ចូរយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះអ្នកឯទៀត ដោយចេះគិតដល់អ្នកដទៃ
១ ទោះបីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមហាក្សត្រសកលលោកក៏ពិតមែន តែទ្រង់ប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សមិនគ្រប់លក្ខណ៍ដោយសេចក្ដីសប្បុរស ចេះគិតដល់មនុស្ស និងដោយសុភាវធម៌។ (លោ. ១៩:១៨-២១, ២៩) យើងអាចកែលម្អរបៀបផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដោយយកតម្រាប់តាមព្រះរបស់យើងដែលចេះគិតដល់អ្នកដទៃ។ (កូល. ៤:៦) នេះមិនត្រឹមតែរួមបញ្ចូលពាក្យសម្ដីគួរសមនិងមានការគោរពប៉ុណ្ណោះទេ។
២ ពេលផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ: ចុះយ៉ាងណាបើយើងទៅលេងម្ចាស់ផ្ទះនៅពេលដែលមិនអនុគ្រោះឲ្យ ឬនៅពេលដែលគាត់ជាប់រវល់ខ្លាំងមិនអាចនិយាយជាមួយយើង? យកល្អយើងគួរយល់អំពីកាលៈទេសៈបែបនេះហើយខំនិយាយឲ្យបានខ្លីបំផុត ឬស្នើត្រឡប់មកវិញម្ដងទៀតនៅពេលក្រោយ។ យើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដោយមិនទទូចឲ្យគេយកសៀវភៅឬសៀវភៅស្តើងរបស់យើងទេ ប្រសិនបើគេមិនចង់បាន។ ដោយចេះគិតដល់អ្នកដទៃ នោះនឹងនាំឲ្យយើងបង្ហាញការគោរពកម្មសិទ្ធិរបស់គេ ដោយបិទទ្វាររបងនិងទ្វារផ្ទះ ឬបង្រៀនកូនៗរបស់យើងឲ្យចេះធ្វើដូច្នេះដែរ។ ប្រាកដហើយ ការចេះគិតដល់អ្នកដទៃនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យប្រព្រឹត្តនឹងគេដូចដែលយើងចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្តនឹងយើងយ៉ាងនោះដែរ។—លូ. ៦:៣១
៣ ការធ្វើបន្ទាល់តាមផ្លូវ: ពេលដែលយើងធ្វើបន្ទាល់នៅតាមផ្លូវ យើងអាចបង្ហាញសុភាវធម៌ដោយមិនធ្វើឲ្យស្ទះផ្លូវអ្នកថ្មើរជើង និងមិនផ្ដុំគ្នានៅមុខហាងលក់ដូរឡើយ។ យើងគួរយល់អំពីកាលៈទេសៈរបស់អ្នកឯទៀត ដោយមិនខំនិយាយជាមួយអ្នកដែលពិតជាប្រញាប់នោះ តែយើងគួរនិយាយជាមួយអស់អ្នកដែលប្រហែលជាមានពេលបីបួននាទីជាជាង។ ជួនកាល ដោយសារសំឡេងយានយន្តនៅលើផ្លូវថ្នល់ យើងប្រហែលជាត្រូវនិយាយខ្លាំងជាងដើម្បីគេអាចឮបាន។ ក៏ប៉ុន្តែយើងគួរធ្វើយ៉ាងនេះដោយសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ មិនមែនធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតចាប់អារម្មណ៍មកលើយើងទេ។—ម៉ាថ. ១២:១៩
៤ ពេលធ្វើបន្ទាល់តាមទូរស័ព្ទ: ការចេះគិតដល់អ្នកឯទៀតនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើបន្ទាល់តាមទូរស័ព្ទនៅកន្លែងណាដែលស្ងាត់។ យើងបង្ហាញសុភាវធម៌ កាលណាយើងឆាប់ប្រាប់អត្តសញ្ញាណរបស់យើង ហើយពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលយើងចង់និយាយជាមួយគាត់។ បើយើងនិយាយដោយដាក់មាត់ឲ្យចំទូរស័ព្ទ និងដោយមានសម្ដីទន់ភ្លន់ នោះនឹងជួយឲ្យគេចង់សន្ទនាជាមួយយើងអំពីបទគម្ពីរដែលផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត។ (១កូ. ១៤:៨, ៩) ដោយបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស ចេះគិតដល់អ្នកឯទៀត ហើយមានសុភាវធម៌តាមរបៀបផ្សេងៗទាំងនេះ នោះយើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងដែលចេះគិតដល់អ្នកដទៃ។