អត្ថបទសិក្សា ៣១
ចម្រៀងលេខ១១១ មូលហេតុដែលយើងមានអំណរ
តើអ្នកបាន«រៀនអាថ៌កំបាំង»អំពីរបៀបស្កប់ចិត្តឬទេ?
«ខ្ញុំបានរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត ទោះជាខ្ញុំនៅក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ»។—ភី. ៤:១១
ចំណុចផ្ដោត
ការរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្តដោយបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូ ដោយផ្ដោតអារម្មណ៍លើបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងមានចិត្តរាបទាប ហើយដោយរំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។
១. តើការចេះស្កប់ចិត្តមានន័យយ៉ាងណា ហើយមិនមានន័យយ៉ាងណា?
តើអ្នកជាបុគ្គលដែលចេះស្កប់ចិត្តឬទេ? បុគ្គលដែលចេះស្កប់ចិត្ត មានអំណរនិងមានសេចក្ដីសុខសាន្តដោយផ្ដោតអារម្មណ៍លើពរដែលគាត់កំពុងទទួលនៅឥឡូវនេះ។ គាត់មិនមានអារម្មណ៍ជូរចត់ក្នុងចិត្តឬក៏ខឹងអំពីអ្វីដែលគាត់មិនមានទេ។ ប៉ុន្តែ ការចេះស្កប់ចិត្តមិនមែនមានន័យថាយើងមិនធ្វើអ្វីសោះ ហើយឈប់រីកចម្រើននោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ គ្រិស្តសាសនិកគួរតែខំប្រឹងព្យាយាមដើម្បីធ្វើច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ (រ៉ូម ១២:១; ១ធី. ៣:១) ប៉ុន្តែបើចេះស្កប់ចិត្ត គាត់នឹងមិនបាត់បង់អំណរទេ ទោះជាមិនទាន់ទទួលភារកិច្ចដែលគាត់ចង់បានក្ដី។
២. ហេតុអ្វីការមិនចេះស្កប់ចិត្តនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
២ ការមិនចេះស្កប់ចិត្តអាចនាំឲ្យមានផលពិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ពួកអ្នកដែលមិនចេះស្កប់ចិត្តចំពោះអ្វីដែលពួកគេមាន ប្រហែលជាត្រូវធ្វើការច្រើនម៉ោងដើម្បីបានរបស់ទ្រព្យដែលតាមពិតពួកគេមិនត្រូវការ។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ គ្រិស្តសាសនិកខ្លះថែមទាំងបានលួចលុយនិងអ្វីផ្សេងទៀតដែលពួកគេចង់បានទៀតផង។ ពួកគេប្រហែលជាគិតក្នុងចិត្តថា ‹ខ្ញុំសមនឹងបានអ្វីនោះ› ‹ខ្ញុំចង់បានរបស់នេះយូរហើយ› ឬ‹ខ្ញុំនឹងយកលុយនេះសិន ចាំសងវិញនៅពេលក្រោយ›។ ទោះជាពួកគេគិតបែបនេះក៏ដោយ ការលួចគ្រប់ប្រភេទធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកត្រូវអាប់ឱន។ (សុភ. ៣០:៩) រីឯអ្នកខ្លះទៀត ដោយសារពួកគេមិនបានទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ពួកគេបានខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (កាឡ. ៦:៩) ហេតុអ្វីអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាមានគំនិតធ្វើដូច្នោះ? បញ្ហាប្រហែលជាមកពីបុគ្គលនោះលែងចេះស្កប់ចិត្ត។
៣. តើយើងរៀនមេរៀនដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តអ្វីពីភីលីព ៤:១១, ១២?
