តើការទៅជាបរិសុទ្ធមានន័យដូចម្ដេច?
ចម្លើយពីគម្ពីរ
ការទៅជាបរិសុទ្ធសំដៅទៅលើការញែកចេញពីអ្វីដែលស្មោកគ្រោក។ ពាក្យភាសាហេប្រឺដែលបកប្រែថា«បរិសុទ្ធ»មកពីពាក្យដែលមានន័យថា«ញែកដោយឡែក»។ ហេតុនេះ អ្វីដែលបរិសុទ្ធគឺបានត្រូវញែកចេញពីអ្វីដែលប្រើជាទូទៅឬចាត់ទុកជាពិសិដ្ឋ ជាពិសេសទាក់ទងនឹងបរិសុទ្ធនិងការស្អាតស្អំខាងសីលធម៌។
ព្រះគឺបរិសុទ្ធបំផុត។ គម្ពីរចែងថា៖«គ្មានព្រះណាបរិសុទ្ធ ដូចព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។a (សាំយូអែលទី១ ២:២) ហេតុនេះហើយបានជាព្រះមានសិទ្ធិកំណត់ខ្នាតតម្រាអំពីអ្វីដែលបរិសុទ្ធ។
ពាក្យ«បរិសុទ្ធ»អាចសំដៅទៅលើអ្វីណាក៏ដោយដែលទាក់ទងនឹងព្រះ។ ជាពិសេសអ្វីដែលបានត្រូវញែកដោយឡែកសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ផ្ដាច់មុខ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរចែងអំពី៖
កន្លែងបរិសុទ្ធ: ពេលម៉ូសេនៅជិតគុម្ពបន្លាដែលកំពុងឆេះ ព្រះបានប្រាប់គាត់ថា៖«កន្លែងដែលឈរនោះជាដីបរិសុទ្ធ»។—និក្ខមនំ ៣:២-៥
ព្រឹត្តិការណ៍បរិសុទ្ធ: ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណបានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅពិធីបុណ្យផ្សេងៗដែលធ្វើឡើងជាទៀងទាត់ គេហៅបុណ្យទាំងនោះថា«ថ្ងៃប្រជុំជំនុំបរិសុទ្ធ»។—លេវីវិន័យ ២៣:៣៧
វត្ថុបរិសុទ្ធ: ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម មានប្រដាប់ប្រដាមួយចំនួនដែលគេប្រើក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនៅឯវិហារលោកនាសម័យបុរាណ ប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះគេហៅថា«គ្រឿងប្រដាប់បរិសុទ្ធ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៤) ប្រដាប់ប្រដាពិសិដ្ឋទាំងនោះ ត្រូវគេប្រើដោយមានការគោរពយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី គេមិនគោរពបូជាប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះទេ។b
តើមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះអាចទៅជាបរិសុទ្ធបានទេ?
បាន។ ព្រះបង្គាប់គ្រិស្តសាសនិកពិតថា៖«អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធ ពីព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ»។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៦) ពិតមែនថាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះមិនអាចបរិសុទ្ធដល់ខ្នាតតម្រាបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែបើមនុស្សណាដែលធ្វើតាមច្បាប់ដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ នោះពួកគេអាចត្រូវចាត់ទុកថា«បរិសុទ្ធ ហើយគាប់ចិត្តព្រះ»។ (រ៉ូម ១២:១) បុគ្គលដែលខំឲ្យបានបរិសុទ្ធ សឲ្យឃើញតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់។
តើបុគ្គលដែលបរិសុទ្ធតាមទស្សនៈព្រះអាចបាត់បង់លក្ខណៈបរិសុទ្ធរបស់ខ្លួនឬទេ?
អាចបាន។ បើគាត់លែងធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះស្ដីអំពីការប្រព្រឹត្តតទៅទៀត។ បើគាត់ធ្វើដូច្នោះ ព្រះនឹងលែងចាត់ទុកគាត់ជាបរិសុទ្ធទៀតហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សៀវភៅគម្ពីរហេប្រឺបានបញ្ជាក់អំពី«បងប្អូនបរិសុទ្ធ» តែក្នុងសៀវភៅនោះក៏ព្រមានថាពួកគេអាចបណ្ដុះ«ចិត្តទុច្ចរិតដែលគ្មានជំនឿ ដោយសារថយចេញពីព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។—ហេប្រឺ ៣:១, ១២
ទស្សនៈផ្សេងៗអំពីការទៅជាបរិសុទ្ធ
ទស្សនៈ: ដើម្បីអាចឲ្យខ្លួនទៅជាអ្នកបរិសុទ្ធ អ្នកនោះត្រូវប្រព្រឹត្តតឹងតែងចំពោះខ្លួន។
ការពិត: គម្ពីរបញ្ជាក់ថាការ«ប្រព្រឹត្តតឹងតែងហួសហេតុចំពោះខ្លួនឯង» ជាការប្រព្រឹត្តដែលគ្មានតម្លៃចំពោះព្រះ។ (កូឡុស ២:២៣) ផ្ទុយពីនោះ ព្រះចង់ឲ្យយើងរីករាយនឹងអ្វីល្អៗ។ «គ្រប់មនុស្សបានស៊ីហើយផឹក ព្រមទាំងរីករាយដោយផលល្អ ដែលកើតពីអស់ទាំងការនឿយហត់របស់ខ្លួន នោះហើយជាអំណោយទាននៃព្រះទេ»។—សាស្ដា ៣:១៣
ទស្សនៈ: ពេលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបរិសុទ្ធ ធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់បរិសុទ្ធថែមទៀត។
ការពិត: បើបុគ្គលម្នាក់សម្រេចចិត្តមិនរៀបការ ស្ថានភាពបរិសុទ្ធមិនធ្វើឲ្យគាត់បរិសុទ្ធនៅចំពោះព្រះឡើយ។ គឺជាការពិតថាអ្នកដែលនៅលីវអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការគោរពប្រណិប័តន៍ដោយគ្មានអ្វីបង្វែរអារម្មណ៍។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣២-៣៤) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គម្ពីរបង្ហាញថាអ្នកដែលរៀបការហើយក៏អាចបរិសុទ្ធបានដែរ។ ការពិត យ៉ាងហោចណាស់សាវ័កម្នាក់របស់លោកយេស៊ូបានរៀបការហើយ គឺពេត្រុស។—ម៉ាថាយ ៨:១៤; កូរិនថូសទី១ ៩:៥
a យេហូវ៉ាជានាមផ្ទាល់របស់ព្រះ។ នៅក្នុងខគម្ពីររាប់រយខបានភ្ជាប់នាមនេះជាមួយនឹងពាក្យ«បរិសុទ្ធ»និង«ភាពបរិសុទ្ធ»។
b គម្ពីរផ្ដន្ទាទោសការគោរពបូជាប្រដាប់ប្រដាផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងសាសនា។—កូរិនថូសទី១ ១០:១៤