ព្រះយេហូវ៉ាបង្វឹកបង្វឺនពួកអ្នកគង្វាលដើម្បីឃ្វាលហ្វូងចៀមទ្រង់
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានឲ្យមានប្រាជ្ញា ឯដំរិះ[ឬ«ចំណេះវិជ្ជា», ខ.ស.]នឹងយោបល់[ឬ«សមត្ថភាពវែកញែក», ព.ថ.] នោះចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់មក»។—សុភាសិត ២:៦
១, ២. តើអ្វីជំរុញពួកប្រុសៗដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យខំទទួលភារកិច្ចបន្ថែមក្នុងក្រុមជំនុំ?
បងប្រុសឈ្មោះនិក ដែលបានបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំអស់៧ឆ្នាំហើយ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយណាស់ ពេលបានទទួលមុខតំណែងជាអ្នកចាស់ទុំ។ ខ្ញុំចាត់ទុកឯកសិទ្ធិនេះជាឱកាសបម្រើព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែច្រើន។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជំពាក់គុណទ្រង់ណាស់ ដោយព្រោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានធ្វើដើម្បីខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏មានបំណងចង់ជួយបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យបានច្រើនបំផុត គឺចង់ជួយពួកគាត់ដូចជាពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងឡាយបានជួយខ្ញុំដែរ»។ ទោះជាបងប្រុសនិកមានអំណរក្ដី គាត់ក៏មានកង្វល់ខ្លះដែរ។ គាត់ប្រាប់ជាបន្តថា៖ «ពេលខ្ញុំបានទទួលមុខតំណែងជាអ្នកចាស់ទុំ អាយុខ្ញុំមិនទាន់បាន៣០ឆ្នាំទេ ដូច្នេះខ្ញុំខ្វល់ខ្វាយថាប្រហែលជាខ្ញុំខ្វះបំនិនដូចជាប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពវែកញែកដែលជាចាំបាច់ដើម្បីឃ្វាលក្រុមជំនុំដោយប្រសិទ្ធភាព»។
២ ពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាតែងតាំងឲ្យមើលថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់មានមូលហេតុជាច្រើនឲ្យមានអំណរអរ។ សាវ័កប៉ុលបានរំលឹកពួកអ្នកចាស់ទុំពីទីក្រុងអេភេសូរអំពីមូលហេតុមួយដែលពួកគាត់គួរតែអរសប្បាយក្នុងកិច្ចការនោះ គឺដោយសារការ«ឲ្យ នោះបានពរជាជាងទទួល»។ (កិច្ចការ ២០:៣៥) ចំពោះពួកប្រុសៗដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយ ការបម្រើជាអ្នកងារជំនួយឬជាអ្នកចាស់ទុំហុចឱកាសបន្ថែមដើម្បីឲ្យដល់ព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកអ្នកងារជំនួយធ្វើការជាមួយនឹងពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ពួកអ្នកងារជំនួយក៏ធ្វើការច្រើនដែលជាចាំបាច់ណាស់ក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយកិច្ចការនោះក៏តម្រូវឲ្យចំណាយពេលច្រើនដែរ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកជិតខាងជាអ្វីដែលជំរុញឲ្យបងប្អូនប្រុសៗទាំងនេះធ្វើការដ៏សំខាន់នោះ។—ម៉ាកុស ១២:៣០, ៣១
៣. ហេតុអ្វីក៏បងប្អូនប្រុសៗខ្លះមិនចង់ទទួលភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំ?
៣ ចុះយ៉ាងណាចំពោះបុរសគ្រីស្ទានដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខ្វះសមត្ថភាព ដូច្នេះមិនចង់ទទួលភារកិច្ចជាអ្នកងារជំនួយឬនៅទីបំផុតជាអ្នកចាស់ទុំដែរ? ប្រហែលជាគាត់ខ្វល់ខ្វាយដូចបងប្រុសនិកដែរ ថាខ្លួនគ្មានបំនិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើជាអ្នកគង្វាលដែលមានប្រសិទ្ធភាព។ តើអ្នកជាបុរសដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយមានអារម្មណ៍ដូចនេះឬទេ? ពួកអ្នកគង្វាលដែលព្រះយេហូវ៉ាតែងតាំងនោះ មានហេតុខ្វល់ខ្វាយបន្ដិចមែន ដ្បិតពួកគាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះទ្រង់ស្តីអំពីរបៀបដែលពួកគាត់ប្រព្រឹត្តលើហ្វូងចៀម។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលគេប្រគល់ទុកជាច្រើនឲ្យ នោះគេនឹងទារជាច្រើនពីអ្នកនោះវិញ។ គេនឹងសូមលើសទៅទៀតពីអ្នកណាដែលគេបានផ្ញើទុកជាច្រើនផង»។—លូកា ១២:៤៨
៤. តើព្រះយេហូវ៉ាជួយអស់អ្នកដែលទ្រង់តែងតាំងឲ្យមើលថែរក្សាហ្វូងចៀមទ្រង់ដោយរបៀបណា?