៣ យើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា គាត់បាន«រៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត ទោះជា[គាត់]នៅក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ»។ (សូមអាន ភីលីព ៤:១១, ១២) គាត់បានសរសេរពាក្យទាំងនេះកាលដែលគាត់ជាប់គុក។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់មិនបានបាត់បង់អំណរទេ។ គាត់បាន«រៀនអាថ៌កំបាំង»អំពីរបៀបស្កប់ចិត្ត។ បើយើងពិបាកស្កប់ចិត្ត ពាក្យសម្ដីនិងបទពិសោធន៍របស់ប៉ូលអាចពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា យើងអាចស្កប់ចិត្តបាន។ យើងមិនគួររំពឹងថា យើងនឹងស្កប់ចិត្តនឹងស្ថានភាពរបស់យើងដោយស្វ័យប្រវត្តិទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត។ តើតាមរបៀបណា? សូមយើងពិចារណាអំពីគុណសម្បត្តិខ្លះដែលនឹងជួយយើងឲ្យរៀនអាថ៌កំបាំងអំពីរបៀបស្កប់ចិត្ត។
ចូរបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូ
៤. តើការមានអំណរគុណជួយយើងឲ្យចេះស្កប់ចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៨)
៤ ការមានចិត្តកតញ្ញូនាំឲ្យស្កប់ចិត្ត។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៨) ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងពិតជាមានអំណរគុណដែលយើងមានអ្វីដែលយើងត្រូវការក្នុងជីវិត យើងមិនសូវគិតច្រើនពេកអំពីអ្វីដែលយើងចង់បានតែមិនទាន់មាននោះទេ។ ពេលយើងមានអំណរគុណចំពោះឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើដែលយើងមាននៅឥឡូវ យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបំពេញភារកិច្ចទាំងនោះ ជាជាងចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនូវឯកសិទ្ធិថ្មី។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាគឺជាការសំខាន់ដែលយើងមានអំណរគុណ ហើយនេះគឺជាមូលហេតុមួយដែលលោកប្រាប់យើងក្នុងគម្ពីរឲ្យអរគុណលោកពេលអធិដ្ឋាន។ ពេលយើងមានអំណរគុណ យើងនឹងមាន«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន»។—ភី. ៤:៦, ៧
៥. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគួរតែមានចិត្តកតញ្ញូ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៥ សូមគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ អស់ជាច្រើនដងពួកគេបានត្អូញត្អែរថាពួកគេមិនមានអាហារដូចដែលពួកគេធ្លាប់បរិភោគនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ (ជប. ១១:៤-៦) ជីវិតនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំគឺមិនស្រួលទេ។ ដូច្នេះ តើអ្វីនឹងជួយពួកគេឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត? ពួកគេគួរគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើរួចហើយសម្រាប់ពួកគេ ហើយមានអំណរគុណចំពោះអ្វីនោះ។ នៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ពួកគេបានត្រូវគេធ្វើបាបជាខ្ញុំបម្រើ ដូច្នេះព្រះយេហូវ៉ាបាននាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនា១០ប្រការមកលើជនជាតិអេហ្ស៊ីប។ ក្រោយពីជនជាអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវដោះលែង ពួកគេ«បានយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ជនជាតិអេហ្ស៊ីប» រួមមានប្រាក់ មាស និងសម្លៀកបំពាក់ជាដើម។ (ដច. ១២:៣៥, ៣៦) ពេលជនជាតិអេហ្ស៊ីបដេញតាមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅជិតសមុទ្រក្រហម ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអព្ភូតហេតុញែកទឹកសមុទ្រនោះ។ កាលដែលពួកគេធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ លោកបានឲ្យម៉ាណាជាអាហារដល់ពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្អូញត្អែរអំពីអាហារ? គឺដោយសារពួកគេមិនចេះស្កប់ចិត្ត និងមិនមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីដែលពួកគេមាន មិនមែនដោយសារពួកគេខ្វះអាហារដែលពួកគេត្រូវការទេ។
ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលលែងស្កប់ចិត្ត? (សូមមើលវគ្គ៥)
៦. តើតាមរបៀបណាខ្លះយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូ?
