មនុស្សត្រូវឮការព្រមានកាលដែលព្យុះនៃព្រះជិតមកដល់!
ស្តីអំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះ តើលោកតែងតែឲ្យការព្រមានយូរល្មមឬទេ?
អ្នកព្យាករណ៍អាកាសធាតុពិនិត្យមើលរូបភាពពីប្រព័ន្ធរ៉ាដា។ គាត់ឃើញខ្យល់ព្យុះដែលកំពុងបក់យ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅតំបន់មួយដែលមានមនុស្សជាច្រើនរស់នៅ។ ដោយសារគាត់ព្រួយបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់មនុស្សនៅទីនោះ គាត់ធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់អាចធ្វើបានដើម្បីព្រមានពួកគេមុនព្យុះនោះមកដល់។
ស្រដៀងគ្នាដែរ សព្វថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ាព្រមានមនុស្សអំពីអ្វីមួយដែលប្រៀបដូចជាព្យុះ ហើយមានគ្រោះថ្នាក់ជាងអ្វីដែលឮតាមរយៈសេចក្ដីរាយការណ៍អំពីអាកាសធាតុទៅទៀត។ តើលោកធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាលោកទុកពេលយូរល្មមឲ្យមនុស្សចាត់វិធានការដើម្បីធ្វើតាមការព្រមាននោះ? ដើម្បីឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ មុនដំបូងសូមយើងពិចារណាអំពីការព្រមានខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យនៅអតីតកាល។
ពេលដែលព្រះផ្ដល់ការព្រមាន
នៅសម័យគម្ពីរ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានអំពីអ្វីផ្សេងៗដែលហាក់ដូចជាព្យុះ ឬការវិនិច្ឆ័យរបស់លោកចំពោះពួកអ្នកដែលមិនធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកដោយចេតនា។ (សុភ. ១០:២៥; យេ. ៣០:២៣) រាល់ដង លោកបានព្រមានមនុស្សទុកជាមុន ហើយបានប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (២ព. ១៧:១២-១៥; នេហ. ៩:២៩, ៣០) ដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យចង់ធ្វើការកែប្រែដែលចាំបាច់ លោកច្រើនតែប្រើអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកនៅផែនដីឲ្យប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់លោក ហើយជួយមនុស្សឲ្យយល់ថាពួកគេត្រូវចាត់វិធានការភ្លាមៗ។—អេម. ៣:៧
ណូអេគឺជាគំរូមួយស្តីអំពីបុគ្គលដែលព្រះបានប្រើដើម្បីប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់លោក។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដោយចិត្តអង់អាច គាត់បានព្រមានអំពីទឹកជំនន់ដល់មនុស្សនៅសម័យគាត់ដែលប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅនិងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ (លោ. ៦:៩-១៣, ១៧) គាត់ក៏បានប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីរួចជីវិតដែរ។ ដូច្នេះហើយនៅពេលក្រោយមក គាត់បានត្រូវគេហៅថា«អ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីសេចក្ដីសុចរិត»។—២ពេ. ២:៥
ទោះជាណូអេខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សដែលរស់នៅមុនសម័យទឹកជំនន់ មិនបានអើពើនឹងដំណឹងពីព្រះដែលគាត់បានផ្សព្វផ្សាយទេ។ ពួកគេបានបង្ហាញថាពួកគេគ្មានជំនឿទាល់តែសោះ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានស្លាប់ពេល«ទឹកជន់ឡើង កញ្ឆក់យកគេទាំងអស់គ្នាទៅ»។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៩; ហេ. ១១:៧) កាលដែលពួកគេជិតស្លាប់ ពួកគេមិនអាចនិយាយថាព្រះមិនបានព្រមានពួកគេនោះទេ។
នៅពេលផ្សេងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានមនុស្សមួយរយៈពេលខ្លីមុនការវិនិច្ឆ័យរបស់លោក។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ លោកបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាមនុស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីកែប្រែ។ បើពួកគេមិនធ្វើដូច្នេះទេ ពួកគេនឹងត្រូវរងទុក្ខ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកបានឲ្យការព្រមានក្នុងអំឡុងគ្រាដែលមានសេចក្ដីវេទនា១០ប្រការនៅស្រុកអេស៊ីបសម័យបុរាណ។ នៅគ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនឲ្យទៅព្រមានផារ៉ូនិងពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់អំពីសេចក្ដីវេទនាទី៧ គឺព្យុះដុំព្រិលដែលនាំឲ្យមានការខូចខាតជាច្រើន។ ដោយសារដុំព្រិលនឹងចាប់ផ្ដើមធ្លាក់នៅថ្ងៃបន្ទាប់ តើព្រះបានឲ្យការព្រមានទុកជាមុនយូរល្មម ដើម្បីពួកគេអាចស្វែងរកទីជ្រកកោននិងគេចខ្លួនពីព្យុះនោះឬទេ? គម្ពីររៀបរាប់ថា៖ «ពួកមហាតលិកណាមួយរបស់ផារ៉ោន[ផារ៉ូ]ដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះបន្ទូលព្រះយេហូវ៉ា គេក៏ឲ្យពួកបាវនឹងហ្វូងសត្វទាំងប៉ុន្មានរត់ចូលមកជ្រកក្នុងផ្ទះទាំងអស់។ ប៉ុន្តែពួកអ្នកដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះបន្ទូលព្រះយេហូវ៉ាសោះ គេក៏ទុកឲ្យពួកបាវនឹងហ្វូងសត្វនៅឯវាលវិញ»។ (និក្ខ. ៩:១៨-២១) ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានឲ្យការព្រមានទុកជាមុនយូរល្មម ដើម្បីឲ្យពួកអ្នកដែលឆាប់ធ្វើតាម មិនត្រូវរងទុក្ខដូចអ្នកឯទៀតឡើយ។
ផារ៉ូនិងពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ក៏បានទទួលការព្រមានមុនសេចក្ដីវេទនាទី១០ដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយឆោតល្ងង់ ពួកគេមិនព្រមធ្វើតាមការព្រមាននោះទេ។ (និក្ខ. ៤:២២, ២៣) ជាលទ្ធផល កូនប្រុសច្បងរបស់ពួកគេបានស្លាប់។ នេះគឺជារឿងដ៏គួរឲ្យខ្លោចផ្សាណាស់! (និក្ខ. ១១:៤-១០; ១២:២៩) តើពួកគេមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើតាមការព្រមានឬទេ? មែន ពួកគេមានពេលគ្រប់គ្រាន់! ម៉ូសេបានព្រមានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលភ្លាមៗអំពីសេចក្ដីវេទនាទី១០ ហើយប្រាប់ពួកគេអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចសង្គ្រោះក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ (និក្ខ. ១២:២១-២៨) តើមនុស្សប៉ុន្មាននាក់បានធ្វើតាមការព្រមាននោះ? យោងទៅតាមការប៉ាន់ស្មានមួយចំនួន មនុស្សជាងបីលាននាក់ រួមមានជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និង«មនុស្សសន្ធឹកគ្រប់បែប»ដែលរួមបញ្ចូលជនជាតិអេស៊ីបនិងអ្នកដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បានរួចផុតពីការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះ ហើយបានចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប។—និក្ខ. ១២:៣៨
ដូចឧទាហរណ៍ទាំងនេះបានបង្ហាញ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែទុកពេលយូរល្មម ដើម្បីឲ្យមនុស្សធ្វើតាមការព្រមានរបស់លោក។ (ចោ. ៣២:៤) តើអ្វីជំរុញចិត្តលោកឲ្យធ្វើដូច្នេះ? សាវ័កពេត្រុសបានពន្យល់ថាព្រះយេហូវ៉ា«មិនចង់ឲ្យអ្នកណាត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ត»។ (២ពេ. ៣:៩) មែនហើយ ព្រះយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្ស។ លោកចង់ឲ្យពួកគេប្រែចិត្ត និងធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរដ៏សំខាន់ចាំបាច់ មុនគ្រាដែលការវិនិច្ឆ័យរបស់លោកមកដល់។—អេ. ៤៨:១៧, ១៨; រ៉ូម ២:៤
ចូរធ្វើតាមការព្រមានពីព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះ
នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សទាំងអស់ក៏ត្រូវស្ដាប់តាមការព្រមានដ៏សំខាន់ដែលបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យពួកគេ។ កាលដែលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានព្រមានថារបៀបរបបពិភពលោកនេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ក្នុងអំឡុងគ្រា«ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»។ (ម៉ាថ. ២៤:២១) ស្តីអំពីការវិនិច្ឆ័យនៅថ្ងៃអនាគត លោកបានប្រាប់ទំនាយមួយដែលរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលអ្នកកាន់តាមលោកនឹងឃើញ ហើយជួបប្រទះកាលដែលគ្រានោះជិតមកដល់។ លោកយេស៊ូបានរៀបរាប់អំពីព្រឹត្ដិការណ៍ពិភពលោកដ៏សំខាន់ៗដែលយើងកំពុងឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះ។—ម៉ាថ. ២៤:៣-១២; លូក. ២១:១០-១៣
ស្របតាមទំនាយនោះ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងលើកទឹកចិត្តមនុស្សទាំងអស់នៅឥឡូវនេះ ឲ្យចុះចូលនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់លោកដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ លោកចង់ឲ្យមនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់លោកមានជីវិតល្អប្រសើរនៅឥឡូវនេះ ព្រមទាំងទទួលពរពីលោកនៅថ្ងៃអនាគតក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលពោរពេញដោយសេចក្ដីសុចរិត។ (២ពេ. ៣:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ជួយមនុស្សឲ្យមានជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ លោកជួយពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ ដោយផ្ដល់ដំណឹងមួយដែលសង្គ្រោះជីវិតរបស់ពួកគេ ពោលគឺ‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›ដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថានឹងត្រូវ«ផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី ដើម្បីឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយបានឮ»។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) ព្រះបានរៀបចំពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក ដើម្បីឲ្យពួកគេផ្សព្វផ្សាយអំពីដំណឹងដែលមកពីលោក នៅប្រហែលជា២៤០ប្រទេស។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សច្រើនបំផុតធ្វើតាមការព្រមាននោះ ហើយរួចផុតពីការវិនិច្ឆ័យដ៏សុចរិតរបស់លោកដែលនឹងមកប្រៀបដូចជាព្យុះ។—សេផ. ១:១៤, ១៥; ២:២, ៣
ដូច្នេះ សំណួរដ៏សំខាន់បំផុតគឺមិនមែនថាតើព្រះយេហូវ៉ាទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យមនុស្សស្ដាប់តាមការព្រមានរបស់លោកឬយ៉ាងណាឡើយ។ យើងឃើញច្បាស់ថាលោកតែងតែធ្វើដូច្នេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សំណួរដ៏សំខាន់គឺថា តើមនុស្សនឹងធ្វើតាមការព្រមានរបស់ព្រះឬទេ កាលដែលនៅតែមានពេល? ក្នុងនាមយើងជាអ្នកផ្សាយដំណឹងរបស់ព្រះ សូមយើងបន្តជួយមនុស្សឲ្យបានច្រើនបំផុត ដើម្បីពួកគេអាចរួចជីវិតពីទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបរបស់ពិភពលោកនេះ។