ព្រះយេហូវ៉ារមែងសងគុណរាស្ត្រទ្រង់
«ព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមិលគុណដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់»។—ហេព្រើរ ៦:១០
១. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់ឲ្យតម្លៃចំពោះនាងរស់?
ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះអស់អ្នកដែលខំធ្វើតាមបំណងចិត្តទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់ ហើយទ្រង់ក៏ប្រទានរង្វាន់យ៉ាងវិសេសដល់ពួកគេដែរ។ (ហេព្រើរ ១១:៦) លោកបូអូសជាបុរសស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែលស្គាល់គុណសម្បត្ដិល្អនេះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតគាត់និយាយទៅកាន់នាងរស់ដែលជាស្ត្រីសាសន៍ម៉ូអាប់ថា៖ «សូមព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់នាង ហើយឲ្យនាងបានទទួលបំណាច់ដ៏ពោរពេញពីព្រះយេហូវ៉ា»។ (នាងរស់ ២:១២) បូអូសទំនងជាមានទស្សនៈនេះពីព្រោះគាត់ដឹងថានាងរស់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងការថែរក្សាម្ដាយក្មេកដែលជាស្រីមេម៉ាយ។ តើនាងរស់បានទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ាមែនឬ? នាងពិតជាបានទទួលពរមែន! ដ្បិតអ្វីដែលនាងបានធ្វើនោះបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ! ម្យ៉ាងទៀត នាងរស់បានរៀបការជាមួយបូអូសហើយបានក្លាយជាជីដូនរបស់ស្តេចដាវីឌនិងព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត។ (នាងរស់ ៤:១៣, ១៧; ម៉ាថាយ ១:៥, ៦, ១៦) តាមពិត មានឧទាហរណ៍ជាច្រើនក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ារមែងសងគុណអ្នកបម្រើទ្រង់។
២, ៣. (ក) ហេតុអ្វីក៏អស្ចារ្យម្ល៉េះដែលព្រះយេហូវ៉ាសងគុណមនុស្ស? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះយើងដោយដឹងអ្វីខ្លះ? សូមប្រាប់ឧទាហរណ៍មួយ។
២ សៀវភៅហេព្រើរ ៦:១០ រៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមិលគុណដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ»។ នេះគឺអស្ចារ្យមែន ពីព្រោះមនុស្សដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែមានបាបហើយមិនមានភាពរុងរឿងដូចទ្រង់ ប៉ុន្តែទ្រង់នៅតែសងគុណពួកគេ។—រ៉ូម ៣:២៣
៣ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនគ្រប់លក្ខណ៍ យើងប្រហែលជាគិតថាព្រះយេហូវ៉ាមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើក្នុងកិច្ចបម្រើទ្រង់ ហើយគិតថាយើងមិនគួរនឹងទទួលពរពីទ្រង់ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងច្បាស់ពីបំណងចិត្តយើង ហើយទ្រង់ក៏យល់អំពីស្ថានភាពក្នុងជីវិតយើងដែរ ដូច្នេះទ្រង់ពិតជាចាត់ទុកកិច្ចបម្រើអស់ពីចិត្តរបស់យើងជាអ្វីដែលមានតម្លៃ។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ដើម្បីជួយយើងយល់អំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សូមគិតពីឧទាហរណ៍នេះ។ ម្ដាយចូលបន្ទប់ឃើញកាដូមួយដែលបានទុកឲ្យគាត់ គឺខ្សែកដែលគាត់ដឹងថាមានតម្លៃថោកណាស់។ ដោយសារគាត់ដឹងថាខ្សែកនោះគ្មានតម្លៃទេ គាត់ប្រហែលជាគិតថាចង់ទុកចោល។ ប៉ុន្តែ ពេលមើលសំបុត្រដែលជាប់ជាមួយនឹងកាដូនោះ គាត់ជ្រាបថាកូនស្រីជាអ្នកទិញឲ្យ ហើយដឹងថាកូនចំណាយលុយទាំងអស់ដែលនាងបានសន្សំទុកយូរហើយដើម្បីទិញកាដូនោះ។ នេះធ្វើឲ្យម្ដាយមានទស្សនៈផ្សេងចំពោះកាដូនោះ ដូច្នេះគាត់ឱបកូនទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកពេលអរគុណកូន។
៤, ៥. តើព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាទ្រង់មានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការឲ្យតម្លៃចំពោះមនុស្ស?
