយើងដុសខាត់សមត្ថភាពធ្វើការសម្រេចចិត្ត។
តើយើងនឹងសេពគប់មិត្តបែបណា?
៨, ៩. (ក) តើគោលការណ៍អ្វីបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថាយើងត្រូវជៀសចេញពីពួកម៉ាកអាក្រក់? (ខ) តើការសេពគប់ពួកម៉ាកអាក្រក់សំដៅលើតែការជួបដោយផ្ទាល់នឹងមនុស្សដែលគ្មានសីលធម៌ទេ? សូមពន្យល់។
៨ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ពីព្រោះពួកម៉ាកអាក្រក់តែងនឹងបង្ខូចកិរិយាល្អ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣) ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទធ្លាប់មានបន្ទូលប្រាប់សិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៩) ពេលដែលរៀនអំពីគោលការណ៍នេះ យើងស្រួលយល់ថា យើងត្រូវតែជៀសចេញពីមនុស្សដែលរួមដំណេកដោយមិនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ អ្នកផិតក្បត់ ពួកចោរ និងអ្នកប្រមឹកស្រាជាដើម។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០) ក៏ប៉ុន្តែពេលដែលយើងរីកចម្រើនខាងចំណេះពិតពីព្រះគម្ពីរ យើងយល់ថាការចំណាយពេលជាមួយបុគ្គលបែបនោះដោយមើលពួកគេក្នុងភាពយន្ត តាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ ឬតាមកុំព្យូទ័រ ឬមួយក៏ដោយអានអំពីពួកគេក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗក៏បង្កគ្រោះថ្នាក់ដូចគ្នា។ ការសេពគប់«ជាមួយនឹងមនុស្សមានពុត»ដោយផ្ញើសារឆ្លើយឆ្លងគ្នាតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតក៏បង្កគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ។—ទំនុកដំកើង ២៦:៤
៩ ចុះយ៉ាងណាការសេពគប់មនុស្សដែលមិនប្រព្រឹត្តអំពីអសីលធម៌ ប៉ុន្តែគ្មានជំនឿលើព្រះដ៏ពិត? បទគម្ពីរចែងថា៖ «លោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាច»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) យើងចាប់ផ្ដើមយល់ថាពាក្យពួកម៉ាកអាក្រក់មិនត្រឹមតែជាមនុស្សដែលបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនឬគ្មានសីលធម៌នោះទេ។ ហេតុនេះហើយ យកល្អយើងបណ្ដុះឲ្យមានមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយតែអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។
១០. តើអ្វីជួយឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយមានគំនិតចាស់ទុំ ស្តីអំពីការជួបទាក់ទងមនុស្សលោកិយ?
១០ យើងពុំអាចជៀសវាងមនុស្សលោកិយទាំងស្រុងបានឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្វីដែលតម្រូវឲ្យធ្វើដូច្នោះដែរ។ (យ៉ូហាន ១៧:១៥) ពេលយើងចូលរួមកិច្ចបម្រើគ្រីស្ទានពិត ទៅសាលារៀន ឬទៅធ្វើការនោះ យើងត្រូវជួបទាក់ទងមនុស្សលោកិយ។ បើគ្រីស្ទានម្នាក់មានគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមិនមែនជាអ្នកជឿ គាត់ប្រហែលជាត្រូវជួបទាក់ទងមនុស្សលោកិយច្រើនជាងធម្មតា។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារយើងបានបង្ហាត់សមត្ថភាពវែកញែកនោះ យើងយល់ថាការជួបទាក់ទងមនុស្សលោកិយដោយសារមានការចាំបាច់ គឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីការបណ្ដុះឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយពួកគេ។ (យ៉ាកុប ៤:៤) យល់យ៉ាងនេះយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយមានគំនិតចាស់ទុំស្តីអំពីបញ្ហាថា តើយើងនឹងចូលរួមសកម្មភាពផ្សេងៗនៅឯសាលារៀនក្រៅម៉ោងសិក្សា ដូចជាការលេងកីឡាឬការជប់លៀងឬទេ? រីឯការសេពគប់អ្នកធ្វើការជាមួយយើងវិញ តើយើងនឹងចូលរួមពិធីជួបជុំពិសាអាហារឬពិធីជប់លៀងដែលរៀបចំឡើងសម្រាប់បុគ្គលិកឬទេ?