៦ តើអ្នកអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងដូចម្ដេច? ទី១ សូមលៃទុកពេលជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីគិតអំពីអ្វីល្អៗក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ អ្នកប្រហែលជាអាចកត់ចំណុចពីរឬបីដែលអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូ។ (បទំ. ៣:២២, ២៣) ទី២ សូមបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូ។ សូមចាត់វិធានការអរគុណអ្នកឯទៀតចំពោះអ្វីដែលពួកគេធ្វើសម្រាប់អ្នក។ សំខាន់បំផុត សូមអរគុណព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់។ (ចសព. ៧៥:១) ទី៣ សូមជ្រើសរើសមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធដែលចេះអរគុណ។ ចិត្តកតញ្ញូចេះឆ្លង ដូចដែលការមិនចេះស្កប់ចិត្តចេះឆ្លងដែរ។ (បច. ១:២៦-២៨; ២ធី. ៣:១, ២, ៥) ពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍លើការបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្នកឯទៀត យើងលែងសូវមានអារម្មណ៍មិនស្កប់ចិត្ត។
៧. តើបងអាឈីបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើនោះនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
៧ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងអាឈីដែលរស់នៅប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី។ គាត់សារភាពថា៖ «ក្នុងអំឡុងរោគរាតត្បាតជំងឺកូវីដ-១៩ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមប្រៀបធៀបស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំទៅនឹងស្ថានភាពរបស់បងប្អូនរួមជំនឿ។ ជាលទ្ធផល ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមិនស្កប់ចិត្ត»។ (កាឡ. ៦:៤) តើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យផ្លាស់ប្ដូររបៀបគិតគូររបស់គាត់? បងអាឈីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតអំពីពរដែលខ្ញុំបានទទួលជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយរំពឹងគិតអំពីប្រយោជន៍ជាច្រើនដែលខ្ញុំទទួល ដោយសារខ្ញុំនៅក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ។ ក្រោយមក ខ្ញុំអរគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីទាំងអស់នេះ។ នេះបានជួយខ្ញុំឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត»។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍មិនស្កប់ចិត្ត តើអ្នកអាចចាត់វិធានការស្រដៀងនឹងនេះដើម្បីមានចិត្តកតញ្ញូឡើងវិញឬទេ?
ចូរផ្ដោតអារម្មណ៍លើបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរក្សាចិត្តរាបទាប
៨. តើអ្វីបានកើតឡើងដល់បារូក?
៨ អស់មួយរយៈពេល បារូកដែលជាលេខាធិការរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយយេរេមា មិនស្កប់ចិត្តនឹងស្ថានភាពរបស់ខ្លួន។ បារូកមានភារកិច្ចដ៏ពិបាក គឺគាត់ត្រូវគាំទ្រយេរេមាពេលយេរេមាប្រកាសដំណឹងចំៗដល់បណ្ដាជនដែលរមិលគុណ។ ប៉ុន្តែ ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ បារូកបានចាប់ផ្ដើមគិតច្រើនពេកអំពីអ្វីដែលគាត់ចង់ធ្វើវិញ។ តាមរយៈយេរេមា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់បារូកថា៖ «អ្នកបែរជាស្វែងរកការដ៏ធំសម្រាប់ខ្លួន។ ចូរឈប់ស្វែងរកការទាំងនោះទៅ»។ (យេ. ៤៥:៣-៥) និយាយឲ្យចំទៅ គឺហាក់ដូចជាលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ថា «ចូរស្កប់ចិត្តនឹងស្ថានភាពរបស់អ្នកនៅឥឡូវ»។ បារូកព្រមទទួលយកការកែតម្រង់នោះ ហើយបន្តទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។
៩. តើកូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧ជួយយើងយ៉ាងណាឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះឯកសិទ្ធិ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៩ នៅពេលខ្លះ គ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា គាត់សមនឹងទទួលឯកសិទ្ធិណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ គាត់ប្រហែលជាមានទេពកោសល្យ ខំប្រឹងព្យាយាមធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ ឬមានបទពិសោធន៍ ឬក៏គាត់ប្រហែលជាមានអ្វីទាំងបីនេះ។ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតប្រហែលជាទទួលឯកសិទ្ធិដែលគាត់ចង់បាន។ តើគាត់អាចវែកញែកយ៉ាងណាអំពីរឿងនេះ? គាត់អាចគិតអំពីអ្វីដែលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរនៅកូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧។ (សូមអាន) រាល់ឯកសិទ្ធិដែលយើងទទួល និងរាល់ទេពកោសល្យដែលយើងមាន គឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ យើងមិនសមនឹងទទួលអ្វីទាំងនេះទេ។ អ្វីទាំងអស់នេះគឺជាគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា។—រ៉ូម ១២:៣, ៦; អេភ. ២:៨, ៩
