លូកា
២ នៅគ្រានោះ សេសារ* អូគូសបានចេញក្រឹត្យឲ្យមនុស្សទាំងអស់* ទៅចុះបញ្ជី។ ២ (ការចុះបញ្ជីលើកដំបូងនេះ បានត្រូវធ្វើឡើងនៅពេលដែលគីរេនាសជាអភិបាលនៃស្រុកស៊ីរី) ៣ នៅពេលនោះ មនុស្សទាំងអស់បានធ្វើដំណើរទៅឯក្រុងរៀងៗខ្លួន ដើម្បីចុះបញ្ជី។ ៤ យ៉ូសែបក៏បានចេញពីក្រុងណាសារ៉ែតនៃស្រុកកាលីឡេ ឡើងទៅតំបន់យូឌា ដល់ក្រុងរបស់ដាវីឌ ដែលហៅថាបេថ្លេហិម ព្រោះយ៉ូសែបមកពីពូជពង្សវង្សត្រកូលដាវីឌ។ ៥ គាត់បានចេញទៅទីនោះ ដើម្បីចុះបញ្ជីជាមួយនឹងម៉ារៀ ដែលនៅពេលនោះម៉ារៀជាប្រពន្ធគាត់ហើយ ក៏មានផ្ទៃពោះជិតគ្រប់ខែ។ ៦ នៅពេលដែលពួកគាត់នៅទីនោះ នាងគ្រប់ខែ ត្រូវសម្រាលកូន ៧ ក៏បានសម្រាលកូនប្រុសមួយ ជាកូនច្បង ហើយរុំនឹងចម្រៀកសំពត់ រួចផ្ដេកក្នុងស្នូក ពីព្រោះផ្ទះសម្នាក់អស់បន្ទប់ហើយ។
៨ នៅតំបន់នោះដែរ មានពួកគង្វាលដែលកំពុងរស់នៅកណ្ដាលវាល ហើយចាំយាមហ្វូងសត្វនៅពេលយប់* ៩ ស្រាប់តែទេវតានៃព្រះយេហូវ៉ាបានឈរនៅជិតពួកគេ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានភ្លឺចិញ្ចាចនៅជុំវិញពួកគេដែរ ហើយពួកគេក៏តាំងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ ១០ ប៉ុន្តែទេវតានោះនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះមើល! ខ្ញុំមកដើម្បីប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ស្តីអំពីអំណរក្រៃលែងដែលមនុស្សទាំងអស់នឹងមាន ១១ ពីព្រោះថ្ងៃនេះអ្នកដែលនឹងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា គឺគ្រិស្ត* ដ៏ជាម្ចាស់ បានកើតមកនៅក្រុងរបស់ដាវីឌ។ ១២ នេះជាសញ្ញាសម្គាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹង គឺអ្នកនឹងឃើញកូនខ្ចីមួយ រុំដោយចម្រៀកសំពត់ ហើយកំពុងដេកនៅក្នុងស្នូក»។ ១៣ រំពេចនោះ មានទេវតាជាច្រើនរួមជាមួយនឹងទេវតាមួយរូបនោះ ដូចជាកងទ័ពមួយយ៉ាងធំ ក៏បានសរសើរព្រះថា៖ ១៤ «យើងសូមសរសើរតម្កើងព្រះដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី សូមឲ្យមនុស្សជាទីគាប់ចិត្តលោកប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត»។
១៥ ដូច្នេះ ក្រោយពីទេវតាទាំងនោះចាកចេញពីពួកគេទៅស្ថានសួគ៌ នោះពួកគង្វាលក៏និយាយគ្នាថា៖ «ចូរយើងទៅក្រុងបេថ្លេហិមភ្លាម ហើយមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅទីនោះ តាមអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបើកសម្ដែងឲ្យយើងដឹង»។ ១៦ រួចពួកគេរូតរះទៅទីនោះ ឃើញម៉ារៀនិងយ៉ូសែប ហើយក៏ឃើញទារកនោះកំពុងដេកនៅក្នុងស្នូក។ ១៧ លុះឃើញហើយ ពួកគង្វាលក៏រៀបរាប់អំពីអ្វីដែលទេវតាបានប្រាប់ពួកគេស្តីអំពីបុត្រតូចនោះ ១៨ ហើយអស់អ្នកដែលបានឮអ្វីដែលពួកគង្វាលនិយាយ ក៏នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ១៩ ប៉ុន្តែម៉ារៀបានចំណាំទុកពាក្យទាំងនេះ ក៏បានរិះគិតក្នុងចិត្តអំពីអត្ថន័យ។ ២០ រួចមក ពួកគង្វាលបានទៅវិញ ក៏សរសើរតម្កើងព្រះដោយសារអ្វីដែលពួកគេបានឮនិងឃើញ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវប្រាប់ដល់ពួកគេ។