៤ ចំពោះអស់អ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាតែងតាំងជាអ្នកងារជំនួយនិងអ្នកចាស់ទុំនោះ តើទ្រង់តម្រូវឲ្យពួកគាត់បំពេញភារកិច្ចបន្ថែមដោយគ្មានជំនួយទេឬអ្វី? អត់ទេ! ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយដែលមិនគ្រាន់តែជួយពួកអ្នកបម្រើនោះឲ្យស៊ូទ្រាំប៉ុណ្ណោះទេ តែជួយគាត់ឲ្យលូតលាស់ទៀតផងដែរ។ ដូចបានពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទមុននេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់ពួកអ្នកបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយផលផ្លែនៃវិញ្ញាណទ្រង់ជួយពួកគាត់ឲ្យថែទាំហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (កិច្ចការ ២០:២៨; កាឡាទី ៥:២២, ២៣) បន្ថែមទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានឲ្យពួកអ្នកបម្រើមានប្រាជ្ញា ចំណេះនិងសមត្ថភាពវែកញែក។ (សុភាសិត ២:៦) តើព្រះយេហូវ៉ាប្រទានជំនួយនេះដោយរបៀបណា? សូមយើងពិភាក្សាអំពីវិធីបីយ៉ាងដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្វឹកបង្វឺនបុគ្គលដែលទ្រង់តែងតាំងឲ្យមើលថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់។
ត្រូវបង្វឹកបង្វឺនដោយពួកអ្នកគង្វាល ដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន
៥. ហេតុអ្វីក៏ពេត្រុសនិងយ៉ូហានជាអ្នកគង្វាលដែលមានប្រសិទ្ធភាព?
៥ ពេលសាវ័កពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានឈរមុខក្រុមជំនុំដែលជាក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់នៃសាសន៍យូដា ពួកចៅក្រមដែលជាអ្នកប្រាជ្ញក្នុងតុលាការនោះបានចាត់ទុកសាវ័កទាំងពីរនាក់នោះជា«មនុស្សមិនសូវចេះជ្រៅជ្រះ»។ ពេត្រុសនិងយ៉ូហានជាមនុស្សដែលចេះអក្សរពិតមែន តែពួកគាត់មិនធ្លាប់ទទួលការបង្រៀនពីគ្រូឧត្តមខាងសាសនាយូដាទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេត្រុសនិងយ៉ូហានព្រមទាំងសិស្សឯទៀតរបស់ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកបង្រៀនដែលមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការជំរុញអ្នកស្ដាប់ជាច្រើនឲ្យក្លាយជាអ្នកជឿ។ តើមនុស្សសាមញ្ញធម្មតាទាំងនេះបានក្លាយជាអ្នកពូកែបង្រៀនដោយរបៀបណា? ពេលស្ដាប់ពេត្រុសនិងយ៉ូហាន តុលាការនោះ«យល់ឃើញថា គេធ្លាប់នៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ»។ (កិច្ចការ ៤:១-៤, ១៣) ទោះជាពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ដោយ ពួកចៅក្រមដែលមិនយល់អ្វីៗខាងវិញ្ញាណក៏បានទទួលស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូបានបង្វឹកបង្វឺនបុរសទាំងនោះដែរ។ (កិច្ចការ ១:៨) ពេលព្រះយេស៊ូគង់នៅលើផែនដីជាមួយពួកសាវ័ក ទ្រង់មិនគ្រាន់តែបង្រៀនពួកគាត់ឲ្យចេះប្រមូលពួកអ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចជាចៀមប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏បង្រៀនពួកគាត់ឲ្យចេះឃ្វាលមនុស្សទាំងនោះដែរ ពេលដែលពួកគេរួមចំណែកក្នុងហ្វូងចៀម។—ម៉ាថាយ ១១:២៩; ២០:២៤-២៨; ពេត្រុសទី១ ៥:៤
៦. តើព្រះយេស៊ូនិងប៉ុលតាំងគំរូអ្វីក្នុងការបង្វឹកបង្វឺនអ្នកដទៃ?