៤ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបពីបំណងចិត្តនិងកម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង ទ្រង់ពេញចិត្តពេលយើងបម្រើទ្រង់អស់ពីសមត្ថភាព មិនថាយើងមានសកម្មភាពច្រើនឬតិចក្ដី។ ក្នុងករណីនេះ ព្រះយេស៊ូក៏មានទស្សនៈដូចបិតាទ្រង់បេះបិទ។ សូមគិតអំពីរឿងមួយក្នុងព្រះគម្ពីរ ទាក់ទងនឹងស្រីមេម៉ាយម្នាក់ដែលបានថ្វាយតង្វាយតិចតួច។ ព្រះយេស៊ូបាន«ឃើញពួកអ្នកមានកំពុងតែដាក់ប្រាក់ដង្វាយក្នុងឃ្លាំង។ ទ្រង់ក៏ឃើញស្រីមេម៉ាយក្រម្នាក់ដាក់ថ្វាយតែ២ស្លឹងគត់។ រួចទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ស្រីមេម៉ាយទ័លក្រនេះបានដាក់ដង្វាយលើសជាងគេទាំងអស់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះសុទ្ធតែយកពីរបស់សំណល់ខ្លួនមកថ្វាយ តែឯស្ត្រីនេះ នាងបានយកពីសេចក្ដីកំសត់របស់ខ្លួនមកថ្វាយវិញ គឺនាងបានថ្វាយរបស់ទាំងប៉ុន្មានដែលមានសំរាប់នឹងចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនផង›»។—លូកា ២១:១-៤
៥ ត្រូវហើយ ព្រះយេស៊ូជ្រាបថាស្ត្រីនោះជាស្រីមេម៉ាយក្រម្នាក់ ដូច្នេះនេះក៏ជួយឲ្យទ្រង់យល់ថាតង្វាយរបស់គាត់ពិតជាមានតម្លៃមែន។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេស៊ូពេញចិត្តចំពោះអ្វីដែលគាត់ធ្វើ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏មានអារម្មណ៍ដូចគ្នាដែរ។ (យ៉ូហាន ១៤:៩) តើនេះលើកទឹកចិត្តអ្នកដែរឬទេ? ដ្បិតមិនថាយើងមានកាលៈទេសៈណាក្នុងជីវិតក្ដី យើងអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ានិងរាជបុត្រទ្រង់ពេញចិត្តចំពោះយើង ពីព្រោះទ្រង់ទាំងពីរអង្គមិនរមិលគុណទេ។
ព្រះយេហូវ៉ាសងគុណអ្នកកោតខ្លាចទ្រង់
៦, ៧. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាសងគុណអេបេឌមេលេក? តើព្រះយេហូវ៉ាសងគុណគាត់ដោយរបៀបណា?
