សំណួរពីយុវវ័យ
ហេតុអ្វីខ្ញុំគ្មានមិត្តភក្ដិសោះអ៊ីចឹង?
ប្អូនកំពុងមើលរូបថតជប់លៀងដែលគេទើបបង្ហោះថ្មីៗនេះ។ ក្នុងរូបនោះ ប្អូនឃើញមិត្តភក្ដិទាំងអស់របស់ប្អូនបានចូលរួម ពួកគេមើលទៅសប្បាយណាស់។ ប៉ុន្តែ អត់ឃើញបុគ្គលម្នាក់ ម្នាក់នោះគឺជាប្អូន!
ប្អូនប្រហែលជាឆ្ងល់ថា៖‹ម៉េចក៏គេអត់ហៅខ្ញុំអ៊ីចឹង?›។
ការឆ្ងល់នោះបានប្រែទៅជាការអាក់អន់ចិត្តវិញ។ ប្អូនមានអារម្មណ៍ថាពួកគេក្បត់ប្អូន! ចំណងមិត្តភាពដែលប្អូនមានជាមួយពួកគេទាំងប៉ុន្មានបានរលាយសាបសូន្យអស់។ ភ្លាមនោះ ប្អូនមានអារម្មណ៍ឯកោជាខ្លាំង ហើយសួរខ្លួនឯងថា‹ហេតុអ្វីខ្ញុំគ្មានមិត្តភក្ដិសោះអ៊ីចឹង?›។
សំណួរចម្លើយអំពីភាពឯកោ
ពិតឬមិនពិត
១. បើប្អូនមានមិត្តភក្ដិច្រើន ប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
២. បើប្អូនលេងបណ្ដាញសង្គម ប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
៣. បើប្អូនផ្ញើសារច្រើន ប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
៤. បើប្អូនធ្វើអ្វីដើម្បីអ្នកឯទៀត ប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
ចម្លើយចំពោះឃ្លាទាំងបួននេះ គឺមិនពិតទាំងអស់។
ហេតុអ្វី?
ការពិតអំពីមិត្តភាពនិងភាពឯកោ
ការមានមិត្តភក្តិច្រើនមិនធានាថាប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
ប្អូនអានបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមិត្តភក្តិខ្ញុំ តែពេលខ្លះខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំវិញទេ។ អ្នកអាចមានអារម្មណ៍ឯកោជាខ្លាំងពេលដែលអ្នកនៅក្នុងចំណោមមិត្តភក្តិ តែពួកគេមើលទៅមិនស្រឡាញ់អ្នកឬត្រូវការអ្នកទេ»។
ការលេងបណ្ដាញសង្គមមិនធានាថាប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
ប្អូនអ៊ីឡេនបានរៀបរាប់ថា៖«អ្នកខ្លះប្រមូលមិត្តភក្តិ ដូចគេប្រមូលសម្ភារតុបតែង។ ប៉ុន្តែ ការមានសម្ភារនោះច្រើននៅក្នុងបន្ទប់ មិនធ្វើឲ្យបុគ្គលដែលនៅក្នុងបន្ទប់នោះមានអារម្មណ៍ថាទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ទោះជាអ្នកមានមិត្តភក្តិតាមអនឡាញច្រើនក៏ដោយ តែមិត្តភាពនោះមិនរឹងមាំដូចជាមិត្តភាពដែលជួបដោយផ្ទាល់ឡើយ ព្រោះនោះដូចជាការមានសម្ភារតុបតែងច្រើនមែន តែវាគ្មានជីវិតទេ»។
ការផ្ញើសារច្រើនមិនធានាថាប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
ប្អូនសឺរីណឺបានរៀបរាប់ថា៖«ជួនកាលពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ឯកោ អ្នកខំឆែកទូរស័ព្ទដើម្បីមើលថាមានមិត្តភក្តិណាម្នាក់ផ្ញើសារមកឬអត់ តែពេលអត់ឃើញមានអ្នកណាផ្ញើសារណាមកទេ អ្នករឹតតែឯកោលើសដើម!»។
ការធ្វើអ្វីដើម្បីអ្នកឯទៀតមិនធានាថាប្អូននឹងមិនឯកោទេ។
ប្អូនរីឆឺដបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំតែងតែបង្ហាញចិត្តទូលាយដល់មិត្តភក្តិខ្ញុំ តែខ្ញុំកត់សម្គាល់ឃើញថាពួកគេមិនធ្វើមកលើខ្ញុំដូចគ្នាទេ។ ខ្ញុំមិនស្ដាយក្រោយទេដែលខ្ញុំបង្ហាញចិត្តទូលាយចំពោះពួកគេ តែគ្រាន់តែស្រងាកចិត្តបន្តិចពេលដែលពួកគេមិនដែលបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសមកខ្ញុំវិញ»។
សរុបសេចក្ដី៖ ភាពឯកោជាអារម្មណ៍មួយដែលមានក្នុងគំនិត។ ប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះជើនិតបានប្រាប់ថា៖«អារម្មណ៍នោះចេញមកពីខាងក្នុងបុគ្គលម្នាក់ មិនមែនពីខាងក្រៅទេ»។
តើប្អូនអាចធ្វើអ្វីខ្លះបើប្អូនមានអារម្មណ៍ឯកោនិងគិតថាគ្មានមិត្តភក្តិ?