៦ ពេលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះ ព្រះយេស៊ូបន្តបង្វឹកបង្វឺនពួកអ្នកដែលទ្រង់តែងតាំងជាអ្នកគង្វាល។ (វិវរណៈ ១:១; ២:១–៣:២២) ជាក់ស្តែងព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសប៉ុលឲ្យធ្វើជាសាវ័កម្នាក់ ហើយបានរៀបចំឲ្យគាត់ទទួលការហ្វឹកហ្វឺនផង។ (កិច្ចការ ២២:៦-១០) ប៉ុលពេញចិត្តនឹងការបង្វឹកបង្វឺននោះ ហើយគាត់ក៏បង្រៀនពួកអ្នកចាស់ទុំឯទៀតតៗគ្នាតាមអ្វីដែលគាត់បានរៀន។ (កិច្ចការ ២០:១៧-៣៥) ជាឧទាហរណ៍ ប៉ុលបានចំណាយពេលនិងកម្លាំងច្រើនក្នុងការបង្វឹកបង្វឺនប្អូនធីម៉ូថេឲ្យធ្វើ«ជាអ្នកធ្វើការ»ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ដោយគ្មានហេតុ«ត្រូវខ្មាសឡើយ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) ប៉ុលបានសរសេរអំពីធីម៉ូថេថា៖ «គាត់បានបំរើនៅជាមួយនឹងខ្ញុំក្នុងដំណឹងល្អ ដូចជាកូនបំរើឪពុក»។ (ភីលីព ២:២២) ទោះជាប៉ុលនិងធីម៉ូថេមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាក្ដី ប៉ុលមិនមានបំណងឲ្យធីម៉ូថេឬមនុស្សផ្សេងទៀតក្លាយជាសិស្សរបស់គាត់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿគ្នីគ្នាឲ្យ‹ត្រាប់តាមគាត់ ដូចជាគាត់បានត្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទដែរ›។—កូរិនថូសទី១ ១១:១
៧, ៨. (ក) សូមរៀបរាប់បទពិសោធន៍មួយដែលបង្ហាញពីលទ្ធផលល្អពេលពួកអ្នកចាស់ទុំធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូនិងប៉ុល។ (ខ) តើពួកអ្នកចាស់ទុំគួរតែចាប់ផ្ដើមបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗឲ្យធ្វើជាអ្នកងារជំនួយឬអ្នកចាស់ទុំនៅពេលណា?
៧ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ក៏ធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូនិងសាវ័កប៉ុលដោយខំបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយ។ នេះក៏នាំឲ្យមានផលល្អដូចនៅសម័យព្រះយេស៊ូនិងប៉ុលដែរ។ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះឆាឌ ដែលទើបតែបានទទួលមុខតំណែងជាអ្នកចាស់ទុំ។ បងឆាឌបានធំឡើងក្នុងរង្វង់គ្រួសារដែលមិនមានជំនឿដូចគ្នាទេ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ អ្នកចាស់ទុំខ្លះៗដែលមានបទពិសោធន៍បានជួយខ្ញុំរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ។ ឪពុកខ្ញុំមិនជឿលើព្រះយេហូវ៉ាទេ ដូច្នេះពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងប៉ុន្មាននោះបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ ហើយបានក្លាយជាឪពុកខាងវិញ្ញាណដល់ខ្ញុំ។ ពួកគាត់បានឆ្លៀតពេលបង្វឹកបង្វឺនខ្ញុំក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយផង ហើយក្រោយមកអ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានជួយបង្វឹកបង្វឺនខ្ញុំឲ្យចេះបំពេញភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ»។
៨ បទពិសោធន៍របស់បងឆាឌបង្ហាញថា ពួកអ្នកគង្វាលដែលចេះគិតពិចារណានោះ គួរចាប់ផ្ដើមបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗយូរឆ្នាំមុនគាត់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលឯកសិទ្ធិជាអ្នកងារជំនួយឬអ្នកចាស់ទុំ។ ហេតុអ្វីក៏គួរបង្វឹកបង្វឺនពួកគេមុននឹងប្រគល់ឯកសិទ្ធិ? ពីព្រោះព្រះគម្ពីរបង្គាប់ថា ពួកប្រុសៗត្រូវតែប្រកបដោយសីលធម៌ហើយបំពេញតាមតម្រូវការខាងវិញ្ញាណមុនគាត់អាចទទួលមុខតំណែងជាអ្នកងារជំនួយឬអ្នកចាស់ទុំ។ ព្រះគម្ពីរបង្គាប់ឲ្យ‹ល្បងលអ្នកទាំងនោះជាមុនដំបូង› ទើបគាត់អាចទទួលភារកិច្ចបាន។—ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-១០
៩. តើពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន មានភារកិច្ចអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់មានភារកិច្ចធ្វើដូច្នេះ?