៦ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ព្រះយេហូវ៉ាសងគុណអស់អ្នកដែលធ្វើតាមបំណងចិត្តទ្រង់។ សូមគិតអំពីរបៀបព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តលើបុរសជនជាតិអេចូពីម្នាក់ដែលជាអ្នកកោតខ្លាចទ្រង់។ បុរសនោះឈ្មោះអេបេឌមេលេកបានរស់នៅសម័យព្យាការីយេរេមា។ អេបេឌមេលេកជាអ្នកបម្រើការក្នុងរាជវាំងពេលស្តេចសេដេគាគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រយូដា ហើយទ្រង់ជាស្តេចដែលមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ នៅគ្រានោះ អេបេឌមេលេកឮថាពួកចៅហ្វាយទាំងប៉ុន្មាននៅស្រុកយូដាបានចោទព្យាការីយេរេមាថា គាត់ជាអ្នកក្បត់ជាតិ ហើយក្រោយមកពួកគេបានទម្លាក់យេរេមាទៅក្នុងអណ្ដូងមួយដែលអត់មានទឹក ដោយសង្ឃឹមថាគាត់នឹងស្លាប់ដោយសារអត់អាហារនៅក្នុងគុកងងឹតនោះ។ (យេរេមា ៣៨:១-៧) អេបេឌមេលេកដឹងថាពួកអ្នកទាំងនោះស្អប់យេរេមាដោយព្រោះគាត់បានប្រកាសសារដែលគេមិនចូលចិត្ត។ ដូច្នេះ អេបេឌមេលេកបានចូលទៅនិយាយជាមួយស្តេចសេដេគា ទោះជាទ្រង់មានអំណាចបញ្ជាឲ្យពេជ្ឈឃាតសម្លាប់គាត់ដោយព្រោះហ៊ានធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ។ អេបេឌមេលេកជាសាសន៍អេចូពីបាននិយាយដោយក្លាហានថា៖ «ឱព្រះករុណាជាព្រះអម្ចាស់នៃទូលបង្គំអើយ! ក្នុងការទាំងប៉ុន្មានដែលមនុស្សទាំងនេះបានធ្វើដល់ហោរាយេរេមា គឺដែលគេបានដាក់លោកឲ្យនៅក្នុងគុកងងឹត នោះជាការអាក្រក់ណាស់ ដ្បិតមុខជាលោកនឹងស្លាប់នៅទីនោះដោយព្រោះអំណត់ជាមិនខាន»។ តាមបទបញ្ជារបស់ស្តេច អេបេឌមេលេកបាននាំយកបុរស៣០នាក់ទៅស្រង់ព្យាការីរបស់ព្រះចេញពីអណ្ដូងនោះ។—យេរេមា ៣៨:៨-១៣
៧ ព្រះយេហូវ៉ាឃើញថា អេបេឌមេលេកបានប្រព្រឹត្តស្របទៅតាមជំនឿរបស់គាត់ ហើយនេះបានជួយឲ្យគាត់យកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចចំពោះមនុស្ស។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាសងគុណអេបេឌមេលេកដោយនិយាយតាមរយៈយេរេមាថា៖ «មើល! អញនឹងនាំអស់ទាំងពាក្យរបស់អញមកលើក្រុងនេះឲ្យបានសេចក្ដីអាក្រក់មិនមែនជាសេចក្ដីល្អទេ . . . អញនឹងជួយឯងឲ្យរួចនៅថ្ងៃនោះ ហើយឯងមិនត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃពួកមនុស្សនោះដែលឯងខ្លាចឡើយ។ ដ្បិតអញនឹងជួយសង្គ្រោះឯងជាពិត ឯង . . . នឹងបានជីវិតទុកដូចជារបឹបវិញ ពីព្រោះឯងបានយកអញជាទីទុកចិត្ត»។ (យេរេមា ៣៩:១៦-១៨) ត្រូវមែន ព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះអេបេឌមេលេកនិងយេរេមាពីពួកចៅហ្វាយអាក្រក់នៅស្រុកយូដា ហើយក្រោយមកក៏សង្គ្រោះពួកគេពីពួកបាប៊ីឡូនដែលបានបំផ្លាញចោលទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ទំនុកដំកើង ៩៧:១០ ចែងថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]ទំនុកបំរុងព្រលឹងនៃពួកអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ក៏ជួយគេឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកមនុស្សអាក្រក់»។
‹ព្រះវរបិតានឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នក›
៨, ៩. ស្របទៅតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ តើព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានបែបណា?
