អត្ថបទសិក្សា ១៦
ចម្រៀងលេខ៨៧ ចូរមកទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ!
ការចូលទៅជិតគ្នាគឺជាការល្អសម្រាប់យើង!
«មើល! ពេលបងប្អូននៅជាមួយគ្នាដោយសាមគ្គីភាព នោះជាការល្អប្រពៃ និងគួរឲ្យរីករាយខ្លាំងណាស់!»។—ចសព. ១៣៣:១
ចំណុចផ្ដោត
យោបល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចចូលកាន់តែជិតគ្នាទៅវិញទៅមក និងពរជាច្រើនដែលយើងទទួលពីការមានចំណងមិត្តភាពជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ។
១-២. តើអ្វីគឺសំខាន់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយតើលោកចង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វី?
របៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតគឺសំខាន់ណាស់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថា យើងត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧-៣៩) នោះរួមបញ្ចូលការប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមិនមានជំនឿដូចយើង ក៏យើងប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះពួកគេដែរ។ ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសបែបនោះ យើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែល«ធ្វើឲ្យថ្ងៃរះលើមនុស្សល្អនិងមនុស្សអាក្រក់ ថែមទាំងបង្អុរភ្លៀងលើមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិត»។—ម៉ាថ. ៥:៤៥
២ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់ តែលោកស្រឡាញ់ជាពិសេស ពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ (យ៉ូន. ១៤:២១) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងយកតម្រាប់លោក។ ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ‹ស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿឲ្យខ្លាំង›និងបង្ហាញ«មនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»ចំពោះពួកគេ។ (១ពេ. ៤:៨; រ៉ូម ១២:១០) ពេលយើងគិតអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមនោសញ្ចេតនាបែបនេះចំពោះនរណាម្នាក់ យើងប្រហែលជានឹកឃើញអំពីអារម្មណ៍កក់ក្ដៅដែលយើងមានចំពោះសាច់ញាតិជាទីស្រឡាញ់ ឬមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធណាម្នាក់។
៣. តើយើងត្រូវចាំអ្វីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់?
៣ ដូចយើងត្រូវបន្ដថែទាំរុក្ខជាតិនៅក្នុងសួនដើម្បីឲ្យវាលូតលាស់យ៉ាងល្អ យើងត្រូវបន្តខំព្យាយាមស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតដើម្បីឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះកាន់តែកើនឡើង។ សាវ័កប៉ូលបានឲ្យយោបល់ដល់គ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ចូរបន្តស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន»។ (ហេ. ១៣:១) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងបន្តមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀតឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងគួរចូលកាន់តែជិតបងប្អូនរួមជំនឿនិងរបៀបដែលយើងអាចបន្តធ្វើដូច្នេះ។
ហេតុអ្វីយើងគួរចូលកាន់តែជិតគ្នា?
៤. យោងទៅតាមចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៣៣:១ តើតាមរបៀបណាយើងអាចប្រាកដថា យើងបន្តឲ្យតម្លៃចំពោះសាមគ្គីភាពដែលយើងមានជាមួយបងប្អូន? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៤ សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៣៣:១។ យើងយល់ស្របនឹងអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះដែលសរសេរថា ចំណងមិត្តភាពពិតជាមួយនឹងអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាគឺ«ល្អប្រពៃ» ហើយ«គួរឲ្យរីករាយខ្លាំងណាស់»។ ប៉ុន្តែ ដូចបុគ្គលម្នាក់លែងកត់សម្គាល់អ្វីដែលអស្ចារ្យ ដោយសារគាត់ឃើញអ្វីនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងប្រហែលជាលែងកត់សម្គាល់ភាពអស្ចារ្យនៃសាមគ្គីភាពដែលយើងមានជាមួយបងប្អូនយើងដែរ។ យើងប្រហែលជាជួបបងប្អូនរបស់យើងច្រើនដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ដូច្នេះតើតាមរបៀបណាយើងអាចបន្តឲ្យតម្លៃពួកគេ? សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូននឹងបន្តកើនឡើង ប្រសិនបើយើងលៃទុកពេលដើម្បីគិតអំពីមូលហេតុដែលបុគ្គលម្នាក់ៗមានតម្លៃចំពោះក្រុមជំនុំនិងចំពោះយើង។
សូមកុំចាត់ទុកភាពអស្ចារ្យនៃសាមគ្គីភាពរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកថាជារឿងធម្មតា (សូមមើលវគ្គ៤)
៥. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើអ្នកឯទៀត?