២១ លុះដល់ថ្ងៃទីប្រាំបី ពេលដែលត្រូវកាត់ចុងស្បែក* បុត្រនោះ ពួកគាត់ឲ្យនាមថា យេស៊ូ ជានាមដែលទេវតាបានប្រាប់មុនបុត្រនោះចាប់កំណើតក្នុងផ្ទៃ។
២២ លុះដល់ពេលកំណត់ដែលត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនស្អាតបរិសុទ្ធ ស្របតាមច្បាប់ម៉ូសេ នោះពួកគេនាំបុត្រតូចនោះទៅឯក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ា ២៣ ដូចអ្វីដែលចែងក្នុងច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ ត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធទុកសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា» ២៤ ហើយដើម្បីជូនគ្រឿងបូជា ស្របតាមអ្វីដែលចែងក្នុងច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សត្វលលកមួយគូ ឬសត្វព្រាបស្ទាវពីរក្បាល»។
២៥ ហើយមើល! មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម្មាន នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់ជាមនុស្សសុចរិត ក៏កោតខ្លាចព្រះ ហើយកំពុងរង់ចាំគ្រាដែលអ៊ីស្រាអែលទទួលបានការសម្រាលទុក្ខ។ សកម្មពល* បរិសុទ្ធរបស់ព្រះបានសណ្ឋិតលើគាត់។ ២៦ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះបានបើកសម្ដែងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកឲ្យស៊ីម្មានដឹងថា គាត់នឹងមិនស្លាប់ទេ ទាល់តែបានឃើញគ្រិស្តនៃព្រះយេហូវ៉ា។ ២៧ លុះក្រោយមក សកម្មពលរបស់ព្រះបណ្ដាលឲ្យគាត់ចូលទៅក្នុងវិហារ។ កាលដែលឪពុកម្ដាយនាំបុត្រតូចយេស៊ូចូលក្នុងវិហារ ដើម្បីធ្វើតាមក្បួនដែលចែងក្នុងច្បាប់សម្រាប់បុត្រនោះ* ២៨ ស៊ីម្មានយកបុត្រតូចនោះមកបី ក៏សរសើរព្រះថា៖ ២៩ «ម្ចាស់ដ៏ឧត្តមបំផុត ឥឡូវលោកកំពុងដោះលែងខ្ញុំបម្រើរបស់លោក ឲ្យទៅដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្ត សមស្របតាមប្រសាសន៍របស់លោក ៣០ ពីព្រោះភ្នែកខ្ញុំបានឃើញរបៀបដែលលោកនឹងផ្ដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ ៣១ ហើយលោកបានតាំងឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់ឃើញ ៣២ អ្នកនោះគឺជាពន្លឺដែលនឹងយកស្បៃងងឹតពីប្រជាជាតិទាំងឡាយចេញ ក៏ជាសិរីរុងរឿងរបស់អ៊ីស្រាអែល ជារាស្ត្ររបស់លោក»។ ៣៣ ឪពុកម្ដាយបុត្រតូចនោះចេះតែឆ្ងល់អំពីអ្វីដែលគាត់កំពុងនិយាយអំពីបុត្រនោះ។ ៣៤ ស៊ីម្មានក៏បានជូនពរពួកគាត់ តែបានប្រាប់ម៉ារៀ ជាម្ដាយបុត្រនោះថា៖ «មើល! អ្នកនេះនឹងទៅជាហេតុឲ្យមនុស្សជាច្រើននៅអ៊ីស្រាអែលដួល ក៏នឹងទៅជាហេតុឲ្យមនុស្សជាច្រើនក្រោកឡើងវិញ ថែមទាំងនឹងទៅជាសញ្ញាសម្គាល់មួយដែលគេនឹងនិយាយប្រឆាំង ៣៥ ដើម្បីលាតត្រដាងអ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនកំពុងវែកញែកក្នុងចិត្ត (ចំណែកអ្នកវិញ ដាវវែងមួយនឹងចាក់ទម្លុះចិត្ត* របស់អ្នក)»។
៣៦ មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះអាណា ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ក៏ជាកូនផាញូអែល ពីកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ (ស្ត្រីនេះមានវ័យចាស់ ហើយនាងបានរៀបការពេលនៅក្រមុំ ក៏បានរួមរស់ជាមួយនឹងប្ដីតែប្រាំពីរឆ្នាំ។ ៣៧ នាងជាស្ត្រីមេម៉ាយ ដែលឥឡូវនេះមានអាយុប៉ែតសិបបួនឆ្នាំ) នាងពុំដែលខានទៅវិហារឡើយ ក៏បានបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារនិងអធិដ្ឋានអង្វរករ។ ៣៨ នៅពេលនោះ នាងបានចូលមកជិតហើយចាប់ផ្ដើមអរគុណព្រះ ក៏បាននិយាយអំពីបុត្រតូចនោះប្រាប់អស់អ្នកដែលកំពុងរង់ចាំព្រះសង្គ្រោះក្រុងយេរូសាឡិម។
៣៩ លុះបានបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ដែលចែងក្នុងច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ាហើយ ពួកគាត់បានត្រឡប់ទៅក្រុងណាសារ៉ែត ជាក្រុងរបស់ពួកគាត់ នៅស្រុកកាលីឡេ។ ៤០ ឯបុត្រតូចនោះក៏កាន់តែធំឡើង និងកាន់តែរឹងមាំ ហើយប្រាជ្ញាក៏ចេះតែចម្រើនឡើង។ ព្រះក៏ពេញចិត្តនឹងបុត្រនោះជានិច្ច។
៤១ ឯឪពុកម្ដាយកុមារនោះ មានទម្លាប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ៤២ លុះកុមារមានអាយុដប់ពីរឆ្នាំហើយ ពួកគាត់បានឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម តាមទម្លាប់បុណ្យនោះ ៤៣ ក៏បាននៅរហូតដល់បុណ្យនោះចប់។ ប៉ុន្តែពេលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅវិញ កុមារយេស៊ូនៅក្រុងយេរូសាឡិមនៅឡើយ តែឪពុកម្ដាយមិនបានដឹងទេ។ ៤៤ ដោយគិតស្មានថាកូនកំពុងរួមដំណើរជាមួយនឹងពួកគាត់ នោះពួកគាត់បានធ្វើដំណើរអស់មួយថ្ងៃ ទើបចាប់ផ្ដើមរកកូនក្នុងចំណោមញាតិសន្ដាននិងអ្នកដែលពួកគាត់ស្គាល់។ ៤៥ ប៉ុន្តែ ពេលដែលរកមិនឃើញ ពួកគាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយខំប្រឹងរកកូន។ ៤៦ លុះបីថ្ងៃក្រោយមក ពួកគាត់រកកូនឃើញក្នុងវិហារនៅក្នុងចំណោមពួកគ្រូ កំពុងអង្គុយស្ដាប់ពួកគេថែមទាំងសួរពួកគេនូវសំណួរផ្សេងៗ ៤៧ តែអស់អ្នកដែលកំពុងស្ដាប់ ចេះតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារការយល់ដឹងនិងចម្លើយរបស់កុមារនោះ។ ៤៨ ឃើញដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយបានភ្ញាក់ផ្អើល ហើយម្ដាយកុមារបាននិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាកូនប្រព្រឹត្តនឹងយើងដូច្នេះ? ឪពុកម្ដាយខំរកកូនទាំងពិបាកចិត្ត»។ ៤៩ ប៉ុន្តែកុមារសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាត្រូវដើររកកូន? តើមិនបាននឹកឃើញថាកូននៅកន្លែងគោរពបូជារបស់បិតាកូនទេឬ?»។ ៥០ តែពួកគាត់មិនបានយល់អត្ថន័យនៃពាក្យរបស់កូនឡើយ។
៥១ រួចមក កុមារយេស៊ូបានចុះទៅក្រុងណាសារ៉ែតជាមួយនឹងពួកគាត់ ក៏បន្តចុះចូលក្នុងឱវាទរបស់ពួកគាត់ ហើយម្ដាយបានរក្សាទុកពាក្យទាំងអស់នេះនៅក្នុងចិត្តនាង។ ៥២ ឯកុមារយេស៊ូក៏កាន់តែធំហើយប្រកបដោយប្រាជ្ញាកាន់តែច្រើនឡើងៗ ថែមទាំងកាន់តែទទួលនូវការពេញចិត្តពីព្រះនិងមនុស្ស។