លក្ខណៈសម្បត្ដិដែលយើងត្រូវតែដេញតាម
«[ចូរ]ដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត សេចក្ដីគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួន នឹងសេចក្ដីសំឡូតវិញ»។—១ធី. ៦:១១
១. សូមរៀបរាប់ឧទាហរណ៍ខ្លះដែលជួយពន្យល់អត្ថន័យនៃការ«ដេញតាម»គេ។
ការ«ដេញតាម»អ្វីមួយ តើនាំឲ្យគិតពីអ្វី? ប្រហែលជាយើងគិតពីសម័យរបស់លោកម៉ូសេ ពេលពលទ័ពអេស៊ីប‹ប្រឹងដេញតាម›ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល តែបានរងគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងសមុទ្រក្រហមទៅវិញ។ (និក្ខ. ១៤:២៣) ឬមួយក៏យើងគិតពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណដែលបានសម្លាប់នរណាម្នាក់ដោយអចេតនា។ ប្រសិនបើអ្នកនោះមិនឆាប់រត់ទៅឯទីក្រុងពិសេសណាមួយក្នុងចំណោមទីក្រុងទាំង៦ដែលបានកំណត់ឲ្យ គាត់អាចរងគ្រោះថ្នាក់ដែរ ពីព្រោះបើ«អ្នកដែលត្រូវសងសឹកនឹងឈាមបានដេញតាមអ្នកដែលសំឡាប់គេឲ្យទាន់ [គាត់មានសិទ្ធិ]វាយអ្នកនោះសំឡាប់ទៅ»។—ចោទិ. ១៩:៦
២. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានអញ្ជើញគ្រិស្តសាសនិកខ្លះឲ្យដេញតាមអ្វីទុកជារង្វាន់? (ខ) ចំពោះគ្រិស្តសាសនិកភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឱកាសឲ្យពួកគេទទួលអ្វី?
២ ខុសគ្នាឆ្ងាយពីឧទាហរណ៍ទាំងនេះ សាវ័កប៉ុលមានចិត្តគំនិតដ៏ល្អវិញ។ ប៉ុលរៀបរាប់អំពីគោលដៅរបស់គាត់ក្នុងការដេញតាម«រង្វាន់»ដែលជា«ការងារដ៏ខ្ពស់របស់ព្រះក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។ ប៉ុលអាចទទួលរង្វាន់នោះ ដោយព្យាយាម«រត់ដំរង់ទៅឯទី»ដែលជាគោលដៅរបស់ខ្លួន។ (ភី. ៣:១៤) គម្ពីររៀបរាប់ថា គ្រិស្តសាសនិកចំនួន១៤៤.០០០នាក់ ដែលរួមទាំងប៉ុលផង បានរើសតាំងដើម្បីទទួលជីវិតនៅឯស្ថានសួគ៌ទុកជារង្វាន់។ ពួកគាត់នឹងរួមគ្នាជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត ក្នុងកាលដែលទ្រង់សោយរាជ្យមកលើផែនដីអស់រយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំ។ គោលដៅដែលព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញពួកគាត់ឲ្យរត់តម្រង់ឬដេញតាមបាននោះ គឺជាគោលដៅដ៏អស្ចារ្យមែន! ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តសាសនិកពិតភាគច្រើនមានគោលដៅឬសេចក្ដីសង្ឃឹមផ្សេងទៅវិញ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយផ្ដល់ឱកាសឲ្យពួកគេទទួលអ្វីដែលអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានបាត់បង់ ពោលគឺ សុខភាពល្អនិងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនមនោរមដែលនឹងមាននៅទូទាំងផែនដី។—វិវរ. ៧:៤, ៩; ២១:១-៤
៣. បើគិតពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចបង្ហាញអំណរគុណចំពោះទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ទោះជាមនុស្សជាតិប្រព្រឹត្តល្អប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ពួកគេនៅតែខ្វះភាពល្អឥតខ្ចោះនៅឡើយ។ ដូច្នេះ ដោយសារភាពខុសឆ្គងដែលឆ្លងមកពីជីដូនជីតាដំបូង គ្មាននរណាសោះអាចធ្វើការល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យគួរនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។ (អេសា. ៦៤:៦) មនុស្សអាចរស់ជារៀងរហូតបាន ឲ្យតែពួកគេមានជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រិស្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់មកដើម្បីសង្គ្រោះយើង។ បើគិតពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចបង្ហាញអំណរគុណចំពោះទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? វិធីមួយ គឺដោយ«ដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត សេចក្ដីគោរព[«ប្រណិប័តន៍»]ព្រះ សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួន នឹងសេចក្ដីសំឡូត»។ (១ធី. ៦:១១; ១ធម. ៦:១១, ខ.ស.) ការពិនិត្យមើលលក្ខណៈសម្បត្ដិទាំងនេះអាចជួយយើងម្នាក់ៗឲ្យប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងការដេញតាមគុណសម្បត្ដិល្អៗឲ្យបាន«កាន់តែខ្លាំងឡើង»។—១ថែ. ៤:១