សមត្ថភាពណាដែលយើងមានគឺដោយសារគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ៩)b
១០. តើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ យើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាបដោយគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅយប់ដែលលោកយេស៊ូលាងជើងឲ្យពួកសាវ័ក។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «លោកយេស៊ូដឹងថា[១]បិតានៅស្ថានសួគ៌បានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់ទៅក្នុងដៃរបស់លោក ហើយដឹងថា[២]លោកមកពីព្រះ [៣]ក៏នឹងទៅឯព្រះវិញ»។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកបាន«ចាប់ផ្ដើមលាងជើងរបស់ពួកអ្នកកាន់តាម»។ (យ៉ូន. ១៣:៣-៥) លោកយេស៊ូអាចមានអារម្មណ៍ថា ពួកសាវ័កគួរតែជាអ្នកលាងជើងឲ្យលោក។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនគិតបែបនោះទេ ហើយលោកក៏មិនដែលមានអារម្មណ៍ថា ដោយសារលោកគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ លោកគួរមានផ្ទះដ៏ស្អាត មានលុយច្រើន ឬមានជីវិតសុខស្រួលឡើយ។ (លូក. ៩:៥៨) លោកយេស៊ូមានចិត្តរាបទាប ហើយស្កប់ចិត្ត។ លោកទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើង។—យ៉ូន. ១៣:១៥
១១. តើចិត្តរាបទាបបានជួយបងដេននីសឲ្យស្កប់ចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ បងប្រុសដេននីសពីប្រទេសហូឡង់ព្យាយាមមានចិត្តរាបទាបដូចលោកយេស៊ូ តែនោះមិនងាយស្រួលសម្រាប់គាត់ទេ។ គាត់និយាយថា៖ «ពេលបងប្អូនទទួលភារកិច្ចដែលខ្ញុំចង់បាន ជួនកាលខ្ញុំពិបាកចិត្តដោយសារខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគួរតែទទួលភារកិច្ចនោះ។ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបនោះ ខ្ញុំសិក្សាអំពីចិត្តរាបទាប។ នៅក្នុងកម្មវិធីJWបណ្ណាល័យ ខ្ញុំបានបង្កើតស្លាកភ្ជាប់ខគម្ពីរមួយចំនួនអំពីចិត្តរាបទាប ដើម្បីខ្ញុំអាចរកឃើញខគម្ពីរនោះយ៉ាងលឿន ហើយអានម្ដងទៀត។ ខ្ញុំក៏បានថតចម្លងសុន្ទរកថាខ្លះអំពីចិត្តរាបទាបក្នុងទូរស័ព្ទខ្ញុំដែរ ហើយស្ដាប់សុន្ទរកថានោះជារឿយៗ។a ខ្ញុំបានរៀនថាកិច្ចការទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ គឺដើម្បីនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរតម្កើង មិនមែនខ្លួនយើងទេ។ យើងម្នាក់ៗមានផ្នែកតូចតាចក្នុងអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងសម្រេច»។ បើអ្នកចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍មិនសូវស្កប់ចិត្តនឹងស្ថានភាពរបស់អ្នក សូមចាត់វិធានការដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប។ នេះនឹងពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយអ្នកឲ្យស្កប់ចិត្ត។—យ៉ា. ៤:៦, ៨
ចូររំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នក
១២. តើសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វីសម្រាប់ថ្ងៃអនាគតជួយយើងឲ្យស្កប់ចិត្ត? (អេសាយ ៦៥:២១-២៥)
១២ យើងកាន់តែស្កប់ចិត្តពេលយើងរំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនៅថ្ងៃអនាគត។ នៅក្នុងសៀវភៅអេសាយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់យើងថា លោកយល់ថាយើងមានបញ្ហាជាច្រើន ប៉ុន្តែលោកក៏សន្យាថា លោកនឹងបំបាត់ចោលបញ្ហាទាំងអស់នោះដែរ។ (សូមអាន អេសាយ ៦៥:២១-២៥) យើងនឹងរស់នៅដោយសុវត្ថិភាពក្នុងផ្ទះស្អាតៗ។ យើងក៏នឹងមានការងារដ៏ស្កប់ចិត្ត ហើយបរិភោគអាហារដែលមានជីវជាតិនិងឈ្ងុយឆ្ងាញ់។ ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងលែងខ្វល់ខ្វាយអំពីគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនយើង ឬកូនៗរបស់យើងទៀត។ (អេ. ៣២:១៧, ១៨; អេគ. ៣៤:២៥) យើងនឹងមានអនាគតដ៏អស្ចារ្យ ហើយនោះនឹងកើតឡើងជាមិនខាន។
១៣. តើមានស្ថានភាពអ្វីខ្លះដែលតម្រូវឲ្យយើងផ្ដោតអារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង?