៩ ត្រូវមែន បើចង់ល្បងលលក្ខណៈរបស់បងប្អូនប្រុសៗ នោះគួរគប្បីឲ្យបង្វឹកបង្វឺនគាត់ជាមុនសិន។ ឧបមាថា បើគ្រូឲ្យសិស្សប្រឡងពិបាកមួយ តែមិនបង្រៀនគេទុកជាមុននោះ តើសិស្សមានលទ្ធភាពប្រឡងជាប់ទេ? គេច្បាស់ជាធ្លាក់ហើយ! នេះបង្ហាញថា ការបង្ហាត់បង្រៀនជាចាំបាច់ណាស់។ ប៉ុន្តែ គ្រូបង្រៀនមិនគ្រាន់តែបង្រៀនសិស្សដើម្បីប្រឡងជាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែបង្រៀនកូនសិស្សឲ្យចេះប្រើចំណេះបន្តបន្ទាប់ទៀតដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកអ្នកចាស់ទុំខំបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញលក្ខណៈឲ្យទទួលមុខតំណែងក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំមិនគ្រាន់តែបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗដើម្បីទទួលមុខតំណែងប៉ុណ្ណោះទេ តែមានបំណងជួយពួកគេបំពេញភារកិច្ចជាអ្នកថែទាំហ្វូងចៀមតទៅទៀតផង។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២) រីឯបងប្អូនប្រុសៗដែលបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ ពួកគេក៏ត្រូវខំព្យាយាមខ្លួនឯងដែរ ដើម្បីមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ឲ្យធ្វើជាអ្នកងារជំនួយឬអ្នកចាស់ទុំ។ (ទីតុស ១:៥-៩) យ៉ាងណាក្ដី ពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន អាចជួយបងប្អូនប្រុសៗដែលខំទទួលភារកិច្ចបន្ថែមឲ្យរីកចម្រើនកាន់តែឆាប់ ដោយបង្វឹកបង្វឺនពួកគេស្ម័គ្រអស់ពីចិត្ត។
១០, ១១. តើពួកអ្នកគង្វាលអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗឲ្យចេះទទួលភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ?
១០ តើពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗឲ្យចេះទទួលភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ? មុនដំបូង ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដោយផ្សព្វផ្សាយជាមួយពួកគេជារឿយៗ ទាំងជួយពួកគេមានសមត្ថភាព«កាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»ហើយកាន់តែប្រសើរថែមទៀត។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) ពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនក៏ពិភាក្សាជាមួយបងប្អូនប្រុសៗទាំងនោះអំពីអំណរដែលមកពីការបម្រើអ្នកដទៃ និងការស្កប់ចិត្តដែលគាត់មានពេលកំណត់និងបំពេញគោលដៅខាងវិញ្ញាណ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏ជូនយោបល់ជាក់លាក់អំពីរបៀបបងប្អូនប្រុសៗអាច«ធ្វើជាគំរូ»កាន់តែល្អ«ដល់ហ្វូងចៀម»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៣, ៥
១១ ពេលបងឬប្អូនប្រុសណាមួយទទួលមុខតំណែងជាអ្នកងារជំនួយ យកល្អឲ្យពួកអ្នកគង្វាលបង្វឹកបង្វឺនពួកគេតទៅទៀត។ បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះប៊្រូស ដែលបានបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំអស់ច្រើនទសវត្សរ៍ហើយ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំចូលចិត្តអង្គុយជាមួយប្អូនប្រុសៗដែលទើបតែបានទទួលមុខតំណែងជាអ្នកងារជំនួយ ហើយពិនិត្យមើលជាមួយពួកគេនូវការណែនាំដែលអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អបានបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗ។ យើងក៏អានពាក្យណែនាំណាដែលទាក់ទងនឹងកិច្ចការដែលប្អូនប្រុសនេះត្រូវធ្វើក្នុងក្រុមជំនុំ រួចមកខ្ញុំពេញចិត្តធ្វើការជាមួយប្អូនទាល់តែគេចេះធ្វើកិច្ចការនោះដោយខ្លួនឯង»។ ពេលអ្នកងារជំនួយមានបទពិសោធន៍ច្រើនបន្ដិច ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏អាចចាប់ផ្ដើមបង្វឹកបង្វឺនពួកគេអំពីរបៀបឃ្វាលហ្វូងចៀមដោយជួបជាមួយបងប្អូនម្នាក់ៗ។ បងប្រុសប៊្រូស មានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ពេលអញ្ជើញអ្នកងារជំនួយឲ្យមកឃ្វាលពួកចៀមជាមួយខ្ញុំដោយជួបបងប្អូន ខ្ញុំក៏ជួយគេជ្រើសរើសបទគម្ពីរដែលអាចលើកទឹកចិត្តនិងជំរុញចិត្តបងប្អូនឬក្រុមគ្រួសារដែលយើងទៅជួបនោះ។ ពួកអ្នកងារជំនួយត្រូវរៀនឲ្យចេះប្រើខគម្ពីរដើម្បីឲ្យមានអានុភាពលើចិត្តបងប្អូន ទើបគេអាចក្លាយជាអ្នកគង្វាលដែលមានប្រសិទ្ធភាព»។—ហេព្រើរ ៤:១២; ៥:១៤
១២. តើពួកអ្នកគង្វាលដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនអាចជួយបង្វឹកបង្វឺនអ្នកចាស់ទុំដែលទើបតែបានទទួលមុខតំណែងនោះដោយរបៀបណា?
១២ ពេលបុរសទទួលមុខតំណែងជាអ្នកគង្វាល គួរគប្បីឲ្យគាត់ទទួលការបង្វឹកបង្វឺនថែមទៀតដែរ។ នៅដើមអត្ថបទនេះយើងបានអានអំពីបងប្រុសឈ្មោះនិក ដែលមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលការបង្វឹកបង្វឺនដែលជួយខ្ញុំច្រើនណាស់ ជាពិសេសពីអ្នកចាស់ទុំពីរនាក់។ តាមធម្មតា បងប្រុសទាំងពីរនាក់នោះដឹងអំពីវិធីធ្វើអ្វីៗដោយប្រសិទ្ធភាព។ ពួកគាត់តែងតែស្ដាប់ខ្ញុំដោយអត់ធ្មត់ ទាំងគិតពិចារណាអំពីទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ សូម្បីតែពេលដែលគាត់មិនឯកភាពក៏ដោយ។ ខ្ញុំបានរៀនច្រើនណាស់ដោយមើលពួកគាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដោយបង្ហាញចិត្តរាបទាបទាំងលើកកិត្ដិយសពួកគេផង។ អ្នកចាស់ទុំពីរនាក់នោះបានបញ្ជាក់យ៉ាងខ្លាំងថា យើងត្រូវតែចេះប្រើព្រះគម្ពីរយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ពេលលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឬពេលជួយដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ»។
ត្រូវបង្វឹកបង្វឺនដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
១៣. (ក) តើបងប្អូនប្រុសៗត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យមានសមត្ថភាពធ្វើជាអ្នកគង្វាលដែលមានប្រសិទ្ធភាព? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖«សេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ»?
១៣ ប្រាកដហើយ ព្រះគម្ពីរដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមានច្បាប់ គោលការណ៍និងឧទាហរណ៍ផ្សេងៗដែលពួកអ្នកគង្វាលត្រូវការដើម្បីឲ្យមានលក្ខណៈ«គ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះសំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧) សមត្ថភាពធ្វើជាអ្នកគង្វាលមិនអាស្រ័យលើការរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងលោកិយនេះទេ តែទាក់ទងនឹងចំណេះអំពីព្រះគម្ពីរនិងរបៀបប្រើបទគម្ពីរទាំងនោះវិញ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខាងវិញ្ញាណនៅលើផែនដីនេះដែលមានប្រាជ្ញានិងចំណេះខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ហើយក៏ចេះវិនិច្ឆ័យយល់កាលៈទេសៈច្បាស់ជាងគេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលបង្រៀនពួកចៀមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះព្រះយេស៊ូមិនពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញារបស់អង្គទ្រង់ផ្ទាល់ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «សេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ គឺជារបស់ផងព្រះដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ»។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូលើកកិត្ដិយសថ្វាយព្រះវរបិតាទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌? ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «អ្នកណាដែលនិយាយដោយអាងខ្លួនឯង នោះចង់តែលើកដំកើងដល់ខ្លួនទេ»។—យ៉ូហាន ៧:១៦, ១៨
១៤. តើពួកអ្នកគង្វាលមិនលើកតម្កើងខ្លួនឯងដោយធ្វើអ្វី?
១៤ ពួកអ្នកគង្វាលស្មោះត្រង់មិនប្រាថ្នាលើកតម្កើងខ្លួនឯងទេ។ ពួកគាត់ជូនយោបល់ហើយផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្តដោយផ្អែកលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ មិនមែនប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនឡើយ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំទទួលស្គាល់ថាអ្នកគង្វាលមានភារកិច្ចជួយពួកចៀមឲ្យមាន«គំនិតជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ» មិនមែនគំនិតរបស់អ្នកចាស់ទុំទេ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១៤-១៦) ជាឧទាហរណ៍ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ចង់ជួយស្វាមីភរិយាមួយគូដែលមានបញ្ហាក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ហើយគាត់ជូនយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានលើបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ជាជាងផ្អែកលើគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរនិងព័ត៌មានក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗពី‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›រៀបចំនោះ? (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ប្រហែលជាយោបល់របស់អ្នកចាស់ទុំនោះចង្អៀតចង្អល់ដោយព្រោះគាត់មិនសូវមានចំណេះច្រើន ឬច្រើនតែទាក់ទងនឹងទំនៀមទម្លាប់ដែលមាននៅតំបន់នោះ។ តាមធម្មតា ទំនៀមទម្លាប់មិនមែនអាក្រក់ទេ ហើយអ្នកចាស់ទុំប្រហែលជាមានបទពិសោធន៍ច្រើនដែរ ប៉ុន្តែ ពួកចៀមនឹងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពេលដែលអ្នកគង្វាលលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យស្ដាប់តាមសំឡេងរបស់ព្រះយេស៊ូនិងព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាជាងស្ដាប់តាមទស្សនៈរបស់មនុស្សឬទំនៀមទម្លាប់ណាមួយ។—ទំនុកដំកើង ១២:៦; សុភាសិត ៣:៥, ៦
ត្រូវបង្វឹកបង្វឺន ដោយ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›
១៥. តើព្រះយេស៊ូបង្គាប់ឲ្យ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›ធ្វើការអ្វី? ហេតុអ្វីក៏ក្រុមអ្នកបម្រើអាចសម្រេចការនោះដោយជោគជ័យ?
១៥ ពួកអ្នកគង្វាលដូចជាសាវ័កពេត្រុស យ៉ូហាននិងប៉ុលបានរួមចំណែកក្នុងចំណោមមនុស្សមួយក្រុមដែលព្រះយេស៊ូហៅថា ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›។ ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលរស់នៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ប្រៀបដូចជាប្អូនៗរបស់ព្រះយេស៊ូហើយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមសោយរាជ្យជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគាត់កំពុងតែរួមគ្នាជាក្រុមអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់នោះ។ (វិវរណៈ ៥:៩, ១០) ក្នុងកំលុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបបលោកិយនេះ មិនជាការចម្លែកទេ ដែលប្អូនៗរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើផែនដីមានចំនួនកាន់តែតិចទៅៗនោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលព្រះយេស៊ូបង្គាប់ឲ្យពួកគាត់ធ្វើមុនទីបញ្ចប់នៃរបបលោកិយនេះ បានរីកចម្រើនទៀត ហើយក្រុមអ្នកបម្រើនៅតែសម្រេចការនោះដោយជោគជ័យ! ហេតុអ្វី? មូលហេតុមួយគឺដោយព្រោះពួកគាត់បានបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនពីចំណោមពួក«ចៀមឯទៀត»ឲ្យជួយធ្វើការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនដែរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ២៥:៤០) នៅសព្វថ្ងៃនេះ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយភាគច្រើនបានត្រូវធ្វើដោយក្រុមពួកចៀមឯទៀតដ៏ស្មោះត្រង់។
១៦. តើក្រុមអ្នកបម្រើកំពុងតែបង្វឹកបង្វឺនបុរសតែងតាំងដោយរបៀបណាខ្លះ?
១៦ តើក្រុមអ្នកបម្រើបង្វឹកបង្វឺនពួកចៀមឯទៀតដោយរបៀបណា? នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ ក្រុមអ្នកបម្រើបានជ្រើសរើសអ្នកតំណាងខ្លះដើម្បីបង្វឹកបង្វឺននិងតែងតាំងបុរសខ្លះឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំនានា ហើយអ្នកត្រួតពិនិត្យទាំងនោះក៏បានបង្វឹកបង្វឺនពួកចៀមតៗគ្នាដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ៤:១៧) នៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងមួយក្រុមតូចកំពុងតែរួមគ្នាជាគណៈអភិបាលដែលតំណាងក្រុមអ្នកបម្រើទាំងមូល។ គណៈអភិបាលនេះប្រគល់ដល់ពួកអ្នកតំណាងនូវសិទ្ធិបង្វឹកបង្វឺននិងតែងតាំងពួកអ្នកងារជំនួយនិងពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំរាប់ម៉ឺនទូទាំងពិភពលោក។ ម្យ៉ាងទៀត គណៈអភិបាលក៏រៀបចំឲ្យមានសិក្ខាសាលាផ្សេងៗដើម្បីបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗអំពីរបៀបថែទាំពួកចៀមយ៉ាងល្អប្រសើរ។ សិក្ខាសាលាទាំងនេះរួមបញ្ចូលកម្មវិធីសម្រាប់ពួកអ្នកងារជំនួយ ពួកអ្នកចាស់ទុំ ពួកអ្នកដែលធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំនានានិងសម្រាប់បងប្អូនដែលរួមចំណែកក្នុងគណៈកម្មាធិការការិយាល័យសាខានីមួយៗ។ គណៈអភិបាលក៏ផ្ដល់ការណែនាំតាមរយៈសំបុត្រ ព្រមទាំងអត្ថបទផ្សេងៗក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ហើយតាមរយៈសៀវភៅផ្សេងៗដែរ ដូចជាសៀវភៅជាភាសាអង់គ្លេសដែលមានចំណងជើងថា អង្គការដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ា។a
១៧. (ក) តើព្រះយេស៊ូបានធ្វើអ្វី ដែលបង្ហាញថាទ្រង់ទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើ? (ខ) តើពួកអ្នកគង្វាលអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញថាពួកគាត់ក៏ទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើដែរ?
១៧ ព្រះយេស៊ូទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើយ៉ាងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់បានតាំងក្រុមនោះ‹ឲ្យត្រួតលើរបស់ទ្រព្យទាំងអស់›របស់ទ្រង់ ពោលគឺអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីដែលទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំពិត។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៧) ពួកអ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកគង្វាលនោះ បង្ហាញថាពួកគាត់ទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើដែរ ដោយធ្វើតាមការណែនាំដែលមកពីគណៈអភិបាល។ ពិតមែនហើយ ពេលដែលពួកអ្នកគង្វាលបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនឯទៀត និងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបង្វឹកបង្វឺនខ្លួន ហើយធ្វើតាមការហ្វឹកហ្វឺនដែលមកពីក្រុមអ្នកបម្រើនោះ ពួកគាត់ក៏ជួយហ្វូងចៀមឲ្យមានសាមគ្គីភាពដែរ។ យើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូណាស់! ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្វឹកបង្វឺនបុរសទាំងប៉ុន្មានដែលមានជម្រៅចិត្តស្រឡាញ់ហើយថែទាំបងប្អូនទាំងឡាយក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។
[កំណត់សម្គាល់]
a បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើពួកអ្នកគង្វាលខាងវិញ្ញាណដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនកំពុងតែបង្វឹកបង្វឺនបងប្អូនប្រុសៗឯទៀតដោយរបៀបណា?
• ហេតុអ្វីក៏ពួកអ្នកគង្វាលមិនបង្រៀនអ្វីៗដោយផ្អែកលើគំនិតរបស់ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់?
• តើពួកអ្នកគង្វាលបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់ទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់ទុកចិត្តលើក្រុមអ្នកបម្រើដូច្នេះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានបង្វឹកបង្វឺនប្អូនប្រុសៗក្នុងក្រុមជំនុំ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›បានរៀបចំកម្មវិធីបង្វឹកបង្វឺនជាច្រើនសម្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំ