ការពន្យល់ខគម្ពីរ
យេរេមា ១១:១១ «ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ»
«ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖‹មើល! ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ គ្មានពួកគេណាម្នាក់អាចគេចរួចបានឡើយ។ ពេលពួកគេស្រែកហៅខ្ញុំឲ្យជួយ ខ្ញុំនឹងមិនព្រមស្ដាប់ពួកគេជាដាច់ខាត›»។—យេរេមា ១១:១១, សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី
«ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖យើងនឹងធ្វើឲ្យទុក្ខវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ ពួកគេពុំអាចគេចផុតបានឡើយ។ ពួកគេនឹងស្រែកអង្វរយើង តែយើងមិនស្ដាប់ពួកគេទេ»។—យេរេមា ១១:១១, សមាគមព្រះគម្ពីរកម្ពុជា
អត្ថន័យនៃយេរេមា ១១:១១
ព្រះបាននិយាយទៅកាន់ជនជាតិយូដាដែលរស់នៅក្នុងអំឡុងគ្រាយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ ដោយសារបណ្ដាជនមិនអើពើនឹងច្បាប់ដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាa និងមិនស្តាប់តាមការកែតម្រង់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលោកបានឲ្យតាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ នោះលោកនឹងមិនការពារពួកគេពីផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដែលមកពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់ពួកគេឡើយ។—សុភាសិត ១:២៤-៣២
«ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា»។ ពាក្យ«ហេតុនេះ»ភ្ជាប់ពីខមុនៗ។ នៅយេរេមា ១១:១-១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់រាស្ត្ររបស់លោកថា ពួកគេបានផ្ដាច់កិច្ចព្រមព្រៀងឬកិច្ចសន្យា ដែលបុព្វបុរសរបស់ពួកគេបានធ្វើជាមួយលោក។ (ដំណើរចាកចេញ ២៤:៧) ជនជាតិយូដាមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតពួកគេទេ តែបែរជាគោរពបូជារូបព្រះទៅវិញ។ ការក្បត់ជំនឿនេះបានបណ្ដាលឲ្យមានអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង រហូតដល់បូជាកូនទៀតផង។—យេរេមា ៧:៣១
«មើល! ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ»។ ជាញឹកញយ ពេលដែលគម្ពីរចែងថាព្រះធ្វើអ្វីមួយ នោះមានន័យថាលោកគ្រាន់តែអនុញ្ញាតឲ្យអ្វីនោះកើតឡើងប៉ុណ្ណោះ។ តើយើងអាចដឹងដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលរាស្ត្ររបស់លោកបែរចេញពីលោកទៅគោរពបូជារូបព្រះនិងមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់លោក នោះពួកគេបានធ្វើឲ្យមានទុក្ខវេទនាក្រៃលែង។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេក៏លែងទទួលការការពារពីព្រះដែរ។ ជាលទ្ធផល សត្រូវដ៏ខ្លាំងក្លាដែលជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានវាយឈ្នះក្រុងយេរូសាឡិម ហើយនាំយកពួកអ្នកនៅក្នុងក្រុងនោះទៅធ្វើជាឈ្លើយ។ ព្រះមិនពិតទាំងប៉ុន្មានដែលបណ្ដាជនបានទុកចិត្តមិនអាចសង្គ្រោះពួកគេបានឡើយ។—យេរេមា ១១:១២; ២៥:៨, ៩
ពេលដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យរឿងខ្លាចផ្សាទាំងនេះធ្លាក់ទៅលើរាស្ត្ររបស់លោក នេះមិនបានន័យថាលោកប្រព្រឹត្តដោយអយុត្តិធម៌ឬអាក្រក់នោះទេ។ ខគម្ពីរយ៉ាកុប ១:១៣ ចែងថា៖«គ្មានអ្នកណាអាចល្បងលព្រះដោយសេចក្ដីអាក្រក់ឡើយ ហើយព្រះក៏មិនល្បងលអ្នកណាដោយសេចក្ដីអាក្រក់ដែរ»។
«ពេលពួកគេស្រែកហៅខ្ញុំឲ្យជួយ ខ្ញុំនឹងមិនព្រមស្ដាប់ពួកគេជាដាច់ខាត»។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ពួកអ្នកដែល«ដៃប្រឡាក់ដោយឈាម» ឬអស់អ្នកដែលពឹងផ្អែកលើព្រះមិនពិតនោះឡើយ។ (អេសាយ ១:១៥; ៤២:១៧) ប៉ុន្តែ លោកស្ដាប់អស់អ្នកដែលប្រែចិត្តពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដោយស្មោះ ហើយវិលមករកលោកដោយចិត្តរាបទាប។—អេសាយ ១:១៦-១៩; ៥៥:៦, ៧
ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីយេរេមា ១១:១១
នៅឆ្នាំ៦៤៧ មុនគ.ស. ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងយេរេមាឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក។ អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ យេរេមាបានព្រមានបណ្ដាជនយូដាអំពីការវិនិច្ឆ័យដែលព្រះនឹងធ្វើនាពេលខាងមុខ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានស្ដាប់ទាល់តែសោះ។ ក្នុងអំឡុងគ្រានោះ យេរេមាបានសរសេរពាក្យនៅយេរេមា ១១:១១។ ក្រោយមក នៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស. ទំនាយអំពីការព្រមាននោះបានកើតឡើងមែន ពេលដែលជនជាតិបាប៊ីឡូនបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិម។—យេរេមា ៦:៦-៨; ៣៩:១, ២, ៨, ៩
យ៉ាងណាមិញ សៀវភៅយេរេមាក៏មានដំណឹងអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖«លុះចប់៧០ឆ្នាំហើយ . . . ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ខ្ញុំ ដោយនាំអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មកទីនេះវិញ»។ (យេរេមា ២៩:១០) ព្រះយេហូវ៉ា‹បានធ្វើតាម›សេចក្ដីសន្យានោះនៅឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស. ដោយឲ្យជនជាតិមេឌីពើស៊ីវាយយកក្រុងបាប៊ីឡូន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកដែលខ្ចាត់ខ្ចាយនៅទូទាំងចក្រភពបាប៊ីឡូន ត្រឡប់មកស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាម្ដងទៀតតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ។—ប្រវត្តិហេតុទី២ ៣៦:២២, ២៣; យេរេមា ២៩:១៤
សូមទស្សនាវីដេអូខ្លីនេះដើម្បីមើលសេចក្ដីសង្ខេបនៃសៀវភៅយេរេមា។
a នាមរបស់ព្រះជាភាសាហេប្រឺ ប្រកបជាភាសាខ្មែរថា«យេហូវ៉ា»។ ដើម្បីស្វែងរកមូលហេតុដែលសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរជាច្រើនបានប្រើឋាន:«ព្រះជាម្ចាស់»ឬ«ព្រះអម្ចាស់»ជំនួសនាមព្រះ សូមមើលអត្ថបទចំណងជើងថា«តើព្រះយេហូវ៉ាជានរណា?»។