តើអ្នកអាចជួយបានទេ?
១ សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនសមាជិកក្រុមជំនុំឲ្យ«បានជួយគាំពារគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (កូរិនថូសទី១ ១២:២៥) ដូច្នេះយើងគួរបង្ហាញការចាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយក៏គួរសុខចិត្តផ្ដល់នូវជំនួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពេលដែលត្រូវការ។ ជាឧទាហរណ៍មួយ បងស្រីខាងវិញ្ញាណខ្លះៗក្នុងចំណោមយើង គឺកំពុងតែចិញ្ចឹមអប់រំកូនៗរបស់គេម្នាក់ឯង។ បងស្រីទាំងនេះទ្រាំទ្របន្ទុកទាំងស្រុងនៃការបង្ហាត់បង្រៀនខាងវិញ្ញាណសំរាប់ពួកកូនរបស់គេ។ ប្រាកដជាពួកគេគឺគួរនឹងទទួលសេចក្ដីលើកទឹកចិត្តដ៏សប្បុរសរបស់យើង ហើយជំនួយដ៏មានប្រយោជន៍‹ខាងសេចក្ដីខ្វះខាតរបស់ពួកគេ›។ (រ៉ូម ១២:១៣ក) តើអ្នកអាចផ្ដល់ជំនួយបានទេ?
២ របៀបអ្នកអាចជួយ: សំរាប់ពួកអ្នកដែលត្រូវតែពឹងលើយានជំនិះសាធារណៈ ការជួយជូនទៅឯកិច្ចប្រជុំនិងសន្និបាត អាចមានលទ្ធផលជាការសន្សំលុយមួយចំនួនសំរាប់គ្រួសារនោះ។ នៅឯកិច្ចប្រជុំ ការជួយម្ដាយម្នាក់ថែកូនតូចៗរបស់គាត់នោះ ប្រហែលជានឹងនាំឲ្យគាត់មានសមត្ថភាពទទួលប្រយោជន៍ច្រើនជាងពីកម្មវិធីនោះ។ ការជួយម្ដាយម្នាក់ពេលដែលគាត់យកកូនៗទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយ នោះក៏អាចជួយឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។ ការបង្ហាញការចាប់អារម្មណ៍ដ៏ស្មោះស្ម័គ្រទៅលើកូនៗនោះ ដោយធ្វើជាមិត្តរបស់គេ នោះអាចមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមានដ៏ខ្លាំងទៅលើយុវជនរបស់យើង។ យូរៗម្ដង អញ្ជើញគ្រួសារមួយដែលមានតែម្ដាយឬក៏ឪពុក ឲ្យចូលរួមក្នុងការសិក្សាជាក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក នោះនឹងផ្ដល់ឲ្យនូវការជំរុញខាងវិញ្ញាណដ៏កំសាន្តចិត្ត។
៣ ធ្វើការវិនិច្ឆ័យ: យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នមិនទទូចខំជួយម្នាក់ដែលគ្មានអារម្មណ៍ថាគេត្រូវការជំនួយទេ។ យើងក៏មិនចង់លូកដៃក្នុងរឿងគ្រួសារផ្ទាល់របស់នរណាម្នាក់ ពេលដែលយើងកំពុងតែផ្ដល់នូវជំនួយនោះឡើយ។ គឺច្បាស់ហើយ ពួកបងស្រីនិងគូស្វាមីភរិយាមានកាលៈទេសៈល្អបំផុតដើម្បីជួយបងស្រីម្នាក់ដែលត្រូវការជំនួយ។
៤ ពួកគ្រីស្ទានទាំងអស់ គឺត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យ«ខំប្រឹងឲ្យមានសេចក្ដីចៅរ៉ៅផងចុះ»ពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ (រ៉ូម ១២:១៣ខ) ការជួយបងប្រុសនិងបងស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើង គឺជាវិធីមួយក្នុងចំណោមវិធីច្រើនដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបព្រះគ្រីស្ទ ដែលយើងមានទៅវិញទៅមក។—យ៉ូហាន ១៣:៣៥