ការជ្រើសរើសការងារធ្វើ
១១. តើអ្វីជាចំណុចទីមួយដែលយើងត្រូវពិចារណាពេលដែលជ្រើសរើសការងារធ្វើ?
១១ បើយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដោយមានគំនិតចាស់ទុំ នោះនឹងជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរបៀបបំពេញភារកិច្ច‹ផ្គត់ផ្គង់ឲ្យពួកអ្នកផ្ទះខ្លួន›។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) ចំណុចទីមួយដែលយើងត្រូវពិចារណាទាក់ទងនឹងប្រភេទការងារ ឬអ្វីដែលការងារនោះតម្រូវឲ្យយើងធ្វើ។ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសប្រភេទការងារណាមួយដែលគាំទ្រអ្វីព្រះគម្ពីរផ្ដន្ទាទោសដោយចំៗ នោះពិតជាការខុសមែន។ ហេតុនេះគ្រីស្ទានពិតមិនព្រមទទួលយកការងារណាដែលប្រហែលជារួមបញ្ចូលការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ការលួច ការប្រើឈាមខុសគោលការណ៍បទគម្ពីរ ឬការប្រព្រឹត្តណាផ្សេងទៀតដែលខុសគោលការណ៍បទគម្ពីរ។ យើងក៏មិនត្រូវភូតភរឬបោកប្រាសអ្នកដទៃ ទោះបើថៅកែរបស់យើងទាមទារឲ្យធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ។—កិច្ចការ ១៥:២៩; វិវរណៈ ២១:៨
១២, ១៣. ពេលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីការងារធ្វើ តើយើងត្រូវពិចារណាចំណុចសំខាន់ៗអ្វីទៀត ក្រៅពីប្រភេទការងារនោះ?
១២ ចុះយ៉ាងណាវិញបើប្រភេទការងារណាមួយមិនបណ្ដាលឲ្យធ្វើខុសនឹងគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដោយចំៗនោះ? ពេលដែលយើងមានចំណេះកាន់តែច្រើនអំពីសេចក្ដីពិត ហើយមានសមត្ថភាពវែកញែកកាន់តែល្អប្រសើរនោះ យើងចាប់ផ្ដើមយល់ចំណុចផ្សេងទៀតដែលត្រូវយកមកពិចារណា។ ចុះយ៉ាងណាបើការងារនោះនាំឲ្យយើងពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រព្រឹត្តណាមួយដែលខុសគោលការណ៍បទគម្ពីរ ដូចជាការងារទទួលទូរស័ព្ទនៅកាស៊ីណូ? យើងក៏ត្រូវគិតពិចារណាពីសំណួរថា តើប្រាក់ខែរបស់យើងនឹងមកពីណា? ហើយតើទីតាំងកន្លែងធ្វើការនៅឯណាដែរ? ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើគ្រីស្ទានពិតម្នាក់ធ្វើម៉ៅការខាងលាបអគារ តើយើងសុខចិត្តទទួលការងារលាបព្រះវិហារពិភពគ្រីស្ទសាសនាមួយ ហើយដូច្នេះគាំទ្រសាសនាមិនពិតទេ?—កូរិនថូសទី២ ៦:១៤-១៦
១៣ ចុះយាងណាវិញប្រសិនបើមានគ្រាមួយដែលប្រធានរបស់យើង ព្រមទទួលការងារជួសជុលតុបតែងកន្លែងថ្វាយបង្គំណាមួយរបស់សាសនាមិនពិត? ក្នុងករណីបែបនេះ យើងត្រូវតែគិតពិចារណាពីចំណុចផ្សេងៗដូចជាសំណួរថា តើយើងមានសិទ្ធិសុំមិនចូលរួមធ្វើការងារនោះទេ? ហើយតើយើងត្រូវចូលរួមក្នុងការងារនោះច្រើនប៉ុណ្ណាទៅ? ចុះយ៉ាងណាវិញការបំពេញសេវ៉ាណាមួយដែលមិនខុសគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ដូចជាការងាររត់សំបុត្រទៅកន្លែងទាំងអស់នៅក្នុងសហគមន៍ រួមទាំងកន្លែងដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តដ៏មិនត្រឹមត្រូវនោះ? ក្នុងករណីនេះគោលការណ៍នៅម៉ាថាយ ៥:៤៥ គួរមានឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តរបស់យើង មែនទេ? យើងក៏មិនត្រូវភ្លេចគិតអំពីឥទ្ធិពលដែលការងារនោះនឹងមានលើមនសិការរបស់យើង បើយើងត្រូវធ្វើការនោះរៀងរាល់ថ្ងៃ។ (ហេព្រើរ ១៣:១៨) ការទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួនដោយធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលបង្ហាញគំនិតចាស់ទុំស្តីអំពីការងារ ពិតជាតម្រូវឲ្យដុសខាត់សមត្ថភាពវែកញែក ហើយបង្ហាត់មនសិការដែលព្រះបានប្រទានឲ្យយើង។
«ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯង»
១៤. ពេលណាដែលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត តើយើងគួរធ្វើអ្វីខ្លះ?