៥ បុគ្គលខ្លះដែលចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាលើកដំបូង កោតស្ងើចជាខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នា។ ពួកគេប្រហែលជាទទួលស្គាល់ថា ពួកគេរកឃើញសេចក្ដីពិតដោយសារតែពួកគេឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «យ៉ាងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នា»។ (យ៉ូន. ១៣:៣៥) សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីឆៃត្រា ជាសិស្សសកលវិទ្យាល័យម្នាក់ដែលសិក្សាគម្ពីរជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានចូលរួមមហាសន្និបាតតាមភូមិភាគ។ ក្រោយពីបានចូលរួមថ្ងៃទី១ដោយផ្ទាល់ គាត់បានប្រាប់អ្នកបង្រៀនគម្ពីរគាត់ថា៖ «ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនដែលឱបខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែនៅមហាសន្និបាត បងប្អូនបានឱបខ្ញុំ៥២ដងក្នុងតែមួយថ្ងៃ! ខ្ញុំឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈក្រុមគ្រួសាររួមជំនឿរបស់លោក។ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារនេះដែរ»។ បងឆៃត្រាបន្តរីកចម្រើន ហើយបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២០២៤។ មែនហើយ ពេលអ្នកថ្មីឃើញការល្អដែលយើងប្រព្រឹត្ត រួមបញ្ចូលសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក នេះច្រើនតែជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។—ម៉ាថ. ៥:១៦
៦. តើការចូលកាន់តែជិតបងប្អូនរបស់យើងអាចការពារយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ការចូលទៅជិតបងប្អូនរបស់យើងអាចការពារយើង។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ចូរបន្តលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជារៀងរាល់ថ្ងៃ . . . ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាណាម្នាក់ទៅជាមនុស្សរឹងចចេសដោយសារការល្បួងនៃភាពខុសឆ្គង»។ (ហេ. ៣:១៣) បើយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ហាក់ដូចជាជើងរបស់យើងចាប់ផ្ដើមចេញពីផ្លូវសុចរិត ព្រះយេហូវ៉ាអាចជំរុញចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿដែលកត់សម្គាល់អំពីរឿងនេះឲ្យផ្ដល់ជំនួយដែលយើងត្រូវការ។ (ចសព. ៧៣:២, ១៧, ២៣) ជាការល្អឲ្យយើងទទួលការលើកទឹកចិត្តបែបនេះ។
៧. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសាមគ្គីភាពជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច? (កូឡុស ៣:១៣, ១៤)
៧ យើងនៅក្នុងក្រុមមនុស្សដែលខំព្យាយាមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះយើងទទួលពរជាច្រើន។ (១យ៉ូន. ៤:១១) ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញយើងឲ្យ«ទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក» ហើយនោះជួយយើងឲ្យមានសាមគ្គីភាពជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ។ (សូមអាន កូឡុស ៣:១៣, ១៤; អេភ. ៤:២-៦) យ៉ាងនេះ នៅកិច្ចប្រជុំរបស់យើង យើងមានបរិយាកាសដ៏សប្បាយ ខុសពីក្រុមមនុស្សផ្សេងទៀតនៅទូទាំងពិភពលោក។
ចូរលើកកិត្តិយសគ្នាទៅវិញទៅមក
៨. តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យមានសាមគ្គីភាពជាមួយបងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ សាមគ្គីភាពដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនៅទូទាំងពិភពលោក គឺជាអព្ភូតហេតុមួយ។ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យនេះកើតឡើង ទោះជាយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី។ (១កូ. ១២:២៥) គម្ពីរចែងថា៖ ‹ព្រះបានបង្រៀនយើងឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក›។ (១ថែ. ៤:៩) នេះមានន័យថា តាមរយៈគម្ពីរព្រះប្រាប់យើងយ៉ាងចំៗអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីចូលកាន់តែជិតគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងទទួល‹ការបង្រៀនពីព្រះ›នៅពេលដែលយើងសិក្សាសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយ៉ាងហ្មត់ចត់ និងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀននោះ។ (ហេ. ៤:១២; យ៉ា. ១:២៥) នេះជាអ្វីដែលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាខំព្យាយាមធ្វើ។
៩. តើយើងរៀនអ្វីពីរ៉ូម ១២:៩-១៣ ស្ដីអំពីការលើកកិត្តិយសគ្នាទៅវិញទៅមក?