ចូរ«ដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត»
៤. តើអ្វីបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការដេញតាម«សេចក្ដីសុចរិត»? ដើម្បីដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត តើយើងត្រូវតែធ្វើអ្វីជាមុនសិន?
៤ ក្នុងសំបុត្រទាំងពីរដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរចំពោះប្អូនធីម៉ូថេ គាត់បានរៀបរាប់អំពីលក្ខណៈសម្បត្ដិផ្សេងៗដែលគួរនឹងដេញតាម ហើយទាំងពីរដង គាត់បានដាក់«សេចក្ដីសុចរិត»មុនគេ។ (១ធី. ៦:១១; ២ធី. ២:២២) ម្ដងហើយម្ដងទៀតបទគម្ពីរផ្សេងៗលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យដើរ ប្រព្រឹត្តនិងដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត។ (សុ. ១៥:៩; ២១:២១; អេសា. ៥១:១) វិធីមួយដែលយើងអាចចាប់ផ្ដើមដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតបាន គឺដោយរៀនឲ្យ«ស្គាល់ . . . ព្រះពិតតែ១នឹងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង»។ (យ៉ូន. ១៧:៣) ការដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតនឹងជំរុញយើងឲ្យប្រែចិត្តពីទង្វើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន ព្រមទាំង«វិលមក»ដោយកែប្រែគន្លងជីវិតឲ្យបានស្របទៅតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—កិច្ច. ៣:១៩
៥. បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកយើងជាមនុស្សសុចរិត តើយើងត្រូវតែធ្វើអ្វីជាមុនសិននិងធ្វើអ្វីជាបន្តបន្ទាប់?
៥ មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលកំពុងដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត បានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយបង្ហាញពីការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួននោះដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។ បើយើងជាគ្រិស្តសាសនិកដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹករួចហើយ ព្រមទាំងកំពុងដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត តើយើងយកចិត្តទុកដាក់នឹងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីសឲ្យឃើញថាយើងនៅតែដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតមែនឬ? របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះបាន គឺដោយធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យបានស្របទៅតាមចំណេះអំពីគម្ពីរដែលជួយយើងឲ្យ«ដឹងខុសត្រូវ»។ (សូមអាន ហេព្រើរ ៥:១៤) ជាឧទាហរណ៍ បើយើងជាគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវហើយគ្រប់អាយុនឹងរៀបការ តើយើងបានតាំងចិត្តដើម្បីមិនស្រឡាញ់និងចង់រៀបការជាមួយអ្នកដែលមិនបានទទួលការជ្រមុជទឹកជាគ្រិស្តសាសនិកទេ? បើយើងខំដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត យើងនឹងតាំងចិត្តបែបនេះមែន!—១កូ. ៧:៣៩
៦. តើការដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
៦ ទោះជាគប្បីឲ្យយើងដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតក៏ពិតមែន យើងមិនចង់មានលក្ខណៈ«សុចរិតហួសល្បត់»ដោយអួតខ្លួនជាមនុស្សសុចរិតឡើយ។ (សាស. ៧:១៦) ព្រះយេស៊ូបានព្រមានកុំឲ្យយើង«ធ្វើទាន[ឬ«ប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត»]នៅមុខមនុស្ស»ដោយមានបំណងចង់លើកតម្កើងខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។ (ម៉ាថ. ៦:១; ព.ថ.) ការដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត មានន័យថាយើងត្រូវតែកែតម្រង់ចិត្តគំនិតដែលមិនត្រឹមត្រូវ ព្រមទាំងសុខចិត្តផ្លាស់ប្ដូរបំណងនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនផងដែរ។ បើយើងខំកែប្រែជានិច្ច នោះមិនងាយទេឲ្យយើងភ្លាត់ធ្វើអំពើដែលខុសឆ្គងទេ។ (សូមអាន សុភាសិត ៤:២៣; សូមពិនិត្យបន្ថែម យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរដល់យើង ព្រមទាំងជួយយើងឲ្យដេញតាមលក្ខណៈសម្បត្ដិសំខាន់ៗឯទៀតរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក។
ចូរ‹ដេញតាមសេចក្ដីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ›
៧. តើការ«គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ»រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
៧ អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវតែមានចិត្តស្មោះនិងរក្សាឲ្យមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខចំពោះទ្រង់យ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ វចនានុក្រមមួយដែលបកស្រាយអត្ថន័យពាក្យក្នុងគម្ពីរកត់សម្គាល់ថា ពាក្យភាសាក្រិចដែលបកប្រែថា «គោរពប្រណិប័តន៍»នេះ សំដៅទៅលើ«ការបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានចិត្តគំនិតល្អ ចង់កោតខ្លាចព្រះ»។ ម្ដងហើយម្ដងទៀតទង្វើរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានសឲ្យឃើញថា ពួកគេមិនមែនជាអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះទេ។ សូម្បីតែក្រោយព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះពួកគេចេញពីស្រុកអេស៊ីបក្ដី ពួកគេនៅតែមិនស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ជាញយដងផង។
៨. (ក) ដោយសារអ័ដាមបានធ្វើខុសច្បាប់ព្រះ តើមានចំណុចដ៏គួរឲ្យឆ្ងល់អ្វី? (ខ) ស្តីអំពី«សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង»ដ៏គួរឲ្យឆ្ងល់នោះ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ចម្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ទោះជាមានដើមកំណើតជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក្ដី អ័ដាមបានធ្វើខុសច្បាប់ព្រះ។ ជាលទ្ធផល អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំក្រោយមក មានចំណុចដ៏គួរឲ្យឆ្ងល់មួយថា «តើមានមនុស្សណាម្នាក់អាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយ៉ាងពេញលេញបានទេ?»។ ក្នុងអំឡុងពេលអស់រាប់រយឆ្នាំនោះ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់បានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះឡើយ ពីព្រោះពួកគេទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែមានភាពខុសឆ្គងឆ្លងមកពីអ័ដាម។ ប៉ុន្តែ ស្របទៅតាមកំណត់ពេលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ផ្ដល់ចម្លើយដើម្បីមិនឲ្យឆ្ងល់ទៀតស្តីអំពី«សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង»ឬ«គំរោងការដ៏លាក់កំបាំង»ដែលទាក់ទងនឹងរឿងនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានយកជីវិតរបស់បុត្រតែមួយគត់ដែលទ្រង់បានបង្កើតផ្ទាល់នៅឯស្ថានសួគ៌ មកដាក់ក្នុងផ្ទៃនាងម៉ារាដើម្បីចាប់កំណើតជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ គ្រប់អស់មួយជីវិត រួមទាំងពេលដែលគេចាប់ព្រះយេស៊ូធ្វើគុតយ៉ាងគួរឲ្យអាម៉ាស់មុខផង ទ្រង់នៅតែមានចិត្តស្មោះនិងរក្សាឲ្យមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខចំពោះព្រះពិតយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ កាលព្រះយេស៊ូអធិដ្ឋានដល់បិតាទ្រង់ដ៏ជាទីស្រឡាញ់នៅឯស្ថានសួគ៌ ពាក្យដែលទ្រង់ពោលនោះសុទ្ធតែបង្ហាញពីការគោរព។ (ម៉ាថ. ១១:២៥; យ៉ូន. ១២:២៧, ២៨) ហេតុនេះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យប៉ុលរៀបរាប់អំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូជាអ្នក«គោរពប្រណិប័តន៍»បិតាទ្រង់។—សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៦; ខ.ស.a
៩. តើយើងអាចដេញតាមសេចក្ដីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ដោយសារយើងមានភាពខុសឆ្គងឆ្លងមកពីអ័ដាម យើងមិនអាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពេញលេញបានទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនៅតែអាចដេញតាមការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនៅឡើយ។ បើចង់ធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវតែយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ (១ពេ. ២:២១) យ៉ាងនេះ យើងមិនមានលក្ខណៈដូចអ្នកពុតត្បុតដែល«សំដែងអាការៈខាងក្រៅជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ» តែមិនគោរពទ្រង់ស្មោះពីចិត្តទេ។ (២ធម. [២ធី.] ៣:៥, ខ.ស.) ប៉ុន្តែ នេះមិនបានសេចក្ដីថា ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះមិនទាក់ទងនឹងអាកប្បកិរិយារបស់យើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អាកប្បកិរិយារបស់យើងត្រូវតែសឲ្យឃើញថា យើងជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះមែន! ជាឧទាហរណ៍ មិនថាយើងត្រូវជ្រើសរើសម៉ូដរ៉ូបសម្រាប់ថ្ងៃរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬគ្រាន់តែគិតពីរបៀបស្លៀកពាក់ពេលទៅផ្សារក្ដី ជានិច្ចជាកាលនោះ អាការក្រៅរបស់យើងត្រូវតែមានលក្ខណៈសមជាអ្នកដែលរាប់ខ្លួន«ជាអ្នកកោតខ្លាចដល់ព្រះ»។ (១ធី. ២:៩, ១០) ត្រូវមែន! ការដេញតាមសេចក្ដីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ មានន័យថាយើងគិតពីតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតក្នុងគ្រប់លក្ខណៈនៃជីវិត។
ចូរ«ដេញតាម . . . សេចក្ដីជំនឿ»
១០. ដើម្បីរក្សាជំនឿឲ្យបានរឹងមាំរហូត តើយើងត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណា?
១០ សូមអាន រ៉ូម ១០:១៧។ ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានជំនឿ ព្រមទាំងថែរក្សាជំនឿឲ្យបានរឹងមាំរហូត គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗត្រូវតែមានទម្លាប់រំពឹងគិតពីសេចក្ដីបង្រៀនដ៏វិសេសក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»បានធ្វើដូច្នេះដោយបោះពុម្ពសៀវភៅល្អៗជាច្រើន។ សៀវភៅបុរសឧត្តមបំផុតដែលធ្លាប់រស់នៅbជាសៀវភៅល្អមួយដែលជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តកាន់តែច្បាស់ ហើយនេះអាចជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់តាមទ្រង់ឲ្យបានកាន់តែប្រសើរផងដែរ។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧) ក្រុមអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ក៏រៀបចំឲ្យមានកម្មវិធីប្រជុំនិងសន្និបាតនានា ហើយជាញឹកញយនោះ កម្មវិធីទាំងនេះបញ្ជាក់ពីអ្វីដែល«ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ»រៀបរាប់អំពីព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត។ ពេលយើង«ប្រុងប្រយ័ត»ឬ«យកចិត្តទុកដាក់»នឹងកម្មវិធីទាំងនោះឲ្យបាន«លើស[ជាង]ទៅទៀត» តើយើងទទួលស្គាល់របៀបផ្សេងៗដែលយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿកាន់តែខ្លាំងទេ?—ហេ. ២:១; ហប. ២:១, ខ.ស.