១៤ ចុះយ៉ាងណាវិញការសម្រេចចិត្តរបស់យើងស្តីអំពីរឿងឯទៀត ដូចជាការអប់រំ ឬមួយក៏ការទទួលឬបដិសេធវិធីព្យាបាលណាមួយ? នៅពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ជាការចាំបាច់ឲ្យយើងស្វែងរកគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងរឿងនោះ ហើយប្រើសមត្ថភាពរិះគិតពិចារណាដើម្បីអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនោះ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាអ្នកប្រាជ្ញមួយអង្គនៅអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ធ្លាប់សរសេរថា៖ «ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។—សុភាសិត ៣:៥, ៦
១៥. តើយើងរៀនអ្វីពីបណ្ដាគ្រីស្ទាននៅសតវត្សរ៍ទីមួយស្តីអំពីការសម្រេចចិត្ត?
១៥ ជាច្រើនដង ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងប៉ះពាល់ដល់អ្នកឯទៀត ហើយហេតុនោះយើងត្រូវតែគិតពិចារណាពីចំណុចនោះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បណ្ដាគ្រីស្ទាននៅសតវត្សរ៍ទីមួយមិនចាំបាច់ធ្វើតាមបំរាមជាច្រើនស្តីអំពីម្ហូបអាហារ ដែលមានក្នុងក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេតទៅទៀតទេ។ ពួកគាត់អាចបរិភោគអាហារខ្លះៗដែលក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេធ្លាប់ចាត់ទុកថាមិនស្អាត ឲ្យតែអាហារនោះគ្មានលក្ខណៈណាផ្សេងទៀតដែលគួរឲ្យជំទាស់។ ក៏ប៉ុន្តែសាវ័កប៉ុលធ្លាប់សរសេរអំពីសាច់សត្វដែលប្រហែលជាជាប់ទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ គាត់សរសេរថា៖ «បើសិនជាចំណីអាហារអ្វី នាំឲ្យបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល នោះខ្ញុំមិនព្រមទទួលទានចំណីអាហារនោះជាដរាបតទៅ ក្រែងបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល»។ (កូរិនថូសទី១ ៨:១១-១៣) គ្រីស្ទានសម័យដើមបានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យចេះគិតពីបញ្ញាចិត្តឬមនសិការរបស់អ្នកឯទៀត ដើម្បីកុំធ្វើឲ្យពួកគាត់ជំពប់ដួល។ ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងក៏មិនគួរទៅជា«ទីបង្អាក់ចិត្ត»។—កូរិនថូសទី១ ១០:២៩, ៣២
ចូរស្វែងរកប្រាជ្ញាពីព្រះ
១៦. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានជួយឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ពេលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ជំនួយដ៏អស្ចារ្យកាត់ថ្លៃពុំបានមួយ គឺជាសេចក្ដីអធិស្ឋាន។ យ៉ាកុប ដែលជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូធ្លាប់សរសេរថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា ឥតបន្ទោសផង នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ»។ (យ៉ាកុប ១:៥) ដោយមានទំនុកចិត្ត យើងអាចអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាហើយសុំប្រាជ្ញាដែលយើងត្រូវការដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ពេលដែលយើងទូលព្រះពិតអំពីកង្វល់របស់យើង ហើយស្វែងរកការណែនាំពីទ្រង់ នោះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយឲ្យយើងយល់បទគម្ពីរដែលកំពុងតែពិចារណាឲ្យបានច្បាស់ជាង ហើយធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំបទគម្ពីរឯទៀតដែលប្រហែលជាពុំទាន់បានគិត។
១៧. តើអ្នកឯទៀតអាចជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ តើអ្នកឯទៀតអាចជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តបានឬទេ? ពិតជាអាចជួយមែន។ ក្នុងក្រុមជំនុំ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យមានបុគ្គលដែលមានគំនិតចាស់ទុំ។ (អេភេសូរ ៤:១១, ១២) យើងអាចសុំយោបល់ពើពួកគាត់ ប្រសិនបើការសម្រេចចិត្តនោះជារឿងធំ។ បុគ្គលដែលមានការយល់ធ្លុះជ្រៅខាងវិញ្ញាណ ហើយមានបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត អាចជួយឲ្យយើងគិតអំពីគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរឯទៀត ដែលប្រហែលជាទាក់ទងនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ហើយក៏អាចជួយឲ្យយើង«ពិចារណាមើលថា ការអ្វីប្រសើរជាង»។ (ភីលីព ១:៩, ១០, ខ.ស.) ក៏ប៉ុន្តែ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើការសម្រេចចិត្តជំនួសយើងឡើយ។ យើងត្រូវទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន។
តើតែងតែមានលទ្ធផលល្អជានិច្ចទេ?
១៨. តើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អអាចមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៨ ប្រសិនបើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងមានមូលដ្ឋានរឹងមាំលើគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ និងមនសិការរបស់យើង តើតែងតែមានលទ្ធផលល្អជានិច្ចទេ? នៅទីបំផុត តែងតែមានលទ្ធផលល្អជានិច្ចមែន។ ក៏ប៉ុន្តែជួនកាលអ្វីដែលទទួលមកវិញភ្លាមៗជាការលំបាក។ សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោដឹងថា ពួកគាត់ប្រហែលជាត្រូវស្លាប់ ដោយសារបានសម្រេចចិត្តមិនថ្វាយបង្គំរូបធំសម្បើមនោះ។ (ដានីយ៉ែល ៣:១៦-១៩) ស្រដៀងគ្នាដែរ ក្រោយពួកសាវ័កប្រាប់សាលាជាន់ខ្ពស់សាសន៍យូដាថា ពួកគាត់នឹងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាជាងមនុស្ស ពួកគាត់បានត្រូវវាយនឹងរំពាត់មុនដោះលែង។ (កិច្ចការ ៥:២៧-២៩, ៤០) ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាការសម្រេចចិត្តល្អក៏ដោយ «ពេលវេលានឹងឱកាស»អាចធ្វើឲ្យទទួលលទ្ធផលអាក្រក់មកវិញ។ (សាស្ដា ៩:១១) ប្រសិនបើយើងជួបទុក្ខលំបាកដោយសារបានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនិងប្រទានពរយើងនៅទីបំផុតជាក់ជាពុំខាន។—កូរិនថូសទី២ ៤:៧
១៩. ពេលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្ត តើយើងអាចទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួនដោយចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ដូច្នេះ នៅពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងត្រូវតែស្វែងរកគោលការណ៍ក្នុងបទគម្ពីរ ហើយប្រើសមត្ថភាពរិះគិតពិចារណាដើម្បីអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនោះ។ យើងមានចិត្តកតញ្ញូមែន! ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ជំនួយតាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ និងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានគំនិតចាស់ទុំ។ ដោយសារយើងមានការណែនាំនិងជំនួយទាំងនេះ ចូរយើងទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួនដោយចិត្តក្លាហាន ពេលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អ។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើអ្វីជាតម្រូវការសំខាន់ចំបងមួយដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អ?
• តើការជឿនទៅមុខដរាបដល់មានគំនិតចាស់ទុំ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងស្តីអំពីការជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិ?
• តើមានចំណុចសំខាន់អ្វីខ្លះដែលយើងគួរពិចារណាពេលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីការងារ?
• តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចជួយយើងពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត?
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
យើងអាចទាញយកមេរៀនសំខាន់ណាស់ ពីការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
មុនដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ ចូរស្វែងរកគោលការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