៩ តើបណ្ដាំរបស់ព្រះបង្រៀនយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិចារណាអ្វីដែលប៉ូលបាននិយាយអំពីរឿងនេះ ដូចដែលបានកត់ទុកនៅរ៉ូម ១២:៩-១៣។ (សូមអាន) សូមកត់សម្គាល់ពាក្យរបស់គាត់ដែលថា៖ «ក្នុងការលើកកិត្តិយសគ្នាទៅវិញទៅមក ចូរលើកកិត្តិយសគេមុន»។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? យើងគួរចាត់វិធានការជាមុនដើម្បីបង្ហាញ«មនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»ដល់អ្នកឯទៀត ដោយធ្វើអ្វីផ្សេងៗដូចជា អភ័យទោសឲ្យពួកគេ ទទួលពួកគេយ៉ាងរាក់ទាក់ និងបង្ហាញចិត្តទូលាយជាដើម។ (អេភ. ៤:៣២) អ្នកមិនចាំបាច់ចាំឲ្យបងប្អូនណាម្នាក់ចូលមកជិតអ្នកជាមុនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកអាចចូលទៅជិត‹ពួកគេមុន›។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងពិសោធអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានសន្យា ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការឲ្យគេ នោះមានសុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្ម. ២០:៣៥
១០. តើយើងអាចមានចិត្តឧស្សាហ៍យ៉ាងដូចម្ដេច«ក្នុងការលើកកិត្តិយសគ្នាទៅវិញទៅមក»? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១០ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ភ្លាមៗក្រោយពីប៉ូលប្រាប់យើងឲ្យចាត់វិធានការជាមុនក្នុងការលើកកិត្តិយសគ្នាទៅវិញទៅមក គាត់លើកទឹកចិត្តយើងថា៖ «ចូរមានចិត្តឧស្សាហ៍ក្នុងកិច្ចការរបស់អ្នក កុំខ្ជិលឡើយ»។ បុគ្គលដែលមានចិត្តឧស្សាហ៍គឺខ្នះខ្នែង ហើយខំប្រឹងធ្វើការ។ ពេលគាត់បំពេញភារកិច្ចណាមួយ គាត់បំពេញភារកិច្ចនោះយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន។ សុភាសិត ៣:២៧, ២៨លើកទឹកចិត្តយើងថា៖ «កុំបង្ខាំងទុកអ្វីល្អពីអ្នកណាដែលសមនឹងទទួល ពេល[អ្នក]មានកម្លាំងអាចជួយអ្នកនោះបាន»។ ដូច្នេះ ពេលយើងឃើញអ្នកណាម្នាក់ត្រូវការជំនួយ យើងធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីជួយគាត់។ យើងមិនបង្អែបង្អង់ឬសន្និដ្ឋានថាអ្នកផ្សេងនឹងជួយគាត់ទេ។—១យ៉ូន. ៣:១៧, ១៨
យើងគួរចាត់វិធានការដើម្បីជួយបងប្អូនដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ (សូមមើលវគ្គ១០)
១១. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតគ្នាទៅវិញទៅមក?
១១ របៀបមួយទៀតដើម្បីលើកកិត្តិយសអ្នកឯទៀត គឺដោយឆាប់អភ័យទោសឲ្យពួកគេ ពេលពួកគេធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត។ អេភេសូរ ៤:២៦ចែងថា៖ «កុំទុកកំហឹងរហូតដល់ថ្ងៃលិចឡើយ»។ ហេតុអ្វី? ខ២៧ចែងថា ការធ្វើដូច្នេះនឹង«ឲ្យមេកំណាចមានឱកាស»។ ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា លោកប្រាប់យើងម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ កូឡុស ៣:១៣ លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យបន្ត«អភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ»។ ការអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត គឺជាវិធីដ៏ល្អបំផុតមួយដើម្បីចូលកាន់តែជិតពួកគេ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងជួយ«រក្សាឲ្យមានសាមគ្គីភាពដែលមកពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តទុកជាចំណងដែលនាំឲ្យមានសាមគ្គីភាព»។ (អេភ. ៤:៣) យើងឃើញច្បាស់ថាពេលយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត យើងជួយឲ្យអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែមានសាមគ្គីភាពនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត។
១២. តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យចេះអភ័យទោសយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ មែនហើយ យើងប្រហែលជាពិបាកអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ ប៉ុន្តែ យើងអាចអភ័យទោសឲ្យពួកគេបានដោយមានជំនួយពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។ ក្រោយពីលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមាន«មនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយ«មានចិត្តឧស្សាហ៍» គម្ពីរប្រាប់យើងឲ្យ«មានចិត្តពុះកញ្ជ្រោលដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ»។ បុគ្គលដែល«មានចិត្តពុះកញ្ជ្រោល»ពេញទៅដោយចិត្តខ្នះខ្នែងនិងចិត្តរំភើបដោយសារឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ (រ៉ូម ១២:១១) ដូច្នេះ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យបង្ហាញមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។ យ៉ាងនេះ យើងអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្តឲ្យជួយយើង។—លូក. ១១:១៣
«មិនត្រូវមានការបែកបាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាឡើយ»
១៣. តើអ្វីអាចនាំឲ្យយើងបែកបាក់គ្នា?
១៣ នៅក្នុងក្រុមជំនុំមាន«មនុស្សគ្រប់ប្រភេទ»ដែលមានប្រវត្តិខុសៗគ្នា។ (១ធី. ២:៣, ៤) បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ ភាពខុសគ្នាទាំងនេះអំពីចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ដូចជាការស្លៀកពាក់សម្អិតសម្អាងខ្លួន ការថែទាំសុខភាព ឬការកម្សាន្តអាចនាំឲ្យបែកបាក់គ្នា។ (រ៉ូម ១៤:៤; ១កូ. ១:១០) ដោយសារព្រះបានបង្រៀនយើងឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនព្យាយាមបង្ខំអ្នកឯទៀតឲ្យជឿថា ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងគ្រាន់បើជាងការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកឯទៀត។—ភី. ២:៣
១៤. តើយើងគួរព្យាយាមធ្វើអ្វីជានិច្ច ហើយហេតុអ្វី?