៨ អ្វីដែលចែងទុកក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីការអធិស្ឋានក៏បង្ហាញថែមទៀតថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាឲ្យតម្លៃចំពោះមនុស្សដែលគោរពទ្រង់។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលមានប្រាជ្ញាលើសលប់នោះមានប្រសាសន៍ថា៖ «សេចក្ដីអធិស្ឋាននៃមនុស្សទៀងត្រង់ជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់[ព្រះយេហូវ៉ា]»។ (សុភាសិត ១៥:៨) នៅសម័យព្រះយេស៊ូ មេដឹកនាំសាសនាច្រើននាក់បានអធិស្ឋាននៅមុខមនុស្ស មិនមែនដោយស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្តទេ តែដោយមានបំណងឲ្យមនុស្សកោតស្ងើចចំពោះពួកគេវិញ។ ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ថា ពួកគេ«បានរង្វាន់គេហើយ» រួចមកបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «កាលណាអធិស្ឋាន នោះត្រូវឲ្យចូលទៅក្នុងបន្ទប់ហើយបិទទ្វារ រួចអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នកដែលទ្រង់គង់នៅទីលាក់កំបាំងចុះ! នោះព្រះវរបិតានៃអ្នកដែលទតឃើញក្នុងទីលាក់កំបាំង ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នក»។—ម៉ាថាយ ៦:៥, ៦
៩ ព្រះយេស៊ូមិនបង្រៀនថាការអធិស្ឋាននៅមុខមនុស្សជាអំពើអាក្រក់ទេ ដ្បិតម្ដងម្កាលទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋាននៅមុខបណ្ដាជនដែរ។ (លូកា ៩:១៦) ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តពេលយើងអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តដោយគ្មានបំណងឲ្យអ្នកដទៃកោតស្ងើច។ តាមពិត ការអធិស្ឋានម្នាក់ឯងពេលគ្មាននរណាឮ នោះបង្ហាញពីក្ដីស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏បង្ហាញថាយើងទុកចិត្តលើទ្រង់។ ដូច្នេះ មិនជាការចម្លែកអ្វីឡើយដែលព្រះយេស៊ូបានរកឱកាសអធិស្ឋានម្នាក់ឯងជានិច្ចជាកាលដែរ។ ម្ដងនោះព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋានម្នាក់ឯង«កាលនៅងងឹតមិនទាន់ភ្លឺស្រាងនៅឡើយ»។ មួយលើកទៀតទ្រង់បាន«ឡើងលើភ្នំដោយឡែកដើម្បីនឹងអធិស្ឋាន»។ ហើយមុនព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសសាវ័ក១២នាក់របស់ទ្រង់ ទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋានម្នាក់ឯងដរាបទាល់ភ្លឺ គឺអស់មួយយប់តែម្ដង!—ម៉ាកុស ១:៣៥; ម៉ាថាយ ១៤:២៣; លូកា ៦:១២, ១៣
១០. ពេលយើងអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តហើយប្រាប់អារម្មណ៍ពិតក្នុងចិត្ត តើយើងអាចជឿជាក់អំពីអ្វី?
១០ ពេលព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋាននោះ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាស្ដាប់បុត្រទ្រង់ដោយយកចិត្តទុកដាក់មែន ដ្បិតម្ដងម្កាលព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋាន«ដោយសំឡេងជាខ្លាំងទាំងទឹកភ្នែកដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់។ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាចបានជាព្រះព្រម»ស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់។ (ហេព្រើរ ៥:៧; លូកា ២២:៤១-៤៤) ពេលយើងអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តហើយប្រាប់អារម្មណ៍ពិតក្នុងចិត្ត នោះបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ក៏ស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់មែន ហើយទ្រង់ក៏ឲ្យតម្លៃចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋាននោះ។ ត្រូវមែន «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិតនឹងអស់អ្នក . . . ដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ដោយពិតត្រង់»។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៨
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើកាលនៅម្នាក់ឯង?
១១ បើព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តចំពោះអ្វីដែលយើងអធិស្ឋានពេលគ្មាននរណាឮ ទ្រង់ក៏ពិតជាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើពេលគ្មាននរណាឃើញ! ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែឃើញអ្វីដែលយើងធ្វើ ទោះជាយើងនៅម្នាក់ឯងក៏ដោយ។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១២) តាមពិត បើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងប្រព្រឹត្តដោយស្មោះត្រង់ពេលយើងនៅម្នាក់ឯង នេះបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ទ្រង់«អស់ពីចិត្ត»ហើយមានបំណងចិត្តល្អដោយចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ (របាក្សត្រទី១ ២៨:៩) ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមានចិត្តរីករាយពេលឃើញយើងប្រព្រឹត្តបែបនោះ!—សុភាសិត ២៧:១១; យ៉ូហានទី១ ៣:២២
១២, ១៣. តើយើងអាចការពារចិត្តគំនិតរបស់យើងបានយ៉ាងណា? បើធ្វើដូច្នេះ តើយើងនឹងមានលក្ខណៈអ្វីដូចណាថាណែល?
១២ ជាលទ្ធផល គ្រិស្តសាសនិកស្មោះត្រង់តែងតែឃាត់ចិត្តមិនបណ្ដោយខ្លួនឲ្យធ្វើអំពើបាបដោយលាក់កំបាំង ដូចជាការមើលរូបអាសអាភាសនិងទស្សនារឿងឃោរឃៅជាដើម។ អំពើបាបបែបនេះអាចបង្ខូចចិត្តគំនិតយើងបាន។ យើងប្រហែលជាអាចលាក់អំពើបាបខ្លះកុំឲ្យមនុស្សដទៃដឹង ប៉ុន្តែយើងគួរទទួលស្គាល់ថា «គ្រប់ទាំងអស់នៅជាអាក្រាតហើយចំហនៅចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវរាប់រៀបទាំងអស់ទូលថ្វាយទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ៤:១៣; លូកា ៨:១៧) បើយើងខំជៀសវាងអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនចូលចិត្ត នោះយើងនឹងមិនមានវិប្បដិសារីទេ តែនឹងមានចិត្តសប្បាយដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តចំពោះយើង។ ពិតមែនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះមនុស្សដែល«ដើរដោយទៀងត្រង់ហើយប្រព្រឹត្តសេចក្ដីសុចរិត ព្រមទាំងពោលសេចក្ដីពិតពីក្នុងចិត្តផង»។—ទំនុកដំកើង ១៥:១, ២
១៣ ប៉ុន្តែ ពេលយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកនេះដែលពោរពេញទៅដោយអំពើអាក្រក់ជាច្រើននោះ តើយើងអាចការពារចិត្តនិងគំនិតរបស់យើងបានយ៉ាងណា? (សុភាសិត ៤:២៣; អេភេសូរ ២:២) មុនដំបូង យើងត្រូវឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីវិធានការផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ារៀបចំដើម្បីជួយពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។ បន្ទាប់មក យើងត្រូវខ្ពើមអ្វីដែលអាក្រក់ហើយធ្វើអំពើល្អវិញ ព្រមទាំងចាត់វិធានការភ្លាមៗកុំឲ្យក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនល្អជាប់មានជាផ្ទៃឬចាក់ឫសក្នុងចិត្ត ដែលអាចសម្រាលចេញមកជាអំពើបាប។ (យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥) សូមគិតទៅមើល បើព្រះយេស៊ូហៅអ្នកថាជាមនុស្សដែល«ឥតមានចិត្តឧបាយ»ដូចលោកណាថាណែលនោះ អ្នកពិតជាពេញចិត្តណាស់មែនទេ? (យ៉ូហាន ១:៤៧) រីឯណាថាណែលដែលមានឈ្មោះថាបារថូល៉ូមេដែរ ក្រោយៗមកគាត់មានឯកសិទ្ធិក្លាយជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័ក១២នាក់របស់ព្រះយេស៊ូ។—ម៉ាកុស ៣:១៦-១៩
‹សំដេចសង្ឃដែលមានចិត្តមេត្ដាហើយស្មោះត្រង់›
១៤. ពេលនាងម៉ារាសងគុណព្រះយេស៊ូ តើទ្រង់មានទស្សនៈខុសគ្នាយ៉ាងណាពីមនុស្សដទៃ?
១៤ ព្រះយេស៊ូជា«រូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ» ដែលមានន័យថាទ្រង់មានលក្ខណៈដូចព្រះយេហូវ៉ាបេះបិទ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូតែងតែធ្វើតាមគំរូបិតាទ្រង់ដោយសងគុណមនុស្សដែលបម្រើទ្រង់ដោយចិត្តបរិសុទ្ធ។ (កូល៉ុស ១:១៥) ជាឧទាហរណ៍ ប្រាំថ្ងៃមុនព្រះយេស៊ូបូជាជីវិតទ្រង់ លោកស៊ីម៉ូននៅភូមិបេថានីបានហៅទ្រង់និងសិស្សខ្លះមកលេងផ្ទះគាត់។ ក្នុងអំឡុងកម្មវិធីនោះ នាងម៉ារាដែលមានឡាសារនិងម៉ាថាជាបងប្អូនបង្កើត នាងបាន«យកប្រេងក្រអូបទេព្វិរូសុទ្ធ១នាលិមានដំឡៃណាស់»(ប្រហែលជាស្មើប្រាក់ខែមួយឆ្នាំ) ហើយនាងបានចាក់ប្រេងនោះលើក្បាលនិងជើងព្រះយេស៊ូ។ (យ៉ូហាន ១២:៣) អ្នកខ្លះបានប្រកែកថា៖ «ធ្វើបង្ខាតដូច្នេះ តើមានប្រយោជន៍អ្វី?»។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានទស្សនៈផ្សេងចំពោះអ្វីដែលម៉ារាបានធ្វើនោះ។ ព្រះយេស៊ូទទួលស្គាល់ថាទង្វើនោះជាការដែលបង្ហាញពីចិត្តសទ្ធាហើយមានន័យជ្រាលជ្រៅផងដោយយល់ថាបន្ដិចទៀតទ្រង់នឹងទទួលមរណភាពហើយមានគេរៀបដាក់សពទ្រង់ក្នុងផ្នូរ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ព្រះយេស៊ូបានលើកកិត្ដិយសនាងម៉ារាជាជាងរិះគន់គាត់។ ព្រះយេស៊ូប្រាប់អ្នកទាំងនោះថា៖ «កន្លែងណាដែលគេនឹងប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អនេះនៅគ្រប់ក្នុងលោកីយទាំងមូល នោះគេនឹងដំណាលពីការដែលនាងបានធ្វើនេះដែរ»។—ម៉ាថាយ ២៦:៦-១៣
១៥, ១៦. ដោយសារព្រះយេស៊ូបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីនេះ តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១៥ យើងគួរត្រេកអរណាស់ចំពោះព្រះយេស៊ូជាមេនាំមុខដែលចេះសងគុណ! តាមពិត អ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានរៀនពេលរស់នៅលើផែនដីបានជួយទ្រង់បណ្ដុះឲ្យមានលក្ខណៈល្អដើម្បីបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យ ពោលគឺ ឲ្យព្រះយេស៊ូធ្វើជាសម្ដេចសង្ឃនិងស្តេច។ មុនដំបូង ព្រះយេស៊ូបានធ្វើជាសម្ដេចសង្ឃនិងស្តេចលើពួកអ្នកដែលសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះ តែក្រោយៗមកទ្រង់នឹងគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូលដែរ។—កូល៉ុស ១:១៣; ហេព្រើរ ៧:២៦; វិវរណៈ ១១:១៥
១៦ សូម្បីតែមុនព្រះយេស៊ូបានចុះមកផែនដី ទ្រង់មានអំណរចំពោះមនុស្សលោក ដែលមានន័យថាទ្រង់ស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាតិ។ (សុភាសិត ៨:៣១) ពេលព្រះយេស៊ូរស់ជាមួយមនុស្សនៅលើផែនដី ទ្រង់យល់កាន់តែច្បាស់អំពីទុក្ខលំបាកដែលយើងមានពេលខិតខំបម្រើព្រះ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា ព្រះយេស៊ូត្រូវពិសោធអ្វីៗ«ដូចបងប្អូនទ្រង់គ្រប់ជំពូកដែរ ដើម្បីឲ្យបានធ្វើជាសំដេចសង្ឃដែលមានព្រះទ័យមេត្ដាករុណាហើយក៏ស្មោះត្រង់ . . . ដ្បិតដែលទ្រង់បានរងទុក្ខលំបាកទាំងត្រូវសេចក្ដីល្បួង នោះទ្រង់ក៏អាចនឹងជួយដល់អស់អ្នកដែលត្រូវសេចក្ដីល្បួងបានដែរ»។ ព្រះយេស៊ូចេះ «អាណិតអាសូរដល់សេចក្ដីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នា»ពីព្រោះទ្រង់បានត្រូវ«ល្បួងគ្រប់យ៉ាងដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែ[ទ្រង់]ឥតធ្វើបាបឡើយ»។—ហេព្រើរ ២:១៧, ១៨; ៤:១៥, ១៦
១៧, ១៨. (ក) តើសំបុត្រនានាដែលផ្ញើជូនទៅក្រុមជំនុំទាំង៧បង្ហាញយ៉ាងណាថាព្រះយេស៊ូឲ្យតម្លៃចំពោះពួកគេ? (ខ) តើពួកអ្នកដែលសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌កំពុងតែត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីបំពេញភារកិច្ចសំខាន់អ្វី?
១៧ ក្រោយព្រះយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បង្ហាញថាទ្រង់យល់កាន់តែច្រើននូវទុក្ខសោករបស់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ សូមគិតអំពីសំបុត្រនានាដែលព្រះយេស៊ូឲ្យសាវ័កយ៉ូហានសរសេរទៅក្រុមជំនុំទាំង៧។ ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងស្មឺន៉ាថា៖ «អញស្គាល់សេចក្ដីទុក្ខលំបាកនឹងសេចក្ដីកំសត់របស់ឯងហើយ»។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំយល់ច្បាស់អំពីការពិបាកដែលអ្នកកំពុងតែរងទុក្ខ›។ រួចមក ព្រះយេស៊ូបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរហើយយល់អារម្មណ៍ពួកគេពីព្រោះទ្រង់បានរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដែរ គឺរហូតដល់ស្លាប់ផង ដូច្នេះទ្រង់លើកទឹកចិត្តពួកគេដោយនិយាយថា៖ «ចូរនៅជាស្មោះត្រង់ដរាបដល់ស្លាប់ចុះ! នោះអញនឹងឲ្យមកុដនៃជីវិតដល់ឯង»។—វិវរណៈ ២:៨-១០
១៨ សំបុត្ររបស់ព្រះយេស៊ូចំពោះក្រុមជំនុំទាំង៧នោះ ពេញទៅដោយពាក្យដែលបង្ហាញថាទ្រង់យល់អំពីការពិបាកដែលសិស្សទ្រង់កំពុងតែរងទុក្ខ ហើយពាក្យទាំងនោះក៏បង្ហាញថាទ្រង់ឲ្យតម្លៃចំពោះពួកគេដែលមានចិត្តស្មោះភក្ដី។ (វិវរណៈ ២:១–៣:២២) សូមនឹកចាំថា ក្រុមជំនុំនានាដែលបានទទួលសំបុត្រទាំងនោះពីព្រះយេស៊ូ សុទ្ធតែជាពួកអ្នកដែលមានក្ដីសង្ឃឹមគ្រប់គ្រងជាមួយទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។ អ្នកទាំងនោះបានរងទុក្ខដូចលោកម្ចាស់របស់ពួកគេ ហើយនេះបានជួយពួកគេឲ្យមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចសំខាន់ក្នុងការបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរពេលជួយមនុស្សលោកដែលរងទុក្ខវេទនាឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះគ្រិស្ត។—វិវរណៈ ៥:៩, ១០; ២២:១-៥
១៩, ២០. តើមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំសងគុណព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រទ្រង់យ៉ាងណា?
១៩ តាមពិត ព្រះយេស៊ូស្រឡាញ់ពួក«ចៀមឯទៀត»ដូចទ្រង់ស្រឡាញ់ពួកអ្នកដែលមានក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ មនុស្សស្មោះត្រង់រាប់លាននាក់ក្នុងចំណោមពួក«ចៀមឯទៀត»នោះ សង្ឃឹមថាអាចរួមចំណែកក្នុងចំណោម«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ . . . ពីគ្រប់ទាំងសាសន៍»ដែលនឹងរួចរស់ជីវិតពី«គ្រាវេទនាយ៉ាងធំ»ដែលជិតមកដល់។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; វិវរណៈ ៧:៩, ១៤) ពួកអ្នកទាំងនោះកាន់តាមព្រះយេស៊ូពីព្រោះពួកគេមានកតញ្ញុតាធម៌ចំពោះយញ្ញបូជាលោះរបស់ទ្រង់ដែលផ្ដល់ឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតជារៀងរហូត។ តើពួកគេសងគុណយ៉ាងណា? គឺដោយ«បំរើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»។—វិវរណៈ ៧:១៥-១៧
២០ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំកិច្ចបម្រើ២០០៦ ពួកចៀមឯទៀតរួមជាមួយក្រុមតូចនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលមានក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ បានចំណាយជាង១.៣៣៣.៩៦៦.១៩៩ម៉ោងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ដែលស្មើនឹងជាង១៥០.០០០ឆ្នាំ! របាយការណ៍នេះពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយទូទាំងពិភពលោកផ្ដល់ទីសំអាងដែលបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ពួកអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ទាំងនេះកំពុងតែ‹បំរើព្រះយេហូវ៉ាទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ›មែន!
ចូរសងគុណជានិច្ច!
២១, ២២. (ក) ស្តីអំពីការសងគុណ ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រិស្តសាសនិកត្រូវប្រយ័ត្នឲ្យមែនទែននៅសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាមើលចំណុចអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?
២១ របៀបព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រទ្រង់បានសងគុណមនុស្ស គឺអស្ចារ្យណាស់! ដ្បិតទ្រង់ទាំងពីរអង្គបានសងគុណមនុស្សដែលមិនគ្រប់លក្ខណ៍។ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ថា មនុស្សភាគច្រើនមិនគិតសោះអំពីព្រះ តែចេះតែគិតពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនវិញ។ ប៉ុលបានពណ៌នាអំពីលក្ខណៈនៃមនុស្សដែលរស់នៅគ្រា«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះពេលគាត់សរសេរថា៖ «មនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ទាំងស្រឡាញ់ប្រាក់[ហើយ]រមិលគុណ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) រីឯពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតវិញ ពួកគេមានលក្ខណៈខុសគ្នាឆ្ងាយពីមនុស្សនៅសម័យនេះពីព្រោះពួកគេតែងតែសងគុណព្រះយេហូវ៉ាពេលបម្រើទ្រង់ដោយស្ដាប់បង្គាប់និងអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត!—ទំនុកដំកើង ៦២:៨; ម៉ាកុស ១២:៣០; យ៉ូហានទី១ ៥:៣
២២ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់យើងនឹងពិចារណាមើលវិធានការផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំសម្រាប់យើងដោយព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។ ពេលយើងពិនិត្យមើលវិធានការទាំងនេះដែលជា‹អំណោយទានដ៏ល្អ›ពីទ្រង់ ចូរឲ្យកតញ្ញុតាធម៌របស់យើងកើនឡើងជានិច្ច!—យ៉ាកុប ១:១៧
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាទ្រង់ឲ្យតម្លៃចំពោះមនុស្សនិងសងគុណពួកគេតាមរបៀបណាខ្លះ?
• ពេលនៅម្នាក់ឯង តើយើងគួរធ្វើអ្វីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តរីករាយ?
• តើព្រះយេស៊ូបានឲ្យតម្លៃនិងសងគុណមនុស្សតាមវិធីណាខ្លះ?
• តើជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដីបានជួយទ្រង់យ៉ាងណា ឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែលចេះអាណិតអាសូរនិងឲ្យតម្លៃចំពោះរាស្ត្រទ្រង់?