១៣ ឥឡូវជាងពេលណាៗទាំងអស់ យើងត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍លើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង។ ហេតុអ្វី? ដោយសារយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់» ហើយយើងទាំងអស់គ្នាមានបញ្ហាដែល«លំបាកខ្លាំងណាស់»។ (២ធី. ៣:១) ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃឲ្យស៊ូទ្រាំដោយផ្ដល់ការណែនាំ កម្លាំង និងការគាំទ្រដែលយើងត្រូវការ។ (ចសព. ១៤៥:១៤) ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិក អាចជួយយើងក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏លំបាក។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាពិបាកផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ក្រុមគ្រួសារ។ តើនេះមានន័យថាអ្នកនឹងតែងតែខ្វះខាតឬទេ? មិនមែនទាល់តែសោះ! ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា លោកនឹងផ្ដល់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការ និងអ្វីដែលលើសពីនេះទៅទៀតនៅក្នុងសួនឧទ្យាន។ (ចសព. ៩:១៨; ៧២:១២-១៤) មួយវិញទៀត អ្នកប្រហែលជាឈឺរាំរ៉ៃ មានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬមានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងទៀត។ តើអ្នកនឹងបន្តរងទុក្ខដូចនេះជារៀងរហូត ហើយគ្មានថ្ងៃជាសះស្បើយឬទេ? មិនមែនទេ! នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ជំងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់នឹងសាបសូន្យទៅ។ (បប. ២១:៣, ៤) សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះជួយយើងឲ្យស្កប់ចិត្ត គឺយើងមិនខឹងនិងមិនមានសេចក្ដីជូរល្វីងក្នុងចិត្តនៅឥឡូវនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងនៅតែអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត ទោះជាយើងបានត្រូវគេប្រព្រឹត្តដោយអយុត្តិធម៌ បាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ ឬមានរឿងអាក្រក់ឯទៀតកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះទោះជាយើងមានការពិបាកខ្លាំងប៉ុនណានៅឥឡូវនេះក្ដី យើងដឹងថា«សេចក្ដីវេទនាដែលយើងជួបប្រទះមានតែមួយរយៈពេលខ្លី» ហើយថានៅក្នុងពិភពលោកថ្មីយើងនឹងមិនរងទុក្ខទៀតទេ។—២កូ. ៤:១៧, ១៨
១៤. តើយើងអាចពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ដោយសារសេចក្ដីសង្ឃឹមជាអ្វីដែលជួយយើងឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត នោះតើយើងអាចពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ដូចបុគ្គលម្នាក់ត្រូវពាក់វ៉ែនតាដើម្បីមើលអ្វីដែលនៅឆ្ងាយឲ្យបានច្បាស់ យើងប្រហែលជាត្រូវចាត់វិធានការពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង ដើម្បីយើងអាចស្រមៃឃើញសួនឧទ្យាននៅថ្ងៃអនាគតកាន់តែច្បាស់។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងព្រួយបារម្ភអំពីលុយកាក់ យើងអាចគិតអំពីជីវិតរបស់យើងនឹងទៅជាយ៉ាងណានៅក្នុងសួនឧទ្យាន ពេលដែលលែងត្រូវការលុយ ហើយនឹងលែងមានអ្នកក្រទៀត។ បើយើងព្រួយបារម្ភអំពីឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះដែលយើងមិនទាន់ទទួល យើងអាចគិតថា តើការព្រួយបារម្ភទាំងនោះនឹងសំខាន់យ៉ាងណា បើប្រៀបធៀបទៅនឹងជីវិតដ៏អស្ចារ្យនៅសួនឧទ្យាន ពេលយើងទៅជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ហើយបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំ។ (១ធី. ៦:១៩) នៅដំបូង ដោយសារយើងព្រួយបារម្ភអំពីជីវិតនៅសព្វថ្ងៃ យើងប្រហែលជាពិបាករំពឹងគិតអំពីជីវិតនៅថ្ងៃអនាគត។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ ការសម្លឹងមើលទៅថ្ងៃអនាគតដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យា អាចទៅជាអ្វីដែលស្រួលសម្រាប់យើង។
១៥. តើអ្នកបានរៀនអ្វីពីពាក្យសម្ដីរបស់បងគ្រិស្តា?