របៀបយកឈ្នះភាពឯកោ
មានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង។
ប្អូនជើនិតបានរៀបរាប់ថា៖«ភាពឯកោកើតចេញពីអារម្មណ៍គ្មានសុវត្ថិភាព។ អារម្មណ៍នោះធ្វើឲ្យពិបាកបង្កើតមិត្តភាពជាមួយអ្នកឯទៀត។ ជាពិសេស ពេលដែលអ្នកគិតថាខ្លួនគ្មានអ្វីដែលទាក់ទាញចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យចង់រាប់អាន»។
គម្ពីរចែងថា៖«អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។ (កាឡាទី ៥:១៤) ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយអ្នកឯទៀត យើងត្រូវស្រឡាញ់ខ្លួនឯងសិន តែមិនមែនទៅជាមនុស្សដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។—កាឡាទី ៦:៣, ៤
កុំមានអារម្មណ៍អាណិតខ្លួន។
ប្អូនអ៊ែរិនបានរៀបរាប់ថា៖«ភាពឯកោប្រៀបដូចជាខ្សាច់ស្រូបអ៊ីចឹង ពេលយើងកាន់តែប្រឹងរើបម្រះ យើងកាន់តែផុងខ្លួន។ ដូច្នេះ បើអ្នកឲ្យភាពឯកោកាន់កាប់លើគំនិតរបស់អ្នក មិនយូរមិនឆាប់អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍អាណិតខ្លួន ហើយគិតថាគ្មានអ្នកណាចង់រាប់អានអ្នកទេ»។
គម្ពីរចែងថា៖«សេចក្ដីស្រឡាញ់ . . . មិនរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៥) ការពិតពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ខ្លាំងពេកមកលើខ្លួនឯង យើងនឹងទៅជាមនុស្សដែលមិនសូវមានចិត្តអាណិតអាសូរ ហើយអ្នកឯទៀតទំនងជាមិនសូវចង់រាប់អានជាមួយនឹងយើងទេ។ (កូរិនថូសទី២ ១២:១៥) ពេលដែលអំណររបស់ប្អូនអាស្រ័យទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឯទៀត នោះប្អូនកំពុងធ្វើឲ្យខ្លួនលែងមានអំណរហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនប្រហែលជានិយាយថា៖«គ្មានអ្នកណាហៅខ្ញុំសោះ»ឬ«គ្មានអ្នកណាបបួលខ្ញុំទៅណាទេ»។ សម្ដីទាំងនេះ បញ្ជាក់ថាសុភមង្គលរបស់ប្អូនគឺអាស្រ័យទៅលើអ្នកឯទៀត។ ប្អូនច្បាស់ជាមិនចង់ឲ្យពួកគេកាន់កាប់លើជីវិតប្អូនទេ មែនទេ?
កុំចេះតែរាប់អានអ្នកណាក៏បាន។
ប្អូនប៊្រេអានបានរៀបរាប់ថា៖«មនុស្សដែលឯកោច្រើនតែចង់បានការយកចិត្តទុកដាក់ពីអ្នកឯទៀត ហើយពួកគេមិនខ្វល់ទេថាការយកចិត្តទុកដាក់មកពីអ្នកណា។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះធ្វើជារាប់អានជាមួយអ្នកដើម្បីតែប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណោះ។ រួចមក អ្នកនឹងកាន់តែមានអារម្មណ៍ឯកោថែមទៀត»។
គម្ពីរចែងថា៖«អ្នកដែលសេពគប់មនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងមានប្រាជ្ញាដែរ តែអ្នកដែលសេពគប់មនុស្សល្ងីល្ងើនឹងជួបបញ្ហា»។ (សុភាសិត ១៣:២០) បុគ្គលដែលកំពុងស្រេកឃ្លាន នឹងបរិភោគអ្វីក៏ដោយដែលគាត់ឃើញស្ទើរតែទាំងអស់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ មនុស្សដែលស្រេកឃ្លានចង់បានមិត្តភក្តិ អាចស្វែងរកមិត្តភាពពីកន្លែងខុស។ នេះធ្វើឲ្យពួកគេងាយចាញ់បោកអ្នកឯទៀត ដោយគិតថាមិត្តភាពជាមួយបុគ្គលនោះដូចមិត្តភាពទូទៅ ហើយពួកគេមិនហ៊ានរំពឹងអ្វីច្រើនលើសពីហ្នឹងទេ។
សរុបសេចក្ដី៖ យូរៗម្ដង មនុស្សគ្រប់គ្នាមានអារម្មណ៍ឯកោ គ្រាន់តែអ្នកខ្លះឯកោខ្លាំងជាងអ្នកឯទៀត។ ទោះជាអារម្មណ៍ឯកោអាចជាអារម្មណ៍ពិបាកក្ដី តែវាគ្រាន់តែមួយរយៈប៉ុណ្ណោះ។ ធម្មតា គំនិតយើងដឹកនាំអារម្មណ៍របស់យើង ហើយយើងអាចគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់យើងបាន។
ប្អូនក៏ត្រូវមានគំនិតសមហេតុសមផលដែរចំពោះអ្វីដែលប្អូនរំពឹងពីអ្នកឯទៀត។ ប្អូនជើនិតបានរៀបរាប់ថា៖«មិនមែនមនុស្សទាំងអស់អាចធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់អ្នករហូតទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកនឹងរកឃើញបុគ្គលដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក ហើយទង្វើនេះគឺល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីជួយអ្នកលែងមានអារម្មណ៍ឯកោ»។
ដើម្បីរកព័ត៌មានថែមទៀត សូមអានប្រអប់«យកឈ្នះអារម្មណ៍ខ្លាចបាត់បង់មិត្តភាព»។