១១. តើការអធិដ្ឋាននិងការធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យដេញតាមជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ការអធិដ្ឋានក៏នឹងជួយយើងឲ្យបង្កើតនិងរក្សាឲ្យមានជំនឿរឹងមាំដែរ។ អ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូធ្លាប់អង្វរ«សូមទ្រង់ចំរើនសេចក្ដីជំនឿដល់[ពួកគេ]ទៀត»។ ដោយបង្ហាញចិត្តរាបទាប យើងក៏អាចអង្វរសូមជំនួយដូចគ្នាពីព្រះយេហូវ៉ា។ (លូ. ១៧:៥) ដូច្នេះ បើយើងមានបំណងចង់បង្កើតឲ្យមានជំនឿរឹងមាំ ចូរឲ្យយើងអធិដ្ឋានសុំវិញ្ញាណឬសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកជួយយើងផង ពីព្រោះចិត្តស្មោះត្រង់ឬជំនឿជា«ផលផ្លែ»ឬលក្ខណៈល្អមួយនៃសកម្មពលរបស់ទ្រង់។ (កា. ៥:២២; កាឡ. ៥:២២, ខ.ស.) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា នេះក៏ពង្រឹងជំនឿរបស់យើងបន្ថែមទៅទៀតផង។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងព្យាយាមរួមចំណែកឲ្យបានកាន់តែច្រើនក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ នេះច្បាស់ជានឹងបណ្ដាលឲ្យយើងមានសុភមង្គលកាន់តែច្រើនដែរ។ ក្រោយមក ពេលយើងគិតពិចារណាអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការ«ស្វែងរកនគរនឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន» នេះក៏នឹងបណ្ដាលឲ្យយើងមានជំនឿកាន់តែខ្លាំងផង។—ម៉ាថ. ៦:៣៣
ចូរ«ដេញតាម . . . សេចក្ដីស្រឡាញ់»
១២, ១៣. (ក) តើបង្គាប់ថ្មីរបស់ព្រះយេស៊ូតម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វី? (ខ) ដូចព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត តើយើងត្រូវតែដេញតាមសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរបៀបណាខ្លះ?
១២ សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៥:១, ២។ ប៉ុលបានផ្ដល់ឱវាទល្អៗស្តីអំពីរបៀបដែលពួកគ្រិស្តសាសនិកអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះត្រូវតែរួមបញ្ចូលទង្វើស្របទៅតាមបង្គាប់ថ្មីរបស់ព្រះយេស៊ូដែលឲ្យយើង«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក» ដូចទ្រង់បានស្រឡាញ់យើង។ (យ៉ូន. ១៣:៣៤) សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «បើអ្នកណាមានភោគសម្បត្ដិរបស់លោកីយនេះ ហើយឃើញបងប្អូនណាដែលខ្វះខាត តែមិនចេះអាណិតមេត្ដាសោះ នោះធ្វើដូចម្ដេចឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះបានស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះបាន?»។ (១យ៉ូន. ៣:១៧) តើយើងអាចនឹកឃើញពេលខ្លះដែលយើងបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់អ្នកដទៃដោយជួយពួកគេទេ?
១៣ វិធីមួយទៀតដែលយើងដេញតាមសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺដោយអត់ទោសឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ ហើយមិនចងគំនុំនឹងពួកគេទាល់តែសោះ។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:២០) យ៉ាងនេះ យើងធ្វើតាមឱវាទពីព្រះយេហូវ៉ាដែលលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«ទ្រាំទ្រគ្នា ទាំងអត់ទោសទៅវិញទៅមក [ហើយ]បើអ្នកណាមានហេតុទាស់នឹងអ្នកណា នោះចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ! ដូចជា[ព្រះយេហូវ៉ា]បានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (កូល. ៣:១៣) តើយើងអាចធ្វើតាមឱវាទនេះក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ខ្លួនបានទេ? តើមាននរណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំដែលយើងគួរតែអត់ទោសឲ្យទេ?
ចូរ«ដេញតាម . . . សេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួន»
១៤. តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងភីឡាដិលភា?
១៤ បើយើងមានគោលដៅដែលអាចសម្រេចបានក្នុងរយៈពេលខ្លី នោះមិនជាការពិបាកទេឲ្យយើងព្យាយាមរហូតដល់បានសម្រេច។ ប៉ុន្តែ បើយើងមានគោលដៅដែលពិបាកសម្រេច ឬតម្រូវពេលយូរទើបសម្រេចបាន នោះពិបាកណាស់ឲ្យយើងព្យាយាមរហូតវិញ។ ដូច្នេះ បើជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាគោលដៅដែលយើងកំពុងដេញតាម យើងច្បាស់ជាត្រូវតែចេះស៊ូទ្រាំដោយកាន់ខ្ជាប់នឹងជំនឿរបស់ខ្លួន។ លោកម្ចាស់យេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងភីឡាដិលភាថា៖ «ដោយព្រោះឯងបានកាន់តាមរឿងពីសេចក្ដីអត់ធ្មត់[ឬ«ព្យាយាមប្រតិបត្ដិតាមពាក្យ»]របស់អញ នោះអញនឹងរក្សាឯងឲ្យរួចពីវេលាល្បង[ឬ«គ្រាលំបាក»]»។ (វិវរ. ៣:១០; វវ. ៣:១០, ខ.ស.) ត្រូវហើយ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនថា យើងត្រូវតែចេះស៊ូទ្រាំ ពីព្រោះពេលមានទុក្ខលំបាកនិងការល្បងល នេះជាលក្ខណៈសម្បត្ដិមួយដែលជួយយើងឲ្យកាន់ខ្ជាប់នឹងជំនឿរបស់ខ្លួន។ តាមមើលទៅ ពេលមានអ្វីមកល្បងលជំនឿម្ដងហើយម្ដងទៀត បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកក្នុងក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងភីឡាដិលភានាសតវត្សរ៍ទី១ មានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងការស៊ូទ្រាំ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូធានាថា ពេលពួកគេមានការល្បងលនិងទុក្ខលំបាកខ្លាំងជាងនោះទៅទៀត ទ្រង់នឹងជួយពង្រឹងកម្លាំងឲ្យពួកគេ។—លូ. ១៦:១០
១៥. ស្តីអំពីការស៊ូទ្រាំ តើព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនយ៉ាងណា?
១៥ ព្រះយេស៊ូក៏ជ្រាបថា បងប្អូនញាតិមិត្តនិងមនុស្សឯទៀតក្នុងពិភពលោកនេះដែលមិនជឿទៅលើទ្រង់ ពួកគេនឹងស្អប់អ្នកដែលកាន់តាមទ្រង់។ អាស្រ័យហេតុនេះ ព្រះយេស៊ូបានលើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់ទ្រង់យ៉ាងហោចណាស់អស់ពីរដងថា៖ «អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត អ្នកនោះនឹងបានសង្គ្រោះ»។ (ម៉ាថ. ១០:២២; ២៤:១៣) ព្រះយេស៊ូក៏បានបង្ហាញថា ពេលមានគេស្អប់និងបៀតបៀននោះ សិស្សរបស់ទ្រង់នៅតែអាចមានកម្លាំងចិត្តដើម្បីស៊ូទ្រាំបាន។ តើតាមរបៀបណា? ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចដីដែលសម្បូរទៅដោយថ្ម ថាពួកគេ«ទទួល[ព្រះបន្ទូលឬបណ្ដាំរបស់ព្រះ]ដោយអំណរ» តែរសាយចិត្តចេញពេលមានអ្វីល្បងលជំនឿរបស់ពួកគេ។ រីឯអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់វិញ ទ្រង់មានប្រសាសន៍ថាពួកគេមានលក្ខណៈដូចដីល្អ ពីព្រោះពួកគេ«យកចិត្តទុកដាក់»នឹងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយកាលដែលពួកគេស៊ូទ្រាំនោះ នេះនាំឲ្យ«បង្កើតផលដោយសេចក្ដីអត់ធន់»។—លូ. ៨:១៣, ១៥
១៦. តើអ្វីបានជួយមនុស្សរាប់លាននាក់ឲ្យចេះស៊ូទ្រាំ?
១៦ តើយើងកត់សម្គាល់ពីអ្វីដែលអាចជួយយើងឲ្យចេះស៊ូទ្រាំទេ? យើងត្រូវតែ«យកចិត្តទុកដាក់»នឹងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានន័យថា បណ្ដាំរបស់ទ្រង់ត្រូវតែមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តគំនិតរបស់យើងជានិច្ច។ បើយើងរំពឹងគិតជារៀងរាល់ថ្ងៃពីអ្វីដែលយើងអានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នេះនឹងផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងបង្កើតផល«ដោយសេចក្ដីអត់ធន់»ជារៀងរហូត។—ទំនុក. ១:១, ២
ចូរ«ដេញតាម . . . សេចក្ដីសំឡូត»និងសេចក្ដីមេត្រី
១៧. (ក) ហេតុអ្វីសំខាន់ម្ល៉េះឲ្យយើងចេះប្រព្រឹត្តដោយ«សំឡូត»? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាទ្រង់ចេះប្រព្រឹត្តដោយសម្លូតយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ គ្មាននរណាពេញចិត្តឡើយ ពេលអ្នកដទៃចោទថាយើងបានធ្វើអ្វីឬនិយាយអ្វីដែលយើងមិនដែលធ្វើ។ ពេលមានគេចោទមិនពិតបែបនេះ មិនជាការចម្លែកអ្វីឡើយដែលយើងប្រកែកថា «ខ្ញុំមិនដែលធ្វើដូច្នេះទេ!»។ យ៉ាងណាក៏ដោយ តែងតែមានប្រយោជន៍ច្រើនជាងបើតបឆ្លើយដោយ«សំឡូតវិញ»! (សូមអាន សុភាសិត ១៥:១) ក៏ប៉ុន្តែ ពេលមានគេចោទប្រកាន់មិនពិតនឹងយើង យើងត្រូវតែមានកម្លាំងចិត្តខ្លាំងណាស់ ទើបអាចប្រព្រឹត្តដោយសម្លូតបាន។ ក្នុងករណីនេះ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តបានតាំងគំរូល្អបំផុតឲ្យយើង។ «កាលគេបានជេរប្រមាថដល់ទ្រង់ នោះទ្រង់មិនបានជេរតបវិញទេ។ ខណៈដែលទ្រង់រងទុក្ខ នោះក៏មិនបានគំហកកំហែងដល់គេដែរ គឺបានប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ទៅព្រះដែលជំនុំជំរះដោយសុចរិតវិញ»។ (១ពេ. ២:២៣) ទោះជាយើងមិនអាចប្រព្រឹត្តដូចព្រះយេស៊ូបេះបិទក្នុងករណីនេះក៏ដោយ យើងនៅតែអាចព្យាយាមជានិច្ចដើម្បីប្រព្រឹត្តដោយសម្លូតឲ្យបានកាន់តែច្រើន មែនទេ?
១៨. (ក) តើចិត្តសុភាពនិងការប្រព្រឹត្តដោយសម្លូតនាំឲ្យមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? (ខ) តើមានការដាស់តឿនឲ្យយើងដេញតាមលក្ខណៈសម្បត្ដិមួយណាទៀត?
១៨ ចូរឲ្យយើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូដោយ«ប្រុងប្រៀបជានិច្ច . . . ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយ»ឬពន្យល់អំពីជំនឿរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងធ្វើដូច្នេះ«ដោយសុភាពហើយ[«គោរព»]កោតខ្លាច»ផង។ (១ពេ. ៣:១៥; ១ពត្រ. ៣:១៦, ខ.ស.) ត្រូវមែន ពេលយើងមានចិត្តសុភាពនិងប្រព្រឹត្តដោយសម្លូត មិនថាជាមួយមនុស្សដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ឬជាមួយអ្នកជឿគ្នីគ្នាក៏ដោយ នេះអាចជួយបង្ការមិនឲ្យទស្សនៈខុសគ្នាដែលយើងមានរវាងគ្នាក្លាយទៅជារឿងជម្លោះយ៉ាងក្ដៅក្រហាយឡើយ។ (២ធី. ២:២៤, ២៥) ការប្រព្រឹត្តដោយសម្លូតតែងតែជួយឲ្យមានមេត្រីភាពរវាងគ្នា។ ពេលប៉ុលសរសេរសំបុត្រទី២ដល់ធីម៉ូថេ ប្រហែលជាមូលហេតុនេះហើយដែលគាត់រួមបញ្ចូល«សេចក្ដីមេត្រី»ជាលក្ខណៈមួយដែលគួរនឹងដេញតាមដែរ។ (២ធី. ២:២២; សូមពិនិត្យបន្ថែម ធីម៉ូថេទី១ ៦:១១) ត្រូវហើយ «សេចក្ដីមេត្រី»ជាលក្ខណៈមួយទៀតដែលគម្ពីរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យដេញតាម។—រ៉ូម ១២:១៨; ហេ. ១២:១៤
១៩. ពេលបានពិនិត្យមើលលក្ខណៈសម្បត្ដិ៧យ៉ាងដែលគ្រិស្តសាសនិកគួរមាន តើអ្នកបានតាំងចិត្តដើម្បីដេញតាមអ្វីខ្លះ? ហេតុអ្វី?
១៩ យើងបានពិនិត្យមើលយ៉ាងត្រួសៗនូវលក្ខណៈសម្បត្ដិ៧យ៉ាងដែលគប្បីឲ្យគ្រិស្តសាសនិកដេញតាម ពោលគឺ សេចក្ដីសុចរិត ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ ការស៊ូទ្រាំដោយចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន ការប្រព្រឹត្តដោយសម្លូត និងសេចក្ដីមេត្រី។ ពេលបងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំនីមួយៗខំបង្ហាញលក្ខណៈល្អៗទាំងនេះឲ្យបានកាន់តែច្រើន នេះពិតជានាំឲ្យមានស្ថានភាពដ៏អស្ចារ្យមែន! បើយើងរាល់គ្នាខំដេញតាមលក្ខណៈសម្បត្ដិទាំងនេះឲ្យបានកាន់តែច្រើន យើងនឹងលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្លាយទៅជាមនុស្សដែលផ្ដល់ហេតុឲ្យអ្នកដទៃសរសើរទ្រង់ដែរ។
[កំណត់សម្គាល់]
a ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៦, (ខ.ស.)ចែងថា «យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា គំរោងការដ៏លាក់កំបាំងនៃការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់នោះធំណាស់ គឺថា: ព្រះគ្រីស្ទយាងមកមានឋានៈជាមនុស្ស ព្រះអង្គបានសុចរិតដោយសារព្រះវិញ្ញាណ ព្រះអង្គបានបង្ហាញខ្លួនអោយពួកទេវទូតឃើញ គេបានប្រកាសអំពីព្រះអង្កនៅក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍នានា គេបានជឿលើព្រះអង្គក្នុងពិភពលោក ព្រះជាម្ចាស់បានលើកព្រះអង្គឡើងអោយមានសិរីរុងរឿង»។
b បោះពុម្ពដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
ចំណុចដ៏គួរឲ្យរំពឹងគិត
• តើយើងអាចដេញតាមសេចក្ដីសុចរិតនិងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យដេញតាមជំនឿនិងចេះស៊ូទ្រាំដោយចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន?
• តើសេចក្ដីស្រឡាញ់គួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើរបៀបដែលយើងប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា?
• ហេតុអ្វីក៏ចាំបាច់ម្ល៉េះឲ្យយើងដេញតាមសេចក្ដីមេត្រីនិងចង់ប្រព្រឹត្តដោយសម្លូត?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
ព្រះយេស៊ូបានព្រមានកុំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតនៅមុខមនុស្ស ដោយមានបំណងចង់លើកតម្កើងខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
យើងអាចដេញតាមជំនឿដោយមានទម្លាប់រំពឹងគិត ពីសេចក្ដីពិតដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
គប្បីឲ្យយើងដេញតាមសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងខំប្រព្រឹត្តដោយសម្លូត