១៥ សូមគិតអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមជួយបងគ្រិស្តាដែលជាប្រពន្ធរបស់បងដេននីសដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ។ បងគ្រិស្តារៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំមានជំងឺមួយដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំខ្ញុំខ្សោយណាស់។ ខ្ញុំដើរមិនបាន ត្រូវប្រើរទេះរុញ ហើយភាគច្រើនខ្ញុំត្រូវដេកជាប់នៅលើគ្រែ។ ខ្ញុំឈឺចាប់រាល់ថ្ងៃ។ ថ្មីៗនេះ គ្រូពេទ្យរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា សូម្បីតែនៅថ្ងៃខាងមុខក៏ខ្ញុំមិនអាចជាពីជំងឺនេះបានដែរ។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗ ខ្ញុំគិតថា ‹គាត់មានទស្សនៈខុសពីខ្ញុំចំពោះថ្ងៃអនាគត›។ ខ្ញុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំដែលនាំឲ្យខ្ញុំមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត។ សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងជីវិតនៅក្នុងពិភពលោកនេះ តែខ្ញុំនឹងមានជីវិតដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី!»។
«អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចលោក នឹងមិនខ្វះអ្វីឡើយ»
១៦. ហេតុអ្វីស្ដេចដាវីឌអាចសរសេរថាពួកអ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ានឹង«មិនខ្វះអ្វីឡើយ»?
១៦ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលចេះស្កប់ចិត្ត នៅតែនឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ដេចដាវីឌធ្លាប់បាត់បង់យ៉ាងហោចណាស់កូនបីនាក់របស់គាត់។ គាត់បានត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិត ក្បត់ និងត្រូវគេដេញតាមសម្លាប់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហាក់ដូចជាគាត់ជាអ្នកទោស។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពេលគាត់កំពុងរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង គាត់បាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចលោក នឹងមិនខ្វះអ្វីឡើយ»។ (ចសព. ៣៤:៩, ១០) ហេតុអ្វីគាត់អាចនិយាយដូច្នេះ? ពីព្រោះទោះជាយើងដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនរំពឹងថាជីវិតយើងនឹងមិនមានបញ្ហាសោះក្ដី យើងដឹងប្រាកដថា យើងនឹងមិនខ្វះអ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការ។ (ចសព. ១៤៥:១៦) ដូចស្ដេចដាវីឌ យើងប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងអស់របស់យើង។ យ៉ាងនេះ យើងអាចស្កប់ចិត្តបាន។
១៧. ហេតុអ្វីអ្នកតាំងចិត្តរៀនអាថ៌កំបាំងអំពីរបៀបស្កប់ចិត្ត?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យអ្នកស្កប់ចិត្ត។ (ចសព. ១៣១:១, ២) ដូច្នេះ សូមព្យាយាមរៀនអាថ៌កំបាំងអំពីរបៀបស្កប់ចិត្ត។ បើអ្នកខំព្យាយាមបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូ បន្តផ្ដោតអារម្មណ៍លើបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងមានចិត្តរាបទាប ហើយពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងអាចនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត»។—ភី. ៤:១១
ចម្រៀងលេខ១១៨ «សូមជួយយើងឲ្យមានជំនឿថែមទៀត»
a ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលកម្មវិធីការគោរពប្រណិប័តន៍ពេលព្រឹកដែលមានចំណងជើងថាចិត្តរាបទាប ឬ ក្រអឺតក្រទម នៅក្នុងគេហទំព័រjw.org/km។
b ការពណ៌នាអំពីរូបភាព៖ បងប្រុសម្នាក់ថែទាំអគាររបស់អង្គការព្រះ បងស្រីម្នាក់ដែលរៀនភាសាសញ្ញាបានត្រូវសម្ភាសនៅសន្និបាតប្រចាំមណ្ឌល ហើយបងប្រុសម្នាក់ទៀតថ្លែងសុន្ទរកថាសាធារណៈ។