១៤ យើងក៏អាចជួយកុំឲ្យមានការបែកបាក់គ្នាក្នុងក្រុមជំនុំ ដោយព្យាយាមលើកទឹកចិត្តនិងពង្រឹងកម្លាំងចិត្តអ្នកឯទៀតនៅគ្រប់ពេលវេលា។ (១ថែ. ៥:១១) ថ្មីៗនេះ មនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់អសកម្ម ឬដែលបានត្រូវដកចេញពីក្រុមជំនុំបានត្រឡប់មកវិញ។ យើងទទួលស្វាគមន៍ពួកគេយ៉ាងកក់ក្ដៅ! (២កូ. ២:៨) សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បងស្រីម្នាក់ដែលបានត្រឡប់មកសាលប្រជុំវិញក្រោយពីបានអសកម្មអស់១០ឆ្នាំ។ គាត់និយាយថា៖ «គ្រប់គ្នាញញឹមដាក់ខ្ញុំ ហើយចាប់ដៃខ្ញុំ»។ (សកម្ម. ៣:១៩) តើការប្រព្រឹត្តដ៏សប្បុរសទាំងនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើគាត់? គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងជួយខ្ញុំឲ្យអរសប្បាយឡើងវិញ»។ បើយើងព្យាយាមលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀត លោកយេស៊ូគ្រិស្តអាចប្រើយើងដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងពួកអ្នក«ដែលធ្វើការនឿយហត់ ហើយមានបន្ទុកធ្ងន់»។—ម៉ាថ. ១១:២៨, ២៩
១៥. តើយើងអាចធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីជួយក្រុមជំនុំឲ្យមានសាមគ្គីភាព? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៥ របៀបមួយទៀតដែលយើងអាចលើកស្ទួយសាមគ្គីភាពគឺតាមរយៈពាក្យសម្ដីរបស់យើង។ យ៉ូប ១២:១១ចែងថា៖ «ត្រចៀកគឺសម្រាប់ស្ដាប់ដើម្បីពិចារណាពាក្យសម្ដី ដូចអណ្ដាតគឺសម្រាប់ភ្លក់ឲ្យដឹងរសជាតិអាហារ មែនទេ?»។ ដូចអ្នកដែលពូកែធ្វើម្ហូប តែងតែភ្លក់ម្ហូបដើម្បីប្រាកដថាឆ្ងាញ់មុនឲ្យអ្នកឯទៀតបរិភោគ យើងក៏គួរគិតយ៉ាងដិតដល់អំពីអ្វីដែលយើងនឹងនិយាយមុនដែលយើងនិយាយដែរ។ (ចសព. ១៤១:៣) យើងតែងតែចង់ប្រាកដថាអ្វីដែលយើងបម្រុងនឹងនិយាយនឹងលើកទឹកចិត្ត ពង្រឹងកម្លាំង និង«ផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកស្ដាប់»។—អេភ. ៤:២៩
សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងនិយាយមុនដែលអ្នកនិយាយ (សូមមើលវគ្គ១៥)
១៦. ជាពិសេស តើអ្នកណាគួរប្រើពាក្យដែលគួរឲ្យលើកទឹកចិត្ត?
១៦ យើងទាំងអស់គ្នាគួរនិយាយពាក្យដែលលើកទឹកចិត្ត តែជាពិសេស ប្ដីនិងឪពុកម្ដាយទាំងឡាយគួរនិយាយតាមរបៀបដែលលើកទឹកចិត្ត។ (កូឡ. ៣:១៩, ២១; ទីត. ២:៤) អ្នកចាស់ទុំក៏គួរជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខនិងកម្លាំងចិត្ត ដោយសារពួកគេជាគង្វាលនៃហ្វូងចៀមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (អេ. ៣២:១, ២; កាឡ. ៦:១) សុភាសិតមួយក្នុងគម្ពីររំលឹកយើងថា៖ «ពាក្យមួយម៉ាត់ដែលពោលត្រូវពេល នោះល្អណាស់ហ្ន៎!»។—សុភ. ១៥:២៣
ចូរស្រឡាញ់«ដោយការប្រព្រឹត្ត និងដោយសេចក្ដីពិត»
១៧. តើតាមរបៀបណាយើងអាចប្រាកដថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនផុសចេញពីចិត្ត?
១៧ សាវ័កយ៉ូហានប្រាប់យើងថា៖ «យើងមិនត្រូវស្រឡាញ់តែមាត់ ឬដោយពាក្យសម្ដីប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវស្រឡាញ់ដោយការប្រព្រឹត្ត និងដោយសេចក្ដីពិតវិញ»។ (១យ៉ូន. ៣:១៨) យើងចង់ឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនផុសចេញពីចិត្ត។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? កាលដែលយើងកាន់តែចំណាយពេលជាមួយបងប្អូន យើងនឹងកាន់តែចូលទៅជិតគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះគ្នានឹងកាន់តែរឹងមាំ។ ដូច្នេះ ចូរបង្កើតឱកាសចំណាយពេលជាមួយអ្នកឯទៀតនៅកិច្ចប្រជុំនិងនៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ចូរលៃទុកពេលដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខបងប្អូន។ ពេលយើងធ្វើអ្វីទាំងនេះ យើងបង្ហាញថា‹ព្រះបានបង្រៀនយើងឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក›។ (១ថែ. ៤:៩) ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងបន្តពិសោធដោយខ្លួនផ្ទាល់ថា «ពេលបងប្អូននៅជាមួយគ្នាដោយសាមគ្គីភាព នោះជាការល្អប្រពៃ និងគួរឲ្យរីករាយខ្លាំងណាស់!»។—ចសព. ១៣៣:១
ចម្រៀងលេខ៩០ ចូរលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក